The Darkwar Saga: Flight of the Nighthawks / Into a Dark Realm / Wrath of a Mad God

The Darkwar Saga #1-3

by Raymond E. Feist

Get all three fantasy novels in New York Times bestselling author Raymond E. Feist's the Darkwar Saga in one e-book, including: Flight of the Nighthawks, Into a Dark Realm, and Wrath of a Mad God. This explosive trilogy revisits Feist's signature worlds of Midkemia and Kelewan that ushers in the third, and most dramatic Riftwar yet: the Darkwar.

Genres: Fantasy, Fiction, Science Fiction Fantasy

899 pages, Kindle Edition

First published September 5, 2013

About the author

Raymond E. Feist was born Raymond E. Gonzales III, but took his adoptive step-father's surname when his mother remarried Felix E. Feist. He graduated with a B.A. in Communication Arts with Honors in 1977 from the University of California at San Diego. During that year Feist had some ideas for a novel about a boy who would be a magician. He wrote the novel two years later, and it was published in 1982 by Doubleday. Feist currently lives in San Diego with his children, where he collects fine wine, DVDs, and books on a variety of topics of personal interest: wine, biographies, history, and, especially, the history of American Professional Football.

Reviews

[Alexander Theofanidis · Rating 2 out of 5]

1. Flight of the Nighthawks

Η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό…

Σε ένα παιδαριώδες ξεκίνημα μιας νέας τριλογίας, ο Feist καταφέρνει να ξεχάσει κάθε κανόνα καλής γραφής και να παρουσιάσει ένα μισοχωνεμένο «fantasy» χυλό σε όσους πίστεψαν ότι το έπος της Μιδκημίας είχε μέλλον.

Σε ένα άνευ προηγουμένου μπάχαλο, χωρίς κεντρικό πρωταγωνιστή και με νέες προσθήκες αδιάφορων ή «απίστευτων» χαρακτήρων, καταλήγουμε στο Κες όπου «το κακό» πρόκειται να εκδηλωθεί με αποκαλυπτικό τρόπο και να φέρει το χάος στον κόσμο.

Μάγοι, πιτσιρικάδες, πολεμιστές, αυλικοί, κλέφτες, κουρελήδες, και ό,τι βάλει ο νους του ανθρώπου (του Feist) συνασπίζονται ενάντια στα «νυχτογέρακα», μια δράκα ασασίνων βγαλμένη από ένα μεθυσμένο εφιάλτη του «γέρου του μαγικού βουνού», οι οποίοι όμως δεν είναι παρά πιόνια στα χέρια του «μεγάλου κακού».

Στο τέλος, το καλό θα ημιθριαμβεύσει ξανά, ενώ το κακό (που είναι ΚΑΙ τρελό, σα να μην έφτανε η κακία) θα διαφύγει για να συνεχίσει τη μάχη μια άλλη μέρα.

Βλακώδες, βαρετό και παιδαριώδες, με εντελώς pulp αίσθηση φτηνού φάνταζυ, παίρνει δύο αστεράκια κυρίως γιατί έχει μηδέν δαιμονικές παρουσίες και ελάχιστη φτηνή κιτς μαγεία (κι αυτή στο τέλος). Η «κόπωση» της σειράς αρχίζει να γίνεται εμφανής και με τρόμο βλέπω να έρχονται τα επόμενα δύο βιβλία της τριλογίας κατά πάνω μου…


2. Into a Dark Realm

Δεύτερη σερί απογοήτευση για τον αναγνώστη (τουλάχιστον για αυτόν που μπορεί να μετρήσει πάνω από το 10 χωρίς να βγάλει τα παπούτσια του).

Οι ίδιοι όχι ιδιαίτερα αγαπήσιμοι ήρωες που μας ταλαιπώρησαν στο πρώτο είναι και εδώ, μόνο που σα να μην έφτανε η φτηνή και κακή γραφή, ο Feist αποφασίζει να αναστήσει και έναν αποθαμένο, που τον είχαμε θάψει, κλάψει και ξεχάσει, καταφεύγοντας δηλαδή σε φρικαλέους salvatoriισμούς προκειμένου να κάνει πιο ενδιαφέρον το κακό βιβλίο του.

Πείτε ό,τι θέλετε για τον George Martin, αλλά συνήθως όταν σκοτώνει ένα (ή σαράντα) χαρακτήρες, τους κρατάει πεθαμένους και δεν τους βγάζει από το σακούλι μετά από κάποια βιβλία. Μπορεί να μην έχει τουίτερ («X», πλέον, σαν τη «σ’χωρεμένη» την πρωην μου) επειδή... σκότωσε και τους 288 χαρακτήρες, αλλά όλα τα POVs είναι ενδιαφέροντα. Κάτι που ΔΕΝ ισχύει στην παρούσα τριλογία του Feist.

Ο κόσμος συνεχίζει να τρέχει από δω κι από κει σε μια εκνευριστική παρωδία AD&D, οι κακοί που μέχρι τώρα ξέραμε, υποσκελίζονται από αρχίκακους, που θα υποσκελιστούν από τριαρχίκακους κ.ο.κ., σε μια προσπάθεια κλιμάκωσης του δράματος, αλλά, στο τέλος, μόνο το αποτέλεσμα είναι δράμα. Μια παιδαριώδης απόπειρα να αναστηθεί το μεγαλείο της σειράς Riftwar, που όχι μόνο πέφτει στο κενό, αλλά προσβάλλει και… τη μνήμη των αρχικών βιβλίων. Αδιάφορα πιτσιρίκια που κάνουν εξυπνομαγκιές και κορδώνονται, ταπεινοί διάδοχοι θρόνου και αλάνια που γίνονται ανθυπολοχαγοί (δυστυχώς όχι για να χαθούν στην Αλβανία), μια άλλη πραγματικότητα γεμάτη πολύ κακούς ανθρώπους, τόσο κακούς που δεν έχουν καν λέξη για το «καλό», αλλά… μαντέψτε, ανάμεσά τους υπάρχουν μερικοί που κρυφά αντιστέκονται και θέλουν το «λευκό» (μπορεί να αγαπούν και το «ROL» ή να πλένουν με χλωρίνη, δεν ξέρω) και έχουμε φτάσει στα 2/3 του… έπους (ίσως τα δύο πρώτα γράμματα πρέπει να ανταλλάξουν θέσεις) κουρασμένοι, εκνευρισμένοι, αηδιασμένοι, καθηλωμένοι αποκλειστικά από αναγνωστικούς ψυχαναγκασμούς για τη συνέχεια.



3. Wrath of a Mad God

Θλιβερή κατάληξη για μια θλιβερή τριλογία. Είναι προφανές ότι ο Feist πλέον γράφει «με συμβόλαιο» ή απλώς κάνει ξεπέτες για τα λεφτά.

Θεοί και τέρατα, άβαταρ και χάπατα, όλοι στο μίξερ μαζί με τα ατέλειωτα πηγαινέλα που με τα οποία πρέπει να μάθει να ζει ο αναγνώστης. Είναι κρίμα, για πολλούς λόγους. Ο ένας είναι ότι ακόμη και ενδιαφέροντες ήρωες όπως ο Ρόλαν, «καίγονται» στην ιστορία, ενώ τις φορές που αναδύεται το ταλέντο του Feist, νιώθεις την ανάγκη να φωνάξεις «ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΔΕ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΒΙΒΛΙΟ;»

Τα πάντα είναι αποσπασματικά και χαώδη. Πολλές ιστορίες που αν είχαν δουλευτεί η καθεμία μόνη της ίσως έδιναν μικρά αριστουργήματα, εδώ πλέκονται σε ένα τερατούργημα άνευ προηγουμένου. Η cameo εμφάνιση του Μάκρος, οι Λευκοί του κόσμου των Ντασάτι, ο Βάλκο, η ιστορία του Νεϊκόρ που επιτέλους λέει την αλήθεια, η ιστορία του Μπαν-αθ (που επίσης, επιτέλους, λέει την αλήθεια), όλα αυτά είναι υλικά για πολύ καλύτερα βιβλία από αυτό που προέκυψε: Ο Παγκ να κάνει μάγια, η Μιράντα να έχει νεύρα και να κάνει μάγια, τεράστιες έρπουσες Λαβκραφτιανές φρίκες που περνάνε ανάμεσα σε κόσμους και πλέον η σειρά έχει ανοίξει περισσότερα «ρήγματα» κι από πάρκινγκ στο Παγκράτι.

Ήρωες που παίρνουν χρόνο στην αρχή της τριλογίας όπως ο Τοντ ο Ζέην και ο Τόμμυ, απλώς παραγκωνίζονται (ίσως γιατί ο συγγραφέας κατάλαβε πόσο θλιβεροί και ανεπαρκείς ήταν ως χαρακτήρες), ο Κάσπαρ βολοδέρνει, ο Έρικ αναβιώνει μόνο και μόνο για να κάνει… χειραψίες και να βλέπει μάχες από μακριά (αλήθεια, αυτό δε χρειαζόταν καθόλου), ο Τζίμι Ντάσερ πάει να πάρει ρόλο, αλλά κάπου πνίγεται και υποβαθμίζεται σε τριτοτέταρτο αδιάφορο χαρακτήρα και όλα αυτά με αλλαγή POV ανά 2-3 σελίδες λες και βλέπεις βιντεοκλίπ μονταρισμένο από εθισμένο στις αμφεταμίνες. Α, και ξωτικά. Ξαφνικά έχει ξωτικά παντού, αλλά… δεν κάνουν τίποτε εκτός από το να υπάρχουν και να χωρίζονται σε έλντελ, ανόρεντελ, άναμπελ και στάσου μύγδαλα. Εν ολίγοις, αν ήταν γεύμα, ο Feist πέταξε ένα σωρό υλικά σε μια κατσαρόλα και δεν άναψε ποτέ τη φωτιά. Οπότε θα φάτε κρύο κοτόπουλο με άβραστο ρύζι, μαϊντανό-κοτσάνι, αλατάκι σε κόκκους, το πιπέρι ολάκερο.

Γενικώς, μια απογοήτευση. Πλοκές αναβοσβήνουν σαν φώτα (ή σαν εκείνο τον αστυνομικό που τον πεθαίνουν τα ειδησεογραφικά από το 2007) και δεν οδηγούν πουθενά. Ξόρκια, επικλήσεις, μάγια, ιπτάμενοι μάγοι, αόρατοι μάγοι, αόρατοι ιπτάμενοι μάγοι, δράκοι που… απλώς εκτελούν μεταφορές (ευτυχώς όχι σαν το Γκοτζαμάνη με το τρίκυκλο), θεοί που γελούν εις βάρος των ανθρώπων, μάχες που δεν ενδιαφέρουν κανέναν, εκκενώσεις κόσμων «ο αχόρταγος». Ο Λάσο Βάρεν; Ο πιο κακός και σκληρός καργιόλης, που συν τοις άλλοις είναι και τρελός, απλά τρώει μια φάπα μετά ειρωνείας από τον Νέικορ και πάπαλα. Συγγνώμη για το σπόιλερ, αλλά τέτοια ντροπή πρέπει να την ξέρετε πριν αποφασίσετε να διαβάσετε τη ντροπή αυτή. Επίσης, την 30ή φορά που διαβάζει κανείς πώς «ο Μάγκνους θα γίνει καλύτερος μάγος από τους γονείς του, αλλά όχι ακόμα», θέλει να πετάξει το βιβλίο στον τοίχο. Οι αριθμοί των πληθυσμών; Τι πληθωρισμός είναι αυτός; Εκατομμύρια, δεκάδες εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, βάλε τώρα που γυρίζει, τσάμπα είναι. Και στο τέλος, όλοι αυτοί οι αριθμοί… δεν έχουν καμία αξία, κανένα νόημα, δεν παίζουν κανένα ρόλο. Και φυσικά, στο βάθος, κρύβονται «ακόμη πιο περισσότερο μεγαλυτερότεροι» κίνδυνοι και αντίπαλοι. Ο αρχικός πόλεμος με τους Τσουράνι έχει υποβαθμιστεί σε «κολάτεραλ μιας τσουρανικής δολοπλοκίας», κάτι που ισοδυναμεί με αφόδευση του ίδιου του συγγραφέα πάνω στο καλύτερο έργο του.

Δυστυχώς, κάτι που ξεκίνησε αριστουργηματικά με το Riftwar, έχει μετατραπεί σε μια κρύα, νερουλή σκ@τούλα που προσβάλλει το genre. Το γεγονός ότι η σειρά συνολικά παίρνει πάνω από 4,5 βαθμολογία, εξηγείται μόνο από το γεγονός πως η παγκόσμια ποσότητα ευφυΐας είναι σταθερή και ο υπερπληθυσμός καλπάζει…

[Robin Rains · Rating 5 out of 5]

Raymond Feist is a genius

I have recently indulged in starting the whole saga from the very beginning and am truly delighted to rediscover the genius story telling skills of this master universe builder

[Dutchie · Rating 5 out of 5]

I'm reading the Raymond E. Feist books in order by series and this was the 8th series in what so far has a total of 11. Though reading his books by series has one sometimes jumping back in time (as was the case for example with the Legends of the Riftwar series: Honoured Enemy / Murder in Lamut / Jimmy the Hand), it has been a very satisfying experience so far.

This series again didn't disappoint. Even though the different series cover different eras, I really enjoy the fact that likeable, admirable and in a single case despicable characters return in this series. It holds the books in all the series together.

That the stories remain riveting is an amazing accomplishment on the part of the author. I found myself once again considering work and other obligations an annoying interruption as I read this work by Mr Feist.

[Robyn Golding · Rating 3 out of 5]

Am I crazy or are some details wrong? Kaspar has a sister no? I'm sure he did. Now, he is described as an only child. Erik got married at some point in the past, but in book 3 it says he never married.
Am I mixing up characters? Or did no one fact check these books before they were published?

[Matthew · Rating 5 out of 5]

Gripping to the very end of the third book in the trilogy

I just had to keep reading this trilogy. Loved the twists and turns and different perspectives. Very much worth reading the preceding trilogy first though.

[Marguerite BRITTAIN · Rating 5 out of 5]

An amazing, enthralling tale!

Raymond Frost is one of the best story tellers I have ever had the pleasure to be a fan of. Just awesome!. This whole saga has kept me captivated for years. I highly recommend his books.

[Jay · Rating 5 out of 5]

Another great series that interlinks with the others by the author. Great how the old characters and new intertwine and how the the story picks up almost where it left off in the other books. Really enjoyed these books, and my fav character Pug and onto the next book

[Börje Dahrén · Rating 3 out of 5]

Great plot, and a captivating universe. Otherwise average and somewhat sexist. Loved Feist as a kid - no longer as convinced.

[Jason Welty · Rating 5 out of 5]

Great series

I gave up 10 hours of sleep over the last 2 days to finish these books. Highly recommend and it.

[Janet Boyce · Rating 5 out of 5]

The familiar enjoyable world of Midkemia

I enjoyed this saga taking me back to Kelewan and Midkemia. Reading more about Pug and Nakor and their stories.

[Michael]

I lost interest halfway through the first book.

[Blake · Rating 4 out of 5]

(FYI I tend to only review one book per series, unless I completely change my mind on a series, so want to change my scoring down a lot)

First time read the author's work?: No

Will you be reading more?: Yes

Would you recommend?: Yes -- One of my favourite authors.

-----
How I rate Stars: 5* = I loved (must read all I can find by the author)
4* = I really enjoyed (got to read all the series and try other books by the author).
3* = I enjoyed (I will continue to read the series)
or
3* = Good book just not my thing (I realised I don't like the genre or picked up a kids book to review in error.)

All of the above scores means I would recommend them!
-
2* = it was okay (I might give the next book in the series a try, to see if that was better IMHO.)
1* = Disliked

Note: adding these basic 'reviews' after finding out that some people see the stars differently than I do - hoping this clarifies how I feel about the book. :-)

[CEK]

The Darkwar Saga brings the three books, Flight of the Nighthawks, Into a Dark Realm, and Wrath of a Mad God, together. It’s been a while since I read any Feist since his first trilogy featuring the adventures of Pug, a servant boy who becomes a great magician, able to cross universes, and save their disparate worlds. In some ways, this trilogy is the culmination of the story that began with Magician, only here, it is not just a few worlds at risk but the entire multiverse. Feist can be relied upon for a good story and his Midkemia novels are unusual in featuring a multiverse – this is rare in fantasy, though not in science fiction.

[Joel Martin · Rating 5 out of 5]

As always a great story

Good characters, strong story, fun to read. I'll continue to enjoy his books right up to the Magicians End. That's all.

[Maggie · Rating 4 out of 5]

Rokp