Να με ξεχνάς

by Ειρήνη Βαρδάκη

Ο Σαμ και η Λίλυ δεν είναι πια μαζί.

Ο Σαμ και η Λίλυ δεν θα είναι ποτέ… ποτέ ξανά μαζί.

Έστω κι αν τώρα βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Έστω κι αν ακούν ταυτόχρονα εκείνη την εξαίσια μουσική.

Η ζωή της Λίλυς κρέμεται από μια λεπτή κλωστή. Είναι το θύμα μιας άγριας και σοκαριστικής επίθεσης. Μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν μια πιστή και ευτυχισμένη σύζυγος σε έναν αξιοζήλευτο γάμο. Ή μήπως όχι;

Μια ακραία ιστορία για τη σπαρακτική συνάντηση δυο παθιασμένων εραστών.

Κι ένας ολόμαυρος έρωτας με την τραγικότητα του αξέχαστου.

Η Ειρήνη Βαρδάκη σε ένα συγκλονιστικό έργο σκοτεινής ομορφιάς.

536 pages, Paperback

First published May 5, 2025

About the author

Η Ειρήνη Βαρδάκη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Στα μυθιστορήματά της το έγκλημα έρχεται σε ένα ιδιάζον γκρο πλαν, με το ψυχολογικό θρίλερ να αποκαλύπτει διαρκώς νέες, διαφορετικές πτυχές του. Ανήκει στα νεότερα μέλη της ΕΛΣΑΛ.
Το «ΝΑ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ» είναι το ένατο μυθιστόρημα της.

Έχουν προηγηθεί:
2017 ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΑ,
2018 ΤΟ Ρ ΤΗΣ ΕΡΩΜΕΝΗΣ
2019 ΑΝΑΡΜΟΣΤΟΝ ΕΣΤΙ
2020 ΤΣΙΧΛΟΦΟΥΣΚΑ
2021 Ο ΜΕΝΤΟΡΑΣ
2022 ΖΩΝΗ 5
2023 Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ
2024 ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΟΡΙΤΣΙ
και η επανέκδοση του ΤΟ Ρ ΤΗΣ ΕΡΩΜΕΝΗΣ.

Παράλληλα έχει γράψει για πέντε συλλογές διηγημάτων.

Reviews

[Travel Bookwide · Rating 5 out of 5]

Δύο πράγματα ισχύουν για τη σχέση που έχω με τα βιβλία της Βαρδάκη.
α. ο,τι βγάζει το διαβάζω
β. ο,τι βγάζει το διαβάζω σε μια μέρα

Να με ξεχνάς, λοιπόν, ο τίτλος και αναρωτιέσαι ποιο είναι το ρεφερενς μέσα στην πλοκή. Με τον δικό της, ιδιαίτερα έντονο τρόπο, η συγγραφέας ενώνει τη σημασία του τίτλου με την ανάγκη των ανθρώπων να ξεχάσουν σχέσεις, συναισθήματα και πάθη, όταν αυτά πια αρχίζουν να πονάνε πολύ.

Χαρακτήρες συνθέτοι, άνθρωποι τέλεια ατελείς, πολύπλευροι, πολυδιάστατοι, κρυμμένα γεγονότα, παρεξηγήσεις, κενά στις ζωές και στις ανάγκες δημιουργούν (πάντα στα βιβλία της συγγραφέως) μια πλοκή που εκτυλίσσεται καταιγιστικά και δεν αφήνει περιθώρια για να πλαγιασεις λίγο τις σελίδες και να ξεκουραστείς. Ο χαρακτηρισμός ψυχολογικό θρίλερ ικανοποιείται πλήρως, καθώς τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, σε μια συνθήκη μόνιμης αμφισβήτησης και ερώτησης για το ποια μπορεί να είναι η αλήθεια.

Χαρακτηριστικό στοιχείο οι διάλογοι που αποτυπώνουν πλήρως την ψυχοσύνθεση των δρώντων προσώπων και κινούνται σε ένα ρυθμο ταχύ και ύφος κοφτό, αλλά ουσιαστικό.

Τίποτα δεν το περιμένεις όπως έρχεται, μα και τίποτα δε σε εκπλήσσει, καθώς το χτίσιμο και η εμβάθυνση στην πλοκή, με εμβόλιμες αναδρομές αφηγήσεις και τη μικρή συμβολική ιστορία του δέντρου - πιάνου, σε έχουν ήδη προετοιμάσει υποσυνείδητα για τα πάντα.

Να το διαβάσεις; Να το διαβάσεις!
Έντονο
Γεμάτο σασπένς
Πλήρες και ολοκληρωμένο
Ικανό να σε κάνει να οργιστείς, να κλάψεις, να "δεις" τους ανθρώπους μέσα στην πολυπλοκότητά τους.

[Yiota Vasileiou · Rating 5 out of 5]

Αν υπάρχει κάτι που αγαπώ στην Ειρήνη Βαρδάκη είναι ότι δεν φοβάται να τολμήσει κάτι το διαφορετικό. Αυτή τη φορά λοιπόν, επιστρέφει με ένα σκοτεινό, σαγηνευτικό ψυχολογικό θρίλερ που σε μπερδεύει, σε στοιχειώνει και σε αναγκάζει να σκεφτείς ξανά τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις "αγάπη" και "λύτρωση".

Η Λίλυ φαίνεται να ζει μια ήρεμη ζωή με τον αγαπημένο της, με τον οποίο ετοιμάζονται να παντρευτούν. Την ίδια στιγμή ο Σαμ, ο γείτονας από το απέναντι διαμέρισμα, παρακολουθεί στενά την Λίλυ, φαινομενικά αποφασισμένος να την καταστρέψει. Είναι εκδίκηση όμως αυτό που καίει τα κατάβαθα της ψυχής του, είναι η αδικία που τον πνίγει ή μήπως κάτι άλλο; Η Λίλυ και ο Σαμ, έχουν κοινό παρελθόν που ενώ έμοιαζε να διαλύθηκε, τελικά επέστρεψε πιο άγριο και εκδικητικό από ποτέ.

Αυτό που κάνει το «Να με ξεχνάς» να ξεχωρίζει ουσιαστικά δεν είναι μόνο η υπόθεση και οι ανατροπές του, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ξεδιπλώνεται. Ολόκληρο σχεδόν το βιβλίο αποτελείται από εσωτερικούς μονολόγους. Η αφήγηση και οι περιγραφές είναι λιγοστά, σχεδόν απόντα. Αντί γι’ αυτά, η Βαρδάκη επιλέγει να μας περάσει μέσα από τα σωθικά των χαρακτήρων της, να μας βάλει όχι απλώς στη θέση τους, αλλά κυριολεκτικά «μέσα στο κεφάλι τους».

Δεν βλέπουμε τους ήρωες να δρουν· νιώθουμε όπως ακριβώς νιώθουν καθώς δρουν. Παρακολουθούμε τις ενοχές τους να τους καταβροχθίζουν, τις αμφιβολίες τους να τους πνίγουν, τις αναμνήσεις τους να τους καταδιώκουν. Η αφήγηση έτσι γίνεται βίωμα και όχι παρατήρηση. Δεν μαθαίνουμε τι σκέφτονται ή τι νιώθουν· το ζούμε και το αισθανόμαστε κι εμείς. Κι αυτό κάνει την ανάγνωση βαθιά υποκειμενική και εξαιρετικά φορτισμένη. Το βιβλίο μοιάζει να διαβάζει εσένα όσο εσύ διαβάζεις εκείνο.

Η πλοκή είναι πολυεπίπεδη και ανατρεπτική· στόχος, υποσχέσεις και ανατροπές χτίζουν μια δράση που στοιχειώνει το μυαλό και σε αναγκάζει να αναθαρρεύεις κάθε φορά που ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι κατάλαβες που ακριβώς το πάει η συγγραφέας ‒ αμ δε...

Η γραφή, όχι τόσο λυρική όσο μας έχει συνηθίσει αλλά εξ’ ίσου ισχυρή, αποφεύγει τις περιττές περιγραφές και επικεντρώνεται στην ένταση της στιγμής. Η ατμόσφαιρα βαριά και σκοτεινή, γοτθική σχεδόν, ζει, αναπνέει, σφυροκοπάει την ψυχή σου από μέσα.

Εν κατακλείδι, το «Να με ξεχνάς» είναι ένα βιβλίο που δεν ζητά απλώς να διαβαστεί. Απαιτεί από εσένα, τον αναγνώστη του, να νιώσεις, να μπερδευτείς, να αμφιταλαντευτείς. Είναι κατάδυση στα πιο σκοτεινά βάθη του πάθους και της λήθης. Η Ειρήνη Βαρδάκη επιβεβαιώνει την ικανότητά της να χειρίζεται τον ψυχισμό σαν λογοτεχνική ύλη – και το αποτέλεσμα, για μια ακόμα φορά, είναι δυνατό, ανατρεπτικό, μελωδικό, γλυκόπικρο.

Να το διαβάσετε, εννοείται!

https://vivliografika.blogspot.com/

[Natasa Psim · Rating 5 out of 5]

Σκοτεινό, έντονο, συναισθηματικά φορτισμένο. Δεν το διάβασα απλά- το ένιωσα,  ως το τέλος. Απίθανη Βαρδακη για ακόμα μια φορά! 📚💜🎹🎵🎶🎼

[Βασιλική Νικολάου · Rating 5 out of 5]

καθηλωτικο 💕 δεν ήθελα στιγμή να το αφήσω από τα χέρια μου.
το λάτρεψα

[Argy M. · Rating 5 out of 5]

Το καλυτερο της βιβλιο ως τωρα! Γνωμη μου! Εχει τα παντα, ανατροπες, παθος, ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ, αφηγηματικες παυσεις, διαφορετικες οπτικες γωνιες, απροσμενο τελος! Εγω τουλαχιστον δε το περιμενα! Λυρισμος στο επακρο! Το πιο ωριμο της εργο, προσωπικη μου αποψη! Διαβαστε το χθες!

[Georgia · Rating 5 out of 5]

Δείτε επίσης και στο Chill and read

Η Ειρήνη Βαρδάκη επιστρέφει δυναμικά στο λογοτεχνικό προσκήνιο με ένα νέο ψυχολογικό θρίλερ, που ακροβατεί ανάμεσα στην αγάπη και την εμμονή, στη μνήμη και τη λήθη. Το «Να με ξεχνάς» είναι ένα μυθιστόρημα που ξεγυμνώνει τις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής, ενώ παράλληλα υφαίνει έναν ιστό μυστηρίου που κρατά τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα.

Ο Σαμ και η Λίλυ. Δύο άνθρωποι που ήταν κάποτε μαζί, όμως πλέον δεν είναι. Δύο άνθρωποι που πληγώθηκαν. Δύο καλλιτέχνες που αγαπούν τη μουσική, αυτή τη μουσική που τους ένωσε αλλά και τους χώρισε.

Ποιος είναι ο Σαμ; Ο άνθρωπος που μετακόμισε στον τρίτο όροφο της απέναντι πολυκατοικίας; Η Λίλυ δεν το γνωρίζει, όμως είναι κάποιος πολύ πιο κοντινός της από ό,τι θα νόμιζε. Όμως η Λίλυ είναι ατίθασο πνεύμα. Μπορεί να ζει την ευτυχισμένη ζωή που πίστευε ότι έχει, παρέα με έναν άνθρωπο που αγαπά πολύ και ετοιμάζεται να παντρευτεί, όμως τα πράγματα αλλάζουν και δεν είναι όπως στην αρχή της σχέσης τους. Και μέσα σε όλα αυτά, δέχεται μια βάναυση επίθεση που σχεδόν τη σκοτώνει. Θα πρέπει να έχει δυνατή θέληση και να παλέψει πολύ για να επιστρέψει στη ζωή.

Μέσα από τα μάτια των ηρώων βλέπουμε το παρόν και το παρελθόν και με τα λίγα κομμάτια που παίρνουμε από τον καθένα, συμπληρώνουμε σιγά σιγά το παζλ του έρωτα και της εκδίκησης. Γιατί ο αστυνόμος Σταθάκης έχει ένστικτο που του λέει ότι κάτι δεν κολλάει. Κι αυτό το ένστικτο, οφείλει να το ακούσει!

Το βιβλίο διατηρεί έναν έντονα κινηματογραφικό ρυθμό, με κοφτές σκηνές, διαλόγους που σπάνε τη σιωπή με πόνο και αφήγηση που μοιάζει με κύματα — άλλοτε ήρεμα, άλλοτε σφοδρά. Το παρόν και το παρελθόν μπλέκονται έξυπνα, δημιουργώντας μια σπειροειδή δομή που οδηγεί τον αναγνώστη όλο και πιο βαθιά στην αλήθεια.

Η γραφή της Βαρδάκη είναι ώριμη, στοχευμένη, γεμάτη σιωπές και ένταση. Αποφεύγει τις φλυαρίες και εστιάζει στο συναίσθημα που υπονοείται και όχι στο συναίσθημα που δηλώνεται.

Ένα από τα μεγαλύτερα ατού του βιβλίου είναι η ψυχολογική του σκιαγράφηση. Οι ήρωες δεν είναι απλώς θύματα και θύτες. Είναι άνθρωποι ραγισμένοι, γεμάτοι ενοχές, φοβίες, απωθημένα και μυστικά. Η Λίλυ είναι ένας χαρακτήρας πολυσύνθετος, άλλοτε συμπαθής, άλλοτε απωθητικός, αλλά πάντοτε ανθρώπινος. Ο Σαμ, πιο συγκρατημένος, κρατά μέσα του τη θλίψη που γίνεται εκδίκηση ή σωτηρία.

Το ερώτημα που τίθεται σιωπηρά σε κάθε κεφάλαιο είναι: Πόσο καλά γνωρίζουμε τον άνθρωπο που αγαπάμε; Και τι σημαίνει όταν λέμε «να με ξεχνάς»; Μήπως είναι πράξη λύτρωσης ή η απόλυτη τιμωρία;

Η πλοκή είναι πολυεπίπεδη και ανατρεπτική. Η Ειρήνη Βαρδάκη δεν φοβάται να οδηγήσει τον αναγνώστη σε λάθος μονοπάτια, να χτίσει προσδοκίες και μετά να τις γκρεμίσει με τρόπο ευφυή. Η τελική αποκάλυψη, αν και έρχεται σταδιακά, λειτουργεί σαν καθα��τήριο – όχι μόνο για τους ήρωες, αλλά και για τον ίδιο τον αναγνώστη.

Το «Να με ξεχνάς» είναι κάτι παραπάνω από ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ. Είναι μια βαθιά συναισθηματική και υπαρξιακή εξερεύ��ηση της μνήμης, της αγάπης και του πόνου. Η Βαρδάκη γράφει με ένταση, ευαισθησία και ατμοσφαιρικότητα, αποδεικνύοντας ότι είναι μια από τις πιο αξιόλογες σύγχρονες Ελληνίδες συγγραφείς του είδους.

Ιδανικό για όσους αγαπούν τα θρίλερ με ψυχολογικό υπόβαθρο, αλλά και για εκείνους που αναζητούν ιστορίες που μιλούν για το βάρος του παρελθόντος και την αδυναμία της λήθης.

[Emily · Rating 1 out of 5]

Αστείρευτη φαντασία; Μπα ... Αστείρευτη φλυαρία ...
Ανατριχιαστικός λυρισμός ...
Ένας ήρωας που αγνοεί τι αισθάνεται, μια έτσι, μια αλλιώς ... χαμένος στο διάστημα.
Πες μας, άνθρωπε μου, να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς. Μισείς; αγαπάς; σιχαίνεσαι; θα γίνεις τιμωρός; ή μήπως γαμπρός; πάρε μία απόφαση κάποια στιγμή.

Άσε η ηρωίς.
Παρουσιάζεται ως καλλιεργημένο φρόκαλο. Φρόκαλο μεν, καταξιωμένη πιανίστρια δε. Και εξαιρετικά ηθικό άτομο, με αρχές και αγνά αισθήματα, παράδειγμα προς μίμηση.
Ασύλληπτες καταστάσεις!

Το πλέον λυπηρό (και άδικο) ήταν ο ρόλος της αστυνομίας στην όλη πλοκή. Δεν είναι όλα τόσο ξεχαρβαλωμένα στην αστυνομία : δεν λειτουργούν τόσο πρόχειρα όσο παρουσιάζεται. Ψάχνουν καλύτερα όταν είναι να βάλουν κάποιον στη φυλακή. Καλά που υπάρχουν και τα προαισθήματα στους αστυνομικούς για να ξελασπώσει η πλοκή ...

Το πήγα στο γρήγορο, για να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα.

[Desp_gk · Rating 5 out of 5]

Σαμ και Λίλυ ένα ζευγάρι που κάποτε ήταν μαζί,τους ένωσε η μουσική το πιάνο και ο έρωτας.
Ο Σαμ και η Λιλυ δεν είναι πια μαζί.
Ο Σαμ και η Λιλυ δε θα είναι ποτέ…
ξανά μαζί;
Μετά από χρόνια οι δρόμοι τους συναντιούνται ξανά αλλά όχι τυχαία.
Η Λίλυ ετοιμάζεται να παντρευτεί και να’χει τη ζωή που ήθελε.Ο νέος γείτονας απέναντι της όμως φέρνει τα πάνω κάτω.Κατι οικειο της βγάζει κάτι της θυμίζει αλλά δε ξέρει τι.
Μια σκληρή επίθεση εναντίον της και η ζωή της κρέμεται από μια κλωστή.
Ολα ανατρέπονται και η αλήθεια αποκαλύπτεται σιγά σιγά ανοίγοντας πληγές του παρελθόντος.
Αραγε μπορείς να μισήσεις κάποιον/α που έχεις αγαπήσει πολύ;
Ή δεν έπαψες ποτέ ν’αγαπας;

Βαρδάκη και ψυχολογικό θρίλερ οπότε καταλαβαίνεις ότι θα είναι άλλο ένα βιβλίο της που θα σε καθηλώσει.
Η συγγραφέας ξέρει καλά να παίζει με το μυαλό μας .Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο βοηθάει να νιώσεις την ψυχοσύνθεση των ηρώων αν και με την Βαρδάκη ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος το πως θα εξελιχθεί.Η ιστορία εμβαθύνει στην εμμονή ,την απώλεια και το πάθος.
Δυνατή πλοκή με έντονους χαρακτήρες ανατροπές και κινηματογραφικη γραφή χωρίς περιττές περιγραφές .

Κάθε φορά τελειώνοντας ένα βιβλίο της δεν μπορώ να καταλήξω κ αναρωτιέμαι ποιο τελικά είναι το καλύτερο της βιβλίο της;
Αυτό για μένα είναι το καλύτερο της.

Το σίγουρο είναι ότι το βιβλίο δεν το ξέχνας!

[Βίκυ Μωραγιάννη · Rating 5 out of 5]

Αυτό το βιβλίο της Βαρδάκη δεν είναι σίγουρα βιβλίο. Είναι ένα όνειρο από εκείνα τα τεράστια, τα δαιδαλώδη, που σε πείθουν ότι δεν είναι όνειρα, που δεν έχουν αρχή, μέση, τέλος, αλλά στην ψυχή σου φαντάζουν απόλυτα τακτοποιημένα, που ακόμα κι αν έχουν τα φόντα να είναι οι χειρότεροι εφιάλτες σου, έχουν κάτι το μαγνητικό, το ερωτικό που σε κάνει να προσμένεις την επόμενη σκηνή χωρίς ανάσα, με μια ανυπομονησία που μοιάζει με χτυποκάρδι για έναν απαγορευμένο έρωτα.
Chapeau madame.
Το καλύτερό της μέχρι τώρα.

[Maira’s Bookshelve · Rating 2 out of 5]

Θα πω πως λίγο απογοητεύτηκα με το συγκεκριμένο βιβλίο παρόλο που ήθελα παρά πολύ να μου αρέσει καθώς ήταν η πρώτη μου επαφή με την συγγραφέα και έχω ακούσει τα καλύτερα.
Αρχικά να πω πως το βιβλίο κυλούσε πολύ γρήγορα και ήταν εύκολοδιαβαστο , από την άλλη ποσό καλό είναι αυτό για ένα βιβλίο που κατατάσσεται στο είδος του ψυχολογικού θρίλερ;
Τι θέλω να πω;
Θεώρησα την πλοκή αρκετά αναμενόμενη, τα στοιχεία “πολύ βολικά” για να είναι αληθινά και δυστυχώς το plot twist δεν μου την έφερε όπως το περίμενα. Γενικώς, δεν ένιωσα να παιδεύω πολύ το μυαλό μου, κάτι που θεωρώ απαραίτητο σε μια ιστορία με μυστήριο.
Οι χαρακτήρες ενώ είχαν ο καθένας την δίκη τους μικρή ιστορία να πουν, νιώθω πως δεν μου έφτασε για να δικαιολογήσω μερικές από τις πράξεις τους και να καταλάβω πως έφτασαν σε αυτό το σημείο.
Αυτό όμως που με ενόχλησε περισσότερο στο βιβλίο αυτό ήταν πως δεν μπόρεσα λεπτό να νιώσω και να μπω στην ατμόσφαιρα ενός ψυχολογικού θρίλερ.
Ωστόσο δεν πτοούμαι και λέω να διαβάσω και αλλά της συγγραφέως. Ίσως ήταν το συγκεκριμένο που δεν μου ταίριαξε. ☺️

[Αναστασια · Rating 5 out of 5]

Λατρεύω την γραφή της Ειρήνης..Γράφει με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο που οι σελίδες κυλάνε από μόνες τους ..Εκεί που νομίζεις ότι μπορείς να ψυχολογησεις τους ήρωες πάντα θα υπάρχει μια ανατροπή στην ιστορία κάτι που εμένα προσωπικά με εξιταρει και διεγείρει το μυαλό μου..δεν μπορώ να προδώσω κάτι από την πλοκή όπως πάντα αλλά θα σταθώ στο συναίσθημα που πάντα μου δημιουργεί η γραφή της Ειρήνης ..Ειρήνη σε ακολουθώ πιστά όλα αυτά τα χρόνια και έχεις την απόλυτη εκτίμηση και αγάπη μου σαν συγγραφέα κάι σαν άνθρωπο...

[Ευτυχία Κοκκίνη · Rating 5 out of 5]

Μία τυχαία σύμπτωση με έφερε σε επαφή με το βιβλίο αυτό, λίγες ημέρες πριν από την "επίσημη" κυκλοφορία του. Σε μία δύσκολη για μένα εποχή, είδα το βιβλίο σαν αφορμή για νέα ξεκινήματα αλλαγής σελίδας. Δυστυχώς, πολλές φορές όσο αισιόδοξοι και αν θέλουμε να είμαστε η ίδια η ζωή μας προλαβαίνει. Το βιβλίο τότε πήρε τη μορφή της καλύτερης συντροφιάς μου τη νύχτα, τόσο καλής συντροφιάς που δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Στο σημείο αυτό θα είμαι ειλικρινής, όσο και αν με γοήτευε και με συγκινούσε η γραφή της Ειρήνης Βαρδάκη στα προηγούμενα μυθιστορήματα της, πάντα ένιωθα ότι υπήρχε σε αυτά κάτι που με "ξένιζε" αναφορικά με το δικό μου ψυχολογικό σύμπαν. Σίγουρα όμως έβρισκα μία εξέλιξη στη γραφή της σε κάθε επόμενο βιβλίο. Και μη έχοντας διαβάσει (ακόμη) τον Μέντορα και το Άλλο κορίτσι, βρήκα το "Να με ξεχνάς" τόσο μπροστά από όλα τα προηγούμενα σε επίπεδο γραφής, πλοκής και ακρίβειας στην ψυχολογία των ηρώων. Δε θα σταθώ σε λεπτομέρειες που ίσως λειτουργήσουν ακούσια σαν spoiler, θα περιοριστώ μόνο σε μία πρόταση. Αν θέλετε να εξερευνήσετε τα δικά σας αισθήματα, εκείνα που κρύβετε ακόμη και από τον ίδιο τον εαυτό σας, αν ψάχνετε για ένα βιβλίο που θα σας κρατήσει ξύπνιους όλη τη νύχτα σαν αυθεντικό pageturner, επιλέξτε το βιβλίο αυτό. Για τον μόνο λόγο που θα "διαμαρτυρηθώ" για τον τίτλο του, είναι γιατί εν αντιθέσει με αυτόν, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την ιστορία του και την αλήθεια των ηρώων του.

[Anna Baboura · Rating 5 out of 5]

Κάθε βιβλίο της Ειρήνης αποτελεί ένα «έξυπνο παιχνίδι» με το μυαλό. Γρήγορο κ ευφυές. Κάθε της βιβλίο είναι καλύτερο από το προηγούμενο. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ξένους συγγραφείς του είδους.

[Vaso · Rating 4 out of 5]

Σαμ και Λίλυ

Δύο άνθρωποι που δεν μπορούν να είναι μαζί - που δεν γίνεται να είναι μαζί. Κι όμως.
Ο Σαμ, γίνεται η σκιά της Λίλυ. Την παρακολουθεί, την προσεγγίζει, την προσκαλεί και συγχρόνως τη διώχνει. Γίνεται η εμμονή του. Όλα περιστρέφονται γύρω από εκείνη. Όλα έχουν δομηθεί ώστε εκείνη να βγει χαμένη. Εκείνη να νιώσει τον πόνο, την έλλειψη, την απουσία.
Ενα παιχνίδι εκδίκησης, γραμμένο σε παρτιτούρα…

Δυο ήρωες, δυο βασικοί πυλώνες.
Παρόν και παρελθόν εναλλάσσονται.
Μνήμες και θύμησες που στοιχειώνουν.
Αρχικά νομίζεις ότι είναι μια ιστορία εκδίκησης- αλλά, δεν είναι μόνο αυτό. Εξαιρετική σκιαγράφηση των χαρακτήρων, εναλλαγές φωνών, ευκολοδιάβαστο, με τις σελίδες να γυρνούν συνεχώς κι εσύ να υποψιάζεσαι τι θα συμβεί, αλλά να συνεχίζεις την ανάγνωση προσδοκώντας το αντίθετο.

Αυτό που απολαμβάνω κάθε φορά όταν διαβάζω ένα βιβλίο της Ειρήνης, είναι η ταυτότητα της. Ξέρω ότι διαβάζω εκείνη.
Κι ας ήταν το πιο σκοτεινό ως προς την ψυχοσύνθεση των ηρώων της το Να με ξεχνάς, το απόλαυσα γιατί η Ειρήνη, τολμά να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, κάτι πιο έξω από τα νερά της (ως προς τον άνθρωπο Ειρήνη πάντα).

[Άννα Τσιαπούρη · Rating 5 out of 5]

Η Ειρήνη Βαρδάκη έχει αποδείξει μέσα από το συγγραφικό της έργο ότι μπορεί να διεισδύσει βαθιά στην ψυχολογία των ηρώων της και να τους ζωντανέψει μέσα από το χαρτί. Ο αναγνώστης γίνεται ένα μαζί τους και συγκλονίζεται στον κόσμο τους. Παρασύρεται από τα συναισθήματά τους και ταυτίζεται με τις δοκιμασίες τους. Η γραφή της γνήσια και καθηλωτική.

Full review on Insta @vivliofreneia
https://shorturl.at/zlJTG

Follow me on Insta @vivliofreneia
https://www.instagram.com/vivliofreneia/

[Νταϊάνα Αποστόλου · Rating 4 out of 5]

review coming soon 🔜

[Αμαλία Μοιρασγετή · Rating 5 out of 5]

φοβερό ψυχολογικό θρίλερ! Μου άρεσε πολύ. Η πλοκή της ιστορίας καταπληκτική!!

[Kate · Rating 4 out of 5]

Ένα ψυχολογικό θρίλερ που θα σε κάνει να χάσεις το μυαλό σου και να μην ξέρεις τι στο καλό συμβαίνει. Πολύπλοκοι χαρακτήρες που πότε τους συμπονείς και πότε σε αφήνουν άφωνο με την συμπεριφορά τους. Το σίγουρο είναι οτι στο τέλος θα παραμιλάς ένα ''Λίλυ, Λίλυ, Λίλυ''.
Η Βαρδάκη παίζει με το μυαλό σου, εσύ ακολουθείς και παρατηρείς το τρελό παιχνίδι γάτας και ποντικιού, που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου.
Η γραφή της κυλάει υπέροχα και το βιβλίο το ολοκληρώνεις σε μία μέρα και με μία ανάσα. Παρόλα αυτά, μου φάνηκαν λίγο τραβηγμένα κάποια σημεία και δεν μπόρεσα να τα δικαιολογήσω!
Το τελευταίο μέρος ήταν το κερασάκι στην τούρτα και το αγαπημένο μου από όλο το βιβλίο. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!

[Eva Maraki · Rating 4 out of 5]

«ΝΑ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ »

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

📚 Δύο γείτονες . Λίλυ & Σαμ . Στον τρίτο όροφο σε δυο αντικριστά διαμερίσματα ❣️ Τι είναι αυτό που τους ενώνει ; Άραγε , είναι και αυτό που τους χωρίζει ;



ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

📚Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που διαβάζεται απνευστί . Ξεκινά η πλοκη & στα πρώτα κεφάλαια η συγγραφέας την εξυφαίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να εστιάσει βήμα βήμα στην σκιαγράφηση των δύο βασικών ηρώων . Στην πορεία , όταν στην δράση την σκυτάλη μοιράζονται η Λίλυ , ο Σαμ , ο Ματέο & ο αστυνόμος Σταθάκης το μυθιστόρημα αποκτά τρομακτική ένταση , αγωνία και μυστήριο . Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που « χτίστηκε » η πλοκή ,γιατί η δομή της βοήθησε να είναι ένα βιβλίο με πολλές πτυχές που αφορούν στην ψυχολογία των ηρώων αλλά και στις εξελίξεις που τρέχουν ❣️❣️

📚Η γραφή της Βαρδάκη είναι κινηματογραφική , γεμάτη παλμό και συνάμα βαθιά διεισδυτική στην ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστών ❣️❣️Άριστη χειρίστρια του λόγου . Αλλωστε , σε ένα βιβλίο δεν φτάνει μόνο η πρωτότυπη υπόθεση αλλά και η σωστή γραφή και αυτά τα δύο εδώ στοιχεία απογειώνουν τα συναισθήματα που νιώθει ο αναγνώστης όταν ζει τα παιχνίδια μυαλού των Σαμ και Λιλυ .

📚Το θέμα του σχετίζεται άμεσα με τις μεγάλες αγάπες που βαδίζουν σε τεντωμένο σκοινί . Ως που μπορεί όμως να φτάσει ένας άνθρωπος όταν πληγώνεται ; Το μίσος γίνεται αγάπη ; Υπάρχει κάθαρση ; Πολλά τα ερωτήματα που βρίσκουν απαντήσεις σε ένα μυθιστόρημα το οποίο δεν κάνει κοιλιά και έχει ένα πολύ έντονο φιναλε ❣️❣️



📚Μου άρεσε πολύ . Το θεωρώ από τα καλύτερα της βιβλία . Λάτρεψα εξώφυλλο και τίτλο . Ολα συνδέονται με παιχνίδια μυαλού ❣️❣️

Βαθμολογία :🌟🌟🌟🌟/5

[Πάνος Τουρλής · Rating 4 out of 5]

Ένας άντρας παρακολουθεί συστηματικά μια γυναίκα στο απέναντι διαμέρισμα. Έχει καταστρώσει ένα σχέδιο για να την εκδικηθεί, θα καταφέρει όμως να το φέρει εις πέρας ή ο έρωτας θα ανατρέψει τα πάντα; Τι συνέβη στη Βόννη πριν λίγα χρόνια και πώς φτάσαμε ως εδώ; Ποιος επιτέθηκε τελικά στη γυναίκα και παραλίγο να τη στείλει στον θάνατο;

Η Ειρήνη Βαρδάκη, με τη γνωστή, κοφτή γραφή της και με τα διεξοδικά ψυχογραφήματα που σχεδιάζει ετοίμασε ένα μυθιστόρημα που μας συστήνει από την αρχή έναν επικίνδυνο έρωτα που οδηγεί σε ακρότητες και σχέδια εκδίκησης. Ο Σαμ αγοράζει ένα διαμέρισμα στον τρίτο όροφο, απέναντι από την πολυκατοικία της Λίλυς. «Δεν επέλεξα τυχαία τούτο το σπίτι. Δεν επέλεξα και τα όσα θα ακολουθήσουν». Την παρακολουθεί αρρωστημένα, σχολιάζει, κρίνει: «Είναι σημαντικό για σένα να κρύβεις ποια είσαι την πραγματικότητα και πόσο πόνο έχεις προκαλέσει στους γύρω σου». Τη μισεί κυρίως για την επιρροή που έχει ακόμη πάνω του. Δεν είναι άλλο ένα love story αλλά το καλοστρωμένο σχέδιο ενός φόνου. Όσο κι αν πονάει, όσο κι αν ο Σαμ κινδυνέψει να κάνει λάθη, όταν ξανανιώσει την αγάπη της, πρέπει να φέρει το σχέδιο σε πέρας. Καταλυτικός, επώδυνος, αναπόφευκτος ο έρωτας και δε λογαριάζει τίποτα, να γιατί τα πάντα ανατρέπονται. «Ένα ψέμα είναι ότι το παρελθόν μένει πίσω. Ένα χυδαίο ψέμα… …το παρελθόν πάντα θα βρίσκεται μπροστά μας» (σελ. 213). Κι έτσι ο Σαμ αγωνίζεται να το ξαναφέρει στο φως ώστε να η Λίλυ να τον ερωτευτεί ξανά, χωρίς να ξέρει την πραγματική του ταυτότητα. «Για να ξεκινήσεις μια καινούρια ζωή πρέπει προηγουμένως να έχεις κλείσει τους λογαριασμούς σου με την προηγούμενη» (σελ. 15). Γι’ αυτό αρχίζει να παίζει με τη ζωή της Λίλυς: «Είσαι ανοιχτός λογαριασμός, Λίλυ. Μου χρωστάς και σου χρωστάω». Τώρα πια ξέρει πώς τελειώνει τις αγάπες της η Λίλυ και ήρθε η ώρα να της δείξει πώς τελειώνει αυτός την ιστορία τους, πώς θα τη σπρώξει ολοταχώς στην καταστροφή. Δεν αρκεί να τη σκοτώσει, θέλει και να τη βασανίσει πρώτα. «Θέλω να προχωρήσεις. Αλλά στην κατεύθυνση που θα ορίσω εγώ». Παλεύει κόντρα στο ακατόρθωτο, γιατί κατά βάθος ξέρει πως πάλι θα την ερωτευτεί. Κι αν συμβεί αυτό, τότε τι θα συμβεί;

Από την άλλη, η Λίλυ ετοιμάζεται να παντρευτεί τον Ματέο. Ποτέ δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να ερωτευτεί και ν’ αγαπήσει κάποιον τόσο πολύ. Ο μέλλων σύζυγός της τ’ άλλαξε όλα. Είναι μια γυναίκα που παίρνει πάντα αυτό που θέλει, ένα θηλυκό «γεννημένο από το τίποτα και προορισμένο για τα πάντα». Ο Ματέο ξέρει όσα πρέπει από το παρελθόν της Λίλυς, δίνεται ολοκληρωτικά αλλά ανώδυνα. Η ιστορία τους είναι απλή και ισορροπημένη ώσπου σταδιακά ανακαλύπτουμε πως κι αυτός έχει μυστικά από την άπιστη, ατίθαση, αθεράπευτα ματαιόδοξη, καλοστημένη απάτη που λέγεται Λίλυ. Έχει την έπαρση του γιάπη και την ξιπασμένη άνεση εκείνου που η ζωή τού φέρθηκε ανέλπιστα καλά, που του δόθηκαν τα πάντα χωρίς να κοπιάσει για τίποτα. Με τις απουσίες του, τα ταξίδια του, την πικραίνει, η Λίλυ αγαπά για δύο, συνεχίζει να ζει για δύο. Κι όταν μπαίνει στη ζωή της ο Σαμ, προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες και καταπνίξει αισθήματα καταδικασμένα να βγουν στην επιφάνεια. «Κανείς δεν ξέρει γιατί πάντα φεύγεις, Λίλυ. Μόνο εγώ το ξέρω. Εκείνο που σε κάνει να το βάζεις στα πόδια τη μανία σου να καταστρέφεις σχέσεις, ανθρώπους, ζωές. Η διαολεμένη σου επιθυμία να εγκαταλείπεις όλους όσους σ’ αγαπούν». Ο Σαμ πάντα εκεί, δίπλα της, πίσω της, από πάνω της.

Είναι απλά δυο γείτονες που μιλάνε περί ανέμων και υδάτων ή έτσι φαίνεται αρχικά. Τον θυμάται άραγε; Γιατί δεν τον αναγνωρίζει; Τι του έκανε τότε; Πώς του κατέστρεψε τη ζωή; Γιατί προχώρησε και δεν τον περίμενε; Ένα παιχνίδι γάτας και ποντικού με μικρά βήματα επιτυχίας αλλά και απροσδόκητες πίκρες, όταν ο Σαμ εκμαιεύει κάτι που δεν ήθελε ν’ ακούσει από τα χείλη της. Ξαναζεί τις στιγμές τους, εκείνη κάποια στιγμή του ανοίγεται για το παρελθόν της, πληγώνοντάς τον κι άλλο χωρίς να το ξέρει. Τότε αρχίζει ένα επικίνδυνο φλερτ, με τη συμπεριφορά του Ματέο να ενισχύει την απόφαση της Λίλυς και με τον Σαμ να προσπαθεί να μην ουρλιάξει και να μην τα τινάξει όλα στον αέρα πριν την κερδίσει ξανά και την καταστρέψει. Μέσα από τις συζητήσεις και τα όσα ζουν μαζί, επιστρέφουμε στο παρελθόν τους και μαθαίνουμε πώς γνωρίστηκαν, ποια ήταν τα αισθήματά τους, τι έκρυβε ο ένας από τον άλλον. Μέσα από εναλλαγές πρωτοπρόσωπων αφηγήσεων, που μας βοηθάνε να δούμε την ιστορία απ’ όλες τις πλευρές, ξεδιπλώνεται μια ιστορία εκδίκησης κι ένα παιχνίδι που δε φαίνεται να έχει νικητή. Η συγγραφέας κατάφερε να εξισορροπήσει το κείμενο κα να αποφύγει τα κλισέ και τα τετριμμένα που συναντάμε σε τέτοιες αρρωστημένες ��αταστάσεις. Κατάφερε να κρατήσει ως το τέλος το ενδιαφέρον, να χαρίσει ανατροπές στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων και στις εξελίξεις και να δείξει χωρίς να γίνεται μελό τον έντονο ερωτικό δεσμό Λίλυς και Σαμ που οδηγεί σ’ ένα διαφορετικό φινάλε.

Τελικά, στο πιο κρίσιμο σημείο, έρχεται ο αστυνόμος Σταθάκης που έχουμε συναντήσει στον «Εραστή της» να εξιχνιάσει την απόπειρα φόνου της Λίλυς, με την καθοδήγηση του ανωτέρου του, του Δαβάκη, επίσης γνωστού χαρακτήρα από άλλα μυθιστορήματα, που παλεύει με την αρρώστια του. «Ο τόπος και το θύμα πάντα μ��λούν, αρκεί ν’ ακούσεις προσεκτικά», υποστηρίζει ο Δαβάκης κι έτσι αρχίζει νέος γύρος ανατροπών, με τον Ματέο και τον Σαμ να εναλλάσσονται στη θέση του ενόχου, με τη Λίλυ να προσπαθεί να συνέλθει ώστε να κατονομάσει τον θύτη της, με νέα μυστικά να βγαίνουν στη φόρα δυσχεραίνοντας τις έρευνες κι όλα αυτά οδηγούν σε μια κλιμάκωση της πλοκής που δε με άφησε να πάρω ανάσα. Επίσης, το παραμύθι ή η παραβολή του μουγγού δέντρου που μας υποδέχεται ως εισαγωγή στα μέρη στα οποία χωρίζεται το μυθιστόρημα είναι εξίσου συναρπαστική και τελικά συνδέεται κατά έναν παράδοξο τρόπο με τον Σαμ και τη Λίλυ!

«Να με ξεχνάς» είναι καλύτερο τελικά από το να με θυμάσαι; Ένας άντρας και μια γυναίκα σ’ ένα παιχνίδι γάτας και ποντικιού, με τον έρωτα να παίρνει τα ηνία την πιο ακατάλληλη στιγμή. Με μουσική υπόκρουση Μπαχ, Βάγκνερ, Λιστ, Μπαλακίρεφ, Ραχμάνινοφ, Σατί ξεδιπλώνεται η ιστορία μιας εκδίκησης και μιας απόπειρας φόνου. Ποιος είναι ο ένοχος και ποιος ο ηθικός αυτουργός; Υπάρχουν αθώοι σε αυτό το παιχνίδι αίματος και ψυχολογικής εξουσίας; Πώς και πότε θα δοθεί το τέλος και με τι συνέπειες για τους ήρωες της ιστορίας; Ανατροπές, ολοκληρωμένοι και πολύπλευροι χαρακτήρες, ισορροπία ανάμεσα στο ρομαντικό και στο αστυνομικό είδος, ένα ταιριαστό τέλος είναι μερικά μόνο από τα θετικά χαρακτηριστικά ενός δυνατού μυθιστορήματος που με κράτησε ως την τελευταία σελίδα.

Πρώτη δημοσίευση στο site μου: https://www.vivliokritikes.com/%ce%bd...

[Marikaity · Rating 3 out of 5]

Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της συγγραφέως. Είναι τοπ στο είδος της. Δεν έχει να ζηλέψει πολλά πράγματα από καταξιωμένος ξένους αντίστοιχους συγγραφείς μυστηρίου/αστυνομικων.
Παρόλα αυτά πιστεύω ότι το καλύτερο της βιβλίο δεν το έχει γράψει ακόμα.
Έχει καλές βάσεις, θέλει λίγο δουλίτσα ακόμα.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο είχα κάποιες απορίες /ενστάσεις.
Το πιο βασικό ήταν ότι δεν γίνεται να έχεις σχέση με έναν άνθρωπο κ μετά από 12 χρόνια να σου εμφανιστεί (ακόμα κ "μεταμορφωμένος") και να μην τον αναγνωρίσεις!!!
Πολύ τραβηγμένο.
Παρόλα αυτά το βιβλίο διαβάζεται πολύ ευχάριστα, έχεις αγωνία, αν και δεν σε εκπλήσσει το τέλος.

[KIRIAKI(Dominica Amat) · Rating 4 out of 5]

Πρώτη δημοσίευση εδώ: https://www.dominicamat.gr/2025/06/11...

Αφιέρωμα σε αστυνομικά μυθιστορήματα εγχώριων δημιουργών
(Μέρος 11ο)

~ Να με ξεχνάς ~

Όσο έρχομαι σε επαφή με τα βιβλία τόσο συνειδητοποιώ ότι έχω ταυτίσει δημιουργούς με συγκεκριμένα λογοτεχνία είδη και δε θεωρώ όλη αυτήν τη συνθήκη ως κάτι αρνητικό -με δεδομένο ότι δεν μένουν στάσιμοι/ες- από τη στιγμή που οι δημιουργοί μπορούν να ''κινούνται'' μέσα σε αυτά βρίσκοντας πάντα τα πατήματά τους και τα χαρακτηριστικά εκείνα της γραφής τους που τους/τις δίνουν όλα αυτά που χρειάζονται ώστε εμείς ως αναγνωστικό κοινό να τους/τις ξεχωρίζουμε και να νιώθουμε οικειότητα με τον τρόπο σκέψης και έκφρασής τους. Μία εξ αυτών και η συγγραφέας Ειρήνη Βαρδάκη που το όνομά της λανσάρεται δίπλα σε εκείνα των δημιουργών που έχουν χαράξει μία δική τους και κοινώς αποδεκτή πορεία αναφορικά με τα βιβλία που ανήκουν στο ψυχολογικό θρίλερ.

Κι επειδή το στοιχείο του θρίλερ, που έρχεται να ιντριγκάρει την ψυχολογία τόσο των εμπλεκόμενων προσώπων μέσα σε μία ανάλογη ιστορία όσο και των αναγνωστών/στριων, είναι πολλές φορές αναπόσπαστο κομμάτι των αστυνομικών μυθιστορημάτων, δε θα μπορούσε να απουσιάζει από το παρόν αφιέρωμα ένα βιβλίο αυτής της κατηγορίας. Για το ενδέκατο (και προτελευταίο) μέρος του αφιερώματος επέλεξα να διαβάσω και να σας μιλήσω για το νέο της μυθιστόρημα, με τίτλο ''Να με ξεχνάς'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.

Δεν έχω κρύψει ποτέ ότι είμαι από εκείνες τις αναγνώστριες που επιλέγω τα βιβλία της συγγραφέως (έχω διαβάσει μεγάλη μερίδα αυτών) τόσο γιατί βρίσκω πολύ θελκτικό και ικανοποιητικό για τις προτιμήσεις μου τον τρόπο που χειρίζεται τον λόγο και μετατρέπει τις λέξεις σε ιστορίες που με κάνουν να μη θέλω να τα αφήσω από τα χέρια μου προτού να μπει και η τελευταία τελεία όσο και γιατί ξέρει το πώς να χειρίζεται τις σκέψεις και τα συναισθήματα προσφέροντάς μας το κάτι διαφορετικό κάθε φορά. Σαν να δίνει μία άλλη οπτική στο ψυχολογικό θρίλερ και τις όποιες ''διαστάσεις'' δύναται αυτό να λάβει. Τί είναι, όμως, το ''Να με ξεχνάς'';

''Ο Σαμ και η Λίλυ δεν είναι πια μαζί.
Ο Σαμ και η Λίλυ δεν θα είναι ποτέ… ποτέ ξανά μαζί.
Έστω κι αν τώρα βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Έστω κι αν ακούν ταυτόχρονα εκείνη την εξαίσια μουσική.
Η ζωή της Λίλυς κρέμεται από μια λεπτή κλωστή. Είναι το θύμα μιας άγριας και σοκαριστικής επίθεσης. Μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν μια πιστή και ευτυχισμένη σύζυγος σε έναν αξιοζήλευτο γάμο. Ή μήπως όχι;
Μια ακραία ιστορία για τη σπαρακτική συνάντηση δυο παθιασμένων εραστών.
Κι ένας ολόμαυρος έρωτας με την τραγικότητα του αξέχαστου." (Από το οπισθόφυλλο)

Διαβάζοντας την άνωθεν περιγραφή η πρώτη μου σκέψη είναι ότι μιλάμε για ένα σκοτεινό ερωτικό ψυχολογικό θρίλερ που όλο το μυστήριο και η αγωνία θα έρθουν να παρελάσουν γύρω απ'αυτό. Και ναι, η συγγραφέας εστιάζοντας κυρίως στη διαπροσωπική σχέση των δύο κεντρικών προσώπων ρίχνει όλο το βάρος στην εναλλάξ πρωτοπρόσωπη αφήγηση της ιστορίας που πότε αποκρύπτει και πότε αποκαλύπτει όλα όσα εκείνη, ή, πιο σωστά, τα πρόσωπα επιθυμούν να μοιραστούν μαζί μας, μεταξύ τους, μα κυρίως με τον ίδιο τους τον εαυτό. Ένας σαγηνευτικά σχεδόν σαδιστικός χορός των συναισθημάτων και της λογικής, του έρωτα και της εμμονής, της αλήθειας και του ψέματος...

Πάντα με φόβιζαν τα έντονα πάθη, ακόμη κι ο έρωτας. Δε δύναμαι να ορίσω με σιγουριά από πού προκύπτει όλη αυτή η αρνητική αίσθηση. Ίσως στο γεγονός ότι η αγάπη και ο έρωτας είναι το ακριβώς αντίθετο του μίσους με μία τόσο λεπτή κι εύθραυστη κλωστή να τα χωρίζει, που είναι τόσο εφικτό να περάσουμε στο άλλο άκρο μαζί με τις όποιες συνέπειες. Και σε αυτό επιλέγει να εστιάσει η συγγραφέας μέσα από την παρούσα ιστορία αφήνοντας, συνειδητά, ένα μικρότερο κομμάτι στο αστυνομικό κομμάτι της πλοκής. Όχι, δεν με πείραξε καθόλου όλο αυτό ως συνθήκη. Αντιθέτως, νομίζω ότι μου έδωσε την ευκαιρία να ψάξω βαθύτερα στα ψυχολογικά αίτια γύρω από τις πράξεις των ανθρώπων και το πώς το θυμικό, πολλές φορές, κάνει πέρα όλες τις προειδοποιήσεις του μυαλού!

Διάβασα το βιβλίο με μία ανάσα. Κάθε σελίδα με έφερνε και πιο κοντά στην πολυπόθητη λύτρωση. Όμως τίποτα δε θα μας δινόταν τόσο εύκολα κι ανώδυνα. Έπρεπε να περάσουμε από όλα τα στάδια. Να μπούμε στη θέση των προσώπων. Να αντιπαρατεθούμε με τις αποφάσεις και τον ίδιο μας τον εαυτό. Ναι, αυτό το ταξίδι της ψυχής με οδήγησε σε άλλα μονοπάτια, που δεν τα είχα ξαναπερπατήσει, με τελικό προορισμό έναν επίλογο που δεν το περίμενα έτσι, αλλά αυτό ήταν που τον έκανε τόσο ιδιαίτερο. Αυτό που ίσως να άλλαζα (αν κι είναι ένα μικρό στοιχείο) είναι η χρήση του μοτίβου του πίνακα (δε θα αποκαλύψω περισσότερα), αλλά και πάλι δεν ήταν κάτι που θα επηρέαζε αρνητικά τη στάση μου προς το βιβλίο. Εγώ έλαβα αυτά που επιθυμούσα από την πένα της συγγραφέως κι ανυπομονώ για το επόμενο!
Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.

Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 12ο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος.

https://vivliovamon.blogspot.com/2025...

[Βαγγέλης Μαργιωρής · Rating 4 out of 5]

Η Λίλυ ετοιμάζεται να παντρευτεί, άγχος, δεύτερες σκέψεις. Ο Σαμ παίρνει θέση ως θεατής σε μια παράσταση που όμως δεν είναι καλεσμένος και με σχέδια που δεν θα αρέσουν σε κανέναν. Το δίπολο αυτό απασχολεί αποκλειστικά το πρώτο μισό του βιβλίου. Μετά... Μετά τα πράγματα αλλάζουν με τρόπο αναπάντεχο και θεαματικό.
Μπορεί λοιπόν το ξεκίνημα του βιβλίου να προϊδεάζει για ένα αισθηματικό θρίλερ, αυτό όμως δεν μένει ως το τέλος. Από τη μέση και μετά τα ηνία αναλαμβάνει η αστυνομική έρευνα και η υπόθεση, δίχως να μετατοπίζεται από τους βασικούς πρωταγωνιστές, μετατρέπεται σε αμιγώς αστυνομική. Με γραφή που στοχεύει απευθείας στο συναίσθημα, παρακολουθουμε της εξέλιξη μια σχέσης που δεν γνωρίζει που να σταθεί, πως να φερθεί... Με τον δικό της τρόπο η συγγραφέας εξασφαλίζει κυρίως τη συμμετοχή του αναγνώστη στην ιστορία που διαβάζει. Δεν παραθέτει απλώς γεγονότα, τα οποία να διαδέχονται το ένα το άλλο. Μιλάει για σκέψεις, συναισθήματα, ζωές με τις οποίες θέλει να ασχοληθείς όσο διαβάζεις. Να μάθεις τα πως, να αναρωτηθεις μαζί με τους χαρτινους ήρωες για τα γιατί που τους βασανίζουν. Η συγγραφέας, πιο ώριμη από ποτέ, δίνει βάθος στους χαρακτήρες ενώ καταφέρνει να παίξει ταυτόχρονα με το συναίσθημα και την αγωνία. Δύσκολα πράγματα και καθόλου αυτονόητα, ειδικά στην εποχή που το fast food έχει επεκταθεί και στη λογοτεχνία. Σε όλο το βιβλίο ο αναγνώστης λαμβάνει συνεχώς νέες πληροφορίες, διαμορφώνει άποψη και αγχώνεται αν μαζί του θα καταλάβουν εγκαίρως και οι ήρωες, αν θα προλάβουν...
Το "Να με ξεχνάς" είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο και ο κάθε ήρωας του βιβλίου έχει τα δικά του κεφάλαια για να εκφράσει τις σκέψεις του, να εξηγήσει, να εξομολογηθεί, να κερδίσει το δίκιο που του αναλογεί. Η εξέλιξη της ιστορίας στηρίζεται στους μονολόγους και στους διαλόγους κυρίως και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Η Βαρδάκη χαρίζει αρκετό χώρο στο ψυχογράφημα των ηρώων της, έστω κι αν αυτό γίνεται σε βάρος της ροής, πράγμα που ζωντανεύει τους χαρακτήρες του βιβλίου φέρνοντας τους σε αμεση επαφή με τον αναγνώστη.
Κόντρα στην παρότρυνση του τίτλου, όπως το βίωσα εγώ το συγκεκριμένο βιβλίο δύσκολα μπορεί να ξεχαστεί

[Nikos Chaldogeridis · Rating 5 out of 5]

Κάθε βιβλίο της που πιάνω είναι εθιστικό. Διαβάζει ένα κεφάλαιο και πρέπει να προχωρήσεις παρακάτω για να διαβάσεις τι θα γίνει στην συνέχεια μέχρι να μάθεις πως έχει πλέξει την ιστορία μέχρι τέλος. Σε κάποια βιβλία κάνεις πάρα πολλές υποθέσεις, πως θα συνεχίσει, τι στοιχεία μας δίνει, Έλα όμως εδώ πέρα μπορείς να κάνεις υποθέσεις που ανατρέπονται συνεχώς.

Το συγκεκριμένο βιβλίο εκτός από την ιστορία που έφτιαξε, μου άρεσε επίσης γιατί ένα από τα θέματα είναι η μουσική. Η κλασική, που την νιώθεις όταν διαβάζεις τις σελίδες αυτού του βιβλίου και εγώ επέλεξα ένα από τα τραγούδια που μου αρέσει για να συνδυάσω μαζί με την ανάγνωση αυτής της παρουσίασης.

Ας δούμε λοιπόν λίγα πράγματα για την ιστορία. Η αφήγηση γίνεται από δύο πρόσωπο, τον Σαμ και την Λίλυ. Και οι δύο τους έχουν τα δικά τους μυστικά. Ο Σαμ, μαζί με τον σκύλο του μετακομίζει απέναντι από το διαμέρισμα της Λίλυ. Η Λίλυ ετοιμάζεται να παντρευτεί έναν πολύ γνωστό πολιτικό της χώρας. Μια βόλτα είναι η αφορμή να γνωριστούν αυτοι δύο. Τότε είναι που αρχίζει να ξετυλίγεται το νήμα της ιστορίας για να γνωρίσεις καλύτερα τους πρωταγωνιστές μας. Παραπάνω δεν θα σας πω γιατί θα θεωρηθεί σποιλερ και σε αυτό το βιβλίο δεν πρέπει να έχετε κανένα.

Υπάρχει αυτό το μαγικό σε κάποια βιβλία, που με τις λέξεις ο συγγραφέας μπορεί να σε μεταφέρει σε μέρη, να ακούτε τον ήχο που ακούν και οι πρωταγωνιστές στο βιβλίο, να ζεις μαζί τους την εξέλιξη της ιστορίας και να νιώθεις αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω. Αυτό λοιπόν ένιωσα με το συγκεκριμένο βιβλίο. Εκτός ότι είναι turn pages, μπαίνεις και εσύ μέσα στη ιστορία και πρέπει να διαβάζεις το τέλος για να μάθεις πως εξελίχθηκε. Σας το προτείνω οπωσδήποτε να το διαβάσετε γιατί γράφει εθιστικά. Ότι έχω διαβάσει από την ίδια δεν με έχει απογοητεύσει και έχω πολλά δικά της ακόμα στα αδιαβαστα.

[Sotiria Provata · Rating 5 out of 5]

Η Ειρήνη Βαρδακη έκανε και πάλι το θαύμα της!! Συγκλονιστικό βιβλίο με μια καταπληκτική γραφή και πρωτότυπη θα έλεγα. Η αφήγηση είναι πολυπρόσωπη, με τις διαφορετικές οπτικές των ηρώων να μπλέκονται μεταξύ τους. Αυτό είναι κατι που βλέπω πρώτη φορά σε βιβλίο και μου φάνηκε πολύ έξυπνο.

Οι ήρωες είναι πολυδιάστατοι, με βάθος στην ψυχοσύνθεση τους, καλοδουλεμενοι. Η πλοκή επίσης μου φάνηκε αρκετά πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα.

Ο Σαμ υπνοβατει μεταξύ αγάπης και μίσους, τρέλας και λογικής, είναι μια τραγική φιγούρα που δεν ξέρεις αν πρέπει να τον μισήσεις ή να τον συμπονεσεις. Έχει ακραίο χαρακτήρα, σε βαθμό σαδιστικό πολλές φορές. Είναι ένας άνθρωπος πονεμένος που έχει μισος μέσα του, είναι διαλυμένος.

Η Λιλυ φαίνεται να είναι δυστυχισμενη στη ζωή της παρόλο που δείχνει το αντίθετο, παρουσιάζεται ως ξινή, γκρινιάρα, απαξιωτική και άκαρδη. Αλλά έχει και αυτή τα θέματα της. Είναι προβληματική η συμπεριφορά της στο τέλος.

Τώρα ποιος από τους δύο έχει δίκιο; και οι δύο μάλλον! Ο καθένας έχει τη δική του άποψη για την ιστορία. Ωραίο το plot twist στο τέλος.

Είναι μια σκοτεινή ιστορία, ένας θυελλώδης έρωτας,
άδοξος και ανεκπληρωτος. Ο Σαμ και η Λιλυ είναι ένας σύγχρονος Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Υπήρξε happy end? Δεν ξέρω. Ισως ναι ισως όχι. Υπήρξε λύτρωση; Ίσως. Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις άραγε υπάρχει ποτέ πραγματικά λύτρωση ή happy end?

Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Είναι ένα καθηλωτικο βιβλίο.
Η γραφή της Βαρδακη είναι μοναδική και πολύ χαρακτηριστική!
Δε με απογοήτευσε ποτε!

[mrbookologist · Rating 5 out of 5]

Άλλο ένα καθηλωτικό ψυχολογικό θρίλερ της αγαπημένης συγγραφέως που εξερευνά τον έρωτα, την απώλεια και την εμμονή. Η Ειρήνη Βαρδάκη, με τη χαρακτηριστική της γραφή, υφαίνει μια ιστορία σκοτεινής ομορφιάς, όπου τα συναισθήματα είναι εξίσου επικίνδυνα με τα γεγονότα που τα γεννούν.
Η σχέση του Σαμ και της Λίλυ είναι το κέντρο ενός κόσμου γεμάτου ένταση, μυστήριο και συναισθηματική οδύνη. Μέσα από τη βία, την απώλεια και τα ανεξίτηλα τραύματα, οι ήρωες αναμετρώνται όχι μόνο με όσα τους χωρίζουν, αλλά και με τις πιο σκοτεινές πλευρές του εαυτού τους.
Η συγγραφέας καταφέρνει να κρατήσει τον αναγνώστη σε συνεχή εγρήγορση, παίζοντας με τη γραμμή ανάμεσα στην αγάπη και την εμμονή, στην αλήθεια και στην ψευδαίσθηση. Η ατμόσφαιρα αν και πνιγηρή σε μαγνητίζει. Οι εικόνες ζωντανές και κινηματογραφικές. Και η μουσική, που διατρέχει την ιστορία, λειτουργεί σχεδόν ως τρίτος πρωταγωνιστής.
Το "Να με ξεχνάς" είναι ένα έργο γεμάτο πάθος, σκοτάδι και λυρισμό, που δεν αφήνει τον αναγνώστη να μείνει αμέτοχος. Είναι μια ιστορία για το πώς ο έρωτας μπορεί να σώσει ή να καταστρέψει.

[Helena · Rating 4 out of 5]

Ωραία δομημένη πλοκή που σε κρατά σε αγωνία από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Μετά από καιρό απολαμβάνω ελληνική λογοτεχνία, καθώς συνήθως νιώθω μία «ετεροντροπή» με τον τρόπο περιγραφής των συναισθημάτων των ηρώων από άλλους «σύγχρονους» Έλληνες συγγραφείς. Η Βαρδάκη όχι μόνο καταφέρνει το αντίθετο, αλλά πλέκει τόσο ωραία τις σκέψεις, τα συναισθήματά τους και εν τέλει τις πράξεις τους, που οριακά σε ξαφνιάζει ενώ συγχρόνως όλα κυλούν τόσο φυσιολογικά.

Το μόνο σημείο που με απογοήτευσε λίγο, ήταν το τέλος. Ίσως το είχα φανταστεί αλλιώς, ίσως να ήθελα να με ξαφνιάσει εξίσου με άλλα σημεία του βιβλίου. Δεν ήταν κακό σε καμία περίπτωση αλλά νιώθω ότι του έλειψε αυτό το «κάτι» που όμως υπήρχε διάχυτο σε όλο το βιβλίο. Αναμφίβολα, με την εν λόγω συγγραφέα θα συναντηθούμε ξανά σύντομα σε κάποιο από τα παλαιότερα μυθιστορήματά της.

[Natassa · Rating 5 out of 5]

Το τελευταίο βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη είναι η απόδειξη ότι στους συγγραφείς που σε έχουν συνεπάρει τα έργα τους πάντα πρέπει να επιστρέφεις .. ακόμη κ αν το προηγούμενο βιβλίο της με είχε απογοητεύσει για τα δεδομένα της .. έρχεται αυτό εδώ για να μου υπενθυμίσει πόσο υπέροχη ίσως καλύτερη από κάθε φορά είναι η ιστορία της .. αυτή τη φορά είναι τόσο δεξιοτεχνικά δουλεμένη η ιστορία που νιώθεις τόσο δίπλα στους ήρωες που σχεδόν ακούς τις ανάσες τους ..Ανατρεπτικό αλλά παράλληλα το ψυχογράφημα του κεντρικού ήρωα άρτια δομημένο με αποτέλεσμα να σε συγκινεί βαθιά και ισως να σε παρασύρει σε λαθοσ Συμπεράσματα.. γιατί πάντα μια ιστορία πρέπει να την ακούς από όλες τις πλευρεσ ..με λίγα λόγια εξαιρετική στα καλύτερα της αγαπημένη Ειρήνη Βαρδάκη .

[Eirini Pappa · Rating 4 out of 5]

Πολύ ωραίο βιβλίο με πλούσια γραφή που σε ταξιδεύει! Πρώτη φορά διαβάζω βιβλίο που να συνδέεται κατά αυτόν τον τρόπο ο έρωτας, το πάθος και ο φόβος! Μια ιδιόμορφη ιστορία αγάπης - εκδίκησης που κεντρίζει το ενδιαφέρον από τις πρώτες σελίδες! Μόνο που στο τέλος θα ήθελα να μάθω κάτι περισσότερο για τους πρωταγωνιστές! Ήταν το πρώτο βιβλίο της Ειρήνης Βαρδάκη που διαβάζω, σίγουρα θα διαβάσω και τα υπόλοιπα!

[Stamatina · Rating 3 out of 5]

Με σιγουριά δε θα έλεγα ότι πρόκειται για το καλύτερο βιβλίο της συγγραφέως, η οποία μου αρέσει πολύ. Εύκολο στην ανάγνωση με όχι κάτι το ιδιαίτερο σε ό,τι αφορά στους χαρακτήρες. Ωραία πλοκή αν και ένιωσα ότι εξελισσόταν λίγο αργά σε διάφορες φάσεις. Μου άρεσε κυρίως η πορεία προς το τέλος και όχι τόσο το τέλος αυτό καθαυτό. 3 αστέρια!