Ποιος μπορεί να καταδικάσει τον έρωτα; Ποιος μπορεί να καταδικάσει την ευτυχία; Μα ο έρωτας δεν είναι η ευτυχία; Λοιπόν, κι εγώ, που τα βρήκα όλα αυτά τώρα, γιατί θα πρέπει να υποχωρήσω;
Όλοι γύρω μου λένε: «Θάλεια, κάνε πίσω. Έχεις στα χέρια σου ό,τι θέλησες ποτέ: μια πολιτική καριέρα, έναν πλούσιο άντρα, δυο παιδιά και όλα τα υλικά αγαθά του κόσμου! Γύρνα πίσω στη ζωή σου». Στη ζωή μου… μα ποια ζωή;
Όλα τα χρόνια που πέρασα δίπλα στον άντρα μου, τον πλούσιο μεγαλοβιομήχανο Αλέξη Καραδήμα, ένιωσα τον πόνο, γνώρισα τη βαναυσότητα, γεύτηκα κάθε μορφή βίας από αυτόν. Ήταν μια ζωή προκαθορισμένη, χωρίς έρωτα, δίχως ευτυχία κι αγάπη.
Όταν όμως συνάντησα τον Ερμή, εκείνον τον υπέροχο ζωγράφο, για πρώτη φορά ένιωσα όλη μου την ύπαρξη να συγκλονίζεται. Δε χρειάζεται τίποτε περισσότερο από μια σπίθα φωτιάς για να καεί ένα σπίτι, όπως και μόνο μια ματιά για να καούν δυο καρδιές. Εκείνη τη μέρα όλα άλλαξαν στη ζωή μου… για πάντα!
Η αληθινή ιστορία μιας γυναίκας στη ζωή της οποίας ο έρωτας και η αγάπη συγκρούστηκαν παθιασμένα με τη σκληρότητα και τη βία.
2,5 αστεράκια από μένα. Η αληθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα αρκετά μέχρι να αποφασίσω τη βαθμολογία μου για το εν λόγω βιβλίο γιατί ακόμα και τωρα που το χω τελειώσει ούτε και εγώ η ίδια δεν είμαι σίγουρη αν μου άρεσε ή όχι. Ο λόγος που θα γινω ίσως λίγο αυστηρή στην κριτική μου είναι γιατί οσο ενδιαφέρον βρήκα το να ασχοληθεί κάποιος με το ευαίσθητο θέμα της ενδοοικογενειακής βίας που μαστίζει πλέον πολλά σπίτια και την κοινωνία μας ολόκληρη άλλο τόσο νιώθω ότι η προσπάθεια αυτή δεν ολοκληρώθηκε με τον τρόπο που τουλάχιστον εγώ είχα φανταστεί με αποτέλεσμα η ιστορία σε ορισμένα σημεία να μου θυμίζει επεισόδιο καθημερινής σαπουνόπερας. Αν δεν κάνω λάθος ο συγγραφέας πήρε αφορμή από πραγματικό γεγονός για να γράψει την ιστορία του και σαφέστατα συμφωνώ ότι πολλές φορές η πραγματικότητα ξεπερνάει και την μεγαλύτερη φαντασία και γύρω μας μπορεί να συμβαίνουν πράγματα που ούτε καν μπορούμε να διανοηθούμε όταν όμως μιλάμε για ένα βιβλίο που η δύναμη της πένας είναι τεράστια υπάρχει η δυνατότητα να κινηθούν έτσι τα νήματα προς τέρψη του αναγνώστη. Η συγκεκριμένη ιστορία δεν κατόρθωσε να με συγκινήσει και να μου προκαλέσει έντονα συναισθήματα αν και νομίζω ότι αυτό που περισσότερο με ενόχλησε αν μπορώ να το πω έτσι ήταν η αντίδραση του θύματος στο τελευταίο μέρος του βιβλίου. Συγνώμη δηλαδή αλλά βρήκα λίγο χαζή την εξέλιξη. Για θύμα μια χαρά εξασφαλίστηκε. Κάποιος σίγουρα θα μου πει ότι το βλέπω επιφανειακά και συμφωνώ ότι ο καθένας έχει διαφορετική οπτική στα πράγματα απλά μάλλον έχω μια διαφορετική αντίληψη σχετικά με την έννοια της ελευθερίας και θα ηθελα η ηρωίδα να είχε απαλλαγεί από το θύτη της με ένα τρόπο διαφορετικό και πιο καθαρτικο.