Waargebeurde verhalen uit de praktijk van de bekendste patholoog van Nederland, Frank van de Goot.
Ontdek de wereld van pathologie in Post mortem van Frank van de Goot, dé bekendste Nederlandse forensisch en klinisch patholoog.
Frank van de Goot neemt je mee in zijn dagelijks leven met de dood. Hoe mysterieus de doodsoorzaak ook is en wat de betrokkenen ook beweren, voor Frank van de Goot hebben de doden geen geheimen. Gedreven door nieuwsgierigheid en passie voor zijn vak is hij altijd op zoek naar de ware toedracht van de dood. Door middel van onconventionele experimenten verzamelt hij bewijsmateriaal, en doet zo geruchtmakend onderzoek in zaken als de balkonval van Sharleyne, de balpenaffaire en de verdwijning van Arjen Kamphuis.
Van de Goot verhaalt eerlijk en vol passie over zijn dagelijkse werkzaamheden en wat die ons leren over de dood, waarbij de waarheid voor de nabestaanden boven water halen zijn voornaamste motivatie is.
Frank is ook bekend van het tv-programma Doden liegen niet. Door zijn enorme kennis en ervaring wordt hij regelmatig uitgenodigd in radio- en tv-programma’s, zoals rtl Late Night.
Best een tof boek als je, net als ik, interesse hebt in forensische pathologie. Vooral de onderzoeken die Frank in zijn achtertuin uitvoerde waren ontzettend boeiend (en grappig) om te lezen. Of het stuk over de benenlamp! Echter neemt het boek in de laatste hoofdstukken en wat zweverige afslag die ik niet heel passend vond. Iedereen mag natuurlijk geloven wat hij/zij wil, maar van mij had dit gewoon niet in het boek gehoeven. Oh én een term als ‘hoogfunctionerend autist’ is volgens mij niet meer gebruikelijk (of wenselijk) in 2025. Als je wenst je autisme bij het boek te betrekken, doe dit dan gepast.
In’ Post Mortem’ van Frank de Goot, opgetekend door Marja West neemt Nederlands bekendste patholoog ons mee in zijn dagelijkse werkzaamheden.
Al vanaf de aankondiging van dit boek, nu ruim twee jaar geleden, had ik zoiets van dit wil ik lezen. Ik ben een groot liefhebber van thrillers en heel vaak dacht ik mooi dat een pathaloog obductie pleegt op het slachtoffer maar wat gebeurd er nu precies? En juist dat stukje komt ruimschoots aanbod in Franks boek.
Aan de hand van bekende en onbekende zaken neemt Frank ons mee in zijn wereld. Steeds weer wordt moeilijke terminologie verduidelijkt met casuïstiek en krijg je als lezer steeds meer een idee bij het vak van patholoog. Frank durft bijzondere experimenten uitvoeren om nabestanden duidelijkheid te geven over de omstandigheden waaraan een geliefde is overleden….
Het boek leest makkelijk weg en die credits zijn voor Marja West die het verhaal optekende.
Ben jij geïnteresseerd in het werk van een patholoog? Dan raad ik je dit boek van harte aan. Ik heb het geboeid gelezen en de informatie tot me genomen. Ik hoop dat jij er ook van gaat genieten.
Ik beoordeel het met ⭐️⭐️⭐️⭐️
Ik dank uitgeverij LS voor het recensie-exemplaar. Het heeft mijn mening nièt beïnvloed.
By chance I stumbled upon this book. As I am a curious person, I decided to read it there and then. And I liked this book. The factual way of telling how the author came to his profession (a highly unusual route, to say the least) and descriptions of how he reaches conclusions after he examine a body gave me a familiar feeling. And after I learned that the author is autistic, I understood why. His way of telling things matches with my way, and also with my way of processing information best.
Apart from that, it was interesting to learn about the cases he examined, the way he looks at an autopsy, how he reaches conclusions. But the most interesting thing was, that he goes the extra mile to do research when he's presented with a finding that he had no explanation for and cannot find one in any literature or similar case.
And as cherry on the cake, he has included chapters to explain issues surrounding autopsies, or to 'kill' long living myths. All in all a nice book to read.
Een boek met aardige anekdotes van een lijkschouwer. Sommige stukken zijn wel wat zakelijk opgeschreven, waardoor voor mij niet alles even boeiend was. Op het einde van het boek wordt het ineens een beetje zweverig. Daar heb ik op zich niks op tegen, maar het lijkt hier niet erg passend bij de rest van het boek.