Στα δεκαέξι της η Λήδα είναι ένα αγοροκόριτσο γεμάτο ανασφάλειες, που μεγαλώνει κάτω από την ασφυκτική αγάπη της μάνας της και την αδιαφορία του εργασιομανούς πατέρα της.
Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα που θα νιώσει θα είναι και μοιραίο. Ο Αλέξανδρος –άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα– θα είναι εκείνος που θα καθορίσει την υπόλοιπη ζωή της. Το βλέμμα του την ανεβάζει στον παράδεισο και ταυτόχρονα την παρασύρει στην καταστροφή. Ώσπου ένα καλοκαίρι, η αθωότητά της θα χαθεί στην ακροθαλασσιά της Σπηλιάς και μαζί της η Λήδα θα προσπαθήσει να θάψει κάτω από την υγρή άμμο κι ένα μεγάλο μυστικό.
Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, δε θα σταματήσει ούτε στιγμή να αναζητά το φως. Ακόμα και όταν ο θάνατος θα χτυπήσει την πόρτα της, εκείνη θα ψάχνει με αγωνία μια έξοδο κινδύνου και μια δεύτερη ευκαιρία.
Ποιος θα είναι τελικά εκείνος που θα της την προσφέρει; Ποιος θα είναι ο πρίγκιπας που με το άλογό του θα την οδηγήσει στη λύτρωση;
Ένα ερωτικό μυθιστόρημα για όλα εκείνα τα ανεκπλήρωτα «θέλω» που δε μας αφήνουν να ζήσουμε∙ μια ιστορία για όσους περνούν μια ζωή ψάχνοντας το φως μέσα στο σκοτάδι, ενώ το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να κοιτάξουν μέσα τους.
Θα μπορούσα να αναλώσω την ώρα μου γράφοντας την κριτική μου, αλλά δεν θα το κάνω. Δεν αξίζει τον χρόνο μου... Ελαφρύ, εύπεπτο, εύκολο και ανούσιο. Παραλίας απλά.
Ένα από τα βιβλία που προκάλεσε δεκάδες επί δεκάδων συζητήσεων γύρω του, κυρίως εξαιτίας του ανθρώπου που το υπογράφει, είναι το "Όλα για λίγο παράδεισο" της Σταματίνας Τσιμτσιλή. Πολλά ακούστηκαν, πολύ κράξιμο έπεσε, και ο καθένας είχε και μια άποψη να εκφράσει. Στην πλειοψηφία του, το αναγνωστικό κοινό, δεν θα λέγαμε πως αντιμετώπισε θετικά αυτή τη νέα ιδιότητα της Σταματίνας κυρίως επειδή βρισκόμαστε σε μια Ελλάδα όπου ό,τι δηλώσεις είσαι και που ο καθένας μας παίρνει μια πένα -ή ένα πληκτρολόγιο-. γράφει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι και το αποκαλεί λογοτεχνία. Βέβαια, στον αντίλογο, κι επειδή κανείς δεν έχει δικαίωμα να κρίνει τον άλλον επειδή ήθελε να δημιουργήσει με τον δικό του τρόπο, υπάρχει η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης η οποία, ωστόσο, μπορεί να δεχθεί κριτική.
Η Λήδα, λοιπόν, είναι ένα συνηθισμένο κορίτσι που όπως τόσα και τόσα άλλα, θα συναντήσει τον έρωτα για πρώτη φορά το καλοκαίρι. Έναν έρωτα που μέλλει να ολοκληρωθεί το καλοκαίρι των δέκατων έκτων χρόνων της και που θα την σημαδέψει στο υπόλοιπο της ζωής της, αφού ο Αλέξανδρος θ' αποδειχθεί πως δεν είναι ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο. Στα χρόνια που θα έρθουν η Λήδα θα συνεχίσει να αναζητά τον έρωτα εκείνον που θα της αλλάξει τη ζωή, ενώ παράλληλα προσπαθεί να βγει από τα όποια σκοτάδια της και να χτίσει ένα μέλλον ολότελα δικό της, ένα μέλλον που θα την κάνει ευτυχισμένη. Δεν υπάρχει λόγος να προσθέσω κάτι περισσότερο. Ήδη έχω πει πολλά αν και νομίζω πως η ίδια η περίληψη μαρτυρά πολύ περισσότερα απ' όσα θα έπρεπε, κάνοντάς μας να γνωρίζουμε από την πρώτη στιγμή την αρχή, τη μέση και το τέλος της εν λόγω ιστορίας.
Αυτό που συνήθως καλούμαστε να κρίνουμε σ' ένα κείμενο είναι το αν είναι καλογραμμένο ή όχι. Σ' αυτό το σημείο, λοιπόν, πρέπει να δηλώσω πως όχι, το βιβλίο της Σταματίνας Τσιμτσιλή δεν είναι κακογραμμένο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι εξαιρετικό. Είναι ένα αξιοπρεπές πρώτο δείγμα και έχοντας δει πολύ χειρότερα οφείλω να της το αναγνωρίσω. Βέβαια, όσον αφορά την αφήγησή της, υπάρχουν δύο άλλα μεγάλα προβλήματα τα οποία δεν μπορείς να παραβλέψεις. Το ένα από αυτά είναι οι χρονικές ασυνέπειες, αφού περιγράφονται γεγονότα και καταστάσεις που στον χρόνο που τοποθετούνται δεν μπορούν να στηριχτούν πουθενά ή που ακυρώνονται από την ίδια την συγγραφέα κάποιες σελίδες αργότερα αφού -προφανώς- είχε ξεχάσει τι είχε γράψει νωρίτερα, πράγμα λογικά αν σκεφτεί κανείς πόσα χρόνια έκανε να το ολοκληρώσει. Το άλλο είναι η μεγαλομανία της Σταματίνας. Καταλαβαίνω πως έχει ένα συγκεκριμένο life style αλλά η Λήδα δεν είναι το κορίτσι που μπορεί να το υποστηρίξει.
Η ιστορία της Λήδας είναι απλή και συνηθισμένη. Είναι η ιστορία με την οποία μπορεί να ταυτιστεί εύκολα μια γυναίκα αφού λίγο-πολύ, έχει ζήσει κάτι ανάλογο και στη δική της ζωή. Ακριβώς γι' αυτό, κι επειδή μιλάμε για μυθιστορία, θα ήθελα να έχει μια πινελιά παραπάνω, το στοιχείο εκείνο που θα μου προκαλούσε έκπληξη και θα έκανε την ανατροπή, πράγμα που δεν βρήκα καθότι η ροή των γεγονότων ήταν προβλέψιμη πέρα για πέρα. Και θα φτάσω στο μεγαλύτερο, για μένα, μειονέκτημα της ιστορίας αυτής, που δεν είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας, αλλά το πως επέλεξε η δημιουργός της να την αφηγηθεί. Αν και η ίδια βρίσκεται στην ηλικιακή κλίμακα των τριάντα συν, έχει επιλέξει ν' αφηγηθεί μια ιστορία σαν κι αυτή, που μοιάζει πολύ προσωπική, σαν να είναι μια γυναίκα πενήντα χρονών. Και όχι, δεν έχω κανένα πρόβλημα με την ηλικία κανενός και αυτά είναι στεγανά που δεν με αντιπροσωπεύουν, στο χαρτί όμως δεν παύει ν' αποτυπώνεται μ' αυτόν τον τρόπο, προκαλώντας ακριβώς αυτή την εντύπωση.
Εν κατακλείδι, το "Όλα για λίγο παράδεισο" είναι ένα ανάλαφρο μυθιστόρημα που διαβάζεται υπερβολικά εύκολα, γρήγορα και ξεκούραστα, που πολύ πιθανόν να σας χαλαρώσει από την πίεση μιας έντονης ημέρας. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν είναι από τις ιστορίες εκείνες που θα σας αλλάξουν τη ζωή ή που θα σας συγκινήσουν. Εξαιρετικά προβλέψιμο, ίσως και αφελές κάποιες στιγμές, με σφάλματα που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν υπήρχε μια καλύτερη επιμέλεια, και μ' έναν κάποιον συντηρητισμό που δεν ταιριάζει στην ηλικία της δημιουργού, το συγκεκριμένο βιβλίο δεν ξέρω αν θα μείνει στην ιστορία ως πετυχημένο, σίγουρα όμως θα το θυμόμαστε για την αναστάτωση και τις συζητήσεις που προκάλεσε στα πηγαδάκια των βιβλιόφιλων, γνωστόν ή μη.
Διαβαζετε ευχαριστα μπορει να μην ειναι τοσο ανατρεπτικο αλλα εμενα μου αρεσε η γραφη της Σταματινας και θεωρω οτι γενικα καποιες κριτικες που εχουν γινει ειναι λιγο αδικες..ας διαβαζει ο καθενας οτι του αρεσει ας λεει την αποψη του αλλα ειναι κριμα να εισαι σκληρος με ανθρωπους που κανουν μια προσπαθεια..θα ξαναδιαβαζα καποιο βιβλιο της!!
Για να φτάσεις στον παράδεισο πρέπει πρώτα να περάσεις από την κόλαση. Η 34χρονη Λήδα, λίγο πριν το γάμο της, κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν της και παρακολουθούμε όλα τα γεγονότα που την σημάδεψαν, την στιγμάτισαν και καθόρισαν την μετέπειτα ζωή της.
Στα 16 της, ένα καλοκαίρι στην Κρήτη, θα νιώσει το πρώτο ερωτικό σκίρτημα. Ο έρωτάς της με τον Αλέξανδρο θα ολοκληρωθεί πάνω στην αμμουδιά, όμως τα σημάδια που θα αφήσει στην ψυχή της θα είναι ανεξίτηλα και θα την σημαδέψουν για την υπόλοιπη ζωή της. Ο Αλέξανδρος όπως θα αποδειχθεί, δεν θα είναι ο πρίγκιπας των ονείρων της. Μετά από 6 μήνες απόλυτης δυστυχίας, κατάθλιψης και αγγίζοντας τα όρια της νευρικής ανορεξίας, η Λήδα αποφασίζει να βγει από το τέλμα αυτό. Αποφασίζει να καταχωνιάσει και να κλειδώσει τα φαντάσματα του παρελθόντος στην πιο σκοτεινή ντουλάπα της ψυχής της, κάνοντας μια νέα αρχή, αναζητώντας μια αχτίδα φωτός και έναν νέο έρωτα.
Άραγε θα καταφέρει να βρει την χαμένη της ευτυχία; Όπως στα παραμύθια, θα έρθει και για κείνη ο πρίγκιπας πάνω στο άσπρο του το άλογο, γράφοντας μαζί ένα happy end στην ιστορία «και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα»; Υπάρχει και για την Λήδα ένα κομμάτι στον παράδεισο;
Το βιβλίο αυτό είναι ένα ανάλαφρο ερωτικό μυθιστόρημα και διαβάζεται εύκολα και γρήγορα. Όμως, δεν είναι και από τα βιβλία που θα σου μείνουν αξέχαστα. Δεν υπάρχει το στοιχείο της πρωτοτυπίας, της έκπληξης ή της ανατροπής, η εξέλιξη της ιστορίας ήταν προβλέψιμη και σε αρκετά σημεία επαναλαμβανόταν. Φιλότιμη πάντως θα την χαρακτήριζα την πρώτη συγγραφική δουλειά της κ. Τσιμτσιλή.
* Ο έρωτας είναι σαν το πυροτέχνημα. Μπορεί να φωτίσει τη ζωή σου όπως το πυροτέχνημα φωτίζει τον ουρανό και όλοι μένουν να το χαζεύουν μαγεμένοι, μπορεί όμως και να σε κάψει αν δεν ανάψει σωστά. ----> σελίδα 170
** Ξεφεύγει όμως κανείς από το πεπρωμένο του; Όσο κι αν τρέχεις μακριά του, αυτό θα σε βρει στη γωνία και τότε θα καταλάβεις ότι ήταν αδύνατον να το κοροϊδέψεις. ---------> σελίδα 178
Το συγκεκριμένο βιβλίο αν χαρακτηριζόταν εφηβικό-νεανικό και διαβαζόταν κυρίως από νεαρούς αναγνώστες, στους οποίους και απευθύνεται περισσότερο εφόσον το θέμα του είναι ο πρώτος έρωτας με όλα τα άγχη και τα λάθη που τον συνοδεύουν, θε��ρώ πως θα έχαιρε πιο θετικών κριτικών, καθώς σε αυτές τις ηλικίες θα φαινόταν και πιο ενδιαφέρον. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως περνάει ωραία μηνύματα για την ψυχοθεραπεία.