Ալինա

by Alexandre Shirvanzade

32 pages, ebook

First published January 1, 1971

About the author

Alexandre Shirvanzade (born Alexander Movsisyan) was an Armenian playwright and novelist. Alexander Movsisyan was born on April 18, 1858, into a tailor's family in the province of Shirvan, in what is now Azerbaijan (then Shemakha Governorate, Russian Empire), and later adopted the pen-name Shirvanzade (son of Shirvan). He brought to fruition the social realist school of Armenian drama promoted by Gabriel Sundukian a generation earlier. At the age of 17, Shirvanzade went to work in the Caspian city of Baku whose fortunes were beginning to rise with the boom in oil production.

He immersed himself in Armenian and Russian literature as well as reading Stendahl, Balzac, Flaubert, Zola and Shakespeare, his greatest love. Working first as a clerk and then as an accountant for oil companies, Shirvanzade saw first-hand the social impact of industrialized oil production. He turned his shock and anger into a literature of protest, writing in many genres: novels, plays, short stories, and newspaper articles. His later protests against the massacres perpetrated during 1894-96 against Armenians in the Ottoman Empire under Sultan Abdulhamid II resulted in his imprisonment in Tiflis, an experience which led to his masterpiece, Chaos (1896-97). Returning to Baku, he became increasingly interested in women's issues, as shown in his play Evgine about women's suffrage, and Did She Have the Right? Shirvanzade's concerns with capitalism and feminism fuse in his drama, For the Sake of Honor (1904).

In 1916, Maxim Gorki wrote that Shirvanzade's works "were known and read not only in the Caucasus but also in England, in the Scandinavian Peninsula, and Italy." In his later years, Shirvanzade lived abroad, finally returning permanently to Yerevan in 1926. He died in Kislovodsk in 1935, and was buried in Yerevan.

Reviews

[Christine Yeghikyan · Rating 5 out of 5]

- Բարեկա՛մս, սեր չէ այն, ինչ որ մարդիկ սովոր են անվանել սեր, այսինքն՝ շոշափելին, առարկայականը:
Բարեկամս, սեր չէ կինը, որի հետ խոսում ենք, բացատրվում, վիճում, կռվում, հաշտվում, նորեն կռվելու ու նորեն հաշտվելու համար:
Սերը երազ է և երազ էլ պիտի թողնել նրան:
Սերը հավիտենական է, անջնջելի, անմոռանալի, բայց անճաշակելի:
Նա մի շող է, որ չի մարում, բայց և չի որսվում ինչպես թռչուն, մի գաղափար, որը չի հնանում, բայց և չի գործադրվում ինչպես մարմնավոր վայելքի միջոց, մի միտք, որ չի մաշվում, բայց և չի յուրացվում և մարմնանում:
Սոսկալի է նրա պահանջը, բայց և հաճելի, օ՜, օ՜, անսահման հաճելի և անսահման թունավոր – պայքարել, երբեք չհաղթելու և ձգտել, երբեք չհասնելու համար:
Նա դրամա չէ, որ ունի հանգույց, ընթացք ու վախճան:
Նա մի տրագեդիա է առանց միջարարների ու առանց դադարների:
Նա ունի միայն սկիզբ և երբեք վախճան, միայն ծնունդ և երբեք մահ…

– Իսկական սերն Ալինա է ...

Շիրվանզադե «Ալինա»

[Ցողիկ · Rating 5 out of 5]

Վերընթերցեցի, երևի տարիներ հետո էլի կըթերցեմ։
Էնքան սեր ու քանշանք կա այս կարճ ու շատ ասելիք ունեցող վիպակում։

[Metis · Rating 5 out of 5]

Երևի արդեն երրորդ անգամ եմ կարդում ստեղծագործությունը:4 տարվա ընթացում անընդհատ կարդալը մեծ նշանակություն ունեցավ իմ մեջ սիրո գաղափարի առաջացման համար:Լինելով երեխա ես փնտրում էի սիրո գաղափար,սիրո օրինակներ,որոնց կհետևեի կամ դրանցից դասեր կքաղեի:Այո բնականաբար պատմվածքում էն սերը չի ներկայացված,որը ինչ-ոչ մեկը կցանկանար ապրել:Ու իրականում դժվարությամբ են հասկացվում գլխավոր հերոսի զգացմունքները Ալինայի հանդեպ,քանի-որ ինքը երբեք չէր խոսել Ալինայի հետ:Պատմվածքը ևս մեկ անգամ ապացուցում է,որ սերը շատ անսպասելի,ցավոտ ու դաժան է:

[Narine · Rating 1 out of 5]

Ինչ կարդացել եմ Շիրվանզադեից, համարյա նույն ձևով ա սկսվում ու ավարտվում… Ինչ-որ մեկի հետ նստած են, ու էդ մարդն սկսում ա մի պատմություն պատմել, որի վերջում անպայման մեկը մեռնում ա։ Համենայնդեպս, եթե Շիրվանզադեն բլոգ ունենար, հավեսով կկարդայի։