Memento of a Teaveler ผู้แสวงชา 觀茶者 (เล่ม 1)

by Proudtone

ถ้าบอกว่าใครอยากรวยขอให้ยกมือขึ้น “โมริ อัตสึกิ” จะชูสองมือสูงๆ แล้วถามว่ายกเท้าด้วยได้ไหม?

ในประเทศที่มีเรื่องเล่าเศรษฐีเงินล้านไต่เต้าขึ้นมาจากโรงรถบ้าง ห้องเก็บของบ้าง ประเทศที่กินขนาดไปแล้วครึ่งทวีป แผ่อิทธิพลไปทั่วโลก คงมีโอกาสเหลือแหล่พอจะเอื้อให้คนไล่ตามความฝันสำเร็จตามสูตร อเมริกันดรีม แต่ของสวยงามพรรค์นั้นไม่เคยมาถึงเธอเลย

กระทั่งโอกาสลอยมากระแทกหน้าอย่างจัง เด็กสาวเชื้อสายญี่ปุ่นวัยสิบเก้าจึงหันหลังให้กับงานแคชเชียร์ฟาสต์ฟู้ดกระจอกๆแล้วทะลวงแผ่นจอภาพยนตร์เข้าไปตามล่าความมั่งคั่งที่รออยู่ในโลกใหม่ใบเดียวกับพวก เจ้าพ่อ ตัวจริงเสียงจริงแบบในละครที่เคยดู

เซี่ยงไฮ้ปี 1935 เป็นเมืองที่เปิดให้แก่งแย่งโอกาสกันอย่างเท่าเทียม ไม่สนขาวดำ ไม่ไยดีขื่อแป ไม่เกี่ยงวิธีการ แต่อัตสึกิยังใหม่และกลัวเกินกว่าจะร่วมตะลุมบอนกลางฝูงหมาใน ขอไปทางสว่าง รอเก็บเกี่ยวผลกำไรสูงสุดจากชา เครื่องดื่มแสนธรรมดาจนเกือบมองข้าม เสน่ห์ล้ำลึกของมันชะล้างบางสิ่งไปจากทัศนวิสัย ในที่สุด เธออุทิศตัวเป็น “ผู้แสวงหาชาชั้นดี” เพื่อก้าวสู่เส้นทางเศรษฐีสมดั่งใจ

Contents: Tea, Coming-of-age, LGBTQIA+, Sapphic, Platonic, Suspenseful, Magical Realism, Historical, Revenge, Slice-of-life, Strong Female Lead, Satire

แจ้ง Trigger Warnings ก่อนเริ่มเนื้อหาแต่ละตอน

487 pages, ebook

Published May 4, 2025

Reviews

[百牡丹 · Rating 5 out of 5]

คนเราจะขึ้นจุดสูงสุดของชีวิตก็ด้วยต้นทุนสามเส้นทาง คือด้วยอำนาจ บารมีแต่เดิม ความรู้แต่เดิม และเงินทุนแต่เดิม แปลกดีที่ความรู้นั้นเป็นต้นทุนที่สะอาดบริสุทธิ์ที่สุด แต่ผลักดันให้ชีวิตก้าวหน้าไปช้ากว่าเงินทุนและบารมีแต่เดิม

โมริ อัตสึกิเป็นเด็กสาวเชื้อสายญี่ปุ่นในประเทศที่ใครต่างก็พูดว่าเป็นดินแดนที่ทุกฝันสามารถเป็นจริงได้ แต่คงไม่ใช่กับครอบครัวอพยพชาวญี่ปุ่น แม้จะเกิดบนดินแดนแห่งเสรีภาพนี้ กลับเป็นเธอที่เองที่ไม่มีเสรีภาพอย่างแท้จริง อีกหนึ่งสิ่งที่ทำให้โมริ อัตสึกิมิอาจโบยบินได้อย่างใจปรารถนาก็คือเงิน ทั้งชีวิตนี้ของเด็กสาวจึงอุทิศเพื่อสิ่งนี้มาตลอด จนวันหนึ่งแม้มิใช่เสรีภาพแต่กลับเป็นโอกาสที่ปลิวตามลมมาหาตัวเธอเอง

แม้สัมผัสของหนังสือเล่มนี้จะให้ความอบอุ่นมากกว่าจะร้อนเดือดอย่างน้ำต้มชา แต่ในคราแรกที่อ่านไปกลับเหมือนถูกน้ำล้างชาซาซัดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบเทน้ำต้มลงใส่กาอีกครั้งแล้วปล่อยให้ความร้อนนั้นอบอวลอยู่ภายใน ในสี่สิบหน้าแรกให้ความรู้สึกเช่นนั้น ด้วยการพาผู้อ่านที่ชั่วขณะหนึ่งอยู่ที่นครซานฟรานซิสโก ถูกน้ำล้างชาซัดล้างฝุ่นให้ออกไปจนเมื่อเห็นใบชาอย่างชัดเจน แท้จริงแล้วผู้อ่านนั้นกำลังนั่งจิบชาอยู่ ณ เซี่ยงไฮ้ ในตอนแรกตกใจกับการดำเนินที่รวดเร็วเช่นนี้แต่เมื่อได้อ่านต่อไปก็มิได้มองว่ามันเป็นสิ่งรบกวนใจแต่อย่างใด ก่อนจะรินน้ำร้อนใส่ใบชาแล้วปล่อยทิ้งไว้ หนังสือเล่มนี้มิอาจระบุได้ว่าเป็นใบชาชนิดใด ในแต่ละช่วงเวลา แต่ละจังหวะนั้นมีความแตกต่างกันไป จนทำให้ผู้อ่านเองต้องเปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยนแวดล้อมการอ่าน เหมือนกับที่ต้องหาอุณหภูมิและจังหวะเวลาการดื่มชาให้ถูกต้อง แต่นั่นก็แตกต่างกันไปตามแต่ผู้อ่าน

หนังสือเล่มนี้ทำให้รู้สึกเหมือนการชงชาเกียวคุโระ อย่างที่เรย์เคยได้บอกกับอัตสึกิไว้ เป็นชาที่วิธีการชงซับซ้อนยุ่งยาก แต่หากเป็นวิธีการชงที่ง่ายที่สุดก็ต้องใช้ความอดทนอย่างมาก ใช้น้ำอุณหภูมิห้องแช่ใบชานานๆ ต้องรอนานกว่าใบชาจะคายรสสัมผัสหนักแน่นออกมา แต่หากผู้ชงชารอแล้วก็จะได้ลิ้มรสสัมผัสของชาตัวนี้ มองว่าหนังสือเล่มนี้ในมุมมองของเราเป็นไปตามชาเกียวคุโระ ในคราแรกที่อ่านมองว่าหนังสือยุ่งยากซับซ้อนเพราะผู้อ่านไม่เคยรู้วิธีการชงชาที่หนักหน่วงเช่นนี้มาก่อน แต่ใช้ความอดทนอย่างยาวนานในการอ่านต่อไปจนหนังสือเริ่มมีแรงบางอย่างที่ดึงดูดให้อ่านต่อไป มีรสชาติที่ไม่คิดว่าจะพลิกมาให้ได้ลิ้มรส ดูเหมือนจะไม่เข้ากันกับรสโดยรวมของหนังสือ แต่กลับกลายเป็นรสโดดนั้นตัดมาให้รสชาติโดยรวมไม่จืดจางจนเกินไป แม้จะมองว่าหนังสือเล่มนี้เหมือนชาเกียวคุโระ แต่ตอนจบกลับไม่มีรสหวานปลายอย่างชาเกียวคุโระที่คิดไว้แต่แรก มีเพียงรสชาติขมปร่าเคล้าคาวเลือด

เมื่อมาในฝั่งของตัวละคร ทุกตัวละครมีความสัมพันธ์ระโยงระยางเป็นสายกันไปมา โดยบางคนถูกโยงยางมาเพราะมีส่วนเกี่ยวข้องทางธุรกิจ บางคนมีความเกี่ยวข้องทางสายสัมพันธ์ครอบครัวหรือคนรัก แต่บางคนมีความเกี่ยวข้องเพราะความแค้น แต่ทุกตัวละครล้วนมีส่วนเกี่ยวข้องกันในทางอำนาจ ไม่ว่าจะเป็นอำนาจภายในบ้าน เจ้านายลูกน้อย แม้แต่กับการเป็นเพื่อนกันก็ยังมีอำนาจบางที่กำหนดไว้ เมื่อนำมาต่อรวมกันแล้วก็ทำให้เข้าใจแต่ละตัวละครได้มากขึ้น ในตอนแรกตัวละครมาพบกันด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ มือขาวสะอาด แต่เมื่อดำเนินมาจนจบเล่ม ก็มีไม่น้อยเลยที่เปื้อนเลือดด้วยตนเอง หรือช่วยมือผู้อื่นให้เปื้อนเลือด ช่วงหลังตัวละครไม่ได้มีแต่เพียงเรื่องชาเหมือนอย่างตอนต้นแล้ว แต่กลับเพิ่มมาด้วยความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงลึกล้ำไปถึงอดีตที่ทิ้งไว้เบื้องหลัง ไม่มีแล้วตัวละครที่รักกันราวกับคนในครอบครัว น้ำชาเริ่มชะล้างให้ตาสว่างมองเห็นการเอารัดเอาเปรียบและความแค้นที่เคยถูกปกปิดไว้