Maarten van der Meer schrijft dagelijks over opmerkelijke voornamen op het razend populaire weblog vernoeming.nl. Heet iemand Yvonne of Ronald? Grote kans dat diegene een vijftiger is. Samantha en Melissa zijn tokkies en Sophie en Charlotte spelen hockey. Onze voornamen verraden veel over wie we zijn en waar we vandaan komen.
In Wie noemt zijn kind nou Chardonnay? gaat Van der Meer aan de hand van vele vermakelijke anekdotes in op de herkomst van onze voornamen. Nu vernoemen niet meer gebruikelijk is, geven ouders hun kind bij voorkeur een originele naam als Uniek, Femque of Chardonnay. Met speelse verbazing schrijft Van der Meer over de nieuwste namentrends, celebritynamen en schaamnamen.
Ik vond mijzelf vroeger heel zielig met 3 andere Astrids in de klas. Na het lezen van dit volstrekt nutteloze maar grappige boekje, besef ik dat ik er eigenlijk heel blij mee mag zijn dat ik een 'gewone' naam heb. En ook dat ik ben geboren in een tijd dat heel veel namen nog werden geweigerd. Want je zult toch Thankgod heten, of Homobonus. Ik verzin dit niet he, ze bestaan echt volgens de schrijver. Net als Crucifix, Geiltje, DeeJay of Given-Joyfull-Love. Je zult je kind toch Given-Joyfull-Love noemen en vervolgens wordt het een seriemoordenaar. Of Chardonnay en ze wordt een alcoholische junk... Nou ja, in ieder geval kijk ik nu wat positiever naar mijn eigen naam.
Hoogst vermakelijk en een aanrader als je goed wilt lachen! Van der Meer gaat in op de voornamen van Nederlanders en behandeld naast hilarische voorbeelden ook trends en historische wet- en regelgeving rondom naamgeving.
“Hoe onwaarschijnlijk het ook mag lijken day er mensen zijn die Thankgod, Zwerver, Pippeloentje of Dancingqueen heten, ik kan je garanderen dat ze bestaan.”
“Hoe haal je het in je hoofd je dochter Mayhem Eliza Chaos Kitty te noemen, zoals een stel in Den Helder in 2010 deed?”
“De gemiddelde babyboomer is net een middeleeuwer. Wat zijn naam betreft dan. De meeste voornamen die rond 1950 populair waren stonden in 1250 ook al in de top-10.”
“Met een helemaal zelfverzonnen naam maak je een betere kans op uniekheid. Het is dan wel de kunst met een naam op de proppen te komen die zo afwijkt van de gangbare smaak dat andere ouders hem gegarandeerd niet zullen overnemen. Uit jaargang 2013 lijken Eu’lionajanelle, Princessbunmi en K’Chewaynö me geslaagde voorbeelden.”
“Nederland is een van de minst religieuze landen ter wereld, maar Christelijke namen zijn nog overal. Van de tien populairste jongensnamen van 2014 komen er zeven uit de Bijbel en is er een afgeleid van een heilige naam. Van de meisjesnamen hebben er vier bijbelse wortels en verwijzen er vier naar een heilige.”
Ik moest en zou dit boekje lezen, aangezien Maarten van der Meer ook mijn naam ging behandelen. Ik hoor het zo vaak: Heet jij SAMANTHA? Maar dat is een tokkienaam.. Ja dankjewel allemaal.. Leuk die vooroordelen. Zo te lezen hebben daar dus veel meer mensen last van. Dit boekje was dan ook erg leuk om even tussendoor te lezen om een zaterdagmiddagje op de bank. Heel veel heb ik er niet van geleerd, maar sommige quotes waren wel erg grappig!
Leuk boek met leuke feitjes over allerlei voornamen (je kan het zo gek niet bedenken of het is een voornaam). Anyway: als je geïnteresseerd bent, is het zeker een aanrader!
In dit boekje gaat Van der Meer in op verschillende onderwerpen die samenhangen met naamgeving. Zoals: welke invloed heeft je naam op je leven? Het blijkt dat die invloed ontzettend groot is, vooral omdat aan de meeste namen toch bepaalde aannames verbonden zijn. Waarschijnlijk sta jij ook raar te kijken als je een afspraak hebt met een Cornelis, en er komt een twintiger binnen. Of een Floris-Jan, en dan blijkt het een vrachtwagenchauffeur te zijn. Of wat te denken van de Achmed die in dit boek voorkomt. Dacht je dat ik het had over iemand van Marokkaanse afkomst? Niets is minder waar. Deze Utrechtse advocaat komt oorspronkelijk uit Brabant. Zijn moeder vond Achmed, dat in het Arabisch net zo gangbaar is als Jan bij ons, wel een leuke manier om hem naar zijn vader (Jan dus) te vernoemen.
En zo staan er talloze voorbeelden, anekdotes en korte interviews in dit boek. Heel interessant vond ik het stuk over namen van vondelingen, een probleem waar we vandaag de dag niet vaak meer mee te maken krijgen. Ook de regels omtrent naamgeving, die in het verleden veel strenger waren en vaak ook samenhingen met religie, geven veel inzicht in ‘waarom we heten zoals we heten’. Maar uiteindelijk is de voornaamste reden: omdat onze ouders het een mooie naam vonden. Dat spreekt ook uit het grootste deel van het boek. Ik kreeg daardoor steeds meer waardering voor namen waar ik voorheen mijn neus voor ophaalde of die ik zelfs ronduit belachelijk vond. Van der Meer schrijft objectief en optimistisch, vanuit verwondering en oprechte interesse. De verhalen achter de namen zijn stuk voor stuk leuk om te lezen.
Zo zegt de moeder van onder meer Yokechia, Laicerey, Shayanique en J’leeta: “Je kunt kiezen voor Kees, Frits, Petra of Willemientje, maar ik dacht: nee, ik wil gewoon anders zijn, dus ik geef ze andere namen.” In een kadertje vlak bij dit interview staan nog veel ingewikkeldere namen, die fonetisch uitgesproken ineens toch niet zo gek blijken. C’yerlee-Deliyah bijvoorbeeld heet volgens mij ‘gewoon’ Shirley-Delia. Even verderop gaat het over de zogeheten ‘schaamnamen': voor- en achternamen die op zichzelf heel gewoon zijn, maar bij elkaar een lachwekkende combinatie vormen. Soms zonder dat de ouders en de naamdrager het doorhebben, maar soms ook expres, zoals in het geval van Patty Koot. Zelf vindt ze het leuk: “Patty Koot is eerder grappig dan pijnlijk.”
O man, ik zou wel dit hele boek kunnen overtypen hier, zoveel leuke en interessante stukjes staan erin. Als je ook maar enigszins interesse hebt in namen, raad ik je aan om het zelf te lezen. Ik had het in een middag uit en ik denk niet dat je er veel langer over zult doen. Maar je zult er óók steeds weer naar terugkeren om nog eens te lezen hoe het ook alweer zat met namentrends of ‘verboden namen’, of om anekdotes aan anderen voor te lezen over bijvoorbeeld mannen met een meisjesnaam. Echt een boek om te bewaren en herlezen.
Leuk boekje over de geschiedenis en (sociale) betekenis van voornamen. Als je ervan houdt om op de pagina's van het Meertens Instituut rond te surfen kan je aan dit boek je hart ophalen.
Stoorpuntje was wel dat Van der Meer de sociale oordelen die bij de namen horen lijkt te onderschrijven - een ietwat objectievere (bij tijd en wijle minder elitaire) toon was ook mogelijk geweest.
Leuk boek over (Nederlandse) namen. Het begint lollig maar uiteindelijk geeft het ren goede overzicht over de geschiedenis naamgeving in Nederland en andere culturen. Het is een aanrader als je van taal en cultuurgeschiedenis houdt en uiteraard ook als er een kind op komst is.
It's a book you can read quickly. The book is about names and stories behind them. It’s nice to read stories about names from the past. The difference about names is big compared to the past. It’s nice to read this.
Ja, ik kon de verleiding toch niet weerstaan om dit boekje te kopen (het was even wat gedoe, want ik was de titel vergeten, gelukkig bestaan er lopende zoekmachines (aka mensen die in boekwinkels werken en precies weten waar je het over hebt in 2 seconden)).
Wie noemt zijn kind nou Chardonnay? Ja, dat vroeg ik me ook af, serieus, sommige namen vind ik bijna kindermishandeling. Dat arme ding kan zijn eigen naam niet eens uitspreken, en dan heb ik het nog niet eens over leraren, verzorgers en uiteindelijk bazen en collega's. Om maar even een lijstje te geven van namen waarbij ik me afvraag wat ouders hebben genomen/geslikt/gedronken toen ze die bedachten. Mijn top 5 van namen die ik niet eens kan uitspreken.
Echt, hoe spreek je die uit, en sorry, maar denk je dan alleen maar aan jezelf of heb je ook wel eens aan je kind gedacht.
Dan heb je ook nog namen als: Crucifix, Tequila, Lovewonder of Swastika. Echt mensen, wat doe je je kinderen aan. Wat is er mis met een normale, gewone, iedereen snapt hem naam?
Verder was het een interessant boekje. Er is veel informatie over namen en de wet, over de geschiedenis van namen kiezen en heel veel meer. Dingen als date sites en namen, maar ook mensen die afkortingen maken van namen. Zoiets als Karel Andrea Teo (K.A.T). Er zijn ook foto's, geboortekaartjes, grafiekjes en lijstjes. Dit zorgt zeker voor een mooi geheel, ookal is het af en toe een beetje chaotisch. Zit je een stukje te lezen komt er opeens een lijstje, grafiekje of iets anders tussen.
Het boek zelf is niet erg dik met ongeveer 175 pagina's waarvan ~150 over de namen gaan en de rest is bronnen/leestips en een inhoudsopgave. Maar ik denk dat dit formaat juist goed is. Het maakt het net een leuk boekje voor tussendoor als je even wat wil lachen of leren.
Het is echt een boek die ik aanraad. Niet alleen aan mensen die geinteresseerd zijn in het onderwerp, maar ook zeker aan ouders. Lees dit voor je denkt dat een naam als B'eland'dfdj een leuke is.
Uiteraard betwijfel ik het 'gegeven' op p. 13, maar verder vind ik dit een leuk, interessant boekje waardoor ik me tijdens het lezen constant heb afgevraagd hoe het kan dat mensen hun kinderen echt zo besluiten noemen.
Een grappig boek over namen. Dacht eerst dat het een typisch popi de jopi-AKO boek was toen ik hem te leem kreeg. Maar dat viel dus mee. Het is informatief en het leest lekker weg.