Το κόψε κόψε ή Όταν οι γκοτζίλες εξανθρωπίζονται : Ύμνος στην ατελείωτη μεγάλη σφαγή

by Θανάσης Τριαρίδης

105 pages, Paperback

First published July 1, 2008

About the author

Ο Θανάσης Τριαρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1970. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Συνεκδότης του περιοδικού "Τα Ποταμόπλοια" (1990-1992) και σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού "Mauve" (2003 και εξής). Από το 2005 συντονίζει τη σειρά των "Αντιρρήσεων" στις εκδόσεις "τυπωθήτω". Στα χρόνια 1996-2001 υπήρξε ακτιβιστής του Δικτύου DROM για τα κοινωνικά δικαιώματα των Τσιγγάνων, ενώ από το 1996 συμμετείχε ενεργά στη δημιουργία του Δικτύου Εθελοντών Δοτών Αιμοπεταλίων Θεσσαλονίκης. Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε πολλές εφημερίδες, περιοδικά και δικτυακούς τόπους. Το καλοκαίρι του 2005 διέκοψε τη 18μηνη συνεργασία του με την εφημερίδα "Μακεδονία της Κυριακής" όταν η τελευταία αρνήθηκε να δημοσιεύσει το κείμενό του που αφορούσε την κομμένη μακεδονική γλώσσα και την αναγκαιότητα διδασκαλίας της στα σχολεία. Έχει εκδώσει 12 βιβλία με πρώτο από αυτά το μυθιστόρημα "Ο άνεμος σφυρίζει στην Κουπέλα" (Πατάκης 2000). Το μυθιστόρημά του "Τα μελένια λεμόνια" πρωτοκυκλοφόρησε το 2005 στο Internet για ειδικούς λόγους (triaridis.gr/melenialemonia). Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την εικονοποιία της Αναγέννησης και με την ιστορία της τέχνης. Από το 2004 λειτουργεί η ιστοσελίδα του (triaridis.gr) όπου φιλοξενούνται το σύνολο των βιβλίων του και περισσότερα από 100 άρθρα και δοκίμια. Αφηγήματα και κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά.

Reviews

[Γιώργος Μαντάς · Rating 5 out of 5]

Το σημαντικότερο σύγχρονο νεοελληνικό κείμενο που γράφτηκε (ή θα γραφτεί) ποτέ.
Γκρεμίζει θέσφατα, διασαλεύει βεβαιότητες.
Βουτάς μέσα του (πολλές φορές, όσες χρειαστεί, μπορεί και αιωνίως) και βγαίνεις αναβαπτισμένος.
Είχα την τύχη πριν λίγα χρόνια να το δω και σε θεατρική μεταφορά.
Ακατάλληλο για πάσης φύσεως υμνητές. Ύμνων, πατρίδων, θρησκειών, ομάδων, κτλ...
Χωρίς ίχνος διδακτισμού αλλά εγώ προσωπικά θα εξοβέλιζα το μάθημα των θρησκευτικών ας πούμε από τα σχολεία και θα το έβαζα ως διδακτέα ύλη σε κάθε σχολείο της χώρας.
Από το Δημοτικό αποσπασματικά και στο Λύκειο θα έπρεπε να διδάσκονταν οι μαθητές και τις ενενήντα σελίδες αυτού του αριστουργήματος.
Με σοβαρή και συστηματική μελέτη θα αποφεύγαμε ναβγάλουμε στην κοινωνία μαθητές που να κάνουν μπούλινγκ ή να εμφορούνται από εμετικές διαστροφικές εθνικιστικές ρατσιστικές θρησκόληπτες ομοφοβικές ιδέες.
Αυτά τα καρκινώματα θα ξεριζώνονταν μια για πάντα από την ψυχή των ανθρώπων.
Θα υπήρχαν μόνο άνθρωποι ευαίσθητοι, με ενσυναίσθηση, με διάθεση για αλληλεγγύη και προσφορά.
Στη χώρα του ''πατρίς θρησκεία οικογένεια ρατσισμός ομοφοβία'' που ζούμε όμως τέτοια πραγματικά ριζοσπαστικά ρηξικέλευθα κείμενα σαν αυτό του Τριαρίδη χαρακτηρίζονται ως ''βέβηλα'', ''προκλητικά'' κι ένα σωρό παρόμοιες σαχλαμάρες.
Γιατί ο εαυτός μας στον καθρέφτη δεν μας αρέσει. Μας αρέσει η εξομολόγηση και η άφεση αμαρτιών.
Ο Τριαρίδης τολμά να αναμετρηθεί και με τους άλλους και με τον εαυτό του αυτοσαρκαζόμενος μέσα από το υπέροχο οπισθόφυλλο που αποτελεί μέρος της αφήγησης του βιβλίου.
Αριστούργημα. Ένα βιβλίο που θα έπρεπε να κάνει αλλεπάλληλες επανεκδόσεις και να κοσμεί κάθε ελληνική βιβλιοθήκη.
Αν συνέβαινε αυτό όμως τότε ίσως να μην χρειαζόταν να γράψει ο Τριαρίδης ένα βιβλίο σαν κι αυτό.
Υπάρχει και δωρεάν στο διαδίκτυο (όπως και όλα τα έργα του Τριαρίδη στην προσωπική του ιστοσελίδα όπου μάς προσφέρει όλον αυτόν τον ογκωδέστατο αναγνωστικό θησαυρό απαλλαγμένο από πνευματικά δικαιώματα).
Προσπωπικά νιώθω τυχερός που το έχω σε έντυπη μορφή. Ένα βιβλίο ανεκτίμητης αξίας.

[Markos · Rating 4 out of 5]

Μια ιερόσυλη πασιφιστική κραυγή που βοά στην έρημο της βίας.

Βλέποντας ένα ντοκιμαντέρ για το Αφγανιστάν σκεφτόμουν πόσο επίκαιρο είναι. Εκεί που η ωμή βία φόρεσε κάθε ιδεολογικό μανδύα - από τον κομμουνιστικό, μέχρι τον δημοκρατικό και την θεοκρατικό. Οπως και στη Συρία άλλωστε και σε τόσα άλλα μέρη. Καμιά φορά πολύ πιο κοντά από όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Και κάτω από το χαλί του σαλονιού μας για παράδειγμα.

"Και επιτέλους τι νομίζεις πως είναι τα ιδανικά; Είν' όπως αλευρώνουμε τα ψάρια πριν απ' το τηγάνισμα"
(Ν. Καρούζος)

[Hristos Dagres · Rating 1 out of 5]

Ρηχή πρόκληση για την εξυπηρέτηση αναγκών αυτοπροβολής. Το μόνο που λυπάμαι είναι το δέντρο που κόπηκε για να γίνει ο χαρτοπολτός που τυπώθηκε αυτό το ... "πόνημα".