Wanneer Leyla voor een gangbare controle een echo laat maken in het ziekenhuis ziet haar gynaecoloog een vlekje bij een van haar eileiders. Een grijs vlekje dat daar niet hoort, maar dat heel eenvoudig te verwijderen is. Een standaardprocedure, niets waar ze zich zorgen over hoeft te maken. Haar gynaecoloog doet deze ingreep al jaren. Nog nooit heeft hij een fout gemaakt.
Not sure about the three stars. I guess it's somewhere in between. We follow Leyla and Han. Both strangers to each other, yet their stories are entwined. Han is a gynecologist and the one who is responsible for Leyla's infertility. He's never made a mistake before. Throughout the story we follow them and their way of coping. Ei was really superficially, which I didn't really like. I wanted to know more and get deeper into the story. At the end I wanted to know more about some characters. I wasn't really content with the way it ended.
Het begin van het boek is spannend. Er wordt beschreven hoe Leyla een vogelei op de grond ziet liggen en ze het probeert te redden. De situatie met het gevallen ei geeft een goed beeld van Leyla’s persoonlijkheid: ze is zorgzaam, maar ook vastbesloten. Op zich een leuke toevoeging aan het verhaal. Bovendien is het een ironische metafoor voor de rest van het boek, maar het had ook wel weggelaten kunnen worden.
Het boek leest makkelijk weg, ik heb er niet lang over gedaan. Je word helemaal meegenomen in het personage en haar psychologische hersenspinsels. Toch blijft het op veel stukken in het boek behoorlijk op de oppervlakte en had daar best wat meer diepte in gekund.
Al met al was het een leuk boek om te lezen maar niet echt een aanrader.
Mooi geschreven, houdt je aandacht vast. Hoofdpersoon heeft endometriose en dat wordt niet of nauwelijks benoemt. Wel wordt duidelijk wat dat voor iemand kan betekenen. Ook de persoon van de chirurg wordt iets meer uitgewerkt en je voelt je ook enigszins bij hem betrokken... echt de moeite waard.
Jammer. Haar boek 'Je blijft' vond ik zo prachtig, maar hier kom ik niet doorheen. Het eerste hoofdstuk waarin ze het ei vind vond ik best mooi, maar ik miste de grappige schrijfstijl uit haar eerste boek. Het verhaal en de karakters grepen me niet, dus ik heb het boek weggelegd.
Ei is de tweede roman van actrice Anna Drijver, onder andere bekend van films als Komt een vrouw bij de dokter, Bride Flight en Loft en de tv serie Levenslied. In 2010 verscheen eerder de roman Je blijft met het thema de dood. In Ei maken we kennis met Leyla, een politiek journaliste, van rond de 30. Ze woont samen met Olaf. Tijdens een routine onderzoek wordt een cyste op een van haar eileiders ontdekt, welke moet worden verwijderd. Dokter Han Adema zal deze operatie uitvoeren. Hij is een arts met onberispelijke staat en de operatie is een standaard procedure naar het lijkt.....
Het thema van Ei is onvruchtbaarheid en het psychische gevecht van Leyla hiermee. De lezer leest mee met haar gedachten en activiteiten na de mislukte operatie. Ook dokter Han Adema wordt gedeeltelijk gevolgd in zijn gedachten na de operatie. De Italiaanse afkomst van Leyla, haar vader is half Italiaans, speel t een grote rol in het boek. We komen veel te weten over haar oma Elena en de rest van de familie. Wat precies het doel van Anna Drijver hiermee is, snap ik wel aan het einde van het boek. Het neemt echter een te groot gedeelte van het boek in beslag zonder een daadwerkelijk doel in het verhaal. Andere delen worden juist teveel afgeraffeld. De inbreng van de gedachten van dokter Adema is een goed idee, maar dan moet het wel gedurende het hele boek zo blijven. Op tweederde van het boek zien we hem niet meer terug en door een enkele zin op hey einde wordt iets meer duidelijk.
De gedachten van Leyla zijn heftig en logisch, maar er het blijft erg oppervlakkig en had best iets de diepte in mogen gaan. Nu wordt het eigenlijk een beetje een prototype zonder diepgang. De porentie was er zeker en jammer dat Anna Drijver dit niet heeft opgepakt.
Ik heb mij vooral gestoord aan de losse verhaaleindes, de onlogische volgorde en vooral de spannende stukken die in 3 zinnen werden beschreven. Ik kon niet meeleven door het gekozen vertelperspectief vanuit de derde persoon. Je krijgt weinig grip op Leyla. Een betere redacteur was goed geweest. Toch drie sterren omdat het onderwerp intrigerend genoeg is.
Interessante thema's en spannende onduidelijkheid maar ik had continu de neiging een rode pen te pakken om de overbodige woorden en zinnen weg te strepen. Is dit boek niet geredigeerd? Zo veel niet relevante verhaallijnen. Jammer.
Het is een boek dat opzich lekker weg leest, maar het heeft een aantal verhaallijnen (lijntjes) waarvan het doel niet altijd duidelijk is en soms gewoon overbodig.
Het is geen boek dat ik vaker zal lezen of snel zal aanraden