Πρόκειται για μία ανθολογία 16 κειμένων για τη Θεσσαλονίκη του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ των Τηλέμαχου Αλαβέρα, Μανόλη Αναγνωστάκη, Γιώργου Αναστασιάδη, Βασίλη Βασιλικού, Σπύρου Βούγια, Αλμπέρτου Εσκενάζυ, Λεωνίδα Ζησιάδη, Πάνου Θεοδωρίδη, Τόλη Καζαντζή, Μένη Κουμανταρέα, Αλβέρτου Ναρ, Κωνσταντίνου-Χριστόφορου Ροδοκανάκη, Κρίτωνα Σαλπιγκτή, Γιώργου Σκαμπαρδώνη, Περικλή Σφυρίδη και Νίκου Τσιφόρου.
Στις σελίδες του βιβλίου η πόλη αναστενάζει, ονειρεύεται και εμπνέει τους συγγραφείς της, που μέσα από κείμενα βιωματικής μνήμης και με τη δική του όραση και ευαισθησία ο καθένας, "αιχμαλωτίζουν": τη γοητεία του κυριακάτικου απογεύματος στις κερκίδες· τις έντονες συγκινήσεις και τη "μυθολογία" του κόσμου της μπάλας· την ατμόσφαιρα και την αίσθηση της Θεσσαλονίκης που περιστρέφεται γύρω από τις ομάδες της, τους παίκτες της, τους φιλάθλους της.
Αναβλύζει έτσι μια πόλη που πάλλεται και εκφράζεται στα κυριακάτικα καφενεία (Τηλ. Αλαβέρας), στα γήπεδα με τις ξύλινες εξέδρες του 1937-38 (Μαν. Αναγνωστάκης), στα καφενεία της δεκαετίας του '50 (Βασ. Βασιλικός), στα γήπεδα της Τούμπας, του Χαριλάου και του Καυτατζογλείου, όταν ο "Ηρακλής δεν είναι πια μπανάλ" (Σπ. Βούγιας), κ.ά.
(English: Manolis Anagnostakis ) Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε ιατρική. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην ΕΠΟΝ. Κατά τη διετία 1943-1944 ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού "Ξεκίνημα", που ανήκε στον εκπολιτιστικό όμιλο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είχε έντονη πολιτική δράση στο φοιτητικό κίνημα, για την οποία φυλακίστηκε το 1948, ενώ το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο. Βγήκε από τη φυλακή με την γενική αμνηστία το 1951.
Την περίοδο 1955-1956 ειδικεύτηκε ως ακτινολόγος στη Βιέννη και κατόπιν άσκησε το επάγγελμα του ακτινολόγου για ένα διάστημα στη Θεσσαλονίκη, ενώ το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Δημοσίευσε κείμενά του για πρώτη φορά στο περιοδικό Πειραϊκά Γράμματα (1942) και αργότερα στο φοιτητικό περιοδικό Ξεκίνημα (1944), του οποίου υπήρξε και αρχισυντάκτης για μία περίοδο. Ποιήματά του, καθώς και κριτικές δημοσιεύτηκαν αργότερα σε αρκετά περιοδικά. Την περίοδο 1959-1961 εξέδιδε το περιοδικό Κριτική, ενώ υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των Δεκαοκτώ κειμένων (1970), των Νέων Κειμένων και του περιοδικού Η Συνέχεια (1973).
Το 1986 του απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, ενώ το 1997 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Μιχάλης Γρηγορίου έχουν μελοποιήσει αρκετά ποιήματά του, ενώ έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά και τα ιταλικά.
Καταγόταν από το χωριό Ρούστικα Ρεθύμνης, όπου σώζεται το σπίτι του πατέρα του.
Φοβερή συλλογή από πολύ ενδιαφέροντα κείμενα της παλιάς αθλητικής Θεσσαλονίκης. Ένα ιστορικό αρχείο για κάθε φίλαθλο της πόλης μας και όχι μόνο. Σαν οπαδός κι εγώ θα ήθελα να είχε πιο πολύ Ηρακλή αλλά δεν έχω παράπονο! Παρ' όλα αυτά το γράψιμο του κειμένου που με κέρδισε πιο πολύ έχει να κάνει με τον Άρη, και το κείμενο είναι του Κρίτων Σαλπιγκτή με τίτλο "..κι εγώ στην κερκίδα να αποκρούω από μέσα μου.." Η εικόνα της Θεσσαλονίκης που μου έδωσε με την περιγραφή του θα μου μείνει απλά αξέχαστη..
Επίσης το κομμάτι της νουβέλας "Η Φανέλα με το 9" με το noir γράψιμο του Μένη Κουμανταρέα ήταν αρκετό για να με κάνει να το προσθέσω στην λίστα μου..
Ποτ πουρί διηγημάτων είτε αδημοσίευτων είτε δημοσιευμένων. Αρκετά ασύνδετα, κάποια από αυτά έχουν ενδιαφέρον όπως του Σαλπιγκτή και του Σκαμπαρδωνη. Του Βουγια η προπαγάνδα χαλάει το βιβλιο.