Πώς αποτυπώνεται μέσα από τις αναρτήσεις μιας χρήστριας του Facebook το παράδοξο της καθημερινότητάς της; Πώς μεταφράζει μια επαγγελματίας μεταφράστρια (ή, μάλλον, το προφίλ της) τα πρόσωπα, τα αντικείμενα και τις λέξεις που συνθέτουν το περιβάλλον της;
Στις σελίδες της συλλογής αυτής κυκλοφορούν ανησυχητικοί χαρακτήρες, αντικείμενα σε κατάσταση βαρέος ανθρωπομορφισμού, σύντομες ιστορίες λελογισμένου σουρεαλισμού, απρόσμενες αποφάνσεις και οπτικές. Παρά τις διαμαρτυρίες της πραγματικότητας, μικρά κομματάκια της μετακινούνται τόσο ώστε να δημιουργήσουν εναλλακτικές εκδοχές της που αποκαλύπτουν αυτό που πάντα υποψιαζόμασταν: πως το Παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας.
Η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου σπούδασε Ιστορία στη Φιλοσοφική Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο της Konstanz, στη Γερμανία. Ασχολείται επαγγελματικά με τη μετάφραση και την επιμέλεια από το 1994. Παράλληλα έχει διδάξει επί πολλά χρόνια αρχαία ελληνικά σε μαθητές, ελληνικά σε ξένους και μετάφραση στο ΕΚΕΜΕΛ. Έχει στο ενεργητικό της πάνω από 30 μεταφράσεις, από τα αγγλικά και τα γερμανικά, που περιλαμβάνουν συγγραφείς όπως ο Κάφκα, ο Τουέιν, ο Στίβενσον, ο Κόου, ο Βιντάλ, ο Χάξλεϊ, ο Ντόκτοροου κ.ά., και συνεργασίες με πολλούς εκδοτικούς οίκους. Το 2011 τιμήθηκε από το ΕΚΕΜΕΛ με το Βραβείο Αγγλόφωνης Μετάφρασης για το βιβλίο «Χαμένοι» του Ντάνιελ Μέντελσον.
Έχω σαν κανόνα, από την αρχή εδώ, να μην βάζω αστεράκια σε βιβλία φίλων. Αλλά μπορώ να γράψω δυο λόγια γι' αυτό το βιβλίο, που είναι "ακαταχώρητο" - μια κατηγορία από μόνο του. Αγαπώ πολύ τη Μαρίτα, κι από την πρώτη στιγμή εκτίμησα το ιδιαίτερο χιούμορ της. Παρακολουθώ φανατικά τα στάτους της στο fb, και έχω λατρέψει κάποιες από τις ιστορίες που έγραφε για το Τιδαμελέ.Ε;, παλιά. Αυτά έχει, περίπου, στο βιβλίο - μαζί με ορισμούς καινούριων λέξεων, και τους τρεις βασικούς φανταστικούς (με όλες τις έννοιες της λέξεις) χαρακτήρες που κυριαρχούσαν στα στάτους της - η μεγάλη μου αδυναμία, ο Γείτονας Που Πιάνουν Τα Χέρια Του.
Αυτό το βιβλίο αν με ρωτούσαν σε τι αναφέρεται θα έλεγα ειλικρινά: έχεις διαβάσει ποτέ κάτι που να σε έκανε να αναρωτηθείς: "γαμώτο, κι εγώ έχω σκεφτεί/ζήσει κάτι παρόμοιο, γιατί δεν μπόρεσα να το πω τόσο εύστοχα ;" Γέλασα, απόλαυσα και προβληματίστηκα. Κάτι παρόμοιο είχα νιώσει με το Αλφαβητάρι του Διαβόλου, αλλά τούτο μοιάζει αληθινό. Συν ότι με αυτό το βιβλίο έμαθα ότι είμαι ένας μικρός Ραφιάνος! Θα ξαναβρεθούμε τα 2 μας και θα ζήσουμε χρόνια πολλά κάνοντας παρέα!
[ένα βιβλίο για τη λογοτεχνία του φέισμπουκ που γράφεται στο περιθώριο της μετάφρασης // κάποια κομμάτια του καλύτερα από τα άλλα: κάποια οικεία και συμπαθητικά, κάποια περιττά και λιγάκι αμήχανα]
Η Μαργαρίτα, χρόνια στο χώρο τον εκδοτικό, έχει καταφέρει τις αναρτήσεις της στο facebook να τις κάνει βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο γεμάτο χιούμορ, αρκετή δόση αισιοδοξίας, αλλά και πικρίες. Αν δεν θέλετε να αγοράσετε το βιβλίο, κάντε αίτημα φιλίας στη συγγραφέα. Ετσι τουλάχιστον Θα δείτε τη συνέχεια.
Ενδιαφέρουσα ιδέα και έξυπνη αλλά όπως αποδείχθηκε αχρείαστη ή απλά δεν εκτελέστηκε σωστά. Συλλογή από τα στάτους της συγγραφέα στο Facebook. Το μόνο ενδιαφέρον κεφάλαιο ήταν αυτό 'Της Μετάφρασης' ενώ κάποια από τα απόφθεγματα της τα βρήκα επιτηδευμένα και ελαφρώς σαχλά
Είναι υπέροχο ν'ανακαλύπτεις εντελώς τυχαία(συγκεκριμένα το προηγούμενο Σάββατο στο παζάρι των Ενθεμάτων της Αυγής) βιβλία που θα εμπλουτίσουν μ'έναν εντελώς ξεχωριστό τρόπο την καθημερινότητά σου.Αυτό μου συνέβη με το συγκεκριμένο βιβλίο της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου,το οποίο στην αρχή ξεφύλλισα από περιέργεια κι έπειτα έβαλα στο καλάθι μου(όντας ούτως ή άλλως θετικά προκατειλημμένη απέναντι σε ό,τι επιλέγουν να εκδώσουν οι εκδόσεις Πόλις). Αναζωογονητικά έξυπνο,απίστευτα σαρκαστικό,μοναδικά ευαίσθητο το βιβλίο της Ζαχαριάδου διαβάζεται απνευστί.Γράφοντας αυτή την "κριτική"(αν και ο όρος γενικά δε μου αρέσει),έρχονται αυτόματα στο μυαλό μου ατάκες του βιβλίου κι ένα χαζό χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου. Προσωπικά,αγάπησα τον κύριο Κ. και απόλαυσα(έτι περισσότερο) την Εντοιχισμένη Ενηλικίωση. Πάρτε μια μικρή γεύση παρακάτω:
Ο κύριος Κ. αντιλαμβανόταν συχνά και με μια μικρή ενόχληση τα προσκόμματα που έθετε στη ζωή του η αποστροφή του προς το κοινότοπο.Εσχάτως,ετοιμάζοντας τη μακαρονάδα του,απέμεινε με το φακελάκι το τυρί στο χέρι,ακίνητος,αδυνατώντας να ρίξει έστω και ελάχιστο στην αχνιστή σάλτσα:πάνω στη συσκευασία είχε,συνειρμικά καίτοι εσφαλμένα,διαβάσει "τετριμμένο τυρί".
Οι αστροφυσικοί είναι οι μόνοι άνθρωποι που δικαιούνται ν'ανησυχούν τι θα πει ο Κόσμος.