Il delfino Takoma, dopo aver prestato servizio nell'esercito degli Stati Uniti per scovare ordigni nel Golfo Persico, nel 2003 ha disertato. Ci sono gruppi di oche che hanno conflitti territoriali con gli umani, gli oranghi utilizzano raffinate forme di collaborazione quando pianificano di fuggire da uno zoo, le api discutono tra loro sul luogo in cui costruire un nuovo alveare, i piccioni prendono decisioni democratiche. Tra resistenza e coabitazione con la nostra specie dominante, gli animali non umani dimostrano ogni giorno chi sono e cosa vogliono. Eppure, continuiamo a prendere decisioni che influenzano o determinano le loro esistenze escludendoli dalla sfera politica, oltre a sfruttarli, opprimerli ed eliminarli in vari modi. Ormai conosciamo molto dei loro linguaggi complessi, delle loro organizzazioni comunitarie e delle loro ricche vite interiori – che smentiscono la tesi di Aristotele secondo cui gli umani sarebbero la sola specie politica, in quanto l'unica a saper utilizzare il linguaggio razionale e a possedere un'istanza morale. Al di là di quest'ipoteca teorica che ha gravato a lungo sul pensiero occidentale e sulle gerarchie di potere, Eva Meijer immagina una "nuova alleanza" con gli altri animali che superi l'interesse esclusivamente umano posto al centro della possiamo iniziare a considerarli come nostri concittadini in una società multispecie? E possiamo immaginare un diverso tipo di democrazia, che includa la loro voce e i loro diritti nelle scelte che riguardano tutti gli abitanti del pianeta e la fitta rete di interrelazioni che lo percorre?
Eva Meijer is a philosopher, visual artist, writer and singer-songwriter. They write novels, philosophical essays, academic texts, poems and columns, and their work has been translated into over twenty languages. Recurring themes are language including silence, madness, nonhuman animals, and politics. Meijer also works as an academic philosopher, writes essays and columns for Dutch newspapers, and is a member of the Multispecies Collective.
Zeer teleurstellend. Meijer stelt allerlei dingen over recent onderzoek, maar verwijst nergens naar bronnen. Dat vind ik wetenschappelijk niet correct.
Verder zal menig gedragsbioloog verbaasd zijn over haar beschrijvingen van diergedrag. Dat niet-menselijke dieren veel intelligenter zijn dan lang gedacht is geen geheim, maar Meijer schrijft ze allerlei capaciteiten toe die zeer twijfelachtig zijn. Ik zou ze zelfs onwetenschappelijk noemen.
Ik kan Meijer van harte het boek The Animal Mind: An Introduction to the Philosophy of Animal Cognition door Kristin Andrews aanraden. Dat boek laat duidelijk zien, zonder de enorme intelligentie van niet-menselijke dieren te ontkennen, hoe moeilijk het is om de mentale capaciteiten van dieren te definiëren en alternatieve verklaringen te weerleggen. Het boek van Meijer doet vermoeden dat ze zich in dit aspect van de gedragsbiologie namelijk totaal niet verdiept heeft, en daardoor toch in antropomorfisme vervalt.
Ja echt wel heel erg goed!! I love mijn radicaal linkse school die mij dwong dit te lezen en er een heel kwartaal aan wijdt. Zoooooo tof hoe ze omschrijft hoe we echt systematisch dieren in een politiek systeem kunnen betrekken en al die voorbeelden van politiek handelen van dieren en haar uitleg bij de begrippen speciëisme, antropocentrisme dn deliberatieve democratieën…. Zo fucking gaaf!!! Must read voor letterlijk iedereen in dit land!!! Fave stuk blijft de orang-oetans die samenwerken om uit dierentuinen te vluchten. Zo vet!!! Ga dit lezen!!!!!
Een overzichtelijk en toegankelijk essay over hoe dieren al politiek zijn en hoe dieren en hun belangen deel zouden kunnen nemen aan democratische besluitvorming. Het essay balanceert heel behendig tussen politieke filosofie op een begrijpelijke manier en concrete voorbeelden en voorstellen die de ideeën en theorie onderschrijven.
Eva Meijer maakt het onderscheid tussen het hebben van rechten en het meedoen in politieke besluitvorming heel duidelijk. Met veel inzicht in de gewoontes en gedragingen van dieren en het onderzoek daarnaar en goede voorstellen is het essay vrij praktisch van aard. Er zijn verschillende categorieën dieren gemeenschappen zegt Meijer. Gedomesticeerde dieren, dieren die tussen ons doorleven (duiven, muizen, koeien), en wilde dieren gemeenschappen. Elk vraagt om een andere benadering. Vaak gaat het, als het over dieren gaat over dierenrechten. Meijer schrijft dat dat veel mogelijkheden in zijn. Bijvoorbeeld werkrechten, zoals bijvoorbeeld het pensioen voor diensthonden dat Nottinghamshire en het Amerikaanse leger geven. Een ander idee dat ze behandeld om wilde dieren gemeenschappen eigendomsrechten voor land te geven. Het recht om te leven op een stuk land. Ecologen kunnen heel goed te weten komen hoe groot territoria zijn voor verschillende soorten. Maar dan zijn er nog niet bij de politiek aangekomen, in ieder geval niet de politiek wat dieren zelf onderdeel van kunnen zijn in plaats van dat het over dieren gaat. Het belangrijkste idee op dit vlak is om ons begrip van politieke communicatie uit te breiden. We communiceren bijna op dagelijkse basis met dieren en vanuit die relaties kan een deliberatieve democratie ontwikkeld worden waar dieren ook onderdeel van zijn. Dit deel van het essay vond ik lastig om voor te stellen alhoewel Eva Meijer heel duidelijk is een geweldige voorbeelden geeft! Een aantal belangrijke principes legt Meijer op tafel. Ten eerste is het belangrijk om de subjectiviteit van dieren te erkennen en die beter te leren kennen. Door dieren (in gevangenschap) bijvoorbeeld meer keuzevrijheid te geven waardoor ze hun identiteit kunnen uiten. Twee geweldige voorbeelden over een hond en over vogels in relatie tot mensen illustreren dit punt echt fenomenaal! Het is wonderbaarlijk hoe verrijkend en invoelend Meijers perspectief hier is. Een ander belangrijk punt is om materiële communicatie niet te vergeten. Hier gaat het om communicatie die niet in taal plaatsvindt. Ze laat zien dat veel communicatie bij mensen om buiten taal en ratio plaatsvindt en dat we ook met dieren op die manier communiceren. Een voorbeeld is hoe de boer en koeien zich in verschillende feedback loops uitdrukken over de instellingen van de melkmachine.
Dit boek is echt een inspiratie. Rijk aan ideeën en perspectieven. Ik zou willen dat mijn relatie met dieren iets meer kan zijn wat Meijer beschrijft. Ik zou het iedereen aanraden om dit te lezen.
Ein wunderbares Essay, das schnell tief in die Themen tierlicher Agency einsteigt und weitreichende Überlegungen vertritt. Im Verlauf des Textes lernt man die Positionen einiger klassischer Tierethiker*innen lernen und differenzieren. Auch wenn mir manche Aspekte dann doch zu anthropomorph erschienen, wirft Meijer spannende Fragen auf, die verfolgt werden sollten. Mir persönlich hilft der Text massiv, für Tiere als politische Akteur*innen in meiner Dissertation zu argumentieren!
Hoewel dit een boek is dat leerzaam is, het lezen waard, met veel interessante feiten, was ik toch niet geheel overtuigd van Meijers argumentatie. Er wordt steeds gesproken over nieuwe inzichten die leiden tot een nieuwe manier van omgang met dieren, en ik kan niet anders dan daarachter staan. Maar voor een essay is het weinig overtuigend en geeft het geen houvast. Ook blijft steeds de vraag hangen hoe de mens kan voorkomen te denken in superioriteit, terwijl het wel de diersoort is die de nieuwe intersoortelijke democratie zou moeten faciliteren - die het land verdeelt, die rechten toekent, haast een nieuwe invulling van rentmeesterschap. Zo altruïstisch te handelen op grond van moraal, zoals Meijer, dat is niet de aard van het beestje. En daar ligt het echte probleem.
Zowel vanuit een argumentatief als een stilistisch standpunt is er behoorlijk wat op te merken op Meijers pleidooi voor een maatschappij waarin de mens op gelijke voet met zijn mededieren kan samenleven: het soms selectieve brongebruik (zie bovenstaande recensies); de uitleggerige structuur; het ontbreken van een degelijke redacteur die Meijer vertelt dat ‘zoals bijvoorbeeld’ een tautologie is. De voorbeelden die ze aanhaalt zijn stuk voor stuk fascinerend (deserterende legerdolfijnen, wraakzuchtige olifanten), maar tot een geheel overtuigend betoog komt het helaas nooit. Uiteindelijk komt mijn interesse voor het boek vooral voort uit mijn interesse voor het onderwerp. Meijer slaagt er toch in om een maatschappelijk vraagstuk aan te snijden dat zeer zelden op zo'n radicale besproken wordt – hoe matig de daadwerkelijke bespreking dan ook mag zijn.
Heel belangrijk onderwerp en wat mij betreft alleen daarom al een must-read. Het is te makkelijk om ons mensen af te zetten tegen dieren. Elk dier is net als elk mens een eigen individu met eigen voorkeuren en bijzondere talenten. Daarom hebben ook dieren het recht om (meer) over hun eigen leven te beschikken. Het boek geeft een aantal suggesties hoe dat te bewerkstelligen.
Nice overview about the philosophy of animal rights for people interested and new to the topic. It makes you approach everyday issues differently. But, it is not more than a theoretical summary to me. The argumentation is not layered, which makes Meijer's argument not very convincing