Twee echtparen zijn gezamenlijk in twee sportwagens op weg naar Portugal om daar de vakantie door te brengen. Op een gegeven moment vertelt Hugo Cooper, succesvol ontwerper en tassenfabrikant, aan zijn vriend Charles Hendrix dat zijn Chinese vrouw Snow wel wat in hem ziet. Reclamefilmer Charles voelt zich niet alleen gevleid maar ziet dit ook als een kans zijn futloze bestaan nieuw leven in te blazen. Charles’ vrouw Valentina denkt hier heel anders over. Als ze na een lange autotocht door Frankrijk en Spanje in Costa da Caparica arriveren, komt de vijfde protagonist in beeld, Luis, de eigenaar van de bungalow met zwembad waar zij hun vakantie zullen doorbrengen. Valentina weet Charles op een gegeven moment triomfantelijk te melden dat Snow plotseling gevallen is voor Luis. Is dit waar, of heeft ze het verzonnen omdat het haar goed uitkomt?
Hugo Cooper is al geruime tijd goed bevriend met Charles Hendrix en diens vrouw Valentina. Hugo heeft zijn vrouw inmiddels ingeruild voor een nieuw exemplaar (Snow), maar dat weerhoudt hem er niet van om met het echtpaar Hendrix op vakantie te gaan. De Chinese Snow heeft direct een duidelijk mening over Valentina: Een eerste klas bitch! Al snel wordt duidelijk dat er wat huwelijksperikelen spelen tussen Charles en Valentina. Snow grijpt haar kans en flirt er op los. Charles die niet ongevoelig blijkt te zijn voor de charmes van de oosterse schoonheid gaat hier gretig op in en zet daarmee niet alleen zijn huwelijk maar ook zijn vriendschap met Hugo op het spel….
In De wegen van Valentina neemt Gerrit Brand de lezer mee op reis met het rijke viertal Valentina, Charles, Hugo en Snow. Even waan je je in Parijs, daarna in Spanje en Portugal. De auteur en het personage Charles hebben vermoedelijk iets gemeen, hun voorliefde voor films. Zo is het verhaal grotendeels filmisch geschreven en raakt Charles in het boek niet uitgepraat over zijn droom ooit zelf een film te maken. Gerrit Brand doet rustig aan in het boek, geen overhaast rollenspel, maar stap voor stap worden de locaties, de gesprekken die daar ontstaan, mistappen van de personages en hun ruzies beschreven. Puur, zonder opsmuk creëert de auteur een duidelijk beeld – filmscènes bijna – waardoor het haast voelt of je het viertal persoonlijk aan het stalken bent. Zo nu en dan confronteert de schrijver de lezer met zijn aanwezigheid, door je rechtstreeks aan te spreken. Gewaagd, want niet in ieder boek is dit een succes gebleken. Gerrit Brand komt hier echter goed mee weg. Iets wat de lezer soms op irritante wijze uit een verhaal kan trekken blijkt in dit geval juist bijzonder goed te werken.
Het is een prachtige roman, helemaal geschreven in de tegenwoordige tijd. Je bent er bij aanwezig terwijl je leest, zo lijkt het. Het is geen verhaal dat verteld wordt, maar meer het neerschrijven van gebeurtenissen waarbij de lezer tijdens het lezen zelf ervaart wat de personages beweegt, hoe ze voelen en denken. Er staat in het hele boek maar één enkele keer een gedachte van een personage beschreven, en dat is dat dit personage niets voelt. De personages sukkelen maar door in een heel beeldend beschreven omgeving. Je ziet in gedachten waar Hugo, Snow, Charles, Valentina of Luis zijn en hoe ze het ervaren dat ze daar zijn.
Een zin die er voor mij uitsprong: 'Valentina en Charles zijn alleen, dat wil zeggen samen zonder de anderen.' Dit geeft voor mij aan dat ze wel alleen zijn, maar niet 'fijn alleen'. Hier hier staan twee levens beschreven, naar mijn mening. Hoe ze ten opzichte van elkaar staan op dat moment.
De titel had ook kunnen zijn: 'De wegen van Snow'. Zelf lezen waarom ik dat vind!
Ik heb nog nooit zo'n roman gelezen. Je hebt als lezer zelf veel invloed op hoe je het ervaart, want jijzelf speelt een grote rol. Er zit een heleboel humor in het boek verscholen. Ik heb enorm kunnen genieten van dit boek en waardeer het met 5/5 sterren.
Ik heb de advanced readers edition mogen lezen van dit boek. Gisteren is het boek officieel uitgekomen en vandaar dat ik het wel tijd vond voor een review. Het boek gaat over twee stellen die samen op vakantie gaan. Uiteraard kan dat niet helemaal vlekkeloos verlopen. Het boek is op een erg interessante manier geschreven, omdat je geen gedachtes of gevoelens van de personages leest. Hierdoor leest het ook echt als een filmscript. Het voordeel hiervan is dat de lezer er dan ook volledig een eigen draai aan kan geven. Voor iedereen die een keer wat anders wil lezen, kan ik dit boek zeker aanraden!