What do you think?
Rate this book
Εγώ Είμαι η Νύχτα
Μια πόλη.
Tέσσερις συμμορίες.
Ένας φόνος.
Καμία δεύτερη ευκαιρία.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 στις ΗΠΑ, σε μια εποχή που το αλκοόλ είναι πιο πολύτιμο από το αίμα, σε μια πόλη πνιγμένη στο σκοτάδι, τέσσερις εγκληματικές φατρίες ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί.
Μέχρις ότου ένας πληροφοριοδότης βρίσκεται νεκρός.
Ξαφνικά, οι σφαίρες δεν έχουν όνομα. Οι δρόμοι δεν έχουν έξοδο. Κάθε κίνηση θυμίζει μια δολοφονική παρτίδα σκάκι, με πιόνια που χάνονται πριν μάθουν ότι παίζουν και παίκτες που δρουν από το παρασκήνιο.
Μέσα στο χάος, ο Μάικ Νέλσον, ένας ρεπόρτερ ο οποίος κουβαλάει τις πληγές του σαν δεύτερο δέρμα, αναγκάζεται να κυνηγήσει την αλήθεια. Όχι για να τη γράψει, αλλά για να λυτρωθεί.
Βία, προδοσία και μυστικά που μυρίζουν μπαρούτι. Όταν το τελευταίο πιόνι πέσει στη σκακιέρα, η πόλη δεν θα είναι ποτέ η ίδια.
Κάποιοι θα ανέβουν.
Κάποιοι θα καούν.
Και κάποιοι... δεν θα μείνουν καν να δουν το τέλος.
Η νύχτα έρχεται και είναι γεμάτη κόκκινο και μαύρο.
Η εξουσία δεν χαρίζεται. Κερδίζεται με σφαίρες και πληρώνεται με ψυχές.
Ένα μυθιστόρημα με κινηματογραφική πλοκή, σαν φιλμ νουάρ: σκοτεινό, βίαιο και υπνωτιστικά ατμοσφαιρικό.
Το απόλυτο γκανγκστερικό ανάγνωσμα.
Tέσσερις συμμορίες.
Ένας φόνος.
Καμία δεύτερη ευκαιρία.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 στις ΗΠΑ, σε μια εποχή που το αλκοόλ είναι πιο πολύτιμο από το αίμα, σε μια πόλη πνιγμένη στο σκοτάδι, τέσσερις εγκληματικές φατρίες ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί.
Μέχρις ότου ένας πληροφοριοδότης βρίσκεται νεκρός.
Ξαφνικά, οι σφαίρες δεν έχουν όνομα. Οι δρόμοι δεν έχουν έξοδο. Κάθε κίνηση θυμίζει μια δολοφονική παρτίδα σκάκι, με πιόνια που χάνονται πριν μάθουν ότι παίζουν και παίκτες που δρουν από το παρασκήνιο.
Μέσα στο χάος, ο Μάικ Νέλσον, ένας ρεπόρτερ ο οποίος κουβαλάει τις πληγές του σαν δεύτερο δέρμα, αναγκάζεται να κυνηγήσει την αλήθεια. Όχι για να τη γράψει, αλλά για να λυτρωθεί.
Βία, προδοσία και μυστικά που μυρίζουν μπαρούτι. Όταν το τελευταίο πιόνι πέσει στη σκακιέρα, η πόλη δεν θα είναι ποτέ η ίδια.
Κάποιοι θα ανέβουν.
Κάποιοι θα καούν.
Και κάποιοι... δεν θα μείνουν καν να δουν το τέλος.
Η νύχτα έρχεται και είναι γεμάτη κόκκινο και μαύρο.
Η εξουσία δεν χαρίζεται. Κερδίζεται με σφαίρες και πληρώνεται με ψυχές.
Ένα μυθιστόρημα με κινηματογραφική πλοκή, σαν φιλμ νουάρ: σκοτεινό, βίαιο και υπνωτιστικά ατμοσφαιρικό.
Το απόλυτο γκανγκστερικό ανάγνωσμα.
340 pages, Paperback
Published June 3, 2025
12 people want to read
About the author
Γιώργος Κωστόπουλος
30 books68 followersΟ Γιώργος Κωστόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα, ένα καλοκαίρι στις αρχές της δεκαετίας του '80. Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Νέα Σμύρνη, παίζοντας, ακούγοντας μουσική και διαβάζοντας ό,τι έπεφτε στα χέρια του.
Φανατικός αναγνώστης βιβλίων φαντασίας και τρόμου γενικότερα και λάτρης του Στίβεν Κινγκ ειδικότερα, αποφάσισε να καταγράψει κάποιους από τους εφιάλτες του με την μορφή μικρών ιστοριών και αργότερα να τις εξελίξει σε βιβλία, θέλοντας να μοιραστεί με αυτό τον τρόπο τα δυστοπικά τοπία των ονείρων του.
Έχει κυκλοφορήσει τέσσερα μυθιστορήματα και τρεις νουβέλες, ενώ έχει συμμετάσχει σε αρκετές συλλογές.
Στις διακρίσεις του περιλαμβάνεται η πρώτη θέση στην κατηγορία Διήγημα Τρόμου του διαγωνισμού Larry Niven 2013, καθώς και η τρίτη θέση στα βραβεία Everlies 2022 στην κατηγορία Καλύτερο Βιβλίο Τρόμου με το μυθιστόρημα "Το Βασίλειο Των Σκιών".
Από το καλοκαίρι του 2018 διατηρεί το blog https://darkrealmofshadows.blogspot.com/ όπου ανεβάζει διάφορα διηγήματα (σε άτακτα χρονικά διαστήματα), καθώς επίσης και ολοκληρωμένα έργα κάθε Αύγουστο, σε διαφορετικό format το καθένα. Υπό τον γενικό τίτλο 30 Nights έχουν παρουσιαστεί στο κοινό τα εξής:
☆ Νυχτερινή Φωνή (2018)
☆ After Life Foundation (2019)
☆ Το Τελευταίο Ταξίδι Του Κρισταμπέλα (2020)
☆ Ονειροναύτες (2021)
☆ Άδειος Κόσμος (2022)
☆ Κρυφές Μεταδόσεις-Ρέκβιεμ Για Έναν Κόσμο (2023)
☆ Ο Κήπος του Μεσονυκτίου (2024)
☆ Οι Σιωπηλές Πόλεις (2025)
Παράλληλα, από το 2016 δουλεύει πάνω στο 13τομο scifi έργο του που έχει τον γενικό τίτλο "Τα Χρονικά της Αστροκρατορίας".
Φανατικός αναγνώστης βιβλίων φαντασίας και τρόμου γενικότερα και λάτρης του Στίβεν Κινγκ ειδικότερα, αποφάσισε να καταγράψει κάποιους από τους εφιάλτες του με την μορφή μικρών ιστοριών και αργότερα να τις εξελίξει σε βιβλία, θέλοντας να μοιραστεί με αυτό τον τρόπο τα δυστοπικά τοπία των ονείρων του.
Έχει κυκλοφορήσει τέσσερα μυθιστορήματα και τρεις νουβέλες, ενώ έχει συμμετάσχει σε αρκετές συλλογές.
Στις διακρίσεις του περιλαμβάνεται η πρώτη θέση στην κατηγορία Διήγημα Τρόμου του διαγωνισμού Larry Niven 2013, καθώς και η τρίτη θέση στα βραβεία Everlies 2022 στην κατηγορία Καλύτερο Βιβλίο Τρόμου με το μυθιστόρημα "Το Βασίλειο Των Σκιών".
Από το καλοκαίρι του 2018 διατηρεί το blog https://darkrealmofshadows.blogspot.com/ όπου ανεβάζει διάφορα διηγήματα (σε άτακτα χρονικά διαστήματα), καθώς επίσης και ολοκληρωμένα έργα κάθε Αύγουστο, σε διαφορετικό format το καθένα. Υπό τον γενικό τίτλο 30 Nights έχουν παρουσιαστεί στο κοινό τα εξής:
☆ Νυχτερινή Φωνή (2018)
☆ After Life Foundation (2019)
☆ Το Τελευταίο Ταξίδι Του Κρισταμπέλα (2020)
☆ Ονειροναύτες (2021)
☆ Άδειος Κόσμος (2022)
☆ Κρυφές Μεταδόσεις-Ρέκβιεμ Για Έναν Κόσμο (2023)
☆ Ο Κήπος του Μεσονυκτίου (2024)
☆ Οι Σιωπηλές Πόλεις (2025)
Παράλληλα, από το 2016 δουλεύει πάνω στο 13τομο scifi έργο του που έχει τον γενικό τίτλο "Τα Χρονικά της Αστροκρατορίας".
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 10 of 10 reviews
September 29, 2025
Κωστόπουλος = εγγύηση.
Εδώ δεν έχουμε βέβαια τρόμο ή μεταποκαλυπτικά σκηνικά, αλλά ποτοαπαγόρευση και σκληρό νουάρ.
Μην περιμένετε τον ντετέκτιβ που ψάχνει να βρει το δολοφόνο. Εδώ έχουμε τα πτώματα να μαζεύονται με το τσουβάλι, καθώς μία πόλη βιώνει πόλεμο συμμοριών.
Βία, πιστολίδι, ζωντανοί χαρακτήρες, το απόλαυσα.
Εδώ δεν έχουμε βέβαια τρόμο ή μεταποκαλυπτικά σκηνικά, αλλά ποτοαπαγόρευση και σκληρό νουάρ.
Μην περιμένετε τον ντετέκτιβ που ψάχνει να βρει το δολοφόνο. Εδώ έχουμε τα πτώματα να μαζεύονται με το τσουβάλι, καθώς μία πόλη βιώνει πόλεμο συμμοριών.
Βία, πιστολίδι, ζωντανοί χαρακτήρες, το απόλαυσα.
July 14, 2025
Σκληρό crime thriller από old school εποχές, όπως μας αρέσει. Ήρωες στοιχειωμένοι και ελεεινά καθάρματα σε μια πόλη που μοιάζει σαν επίγεια κόλαση. Ο συγγραφέας γράφει κοφτά και άμεσα χωρίς περιττά πασπαλίσματα, ενώ δεν λυπάται καθόλου τις εκρήξεις βίας. Χάθηκα κάνουμε τους πολλούς χαρακτήρες, αν και υπάρχει ευρετήριο ονομάτων στο τέλος. Στην αρχή του βιβλίου υπάρχει ένα disclaimer πως χρησιμοποιείται γλώσσα που μπορεί να ενοχλήσει. Κακώς υπάρχει, από τη στιγμή που μιλάμε για fiction. Κανένας συγγραφέας δεν θα έπρεπε να απολογείται για το πώς γράφει.
September 10, 2025
Χρειάστηκε να ξυσω το μολύβι μου και δεύτερη φορά τόσα χι που τραβούσα πάνω από τα ονόματα των νεκρών χαρακτήρων!
Η μαφία δεν είναι σέξι. Η μαφία είναι άσχημη, βουτηγμένη στο αίμα και στον θάνατο.
Αυτά!
Η μαφία δεν είναι σέξι. Η μαφία είναι άσχημη, βουτηγμένη στο αίμα και στον θάνατο.
Αυτά!
October 29, 2025
Ξεκινάω με μια μικρή διευκρίνιση! Το βιβλίο είναι ένα noir για γκάνγκστερ στην Αμερική και όχι αστυνομικό. Σε περίπτωση που κάποιος πιστεύει το δεύτερο. Επομένως πρέπει να διαβαστεί ως τέτοιο. Αν κάποιος περίμενε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα θα απογοητευτεί. Εγώ πήγα στα τυφλά όμως και έμεινα ικανοποιημένος. Δεν είναι το είδος που διαβάζω και σίγουρα αν δεν ήταν συγγραφέας ο Γιώργος, δεν ξέρω αν θα το διάβαζα, όμως σας εγγυομαι ότι συγγραφικά είναι γραμμένο άρτια! Τα σέβη μου που μέσα σε δεκάδες ονόματα οι χαρακτήρες είναι ξεκάθαροι και τους θυμάσαι (και το λέω εγώ που ξεχνάω και το όνομα του πρωταγωνιστή σε καθετί που διαβάζω!) Έχω πει ότι θα διάβαζα και τη λίστα του σούπερ μάρκετ γραμμένη από τον Γιώργο, αλλά θα κάνω μια παραγγελία να γυρίσει στον τρόμο! 😊 Μπράβο για την ικανότητα να αλλάζεις είδη τόσο εύκολα!
Οι λάτρεις του είδους θα το χαρούν πάρα πολύ, νομίζω κάτι αντίστοιχο από Έλληνα συγγραφέα δεν έχουμε εκεί έξω!
Οι λάτρεις του είδους θα το χαρούν πάρα πολύ, νομίζω κάτι αντίστοιχο από Έλληνα συγγραφέα δεν έχουμε εκεί έξω!
September 19, 2025
Διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο χωρίς να είμαι φαν του είδους, επειδή εχω διαβάσει τα υπόλοιπα βιβλία και διηγήματα του συγγραφέα και μου αρέσει ο τρόπος γραφής του. Χαίρομαι γιατί δεν με απογοήτευσε το αποτέλεσμα, διάβασα ενα βιβλίο που κύλησε ευχάριστα και μου κράτησε το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Δεν ξέρω πως θα το κρίνουν οι πιο "ειδικοί" στο συγκεκριμένο είδος, πάντως μου φάνηκε μια πολύ τίμια προσπάθεια αναπαράστασης του τόπου και της εποχής, και αν και οι χαρακτήρες είναι αρκετοί δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να παρακολουθήσω την πλοκή.
Περιμένω με ενδιαφέρον να δω σε ποια άλλα αναπάντεχα μέρη θα στραφεί στο μέλλον ο συγγραφέας :)
Περιμένω με ενδιαφέρον να δω σε ποια άλλα αναπάντεχα μέρη θα στραφεί στο μέλλον ο συγγραφέας :)
August 22, 2025
Εδώ ο κ. Κωστόπουλος δοκιμάζει κάτι διαφορετικό, μια noir ιστορια η οποία εκτυλίσσεται το 1929, σε μια φανταστική πόλη των ΗΠΑ την περίοδο της ποταπαγόρευσης.
Έχοντας διαβάσει όλα τα γραπτά του συγγραφέα, δεν θα μπορούσα να παραβλέψω αυτό. Προσωπικά μ'άρεσε, το διάβασα πολύ ευχάριστα, ο συγγραφέας έχει ενα τύπο γραφής που σε μένα λέει πολλά. Χαίρομαι που δοκιμάσε κάτι διαφορετικό. Βρήκα κοινά στοιχεία με την "Εξιλέωση" (το πρώτο του βιβλίο), τόσο στην αφήγηση, αλλά κυρίως στις σκηνές δράσης και την βία.
Έχει υπερβολές; Έχει, αλλά μιλάμε για μυθοπλασία όχι για αφήγηση πραγματικών γεγονότων. Μου έφερε στο μυαλό σκηνές απο ταινίες όπως το Untouchables, Public Enemies, Godfather κτλ.
Χειρίστηκε άψογα τόσο τις οπτικες γωνίες όσο και τους πολυπληθείς χαρακτήρες που εμπλέκονται στην ιστορία. Εγω δεν το έχασα πουθενά, κυρίως στης σκηνές δράσης οπου εύκολα μπορεί να χαθεί η μπάλα. Ειδικά στην τελική σκηνή του τζαζ κλαμπ.
Χαίρομαι που δοκίμασε κάτι διαφορετικό και αναμένω το επόμενο πόνημα του.
Έχοντας διαβάσει όλα τα γραπτά του συγγραφέα, δεν θα μπορούσα να παραβλέψω αυτό. Προσωπικά μ'άρεσε, το διάβασα πολύ ευχάριστα, ο συγγραφέας έχει ενα τύπο γραφής που σε μένα λέει πολλά. Χαίρομαι που δοκιμάσε κάτι διαφορετικό. Βρήκα κοινά στοιχεία με την "Εξιλέωση" (το πρώτο του βιβλίο), τόσο στην αφήγηση, αλλά κυρίως στις σκηνές δράσης και την βία.
Έχει υπερβολές; Έχει, αλλά μιλάμε για μυθοπλασία όχι για αφήγηση πραγματικών γεγονότων. Μου έφερε στο μυαλό σκηνές απο ταινίες όπως το Untouchables, Public Enemies, Godfather κτλ.
Χειρίστηκε άψογα τόσο τις οπτικες γωνίες όσο και τους πολυπληθείς χαρακτήρες που εμπλέκονται στην ιστορία. Εγω δεν το έχασα πουθενά, κυρίως στης σκηνές δράσης οπου εύκολα μπορεί να χαθεί η μπάλα. Ειδικά στην τελική σκηνή του τζαζ κλαμπ.
Χαίρομαι που δοκίμασε κάτι διαφορετικό και αναμένω το επόμενο πόνημα του.
September 25, 2025
Βαθμολογία 3.5/5
Πρώτη δημοσίευση εδώ: https://www.dominicamat.gr/2025/09/1....
Εγώ είμαι η νύχτα - Αφιέρωμα/Εγχώρια αστυνομική λογοτεχνία(Μέρος 1ο)
Το ομολογώ! Αισθάνομαι καλύτερα όταν επιλέγω να διαβάσω ένα βιβλίο αναλόγως με την ψυχική μου κατάσταση και το τί πιστεύω ότι την εκάστοτε δεδομένη στιγμή θα με κάνει να νιώσω όμορφα, παρά να πιάνω τα βιβλία με τη σειρά με την οποία ήρθαν στα χέρια μου. Έτσι, λοιπόν, νιώθοντας ότι χρειάζομαι κάτι το ''εκρηκτικό'', συγκλονιστικό, περιπετειώδες, μυστηριακό ( ; ) -πείτε το όπως επιθυμείτε- που θα με βγάλει από αυτήν την πιο εσωστρεφή μου διάθεση και θα ταρακουνήσει τα ανησυχητικά ήρεμα νερά της σκέψης μου επέλεξα να προβώ ξανά σε ένα αφιέρωμα σε αστυνομικά μυθιστορήματα εγχώριων δημιουργών, καθένα εκ των οποίων θα μου προσφέρει μία άλλη οπτική πάνω στο συγκεκριμένο είδος. Τέσσερα ξεχωριστά μυθιστορήματα που θα σας μιλήσω για εκείνα σε τέσσερα αυτοτελή μέρη, με την ελπίδα να τα βρείτε εξίσου ενδιαφέροντα.
Η αρχή γίνεται με το νέο μυθιστόρημα του συγγραφέα Γιώργου Κωστόπουλου, με τίτλο ''Εγώ είμαι η νύχτα", το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Μόνο που θα μου επιτρέψετε να προβώ σε μία αντίστροφη καταγραφή της σκέψης μου για τα όσα αποκόμισα από την ανάγνωση του βιβλίου. Ναι, θα πάω από το τέλος στην αρχή! Σας μπέρδεψα; Μα γιατί; Νομίζω ότι είμαι ξεκάθαρη σε αυτά που εννοώ όταν λέω ότι ολοκληρώνοντας το βιβλίο, θα μπορούσα του αποδώσω τον χαρακτηρισμό (χαριτολογώντας και δίχως να θέλω να θίξω ούτε τον συγγραφέα, μα ούτε και την ίδια την ιστορία) ως ''αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας'' που λέει κι ο στίχος του λαϊκού άσματος. Και ναι! Χρειαζόμουν αυτήν τη δόση αληθοφάνειας μέσα σε όλη αυτή τη μυθοπλασία. Μία αληθοφάνεια τόσο στα πρόσωπα της υπόθεσης, τους χαρακτήρες αυτών, τις περιγραφές των σκηνών, το σασπένς, την αγωνία, καθώς κι όλο το κλίμα της εποχής που μοιάζει να αναδύεται μέσα από ένα σύννεφο καπνού τσιγάρων με δόσεις νουάρ κι επίγευσης/μυρωδιάς του μπέρμπον που έρρεε άφθονο, παρανόμως!, στα ποτήρια και προκαλούσαν μία ζάλη, μα και παραπλάνηση...
''Μια πόλη. Tέσσερις συμμορίες. Ένας φόνος. Καμία δεύτερη ευκαιρία. Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 στις ΗΠΑ, σε μια εποχή που το αλκοόλ είναι πιο πολύτιμο από το αίμα, σε μια πόλη πνιγμένη στο σκοτάδι, τέσσερις εγκληματικές φατρίες ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί. Μέχρις ότου ένας πληροφοριοδότης βρίσκεται νεκρός. Ξαφνικά, οι σφαίρες δεν έχουν όνομα. Οι δρόμοι δεν έχουν έξοδο. Κάθε κίνηση θυμίζει μια δολοφονική παρτίδα σκάκι, με πιόνια που χάνονται πριν μάθουν ότι παίζουν και παίκτες που δρουν από το παρασ κήνιο. Μέσα στο χάος, ο Μάικ Νέλσον, ένας ρεπόρτερ ο οποίος κουβαλάει τις πληγές του σαν δεύτερο δέρμα, αναγκάζεται να κυνηγήσει την αλήθεια. Όχι για να τη γράψει, αλλά για να λυτρωθεί. Βία, προδοσία και μυστικά που μυρίζουν μπαρούτι. Όταν το τελευταίο πιόνι πέσει στη σκακιέρα, η πόλη δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Κάποιοι θα ανέβουν. Κάποιοι θα καούν. Και κάποιοι... δεν θα μείνουν καν να δουν το τέλος. Η νύχτα έρχεται και είναι γεμάτη κόκκινο και μαύρο. Η εξουσία δεν χαρίζεται. Κερδίζεται με σφαίρες και πληρώνεται με ψυχές." (Από το οπισθόφυλλο)
Λέμε και υποστηρίζουμε ότι πρέπει να διαχωρίζουμε τον/την εκάστοτε δημιουργό από τα λεγόμενα του βιβλίου του/της, ειδικά σε μία εποχή σαν τη δική μας που η πολιτική ορθότητα (και η λογοκρισία) έχει φτάσει στο άλλο άκρο και δύσκολα τολμά κάποιος/α να πει την ειλικρινή του/της άποψη, φοβούμενος/η την όποια κατακραυγή από τους γύρω του/της. Αυτό, όμως, που συχνά τείνουμε να ξεχνάμε είναι ότι όταν ένας/μία συγγραφέας επιλέγει να γράψει ένα κείμενο μέσα στα πλαίσια μίας συγκεκριμένης εποχής -με ό,τι αυτό δύναται να συνεπάγεται σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και τους όποιους κανόνες/ήθη/πρότυπα/πεποιθήσεις ''συντροφεύουν'' εκείνη- οφείλει να το φτάσει μέχρι τέλους είτε ασπάζεται όλα αυτά είτε όχι. Αλλιώς, ποιο το νόημα να γράψει κάτι που είναι ιστορικά ανυπόστατο απ΄όλες τις απόψεις; Πώς θα γίνει πειστικό ένα ανάλογο έργο; Έτσι κι ο συγγραφέας μην έχοντας καμία κοινή γραμμή με τα όσα γράφει και δίχως να θέλει να προσβάλει/θίξει τον οποιονδήποτε άνθρωπο αποτυπώνει πάνω στο χαρτί μία ιστορία που κάλλιστα θα μπορούσε να βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, η υπόθεση διακρίνεται για την υπερβολή της σε κάποια σημεία, αλλά και πάλι εμένα αυτό δεν με ενόχλησε.
Ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου, δε χρειάστηκαν παρά μερικές και μόνο σελίδες για να αντιληφθώ ότι ο συγγραφέας όχι μόνο δε θα μας χαριζόταν, μα θα επέλεγε να μας ρίξει στα βαθειά και σκοτεινά νερά της βίας και της εποχής των γκάνγκστερ όπου αναμένουμε να ''συναναστρεφούμε'' πολλά άτομα του περιθωρίου και κατ'επέκταση του εγκλήματος. Εξ ου και ο τρόπος που χρησιμοποιεί μία γλώσσα αιχμηρή, καυστική, ωμή, απόλυτη, προσαρμοσμένη πάνω στο μάγκικο χαρακτήρα των προσώπων (δικαιολογούνται οι όποιες βωμολοχίες) με την όποια δόση εύστοχου, περιπαικτικού και ευφυούς χιούμορ. Κι επειδή είναι η πρώτη (ελπίζω όχι η τελευταία) φορά που διάβασα βιβλίο του συγγραφέα μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές έμεινα αρκετά ικανοποιημένη διότι ο συγγραφέας πήρε ένα ρίσκο και τον συγχαίρω για το τόλμημά του.
Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.
Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 2ο μέρος του αφιερώματος.
https://vivliovamon.blogspot.com/2025...
Πρώτη δημοσίευση εδώ: https://www.dominicamat.gr/2025/09/1....
Εγώ είμαι η νύχτα - Αφιέρωμα/Εγχώρια αστυνομική λογοτεχνία(Μέρος 1ο)
Το ομολογώ! Αισθάνομαι καλύτερα όταν επιλέγω να διαβάσω ένα βιβλίο αναλόγως με την ψυχική μου κατάσταση και το τί πιστεύω ότι την εκάστοτε δεδομένη στιγμή θα με κάνει να νιώσω όμορφα, παρά να πιάνω τα βιβλία με τη σειρά με την οποία ήρθαν στα χέρια μου. Έτσι, λοιπόν, νιώθοντας ότι χρειάζομαι κάτι το ''εκρηκτικό'', συγκλονιστικό, περιπετειώδες, μυστηριακό ( ; ) -πείτε το όπως επιθυμείτε- που θα με βγάλει από αυτήν την πιο εσωστρεφή μου διάθεση και θα ταρακουνήσει τα ανησυχητικά ήρεμα νερά της σκέψης μου επέλεξα να προβώ ξανά σε ένα αφιέρωμα σε αστυνομικά μυθιστορήματα εγχώριων δημιουργών, καθένα εκ των οποίων θα μου προσφέρει μία άλλη οπτική πάνω στο συγκεκριμένο είδος. Τέσσερα ξεχωριστά μυθιστορήματα που θα σας μιλήσω για εκείνα σε τέσσερα αυτοτελή μέρη, με την ελπίδα να τα βρείτε εξίσου ενδιαφέροντα.
Η αρχή γίνεται με το νέο μυθιστόρημα του συγγραφέα Γιώργου Κωστόπουλου, με τίτλο ''Εγώ είμαι η νύχτα", το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Μόνο που θα μου επιτρέψετε να προβώ σε μία αντίστροφη καταγραφή της σκέψης μου για τα όσα αποκόμισα από την ανάγνωση του βιβλίου. Ναι, θα πάω από το τέλος στην αρχή! Σας μπέρδεψα; Μα γιατί; Νομίζω ότι είμαι ξεκάθαρη σε αυτά που εννοώ όταν λέω ότι ολοκληρώνοντας το βιβλίο, θα μπορούσα του αποδώσω τον χαρακτηρισμό (χαριτολογώντας και δίχως να θέλω να θίξω ούτε τον συγγραφέα, μα ούτε και την ίδια την ιστορία) ως ''αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας'' που λέει κι ο στίχος του λαϊκού άσματος. Και ναι! Χρειαζόμουν αυτήν τη δόση αληθοφάνειας μέσα σε όλη αυτή τη μυθοπλασία. Μία αληθοφάνεια τόσο στα πρόσωπα της υπόθεσης, τους χαρακτήρες αυτών, τις περιγραφές των σκηνών, το σασπένς, την αγωνία, καθώς κι όλο το κλίμα της εποχής που μοιάζει να αναδύεται μέσα από ένα σύννεφο καπνού τσιγάρων με δόσεις νουάρ κι επίγευσης/μυρωδιάς του μπέρμπον που έρρεε άφθονο, παρανόμως!, στα ποτήρια και προκαλούσαν μία ζάλη, μα και παραπλάνηση...
''Μια πόλη. Tέσσερις συμμορίες. Ένας φόνος. Καμία δεύτερη ευκαιρία. Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 στις ΗΠΑ, σε μια εποχή που το αλκοόλ είναι πιο πολύτιμο από το αίμα, σε μια πόλη πνιγμένη στο σκοτάδι, τέσσερις εγκληματικές φατρίες ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί. Μέχρις ότου ένας πληροφοριοδότης βρίσκεται νεκρός. Ξαφνικά, οι σφαίρες δεν έχουν όνομα. Οι δρόμοι δεν έχουν έξοδο. Κάθε κίνηση θυμίζει μια δολοφονική παρτίδα σκάκι, με πιόνια που χάνονται πριν μάθουν ότι παίζουν και παίκτες που δρουν από το παρασ κήνιο. Μέσα στο χάος, ο Μάικ Νέλσον, ένας ρεπόρτερ ο οποίος κουβαλάει τις πληγές του σαν δεύτερο δέρμα, αναγκάζεται να κυνηγήσει την αλήθεια. Όχι για να τη γράψει, αλλά για να λυτρωθεί. Βία, προδοσία και μυστικά που μυρίζουν μπαρούτι. Όταν το τελευταίο πιόνι πέσει στη σκακιέρα, η πόλη δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Κάποιοι θα ανέβουν. Κάποιοι θα καούν. Και κάποιοι... δεν θα μείνουν καν να δουν το τέλος. Η νύχτα έρχεται και είναι γεμάτη κόκκινο και μαύρο. Η εξουσία δεν χαρίζεται. Κερδίζεται με σφαίρες και πληρώνεται με ψυχές." (Από το οπισθόφυλλο)
Λέμε και υποστηρίζουμε ότι πρέπει να διαχωρίζουμε τον/την εκάστοτε δημιουργό από τα λεγόμενα του βιβλίου του/της, ειδικά σε μία εποχή σαν τη δική μας που η πολιτική ορθότητα (και η λογοκρισία) έχει φτάσει στο άλλο άκρο και δύσκολα τολμά κάποιος/α να πει την ειλικρινή του/της άποψη, φοβούμενος/η την όποια κατακραυγή από τους γύρω του/της. Αυτό, όμως, που συχνά τείνουμε να ξεχνάμε είναι ότι όταν ένας/μία συγγραφέας επιλέγει να γράψει ένα κείμενο μέσα στα πλαίσια μίας συγκεκριμένης εποχής -με ό,τι αυτό δύναται να συνεπάγεται σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και τους όποιους κανόνες/ήθη/πρότυπα/πεποιθήσεις ''συντροφεύουν'' εκείνη- οφείλει να το φτάσει μέχρι τέλους είτε ασπάζεται όλα αυτά είτε όχι. Αλλιώς, ποιο το νόημα να γράψει κάτι που είναι ιστορικά ανυπόστατο απ΄όλες τις απόψεις; Πώς θα γίνει πειστικό ένα ανάλογο έργο; Έτσι κι ο συγγραφέας μην έχοντας καμία κοινή γραμμή με τα όσα γράφει και δίχως να θέλει να προσβάλει/θίξει τον οποιονδήποτε άνθρωπο αποτυπώνει πάνω στο χαρτί μία ιστορία που κάλλιστα θα μπορούσε να βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, η υπόθεση διακρίνεται για την υπερβολή της σε κάποια σημεία, αλλά και πάλι εμένα αυτό δεν με ενόχλησε.
Ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου, δε χρειάστηκαν παρά μερικές και μόνο σελίδες για να αντιληφθώ ότι ο συγγραφέας όχι μόνο δε θα μας χαριζόταν, μα θα επέλεγε να μας ρίξει στα βαθειά και σκοτεινά νερά της βίας και της εποχής των γκάνγκστερ όπου αναμένουμε να ''συναναστρεφούμε'' πολλά άτομα του περιθωρίου και κατ'επέκταση του εγκλήματος. Εξ ου και ο τρόπος που χρησιμοποιεί μία γλώσσα αιχμηρή, καυστική, ωμή, απόλυτη, προσαρμοσμένη πάνω στο μάγκικο χαρακτήρα των προσώπων (δικαιολογούνται οι όποιες βωμολοχίες) με την όποια δόση εύστοχου, περιπαικτικού και ευφυούς χιούμορ. Κι επειδή είναι η πρώτη (ελπίζω όχι η τελευταία) φορά που διάβασα βιβλίο του συγγραφέα μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές έμεινα αρκετά ικανοποιημένη διότι ο συγγραφέας πήρε ένα ρίσκο και τον συγχαίρω για το τόλμημά του.
Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.
Υ.Γ. Μείνετε συντονισμένοι/ες για το 2ο μέρος του αφιερώματος.
https://vivliovamon.blogspot.com/2025...
July 20, 2025
Βαθμολογία: 7/10
Μπορώ να πω ότι είμαι φαν του Γιώργου Κωστόπουλου, υπό την έννοια ότι έχω διαβάσει τα "Εξιλέωση", "John Smith: Αναπαυτής", "Οι γιατροί της πανούκλας" και "Το βασίλειο των σκιών" και μου άρεσαν από πολύ έως πάρα πολύ, οπότε όποιο βιβλίο του σκάει μύτη στα βιβλιοπωλεία πάντα μου κινεί το ενδιαφέρον και αργά ή γρήγορα θα το αγοράσω και θα το διαβάσω. Έτσι έκανα και με αυτό, που θεματολογικά είναι παντελώς διαφορετικό από ό,τι άλλο έχω διαβάσει από τον συγγραφέα: Ουσιαστικά, έχουμε να κάνουμε με έναν φόρο τιμής σε όλα αυτά τα αμερικάνικα παλπ γκανγκστερικά μυθιστορήματα παλαιότερων δεκαετιών (και των αντίστοιχων ταινιών, φυσικά), που προσωπικά τόσο πολύ λατρεύω, μιας και διαθέτει όλα μα όλα τα κλισέ και τα καλούδια του είδους, όπως σκληρούς μπάτσους, μαφιόζους, δολοφόνους, πρεζάκια και αλκοολικούς, λαθρέμπορους αλκοόλ, δημοσιογράφους της πεντάρας, μοιραίες γκόμενες και τα τοιαύτα, με το ξυλίκι, τις ανταλλαγές πυρών, τις εκρήξεις, τους εν ψυχρώ φόνους, τις καταστροφές και τα πισώπλατα μαχαιρώματα να δίνουν και να παίρνουν, και με το αίμα βέβαια να χύνεται με τους κουβάδες. Υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες, υπάρχουν πολλοί σκοτωμοί, δεν υπάρχει πολύς χώρος για εκβάθυνση σε χαρακτήρες και πλοκή, μια κάποια υπερβολή από ένα σημείο και μετά ίσως κουράσει μερικούς, όμως γενικά αποτελεί μια τίμια προσπάθεια στο παλπ γκανγκστερικό δράμα, που δεν βρίσκεις συχνά στην ελληνική αγορά βιβλίου (ούτε καν από Αμερικάνους πλέον, πόσο μάλλον από Έλληνες συγγραφείς). Όσον αφορά τη γραφή, είναι κοφτή, μάγκικη, με λίγο εξυπνακίστικο χιούμορ και με αρκετές ατάκες που σπάνε κόκκαλα, το ύφος ταιριάζει απόλυτα με τη θεματολογία. Θα του βάλω τρία αστεράκια στα πέντε, γιατί έχω διαβάσει και πιο στιβαρά βιβλία από τον Κωστόπουλο), όμως δηλώνω ικανοποιημένος.
Μπορώ να πω ότι είμαι φαν του Γιώργου Κωστόπουλου, υπό την έννοια ότι έχω διαβάσει τα "Εξιλέωση", "John Smith: Αναπαυτής", "Οι γιατροί της πανούκλας" και "Το βασίλειο των σκιών" και μου άρεσαν από πολύ έως πάρα πολύ, οπότε όποιο βιβλίο του σκάει μύτη στα βιβλιοπωλεία πάντα μου κινεί το ενδιαφέρον και αργά ή γρήγορα θα το αγοράσω και θα το διαβάσω. Έτσι έκανα και με αυτό, που θεματολογικά είναι παντελώς διαφορετικό από ό,τι άλλο έχω διαβάσει από τον συγγραφέα: Ουσιαστικά, έχουμε να κάνουμε με έναν φόρο τιμής σε όλα αυτά τα αμερικάνικα παλπ γκανγκστερικά μυθιστορήματα παλαιότερων δεκαετιών (και των αντίστοιχων ταινιών, φυσικά), που προσωπικά τόσο πολύ λατρεύω, μιας και διαθέτει όλα μα όλα τα κλισέ και τα καλούδια του είδους, όπως σκληρούς μπάτσους, μαφιόζους, δολοφόνους, πρεζάκια και αλκοολικούς, λαθρέμπορους αλκοόλ, δημοσιογράφους της πεντάρας, μοιραίες γκόμενες και τα τοιαύτα, με το ξυλίκι, τις ανταλλαγές πυρών, τις εκρήξεις, τους εν ψυχρώ φόνους, τις καταστροφές και τα πισώπλατα μαχαιρώματα να δίνουν και να παίρνουν, και με το αίμα βέβαια να χύνεται με τους κουβάδες. Υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες, υπάρχουν πολλοί σκοτωμοί, δεν υπάρχει πολύς χώρος για εκβάθυνση σε χαρακτήρες και πλοκή, μια κάποια υπερβολή από ένα σημείο και μετά ίσως κουράσει μερικούς, όμως γενικά αποτελεί μια τίμια προσπάθεια στο παλπ γκανγκστερικό δράμα, που δεν βρίσκεις συχνά στην ελληνική αγορά βιβλίου (ούτε καν από Αμερικάνους πλέον, πόσο μάλλον από Έλληνες συγγραφείς). Όσον αφορά τη γραφή, είναι κοφτή, μάγκικη, με λίγο εξυπνακίστικο χιούμορ και με αρκετές ατάκες που σπάνε κόκκαλα, το ύφος ταιριάζει απόλυτα με τη θεματολογία. Θα του βάλω τρία αστεράκια στα πέντε, γιατί έχω διαβάσει και πιο στιβαρά βιβλία από τον Κωστόπουλο), όμως δηλώνω ικανοποιημένος.
June 29, 2025
αστυνομικό μυθιστόρημα ? λογοτεχνία?300 σελίδες σχεδόν περιγράφοντας διαφορετικές σκηνές δολοφονίας ανθρώπων,με ένα τέλος που ήδη είχα καταλάβει από την αρχή σχεδόν. Ε?
Displaying 1 - 10 of 10 reviews