«Θέλω να πεθάνει! Θέλω να εξαφανιστεί από τη ζωή μου τώρα! Αν υπάρχει θεός, θα την πάρει και θα με απαλλάξει!» Η Μαρίλια έπρεπε να προσέχει τι εύχεται. Στο κατώφλι των τριάντα, όταν όλα ανατράπηκαν στη ζωή της, ανακάλυψε πόσο πολύ μπορεί κάποιος να μετανιώσει για την ευχή που έκανε. Η Μαρίλια, η Τίτα, ο Πάρης και ο Φώτης. Η παρέα των τεσσάρων. Λίγο πριν και λίγο μετά τα τριάντα. Όλοι τους, ο καθένας με τον τρόπο του, αντίκρισαν το άλλο πρόσωπο της αγάπης. Αυτό που καταπιέζει, κακοποιεί βάναυσα, στερεί τις ατομικές ελευθερίες και, εντέλει, βασανίζει. Διά πυρός και σιδήρου περνούν οι σχέσεις τους, αλλά το δικό τους μυστικό για ν’ αντέχουν και να συνεχίζουν είναι μια λέξη: Μαζί. Γιατί οι φίλοι, τις περισσότερες φορές, είναι η οικογένεια που επιλέξαμε να δημιουργήσουμε.
Μετά απο αρκετά βιβλία (και χρόνια) ξανά βρίσκομαι λογοτεχνικά με την Λένα Μαντά. Μου άρεσε η Κόκκινη Γραμμή, είναι ένας τίμιος λογοτεχνικός ύμνος στην φιλία και στη διαφορετικότητα, κατά την άποψη μου.
Με σιγουριά δε θα έλεγα ότι είναι από τα καλύτερα βιβλία της συγγραφέως ως προς την πλοκή. Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί για μένα ύμνο στη φιλιά πρώτα από όλα. Μου άρεσε ιδιαίτερα η σκιαγράφηση των χαρακτήρων που συμπεριλαμβάνει και φυσικά τα πολλά θέματα που θίγει όπως η καταπίεση λόγω "αγάπης", η ομορφιά και το πως ένας άνθρωπος που την έχει αισθάνεται πολλές φορές "εγκλωβισμένος" σε αυτή καθώς επίσης και η ζήλια. 3 αστέρια!
Ένα δυνατό μυθιστόρημα για τη φιλία, την κακοποιητική αγάπη και τις προσωπικές μάχες. Η Λένα Μαντά, με απλή γραφή, δείχνει πως οι φίλοι μπορούν να γίνουν η πιο σταθερή οικογένεια. Συγκινεί και προβληματίζει.