De spannende roman Het laatste lied van bestsellerauteur Lucinda Riley speelt zich af in Ierland, 1964. Sorcha O'Donovan droomt van een leven vol avontuur, en verhuist met haar vriendje Con, een veelbelovende muzikant, naar Londen. Een aantal jaar later breekt Con door met zijn nieuwe band, en lijkt niets hun geluk in de weg te staan. Maar roem heeft ook een Con wordt bedreigd, en een verwoestend geheim uit het verleden dreigt alles waarvoor hij en Sorcha hebben gevochten te vernietigen...
Het laatste lied is een échte een meeslepend verhaal vol diepgang en emotie. Het is een waardige toevoeging aan het indrukwekkende oeuvre van Lucinda Riley en een prachtige herinnering aan haar ongeëvenaarde talent als verhalenverteller.
Lucinda Edmonds was a birth name of the Northern Irish wtiter, under which she published her early books, before starting to use her new married name of Lucinda Riley.
3,5⭐️ Met een dubbel gevoel sloeg ik dit boek dicht. Laat ik vooropstellen dat het een prachtig geschreven roman is. Vol liefde, drama & fijne dialogen en met meerdere personages/verhaallijnen die door Lucinda (en Harry) goed uitgewerkt en met elkaar verweven zijn. Ook de opkomst en plotselinge roem van de band laten je meeleven met het verhaal. Het einde heeft ook nog de nodige spannende verrassingen in petto.
Maar datzelfde einde voelde voor mij ook wat gehaast; de plottwist voelde wat onrealistisch aan en ik bleef met vragen en losse eindjes achter. Het is een van haar eerdere boeken (toen nog onder een andere naam geschreven) die nog niet haar kenmerkende twee tijdslijnen had. En juist die stijl van haar vind ik in andere werken zo mooi! Begrijp me niet verkeerd; ik heb van dit boek genoten en hoe bijzonder dat we nog ‘nieuw werk’ van haar kunnen lezen (!!), maar dit is niet mijn nieuwe favoriet. Is dat erg? Zeker niet!
Het laatste lied is oorspronkelijk geschreven door Lucinda Riley onder haar vroegere naam Lucinda Edmonds in 1997, en werd na haar overlijden opnieuw uitgebracht door haar zoon. Ik vind het bijzonder dat dit verhaal nu weer zijn weg vindt naar talloze (nieuwe) lezers. Het voelt als een eerbetoon, maar vooral als een kans om een vroeger werk van Riley (opnieuw) te ontdekken
Het is een verhaal dat draait om liefde, verlangen, gemis en een zoektocht naar jezelf, maar ook om de keerzijde van succes en de druk hiervan op relaties. Lucinda Riley weet deze thema’s te verweven tot een sfeervolle roman die mij vanaf de eerste pagina meenam. Ik heb het boek dan ook in één ruk uitgelezen.
De schrijfstijl is herkenbaar vloeiend en beeldend. De auteur neemt de tijd om scènes voelbaar te maken, met zintuiglijke details en een aangename cadans in de zinnen. Hierdoor leest het verhaal toegankelijk, maar blijft het tegelijkertijd rijk aan sfeer. Je ziet de omgevingen voor je en voelt de melancholie die in het verhaal verweven zit.
Toch had ik af en toe graag iets meer emotionele diepgang gezien. Sommige gevoelens en innerlijke conflicten blijven wat op afstand, waar ik soms net een laagje extra had willen voelen. Dat maakte dat bepaalde momenten iets minder hard binnenkwamen dan ze hadden kunnen doen.
Maar ondanks dat heb ik enorm genoten. Het laatste lied is een zachte, invoelende roman die gerust even onder je huid blijft zitten. Voor wie Lucinda Riley al een warm plekje in het hart heeft, is dit boek een prachtige aanvulling. En voor wie haar nog moet ontdekken: dit is een mooie, toegankelijke start.
Als ik kon, gaf ik het een 4,5. Typisch aan Lucinda Riley... je leest het in één ruk uit.
Een boek opgesplitst in drie delen, dat teruggaat in de tijd. Hoewel het einde me er iets te snel doorgeduwd werd in vergelijking met de rest van het verhaal, heb ik genoten van de eerste tot de laatste pagina. Een liefdesverhaal met enkele spannende elementen in verweven.
Lees zeker ook het verhaal achter de publicatie. (Edmonds - Riley) Het toont dat... waar een wil is, is een weg en dat dromen nog steeds werkelijkheid kunnen worden.
Postuum worden er nog steeds boeken van Lucinda Riley uitgegeven door haar zoon. Dit was een van haar eerste boeken en die is onlangs pas gepubliceerd. Het is een beetje te merken aan de opbouw van het verhaal. Daar is ze duidelijk in latere jaren beter in geworden. Het is dan ook een ingewikkeld verhaal dat zich in twee tijdlijnen afspeelt. Rond 1964 en 1986. In de eerste tijdlijn volgen we verschillende hoofdpersonen, waaronder Con en Sorcha. Con is een begenadigd zanger en gitarist die graag van Ierland naar Londen wil verhuizen en als dat eindelijk lukt vormt hij een band met Todd, Derek en Ian. Algauw krijgen ze bekendheid, maar er zijn stoorzenders onder hun vrienden en kennissen. Ondertussen is Helen McCarthy ook verliefd op Con en zij doet er alles aan om het Con en Sorcha moeilijk te maken. In 1986 komen de oude leden weer bij elkaar voor een liefdadigheidsconcert voor Afrika. En alle vreselijke dingen die er zijn gebeurd, waaronder moord en verraad, moeten worden rechtgezet en uitgesproken.
Al met al een intrigerend verhaal en met veel plezier gelezen.
Als luisterboek geluisterd , opzich leuke roman , met verschillende verhaallijnen leuke opbouw , aan t einde wat rommelig en wel wat verrassende wendingen. Niet 1 van mijn topboeken dit jaar
Lucinda Riley sleurt je met Het laatste lied vanaf de allereerste pagina mee het verhaal in. De proloog alleen al wekt zoveel vragen op dat je het boek in 1 ruk wil uitlezen. Lucinda Riley beheerst als geen ander de kunst om vaart in het verhaal te houden: ze schrijft nooit meer dan nodig en houdt het tempo constant hoog.
In dit boek voelde het echter soms alsof de dialogen iets te snel van de ene naar de andere sprongen, waardoor niet alle overgangen even logisch aanvoelden. Dit maakte het af en toe verwarrend en het voelde aan alsof sommige zaken snel afgehaspeld moesten worden. Wel gaat het verhaal zo snel vooruit. Ook sommige plotwendingen kwamen wat minder sterk uit en lieten me licht teleurgesteld achter. Er zijn precies wel nog wat losse eindjes die niet mooi afgewerkt zijn.
Toch weet Riley je emotioneel te verbinden met de drie hoofdpersonages: Sorcha, Con en Helen. Je leeft met hen mee, al hadden bepaalde emoties nog net wat diepgaander uitgewerkt mogen worden.
Conclusie: Het laatste lied is een mooi en meeslepend verhaal, maar de overgangen en uitwerking van bepaalde elementen hadden sterker gekund. Desondanks blijft het een prachtige Lucinda Riley: vlot, meeslepend en moeilijk weg te leggen.
Heel bijzonder, vond ik, Lucinda heeft altijd mooie boeken geschreven, maar bij dit boek zie je echt dat ze aan het begin staat van haar schrijf carrière. Het leest vlot weg, dat wel, maar de personages worden niet echt lekker uitgewerkt, het blijft allemaal wat oppervlakkig. Het is ook nog eens heel voorspelbaar, wat je bij haar latere boeken niet hebt. En het springt van de hak op de tak, dat vond ik ook jammer. Ben daarom wel heel benieuwd of er nog meer manuscripten op de plank liggen. En dan maar hopen dat ze beter zijn dan dit boek.
Riley blinkt uit in het scheppen van sfeer en neemt de lezer mee in een sfeervol en meeslepend verhaal. "Review door een lezer van bibliotheek 'de Priool' -Bocholt"
Wat een prachtig verhaal!! :) Hou de zakdoekjes maar klaar want ik had tranen met tuiten op het einde!! :) Ik vond het geen verhaal zoals ik gewoon ben van Lucinda Riley, maar ik heb dat dan ook wel vrij snel los kunnen laten. :) Daardoor kon ik wel enorm genieten van het boek. :) Ik vond het een geweldig liefdesverhaal waardoor ik door wou blijven lezen. :) Er zat een goed tempo in en daar hou ik wel van. :) Er zit ook de nodige spanning in het verhaal waardoor ik regelmatig met vragen zat van wat er gebeurd is. Maar alle vragen worden mooi beantwoord doorheen het boek. :) Het gaf ook een realistische kijk op het hele popster gebeuren en de nodige druk die daarbij komt kijken. Iets waar ik voorheen niet echt bij stil gestaan heb. Ik leefde enorm mee met het hele gebeuren in het boek en de ontknoping was voor mij dan ook enorm emotioneel. Ik hield het niet droog. :)