Αν πιστέψουμε τους κατοίκους της υπόλοιπης Γαλλίας, στη Νίκαια βρίσκουμε ήλιο, θάλασσα, τουρίστες, συνταξιούχους και φασίστες. Συναντάμε όμως και την Ντιου Μποκανέρα. Πενηντάρα, χωρίς παιδιά, αγαπά τον καφέ και πάσχει από αϋπνίες. Είναι ιδιωτική ντετέκτιβ και φορά αρβύλες, είναι αστεία και θαρραλέα, με μια δόση μελαγχολίας. Μια μέρα, ένας άντρας με αγγελική μορφή τής ζητά να ερευνήσει τον θάνατο του συντρόφου του. Λίγες μέρες μετά, δολοφονείται και ο ίδιος. Η Ντιου Μποκανέρα θα κάνει άνω-κάτω την πόλη για να ανακαλύψει τον ένοχο. Μια πόλη πλουσίων σε πλήρη ανοικοδόμηση, με μεγάλη οικονομική ανάπτυξη και βαθιές κοινωνικές αντιθέσεις, όπου οι γκέι, οι φτωχοί και οι μετανάστες, παρά τις μορφές αλληλεγγύης που αναπτύσσονται, έρχονται αντιμέτωποι με την καχυποψία και την εχθρότητα.
Ο Ήλιος ανατέλλει από τα ανατολικά, ο Μητσοτάκης είναι κάθαρμα, ένα κι ένα κάνει δύο. Πλάι σε αυτά τα δεδομένα, υπάρχουν και τα "όποιο γαλλικό νουάρ μυθιστόρημα βγάζουν οι εκδόσεις Πόλις, είναι καλή επιλογή" και το "όπου υπάρχει μετάφραση Γιάννη Καυκιά, το αποτέλεσμα είναι άρτιο".
Το πήρα τελείως παρορμητικά και με εξέπληξε ευχάριστα. Τον τελευταίο χρόνο διάβασα κι άλλα αστυνομικά βιβλία γυναικών συγγραφέων με κεντρικούς γυναικείους χαρακτήρες και θα έλεγα ότι έχει φέρει νέο αέρα στις προσδοκίες μου για ένα είδος που κουβαλάει πολλές φορές μια αίσθηση κλεισούρας. Η υπόθεση δεν είναι αμάν και τι συναρπαστική, ελαφρώς αναμενόμενη θα έλεγα. Την ηρωίδα την είδα με συμπάθεια, οι πεποιθήσεις, οι αξίες, η θεώρησή της του σύγχρονου κόσμου μας τοποθετούν στην ίδια όχθη. Στα πλας της πλοκής μια απρόσμενη ερωτική σκηνή που προσωπικά βρήκα πολύ exciting (και κάποιος άλλος πιθανώς ανορθόδοξη). Σε γενικές γραμμές μου άρεσε αρκετά.
Η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας το οπισθόφυλλο είχα πολλές προσδοκίες. Ένα σύγχρονο νουάρ μυθιστόρημα με τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις του στα σημερινά ζητήματα. Ως σύλληψη πολύ καλό, αλλά το αποτέλεσμα ίσως αδικεί και όλη την προσπάθεια. Διαβάζεται πάντως πολύ ευχάριστα, δεν βαριέσαι ούτε κουράζεσαι. Νιώθεις απλώς ότι κάτι λείπει.
Υπήρχε μια εποχή, όχι πολύ μακρινή,όπου όταν έβλεπα σε μια νέα κυκλοφορία "Πόλις νουάρ "και "μετάφραση Γιάννης Καυκιάς" έκλεινα τα μάτια και αγόραζα το βιβλίο χωρίς καν να διαβάσω υπόθεση, γιατί ήξερα ότι θα ήταν βιβλιάρα. Βαρετό μέχρι δακρύων, το οπισθόφυλλο οριακά παραπλανητικό, ουσία μηδέν, ιστορία χιλιοειπωμένη, από τα βιβλία που θα θυμάμαι γιατί είναι από αυτά που δεν θα πρότεινα ποτέ σε κανέναν. Κρίμα. 2/5 αποκλειστικά για τον άθλο του κ.Καυκιά να μεταφράζει κάθε 20 γραμμές κι ένα "αδράχνω". Δεν ξέρω πώς ήταν το πρωτότυπο, αλλά αυτή η Μποκανέρα άδραξε ό,τι αδράχνεται.Κυριολεκτικά.
Entre 2,5 et 3 étoiles, mais c'est essentiellement parce que de base on me l'avait vendu comme un livre vraiment queer et, si certains personnages le sont indéniablement, ce n'est pas vraiment ceux auxquels on s'attend. Donc petite déception de mon côté.
C'était quand même pas une mauvaise lecture, l'enquête était pas la plus intéressante mais l'écriture était fluide, le ton léger, pas prise de tête. Le personnage principal était chouette, nuancé, drôle, une femme forte qui a des réflexions pertinentes.
Voilà c'était juste chouette à lire, ni plus ni moins mais c'est déjà bien !
C'è un rumore sordo, in questo libro, come un cuore che batte sotto la cenere. È il suono della verità che lotta per venire a galla, della giustizia che non ha divisa, dell’amore che non ha il volto che ti aspetti. In Boccanera, Michèle Pedinielli costruisce un’indagine sul nostro presente sociale, morale, urbano e intimo. A Nizza, un giovane amante si rivolge a Ghjulia Boccanera, investigatrice privata di trincea, donna senza compromessi, con una casa modesta, una Vespa scassata, e una coscienza che funziona meglio di molte divise, affinché possa trovare il colpevole della morte del suo compagno, ingegnere italiano di successo. Lei, Boccanera, è una donna complessa, emotivamente segnata, ruvida e ironica, ma dotata di un’etica profonda e autentica Dorian è giovane e innamorato. Rappresenta la fragilità maschile non come debolezza, ma come autenticità. Nel romanzo emerge subito una forte ossessione per le apparenze: case perfette, corpi scolpiti, sorrisi rifatti, biografie social accattivanti. Ma dietro ogni facciata si nasconde una crepa, una menzogna, un dolore. Ghjulia si muove come una rabdomante del vero: scava, tocca, annusa, osserva. E trova. Il suo mestiere è scoprire ciò che tutti vogliono dimenticare. Boccanera è un’indagine su un delitto, ma anche su ciò che uccide tutti i giorni senza fare rumore: i pregiudizi, le apparenze, l’indifferenza, il patriarcato, la violenza invisibile. Michèle Pedinielli ha scritto un romanzo che fa riflettere e anche tanto. In una società che ama semplificare tutto, Boccanera ci costringe a complicare le domande. E a cercare le risposte dove nessuno vuole guardare. Consigliato a chi ama i noir veri, a chi crede che la letteratura possa ancora parlare di giustizia senza moralismi. Ma soprattutto, a chi ha il coraggio di cercare la verità dietro i silenzi.
Vrai bon roman noir et donc social. Personnage d’enquêtrice original, on avait rarement osé l’enquêtrice quinqua. + 1 pour les tacles à la police et +1 pour la belle écriture.
Mes bémols : j’ai beaucoup de mal avec les romans noirs en « je » à quelques exceptions près. Je ne trouve pas l’enquête hyper bien construite. Je la trouve hyper rapide.
Mais j’ai vraiment hâte de lire les autres livres de la série sur Boccanera
Μποκανέρα - Η έρευνα ξεκινά απ’ την πλατεία Σαιν-Φρανσουά, περνά απ’ τις ρωγμές της Νίκαιας και καταλήγει σε εκείνα που δεν λέμε δυνατά.
Η Τζούλια Μποκανέρα δε μοιάζει με τις άλλες ντετέκτιβ. Δεν φορά τακούνια, δεν πουλάει ειρωνεία ως φεμινισμό, δεν χρειάζεται να παριστάνει τη σκληρή γιατί ήδη έχει επιβιώσει. Πενηντάρα, παιδί δικής της επιλογής η απουσία παιδιών, ξαγρυπνά με καφέ και αρβύλες, και μένει σε μια πόλη που δεν την αναγνωρίζει πια — αλλά την αγαπά σαν παλιό τραύμα που δεν λέει να κλείσει. Η Pedinielli μάς δίνει ένα κοινωνικό νουάρ μεταμφιεσμένο σε αστυνομικό μυθιστόρημα. Μόνο που η μεταμφίεση είναι διάφανη, σαν αδιάβροχο πάνω από φλόγες. Η υπόθεση ξεκινά με τον φόνο ενός μηχανικού κι έπειτα του συντρόφου (και πελάτη) της Μποκανέρα, αλλά γρήγορα καταλαβαίνεις πως το έγκλημα είναι η αφορμή. Η έρευνα οδηγεί σε σοκάκια με φτώχεια, αποκλεισμό, άτυπη γεωπολιτική και μετανάστευση, εκεί που δεν φτάνει ούτε drone ούτε ματιά τουριστική. Η συγγραφέας, με ρίζες ιταλοκορσικανικές και σπουδές στη δημοσιογραφία, γράφει με το ίδιο βλέμμα που φτιάχνει τίτλους στα αριστερά έντυπα: δηλαδή με πάθος, ακρίβεια και σταθερή δυσπιστία προς την εξουσία. Όχι όμως διδακτικά. Με μια χροιά μελαγχολικού χιούμορ, σαν να ξέρει πως η αδικία είναι πιο παλιά από όλους μας, αλλά η εξιστόρησή της μπορεί να γίνει τόπος αντίστασης. Η Μποκανέρα κινείται μέσα σε μια Νίκαια που δεν έχει τίποτα καρτ-ποσταλικό. Η πόλη είναι χαρακτήρας, υπόγεια κι ακαθόριστη, πολυπολιτισμική και άνιση, γεμάτη ανθρώπους που σπάνια γίνονται ήρωες: πρόσφυγες, εργάτες, θύματα ομοφοβίας και ενδοοικογενειακής βίας. Δίπλα τους, δευτερεύοντες χαρακτήρες που δεν είναι ποτέ διακοσμητικοί, αλλά μικρές ρωγμές στο τσιμέντο της αφήγησης. Η γραφή της Pedinielli έχει ρυθμό, δομή, και κυρίως σκοπό. Σε δέκα μέρες αφήγησης καταφέρνει να φτιάξει ένα βιβλίο που δεν λύνει απλώς ένα μυστήριο, αλλά αποκαθιστά μια σχέση με τη λογοτεχνία που επιμένει να λέει αλήθειες. Αν, όπως είπε κάποτε ο Camus, «ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που αρνείται να είναι αυτό που είναι», τότε η Μποκανέρα είναι το μόνο πλάσμα που επιμένει να γίνει αυτό που κανείς δεν περίμενε: ένας καθρέφτης χωρίς ωραιοποίηση.
Un polar lumineux dans lequel la détective nous montre avec gouaille comment vivre la différence. Aventures rocambolesques qui nous emmènent dans le Vieux Nice, racontées avec tant de verve et de détails pittoresques qu'on croirait y avoir séjourné.
Un polar sans prétention, narré sur un ton jovial et dynamique, par une Ghjulia dont la vie va se retrouvée bousculée d'un extrême à l'autre en l'espace d'une semaine. Autant de personnages excentriques qui se rencontrent et s'emmêlent, plus ou moins éphémèrement, pour tisser Boccanera, le thriller qui ne se prend pas au sérieux tout en gardant la tête bien sur les épaules.
Το καλοκαίρι είναι συνυφασμένο με την ανάγνωση αστυνομικών πεζογραφημάτων και αν ψάχνετε ένα Noir που θα σας συναρπάσει η Μποκανέρα είναι το κατάλληλο!
Η Ντιου Μποκανέρα είναι μία δυναμική ιδιωτική ντετέκτιβ που διανύει την πέμπτη δεκαετία της ζωής της. Είναι χωρισμένη και άτεκνη από επιλογή. Λατρεύει τον Πολ Νίουμαν και της αρέσει να ντύνεται άνετα. Συγκατοικεί με τον Νταν που δουλεύει σε γκαλερί τέχνης.
Ο Ντοριάν αποφασίζει να επικοινωνήσει με την Μποκονέρα μετά την τραγική απώλεια του συντρόφου του Μάουρο που δούλευε ως μηχανικός σε κατασκευαστική εταιρεία. Αν και τα κίνητρα έδειχναν έναν δράστη που είχε βάλει στόχο την ομοφυλοφιλική κοινότητα στη πορεία οι έρευνες οδήγησαν σε άλλα συμπεράσματα.
Η συγγραφέας παρουσιάζει την Νίκαια που είναι μία πόλη αντιθέσεων. Ασχολείται με την μετανάστευση και τον ρατσισμό που υφίστανται οι οικονομικά ασθενέστεροι. Αναφέρεται επίσης στη γκέι κοινότητα και τον στιγματισμό που δέχεται.
Είναι ένα βιβλίο με γρήγορη πλοκή που δεν αναλώνεται σε πολλές περιγραφές και στηρίζεται στις γρήγορες εναλλαγές και τους ζωντανούς διαλόγους. Ως γνήσιο noir μυθιστόρημα δίνει φωνή στους αόρατους ήρωες της καθημερινότητάς μας.
Εύχομαι να κυκλοφορήσουν και άλλα βιβλία της Pedinielli γιατί μου άρεσε πολύ η ζωντανή και άμεση γραφή της.
È stato un noir sorprendente. Ogni paginache leggevo , ne volevo sapere di piu. Tutta la storia si svolge a Nizza e la protagonista , Ghjulia Boccanera , detta "Diou" , é una investigatrice privata che viene ingaggiata per uno strano assassinio su cui lei dovrà indagare , anche a costo della sua vita. Sicuramente é un personaggio forte , ma che non vuole tante regole , infatti in più delle volte , fa di testa sua e sinceramente é proprio questo che mi piace di lei. È un noir ben costruito e scritto molto bene. Ringrazio la mia libraia del cuore che me lo ha fatto conoscere. È anche il libro del mese che abbiamo scelto con il mio gruppo di lettura. Super consigluato.
Lo avete letto??? Lo leggerete??? Come sempre aspetto di leggere i vostri commenti. 😍 💙 . . . Titolo: Boccanera Autore: Michele Pedinielli Editore: Fantango Libri Pubblicato: Il 21 marzo 2025 Pagine: 216
Ωραίο βιβλίο που διαβάζεται γρήγορα χωρίς να σε κουράζει. Είχε και χιούμορ σε αρκετά σημεία, γενικά μ’άρεσε και επιτέλους ένα βιβλίο που δεν έχει αυτήν την στερεοτυπική πλοκή του άντρα ντέντεκτιβ κλπ Θα προτιμούσα παρόλα αυτά να γινόταν κάποια πράγματα διαφορετικά.
Δεν μου άρεσε που η έρευνα δεν οδήγησε σε αποτελέσματα που οδηγούν στην λύση των φόνων αλλά ήταν πολλά πράγματα που έγιναν στην ουσία τυχαία.
Αρχικά δεν έχει και τόση δράση, στο μισό βιβλίο η πρωταγωνίστρια είναι χτυπημένη στο νοσοκομείο ή κοιμάται ή είναι στο νοσοκομείο με κάποιο άλλο άτομο! Δεν ερευνά πράγματι τόσα πράγματα και δεν έχει κάνει κάποια ουσιαστική ανακάλυψη πέρα από το στικάκι από το οποίο αργεί τόσο πολύ να κατανοήσει το περιεχόμενο του και να δει αν κολλάει στην έρευνα… Πρέπει να περιμένουμε μέχρι το τέλος του βιβλίου (αν και θα μπορούσαμε νωρίτερα) να δούμε τι στο καλό είναι αυτά τα χαρτιά που στην ουσία λύνουν το μυστήριο, αλλά ταυτόχρονα, δε δίνουν και ξεκάθαρες πληροφορίες για το κίνητρο του δολοφόνου. Η έρευνα στην ουσία που έχει κάνει είναι ανύπαρκτη και ο μόνος λόγος που βρέθηκε κοντά στην δολοφόνο είναι επειδή η δολοφόνος αποπειράθηκε να την σκοτώσει και έπειτα κλήθηκε η πρωταγωνίστρια να πάει στο σημείο στο εργοτάξιο…
Γενικά ήταν ένα καλό βιβλίο αλλά θα μπορούσε να δώσει περισσότερα στο storyline
This entire review has been hidden because of spoilers.
Η Ντιου Μποκανέρα, η πενηντάρα ιδιωτική ντεντέκτιβ με το κοφτερό μυαλό και την πληγωμένη καρδιά (περισσότερο απ’ όσο θέλει να παραδεχτεί) που δε συμμορφώνεται προς τα παραδοσιακά γυναικεία πρότυπα, είναι από τους πιο ενδιαφέροντες λογοτεχνικούς χαρακτήρες που θα συναντήσετε και η πένα της ιταλο-κορσικανής Μισέλ Πεντινιελί ζωηρή και συνάμα διαποτισμένη με σαρκασμό και μια αδιόριστη μελαγχολία. Ίντριγκα, ζωντανοί χαρακτήρες που αψηφούν τα στερεότυπα των ηρώων του είδους, σαρδόνιο χιούμορ, εξαιρετικές περιγραφές της ατμοσφαιρικής Νίκαιας με τους τουρίστες, τους φτωχούς, τους ηλικιωμένους και τους φασίστες στις γειτονιές και στυλ γραφής που θα κερδίσει σίγουρα τους λάτρεις των καλών νουάρ που δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη διάσταση του κοινωνικού, που διασκεδάζουν και παράλληλα προβληματίζουν.
Σχετικά σύντομη αστυνομική ιστορία με πρωταγωνίστρια γυναίκα ντετέκτιβ στη Νίκαια της Γαλλίας. Κάποια κοινωνικά (αλλά προβλέψιμα) σχόλια επίσης, σχετικά με την ακροδεξιά, τους μετανάστες, τη γκέϊ κοινότητα κλπ Το τέλος, όπως σε πολλές αντίστοιχες ιστορίες, έχει κάποιες ευκολίες και μια τραβηγμένη ανατροπή, από αυτές που οι συγγραφείς θεωρούν ότι θα σοκάρουν τον αναγνώστη - αλλά τελικά είναι μάλλον αδιάφορες, μιας και αφορούν (πολύ) περισσότερο αυτό που έχει ο συγγραφέας στο κεφάλι του και λίγοτερο την ιστορία και τους ήρωες με τους οποίους έχει συνδεθεί ο αναγνώστης ως εκείνο το σημείο.
Un polar qui tient en haleine avec une héroïne qui a du caractère. Nous sommes plongés dans une aventure au cœur du vieux Nice en passant par le Mont Boron surplombant la french Riviera et le quartier du port. Pour ceux qui connaissent bien Nice comme moi, on s’y croirait et pour les autres , vous aurez irrésistiblement envie de découvrir Nizza la bella !
C’est un roman policier (mais pas avec une keuf genre c’est une enquêtrice indé), sympa de lire une enquête d’un pdv politique c’est pas cringe mais l’autrice veut vraiment PROUVER qu’elle est de gauche et ça se ressent un peu trop dans certains persos mais trql je chipote
Tw meurtre dcp et tw mort de personnage gay (pas un gros spoil promis c la première page)
Détective,un meutre est commis déguisé en une scène qui aurait mal tourné d'un homosexuel,son ami n'est pas d'accord sur les conclusions des policiers, Celui ci se fait aussi tuer, la détective découvre un dossier de malfaçons sur un chantier, celle ci se fait attaquer dans son immeuble, dans la rue puis sur le chantier. C'est la responsable du chantier qui est responsable de tout ses meurtres
This entire review has been hidden because of spoilers.
Αν περιμένατε μια γυναικα Ιζζό η Αττιά, τότε μάλλον θα περιμένετε ακόμα. Δεν είμαι χέιτερ, ωραία η προσέγγιση από τη γυναικεία σκοπιά, ορθές περιγραφές και σχολιασμος του ρατσισμού, της ομοφοβίας και της ξεμνφοβίας, αλλά δεν κατάφερε να με ρίξει βαθιά μέσα στον κόσμο της πρωταγωνίστριας. Διαβάζεται ευχάριστα, αλλά δεν αφήνει πίσω του συντρίμμια....
Γρήγορο, ευχάριστο, ενδιαφέρον. Η ιστορία μιας ιδιωτικής ντετέκτιβ από την Νίκαια, που καλείται να ερευνήσει τα πραγματικά αίτια ενός φόνου και μπλέκει σε έναν αλλεπάλληλο κυκεώνα γεγονότων. Ένα γαλλικό noir με κοινωνικά και πολιτικά σχόλια, που θα μπορούσαν να γενικευθούν στο σύνολο της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Vraiment bon polar. Nice comme si l’on y était et superbe personnage à part entière. Des personnages bien campés et une héroïne narratrice originale. Peut-être un peu trop de morts? Un style dynamique et une verve formidable. Parfois très drôle et c’est tant mieux.
Definitely a page turner! I had a lovely time reading this one and I had the pleasure to actually meet the author during an event which made the reading even more interesting. I am looking forward to read more books from this series.
Take this with you on your vacation. Perfect read for summer. Very well written characters and story. I figured out the culprit from the start but I was really curious about Boccanera's adventures and wanted to keep reading.
Ωραίο χιούμορ, όμορφες περιγραφές της Νίκαιας από την σκοπιά των ντόπιων και ενδιαφέρουσα ματιά στους ιδιωματισμούς της περιοχής. Την ιστορία τη βρήκα λίγο γλυκανάλατη, χωρίς κάτι που να μου κεντρίσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον.