Sst.' Meneer Van Stravolt keek weer om zich heen. 'Het is nog erger dan je dacht,' fluisterde hij. 'Ze zijn in gevaar... ze zijn allemaal in gevaar. Het hele dorp.'
De schrik greep Koen om het hart. 'I-in...' Hij besefte dat hij weer hard praatte en ging op fluistertoon '...gevaar? Waarom? Wat voor gevaar?'
'InnoGameTek,' fluisterde meneer Van Stravolt.
Koen wil maar één een groot gitarist worden. Hij oefent elk vrij uurtje en laat zich door niets tegenhouden. Niet door zijn epilepsie, niet door de pestkoppen in de klas. Zelfs niet door zijn vader, die vindt dat hij zijn tijd verspilt.
Als hij een optreden verknoeit en het op internet komt, lacht iedereen hem uit. Hij denkt dat dat het ergste is wat hem kon overkomen. Maar dat is het niet.
Want in het dorp gaat iedereen zich steeds vreemder gedragen, ook de mensen waar Koen van Houdt. En hij wordt onterecht van moord beschuldigd.
Samen met dat leuke, gekke meisje dat die leuke, gekke gedichtjes schrijft, slaat hij op de vlucht. Zo komt hij op het spoor van...
Vandaag kunnen jullie van mij weer eens iets anders verwachten. Geen thriller deze keer, maar een Temporary Fantasy/ Science Fiction! Ik mocht namelijk de blogtour aftrappen van "Koen en de hersenhack" van Anaïd Haen en Django Mathijsen!
Toen ik de omschrijving van dit boek zag, wist ik meteen dat ik mee wilde doen aan de blogtour. het idee dat er een hersenhack bestaat die de acties van mensen onder controle houdt en bepaalt wat mensen doen, leek me ontzettend gaaf om te lezen, maar ook enorm eng om in het echt mee te maken. Dit genre ligt me echt helemaal! de mensheid onder controle houden door middel van digitale snufjes en verslaving... JA! (Niet in het echt uiteraard). Ik moet zeggen dat de tekst op de omslag van het boek me dan weer niet meteen trok, maar dat heb ik wel vaker, vraag me niet waarom. Ik weet het namelijk niet.
Het boek trekt je meteen mee in het verhaal van Koen, een 12-jarige jongen die niet helemaal meekomt op school, gepest wordt, geen games speelt en overal een beetje buiten lijkt te vallen. Dit alles heeft natuurlijk een reden, en één van die redenen is dat Koen epilepsie heeft. Eindelijk eens een ziekte die niet erg veel beschreven wordt in boeken! Tijdens het verhaal kom je erachter waarom deze ziekte zo belangrijk is voor de rode draad, maar hoe fijn is het om ook epilepsie een gezicht te geven in boeken? En dan niet alleen de vervelende dingen, maar ook de (eventuele) pluspunten.
Koen merkt dat er om hem heen rare dingen gebeuren en het verhaal wordt alleen maar vreemder en vreemder. Dorpsbewoners gedragen zich raar, lijken soms wel in een soort van trance en iedereen is alleen nog maar bezig met "Verbonden zijn". Wat is er allemaal aan de hand?
"Samenwerken is niet leuk als het een verplichting is. Maar als je er samen voor kiest om samen te werken, is het dan nog steeds zo stom? Is verbinding dan nog steeds zo erg?"
Dit boek is van begin tot einde een echte weglezer. Hij past qua genre helemaal bij kinderen vanaf een jaar of 11/12 en het verhaal is spannend en leuk om te lezen. Met de nodige bijzondere karakters inbegrepen in het hele verhaal.
Anaïd en Django hebben een pakkend en actueel verhaal geschreven.. Want ookal is het fictie, het laat je wel nadenken over wat al die digitale gadgets doen met ons brein en welk effect ze op ons hebben.. hoe verslavend ze zijn. Het is mooi om te zien hoe er over dit verhaal is nagedacht.. en verder nagedacht. Alles bij elkaar klopt gewoon. De onderwerpen die voorbij komen zetten je echt aan het denken. Elk onderwerp en voorstanders en tegenstanders en ik vind het in dit boek erg fijn dat beide kanten belicht worden. Natuurlijk gaat het enigszins de realiteit voorbij, maar dit boek maakt je als jonge lezer wel een stuk meer bewust van wat er om je heen gebeurt en mogelijk is met technologie. Wat mij betreft een must-read voor de jongeren, juist omdat het zoveel raakvlakken heeft met actuele onderwerpen.
Ook het gedrag van Koen klopt helemaal met zijn leeftijd. Hij heeft dromen die hij wil najagen, heeft leuke en minder leuke leraren op school en boven alles.. meisjes... hoe gedraag je je tegenover meisjes? En wat als je een meisje ineens leuk gaat vinden en samen moet werken met datzelfde meisje? Meisjes lijken net aliens op de leeftijd die Koen heeft op het moment van het verhaal en alles klopt aan zijn gedrag, zijn gevoel en zijn gedachten. Echt erg goed gedaan!
Ik vond de nadruk op muziek, gedicht en het raken van je ziel een heel mooi thema in het boek. Ik hou van de muziek van vroeger. De muziek met echte instrumenten, zelfverzonnen teksten en de muziek die recht je ziel in gaat. En gedichten hebben ook mijn voorliefde. Dus eigenlijk alles aan dit boek lag me gewoon erg goed.
Mijn enige minpuntje zat hem in de lay-out van het E-book zelf. Er zaten namelijk geen witregels tussen de stukken waarin er wat tijd voorbij ging en de bladzijdes sloegen bijzonder traag om. Ik dacht nog dat het aan mijn E-reader lag, maar bij andere boeken had ik er geen last van. Deze twee dingen waren wel wat jammer. Ik merkte namelijk dat het best wel verwarrend was om aan één stuk door te lezen binnen een hoofdstuk als er elke keer een periode van tijd wordt overgeslagen zonder dat er een aanduiding of witregel aanwezig is.
Anaïd Haen is moeder van drie kinderen, die het heerlijk vinden om naar verhalen te luisteren. Haar allereerste roman bestond uit een serie verhalen die zij haar kinderen voor het slapengaan vertelde. De avonturen van Tim Dirksen (die ook Dirkje Dapper was) werd ook door Anaïd geïllustreerd. Het verscheen in beperkte oplage, drie exemplaren van het kopieerapparaat, en kreeg een ereplaats in haar boekenkast.
Anaïd houdt van alle soorten verhalen en schrijft voor alle leeftijden. Ze heeft een lichte voorkeur voor verbeeldingsliteratuur. Ze vindt dat er niets mooiers is dan een – toekomstige – eigen wereld bedenken, maar Anaïd maakt regelmatig uitstapjes naar het hier en nu. Haar oeuvre beslaat een breed terrein. Van Sinterklaasvoorstellingen tot deurstoppende verhalenbundels en van sciencefiction, thrillers en kinderboeken tot muzikale fantasyromans. Ze werkt onder andere samen met Django Mathijsen en Cocky van Dijk, en is recentelijk een prentenboekproject begonnen met illustrator René Hazebroek. Met haar korte verhalen doet ze vaak mee aan schrijfwedstrijden. Dit leverde haar verschillende nominaties op en veel eerste prijzen. In 2010 won zij de Unleash Award. Met veel plezier organiseert zij jaarlijks dé schrijfwedstrijd voor fantasten: Fantastels.
Anaïd schreef samen met Django Mathijsen voor De Vier Windstreken het jeugdboek De raketwedstrijd. Voor meer informatie kun je kijken op www.anaidhaen.nl.
Django Mathijsen
Django Mathijsen werd in 1966 geboren als zoon van beroepsmusici. Hij zat als tiener al als jazzorganist op het podium en componeert nog steeds muziek, zoals bijvoorbeeld voor Sinterklaasmusicals. Hij is ook afgestudeerd aan de TU Eindhoven en heeft tientallen jaren als wetenschapsjournalist gewerkt voor tijdschriften zoals Kijk, Panorama en Zo zit dat. Hij was ook robotdeskundige achter de schermen bij de prijswinnende tv-programma’s Robot Wars (met een kijkcijferrecord van 6,9 miljoen kijkers) en TechnoGames (de Olympische spelen voor robots).
Als schrijver heeft hij talloze prijzen gewonnen waaronder de Grote Brugse Boekhandel Fantasy Award en Trek Sagae. Hij is de enige schrijver die meer dan één keer de Unleash Award heeft gewonnen (drie keer om precies te zijn). Zijn verhalen zijn in Nederland en Amerika verschenen en vertaald in het Frans, Hebreeuws, Roemeens, Grieks en Galicisch. De laatste jaren is hij steeds meer gaan samenwerken met schrijfster/illustratrice Anaïd Haen. Samen hebben ze onder andere thrillers en kinderboeken geschreven. Met een van hun kinderverhalen hebben ze een Eervolle Vermelding gewonnen bij de John Flandersprijs.
Koen en de hersenhack’ is door Django Mathijsen en Anaïd Haen geschreven voor kinderen in de bovenbouw of brugklas. In dit spannende verhaal spelen vriendschap, moed, buitenbeentjes en doorzettingsvermogen een grote rol.
Cover en flaptekst:
Mooi gebruik van kleuren doen mij denken aan de vibraties die teweeg worden gebracht door muziek. Fascinerend en nieuwsgierig makend.
Sst.’ Meneer Van Stravolt keek weer om zich heen. ‘Het is nog erger dan je dacht,’ fluisterde hij. ‘Ze zijn in gevaar… ze zijn allemaal in gevaar. Het hele dorp.’
De schrik greep Koen om het hart. ‘I-in…’ Hij besefte dat hij weer hard praatte en ging op fluistertoon verder: ‘…gevaar? Waarom? Wat voor gevaar?’
‘InnoGameTek,’ fluisterde meneer Van Stravolt.
Mooie tekst:
Het enige wat een muzikant mag stelen, is je hart.
Het verhaal:
Koen wil maar één ding: een groot gitarist worden. Hij oefent elk vrij uurtje en laat zich door niets tegenhouden. Niet door zijn epilepsie, niet door de pestkoppen in de klas. Zelfs niet door zijn vader, die vindt dat hij zijn tijd verspilt.
Als hij een optreden verknoeit en het op internet komt, lacht iedereen hem uit. Hij denkt dat dat het ergste is wat hem kon overkomen. Maar dat is het niet.
Want in het dorp gaat iedereen zich steeds vreemder gedragen, ook de mensen waar Koen van Houdt. En hij wordt onterecht van moord beschuldigd.
Samen met dat leuke, gekke meisje dat die leuke, gekke gedichtjes schrijft, slaat hij op de vlucht. Zo komt hij op het spoor van…
De HERSENHACK…
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal leest prettig door de orte hoofdstukken en de duidelijke titels boven ieder hoofdstuk. De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt en komen tijdens het lezen tot leven. Dit komt mede door de beeldende en filmische schrijfstijl.
Met personage Koen voelde ik me vanaf het begin het meeste verbonden. Een jongeman met het hart op de goede plek, ongelooflijk muzikaal, empatisch en intelligent. Later kwam Eefje daar nog bij. Heel knap hoe zij zich staande weet te houden. Door de ogen van de mensen om haar heen wordt zij gezien als outsider en daardoor wereldvreemd. Maar door haar krachtige mindset en met haar pen als wapen om haar gedachten in gedichten te vatten staat zij sterk. Al heeft zij dat zelf niet in de gaten en voelt zij dat niet. De vriendschap met Koen schept een ijzersterke band tussen deze twee jonge zielen. Hun harten en zielen vinden moeiteloos aansluiting; twee zielen twee gedachten. Hun opbloeien de liefde voor elkaar vond ik vertederend.
Dat er mensen waren die het nodig vinden om hen te pesten en te schofferen vond ik schokkend. Het deed me ook denken aan de periode dat ik zelf gepest werd. Geen fijne personages, hun zwarte aura druipt van hen af. Elke keer als Gabriël (ik meende dat de engel Gabriël juist een prima vent was) en zijn crew voor het voetlicht traden voelde ik de sfeer grimmig en drukkend worden. Alsof de levensadem uit je longen werd gedrukt.
De scènes met de massa stoïcijnse devote mensen deden me denken aan het boek Oorverdovend van James Patterson en J.D. Barker. Dezelfde ongrijpbare grimmigheid, mysterieuze, onheilspellende en niet te stoppen gebeurtenissen. En daarmee psychologisch diep wortelend en vasthoudend. En door dat laatste blijf je als lezer vastgekluisterd aan het verhaal geboeid door lezen.
Eefje (betekenis levendig) en Koen (betekenis moedig en dapper) doen na een aarzelende en aftastende beginfase hun namen eer aan. Op een gegeven moment doorvoelen ze het en putten ze kracht uit hun persoonlijke kwaliteiten. De zin “music was my first love and it will be my last’ als een mantra door mijn hoofd. De kracht ervan, de heling en de troost vond ik mooi. Dat Koen geen onderscheid maakte tussen mensen en ze ongeacht hun maatschappelijke status of uiterlijk accepteerde dat vond ik prachtig. Het ging hem om levenservaring, wijsheid en innerlijk.
Dit verhaal is tot in de plot ongelooflijk spannend. En dat talent voor muziek gezien en omarmd wordt als pleister op veroorzaakte wonden is schitterend.
Hartelijk dank Natascha van Limpt dat ik mee mocht doen aan de blogtour.
Anaïd Haen en Django Mathijsen bedankt dat ik jullie verhaal mocht lezen en recenseren.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een verhaal dat continu in beweging is. Dat meedeint op de golven van muziek. Personages die gedetailleerd uitgewerkt zijn en levendig overkomen.
Spanning die bloedstollend is. Een verhaal dat psychologisch diep wortelt en pas loslaat als alles voor het voetlicht treedt. Dappere levendigheid die het opneemt tegen logge alles overheersende volgzaamheid. Een verhaal dat raakt en actueel is. Blijf zelf creatief en innoverend en laat je niet opzwepen door de volgzame gecreërde massa die je denken en handelen over wil nemen.
In de toekomst lees en recenseer ik graag meer van Anaïd Haen en Django Mathijsen.
Anaëd Haen en Django Mathijsen schreven samen Koen en de hersenstack. Hun doelgroep is kinderen vanaf 10 jaar en natuurlijk mogen volwassenen er ook van genieten. De cover met felle kleuren trekt meteen de aandacht en geeft al wat weer van wat we in het verhaal kunnen verwachten. Haen verwerkt haar eigen ervaringen in het leven in haar boeken. Het liefst schrijft zij sciencefiction, omdat ze dan nog veel verder doordenken kan en zo haar fantasie gebruiken. Mathijsen is naast auteur componist en wetenschapsjournalist.
Als brugpieper is het voor Koen al lastig genoeg om het tempo bij te houden op school. Wanneer hij dan ook nog eens een buitenbeentje is en gepest wordt komen er steeds meer problemen bij. Gelukkig komt er steun uit onverwachte hoek voor hem in de vorm van zijn natuurkundeleraar, gitaarspelende zwerver Otis en de gedichtenschrijvende Eefje. Zij zeggen dat hij er voor gaan moet met zijn gitaarspel. Wanneer hij deelneemt aan de talentenjacht op school, blokkeert hij en gaat af als een gieter. Iets waar zijn pestkoppen dankbaar gebruik van maken door hun opnames via sociale media te verspreiden. Leraren hameren op samenwerking, maar als dit verplicht wordt, is dat niet leuk, helemaal als zijn pestkoppen de regie over willen nemen. Koen merkt dat mensen in zijn omgeving vreemd beginnen te doen en ontdekt hun internetverslaving. Hij kan door zijn epilepsie niet mee doen met de gamerage en speelt liever gitaar. En dan wordt de term hersenstack geïntroduceerd, wat dit precies is, daar moet je het boek voor lezen. Maar dat het spannend is, is een ding wat zeker is. De personages passen goed bij de leeftijd waarvoor het verhaal bestemd is. Koen wil zijn dromen najagen en vraagt zich af hoe hij zich moet gedragen ten op zichte van meisjes. De auteurs hebben een fantasierijk en avontuurlijk verhaal geschreven dat aansluit bij de tijd van nu, waarin kinderen wel met internet vergroeit lijken te zijn en hun leven erdoor laten bepalen. De gevaren ervan worden op een ludieke wijze onder de aandacht gebracht. Het is een mooi oppasmedium voor werkende ouders, maar pubers gaan vaak al overprikkeld naar school. Haen en Mathijsen hebben een prettige, vlotte schrijfstijl zonder moeilijke woorden. Het verhaal werkt naar een hoogtepunt toe, dat goed past bij de sfeer in het boek. Het laat je nadenken over de tijd waarin we leven en gamen belangrijker is dan buitenspelen.
In Koen en de hersenstack is niet bang zijn voor mensen die je proberen te intimideren, liefde voor de muziek, vriendschap en doorzettingsvermogen de belangrijkste pijlers voor dit spannende verhaal.
Van uitgeverij Zilverspoor mocht ik mijn recensie exemplaar ontvangen
Koen heeft maar één droom, hij wil een groot gitarist worden. Met zijn gitaar en de versterker van zijn opa, speelt hij op zijn kamer de muziek van zijn grote helden en een beetje van zichzelf. Niets kan hem daarin tegenhouden, ook zijn epilepsie of de pestkoppen uit zijn klas niet.
Maar als hij zijn eerste optreden verpest en hij het lachertje op internet wordt, begint hij toch een beetje te twijfelen. Lang kan Koen er niet over nadenken, want iedereen in zijn dorp begint zich raar te gedragen en vervolgens wordt hij zelf verdacht van moord.
Koen, en zijn medebuitenbeentje Eefje, komen als ze moeten vluchten op het spoor van de hersenhack. En die hack vormt een groot gevaar.
“Koen betwijfelde dat de agenten daar niet de weg zouden kennen. Maar hier op straat was de kans dat ze gegrepen zouden worden wel veel groter. Anaïd Haen en Django Mathijsen
Koen en de hersenhack van Anaïd Haen en Django Mathijsen is een jeugdboek dat gevuld is met heel veel actie.
Anaïd Haen en Django Mathijsen hebben een spannend verhaal op papier gezet, dat de junior lezer meeneemt in het avontuur van Koen. Want een avontuur is het. Een fantasievol verhaal waarin het digitale leven wordt verbonden met het echte leven, en dat is in dit geval geen goed nieuws. De auteurs hebben een originele manier gevonden om de digitale middelen een eigen leven te laten leiden, waarvoor ze natuurlijk ook een boosaardig plan hebben bedacht.
Anaïd Haen en Django Mathijsen hebben mooie, relevante boodschappen verpakt in een geweldig en vlot geschreven avontuur. De korte hoofdstukken maken het lezen prettig, en de titels ervan brengen een glimlach op je gezicht. Het verhaal neemt je echt mee in het leven van Koen waarin zijn epilepsie, de pestkoppen die hem lastigvallen en zijn liefde voor muziek een belangrijke rol spelen. Door heftige thema’s te verweven met fantasierijke en tot de verbeelding sprekende avonturen is Koen en de hersenhack een veelzijdig jeugdboek waarin veel te ontdekken is.
Bij Koen zit het niet mee. Hij moet leven met epilepsie. Tegen felle flitsen kan hij niet, want dan krijgt hij een aanval. Soms heeft hij ook absences. Op school wordt hij bovendien gepest door Gabriël en zijn vrienden. Gelukkig kan hij thuis zijn gedachten verzetten als hij gitaar speelt. Het is zijn droom om een grote muzikant te worden. Daarom doet hij mee aan de talentenjacht op school, maar die loopt gruwelijk mis. Wel leert hij daar Eefje kennen, ook een beetje een buitenbeentje, en ze worden goede vrienden. Dan beginnen de mensen rond Koen ineens vreemd te doen. Zijn ouders gamen veel en ook in de stad gedragen mensen zich raar. Zou dit iets met hun mobieltjes te maken hebben?
Koen en de Hersenhack is een zeer vermakelijk boek dat leest als een trein. De schrijvers hanteren een vlotte stijl waardoor het verhaal heerlijk makkelijk weg leest. Het verhaal zelf is goed uitgewerkt en de personages zijn leuk bedacht. Er zit veel humor in, maar ook mooie boodschappen die je als lezer van mij zelf mag ontdekken. Het onderwerp is bovendien heel actueel en zet je aan het denken over ons mobiel- en internetgebruik. Extra knap vind ik dat het hoofdpersonage epilepsie heeft. Vroeger, toen ik nog werkte als opvoeder, had ik vaak jongeren in mijn groep die hiermee te maken hadden. Toch ken ik weinig boeken die dit thema behandelen. Heel fijn dat dit op deze manier onder de aandacht wordt gebracht. Ik heb dan ook met veel plezier Koen en de Hersenhack gelezen. Ook complimenten voor de ontwerper van de mooie cover.