De wonderen

by Jeroen Olyslaegers

Amandine en haar tweelingbroer Ambrose groeien eind negentiende eeuw op in een Antwerpse bankiersfamilie die hen met harde hand in een keurslijf van gehoorzaamheid en conventies drijft. Amandine wordt uitgehuwelijkt aan een bankier die een fortuin hoopt te vergaren in de rubberindustrie, terwijl Ambrose met de dramatiek van een bohemien alleen maar bezig is met zelfdestructie. Samen zoeken ze ontsnapping en vrijheid in mysterieuze séances. Midden in de waanzin van de Eerste Wereldoorlog vertelt Amandine het verhaal van haar verzet tegen de chaos van de wereld die haar niet begrijpt.

In De wonderen neemt Jeroen Olyslaegers de lezer mee op een wervelende tijdreis vanuit het perspectief van een veerkrachtige vrouw. Tegelijk is het een scherpzinnige verkenning van het nog steeds uiterst actuele menselijke dilemma van medeplichtigheid en machteloosheid.

Genres: Fiction

384 pages, ebook

First published November 18, 2025

About the author

Jeroen Olyslaegers is een Vlaamse schrijver.

Jeroen Olyslaegers in de Nederlandstalige Wikipedia

Jeroen Olyslaegers in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren

Jeroen Olyslaegers bij "Schrijversgewijs"


Jeroen Olyslaegers is a Flemish writer.

Reviews

[Ief Stuyvaert · Rating 2 out of 5]

‘De Wonderen’ gaat over de hunkering van een zelfverklaarde wildevrouw, haar wil om iets te betekenen in een door mannen gedomineerde wereld.

Denk ik.

Want waar Olyslaegers’ barokke stijl in vorig werk het doel nog heiligde, lijkt die nu alleen maar een poging tot imponeren.

Alsof hij zelf in een soort trance verkeerde tijdens het schrijven, een verschijning hem opjutte om meer, méér, nóg meer op papier te zetten.

Tot het verhaal in woorden versmacht en het boek een stille dood sterft.

Een kever op zijn rug.



__

https://www.goodreads.com/review/show...

[Tamara · Rating 5 out of 5]

Na zijn wervelende “Wildevrouw” doet Jeroen Olyslaegers het opnieuw: hij neemt je mee in een duizelingwekkende boeiende trip doorheen de tijd.

Ditmaal vanuit het standpunt van de knappe Amandine, lid van de rijke bourgeoisie in het Antwerpen aan het einde van de 19e eeuw. We leerden haar al kennen in de novelle “Willem en zijn wellust”, maar hier krijgt ze het hoofdpodium, en wat levert dat een interessant verhaal op.
In de 400 pagina’s van deze roman zit ook hier weer een schat aan informatie en onderwerpen verwerkt: plantkunde, mysticisme, spiritualiteit, maatschappijkritiek, politiek, industriële revolutie, Congo, … Er wordt stilgestaan bij de positie en rechten/plichten van de vrouw, de arbeidersklasse, kritisch gekeken naar het Christelijke geloof.

Heel mooi en goed geschreven, met al een klapper als openingstuk, was ik ook ditmaal weer mee vanaf de eerste pagina. Heel fijn om even deel te mogen uitmaken van Amandine’s leefwereld.

[Karel-Willem Delrue · Rating 4 out of 5]

Wandelen door andere werelden

En daar is alweer die W. De stempel, het brandmerk, de verbondenheid. 'Want mijn boeken praten met elkaar', zegt de schrijver. Personages keren terug, gaan in dialoog met elkaar, werelden overlappen, contrasteren, lopen in elkaar over. En telkens ook weer die stad.

Maar De Wonderen is ook een V-boek, een boek over verbondenheid, over verzet, over vrijheid. Het begint bij het begin. De geboorte van Amandine en Ambrose, een tweeling die opgroeit in het strakke stramien van een laat-19e-eeuwse bankiersfamilie (waar komt toch al dat geld van die banken vandaan?). Man en vrouw. Ambrose verliest zichzelf als zelfverklaarde poète maudit in een bohemienbestaan, Amandine bewandelt een ander pad. Als jonge vrouw ontdekt ze de wereld en zichzelf en samen met haar komt de lezer erachter dat niet alles vatbaar is en dat er meer moet zijn tussen hemel en hel.

In de roman wordt beweerd dat exotische objecten het samengaan van traditie en vernieuwing belichamen. In zekere zin kan hetzelfde beweerd worden over de roman zelf. Traditie en vernieuwing komen samen. Olyslaegers blikt terug naar de Belle Epoque in Antwerpen maar schrijft tegelijk over onze tijd. Hij legt menselijke relaties en maatschappelijke verschuivingen bloot en hij schildert opnieuw een zeer geloofwaardige wereld waarin de lezer op avontuur kan gaan.

Lees ’m bij kaarslicht. Met een Elixir d’Anvers.

[Bart Michiels · Rating 3 out of 5]

Toch wel het minst interessante W-boek/-verhaal dat ik Olyslaegers heb weten vertellen. Je raakt nog steeds aan je trekken qua literaire hoogstandjes en onderdompeling in Antwerpse vervlogen tijden, maar bij Wil en Wildevrouw gebeurde er ook wat. Ik voelde niks tijdens het lezen, de opbouw bleef heel vlak en magertjes. Jammer dat we hier zo lang op hebben gewacht.

[Giel Schelfhout · Rating 1 out of 5]

Reikhalzend keek ik uit naar dit boek want ik ben een grote fan van Jeroen Olyslaegers.

Ik ga ook niet ontkennen dat zijn schrijfstijl literair en zeer rijk is en daarvoor geef ik dit boek ook nog twee sterren.
Maar daar stoppen de superlatieven voor mij.

Het verhaal was erg saai, er was geen spanning en de hoofdpersonages waren erg “leeg” geschreven/omschreven. Het kon me geen moer schelen wat er met hen gebeurde.

Als ik geen zin heb om overdag/ ‘s avonds dit boek te lezen, dan is er iets mis.

Erg jammer, een gemiste kans!

[Katelijne · Rating 3 out of 5]

Een wisselvallige leeservaring... Fantastische opening zoals alleen Olyslaegers dat kan. Vervolgens een langdradig stuk waarin de context wordt geschetst en het lang duurde voor ik mee was met de personages... dan komt het verhaal wel op gang, al stoor ik me aan de vele weetjes en beelden van Antwerpen in die tijd, het kwam me wat kunstmatig over. Hoewel ik van het stuk rond de Wereldexpo wel heb gesnoept en de plot meer verrassing bood dan ik had verwacht. En gelukkig ook genoeg prachtige zinnen doorheen dit boek!

[Krisje · Rating 5 out of 5]

Heftig boek. Een 2tal maanden geleden beluisterde ik de podcast over Leopold 2. Dat heeft het lezen nog intenser gemaakt.

[Kaat Verstraete · Rating 5 out of 5]

De 19de eeuw:
Tijd van grote hervormingen, grote bouwwerken (niet alleen te Antwerpen) …
Kunst, architectuur, wetenschap en technologie, vrouwenrechten én mensenrechten, …
De hang naar het occulte, heropleving van oude (of heruitgevonden) tradities, bizarre rituelen, geesten en seances.

Dit alles mengt meester tovenaar Jeroen Olyslaegers tot zijn koortsachtige nieuwe roman.

Laat je meeslepen in deze wervelwind en lees dit boek!

[Nadia Aldelhof · Rating 3 out of 5]

Het verhaal zelf kreeg me niet echt te pakken maar wel genoten van de mooie schrijfstijl. Amandine is een sterke madam die misschien nog wel in een volgend boek mee kan.

[Sofie (sofiesreadingworld)]

Prachtig geschreven door Jeroen en ingesproken door zijn vrouw Nikkie.

[Gunther Ramysen · Rating 5 out of 5]

Jeroen Olyslaegers is door voor mij toch wel magistrale romans als Wildevrouw en Wil beginnen toebehoren aan mijn favoriete schrijvers. Ik keek enorm uit naar zijn nieuwste boek De Wonderen. De eerste stukken en verwijzingen die ik op Jeroen zijn Facebook las wisten me wel wat te boeien maar ik wist niet volledig in welke richting het boek zou uitgaan. Maar nu ik het gelezen heb, kan ik meteen zeggen dat het volledig in mijn straatje past. Dit is alweer een magistrale roman die zich in Antwerpen afspeelt maar dit keer wel in een andere periode en met andere onderliggende thema’s. Een andere periode die zich vooral afspeelt tussen het einde van de 19de eeuw en de Eerste Wereldoorlog. Dat was een hele belangrijke periode voor het erg prille België. Het land was zich nog aan het settelen en de eerste koning Leopold I was in 1865 overleden. Het was het begin van de regeerperiode van de controversiële Leopold II en dat is ook te merken aan De Wonderen.

Het land begon er anders uit te zien en mensen begonnen te worstelen met de richting waar alles naartoe ging. Centraal in De Wonderen staan de tweeling Amandine en haar tweelingbroer Ambrose. Zij groeien aan het einde van deze negentiende eeuw op in een Antwerpse bankiersfamilie. Hun ouders proberen ze met harde hand in een soort van keurslijf te duwen. Amandine moet trouwen met een bankier die hoopt fortuinen te vergaren in de rubberindustrie. En als je het woord rubberindustrie hoort in België dan weet je al snel dat de impact van Leopold II zijn beslissingen en zijn prestigeproject Congo deel gaan uitmaken van het boek. Want laat ons wel wezen, zelfs toen worstelden mensen met het dilemma dat ze medeplichtig waren bij alles wat er gebeurde. Want op momenten bracht de toenmalige journalistiek de zaken wel uit naar buiten door getuigen die zich uitlieten over wat er in het Afrikaanse land was aan het gebeuren.

Maar door de enorme geldstroom die uit de kolonie vandaan kwam sloten vele mensen hun ogen. Het is dit verhaal langs de ene kant die het boek zo overrompelend maakt, maar daarnaast staat ook het hele gebeuren van mysterieuze séances die in de toenmalige maatschappij ook groots waren. Mystiek begon maatschappelijk een steeds grotere plek op te eisen. Het zorgt voor een roman op waarin een hele sterke vrouw centraal staat. Een sterke vrouw waarvan de tweelingbroer door het leven wandelt als een losgeslagen bohemien met alle gevolgen vandien. Olyslaegers toont zich weer een taalvirtuoos die je ook echt wel meesleept door een wereld die weer erg vlot wegleest. Ook de plek van de vrouw in de toenmalige maatschappij krijgt een plek in de roman toebedeeld. Olyslaegers laat alweer zien dat hij een van onze beste schrijvers is die de vinger op de pols kan houden van wat er leeft in de maatschappij en dat weet te spiegelen aan ons verleden en onze geschiedenis. Jeroen Olyslaegers zet ons een spiegel neer en laat zien hoe we omgaan met hoe we machteloos staan tegenover onze eigen medeplichtigheid. De Wonderen is een fenomenaal boek dat hopelijk op alweer een groot leespubliek mag rekenen. Topwerk !

[Marnix Verplancke · Rating 4 out of 5]

‘De wonderen, daar zijn mijn wonderen!’ riep tante Bella toen ze de tweeling Amandine en Ambrose voor de deur van haar landgoed zag staan en er zich op verheugde hen eindelijk iets meer van de wereld te kunnen tonen dan de bekrompen kleinburgerlijkheid van hun ouders, een Antwerpse bankier en zijn brave vrouw. Ze liet hen kennismaken met de pracht en het mysterie van planten en bloemen en bij het nuttigen van een glaasje Chartreuse legde ze uit dat de waan van de mannelijke rationaliteit alleen kon bestaan bij gratie van de verdrukking van een vrouwelijke verwondering. Waarom was Bella hun echte moeder niet, vroeg de tweeling zich hoopvol af, nog niet beseffend hoezeer die vrouw hen emotioneel en intellectueel zou beïnvloeden. In De wonderen speelt Jeroen Olyslaegers graag met dergelijke tegenstellingen, tussen mannelijk en vrouwelijk, en rede en irrationaliteit, maar ook die tussen stad en platteland, tussen kapitaal en arbeid, en tussen kolonie en gekoloniseerde.
Het boek begint in 1915, met de 47-jarige Amandine die terugblikt op het leven van haarzelf en haar broer. In het Edegemse huis dat ze van Bella erfde verzorgt ze de zwaar alcoholische Ambrose, terwijl haar zoon Louis aan het front zit. Geboren onder het sterrenbeeld vissen werd de tweeling getekend door een drang naar vrijheid die hen tegenovergestelde richtingen uit zou drijven. Ambrose omarmde Baudelaire en zijn Fleurs du Mal en zocht verlichting in de roes en het occultisme, terwijl Amandine weliswaar séances organiseerde, maar daarbij nooit de wereld om zich heen verloochende. Ze kwam op voor het algemeen stemrecht en keerde zich tegen de wreedheden die gepaard gingen met de Congolese rubberwinning waar haar familie flinke winsten uit puurde. Vrijheid, besefte Amandine gaandeweg, was voor een vrouw een verre wensdroom, ook in zogezegd progressieve middens, want geilde Rops in zijn werk niet op onderdrukte vrouwen en deed dokter Charcot niet hetzelfde wanneer hij voor een groot publiek vrouwen hypnotiseerde en hen kunstjes liet uitvoeren? Het zijn ideeën die komen bovendrijven in salonscènes die de schwung soms wat uit de roman halen.
Maar uiteindelijk spelen niet Amandine en Ambrose de hoofdrol in De wonderen, maar net zoals in Olyslaegers’ vorige romans de stad Antwerpen. We bezoeken de zoo en de wereldtentoonstelling van 1894, zien hoe de Middenstatie wordt gebouwd en hoe de eerste auto’s over de Avenue De Keyser rijden. Het levert prachtige scènes op met veel oog voor historische details. Eind negentiende eeuw leek alles in een stroomversnelling te belanden, maar waar zou de ongeziene kloof tussen rijk en arm eindigen? Bij Louis in de loopgraaf, lijkt de schrijver te suggereren.

[Mimi · Rating 4 out of 5]

The writer has this extrordinary style of being able to write real baroque style. The first chapter, i always need to get used to that particular style. As it can feel wuite intimidati g and heavy. As each page catapults the reader back into history. But then again, i do not know any other writer who can immerse the reader into such an intensive and passionate manner into the middle ages, or the 1900 years.

Specifically when Jeroen’s books take place in Antwerp. It is very interesting to read well-known current street names in Antwerp in the book, but pictured as many years ago. It gives the reader a glimpse of Antwerp in the past. The writer is able to highlight the importance of Antwerp in the past.

Why did i like this book particularly ?
It’s an unbelievable “feminine” book ! The book is proof of the fact that the writer must have an enormous identification with female intuition, female thinking. The story of Amandine reflects how hard women had to fight their way into obtaining their rights. The book is a direct indictment about society’s hypocrisy and delusion. Which works its way into marriage relationships. This woman is a rebel. She fights in her own way the husband’s intimidations & manipulations.

This book is written exquisitely ! It is a book written for women. And each woman who is very sensitive to male manipulation, and to today’s society & its fake artifacts & the hypocrisy of society with it’s false status & power, as is these solely lead to happiness. The woman rebels. And still, she becomes a prisoner of her own fights as she does not have the force to escape. And once she does hve that force, she is on the verge of collapse and exhaustion because of all the energy it took her !

Another sensitive topic being handled here is Congo’s colonial guilt Belgium still carries as per today. A topic recurring also as in the other book WIL i.e. when bad things happen, who looks away & who protests. Who is guilty of collaborating with the powerful. Still very relevant today. Where power is misused & abused, it is the man in the street who suffers from it.

Quite a complex book how it is written.

Jeroen - this is a masterwork ! Becuse of the insights you demonstrate in what triggers the female human being.
I wonder…..how many men will be able to value this book & actually feel the book.
As a woman, one can most of all FEEL the book!

Wandelen door Werelden…..doen we dit niet allemaal ?

[Aaron Maes · Rating 5 out of 5]

In mijn verbeelding zie ik Jeroen Olyslaegers enkel maar lezen; alles wat hij over zijn stad kan vinden, verslindt hij bij kaarslicht. Allicht moet hij af en toe ook schrijven, maar dat lijkt hem zo vlotjes af te gaan dat het neerpennen van een verhaal slechts een voetnoot is in zijn schrijverschap. Nooit kan er twijfel over bestaan dat zijn personages echt bestaan hebben en dat de auteur ze ook ontmoet heeft.

Bij voorbaat kirren van de pret natuurlijk als Olyslaegers naar de tijd van Buysse en Couperus afdaalt. Hoewel De Wonderen noch de beklijvende scénes heeft van Wil, noch de adembenemend caleidoscopische blik van Wildevrouw, is het toch een honderdprocent vijfsterrenroman met een strak verhaal. Als lezer weet je genoeg over wat zich buiten het blikveld van Amandine afspeelt en haar beperkingen zijn geen beperkingen geworden voor de roman, integendeel. (De leukste scène vond ik dan wel de ontsnapping in de nacht van Amandine met haar minnaar Hippolyte.) Veel meer dan een boek over het fin de siècle of de kolonisatie, is De Wonderen - zoals de opdracht al aangeeft - een ode aan de vrouw.

Must-read!

[Anne Lenjou · Rating 2 out of 5]

Ik had na het lezen van “Wil” wel hoge verwachtingen over het nieuw werk van Jeroen Olyslaegers, iets wat ik beter niet gedaan had!
Ik vond het verhaal eerder saai waardoor ik niet echt uitkeek naar het vervolg noch het einde ervan.
Op literair vlak heb ik echter nog steeds bewondering voor de schrijver!!

[Stijn Vercamer · Rating 4 out of 5]

Nee, 'De Wonderen' is niet zo goed als 'Wildevrouw'. Daarvoor mist het eerste deel wat vaart. Maar het blijft een heel goed boek, waarbij je op de achtergrond van een levensverhaal het einde van de 19de en begin van de 20e eeuw in Antwerpen meemaakt.

[SG · Rating 4 out of 5]

Een wervelend verhaal dat zich afspeelt tijdens het fin de siècle in Antwerpen, tegen de achtergrond van de uitbuiting in Congo Vrijstaat. Jeroen Olyslaegers' barokke taal is wonderbaarlijk en tegelijk wonderlijk efficient om het verhaal te kleuren. Love him or hate him, but I love him.

[Jessica]

(Nageluisterd voor De Uitsprekerij)

[Ruben · Rating 3 out of 5]

Beetje teleurgesteld, had hogere verwachtingen na Wildevrouw. Blijft in een erg mooie taal geschreven.

[Willem Gheysen · Rating 3 out of 5]

3.5*

[Saar Peper · Rating 4 out of 5]

4⭐️