کتاب خوبی بود و من خیلی دوستش داشتم.اطلاعاتی که می داد دقیقا همان چیزهایی بود که دوست داشتم بدانم و در مورد شعرا یاد بگیرم،سبک شاعری،زندگینامه مختصر،چرا فلان تخلص را انتخاب کرد و .... شعرهایی هم که انتخاب کرده بود واقعا عالی بودند-مخصوصا شعر انوری و مردمی و سگی سعدی-و آدم دلش می خواست برود همه ی شعرهای کسانی که اسمشان توی این کتاب آمده را بخواند.یک بدی اش این بود که نود درصد کتابها را گفته بود نثر یا نظمش ساده و شیرین است و من فکر می کردم منظورش از ساده و شیرین مناسب در حد گروه سنی ب و ج است،بعد می رفتم سراغ کتاب و هیچی نمی فهمیدم:\بعد توی ذوقم می خورد... دوستاره برای حرف زشتی که درباره ی خاقانی و امیرمعزی(بیشتر خاقانی) نازنین زده کم کردم،وگرنه جا داشت پنج هم بدم بهش.
رشتهم انسانی نبود اما این کتابو وقتی سوم بودم برای المپیاد ادبیات خوندم. و فکر میکنم از معدود کتابهای درسیه که از رو اجبار نخوندمش و ازش لذت بردم. این افخاریه که نصیب هر کتاب درسیای نمیشه:)
براي دانش آموزاني كه به ادبيات علاقمندند كتاب مفيديست ولي بسيار بسيار جهت گيري فكري دارد!! شاعران بزرگي مانند خاقاني در اين كتاب بسيار مورد بي مهري قرار گرفته اند و اشخاص بزرگي مثل سهروردي نيز به درستي معرفي نشده اند!