Hexes of the Deadwood Forest

by Agnieszka Szpila, Scotia Gilroy (Translator)

An explosive, jaw-dropping debut about a woman who loses her job as an oil company CEO after she’s filmed having sex with a tree in her sleep, a calamity that unravels her mind, spiraling her through history until she’s united with a centuries-old coven of ecstatically revolutionary women.

Anna Frenza hates the tyrannical tree huggers and the idiotic eco-warriors—after all, she’s the CEO of Poland’s biggest oil company. But then she finds herself in a trance, sleepwalking into the woods and making love to a tree, manically—all caught on camera. Her career ends and, in the fallout, she discovers her husband’s disturbing secret. Her mind splinters until she is no longer Anna Frenza, CEO. Now—whether by delusion or possession of spirit—she lives in the Duchy of Nysa, a medieval province ruled by the Catholic Church.

From her psychiatric bed, Anna falls in with Mathilde Spalt, leader of the Earthen Ones—a congregation of women who live in the woods and reject all patriarchy, instead engaging in ecstatic, sensuous worship of Mother Earth. Through Mathilde, Anna learns to love the forest, preaching and practicing the emancipatory rituals of the Earthen Ones . . . until the Church decides to fell the forest and all the women within it.

Bold and entirely unexpected, The Hexes of the Deadwood Forest is a collective rebellion and a collective orgasm, the death knell to the elevation of the erect. Take hold of your seat; patriarchy is coming to an end.

Genres: Fiction, Literary Fiction, Fantasy, Audiobook, Contemporary, Roman, Womens

368 pages, Hardcover

First published September 29, 2021

Reviews

[Ania_101 · Rating 2 out of 5]

2.5 ⭐️

O Matko - jaka to była męczarnia. Chwilami książka ta zakrawa o grafomaństwo. Wynudziłam się niemiłosiernie próbując przebrnąć przez 300 stron pisania o tym samym (bo trzeba przyznać, że pozostałe 100 może się lekko różniły). Ile razy można napisać to samo stwierdzenie w jednej książce, gdzie jest granica parafraz? Generalnie książka ta to ciągłe maglowanie tego samego konceptu, by „odrzucić to co twarde i stręczące i połączyć się z tym co miękkie i wilgotne!” - zrozumiałam sens za pierwszym razem, za 20 już serio do mnie dotarło, ale po 300 stronach dokładnie tego samego, ale w lekko innych słowach myślałam, że mnie szlag jasny strzeli. Mogę nie być specjalistką od manifestów, ale bazowanie na jednym koncepcie, który jest przerabiany w kółko i w kółko i w kółko… tu chyba nie o to chodzi. Jeśli to jest szczyt manifestów feministycznych, na jaki nas stać, to bogowie (albo raczej boginie), miejcie nas w opiece. Nie zrozumcie mnie żle - świat potrzebuje książek feministycznych, ale błagam, niech to będzie coś lepszego. Może ta forma, ten koncept, ta konwencja, byłyby szokujące 50 lat temu, albo może nie mnie powinny szokować, ale dla mnie nie było to odkrywcze, ale monotonne. Nie szokuje mnie 400 stron o łączeniu się kobiet z naturą, ale szokuje mnie podejście, że tylko to wystarczy, by uczynić coś „manifestem feministycznym”. Zatem dlaczego nie dać tej historii 1? Cóż, sądzę, że to szczypta nawet ciekawej fabuły i moje przekonanie, że feministyczne książki są nam potrzebne, zmusza mnie do ocenienia tej pozycji łagodniej. Zgadzam się z podejściem, że należy odejść w społeczeństwie i kulturze od scentralizowanej pozycji mężczyzny - dla dobra nas wszystkim. Ale mam szczerą nadzieję, że nie taką literaturą droga. Ta książka jest po prostu słaba i chyba jedynie przychylne nastawienie do myśli, którą chce przekazać, nie pozwala ocenić mi jej gorzej.

Ale plusik dla wydawnictwa - bardzo dobrze wydana książka

[DIMELE Vidinė Vėjo pusė · Rating 4 out of 5]

3.5/5 ♀️♀️♀️♀️
Oho kiek aš įspūdžių su šia knyga apturėjau. Visų pirma, seniai nebuvo taip sunku apsispręsti dėl vertinimo, momentais norėjau duot 5, momentais radikaliai skyrėsi mano požiūris su ištransliuotomis mintimis. Labai noriu pagirti Irenos Aleksaitės vertimą iš lenkų kalbos. Lenkai visad išsiskiria savitumu tiek ekranuose, tiek knygose. Tikrai nesu žinovė, skaičiau tik Reymontą, bet man patinka, jų kūryba tokia įžeminanti, pagoniška, pirmapradė. Dar noriu pasidžiaugti ir pagirti leidyklą už drąsą, jų išleistos knygos Mes gyvuliai, Hilbilių Elegija ir ši- Heksės tikrai nepaliks abejingų. @vaida_via_istorijos priminė, jog ir aš turiu šią knygą savo arsenale, tad nusprendžiau, kad kada, jei ne dabar, ją skaityt. Autorė, beveik mano metų gimimo, sugebėjo taip supint ir suliet dvi atrodo kardinaliai skirtingas istorijas į vieną, aš pradžioj perskaičius pirmą dalį įžvelgiau joje panašumo ir drąsos su Tu kažką turi, Blogogom manierom ir net Geltonveide. Antra dalis, kurios veiksmas XVI- XVII a. kur aprašoma moterų religinė gamtinė bendruomenė vadinama žemėnėmis ir garbinanti Senomergę, ten ištisa šeiminė saga, toks vaibas buvo kaip Nuodėmių valgytojos. Pabaigoje tos dvi istorijos susiliejo į vieną sraunią beprotybės upę ir atrodo niekad kitaip nė nebuvo. Aš nelaikau savęs feministe, o čia parodytas tas, man atrodo labiau suprantamas man, eko feminizmas.
Kas man knygoje nepatiko, tai neapykanta vyrams, trūko balanso tarp vyriškos ir moteriškos energijos. Vyrai, praktiškai visi parodyti tik iš blogos pusės. Vaikai nepageidautini, nelaukiami, sakoma, kad pasaulis ir taip perpildytas. Tai čia didelis NE nuo manęs. Nesuprantu šio "filantropiško" judėjimo ir laikau tai dideliu melu. Kažkas manosi esąs geresnis ir vertesnis gyventi už kitus, džiaugiasi mažėjančiu gimstamumu, ne, tai ne apie mane. Bet, knygoje moterys saugojo miškus, bandė juos atsodinti, taip pat mylėjo, augino ir milžo karves. Pienas ir varškė yra tikras gyvas maistas, o ne kokios ten avižų ar sojų paplavos, kurių aš irgi nesuprantu.
Dar man atrodė, kad ši knyga yra pasaka be galo ir niekada nesibaigs, daug pasikartojimų joje buvo, bet turbūt, kad įtvirtinti tuos teiginius. Ši knyga tikrai ne kiekvienam. Bet man labai patiko rašymo stilius, toks atviras, drąsus, stačiokiškas, gašlus ir įžeminantis. Daug kalbų apie antrą galą tai čia irgi priimtina arba ne, kažkam tai bus šventa, kažkam šlykštu. Bet visi mes iš ten pat atėje. Dar ten veiksmas vyksta ir psichuškėj: "Šiuo požiūriu Charkotas išties priklausė psichiatrų humanistų elitui, savo pacientėms suteikdamas santykinę laisvę disponuoti savo asmenybėmis ir žongliruoti įvairiausiais beprotybės variantais. Kūrė privačią asmenybių kolekciją, kartais jausdamasis kaip pasaulių pakraščiuose pasiklydusių sielų valdovas, kartais kaip cirko direktorius."

[Karolina · Rating 3 out of 5]

Taki tam binarny feminizm, który dobrze się czytało, a który ostatecznie nie zostawi mi nic. Jako manifest feministyczny jest już po prostu anachroniczny, nie uwzględniający kłirującego się świata i w ogóle obojętny na tożsamości inne niż jednoznacznie cis. Siła czerpana z pierwiastka kobiecości i inne takie.

[Marika_reads · Rating 4 out of 5]

Agnieszka Szpila wbija Heksami szpilę we wszystko co sztywne i sterczące ! Jeśli jesteś prawdziwą wiedźmą, która nie ucieka na słowo wagina i nie boi się kobiet intensywnie skomunikowanych ze swoim ciałem, to ta książka jest dla Ciebie.
Jesteśmy w niedalekiej przyszłości, w której poznajemy Annę Szajbel, prezeskę koncernu paliwowego, mieszkającą w ekskluzywnej enklawie dla bogaczy i mającą w nosie ekologię i całą lewacką retorykę. Niestety zdarza jej się lunatykować, i tak pewnej nocy zostaje przyłapana na uprawianiu seksu… z drzewem! Filmik z tego zdarzenia szybko trafia do mediów, kobieta przechodzi załamanie nerwowe, a do tego wszystkiego dowiaduje się, że przez lata była okłamywana przez męża. Finalnie Anka kończy w Tworkach.
I zaczyna się szaleństwo ! Przenosimy się do innej rzeczywistości, do XVII wiecznego księstwa nyskiego i do lasu rozkoszy, w którym kobiety uciekające przed patriarchatem tworzą społeczność Ziemistych. Czczą starodziewicę, matkę Bogini, matkę Ziemię. I zaczyna się jazda bez trzymanki. Pełno tu cielesności, seksualności, rytualnych rozkoszy, wymiany mocy pomiędzy kobietami a Ziemią oraz wulw i wagin.
Feminizm, ekologia, trochę poetyckiego porno, a przede wszystkim coś zupełnie świeżego w literaturze. Szpila jest niepoprawna politycznie, sarkastyczna, bezpośrednia, zbereźna i wkurwiona. A ja też jestem wkurwiona więc bawiłam się znakomicie. I przy okazji ta książka to horror dla dziadersów, szczególnie tych zamodlonych kato-katów nienawidzących kobiet. Czytelniczko dotrwałaś do końca tego posta? To daj się ponieść nowej ewangelii Starodziewicy i jej wagino-macico-czaszce!

[Jowix · Rating 1 out of 5]

Do not come to my town.

[Ellen Ross · Rating 5 out of 5]

Strange, funny, fascinating - this book had it all. Career drama, sleepwalking, secrets, mental health, and much much more - this book is a wild ride from the first page to the last. I loved the writing and the book had a great flow to it. Sure to make the patriarchy cringe, it had me laughing, gasping, smirking, and shaking my head. I have never read a book like this one - it is surely one you will never forget - so unique and vivid.
I received an advance review copy for free, and I am leaving this review voluntarily.

[thaís bambozzi · Rating 3 out of 5]

(Livro #8 do Buquê Clube)

O ato diário de ler esse livro não foi muito legal mas, ao concluí-lo, sei que gostei de ter lido. Faz sentido? É impressionante como a autora constrói um universo um tanto mágico repleto de detalhes e faz uso de praticamente um inventário de opressões sofridas por mulheres durante anos e anos da história. Tudo aparece nesse livro: maternidade, loucura, corpo, religião, posse, prazer, sexo, masturbação, menstruação, fazeres manuais, domesticidade, natureza, ideia de coletividade… Agnieszka defende com propriedade a libertação feminina e faz críticas sarcásticas (e de um jeito bastante sagaz) ao mundo misógino que odeia e mata as mulheres todos os dias.

[Alina Sy · Rating 3 out of 5]

Bardzo chciałabym dać więcej niż trzy gwiazdki, bo wątki, które się tutaj pojawiają czyli wiedźmy, odzyskiwanie kobiecej seksualności, walka z patriarchatem, ekologia są tematami, które wspieram całym sercem. Niestety styl/język książki momentami mnie bardzo nużył, podobnie jak fabuła.

[Vaiva · Rating 3 out of 5]

Nusprendžiau perskaityti tik todėl, kad gyvenime reikia patirti viską.🙂 Nesu tokių istorijų gerbėja ir jos man tikrai nėra tos bombos, kurių sprogimai mane džiugintų. Apie moterų išsilaisvinimą ir ruos "kiaules vyrus" yra prirašyta daug ir visaip. Todėl tai dar viena knyga, kurioje, galbūt, šiek tiek aštriau pasakojama moters santykį su gamta. Tik tiek.

[Priscilla · Rating 4 out of 5]

Une lecture tout à fait étonnante, qui ne plaira pas à tout le monde, ça, c'est sûr. Il est difficile de le résumer, mais c'est résolument engagé, percutant, flamboyant, un appel à la révolte et à la libération de soi en tant que femme, loin du patriarcat, de la pénétration et autres mots en P qui font du mal.

Ce roman étrange commence dans une sorte de Pologne aseptisée, moderne et ultra-riche, aux côtés d'une femme qui a tellement bien intégré l'image du patriarcat qu'elle est gavée de médocs, elle écrase quiconque est sur son chemin dont les écolos et soja-connards (sic) et a couché pour réussir. Jusqu'au jour où elle craque et devient le réceptacle d'une mémoire féminine ancienne, celle d'une lignée de femmes sorcières, proches de la Terre-Mère, qui ont créé les Terreuses, ces femmes vivant seules en communauté, avec une sexualité libérée (d'une certaine manière). On part donc ensuite dans le passé, à travers cette lignée de femmes dont la colère est un feu ardent.

Mon meilleur moyen de résumer ce roman à lire absolument quand on veut du roman féministe, c'est de dire les romans auxquels il m'a fait penser : un mélange savoureux de Viendra le temps du feu (Wendy Delorme) pour l'aspect communauté, sororité, exclusion de la société, avec une touche de Le livre d'Eve de Meg Clothier pour l'aspect médiéval et les rapports à une religion archaïque de la Terre-Mère, le tout avec une plume qui m'a fait penser à Irène Sola, entre poésie sublime et vulgarité extrême. Ca parle de cul, de fente, d'actes de frottement contre la mousse des arbres, avec des rhizomes, de sang menstruel, de jouissance, de sève, de moines obsédés par le cul, ça n'épargne rien dans une volonté de briser tout ce qui nous opprime.

[Kate · Rating 5 out of 5]

Książa innej niż wszystkie jakie do tej pory czytałam. Książka, która jest buntem przeciwko wszystkiemu temu co twarde, sztywne i sterczące.
To książka pełna cielesności, świadomości swojego ciała oraz nazywania części ciała po imieniu. Napisana wyjątkowym językiem z ogromem humoru, zaczepności ’biblia’ w której czcimy Starodziewicę, Matkę Ziemię i łączymy się z nią doznając cielesnych rozkoszy w nyskim lesie.
To książka, która w dzisiejszych czasach powinna motywować kobiety do walki o siebie, o to co dla nas dobre, o to czego chcemy. A także ku temu by sprzeciwiać się temu co się aktualnie dzieje, sprzeciwiać się białemu staremu patriarchatowi który chce decydować o naszym ciele i naszych wyborach.

Czytając poznajemy Anna Szajbel, prezeskę koncernu paliwowego, która lunatykując zostaje przyłapana na uprawianiu seksu z drzewem… Zostaje przez to zdymisjonowana i potępiona publicznie. To zdarzenie prowadzi ją do wielu odkryć i prawd, za które zapłaci atakiem szaleństwa, a tym samym, zaburzeniem osobowości. Wskutek ten przeniesiemy się z nią do XVII wieku, a Anna stanie się Mathilde Spalt – żyjącą w biskupim Księstwie Nyskim, „Ziemistą”, wyznającą wiarę w Matkę Ziemię i zrodzoną z Niej córkę – Starodziewicę.
Mathilde żyje z innymi kobietami w lesie, wyrzekłszy się wszystkich mieszczańskich wygód i mieszczańskich wartości, a także patriarchalno-religijnego ładu. Kiedy Kościół postanawia wyciąć las, by wreszcie je stamtąd przegonić, wypowiadają mu walkę, na którą długo nie był gotowy.
Kobiety pokazują swoją siłę! A znakiem ich jest wagino-macico-czaszka!
Polecam Wam z całego serca- to podróż po najgłębszych zakamarkach kobiecych umysłów jak i ich ciał.

[e · Rating 4 out of 5]

to bylo dziwne ale bujało. troche zbyt radykalne w pewnych momentach, niemniej podobało mi się poruszenie kwestii kobiet w kościele katolickim. wulgarna, ale taka miała być, więc to nie jest zarzut ani wada. generalnie spoko sie czytało, szczególnie ten "mitologiczny" fragment.

[Ignas (Staškevičius) · Rating 5 out of 5]

Pelevino ir Aškinytės hibridė. Maištinga ir slogi paskutiniųjų Europos pagonių dvasia išvirsta į žaliąjį postmodernų feminizmą. Įdomu.

[Rasaxx · Rating 3 out of 5]

Ar šokiravo? Ne, tikrai ne. Ar patiko? Sunku pasakyti. Nesu įsigilinusi į feminizmo įdėjas, man tai svetima. Nekenčiu bet kokio fanatiško tikėjimo, rėksmingo įrodinėjimo. Ar tai liestų politiką, religiją, pažiūras. Panašu, kad ten ir einame treškindami miruolius, kad patirtume susiliejimą su Motina Žeme.

Na tikri pizdošikniai, ne kitaip. Nereikia praustis, nes purvinumas yra radikalus ekologiškas gyvenimo stilius, sąjunga su pirminiu kvapu yra gyvenimo garantas.

Labai taikliai knygoje apibūdintas gyvenimas su turinčiu priklausomybę nuo alkoholio:

"Laukta taip, kaip alkoholiko žmona laukia vyro nesėkmės, kad galų gale pajustų palengvėjimą. Sumažintų pernelyg pripumpuotos padangos slėgį. Tarsi ir gerai, kad pripumpuota, bet sunku važiuoti blogais keliais, nes baisiai krato. Kiekvienas gyvenantis su priklausomybę turinčiu asmeniu, kai tikrovė ima pernelyg grįsti, slapčia širdyje meldžiasi, kad granata pagaliau sprogtų, nesvarbu, kad bus aukų, nes nėra blogiau, kaip laukti katastrofos."

O šiaip ne alkoholikai dėl visko kalti. Knyga lyg seksualiai sutrikusių asmenų kliedesiai. Beptotnamio fantazijos.

[julia dusza · Rating 3 out of 5]

2,75
Umęczyła mnie ta książka. To chyba najwieksze rozczarowanie tego roku dla mnie. Ciagle niedociągnięcia jezykowe sprawily, ze nie chciało mi się sięgać po nia, chociaz zamysl calosci bardzo mi sie podobal. Najbardziej podobalo mi sie zakonczenie, ale dlatego, ze ta ksiazka to po prostu manifest feministyczny

[Ken Fredette · Rating 4 out of 5]

Agnieszka Szpila seems to have taken Catholic symbolism to other heights such as Mother Earth and her Primal Virgin. She takes Anna Frenza from her CEO post in Warsaw and unravels it by filming her in the act of masterbating herself with a stick and driving herself to kill her husband who was pretending to be a cripple, to serving as a patient at a Psychiatric Hospital. We go further back to the 1600's where Mother Earth was realized by several women, where a great deal is discussed and the women were left dead by others or in one case by herself. Then Anna escapes from the prison with her following and puts herself at the Jasna Góra Monastery and kills all of the priests and the archbishop and the Black Madonna is transformed into a woman. It's a riveting drama to say the least, please read it.

[Helena Grguric · Rating 4 out of 5]

Different story, unusual writing style and overall approach.
‘ Tvoja Pukotina treba od sada biti tvoja najbolja prijateljica i tvoja savjetnica.
Sve što stoji izneđu tebe i tvoje pičke odmah eliminiraj. Inače nećeš čuti njezin šapat, a upravo je u njemu mnogo putokaza kako živjeti i biti u skladu sa svim bićima svijeta.’

[Matylda · Rating 2 out of 5]

Chciałbym dać tej książce więcej. Dobrze, że tak wiele osób poruszyła w pozytywny sposób i kibicuję motywacji z jakiej wypłynęła, ale święta anielko, jakie to było złe.

Łatwiej jest naprawdę wypisać to co się udało: wydanie jest ładne, Kunegunde Kreppel, klasztor franciszkanów, wątki ekologiczne i beka z Podkowy Leśnej. Reszta, z ogromnym naciskiem na warstwę językową, jest dla mnie nie do przejścia. W sensie, że chciało mi się wyć z frustracji przez pierwsze 100 stron. Do tego dochodzą dziury logiczne i jednowymiarowe postaci.

Rozumiem, że jest to manifest feministyczny. Niestety jest tak nieznośnie liberalny, heterocentryczny, binarny i spod sztandaru „kobiecej energii” i jałowych ultimatów Marty Lempart, że ja mówię: nie, dziękuję.

[Iva · Rating 5 out of 5]

Wooow.... There are no words that can truly capture what I think about this book - it's just a deep, joyful rush that I can’t quite articulate. It’s a journey that’s felt deeply, more than it can ever be expressed in words. This book is a must-read for anyone who is open to exploring new and different ideas, yet it also reaches into something deeply primordial and essential to our shared womanhood.

[Hannah · Rating 2 out of 5]

Ja wiem? :/

[Ninia Frania · Rating 2 out of 5]

Zaczynając tą książkę, nie miałam właściwie jakichś oczekiwań. Jedynie opis wzbudził moją ciekawość. Chciałam się przekonać jakie przesłanie za nim stoi. Po lekturze, która czasami szła mi jak krew z nosa, mogę przyznać że na pewno nie będzie to mój top przeczytanych książek z feministycznym przesłaniem. To, co na pewno było tutaj pociągające to barwny język autorki oraz pomysł łączenia kobiecości z naturą i wszystkimi jej przejawami, w tym pewnymi wątkami ekologicznymi. I tutaj wszystkie plusy się kończą. Uważam że kwestia emancypacji kobiet, podjęcia walki czy ,,wkurwu" o którym pisze Szpila, jest czymś co powinno się poruszać w dalszym ciągu. Jednak w tej powieści, feminizm autorki zawsze staje w opozycji do strony męskiej. Mężczyźni kojarzeni są z postępem cywilizacyjnym (oczywiście szkodzącym kobiecej Naturze), z fanatyzmem religijnym i samą religią stanowiącą system opresji wobec kobiet, w końcu ze wszystkim co możemy podpiąć pod kategorię toksyczej męskości. Szpila dodaje tu również dziką chuć mężczyzn, którą określa jako ,,zwierzęcą" a więc pozbawioną kontroli i przemocową - w porównaniu do popędu kobiet, gdzie dużą rolę gra świat roślin i jest on skierowany bardziej na własne zaspokojenie. I właśnie ten kontrast pomiędzy przedstawieniem strony męskiej i kobiecej, jest najsłabszą częścią tej książki. Aby emocjonalnie pobudzić czytelnika, wywołać wspomniany ,,wkurw", Szpila robi z mężczyzn głównych złoczyńców, odpowiedzialnych za całe zło tego świata. Postaci osób duchownych, tych sprawujących władzę, czy obrzydliwych mężów skupionych tylko na posiadaniu swoich (lub nieswoich) żon, często doznają upokorzenia ze strony kobiet, co dodatkowo wyzwala w nich najgorsze instynkty. I choć gdy zastanowimy się bardziej nad tą sytuacją, możemy z niej wyczytać że ich tkwienie w tej toksycznej męskości jest problemem dla obu płci, to jednak trudno wyzbyć się wrażenia, że według książki, ci ośmieszeni mężczyźni zasługują na drwinę. Moim zdaniem, ustawianie walki pomiędzy tymi dwoma płciami jako przejaw feminizmu, już dawno powinno odejść do lamusa. Feminizm niech raczej skupia się na szerzej grupie społecznej niż kobiety. Mamy mnóstwo osób zmagających się z różnymi rodzajami dyskryminacji: niehetronormatywne, transpłciowe, niebinarne, niepełnosprawne, w spektrum zaburzeń psychicznych, rożnego koloru skóry czy etnicznego pochodzenia. Do tego wszystkiego trzeba dodać również mężczyzn, dla których system patriarchalny jest również opresjonujący. Tradycyjne męskie wzorce przestają odpowiadać naszej rzeczywistości, co skutkuje ich zagubieniem, problemami z pewnością siebie. Dodać do tego możemy również narastającą wśród młodych ludzi samotność, wskaźnik samobójstw wyższy u mężczyzn, problemy z odczytaniem własnych emocji. Jest to szerszy problem, który wymaga zastanowienia nad ewentualnymi rozwiązaniami, a to o czym wspomniała, to z pewnością tylko szczyt całej góry lodowej. Walczmy o swoje prawa, o naszą cielesność, ale nie zapominajmy, że wszyscy tkwimy w tym systemie, niezależnie od płci, preferencji seksualnych, pochodzenia etc.

[Gabija. Keista Skaitytoja · Rating 2 out of 5]

2,5⭐️
Hm… hm… maždaug tokios mintys sukosi galvoje, kai mąsčiau kokios mintys bus apie šią knygą. Idėja nebloga, bet galiausiai užvertus knygą ilgai galvojau, ji man patiko, ar buvo visiška nesąmonė🫣 tai idėja gera, bet jos išpildymas. Per daug sudėtingas žodynas pasirinktas, labai labai per daug metaforų. Ir nors knyga trumpa ir atrodo, kad ją perskaitysi per kelis vakarus - tikrai ne. 🫣

[solenn · Rating 4 out of 5]

cette note ne signifie pas que je suis devenue ecofeministe!!! j'ai juste beaucoup apprécié ma lecture malgré les délires politiques de l'autrice..... voilà.....

[Alicja Ryś · Rating 4 out of 5]

Ach co za świat! Pełen heks, rypania martwiaków, lasu, który jest waginą świata, miękkiego mchu i antysterczków. Co za słowotwórstwo, co za rytm, co za rozkosz.

[Asta Maciulevičė · Rating 4 out of 5]

Pirmoji mintis perskaičius šią knygą buvo – kas tai buvo? Tikrai nieko panašaus dar nesu skaičiusi, ir jau seniai nebuvo taip, kad norint papasakoti apie knygą reikėtų šiek tiek laiko, kad mintys susigulėtų.

„Heksės“ yra išskirtinis ir itin drąsus kūrinys. Tai moterų gyvenimo, pasipriešinimo ir magiškos realybės istorija, kurioje autorė jungia feminizmo, folkloro ir mistikos elementus. Pasakojimo centre – kelios ypatingos moterys, kurios vadinamos „heksėmis“ (raganomis). Jos ne tik susiduria su žiaurumu, skausmu ir patriarchalinės visuomenės spaudimu, bet ir išsivaduoja bei atranda savo galią, kurią slypi moteriškoje vienybėje bei išmintyje.

Autorė rašo stipriai, sodriai, nevengdama aštrių temų ir kontrastingų veikėjų. Autorės kalba – kartais poetiška, kartais nešvanki, tačiau išskirtinė. Ji neleidžia skaitytojui jaustis patogiai ir kviečia permąstyti visuomenės normas bei stereotipus. Knyga atskleidžia moters kasdienybę ir sudėtingą emocinį pasaulį, kuris dažnai lieka nutylėtas tradicinėje literatūroje.

„Heksės“ gali būti laikoma manifestu moteriškai galiai ir kovai už laisvę. Tai knyga, skirta nebijantiems pažvelgti į giluminius kultūros sluoksnius ir atrasti, kiek daug stiprybės slypi moters savivokoje bei solidarume. Kartu knyga gali būti gąsdinanti bei sukrečianti. Paminėtina, kad tai tikrai netinkamas skaitinys kukliam skaitytojui, kuriam gali būti nepriimtinas gana atvirai vaizduojamas intymumas.

Sunku tiksliai apibūdinti ir savas emocijas, nes jausmai perskaičius liko dvipusiai. Nors tai ne tokia knyga, kokias rinkčiausi skaityti dažnai dėl savo itin intensyvaus stiliaus, tačiau tuo pačiu ji intrigavo ir nustebino, įtraukė netikėtu siužetu ir išskirtiniu autorės juoduoju humoru. Galiu pasakyti tik viena - ji tikrai ilgam išlieka atmintyje, ir manau, po kurio laiko pamačiusi Szpilos pavardę ant kito romano viršelio, vargu ar galėčiau likti abejinga.

Už knygą esu dėkinga leidyklai, galime susitikti IG: https://www.instagram.com/skaituole/

[Ilona Ziębaczewska · Rating 5 out of 5]

Dawno już nie czytałam tak szalonej książki przepełnionej erotycznym żywiołem, pełna niezaspokojonej chuci.
To Biblia dla nas kobiet.
Opisuje świat, w którym płeć piękna pragnie wysfobodzić się spod męskiego prymatu tworząc tym samym własną religie.
Nowa wiara spokojna i pełna miłości niestety będącą solą w oku duchownych staje się przyczyną walk z kobietami.
Gdy się w nią głębiej wczytać dostrzeżemy ideologię i wiele prawd.
Autorkę poniosła wyobraźnia. Przeczytamy tu na przykład o tym, jak za sprawą tajemniczego sera juhacza cała Europa pogrążyła się w menstruacji przyczyniając się do rozwoju intelektualnego kobiet.

Tym samym zachęcam do sięgnięcia po ten odważny głos literatury feministycznej.
Jak widać Polacy nie są jeszcze gotowi na taką literaturę. Od kobiet dla kobiet.

[Asia · Rating 5 out of 5]

Cóż to był za szalony rollercoaster historii, która zatoczyła koło! Cudowne słownictwo, wciągająca opowieść, odniesienia do prawdziwych wydarzeń i do dawnych bóstw oraz wyraziste postacie. Tak naprawdę dałabym tak ze 4-4,5 gwiazdki, bo na koniec miałam wrażenie, że autorka nieintencjonalnie stygmatyzuje zaburzenia psychiczne wiążąc je głównie z agresją i czynieniem krzywdy innym, ale poza tym mam wrażenie, że ta książka jest wybitna. Chyba nikogo nie pozostawi obojętnym, mało kogo nie zawstydzi.

[Julie · Rating 5 out of 5]

Oh WOW mais quel banger !
Le meilleur truc que j’ai lu à ce jour dans l’année.
Dans la lignée du SCUM Manifesto et de King Kong Théorie. Quel pied !
Je voudrais revenir au moment où j’ai découvert les premières pages de ce livre.

« Elle était nous toutes dans notre folie la plus belle et la plus sacrée. » ❤️

[Katarzyna Tokarz · Rating 3 out of 5]

Sama nie wiem co myśleć. Trochę "wow" trochę "eee, co tu się właśnie odjeb***?" ;).

[Octodon · Rating 5 out of 5]

Wspaniała i odważna literatura niedająca się porównać z innymi polskimi powieściami.