Wat niet vergaat

by Leonieke Baerwaldt

Onze stad noemden we ‘zielloos’ en onze kinderjaren ‘een ramp’.

We moeten door, zei je. We moeten verder.

Geloof me, broertje, ik heb het geprobeerd.

Tot ik me genoodzaakt voelde terug te keren.

Sinds ik hier weer woon kom ik overal herinneringen tegen.

Ze kleven aan de straten, aan de snoepwinkel in het centrum waar we ons zakgeld opmaakten, het verweerde steigertje waar we die eerste sigaretten rookten.

De tijd een schijnvertoning tussen toen en nu.

Een schrijver wordt gevraagd om het Brabants Boek Present te schrijven. Hiervoor onderzoekt ze het verhaal van de kruidendokter, een streekgenoot en selfmade man die eind jaren zestig op televisie werd ontmaskerd als zwendelaar en zijn imperium verloor. Maar zoals dat soms gebeurt bij schrijvers, begint ze te schrijven over een schrijver en raakt ze verstrikt in de wortels van haar obsessie.

96 pages, Paperback

Published September 3, 2025

Reviews

[Julicke · Rating 3 out of 5]

Ik was verward en geïntrigeerd tegelijkertijd. Ergens in het verhaal beschrijft Baerwaldt het als een lappendeken en dat voelde accuraat. De verschillende verhaallijnen die door elkaar heen lopen haken als puzzelstukjes in elkaar en ze lijken goed bij elkaar te passen. Toch vond ik het lastig om het volledige plaatje te ontcijferen. Wat wilde Baerwaldt hiermee zeggen? Iets over leugens en kwakzalverij, ongetwijfeld. Maar wat precies? Dat mensen soms zo graag een leugen willen geloven dat ze zichzelf welwillend voor de gek laten houden? Dat Willem van de Moosdijk slechts een uitvergroot model is van de menselijke gewoonte om te liegen en bedriegen om bestwil? Zoiets misschien. Het was niet heel duidelijk.

Het leek alsof de auteur zelf ook zoekende was naar wat ze wilde zeggen en hier uiteindelijk niet uit was gekomen. Wat opzich niet erg is, het kan heel boeiend zijn om vragen zonder sluitend antwoord aan de lezer voor te leggen. Hier maakte het alleen dat dit boekje een beetje rommelig aanvoelde. Er miste iets van cohesie. Maar ik respecteer de experimentele stijl wel. Al met al een verassend persoonlijk verhaal, aldanniet een beetje ongrijpbaar.

[Wouter]

Schrijven is iets heel specifieks uit zijn verband trekken en in een andere context plaatsen.
Dat weet ik nu.
Schrijven is afstand nemen van de rest.
Zodat je het verhaal kunt vangen.
Ik weet ook dat ik iets bescherm met taal.
Het ene woord maakt het andere kapot.

[Iris Windmeijer]

Wat niet vergaat is intrigerend door de manier waarop het speelt met het spanningsveld tussen onwaarheid en fictie. Het is deels gebaseerd op De kruidendokter en het verhaal van Willem van der Moosdijk. Kwakzalverij wordt in het verhaal ook regelmatig aangehaald. De dynamiek van leugens en waarheid is iets wat daarop inhaakt.

Er zijn verschillende verhaalstijlen door elkaar, die gaandeweg als puzzelstukken in elkaar vallen. Het boek bevat richtlijnen en recepten, die uit een soort kookboek of non-fictie boek kunnen komen. Maar ook een script van een scenario, e-mails en verhalende stukken. En een auteur, die moeite heeft met het schrijven van het Brabants Boek Present. Dan vraag je je af: gaat dit over haarzelf of hoe zit dit? Ik word nieuwsgierig van Wat niet vergaat.

Extra leuk is het gebruik van het Brabantse dialect! Dit geeft het boekje wel een extra gevoel van thuis, van Brabant. Dus heel leuk om te lezen voor Brabanders!

Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies...
Dit boek heb ik ontvangen van Tilt in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.

[Katja Smit · Rating 3 out of 5]

Zo leuk, om het Brabants Boek Present te winnen! Deze week lag het boekje op de deurmat. De troeven van dit verhaal? Het is het relaas over een charlatan, een kruidendokter. Willem van de Moosdijk was zijn naam. Een oplichter die de mensen kruiden verkocht waarmee ze zogenaamd genezen konden worden. Een klassiek verhaal eigenlijk, wat de schrijfster zelf ook goed zag, want ze doorreeg haar boek met fragmenten uit Tijl Uilenspiegel.
Nog een troef: het Brabantse dialect. Ook al ben ik niet Brabants, het maakt het verhaal echter. Zo spreken de mensen, zo denken ze.
En wat ik ook nog wel aardig vond was de vraag in hoeverre de schelm verantwoordelijk is. Laten de mensen zich niet graag oplichten? Ze weten toch dat dit te mooi is om waar te zijn? Eigenlijk een beetje hetzelfde als nu met populistische politieke partijen: ze geven hoop door fantastische toekomstbeelden te schetsen. Maar je kunt weten dat deze nooit en te nimmer gerealiseerd kunnen worden.

Tot slot: de schrijver zelf. Ook een fantast, ook een praatjesmaker. Want hoe zit dat nou met die broer die is verdwenen?

Meer over dit boek en Leonieke Baerwaldt?
Luister naar de podcast Leve(n) lezen.

[Ties · Rating 2 out of 5]

2,5⭐️

Het boek opzich zat interessant in elkaar, maar ik ga heel eerlijk zijn dat ik na het lezen van dit boek nog steeds geen flauw idee heb wat ik nu precies gelezen heb...
Aan het einde werd het voor mij een beetje duidelijk hoe sommige situaties verliepen, maar het verhaal en wat er mee verteld wordt is voor mij onduidelijk.

Wel moet ik zeggen vond ik het een leuk boek om te lezen. Met het Brabantse dialect erdoorheen maakte het enorm interessant. En de opbouw van het boek (ondanks dat dat het boek een beetje verwarrend maakte) was anders dan andere boeken wat het ook wel weer leuk maakte!

[Noa · Rating 4 out of 5]

Ik heb het in 1x uitgelezen.
Ik was beniewd, aan het eind zelfs een beetje emotioneel, maar vooral een beetje verdwaald. Een beetje verdwaald in het verhaal, maar er zaten hele mooie stukken in. Dat verdwaalde maakte wel dat ik graag door wilde lezen en het Brabantse accent vond ik heel herkenbaar en grappig!
Het laat je zeker nadenken! Aanrader!

[Joaquin Isselt · Rating 1 out of 5]

Eerder een literair mood-bord dan echt een boek.
Leuk dat dialect maar het is voor mij niet exotisch genoeg of herkenbaar/nostalgisch genoeg om het leuk te vinden.
Ratjetoe van knipsels en fragmenten.

[Louise · Rating 4 out of 5]

Brabants boek present :)

Bijzonder verhaal en interessant geschreven, goed vermaak voor een langere treinreis!

[Mathijs Loo · Rating 2 out of 5]

Zonde van het papier