Καλωσορίσατε στη Λιβαδούπολη, μια παρηκμασμένη μεγαλούπολη εντός της οποίας η υψηλή τοξικότητα των ατμοσφαιρικών ρύπων, έχει οδηγήσει στο παρελθόν στη βίαιη εκκένωση της μισής της έκτασης.
- Μια νεαρή φοιτήτρια κάνει το λάθος να βασιστεί στις κατευθύνσεις που της δίνει η iphone συσκευή της, με αποτέλεσμα να χαθεί στις ερημιές των δυτικών προαστίων. Εκεί έρχεται αντιμέτωπη με τον χειρότερό της εφιάλτη όταν γνωρίζει τη βασίλισσα της πόλης και τους τερατώδεις ακολούθους της.
- Ένας αστροφυσικός που εργάζεται στο αστεροσκοπείο της πόλης, ανακαλύπτει το μυστικό που κρύβει η οικογένεια της αρραβωνιαστικιάς του, το οποίο έχει να κάνει με την μυστηριώδη εξαφάνιση του θείου της. Η διερεύνηση της υπόθεσης οδηγεί τον αστροφυσικό σε μια τρομακτική ανακάλυψη.
- Ένας πλανόδιος πωλητής φωτογραφιών με δαιμονική όψη, εμφανίζεται από το πουθενά μπροστά σε έναν φοιτητή και προσπαθεί να τον πείσει να αγοράσει κάποιες από αυτές. Με φρίκη ο φοιτητής ανακαλύπτει ότι οι φωτογραφίες απεικονίζουν τον ίδιο σε διάφορες φάσεις της ζωής του, ενώ λίγο αργότερα διαπιστώνει ότι ο αινιγματικός πωλητής γνωρίζει όλα τα προσωπικά του δεδομένα.
Τρεις ιστορίες τρόμου που στόχο έχουν να σας ξεναγήσουν στον εφιαλτικό κόσμο της δυτικής Λιβαδούπολης και σε πολλών άλλων παράξενων περιοχών της χώρας που μας περιβάλλει και της ψυχής που εδρεύει μέσα μας.
Ο Βασίλειος Γιαννάκης γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας, μεγάλωσε στη Νάουσα Ημαθίας και ζει στη Θεσσαλονίκη. Όντας συλλέκτης και αναγνώστης της λογοτεχνίας τρόμου, παρακολουθεί ανελλιπώς οτιδήποτε σχετίζεται με τη συγκεκριμένη κατηγορία (από ταινίες, μέχρι video games) και στον ελεύθερό του χρόνο επιδίδεται στη συγγραφή ιστοριών εντός των οποίων διοχετεύει την έμπνευσή που αντλεί από σκοτεινές ατμόσφαιρες και αστικούς μύθους. Το 2014 εκδόθηκε η πρώτη προσωπική ανθολογία του με τίτλο "Μυστικοί εφιάλτες και Μικροί φόβοι" από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές και το 2015 το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "η νύχτα που έβρεξε μαχαίρια" από εκδόσεις Όστρια.
Η μικρή αυτή συλλογή αποτελεί την πρώτη μου επαφή με το έργο του Βασίλη Γιαννάκη και μπορώ να πω ότι με άφησε αρκετά ικανοποιημένο. Οι τρεις ιστορίες περιέχουν μπόλικες δόσεις από μυστήριο, αγωνία και ανατριχίλες, και κατάφεραν να με κρατήσουν στην τσίτα, από την αρχή μέχρι το τέλος. Η γραφή είναι απλή και ευκολοδιάβαστη, με κάποιες πολύ ατμοσφαιρικές και υποβλητικές περιγραφές. Ο τρόμος είναι κάπως παλαιομοδίτικος, αλλά με την καλή έννοια. Σαν πρώτο βιβλίο του συγγραφέα, σίγουρα έχει τις αδυναμίες του, όμως παράλληλα δείχνει έναν άνθρωπο που αγαπάει το είδος του τρόμου και θέλει να προσφέρει σκοτεινές ιστορίες. Για ορισμένες λεπτομέρειες θα βάλω τρία αστεράκια στο Goodreads (θα έβαζα τριάμισι αλλά δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα). Και εννοείται πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα διαβάσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα.
Μια αρκετα αξιοπρεπης συλλογη ιστοριων, που διαβαζεται μέσα σε ελάχιστη ώρα λόγω εκτασης (ειναι μονο 108 σελιδες).
Δεν ειχα καποιο προβλημα με τις ιστοριες, ουτε ομως με ξετρελαναν κιολας. Συγκεκριμενα, νομιζω οτι απλα δεν μου αρεσε ο πολυ απλοικος τροπος γραφης του συγγραφεα, και οχι τοσο το περιεχομενο των ιστοριων (που βεβαια δεν ειναι κατι ιδιαιτερα φρεσκο, αλλα την κανει την δουλεια του)
Ενω περιμενα να μου αρεσει η πρωτη ιστορια περισσοτερο απο ολες, τελικα μου αρεσε μαλλον η τριτη, και συγκεκριμενα το σημειο στο chatroom μου φανηκε αστειο χωρις αυτο να ειναι ο σκοπος του συγγραφεα ("Με φωτογραφησε ξανά!!")
Σε γενικες γραμμες, παντως, ουτε δυσαρεστηθηκα, αλλα ουτε και ευχαριστηθηκα ιδιαίτερα την συλλογη. Ειναι μια μεση κατασταση, απλα "ΟΚ".
English-speaking friends: a collection of 3 stories that I was neither impressed nor unimpressed by. I liked the third story the best, and I didn't particularly like the author's simplistic writing style.
To συγκεκριμένο βιβλίο έπεσε στα χέρια μου στις πρόσφατες Όψεις του Φανταστικού, στην Αθήνα. Με την πρώτη ματιά με τράβηξε το εξώφυλλό του, ατμοσφαιρικό και προσεγμένο, δεν μου άφηνε καμία αμφιβολία για όσα έκρυβε μέσα στις σελίδες του. Τρεις ιστορίες καθαρόαιμου, κλασσικού -ίσως και παλαιομοδίτικου, αλλά με την καλή έννοια – τρόμου, που διαβάζονται αβίαστα – μονορούφι σχεδόν – μέσα σε ένα απόγευμα. Πρόκειται για την πρώτη επαγγελματική δουλειά του Βασίλη Γιαννάκη ο οποίος, με τον αξιόλογο λογοτεχνικό λόγο του, έχει αναμφίβολα ταλέντο στο να σε κάνει να θες να γυρίσεις τη σελίδα και να τελειώσεις την ιστορία. Και οι τρεις ιστορίες διαδραματίζονται στη φανταστική Λιβαδούπολη, όπου ο κάθε πρωταγωνιστής έρχεται αντιμέτωπος με ένα άγνωστο “κακό” – οι επιρροές από Lovecraft είναι εμφανείς, κάνοντας τους λάτρεις του είδους να νιώθουν μια ιδιαίτερη οικειότητα με την ατμόσφαιρα του βιβλίου. Η πόλη, αν και μη υπαρκτή, πείθει τον αναγνώστη, μιας και το υπόβαθρό της δίνεται καλά δουλεμένο. Προσωπικά, ως μεγάλο ατού της συγκεκριμένης συλλογής, θεωρώ το ότι η κάθε μία ιστορία αντιπροσωπεύει και ένα διαφορετικό είδος τρόμου. Έχουμε modern urban horror στην πρώτη, sci-fi στη δεύτερη και γνήσιο μεταφυσικό τρόμο στην τρίτη. Η πρώτη ιστορία σε βάζει στο κλίμα, δίνοντας στον αναγνώστη μια γερή δόση αγωνίας, η οποία κορυφώνεται σταδιακά, καθ όλη την αφήγηση. Αν και η δεύτερη ξεχωρίζει, καθώς είναι η πιο “ώριμη” και ολοκληρωμένη συγγραφικά, αυτή που εγώ επιλέγω ως αγαπημένη μου ιστορία, είναι η τρίτη. Πρόκειται για μια ιστορία κλασσικού τρόμου, με έναν άγνωστο και μυστηριώδη άνδρα να απειλεί την καθημερινότητα, τη ψυχική και πνευματική υγεία του πρωταγωνιστή. Όσοι έχετε διαβάσει τις “Ανατριχίλες” του R. L. Stine, η συγκεκριμένη ιστορία θα σας επαναφέρει μνήμες και ρίγη από εκείνα τα εφηβικά αναγνώσματα – με πολύ πιο ενήλικη ένταση πλέον. Θα κλείσω λέγοντας πως χαίρομαι που έχω αυτό το βιβλίο στη συλλογή μου, καθώς μου απέδειξε πως άξιζε να τολμήσω να διαβάσω έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα. Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και έτσι, ανυπομονώ να δω στη νέα του συγγραφική δουλειά, “Η νύχτα που έβρεξε μαχαίρια”, τη συγγραφική του εξέλιξη.
Είμαι πολύ συγκινημένη που ανήκω στους ανθρώπους που διάβασαν αυτές τις ιστορίες πριν εκδοθούν και πολύ περήφανη για το Βασίλη που κατάφερε να τις εκδώσει. Ξεκινώντας από την εμφάνιση και το στήσιμο του εξωφύλλου, οι Μυστικοί Εφιάλτες και Μικροί Φόβοι είναι ένα πολύ προσεγμένο και καλοφτιαγμένο βιβλίο. Ακόμη και η γραμματοσειρά των τίτλων σου "φωνάζει" ότι διαβάζεις μια συλλογή ιστοριών τρόμου. Οι τρεις ιστορίες διαδραματίζονται στη φανταστική Λιβαδούπολη, έχοντας για πρωταγωνιστές τρεις νεαρούς ανθρώπους που έρχονται αντιμέτωποι με διαφορετικούς μυστικούς εφιάλτες καθένας τους. Η πρώτη είναι μια φοιτήτρια που προδίδεται από το πιστό της iPhone και χάνει το δρόμο της στην έρημη πλευρά της Λιβαδούπολης. Ωραία ιστορία, ατμοσφαιρική, χτίζει την αγωνία σταδιακά, από την πρώτη κιόλας συζήτηση της Λουίζας με τη φίλη της που τη ρωτάει τι θα γίνει αν κάποια στιγμή το GPS σταματήσει να δουλεύει. Ο δεύτερος είναι ένας αστροφυσικός, του οποίου η αρραβωνιαστικιά κρύβει ένα οικογενειακό μυστικό που σχετίζεται με τη μυστηριώδη εξαφάνιση ενός θείου δέκα χρόνια πριν. Η καλύτερη ιστορία της συλλογής, είναι ένας φόρος τιμής στον Λάβκραφτ, τον οποίο όμως ο Βασίλης φέρνει στο σήμερα, παντρεύοντας το κλασικό με το μοντέρνο σε ένα πολύ πετυχημένο μείγμα. Ο τρίτος είναι ένας νεαρός φοιτητής, ο οποίος ταλανίζεται από έναν περίεργο τύπο που επιμένει να του πουλήσει φωτογραφίες με πρωταγωνιστή τον εαυτό του και μοιάζει να τον παρακολουθεί παντού και πάντα να ξέρει πού βρίσκεται. Εδώ η ιστορία πατάει στους αστικούς θρύλους και χτίζει την αγωνία μέσα από την ιδέα της παρακολούθησης (αν και, για μένα, αυτό που πραγματικά την κορυφώνει είναι η τελευταία πρόταση). Τρεις αξιόλογες ιστορίες τρόμου, με αδιαμφισβήτητα ελληνικό χρώμα, που θα τις εκτιμήσουν σίγουρα οι λάτρεις του είδους.
Το βιβλίο αποτελείται απο τρία διηγήματα, το εκτενέστερο απο τα οποία είναι ο Ναυαγός. Ο Βασίλης προσηλώνεται σε εξωτερικά αίτια που προκαλούν φόβο στους πρωταγωνιστές των διηγημάτων, και ενδιαφέρον μου φάνηκε οτι και στα τρία διηγήματα μόνο οι πρωταγωνιστές απειλούνται, αφού οι γνωστοί τους είτε αγνοούν πλήρως τις δυνάμεις που τους φοβίζουν, είτε αποδίδουν τα προβλήματα σε πολύ πιο συνηθισμένες καταστάσεις...
Η κακή τύχη περιμένει, λοιπόν, το ίδιο μια φοιτήτρια ενώ οι φίλοι και οι φίλες της δεν έχουν ιδέα, έναν μεσήλικα δίχως εμφανή στοιχεία που τον ξεχωρίζουν απο αναρίθμητους άλλους, και κάποιον φοιτητή που ως τότε θεωρούσε πως μοναδικό του θέμα ήταν να ξεπεράσει την προηγούμενη κοπέλα του.
Δε μαθαίνουμε πολλά πράγματα για όλους αυτούς. Η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη, και γενικά ψυχρή... Οι τρεις αυτοί πρωταγωνιστές αφαιρούνται (στον ένα ή τον άλλο βαθμό) απο το πεδίο της κοινωνικής ζωής, το ίδιο αδιάφορα όπως τα παιδιά αφαιρούν απο το πεδίο του παιχνιδιού τους τρεις χτυπημένους βόλους...
Οι "Μυστικοί εφιάλτες και μικροί φόβοι" του Βασίλη είναι ένα πραγματικά πολύ καλό βιβλίο γεμάτο σασπένς. Καλογραμμένο, με δυνατή πλοκή, φροντίζει να κρατάει συνεχώς αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη προκαλώντας ένταση και αγωνία για το τι θα γίνει στο τέλος. Το όλο concept της Λιβαδούπολης το βρήκα πολύ ενδιαφέρον καθώς και οι τρεις -διαφορετικές μεταξύ τους- ιστορίες διαδραματίζονται εκεί προσδίδοντας κάθε φορά την σκοτεινή εικόνα της από άλλη σκοπιά. Προσωπικά μου άρεσε η τρίτη ιστορία (ο πωλητής των φωτογραφιών) γιατί είναι η πιο σκοτεινή και εφιαλτική. Η επιρροές από τον "πατέρα" Lovecraft είναι εμφανείς με τέρατα και δαίμονες, κάτι το οποίο μου αρέσει πολύ προσωπικά. Γενικά ένα πολύ καλό βιβλίο που ξετυλίγεται έξυπνα και αρπάζει τον αναγνώστη από τον λαιμό! Αναμένουμε το επόμενο...
Τρεις πολύ ωραίες ιστορίες τρόμου οι οποίες κράτησαν το ενδιαφέρον μου αμείωτο καθ'όλη την διάρκειά τους.Συναισθήματα όπως αγωνία,έκπληξη και τρόμος σκάλιζαν συνεχώς το μυαλό μου.Αν έπρεπε να επιλέξω μια ιστορία θα ήταν <<ο ναυαγός>>.Μια πολύ ελπιδοφόρα πρώτη συλλογή διηγημάτων από τον φίλο συγγραφέα Βασίλη Γιαννάκη η οποία αρμόζει της προσοχής του αναγνωστικού κοινού.
Ο τρόμος που μου αρέσει! Λίγο παλαιομοδίτικος, αλλά γουστόζικος και καλογραμμένος. Κάποιες φορές το τέλος είναι λίγο αποκλιμακτικό, αλλά δε με χάλασε τόσο όσο αλλού.
Τρεις ιστορίες οι οποίες έχουν ένα κοινό παρονομαστή, τη πόλη της Λιβαδούπολης. Η γραφή είναι εξαιρετική, ξεκούραστη χωρίς περιγραφικές λούπες. Από τις τρεις, η πιο αγαπημένη μου θεωρώ ότι είναι η τρίτη με τον αλλόκοσμο φωτογράφο που προσπαθεί με ιδιαίτερη επιμονή να πουλήσει τις φωτογραφίες σε έναν νεαρό παρόλο που η δεύτερη είναι η πιο κοντινή στα γούστα μου και αυτό γιατί το μάτι σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον σε ότι αφορά τον πρωταγωνιστή . Αυτό δε σημαίνει ότι και οι άλλες δεν ήταν καλές, τουναντίον. Αν μου ζητούσατε να διαλέξω τη πιο ανατριχιαστική; Θα διάλεγα τη πρώτη. Φαν του Βασίλη, το έχω δηλώσει και άλλες φορές.
Το ντεμπούτο βιβλίο του Βασίλη Γιαννάκη είναι δυναμικό! Αποτελείται από τρία διηγήματα τρόμου, όλα τους εξαιρετικά, τόσο στη δομή όσο και στην ανάπτυξη. Το στυλ τους είναι ελαφρώς παλιομοδίτικο, αλλά σε καμία των περιπτώσεων για κακό. Ο συγγραφέας κλείνει απλώς μια ματιά στον δάσκαλο Lovecraft και τίποτα περισσότερο! Όσο για τον λόγο του, είναι μεστός και κατανοητός. Προδίδει μάλιστα από πολύ νωρίς ότι είναι και πολύ διαβασμένος, τουλάχιστον στη βιβλιοθήκη του τρόμου. Μου άρεσε πολύ και η ιδέα της Λιβαδούπολης, όπως και η χρήση της σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Μου φάνηκε σαν πραγματικά η χώρα μας να απέκτησε μία καινούργια μεγαλούπολη, ιδανικά δομημένη για θρίλερ. Το μοναδικό ελαφρώς αρνητικό του βιβλίου είναι το μέγεθός του. Αφήνει τον αναγνώστη, κατά μία έννοια, με την όρεξη. Γνωρίζω όμως ότι ούτε αυτό είναι ευθύνη του συγγραφέα, αφού στο οπλοστάσιό του κρύβει πολύ και καλό υλικό ακόμη! Το αναμένω με ενδιαφέρον!
Οι 3 ιστορίες σαν περιεχόμενο, είχαν διαφορετικό ύφος η κάθε μία. Μπορούσαν να σου κρατήσουν το ενδιαφέρον, αλλά είναι δύσκολο να "επενδύσεις" και στις τρεις.
Προσωπικά η πρώτη δεν με άγγιξε, αλλά περισσότερο γιατί το concept δεν μου ταίριαζε. Η δεύτερη ιστορία όμως με κράτησε για τα καλά. Μιλάμε για μια sci-fi ιστορία, με ωραία αρχή, μέση και τέλος, με εξιστόρηση που είχε flow και φινάλε που ταίριαζε στον χαρακτήρα. Αν ήταν και λίγο μεγαλύτερη ακόμα καλύτερα!
Η τρίτη ιστορία μου θύμισε διάφορες ταινίες. Για καλό το λέω. Το μυστικιστικό πλάσμα που εμφανίζεται σαν "πωλητής φωτογραφιών" καταφέρνει να δημιουργήσει πολλά ερωτηματικά, τα οποία κράτησαν το ενδιαφέρον για την διάρκεια της ανάγνωσης, αλλά το φινάλε ήταν ίσως κατώτερων των προσδοκιών.
Στο κομμάτι της συγγραφικής ικανότητας, o Βασίλης ήταν αρκετά καλός. Τον περιμένω όμως καλύτερο στο επόμενο βήμα του