อย่าลืมฉัน

by ทมยันตี

อย่าลืมฉัน...อย่าลืมวันเชยชิดพิสมัย
อย่าลืมวันอำลาด้วยอาลัย
อย่าลืมว่าใจกระซิบว่า...อย่าลืมกัน

ช่อดอกไม้สีม่วง อ่อนหอมระรวย
กลีบบางใสราวกับแพร เยื่อไม้คลี่ซ้อนเป็นพุ่ม
จากสีเข้มจนจางแซมด้วยใบเขียวขจี ‘ดอกฟอร์เก็ตมีน็อต’
ใช่...อย่าลืมฉัน ดอกไม้แห่งรักและคำมั่นสัญญา
ใช่ เธอว่าเธอจะไม่ลืมเขา เขาว่าเราจะไม่ลืมกัน
เพราะรักและผูกพัน ก่อนอำลาด้วยอาลัย
จึงฝากแหวนรูปดอกไม้ห้ากลีบให้สวมใส่ติดนิ้ว
และ ‘อย่าลืมฉัน’ กลีบบางใสไว้เพื่อย้ำรอยจารจำในหัวใจของเราว่า
จะมีเพียงกันและกันนิรันดร

อย่าลืมฉัน...แม้รักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย
เมื่อใดวายสวาทวอดจึงถอดเอย

Genres: Romance

725 pages, Paperback

First published January 1, 1994

About the author

ทมยันตี เป็นนามปากกาของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ เกิดที่กรุงเทพมหานคร บิดาเป็นทหารเรือ ส่วนเชื้อสายทางมารดาเคยเป็นชาววัง วิมลศึกษาชั้นประถมปีที่ 1 ถึงมัธยมปีที่ 8 ที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสสรณ์ จากนั้นเข้าศึกษาต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ภายหลังเปลี่ยนมาเรียนคณะพณิชยศาสตร์และการบัญชี จนจบอนุปริญญา วิมลสมรสครั้งแรกกับ นายสมัคร กล่ำเสถียร และได้หย่าขาดจากกัน ต่อมาสมรสกับ ร.ต.ท.ศรีวิทย์ เจียมเจริญ (ยศขณะนั้น) มีบุตรด้วยกัน 3 คน และต่อมาได้เลิกร้างกัน และวิมลได้ฟ้อง พ้นตำรวจเอกศรีวิทย์ เรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรเป็นคดีความยืดเยื้อกันไปถึงสามศาล

ขณะเรียนในชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปสมัครเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ เมื่อโรงเรียนรับสมัครเข้าเป็นอาจารย์ จึงลาออกจากธรรมศาสตร์ โดยระหว่างสอนหนังสือก็ได้เขียนหนังสือไปพร้อมกันด้วย

หลังจากเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้านโจมตีขบวนการนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลได้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน และต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ, ปี พ.ศ. 2522 เป็นสมาชิกวุฒิสภา, และปี พ.ศ. 2527 ได้เป็นผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ

นอกจากจะมีความสามารถในการเขียนแล้ว ทมยันตียังเคยมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่นิยมอย่างสูงในฐานะนักพูด แนวการพูดของทมยันตี คือโน้มนำให้ประชาชนรักชาติ เสียสละเพื่อชาติ และมีความยึดมั่นในชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ในช่วงเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลมีบทบาทเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้าน ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของภรรยาข้าราชการ ภรรยานายพล และแม่บ้าน มีบทบาทโจมตีขบวนการนักศึกษาว่าเป็นผู้บ่อนทำลายมิตรประเทศ (สหรัฐอเมริกา) [1] ภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว วิมลได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน

งานเขียนครั้งแรก

วิมลเริ่มเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 14 ปี ขณะเรียนอยู่ชั้นม. 4 ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ศรีสัปดาห์ และได้เขียนเรื่องสั้นต่อเนื่องอยู่ถึง 11 ปี ขณะที่เริ่มเขียนเรื่องยาวเรื่องแรกคือเรื่อง ในฝัน เมื่ออายุ 19 ปี ใช้นามปากกา โรสลาเรน ตีพิมพ์ในนิตยสารศรีสัปดาห์ วิมลเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายจนอายุ 70 ปีจึงเลิกเขียน

นามปากกา 5 ชื่อ ได้แก่

1. โรสลาเรน
เป็นนามปากกาแรก เทียบคำในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า "กุหลาบราชินี" ใช้เขียนเรื่องรักพาฝันหรือจินตนิยาย

2. ลักษณวดี
ใช้สำหรับเขียนนวนิยายรัก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาของเหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย

3. กนกเรขา
ใช้สำหรับแต่งเรื่องตลกเบาสมอง แต่ที่สร้างชื่อเสียงให้มากที่สุดคือ

4. ทมยันตี
นามปากกาที่ใช้แต่งเรื่องราวที่สะท้อนชีวิตและสังคม รวมทั้งแต่งเรื่องแนวจิตวิญญาณ

5. มายาวดี
ใช้เขียนเรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเทวะ หรือเรื่องเล่าจากตำนาน

แม้ไม่ปรากฏว่างานเขียนของทมยันตีเคยได้รับรางวัลสำคัญ แต่เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทมยันตีถือเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ มีผลงานได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นจำนวนมาก เหตุผลที่ไม่มีผลงานของทมยันตีได้รับรางวัลทางวรรณกรรมใด ๆ นั้น เป็นเพราะทมยันตีไม่ประสงค์ให้นำผลงานของตนไปส่งประกวด และปฏิเสธการรับรางวัลทั้งปวง ทมยันตีได้เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “ฉันเคยได้รับรางวัลจากพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ มาแล้ว นั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต จากนั้นไม่เคยอยากได้รางวัลใด ๆ อีกเลย” และในขณะนี้ ทมยันตีได้เริ่มลงมือเขียนเรื่อง 'จอมศาสดา' ซึ่งจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ทมยันตีจะเขียนแล้ว จากนั้นทมยันตีจะหันหน้าเข้าสู่ความสงบใต้ร่มพระศาสนา

เกียรติยศที่ได้รับ

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ วิมลได้รับเครื่องราชอิสริยาภาณ์ตริตาภรณ์มงกุฎไทย ตริตาภรณ์ช้างเผือกและ ทุติยาภรณ์มงกุฎไทย ต่อมาได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จุตถจุลจอมเกล้า เป็น “คุณหญิง” เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2548

ผลงานรวมเล่ม

ในนามปากกา "ทมยันตี"

คู่กรรม, กษัตริยา, เถ้ากุหลาบ, กฤตยา, ใยเสน่หา, แม่ดอกสวะ, เมียน้อย, เวียงกุมกาม, ร่มฉัตร, รอยลิขิต, ยอดอนงค์, รักลวง, รักที่ต้องมนตรา, ราชาวดี, แก้วกัลยาของแผ่นดิน, แก้วกลางดง, มงกุฎหนาม, เจ้าแม่, โซ่สังคม, มณีร้าว, เทพบุตรสุดแสบ, แนวสุดท้าย, ใบไม้ที่ปลิดปลิว, แผลหัวใจ, เพลงชีวิต, วันที่รอคอย, สะพานดาว, สองชีวิต, สายรุ้ง, สำรองรัก, ศิวาลัย, สตรีหมายเลขหนึ่ง, สุริยวรรมัน, สุดหัวใจ, อย่าลืมฉัน, อันธการ, อตีตา, อธิราชา, ล่า, ไวษณวี, คำมั่นสัญญา, คู่กรรมภาคสอง, คุณหญิงนอกทำเนียบ, จิตา, จดหมายถึงลูกผู้ชาย, ชามี, ฌาน, ดาวเรือง, ดาวนภา, ตราบาป, ตะวันลา, ถนนสายหัวใจ, ทิพย์, นายกหญิง, นางเอก, บาป, ประกาศิตเงินตรา, พิเธีย, พี่เลี้ยง, พิษสวาท, ทวิภพ, คลื่นชีวิต, รายากุนิง

ในนามปากกา "โร

Reviews

[M · Rating 1 out of 5]

เอิ่มมม ไม่ค่อยอินเลย 555

พลอตคือพระเอกน่าจะโดนนางเอกทิ้ง ไปแต่งงานกับเศรษฐีมีอายุ โอเค พ่อแม่น่าจะติดหนี้ใดๆ ก็ตาม ตรงนี้เข้าใจ แต่ว่าการบิลด์ history ความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอก ตรงนี้เรารู้สึกมันขาดไปเยอะ ทำให้เราไม่อินเลยว่าพระเอกเจ็บแค้นอะไร

เท่าที่อ่านเค้ายังไม่ได้คบกันเลยป่าวนะ เหมือนพระเอกแค่ชอบ แล้วแหวนที่ให้ก็ไม่ได้ระบุว่าเป็นของพระเอก ถึงจะรู้ๆ กันก็เถอะว่าของใคร แต่เหมือนเค้ายังไม่ตกลงปลงใจหรือยังไงกัน
จนสุดท้ายนี่ก็ยังไม่รู้ว่าทำไมพ่อแม่นางเอกถึงตัดสินใจส่งนางเอกไปให้แต่งงานแบบนั้น แล้วยังเรื่องการเปลี่ยนชื่ออีก ทำไมเปลี่ยน

ในส่วนของคาแรกเตอร์
พระเอก เขมชาติ ส่วนตัวเป็นพระเอกที่ไร้เสน่ห์สุดๆ โมโหเก่ง ประชดประชันเก่ง ใจแคบเห็นแก่ตัว ปากจัดไปอีก แล้วไบโพลาร์ เหมือนเด็กอ่ะ อิหยังวะ รู้แหละว่ารักมากหลงมาก แต่คือ... พี่ต้องมีสติ พี่วางแผนจะแก้แค้นเค้าพี่ยังคุมอารมณ์ไม่ได้เลย จะทำดีกะนางเอกยังเฟคได้ไม่สุด หลุดเก่งมาก

นางเอกก็คือเหมือนนิ่งๆ ทั้งเรื่อง มีความอดทนสูงมากก professional มากสุดอะไรสุด ทำงานเลขาได้ไม่มีที่ติ สงสารนางแหละ อดทน แต่ใจเด็ดอยู่ ตัดคือตัดเปรี๊ยะ งงใจตรงแค่ ใจแข็งมาตลอดครึ่งหลัง ทำไมพระเอกขึ้นเครื่องบินมาด้วย 5 หน้า ก็คือตกลงปลงใจ... ยังไงนะ วอทททททท

ชอบเกนหลงที่สุดในเล่ม รู้สึกเป็นผู้หญิงดี ผู้หญิงมีสติ มีคลาส มีทุกอย่าง ใจกว้างมากๆ ด้วย ถึงจะรู้เรื่องเขมกะวดี นางก็คือไม่คิดอะไร เจ็บนิสๆ เจ็บนิสๆ เจ็บเหมือนมดกัดนี๊สสเดียว แล้วก็กลับไปเป็นเพื่อนที่ดีกับทั้งคู่ได้แบบจริงใจมากๆ เราชอบนางที่สุด!!

อ่านไปก็จะวนๆ ยิ่งท้ายๆ เล่ม วนมากก พระเอกง้อ ท้อแท้ โวยวายนางเอก รู้สึกผิด แต่ก็ยังบังคับนางเอกทำนู่นนี่นะ ถ้าไม่ไปผมจะอุ้ม ถ้าไม่ไปผมจะไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่ ขู่เก่ง คืออ่านยังไงพระเอกก็ไม่น่ารัก
ท้ายๆ ก็อ่านผ่านๆ เอาให้จบแหละ

คิดว่าที่ขาดคือการบรรยาย บรรยายอารมณ์ความรู้สึก มันไม่ละเมียดละไม หรือเราเข้าไม่ถึงก็ไม่รู้
อีกอันคือการเขียน ภาษาเก่าแหละ บางทีไม่เข้าใจก็ข้ามๆ แต่ที่พีคคือ บางทีเค้าคุยกัน เราแยกไม่ออกว่าใครพูดอยู่ เหมือนเป็นการต่อบทของตัวละครไปเลย นี่ก็อ่านกลับไปมาว่าเอ๊ะใครนะ คุยกันสองคนยังพอไหว สามคนเอ๋อไปเลยจย้าาาา

สรุปก็คือ ไม่ได้ประทับใจอะไรมาก ถือว่าอ่านได้แต่ก็ผิดหวังนิดๆ กับทมยันตีเล่มแรก

[Yuijbj · Rating 5 out of 5]

นวนิยายสมัยแรกๆของทมยันตีที่เมื่อคุณหยิบมาอ่านแล้วจะอ่านรวดจบในเวลาไม่นาน ออกแนวโปรโตไทป์ของนิยายแนวเข้าใจผิด แก้แค้น แล้วกลับมารักกันใหม่เลยทีเดียว เขมชาติ กับ สุริยาวดี เคยเป็นคนรักกันสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เขมชาติจนมากแต่รักหมดใจ ส่วนสุริยาวดีรักหมดใจ แต่มีหน้าที่ลูกกตัญญูที่ทำให้ความรักพังทลายลง

นางเอกกลับมาเจอกันอีกครั้งเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องด้วยการมาสมัครงานเป็นเลขานุการของพระเอกที่เอาความเจ็บช้ำมาขยันตั้งตัวได้สำเร็จเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่โต พระเอกของเราก็แก้แค้นแบบเต็มเหนี่ยวจริงๆ แต่ในระหว่างที่แก้แค้นคุณจะรับรู้ได้ว่าเค้ารักของเค้ามาก เรื่องราวดำเนินความโรแมนติกแบบทั้งรักทั้งเกลียดไปพีคขึ้นไปเรื่อยๆจนไคลแม็กซ์แล้วหน่วงลง โชคดีที่คุณชายปรับตัวเป็นสายพ่อบ้านใจกล้าทัน ทำให้ความดราม่ากลายเป็นความฟินไป

อย่างที่บอกว่าเป็นโปรโตไทป์ของแนวนี้เลย ถ้าชอบโรแมนติกดราม่า หวานปนขม จบดี เรื่องนี้คือของคุณค่ะ

[Artitaya Jungsamarn · Rating 5 out of 5]

อ่านยังไงเนี่ย? = =

[Natt · Rating 4 out of 5]

หยิบนิยายเก่ามาอ่าน เพราะกำลังจะมีละคร on air
ความละเมียดละไมในภาษาและวิธีการเล่าเรื่อง เป็นแบบฉบับของ "ทมยันตี"
แม้จะเป็นการอ่านอีกรอบ ยังคงประทับใจอยู่ดี

อ่านความเห็น >> http://www.bloggang.com/mainblog.php?...

[Elle · Rating 5 out of 5]

ตอนดูละคร ชอบอ่านกระทู้คุณรวินทร์รตามาก #ทีมเขมชาติ พอมาอ่านนิยาย อินน้อยกว่าตอนละครแหะ อาจจะเป็นเพราะเรารีบๆอ่านด้วยล่ะ ไม่ได้หยุดซึมซับถ้อยคำภาษามากนัก จริงๆแล้วดีเลยล่ะ แต่อ่านแล้วใจไพล่ไปนึกถึงเรื่องดาวนภา ได้อย่างไรไม่รู้ อันนั้นอ่านจนซึมเข้าสมองมาก -0-

[Aoftar Thaidhana · Rating 5 out of 5]

งง จะอ่านทำไงวะ

[Elyssia · Rating 2 out of 5]

ครั้งแรกที่อ่านนิยายของทมยันตี พบว่าอย่าลืมฉันเป็นนิยายที่ล้าสมัยมาก นิยายยาวมากแต่เนื้อหาสั้นนิดเดียว นางเอกพระเอกเจอกัน ทะเลาะกัน เหน็บแหนมกัน นางเอกเจอผู้ชายคนอื่น ผู้ชายทุกคนชอบนางเอก พระเอกหึง วนลูปเดิมๆซ้ำๆ คิดว่าถ้าตัดให้สั้นของสักครึ่งเล่มน่าจะสนุกกว่านี้

ข้อเสียหลักคือนิยายมีประเด็นเหยียดเพศหญิงอย่างรุนแรงแทบจะออกมากจากหนังสือทุกหน้า อ่านนิยายเก่าๆมาหลายเรื่องที่มีประเด็นนี้ แต่นำเสนอออกมาในรูปแบบตามยุคสมัย ไม่ได้รู้สึกว่านักเขียนเห็นด้วยกับตัวละครเสมอไป แต่เรื่องนี้ดูเหมือนคนเขียนจะเชื่ออย่างงั้นจริงๆ ว่าคุณค่า ของผู้หญิงอยู่ที่ความบริสุทธิ์ ผู้หญิงที่ดี ห้ามเสียงแหลม ห้ามเสียงดัง ห้ามแต่งตัวฉูดฉาด ต้องกตัญญูพ่อแม่อย่างไม่มีเงื่อนไข ต่อให้โดนด่า โดนรังแก ก็ต้องห้ามตอบโต้ แทบจะเป็นตำราสอนหญิงแล้ว 🥴

ไม่รู้จะอ่านเรื่องอื่นของคนเขียนคนนี้อีกดีไหม 5555

[Kanyarat Phophum · Rating 4 out of 5]

สนุก ดราม่าพอประมาณ ใกล้เคียงกับในละครเลย เรียกว่าในละครแปลงจากนิยายไม่เท่าไร อ่านก็ได้อารมณ์และเข้าใจการกระทำของตัวละครมากกว่าดูละคร ส่วนตัวเรื่องนี้เป็นครั้งแรกที่ได้อ่านงานเขียนนามปากกว่าทมยันตีชอบค่ะ ก่อนหน้านี้เคยอ่านแต่นามปากกาลักษณวดีมาบ้างแล้วมีทั้งชอบและเฉยๆ

[Lily 百合花 · Rating 4 out of 5]

อย่าลืมฉัน / ทมยันตี
สุริยาวดี, สุริยง รัตนชาติ (วดี, คุณสุ, หนูเล็ก)
เขมชาติ (เขม)

[สุพิชชา กาวิน · Rating 5 out of 5]

❤❤❤

[Pichamon Herault · Rating 5 out of 5]

จำไม่ได้ว่าอ่านไปแล้วกี่รอบ อ่านแล้วอ่านอีกไม่เคยเบื่อ แล้วจะต้องร้องไห้ตาบวมทุกรอบ ดีที่เรื่องนี้จบแบบ happy ending ซึ่งไม่ค่อยจะหาเจอนักในนิยายของทมยันตี😅

[nikanda · Rating 5 out of 5]

อ่านแล้วอินมากๆ ทมยันตีเขียนหนังสืออ่านได้ง่าย แต่เข้าถึงอารมณ์เป็นอย่างมาก ...ใครจะสงสารนางเอกก็สงสารไป แต่เราสงสารพระเอกมากกว่า...

[Awaree Jittsopa · Rating 5 out of 5]

เขียนตั้งแต่สมัยไหนไม่แน่ใจ แต่ชื่อตัวละครเชยๆ เก่าๆ แต่สนุกค่ะ คุณทมยันตีเขียนแนวบาดลึกในอารมณ์ได้ดีจริงๆ อ่านแล้วเจ็วปวดตาม แต่ตอนจบนางเอกใจอ่อนเร็วไปนิดนะคะ น่าจะแกล้งพระเอกให้ง้อนานๆ หน่อย

[Chanokphat · Rating 4 out of 5]

Would like to rate it 3.5 stars. The ending is quite abrupt.

[aida · Rating 5 out of 5]

ชอบเวอร์ชั่นละครมาก เลยตามมาอ่านนิยาย
สิ่งแวดล้อมและคำพูดคำจาก็ตามยุคสมัยที่แต่งแหละ
แต่คือฟินมาก บอกเลย
จริงๆ คืออ่านวันเดียวจบได้อะสองเล่มนี้ ไว้ว่าง จะหยิบมาอ่านอีก^^

[tima mean · Rating 5 out of 5]

This bittersweet-loved novel is constant in my heart

[Nat Sasitorn]

it good

[Bb]

comment