Két "xác"

by Hideo Yokoyama, Huỳnh Công Tước (Translator)

Xác chết một cô giáo được phát hiện trong vườn hoa bên hông tòa nhà Trung học nơi cô giảng dạy, nguyên nhân được cho là tự tử vì tình.

Ba học sinh cá biệt cùng kế hoạch đánh cắp đề thi học kỳ vào đúng đêm họ phát hiện ra một cái xác được giấu trong tủ đựng đề thi.

Mười lăm năm sau đó, đúng một ngày trước khi thời hiệu truy tố kết thúc, sở cảnh sát địa phương nhận được thông báo vụ án mạng năm xưa là một vụ giết người và thủ phạm là các học sinh cá biệt.

Cả Sở Cảnh sát địa phương đã cùng nhập cuộc, và liệu họ có giành chiến thắng trong cuộc chạy đua ấy với thời gian?

Genres: Fiction, Mystery, Thriller, Crime, Mystery Thriller, Suspense, Japanese Literature

532 pages, Paperback

First published May 20, 2005

About the author

Hideo Yokoyama (横山 秀夫) worked as an investigative reporter with a regional newspaper north of Tokyo for 12 years before striking out on his own as a fiction writer. He made his literary debut in 1998 when his collection of police stories Kage no kisetsu (Season of Shadows) won the Matsumoto Seicho Prize; the volume was also short-listed for the Naoki Prize. In 2000 his story Doki (Motive) was awarded the Mystery Writers of Japan Award for Short Stories. His 2002 novel Han'ochi (Half Solved) earned a Konomys No. 1 and gained him a place among Japan's best-selling authors. He repeated his Konomys No. 1 ranking in 2013 with 64 Rokuyon (64), his first novel in seven years. Other prominent works include his 2003 Kuraimazu hai (Climber's High), centering on the crash of JAL Flight 123 that he covered as a reporter in 1985; the World War II novel Deguchi no nai umi (Seas with No Exit, 2004); the police novel Shindo zero (Seismic Intensity Zero, 2005); and the story collection Rinjo (Initial Investigation, 2004).

Source:http://www.booksfromjapan.jp/authors/...

Reviews

[Makmild · Rating 5 out of 5]

สนุกชิบหาย สนุกแบบยกให้เป็นสืบสวนที่สนุกที่สุดในรอบปีนี้เลย ชอบระดับเดียวกันกับกลลวงซ่อนตายเลย

[bubblemustard · Rating 2 out of 5]

เป็นเล่มที่อ่านไปตั้งคำถามไปว่า จะสนุกตอนไหน สนุกกี่โมงงงงง 😅
เดินเรื่องเอื่อยม้ากกกกกก ทั้งๆ ที่เรื่องปูมาว่าเป็นคดีที่จะหมดอายุภายในไม่กี่ชั่วโมง แต่ไม่รู้สึกอ่านไปแข่งกับเวลาไปด้วยเลย กว่าจะเข้าเรื่องก็ปาไปหน้าสองร้อยกว่ามันก็หมดสนุกไปแล้ว พอเข้าเรื่องแล้วก็ยังเอื่อย ไม่ลุ้น ไม่เอาใจช่วยอะไรใดใด อ่านๆ วางๆ มาสนุกอีกทีประมาณยี่สิบหน้าสุดท้าย

จริงๆ เราให้แค่ดาวเดียวพอ แต่เพิ่มให้อีกหนึ่ง เพราะตัวละครตำรวจหญิงกับความสงสารตัวละครตัวหนึ่งที่แล่นเข้ามาในอกตอนสุดท้าย นอกนั้นก็ไม่มีอะไรทิ้งไว้ให้ชอบหรือจดจำเลย

[Mook Woramon · Rating 5 out of 5]

ลุ้นไม่ได้พักหายใจหายคอจ้าาาา 😅😅

ช่วงเริ่มเรื่องรู้สึกเอื่อย ๆ เรื่อย ๆ ยังไม่ลุ้นอะไร ยังไม่รู้ว่าทิศทางเรื่องจะไปทางไหน

หลังสองร้อยหน้าแรก เรื่องเริ่มมันส์ละ มีแต่ปริศนาเต็มไปหมด เหมือนจะเดาออก แต่ก็เดาไม่ออก
ใครกันแน่ที่ฆ่าคุณครู

ทำไปทำมาคุณครูก็มีความลับดำมืดซ่อนอยู่ จนแอบคิดว่าครูก็สมควรตายเหมือนกัน
อะแต่ไม่ได้ ยังไงก็ต้องหาคนร้ายต่อ

ตอนเฉลยนึกว่าจะจบแล้ว ยังอุตส่าห์มี plot twist ได้อีก แม้จะดูเว่อไปนิด แปลกไปหน่อย แต่รับได้

เรื่องนี้นี่สะท้อนสังคมเหมือนกันนะ
การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของยุคสมัย ทำให้บางคนหมุนตามโลกไม่ทัน บางคนเลือกจะโดดเดี่ยว บางคนเลือกจะต่อต้านสร้างปัญหา
แต่สุดท้ายเรานี่แหละที่จะกำหนดเส้นทางเดินของเราเอง เหมือนอย่างตัวละครในเล่มนี่

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 5 out of 5]

แก๊งค์นักเรียนม.ปลายตัวแสบ คิทาโร่ จอร์จ และทาจิบานะ รวมหัวกันวางแผนขโมยข้อสอบจากห้องผู้อำนวยการโรงเรียน โดยตั้งชื่อปฏิบัติการนี้ว่า 'กลยุทธ์ลูแปง' ซึ่งมีที่มาจากชื่อคาเฟ่ที่พวกเขาไปสุมหัวกันประจำ

ในวันก่อเหตุพวกเขากลับพบศพอาจารย์สาวสุดเซ็กซี่ในตู้เซฟแทนที่จะเป็นข้อสอบ ทั้งสามจึงรีบหนีออกจากที่เกิดเหตุ

แต่เมื่อถึงรุ่งเช้า ตำรวจกลับได้รับแจ้งเหตุว่าพบร่างครูสาวคนดังกล่าวที่บริเวณใต้ตึก และสันนิษฐานว่าเป็นการฆ่าตัวตาย โดยกระโดดจากดาดฟ้าโรงเรียน เนื่องจากไม่สมหวังในความรัก

ชาวแก๊งค์พยายามสืบหาข้อเท็จจริงนี้ด้วยกันอย่างลับๆ แต่สุดท้ายก็ถึงทางตัน จนเมื่อจบม.ปลายต่างก็อแยกย้ายกันไปมีชีวิตของตัวเอง

15 ปีต่อมา ในขณะที่คดีกำลังจะหมดอายุความในอีก 24 ชั่วโมง ทางตำรวจกลับได้เบาะแสใหม่เกี่ยวกับฆาตกรรมครั้งนี้ จึงได้เรียกตัวเหล่าอดีตเพื่อนซี้กลับมาเพื่อสอบปากคำอีกครั้ง

ทุกคนจะร่วมมือกับตำรวจเพื่อไขปริศนาครั้งนี้ที่เกี่ยวพันกับคดีปล้นทรัพย์สามร้อยล้านเยนเมื่อหลายสิบปีก่อนได้อย่างไร

อย่างที่ว่า "ถ้าเอาแต่ทำเรื่องแย่ๆ เราจะไม่เหลือความทรงจำดีๆ สักอย่างเดียว แบบนั้นคงน่าเบื่อใช่ไหมล่ะ"

ดูจากปกตอนแรกคิดว่าจะเป็นหนังสือสืบสวนที่เครียดๆ แต่พอได้อ่านแล้วก็พบความบันเทิงอยู่ไม่น้อย

เรื่องนี้ตัวละครค่อนข้างเยอะ แต่ที่ออกมาเล่าหลักๆ มีไม่กี่คน ผู้เขียนแยกพาร์ทการเล่าเรื่อง และเอกลักษณ์ของตัวละครต่างๆ ออกมาได้ดี ทำให้เราไม่สับสนว่าแต่ละช่วงเป็นเรื่องของตัวละครตัวไหน ปูให้เรารู้ถึงที่มาของปมในเรื่อง ค่อยๆ ไต่ระดับไปถึงจุดไคลแมกซ์ และทยอยไขข้องข้องใจที่ผูกไว้ทีละเงื่อนจนจบ เอาเป็นว่าเรื่องนี้ไม่มีอะไรให้คนอ่านต้องคาใจ

Goodreads ให้ 3.9 เราให้ 5

[Kat Sira · Rating 5 out of 5]

สนุกสมคำร่ำลือ ไม่อยากสปอยอะไรนะคะ ขอเขียนความรู้สึกที่อ่านแล้วกัร

แรกๆเอื่อยมาก แต่เรามีภูมิคุ้มกันความเอื่อยตอนต้นเรื่องมาจากนักเขียนอีกท่านแล้ว (ขำๆน้าา รักหรอกจึงหยอกเล่น) เราเลยไม่หมดไฟในการอ่าน ยังคงพลิกหน้าไปเรื่อยๆ

พอผ่าน 200 หน้าไปแล้ว คราวนี้วางไม่ลงค่ะ สนุกและตื่นเต้นมาก คนเขียนเดินเรื่องดีจริงๆ คิดภาพตามได้เป็นฉากๆเลย แปลสนุก ไม่มีช่วงไหนสะดุด ตอนจบก็เก็บทุกปม

อ่านรวดเดียวจบ หลับคาหนังสือก็ยังตื่นตีสามมาอ่านต่อ สู้ชีวิตมาก

[Phuwong · Rating 4 out of 5]

ตำรวจได้รับเบาะแสที่บ่งบอกว่าแท้จริงแล้วคดีนี้ฆ่าตัวตายของครูไมโกะ ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อ 15 ปีก่อนเป็นคดีฆาตกรรม นักเรียนเกเรสามคนที่อยู่ในเหตุการณ์เพราะแอบเข้าโรงเรียนไปขโมยข้อสอบในคืนนั้น โดยใช้ชื่อภารกิจนี้ว่า "ปฏิบัติการลูแปง" ถูกตามตัวมาสอบปากคำ จนนำไปสู่บุคคลต้องสงสัยมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเจ้าของคาเฟ่ลูแปงผู้มีคดีติดตัว ผู้อำนวยการโรงเรียน และบรรดาครูแวดล้อม การสืบสวนต้องแข่งกับเวลาเพราะคดีนี้กำลังจะหมดอายุความในอีก 24 ชั่วโมงข้างหน้า!

มาแล้วกับนิยายแปลสืบสวนสอบสวนญี่ปุ่นที่กำลังเป็นกระแส หาอ่านยาก ราคาพุ่งปรี๊ด ถามว่าสนุกไหม ตอบก่อนว่า สนุกครับ (4/5) แต่ถ้าจะจ่ายตังค์แพงหูฉี่เพื่อเล่มนี้ ส่วนตัวคิดว่า รอรีปริ้นท์เถอะครับ คุณไม่ได้พลาดอะไรมากขนาดนั้น

เนื้อเรื่องเป็นการสอบปากคำนักเรียนที่อยู่ในเหตุการณ์เมื่อ 15 ปีก่อน จึงมีการดำเนินเรื่องแบบตัดสลับอดีตกับปัจจุบัน แต่ก็อ่านง่ายกว่าที่คิด ผู้เขียนแบ่งแต่ละบทไม่ยาวมาก ทำให้สามารถอ่านได้แบบไม่เหนื่อย ถึงแม้จะรู้สึกว่ามีบางช่วงที่เดินเรื่องช้าไปบ้าง แต่เมื่อคดีถูกคลี่คลาย ก็ต้องขอชื่นชมเลยว่าคนเขียนเขาวางพล็อตมาดีมาก มีหักมุม มีหลอกล่อคนอ่านตลอดเวลา ตอนจบแอบซึ้งปนหดหู่ตามสไตส์ญี่ปุ่น ได้เห็นการทำงานและความขัดแย้งกันเองในองค์กรตำรวจ ซึ่งก็คิดว่าเป็นเหมือนกันในทุกสังคมเลย ตัวละครแต่ละตัวมีความน่าสงสัยกันหมดเลย เดาทางไม่ถูกว่าคนเขียนจะพาเราไปทางไหน สมกับโปรยปกว่าเป็นนิยายสั่นประสาทที่สุดมาก ๆ ส่วนตัวก็ไม่ค่อยได้อ่านอะไรแบบนี้ ได้ลับสมองดีเหมือนกันครับ

[Aom Ruka · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้สนุกมาก คือปูพื้นจากกลุ่มตำรวจที่กำลังเลี้ยงฉลองกันอยู่ดีๆ ก็ได้รับคำสั��งว่า มีคดีที่กำลังจะหมดอายุความในไม่กี่ชั่วโมงนี้ ได้หลักฐานมาเพิ่ม ซึ่งหลักฐานนี้สำคัญมาก จนอาจจะนำไปสู่การจับกุมผู้ต้องหาได้ แต่ด้วยความที่คดีมันเกิดมาตั้งเนิ่นนาน นานมากๆ นานจนชีวิตของแต่ละในยุคนั้น กับในยุคนี้ ต่างกันโดยสิ้ยเชิงมากๆ นะสิ แล้วหลักฐานอื่นๆมันจะไปหาได้มั้ยเนี่ย

คุณตำรวจจึงต้องไปไล่สืบรายบุคคลเอานะสิ คนเขียนทำให้เราตื่นเต้นไปตลอด ตอนแรกๆก็ปูพื้้นนานหน่อย (และสงสารชีวิตในยุคปัจจุบันของแต่ละคน เพราะเด็กเกเร จะดีหรือไม่ดี ขึ้นอยู่ว่าจะเลือกชีวิตไปในทางไหนนะสิ) แต่พอยิ่งสืบกลับยิ่งรู้ความจริงที่ไม่ธรรมดา ของตัวละครในอดีตทุกตัว ทำเอาตื่นเต้น และลุ้นไปตลอดทั้งเรื่อง ชื่นชมนักสืบมากๆมี่ตามเรื่องจนสืบออกมาได้ขนาดนี้!

สนุกมากๆ ไปตามอ่านกันนะ

[J · Rating 2 out of 5]

ยืดเหลือเกินพ่อคุณ
ทั้งๆที่พล็อตเรื่องก็ดูน่าสนใจดี
แต่ความวกไปวนมา
ความพยายามจะหลอกนู่นหลอกนี่เนี่ยแหละ
ที่ทำให้มันน่าเบื่อ

สุดท้ายพอถึงตอนคลี่คลายคดี
ความน่าตื่นเต้นใดๆมันก็หายไปหมดละ
แทนที่จะรู้สึกตื่นเต้น มันกลายเป็นความโล่งอกที่อ่านจบสักที

แล้วมันก็ไม่ได้ทิ้งความน่าประทับใจอะไรให้เลย
น่าเสียดาย

[Pakapak Sankhasundara · Rating 5 out of 5]

สนุกฉิบหาย

[praepaphat · Rating 5 out of 5]

4.5 Stars

อ่านสนุกมาก ชอบคอนเซ็ปของเรื่องที่ว่าอายุความคดีกำลังจะหมดภายใน 24 ชั่วโมง
อ่านไปก็ลุ้นไปว่าความจริงเมื่อ 15 ปีก่อนเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ยิ่งช่วงท้ายๆ เรื่องยิ่งแทบวางไม่ลง

[Mizuki · Rating 4 out of 5]

4.75 stars for this fast paced and exciting coming-of-age/detective/mystery novel.

The title of this book can be translated into Plan Arsène Lupin or Operation Arsène Lupin, and we follow two different story lines at once when we read this book:

Story Line no. 1: 15 years ago, a female high school teacher was found dead at the schoolyard, everyone believed it was a suicide, but 15 years later just one day before the authority is going to lose the legal rights to prosecute the one who is responsible to the death of this teacher (her murderer), the police suddenly receives a report: "This wasn't a suicide! Go investigate three certain male students in the high school, they were related to the teacher's death! Ask them about Operation Arsène Lupin!"

So the three students, now grown men who had long gone their separated ways are brought in to the police station for questioning, and it doesn't take long for the polices to notice the three men were indeed involved with this mysterious 'Operation Arsène Lupin' and they really seem to be hiding something...

Story Line no. 2: 15 years ago, three up-to-no-good students were sitting in Cafe Arsène Lupin, making plan for their Perfect Crime to cheat in the exams, and the owner of the Cafe also happened to be prime suspect of an infamous robbery from 7 years ago...

Operation Arsène Lupin is an entertaining and surprisingly neatly written detective/mystery novel (spiced with a lot of jokes and in-jokes in story), just as surprising is how the author managed to fill so much never-say-die, dare-devil teen spirit into his story and characters. In the Past story line, we met the three male high school students who ran Operation Arsène Lupin, we went with them to go smoking, drinking, wandering around on streets, going to disco and being, well, up to no good. Still, readers can feel a sense of being young, care free and reckless when you read about those students and how they talked, how they ran their business and interacted with people.

Aside from being a well written coming-of-age story, the book also serves as good police-drama when different policemen take central stage at the Present timeline parts of the story. Goodness, it really is impressive to see the author managed to write students, teachers, policemen in such a vivid and remarkable ways.

And the mystery part of the book is impressive as well, I like how the author tying up all the loosen ends and explain everything reasonably.

[Kamons · Rating 4 out of 5]

ให้ 4 ดาวเพราะช่วงท้ายๆ สนุกดี แต่ช่วงต้นค่อนข้างชวนง่วง เรื่องราวของการสืบคดีเมื่อ 15 ปีก่อนที่จะหมดอายุความในอีก 24 ชม.นี้ ทำให้ตำรวจต้องตามพยานในเหตุการณ์มาเค้นสอบ และหาตัวคนร้ายตัวจริงให้ได้ ซึ่งช่วงแรกชวนง่วงเพราะย้อนเล่าไปก่อนเหตุการณ์เริ่ม สักพักมันก็จะพัวพันลากคนนั้นคนโน้นคนนี้เข้ามามากมายเกินคาด ช่วงท้ายๆ สนุกตรงที่ม้วนเอาเบาะแสมารวมเข้าด้วยกัน ก็ค่อนข้างชอบ มีความปนดาร์กๆ แบบกลิ่นสืบสวนญี่ปุ่นอยู่ด้วย

[Tippy Chee · Rating 2 out of 5]

เอ่อ จะว่าไงดี เราคงชินกับสำนวนนิยายจีนมากไป จนตอนนี้อ่านนิยายญี่ปุ่นไม่สนุกไปซะแล้ว หรือว่าเรื่องนี้มันแย่จริงๆ นะ ?
สำหรับเรื่องนี้ โดยรวมคือ เบื่อมากกก เบื่อตั้งแต่ต้นจนจบเลยอ่ะ

เซตติ้งของเรื่องคือปี 1990 แถมยังเป็นการรื้อคดีเก่าเมื่อ 15 ปีก่อนหน้านั้นไปอีก เลยทำให้นึกภาพตามยากหน่อย สมัยโบราณแบบนั้น เทคโนโลยีอะไรมันก็ยังไม่มีอ่ะนะ แต่นี่มันคือนิยายสืบสวนไง เราก็เลยคาดหวังว่า ต่อให้ไม่มีเทคโนโลยีช่วย อย่างน้อยฝีมือคนร้ายมันต้องเหนือชั้นสักหน่อยสิ แต่นี่คือ เริ่มเรื่องแบบเอื่อยเฉื่อยมึนงง ค่อยเริ่มเข้าประเด็นหลังจาก 200 หน้าผ่านไป เฮ้อมม
ต๊ะต่อนยอนไปเรื่อย ตามสไตล์นิฮงจิน เรื่องคืบช้าาาเหลือเกินนน มันจะค่อยๆ มีเงื่อนงำใหม่โผล่มาทีละอย่าง ๆ และจังหวะทิ้งช่วงระหว่างเบาะแสแต่ละอันคือ … มันไม่ต่อเนื่องเลย แบบ เลยยยย ช้ามากก มันน่าจะเร็วกว่านี้ได้ แต่มันก็ไม่ เราต้องใช้ความอดทนอย่างหนักมากจริงๆ
จนถึงช่วงท้ายๆ จนกระทั่งเฉลยตัวคนร้ายละ ความรู้สึกเราคือ อ่อเหรอ… ส่วนหนึ่งที่ทำให้รู้สึกว่ามันน่าผิดหวัง คือเหตุฆาตกรรมมันไม่ได้มาจากอาชญากรมืออาชีพ แต่คือคนธรรมด๊าธรรมดานี่แหละ ที่ก็ไม่ได้ฉลาดล้ำเกินคนใดๆ เลย แต่จับพลัดจับผลูก่อเรื่องกันขึ้นมา งี้ มันไม่ว้าวเอาซะเลย จังหวะการค่อยๆ พลิกเปิดปมต่างๆ ขึ้นมาก็… จืดซะไม่มี มีแต่เรื่องของครูสอนดนตรีนี่แหละ ที่น่าตกใจ คนอะไรจะชีวิตบัดซบเบอร์นี้ เฮ้อ สงสารนาง จนถึงหน้าสุดท้าย มีหักมุมนิดหนึ่ง แต่ก็นะ ยังรู้สึกมันไม่ค่อยสมเหตุสมผลอยู่ดี คนร้ายตัวลาสต์บอสนะ แรงจูงใจในการก่อคดีอ่อนมากกก เอาจริงเราว่า ถ้ายืนกรานปฏิเสธ สุดท้ายต้องได้ปล่อยตัวแน่นอน
มีอย่างหนึ่งที่เราว่า รายละเอียดส่วนนี้หายไปทั้งที่ค่อนข้างสำคัญเลยแหละ คือเหตุผลที่ทาจิบานะปฏิเสธครอบครัวตัวเอง มันไม่มีดีเทลใดๆ ให้เราเลยอ่ะ ทั้งที่เป็นหนึ่งในตัวละครสำคัญ แถมพฤติกรรมขัดแย้งแปลกๆ มันควรจะมีเหตุผลของพฤติกรรมแปลกๆ นี้ให้เราหน่อย แต่ก็ไม่มีคำอธิบายให้เลย
สรุปได้ว่า เสียดายเวลาชะมัด ขณะที่อ่านเรื่องนี้อยู่ มันอดไม่ได้เลยที่จะเอาไปเทียบกับสัญญาณเตือนตาย ที่แค่เล่มแรกเล่มเดียว มันส์กว่านี้ล้านเท่า

[tunyaak · Rating 5 out of 5]

ถ้าจะให้รีวิวสั้น ๆ คงพูดได้แค่ “โคตรสนุก”
แต่ถ้าอยากให้พูดยาว ๆ ก็ย่อมได้…
เป็นนิยายสืบสวนที่เอาคนอ่านอยู่มาก ๆ ไม่น่าเบื่อเลยแม้แต่บรรทัดเดียว เนื้อหาตั้งแต่ต้นจนจบมีความเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ แบบฉุดไม่อยู่ จากที่เคยคิดว่าตรงนี้สุดยอดแล้ว บทต่อไปยิ่งสุดยอดกว่า เร้าอารมณ์ทุกขณะเลยก็ว่าได้ แม้แต่ตอนที่สอบสวนผู้เกี่ยวข้องกับคดีแล้วเรื่องราวเป็นพาร์ทอดีต ก็เป็นเรื่องราวที่น่าสนใจ เพราะไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน ต่างก็มีประเด็นให้เราฉงน ใคร่หาคำตอบไปพร้อมกับตำรวจที่รับผิดชอบคดีทั้งนั้น ลำดับเหตุการณ์ได้ดี ไม่สับสน บรรยายการกระทำและความคิดของตัวละครได้แจ่มแจ้ง หลากหลายอารมณ์ปะทะเข้ามาไม่หยุดหย่อน ลุ้นมาก ๆ เพราะต้องแข่งกับเวลา ทุกนาทีมีค่า ทุกตัวละครมีบทบาทสำคัญที่ละเลยไม่ได้แม้แต่จุดเดียว ที่สำคัญคือเบาะแสที่ค่อย ๆ พรั่งพรูออกมา ทำให้ต้องหยุดวิเคราะห์ตาม อ้าปากหวอไปไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ก่อนจบก็ทิ้งท้ายด้วยหยดน้ำตาเล็กน้อย จะเรียกว่าไงดี “อึ้งกิมกี่” ละมั้งนะ ผิดคาดเล็กน้อยแต่ก็สมเหตุสมผลของมันแล้ว เป็นงานเขียนน้ำดีอีกเรื่องหนึ่งเลย ขอยกขึ้นหิ้งค่ะ :D

[Luk-Wa · Rating 4 out of 5]

ช่วงครึ่งเล่มแรก ปูเรื่องนานหน่อยเพราะตัวละครเล่าย้อนไปถึงกลุ่มเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลาย เลยอ่านแบบเนือยๆ

แต่พอครึ่งเล่มหลัง ตั้งแต่ช่วงกลุ่มตัวเอกสืบสวนกันเอง ติดเครื่องสปีด ลุยอ่านรวดเดียวจนจบเลย ลุ้นดี เป็นเล่มนึงที่บทสรุปคาดไม่ถึง ดีกว่าที่คิดไว้เยอะเลย หักมุมเดาไม่ได้ นานๆทีจะเจอเรื่องดีแบบนี้

[Ae · Rating 2 out of 5]

Trigger warning : rape, child abuse, murder, homophobic, sexist, catcalling, ความสัมพันธ์ชู้สาวครู-นักเรียน
2/3 ดีนะ แต่ 1/3 ดิ่งลงเหว เข้าใจว่าเขียนตอน 2003 แต่มันอุบาทว์เกิน

[Koroz · Rating 2 out of 5]

เห็นเขาว่าสนุกกัน สงสัยเราจะตั้งความหวังเยอะไปหน่อย เป็นเล่มที่ปูเนื้อเรื่องนานมากกกก กว่าจะสนุกคือไปช่วงเลยกลาง ๆ เล่มไปเลย พล็อตดีนะแต่ส่วนตัวว่า น้ำเยอะไปหน่อย และไม่หวือหวาอะไรมาก

[Kan · Rating 2 out of 5]

Nội dung đã không hay thì chớ đã vậy biên tập của cuốn này còn như trò hề. Mình không chấp nhận nổi sự cẩu thả này. Bỏ tiền ra đọc một cuốn sách với hàng tá lỗi cảm giác như quăng tiền qua cửa sổ vậy. Không muốn bàn gì thêm về nội dung nữa luôn. Chán và nhảm tới tuyệt vọng :)

[Chan · Rating 4 out of 5]

"Két xác" - Hideo Yokoyama

Nghe cái tựa sách là thấy "căng" rồi.
15 năm trước, có một vụ c.ư.ớ.p nhà băng, tới ngày hết hiệu lực truy cứu thì đùng một cái, có 01 cô giáo t.ự t.ử trong trường. Chuyện tưởng vậy là chìm xuồng. Ai dè 15 năm sau, ngay cái lúc mà vụ án chỉ còn đúng 24 tiếng nữa là "khóa sổ" luôn, thì có người báo án: "G.i.ế.t người đó mấy cha, t.ự t.ử gì tầm này!!!

Rồi đó, lúc này là bắt đầu cuộc chạy đua nghẹt thở đúng nghĩa đen luôn. Team cảnh sát phải lật lại cái hồ sơ 15 năm cũ mèm, manh mối thì như muối bỏ bể, ghi chép thì qua loa đại khái. Đọc mà tức giùm luôn. Trong khi đó, cha nội hung thủ thì cứ ung dung trong bóng tối, coi bộ là một tay "não to", tính toán cả rồi. Kèo này nó lệch ngay từ đầu.

Cái hay của truyện là nó không chỉ có phá án. Càng lật, càng đào sâu, một chuỗi sự thật đen tối được phơi bày ra đến đau lòng. Toàn là những chuyện mà người ta muốn chôn sâu giấu kỹ. Nó làm mình phải suy nghĩ về nhân quả, về những lựa chọn sai lầm kéo theo cả một đời người.

Giữa mấy cái tăm tối đó, có một câu làm tui phải suy nghĩ hoài:
"Nếu con có thật nhiều ký ức đẹp, con có thể trở về đó bất cứ lúc nào. Ngay cả khi ở nhà con vẫn có thể tận hưởng được niềm vui.
Nhưng nếu con chỉ làm điều xấu, sẽ không có gì đáng để nhớ lại cả. Và cuộc sống như thế sẽ rất buồn tẻ, phải không?"

Nghe xong thấy thấm ghê ha? Nó không chỉ là lời thoại suông đâu, nó là cái xương sống của cả câu chuyện luôn đó. Nó nhắc mình về cái giá của sự lương thiện và những ký ức đẹp, thứ mà tiền bạc hay mưu mô không bao giờ mua được.

Tóm lại thì tui đánh giá "Két Xác" đúng là một cuốn trinh thám "ổn áp" nha. Ai mê thể loại đấu trí căng đét, chạy đua với thời gian thì cuốn này là "hết nước chấm". Nhịp truyện nhanh, tình tiết lắt léo, đọc cuốn cực kỳ. Đọc đi, không phí thời gian đâu!

[Uqq.xr · Rating 5 out of 5]

เป็นนิยายที่เล่าเรื่องแบบเป็นลำดับ เข้าใจง่ายมากๆ ตัวละครทุกตัวเรื่องนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว คนเขียนทำให้ผู้ต้องสงสัยเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ความสัมพันธ์ตัวละครก็คือลึกซึ้งมาก ถือเป็นหนึ่งในเล่มที่ไม่ควรพลาดเลย 🌃📞

[Inkkts · Rating 5 out of 5]

คดีฆ่าตัวตายเมื่อ15ปีที่แล้ว มีข้อมูลใหม่มาว่าเป็นการฆาตกรรมแต่อีก24ชม.จะหมดอายุความ
เนื่อเรื่องตอนแรกเอื่อยๆนิดนึง แต่พอเริ่มไขคดีได้ลุ้นมากก สนุกมาก ตื่นเต้น เป็นนิยายสืบสวนสอบสวนอีกเรื่องที่ชอบมากๆเลย

[Nattawan Teeraneaw · Rating 3 out of 5]

มีช่วงที่สนุกและช่วงที่เนือยๆ

[Ultraman · Rating 5 out of 5]

สนุกโคตรรรร ให้แบบตาตรึงใจ (แต่แรกๆเบื่อตำรวจหน่อย พอผ่าน chapter แรกถึงจะเข้าสู่การเล่าแบบเจ้มจ้น) 🤌🏼

[janeny ไก่บิน · Rating 5 out of 5]

สนุกดีค่ะ เดาคนร้ายแทบไม่ถูก ที่คิดว่าจบแล้วยังแบบอ่าวหน้าเหลือคือออ หลอกไปมมา อ่านเถอะค่ะ

[DoubleJay Amornwarawong · Rating 5 out of 5]

ตอนแรกงงว่าทำไมมีแต่คนตามหาหนังสือเล่มนี้ พออ่านจริงแล้วสนุกสมคำรำลือ
ช่วงแรกก็เอื่อยๆหน่อย มีตัดสลับเนื้อเรื่องช่วงอดีตกับช่วงปัจจุบัน แต่อ่านแล้วไม่งงนะ พอเริ่มติดลมเท่านั้นแหละ สนุกมาก วางไม่ลงเลย

[osa · Rating 5 out of 5]

Beyond expectations in so many ways.

เรื่องย่อ: เมื่อคดีฆ่าตัวตายของครูสาวเมื่อ 15 ปีที่แล้วกำลังจะหมดอายุความลง ดันมีข้อมูลแจ้งเข้ามาใหม่ว่าเป็นคดีฆาตกรรมทำให้ตำรวจต้องรื้อคดีขึ้นมาสืบสวนกันใหม่ภายในเวลาที่จำกัด ความกดดันทุกอย่างพรั่งพรูเข้ามา พร้อมใจให้ทุกฝ่ายรีดเค้นความสามารถทั้งหมดที่มีทุ่มเทเพื่อจับคนร้ายให้ได้...

สนุก สนุกมากๆ อดหลับอดนอนเพื่ออ่านให้จบ อย่างที่หลายรีวิวเขียนไว้ ช่วงแรกจะดำเนินเรื่องค่อนข้างช้า คล้ายกับว่าวนอยู่ในอ่าง หลังจากนั้นจะค่อยๆ เปิดเผยข้อมูลที่มาที่ไป ทั้งเบื้องลึกและเบื้องหลังของผู้เกี่ยวข้อง โยงไปถึงแรงจูงใจจนเกิดเหตุฆาตกรรม มี twist ที่มาบรรจบกับคดีที่เกิดขึ้นและจบลงในระยะเวลาคาบเกี่ยวลง ระหว่างทางที่อ่านเหมือนมีอะไรให้ประหลาดใจอยู่เรื่อยๆ เพราะไม่รู้ว่าข้อมูลที่กำลังรออยู่ในหน้าต่อไปจะเล่นกับความรู้สึกยังไงต่อ เมื่อถึงท้ายเล่มเรารู้สึกว่าสมน้ำสมเนื้อ เพราะทุกอย่างจะเข้ารูปเข้ารอยได้ต้องอาศัยรายละเอียดและองค์ประกอบหลายอย่างเพื่อมาอุดช่องโหว่ ใครที่ชอบการดำเนินเรื่องเร็ว สืบสวนไล่ล่าอย่างเข้มข้น ลุ้นระทึกในทุกๆจังหวะ อาจจะไม่ชอบเรื่องนี้เท่าไหร่นัก แต่เราอยากขอให้เปิดใจ รายละเอียดที่ใส่เข้ามาเมื่อมาย้อนคิดดูก็รับรู้ได้ว่ามันมาจากใจคนเขียนที่ต้องการสื่อสารอะไรบางอย่างกับสังคมอยู่

ไม่อยากรีวิวลงลึกของเนื้อเรื่องมากเกินไป เพราะรายละเอียดต่างๆต้องอาศัยจังหวะการเล่าเรื่องในเล่มเท่านั้น ทุกอย่างจะค่อยๆ เปิดเผยในช่วงหน้าที่ 200 ขึ้นไป อะไรที่คิดไว้กลับไม่เป็นอย่างคาด แต่พอมาถึงบทสรุปจบก็เชื่อมโยงกันอย่างดี

-

Quote:

• หลงมัวเมากับความอุ่นใจที่ได้เป็นฟันเฟืองของสังคม เป็นแค่เศษเสี้ยวของฝูงชนที่ดูกลมกลืนกันไปหมด

• ทุกสิ่งทุกอย่างเติบโตอย่างขีดสุด ทั้งที่มันเฟื่องฟูเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังทำให้เราฉงนอย่างบอกไม่ถูก

• ความรู้สึกนั้นฝังอยู่ในจิตใจเรื่อยมา ถึงอย่างนั้นทุกคนก็พยายามเป็นคนสมัยใหม่ หลังจากผู้คนล้มตายในสงคราม และขบวนการนักเรียน นักศึกษามีเหตุนองเลือด จู่ๆ ความเฟื่องฟูเข้ามาแทนที่ แต่สังคมดูเย็นชาอย่างน่าประหลาด แม้จะไม่มีการต่อสู้ซึ่งหน้าและการหลั่งเลือดอีกต่อไป ทว่าสังคมกลับวางอำนาจด้วยการกำหนดกฎระเบียบและการแบ่งแยก รวมทั้งขัดเกลาทุกสิ่งให้เป็นไปตามต้องการอันสมเหตุสมผลที่ว่า 'ต้องทำความดี ต้องทำเพื่อคนอื่น' แต่เพราะสังคมไม่มีทางพัฒนาได้อย่างสมบูรณ์แบบ จึงมีเศษเสี้ยวเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยความย้อนแย้ง และไม่อาจขัดเกลาได้ จะว่ายังไงดี เศษเสี้ยวเล็กๆ นั้นมีทั้งความดื้อด้าน ความเคลือบแคลง และความขัดต่อสังคมที่ยึดถือหลักการอันสมเหตุสมผล...

[nananatte · Rating 5 out of 5]

ในที่สุด ก็เจอนิยายที่ปั่นหัวคนอ่านได้ในระดับเดียวกับ 'กลลวงซ่อนตาย'(ฮิกาชิโนะ เคโงะ) และ "แผนอำพราง"(อะกิมิตซึ ทาคากิ) เสียที!
ขอชมทีมคัดต้นฉบับของสนพ.น้ำพุเลยว่าเลือกซื้อลิขสิทธิ์มาได้ถูกเล่มมาก! พีคมาก สุดจัด

คนเขียนวางหมากแบบเป๊ะๆๆๆ
ก่อความตึงเครียดระหว่างอ่านได้แบบปั๊กๆๆ
Red Herring ตลอดก่อนจบบท จะหยุดอ่านก็หยุดไม่ได้(บ้าจริง!)
ลุ้นระทึกตลอดระหว่างอ่าน ทั้งลุ้นกับฝั่งตำรวจ และลุ้นกับทางฝั่งคนให้ข้อมูลด้วยว่าพวกเค้าจะรอดไหม? จะไปเจออะไรต่อ? แล้วที่ตั้งใจว่า "จะทำ" มันทำสำเร็จรึเปล่า?

เตรียมเวลาว่างๆ ไว้เลย 1 วันตั้งแต่เช้าจรดค่ำ สำหรับเล่มนี้ อ่านแล้วไม่เป็นการทำอย่างอื่นเลยค่ะ

รู้ตัวอีกทีตัวละครก็ออกมาแบบล้นหน้ากระดาษ (เยอะแต่ไม่สับสน เพราะแนะนำตัวละครใหม่ทีละแค่ 1 ตัว)
เรียกได้ว่า ถ้านิยายสืบสวนทั่วไป ตำรวจคือไม้ประดับ หรือบางเล่มก็ไม่มีบทตำรวจโผล่มาเลยด้วยซ้ำ
แต่กับเล่มนี้ "ชมรมคนบาปแห่งคาเฟ่ลูแปง" ขนมาทั้งสำนักงานตำรวจเลยค่ะ!
ใช้ตำรวจเปลืองมากกกกกกกกกกกก มาทุกยศ ทุกตำแหน่ง

24 ชั่วโมงสุดท้ายก่อนคดีเมื่อ 15 ปีก่อนจะสิ้นสุดอายุความ
จู่ๆ คดีที่ถูกปิดอย่างรวดเร็วว่าเป็นการฆ่าตัวตายในตอนนั้น กลับมีคนแจ้งเบาะแสว่านั่นเป็นการฆาตกรรมต่างหาก!
ร้อนถึงผู้กำกับซึ่งอยู่ระหว่างกินเลี้ยงกับสื่อมวลชน ต้องแอบหลบออกมาบัญชาการสืบคดี

อ่านแล้วจะเห็นเลยว่าข้างในองค์กรของตำรวจถูกแบ่งย่อยเป็นหน่วยงานอะไรบ้าง แล้วแต่ละหน่วยมีความชำนาญการต่างกันอย่างไร

เรื่องฝั่งตำรวจว่าสนุกแล้ว ฝั่งคนมาให้ปากคำคือสุดๆ ยิ่งกว่า... นี่ฉันกำลังอ่านอะไรอยู่เนียะ อ่านไปได้แต่อ้าปากค้างไป! ทำไมเรื่องมันพัฒนาไปได้แบบตีลังการแปดตลบขนาดนี้!?

คิตะ พนักงานบริษัทธรรมดา ถูกตำรวจใช้กำลังพาตัวมาจากบ้านตั้งแต่เช้าตรู่โดยไม่บอกเหตุผล
เขาถึงกับพูดไม่ออก เมื่อตำรวจบอกชัดเรื่อง "กลยุทธ์ลูแปง" และ "การฆาตกรรมครูสาว"

คำสองคำ... รื้อฟื้นอดีตที่เขาฝังกลบไว้ในส่วนลึกสุดของความทรงจำ
จากเด็กนักเรียนม.ปลายเกเร เที่ยวเตร่ อันธพาล เค้าเลือกทิ้งชีวิตเก่า มุ่งสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทำงาน และสร้างครอบครัวอย่างเรียบง่าย

แต่... เรื่องในฤดูใบไม้ร่วงสุดท้ายก่อนเรียนจบครั้งนั้น เวลาผ่านมาตั้ง 15 ปีแล้ว ทำไมตำรวจถึงรู้ได้!

อ่านจบแล้ว ต้องเสิร์ชหาทันทีว่า โยโกยามะ ฮิเดโอะ มีผลงานแปลไทยเรื่องอื่นอีกไหมเนียะ! (ยังไม่มีนะคะ as of มีนา 2023)
โอ๊ย เขียนเก่งเว่อร์ค่ะ! อ่านเล่มนี้จบจะลำบากใจ... ต้องไปอ่านเล่มไหนต่อถึงจะมันส์ขนาดนี้ได้อีกล่ะเนียะ ^^;;;

[Kritsada Kitpetcharat · Rating 4 out of 5]

ชมรมคนบาปแห่งคาเฟ่ลูแปง, โยโกยามะ ฮิเดโอะ

เป็นเรื่องที่ซื้อมาอ่านแบบไม่คาดหวังอะไรเลย แต่กลับพออ่านจบก็รู้สึกว่าสนุกกว่าที่คิดมาก ส่วนหนึ่งก็อาจจะเพราะไม่ใช่นิยายจากผู้แต่งที่ได้รับความนิยมในกระแส เราเลยปล่อยใจอ่านไปได้เรื่อย ๆ โดยที่ไม่ต้องไปคิดคำนึงว่ามันจะออกมาในท่าไหน

ชมรมคนบาปแห่งคาเฟ่ลูแปง ว่าด้วยเรื่องราวการสืบสวนคดีการฆาตกรรมของครูสาวเมื่อ 15 ปีก่อนที่กำลังจะหมดอายุความลงในอีก 24 ชั่วโมง โดยที่มีผู้ต้องสงสัยคือนักเรียนตัวปัญหา 3 คนที่คาดว่ามีส่วนร่วมกับคดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้นในคืนที่เกิดเหตุ

ตัวเรื่องจะสลับเล่าระหว่างเหตุการณ์การสืบสวนในปัจจุบัน และเรื่องราวในอดีตผ่านปากคำของตัวเอกที่เป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัย โดยที่ความสนุกของนิยายเล่มนี้คือการพาเรากลับไปยังบรรยากาศเก่า ๆ บรรยากาศของกลุ่มเด็กไม่เอาไหนที่พยายามรวมตัวกันทำอะไรบางอย่าง ที่นำไปสู่เหตุการณ์ที่ไม่อาจเปิดเผยได้

จริงอยู่ว่านิยายเล่มนี้เป็นอีกหนึ่งเล่มที่หนาเอาเรื่อง แต่ด้วยการเล่าเรื่องสลับไปมาก็ทำให้เราอ่านได้เรื่อย ๆ ไม่น่าเบื่อ โดยที่เนื้อหาในแต่ละช่วงก็พาเราไปสำรวจชีวิตของเหล่าตัวละครในอดีต ซึ่งจุดที่ทำได้ดีมาก ๆ ก็คือการผนวกรวมพล็อตปมเรื่องต่าง ๆ ที่ปูเอาไว้ได้เป็นอย่างดี รายละเอียดที่ทิ้งไว้ถูกนำมาใช้จนหมดจนไม่เหลืออะไรให้ค้างคา แม้ช่วงท้ายอาจจะดูให้อารมณ์จับยัดมากไปหน่อยแต่ก็ไม่น่าเกลียด

แต่อีกจุดหนึ่งที่ไม่น่าเชื่อว่าตัวนิยายสืบสวนเล่มนี้จะพาไปได้ก็คือการที่มันว่าด้วยการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ผ่านเหล่าตัวละครในเรื่องที่สะท้อนผ่านเหตุการณ์ในวัยเด็กเมื่อ 15 ปีก่อนผ่านค่านิยมของยุคสมัยที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง (ในบริบทของสังคมญี่ปุ่น) เรื่องราวความสัมพันธ์ของคำว่า “เพื่อน” การก้าวข้ามความผิดพลาดในวัยเด็ก การพยายามลืมเลือนอดีตที่เราไม่อยากจะคิดถึงมันอีก รวมไปถึง “ความลับ” ที่เราเก็บไว้ ที่มูลค่าของมันอาจทำร้ายเราหรือคนรู้จักได้ในสักวันหนึ่ง แม้ว่าเราทุกคนต่างก็ล้วนมีความลับซึ่งกันและกันเสมอมา

[Reader Guy · Rating 5 out of 5]

“สนุกจริงๆ สมกับที่เค้าล่ำลือกัน, นี่น่าจะเป็นหนังสือที่อ่านจบเล่มสุดท้ายของปีนี้ คุ้มค่าสุดๆ”

เริ่มต้นเรื่องคือมีการเร่งตรวจสอบคดีที่ใกล้หมดอายุความ ซึ่งคดีนี้เกิดถูกตัดสินว่าเป็นการฆ่าตัวตายมาก่อน แต่มีคนนิรนามแจ้งเบาะแสว่าเป็นการฆาตรกรรม ตำรวจเลยต้องหาตัวคนที่เกี่ยวข้องมาสอบปากคำ โดยkeywordสำคัญคือ"กลยุทธ์ลูแปง"และทุกสิ่งอย่างเริ่มต้นจากเรื่องนี้

จากความทรงจำในอดีตของผู้ถูกสอบปากคำ เริ่มต้นด้วยอะไรๆที่ธรรมดา เรื่องราวชีวิตในรั้วโรงเรียน เจอเหตุการณ์ไม่คาดฝันและการรับมือกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถูกอยากมันจะค่อยๆบีบผ่านความรู้สึกและปมของตัวละครในแต่ละตัว แล้วจะหนักสุดตอนเฉลยคดีในตอนท้ายที่รู้สึกบีบหัวใจแบบสุดๆ*มีเรื่องให้ตกใจหลายเรื่องแต่จะมีเรื่องนึงที่ค้างในหัวผมถึงตอนนี้

*ประทับใจอีกเรื่องคือคนแต่งเก็บทุกเม็ด มีปมตรงไหนเฉลยก็ขยี้หมด ไม่ทิ้งไว้เลย

[Kishibe · Rating 3 out of 5]

หน้าปกบอกว่า นิยายสืบสวนที่ปั่นประสาทที่สุดในรอบทศวรรษ เป็น เรื่องราวของคดีที่กำลังจะหมดอายุความใน 24 ชั่วโมง แต่กลับพบเบาะแสสำคัญว่านั่นเป็นคตี ฆตก. ไม่ใช่คดี ฆตต. ผู้ที่เกี่ยวข้องจึงถูกเรียกมาสอบปากคำอีกครั้ง เปิดหัวน่าสนใจดี แต่มันก็เป็นการฟังผู้ต้องสงสัยเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ ได้ตั้งคำถามตลอดว่าตัวละครนี้พูดจริงรึเปล่า แอบโกหกตอนใหนไหม อ่านๆวางๆ แล้วคิดตามไปด้วย แต่จุดสำคัญคือมันชวนง่วงยังไงไม่รู้ ไม่ได้รู้สักตื่นเต้นหรือปั่นประสาทแบบหน้าปกเปรยสักนิด จนถึงหน้าสุดท้ายก็ยอมรับสนุกอยู่พอตัว ผูกเรื่องได้ดี
เราให้แค่ 3 ดาว เพราะมันไม่ว้าวเลย ถ้าหน้าปกไม่เปรยแบบนั้นเราคงไม่คาดหวังเยอะจนผิดหวัง