Zawsze jest ktoś

by Petra Soukupová, Julia Różewicz (Translator)

Veronika ma pracę, którą lubi, męża, który ją rozumie, i dwoje nastoletnich dzieci, które nie sprawiają większych problemów. Ma też, rzecz jasna, swoje małe troski: odkąd rzuciła palenie, ubrania są na nią przyciasne, córka i syn coraz rzadziej z nią rozmawiają, a wizyty u mieszkających na wsi rodziców przeważnie kończą się awanturą.

Ale przecież zawsze jest ktoś, kto nas denerwuje, prawda?

Vera jest przekonana, że ma pod kontrolą życie swoje i bliskich. Może nie powinna codziennie pić, ale czy kieliszek albo dwa przed snem to dużo? Czy wolno jej nie odpisać na wiadomość od mamy tylko dlatego, że rozmowa zapewne przerodzi się w kłótnię, po której znów nie będzie mogła zasnąć? E tam. Wszystko gra. Do czasu…

Petra Soukupová w powieści Zawsze jest ktoś jak zwykle bierze pod pisarski skalpel relacje rodzinne – tym razem między dorosłą córką a starzejącymi się rodzicami. Przygląda się też uważnie trudnościom, przed jakimi stają nastolatki.

Gdzie przebiega granica między poświęcaniem się dla innych a chronieniem siebie? Jak szybko może runąć pozorna stabilizacja?

Nieodkładalna, pełna śmiesznych i strasznych (jak samo życie) obserwacji książka czeskiej „specjalistki od krojenia rodziny”.

Genres: Czech Literature, Fiction, Contemporary

392 pages, Paperback

Published August 26, 2025

About the author

Petra Soukupová je česká spisovatelka a scenáristka, laureátka literárních cen Magnesia Litera 2010 v kategorii Kniha roku za prózu Zmizet a Ceny Jiřího Ortena 2008 pro mladé literáty za knihu K moři.
Absolvovala obory scenáristika a dramaturgie na Filmové a televizní fakultě Akademie múzických umění v Praze.

K povídce Na krátko vytvořila scénář, za nějž v roce 2009 obdržela 3. místo v soutěži Cena Sazky za nerealizovaný scénář. Kniha K moři se stala předlohou pro napsání scénáře, za který obdržela nejvyšší ocenění ve 2. ročníku soutěže scenáristů Nadace Barrandov & RWE. Za triptych Zmizet byla vedle zisku Magnesie Litery také nominována na Cenu Josefa Škvoreckého.
V letech 2008–2010 působila v televizi jako scenáristka seriálu Comeback, s Tomášem Baldýnským psala i seriál Kosmo. Od roku 2011 pracuje jako dramaturgyně seriálu Ulice.

Reviews

[Quanti · Rating 3 out of 5]

Jsem v koncích.

Vůbec nevím, co dát za hodnocení, protože mi to hodně nesedlo, na druhou stranu Soukupová psát umí, takže cokoli pod tři by byla urážka...

...

...ale po přečtení mám o hodně jiný pocit než u jiných jejích knížek. Jasně, všechny mají takovou tu pachuť každodenního válčení s životem a pinožení se ve vztazích s podobně nedostatečnými blízkými, všechny končí na míle daleko od katarze, ale vždycky to nějak dávalo smysl a tady ho nevidím.

Poslední dvě kapitoly jsem četla dvakrát, jestli jsem je pochopila správně, jestli mi něco neuteklo. Co se stalo? Proč se to stalo? Nevidím vůbec důvod, proč by to mělo mít právě takovýhle výsledek. Po jedné návštěvě u psycholožky? A co vlastně dělal ten Michal? A jak je proboha v dnešní době možný dostat u zubaře termín na druhý den? :D

Celkově jsem měla několik záseků, kdy jsem prostě přestala na několik dní až týdnů číst, protože to bylo hnusný a nechtělo se mi číst dál. Což zase, i jiný její knížky bývají hnusný, ale touha číst dál je většinou silnější. Nechápala jsem, co všichni myslí, když u Nikdo není sám povětšinou mluví o zklamání, ale sama teda jsem... nevím, jestli zklamaná, ale rozhozená určitě. A nechápající. A tak vůbec.

[Lucie Králová · Rating 4 out of 5]

Ufff….síla jako vždy u Soukupové.
Autorka se popisem naprosto všedních věcí a emocí dokáže čtenáři dostat úplně pod kůži. Až to fyzicky bolí. Opravdu. Já sama nevím, z čeho mi při čtení bylo víc špatně. Z toho, jak se zemřelá matka dokázala hlavní hrdince dostat do hlavy. Nebo možná z chování těch pubertálních dětí (nevím proč se mi při čtení vybavovalo mé patnáctileté já a dost podobné chování). No prostě síla.

Jen ten konec. Já nevím. Co nám to vlastně řeklo? Vyřešily se ty problémy, já osobně bych tomu ještě pár stránek dala.

[Jevhenija Syvulja · Rating 4 out of 5]

To byla jízda, emoční horská dráha… Nejhorší byl pocit, že se všichni vlastně snažili dělat max, ale celý se to rozpadalo na maličkostech, za který nikdo nemohl. Docela nepříjemný čtení, nikdo si nepřeje to slyšet takhle narovinu, že i zdánlivě perfektní život a perfektní rodina se může za půl roku totálně zhroutit. A vlastně i ten otevřený konec tam sedí, evidentně jejich život běží dál a konec knížky bude, až asi všichni umřou🤷🏻‍♀️ Vhled do budoucnosti, který se každý snaží vyhnout, docela silný čtení - to Soukupová umí, zatím asi nejlíp vykreslená atmosféra. Good job!

[Danka · Rating 2 out of 5]

Tak ja neviem. Zaciatok fajn, vravim si to moze byt zaujimave. Postupne mi vsak neustaly kolotoc toho isteho zacal liezt na nervy a to som to len citala,nie zazivala ako Veronika..dej v podstate celou knihou rovnaky. Problemy, problemy, problemy. Tak som sa nimi teda prehryzala s ocakavanim, ze sa predsa musia nejako vyriesit. No, nedockala som sa. Ten zaver ma vyslovene nastval 😒

[Tereza Vítková · Rating 5 out of 5]

Jo, byla moc dobrá! Autentický, vtipný a hlavně návykový román mě v posledních dvou dnech pořádně zaměstnal. Konverzace postav jsou jak vystřižené z obýváku od sousedů, neuvěřitelný um v lehkosti skládání dialogů.
Bylo tam všechno, trochu ironie, mezilidských vztahů, heartbreaku a rodinných válek v kontrastu s absurditou všedních starostí (a že jich bylo).
Jediný co, tak mě trochu zklamala stylizace dětí do klasických gen z characters, jakože veganství, LGBTQ a anorexie mi přijdou trochu prvoplánový a přežitý, ale možná jsem jen já mimo

[Tereza Vlckova · Rating 5 out of 5]

Na novou Soukupovou jsem se těšila, jako vždycky, a jako vždycky nezklamala a jako vždycky mě život postav pohltil tak moc, že jsem málem zapomněla na ten svůj. Jako by ty jejich problémy byly najednou i moje problémy, a jak kdybych se poznávala ve všedních (a přitom absurdních a intimních) dialozích a prožitcích snad všech postav. Jako vždycky je to na jednu stranu strašně odpočinkový čtení a na druhou stranu všeho plný a náročný příběh. Konec vlastně není konec, ale cliffhanger, který mě nutí nad životem postav přemýšlet ještě pár dnů po přečtení a uvažovat, jak to asi bylo nebo mělo být dál. Jako vždycky. A i přes to, že všechno je to jako vždycky, tak je to pořád tak plný překvapení, autenticity a nepochopení, jak to umí jenom Soukupová.

[Kačaba · Rating 4 out of 5]

Skvělá a úplně na dřeň. Jako vždy.

[Denisa · Rating 3 out of 5]

Hoci mám Soukupovej knihy rada, toto bolo pre mňa veľmi únavné čítanie o unavenej, uštvanej žene v strednom veku, jej dospievajúcich deťoch a vzťahu k rodičom. Taký bežný život, ktorý denne žije každý z nás. Dialógy a všetko to vykreslenie situácií - super, v tom je dobrá, ale akosi som sa aj tak nevedela naladiť na postavy.

[Adéla Lavická · Rating 5 out of 5]

Z knížek Petry Soukupové je mi vždy fyzicky špatně. Když jsem četla dialogy mezi Veronikou a její matkou, úplně se mi svíral žaludek a cítila jsem, jak mě bolí na duši. Neznám žádného jiného autora, který by dokázal tak skvěle popsat vnitřní monology jednotlivých postav.

[Romana · Rating 4 out of 5]

Ak niekto dokáže naozaj autenticky opísať medziľudské vzťahy, tak je to práve Petra Soukupova. Touto knihou mi udrela na moju citlivú strunu, pripomenula mi moje detstvo - tiež som nikdy nechcela chodiť ku babke, rodičia sa ma snažili všemožne uplatit a keď to nepomohlo, tak prišli vyhrážky, tiež som sa s otcom drvila matiku na prijímačky na gympel a mnoho mnoho iných malých detailov. Veľmi som si toto čítanie užila,bolo to reálne, pravdivé občas smutné.

[Steklina · Rating 3 out of 5]

Soukupová jako vždy, žádné překvapení nebo vybočení z již známého (a očekávaného) se nekoná. V hlavní roli mezilidské vztahy, tentokrát s akcentem na soužití dětí a rodičů. Soukupová umí výborně psát, je skvělá psycholožka, nad jejími postavami kroutíte hlavou, jak se můžou tak debilně chovat, ale vzápětí si musíte přiznat, že se v nich poznáváte. To jí upřít nelze. Jen jsem si říkala, že už by to chtělo nějakou změnu. Alespoň poslední romány jsou střižené na jednom kopytě a nejeden čtenář by se mohl začít pomalu nudit.

[Mela · Rating 5 out of 5]

Classic Soukupová, you might say. A magnifying glass focused on family relationships.

I missed the perspectives of Michal, the father and husband, but the perspectives of the mother, wife, and two teenage children were absolutely priceless. And although nothing was actually fixed or resolved, the time spent with this family was worth every minute. I especially enjoyed the story of an adult child's supposed duty to their aging parents, their boundaries, the story of teenage first love, and the story of peer abuse, how it can happen almost "unnoticed."

[4.5 stars]

[Martina · Rating 4 out of 5]

Zacatek me moc nebavil, konec byl trosku dramaticky. Ale to je zivot, vid.

[Tereza Eliášová · Rating 5 out of 5]

Obyčejně skvělé a trýznivé, tak nějak jako vždycky. Asi si toho od Petry Soukupové musím přečíst ještě víc.

[Klára · Rating 3 out of 5]

Po dlouhé době kniha, která mě vážně nebavila číst. Přesto ale musím říct, že je tak dobrá, že na ni myslím ještě několik dní po dočtení. Předkládá strašně moc otázek k zamyšlení: Kde leží ten předěl mezi obětavostí a neschopností nastavit si hranice? Kde je hranice mezi pár sklenkami vína na uklidněnou a začínajícím alkoholismem, kolik manipulací, pozičních her a očekávání druhých zvládneme vstřebat, než nás to zlomí? A nakonec, a nebo možná úplně především, co děti? Jak dva dospívající jedinci mohou vyrůst v cokoli vyrovnanějšího na pozadí takovéhle rodinné atmosféry, když oba nevědí, jak víc volat o pomoc, aby byli skutečně slyšeni?

[Iva Habrnálová · Rating 4 out of 5]

Od Soukupové jsem četla již několik knih a i tato byla skvěle zpracovaná. Aktuální situace Veroniky je odlišná od té mé, ale i tak jsem se dokázala do ní vcítit a zamyslet se nad tím, jak tomu v budoucnu předcházet, protože i já za svůj život slyšela od babičky, ty musíš zůstat v rodném městě, abys v budoucnu mohla o své rodiče pečovat, tvá sestra je v Praze, ta nemůže domů tak často dojíždět. Už tehdy jsem se rozhodla svůj osud změnit a také odešla do Prahy, tak doufám, že mě tato kdysi vyřčená slova nebudou v budoucnu svazovat jako Veroniku…

[Aleksandra Gratka · Rating 5 out of 5]

Petra Soukupová zajmuje specjalne miejsce w moim sercu. Najbardziej kocham "Pod śniegiem", ale każdą powieść autorki uznaję za ważne wydarzenie w moim czytelniczym życiu.
W najnowszej książce znowu mamy relacje rodzinne i to takie, w których wielu czytelników przejrzy się jak w lustrze. Soukupová jest świetną obserwatorką, bezlitośnie obnaża lęki i pragnienia, które człowiek zwykle przykrywa pod maską i pancerzem.

Główną bohaterką jest Veronika - żona, matka i córka z misją: uszczęśliwić wszystkich. Sporo czasu zajmuje jej zrozumienie, że jest to misja niemożliwa. Nastoletnie dzieci mają swój świat, do którego matka, mimo szczerych chęci, ma ograniczony wstęp. Starzejący się rodzice stają się źródłem problemów i powodem wyrzutów sumienia. Veronika albo jest zła na siebie, że do nich nie pojechała, albo jedzie i od razu się z nimi kłóci. Bo jej rodzice to naprawdę trudne przypadki. Wiecznie marudząca matka, ojciec uciekający na ryby, oboje krytykujący córkę, zięcia i wnuki za niemal wszystko. Najgorzej, gdy względna stabilizacja się kończy i życie zaczyna wymykać się Veronice z rąk. Kolejne kieliszki wina mają utrzymać uśmiech na twarzy, wyłączyć lęk o ojca, który osuwa się w chorobę, o córkę, którą przerastają nastoletnie problemy, o syna, który coraz gorzej się uczy, o pracę, która przegrywa z prywatnym życiem, o męża tak na wszelki wypadek.
Poznajemy tu przede wszystkim perspektywę kobiety, ale do głosu dochodzi też córka (świetna jest i smutna ta narracja) i czasem syn. To różne spojrzenie na tę samą sprawę mocno uderza w emocje...
Vera chce być jak ta siłaczka z wiersza Szymborskiej "Portret kobiecy". Chce dźwignąć wszystko i wszystkich, rozwiązać wszystkie problemy. Sama. Tyle że tak się nie da. Ze ściśniętym sercem śledziłam jej działania i to jak powoli pogrąża się w matni. Boże, jak ja jej kibicowałam! I jak ją rozumiałam...

Zawsze jest ktoś, kto nas wkurza. Zawsze jest ktoś, kto nas krzywdzi. Zawsze jest ktoś, kto wywołuje w nas wyrzuty sumienia. Oby zawsze był ktoś, kto pomoże...

[Eva Kadlecová · Rating 3 out of 5]

Petru Soukupovou čtu moc ráda, v knihách umí o běžných tématech, která řeší spousta rodin, psát poutavě a dát knize atmosféru, že mě po přečtení celého příběhu až mrazí. Na její novinku jsem se proto opravdu těšila, bohužel však tentokrát přišlo velké zklamání. Postavy mi přišly jaksi ploché, nedokázala jsem se do nich vcítit, nedařilo se mi do knihy pořádně začíst a ani konec to za mě nevylepšil. Za mě průměr - nenadchne ani neurazí.

[Lucia · Rating 5 out of 5]

Tak toto bola pecka, zhltla som to za 24hod.
Krasny obraz rodiny, v ktorej kazdy clen potrebuje terapiu ako sol. Postupne ma vsetci ucastnici zacali extremne s**t, mala som chut tu knihu odlozit, sposobovalo mi to serioznu uzkost, v niektorych veciach som nasla ci uz seba, alebo svoju rodinu, ale vcuclo ma to a je to tam. Soukupova opat raz nesklamala.

[Marcela Kleinbitch · Rating 5 out of 5]

Tahle kniha se mě dotkla velmi osobním způsobem, v některých věcech jsem poznávala rodinné rozhovory. Petra Soukupová umí zarýt pod kůži. 5/5

[Anna Brytańczyk · Rating 5 out of 5]

Historia rodziny, która mierzy się z problemami w związku z opieką nad ojcem. Wiele problemów w tej kwestii wiąże się z bardzo nie rodzinnymi stosunkami między osobami. Ciągle wyrzuty dziadków odbijają się na braku chęci odwiedzin młodszych przedstawicieli rodziny. A potem następuje dylemat powinności. Brak logicznego myślenia dominuje w myśleniu bohaterów. Brak rozmowy jakiejkolwiek. Ciągłe zmiany tego co ustalone i co mówię. Nie chcę się sympatyzować z bohaterami. Główna bohaterka uważa siebie za ofiarę tego stanu a swoje zachowania za wlasciwe, ale sama nie ogarnia i do tego jest uzależniona od alkoholu. A zakończenie? sama nie wiem czy ta książka jest zakończona. Natomiast napisana jest rewelacyjnie. Bardzo prosto jak monolog myśli danej osoby, z wszelkimi wyrzutami, myślami, dialogami które toczy z innymi. Mamy tutaj perspektywę 3 osób matki, syna i córki. Na różnych etapach z przeważaniem perspektywy matki. Sama książka porusza trudne tematy, zajmowania się chorymi rodzicami, złych kontaktów z rodzicami, pierwszych miłości, zmiany szkoły, czy też znęcania się nad innymi, poczucia powinności. Natomiast wszystko to jest ubrane w bardzo lekki język, który trochę momentami też normalizuje i pomija niektóre aspekty, bez większej refleksji, jedynie opisując co się dzieje.

[Ali Martonova · Rating 3 out of 5]

Tak to bolelo, toto čítanie. Doslova mi bolo ťažko. Spočiatku ma to bavilo, vyzeralo to byť zaujímavé aj forma akou je kniha písaná je veľmi "čtivá", ale už toho bolo veľa. Akoby na mňa každou prečítanou stránkou niekto nalial viac a viac bahna, stále problémy, z ktorých sa nevie hlavná hrdinka vyhrabať, stále ustupuje a snaží sa všetkým vyhovieť, stále sa každému ospravedlňuje. Častokrát som mala sto chutí s ňou zatriasť. Ten záver to ešte vyhrotil, len to tak zrazu seklo a bol koniec. Neviem, asi ma tá kniha sklamala a nič mi nedala, aj keď sa ľahko čítala.

[Lenka Srolová · Rating 4 out of 5]

"Nová Soukupová, tak jak ji znáte a máte rádi."
S tím plně souhlasím.

Nikdo není sám je má druhá přečtená knížka od autorky a jsem stejně nadšená, jako jsem byla po Věcech, na které nastal čas.
Petra Soukupová píše postavy přímo nám na míru. Kdekdo se do nich dokáže v mnohých situacích vcítit a chápat jejich rozhodnutí, protože třeba právě teď řeší ten samý problém - ztráta blízkého člověka, první láska, starosti s domácími mazlíčky, péče o seniora…

Celou knihou vás provází matka Veronika, náctiletá dcera Mája a mladší syn Míša. I když to nebylo veselé čtení, těšila jsem se na chvíle s touto rodinou. Připadalo mi, jako kdyby to byli moji sousedé, autorka postavy vykresluje neskutečně reálným způsobem.

Konec přišel rychle a jsem ráda, že mě ani nezklamal, ani nepřekvapil.

[Simone · Rating 3 out of 5]

Už je to nějakou dobu, co jsem četla knihu, kde by mě některá z postav tak rozčilovala. Jako fakt brutálně.
Evidentně se nedovedu vcítit do člověka, který má hyperkritické rodiče a cítí potřebu pomoci za všech okolností (z pocitu viny? maybe).
Nicméně, celkově mi text moc nesedl. Tohle nebyla klasická depkařka Soukupová, která mě vždycky pořádně emocionálně rozdrtí.
Kdyby se ukázalo, že má Veroničin manžel milenku, ježiš, jak já bych byla šťastná. Fakt. Takhle hodnej prostě nikdo být nemůže. Leda úplnej magor. Já bych nebyla.

[Eva Kotláriková · Rating 4 out of 5]

Toto je prvá Soukupovej vec, ktorá mi úplne nesadla. Štýl stále výborný, odsýpa to parádne, realita najreálnejšia, všetko funguje....len tá hlavná hrdinka ma proste štve. Áno, máš toho vela moja, ale riešením je sebalutostne pochlastávať? Plus má fakt až nereálne dobrého, chápavého a loajálneho muža, ktorý dokonca ani nemá iné ženské, keď sa mu dostatočne nevenuje. A aj keď je hysterická ani raz na ňu nie je ani trošku nepríjemný. Svatej Klaďas. No nič, napriek tomuto to stoji za prečítanie, rodinné dusno nikto lepšie pár vetami nepopíše.

[Marika_reads · Rating 3 out of 5]

2,5/5

Niestety, ale tym razem trochę się rozczarowałam :( Pięć lat temu czytałam inną książkę autorki „Najlepiej dla wszystkich” i podobała mi się bardzo (dostała ode mnie 5/5 gwiazdek), więc tym bardziej jest to dla mnie zaskakujące.

Główną bohaterką jest Veronika, która mieszka w Pradze z mężem i dwójką nastoletnich dzieci. Równie ważnymi postaciami książki są jej mieszkający na przedmieściach rodzice, bardzo trudne w relacjach osoby, z którymi każde spotkanie kończy się awanturą i lawiną wzajemnych pretensji, szczególnie na linii Veronika i jej matka.
Historia opiera się więc na trudnych relacjach rodzinnych, mierzeniu się z postępującą starością nieidealnych rodziców, problem z porozumiewaniem się z niedostępnymi zbuntowanymi nastolatkami, godzenie pracy z obowiązkami rodzinnymi itd., i to jest coś, za co cenię tę książkę, bo Soukupová sięga po tematy, w których czytelnicy mogą zobaczyć swoje codzienne zmagania. Ale linia fabularna to tylko jeden element, który jest dla mnie istotny w literaturze. Mocno zwracam też uwagę na język i styl, które w tej powieści niestety mi nie podeszły.

Po pierwsze pierwszoosobowe narracje (Veroniki oraz jej dzieci) są napisane w zbyt dla mnie potoczysty sposób, a miejscami wręcz językowo infantylny i niedostosowany do wypowiadającej się postaci, co odbierało im wiarygodność.
Po drugie nie ma tutaj literackiej płynności, fraza jest poszatkowana i gorączkowa. Zakładam, że to celowy zabieg autorki, ale bardzo mi to przeszkadzało podczas czytania.
Po trzecie chaos, i w pełni rozumiem, że to miało oddawać faktyczny nieuporządkowany monolog wewnętrzny bohaterów, ale znów utrudniało mi to zanurzenie się w tej prozie.

I na tym skończę, bo mam zero przyjemności w pisaniu negatywnie o książkach, szczególnie jeśli to tytuł autorki, której inną powieść bardzo cenię. I ostatnie zdanie - to nie jest zła książka, czytałam o niej same dobre opinie, po prostu autorka skorzystała z zabiegów, które nie wpisały się tym razem w moje gusta.

[Tomas · Rating 3 out of 5]

Začalo to veľmi dobre, originálne, Soukopová vie veľmi verne zachytiť disfunkčnosť rodinných vzťahov. Druhá polovica knihy mi však prišla trochu hysterická, emócie boli prehrávané, reakcie menej realistické a dej sa točil v kruhu. Knihe by pomohlo, ak by bola kratšia.

[Oliwia · Rating 4 out of 5]

4.25

[Marie · Rating 4 out of 5]

Někdy mám pocit, že jsme všechny tak trochu Veroniky. Pokoušíme se stát na vlastních nohou, které nám neustále něco (nebo někdo?) podráží. Nevím, jestli se dá napsat, že mě kniha bavila, když se mi - zvláště při promluvách matky - často stáhl žaludek. Je fajn, že v tom člověk není sám.

[Targaryen · Rating 5 out of 5]

Skvělé, skvělé, skvělé! Vztah hlavní hrdinky s matkou a otcem - to je jak u mne! Obzvlášť průběh její návštěvy u rodičů - jak přes kopírák….