What do you think?
Rate this book
Hässelby
Kanskje er det endelig sant, det menneskene har tenkt i så mange å Nå står ikke verden til påske.
Hässelby er en roman om Albert Åberg. Men det er også en roman om pappaen hans som gjorde så godt han kunne og som likevel endte opp med å være i veien, om Viktor og Milla og den lille katastrofen som rammer Hässelby sommeren 1982 og som kanskje, bare kanskje, har skylden i alt. En roman om å vokse opp i skyggen av Stockholm og vite at man aldri skal slippe unna, om Star Wars-leketøyets samleverdi, The Police, akausale årsakssammenhenger og hverdagens synkronitet, fra Hässelby til Hongkong og Normandie, livredde netter og vakre dager, med hjelp eller ikke hjelp fra Leni, Gina, Aldman og Åke, gjennom overfylte Clas Ohlson-lagre, ubehagelige leiligheter, kvelder med pingpong og søppeltømming i tomme gater ved det første lyset om morgenen.
Hässelby er en roman om altfor mange demoner, som kanskje kom når det passet dårligst, men som likevel måtte komme. Før eller senere.
Hässelby er en roman om Albert Åberg. Men det er også en roman om pappaen hans som gjorde så godt han kunne og som likevel endte opp med å være i veien, om Viktor og Milla og den lille katastrofen som rammer Hässelby sommeren 1982 og som kanskje, bare kanskje, har skylden i alt. En roman om å vokse opp i skyggen av Stockholm og vite at man aldri skal slippe unna, om Star Wars-leketøyets samleverdi, The Police, akausale årsakssammenhenger og hverdagens synkronitet, fra Hässelby til Hongkong og Normandie, livredde netter og vakre dager, med hjelp eller ikke hjelp fra Leni, Gina, Aldman og Åke, gjennom overfylte Clas Ohlson-lagre, ubehagelige leiligheter, kvelder med pingpong og søppeltømming i tomme gater ved det første lyset om morgenen.
Hässelby er en roman om altfor mange demoner, som kanskje kom når det passet dårligst, men som likevel måtte komme. Før eller senere.
444 pages, Hardcover
First published January 1, 2007
24 people are currently reading
661 people want to read
About the author
Johan Harstad
29 books693 followersJohan Harstad is a Norwegian author, graphic designer, playwright, drummer, and international sensation. He is the winner of the 2008 Brage Award (Brageprisen), previously won by Per Petterson, and his books have been published in over 11 countries. In 2009, he was named the first ever in-house playwright at the National Theatre in Oslo. His first novel Buzz Aldrin, What Happened To You In All The Confusion, originally published in Norway by Gyldendal in 2005, was made into a TV series in 2009 starring The Wire’s Chad Coleman. Harstad lives in Oslo.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 110 reviews
February 14, 2025
2025-
Nu, ruim 5 jaar later, herlezen, zoveel meer verbanden gezien en gelegd. Nog steeds mijn favoriet van Harstad.
Misschien is het demonteren inderdaad begonnen...
2019-
Tergend langzaam, verontrustend, beklemmend, magisch realistisch.
En toen was alles weg.
Nu, ruim 5 jaar later, herlezen, zoveel meer verbanden gezien en gelegd. Nog steeds mijn favoriet van Harstad.
Misschien is het demonteren inderdaad begonnen...
2019-
Tergend langzaam, verontrustend, beklemmend, magisch realistisch.
En toen was alles weg.
All evidence has been buried
All tapes have been erased
August 6, 2021
Tip: lees dit mysterieuze en soms een beetje enge verhaal met het beste album van Radiohead (OK Computer) als soundtrack. Bij voorkeur als alle anderen al lang zijn gaan slapen.
December 4, 2017
Eerste en plezierige kennismaking met het werk van Johan Harstad. Ik beschouw hem na de lectuur van dit boek een beetje als een Scandinavische Murakami. De verwantschap zit hem zowel in schriftuur, thematiek als sfeerschepping. In zijn geheel genomen staan deze twee auteurs voor een typisch ‘endzeitlich’ gevoel van teloorgang binnen de ontzielde machinerie van een post-industriële maatschappij.
De ‘demontage’ waar de ondertitel van deze roman naar verwijst, opereert op minstens drie niveaus. Hässelby is om te beginnen de deconstructie van een icoon van 70-er jaren jeugdcultuur. Harstad eigende zich het hoofdpersonage toe van een in Scandinavië zeer populaire reeks van kinderboeken en tekenfilms. In de argeloze wijze waarop Albert Åberg moed en onkreukbaarheid belichaamde, bezorgde hij generaties van Scandinaviërs vochtige ogen. Harstad motiveert zijn aanpak in het nawoord tot de Nederlandstalige editie als volgt:
“Een andere vraag die me in Noorwegen vaak gesteld wordt, is waarom ik in deze roman nu juist over Albert Åberg schrijf, en de waarheid is dat ik hem heb gekozen omdat ik zo dol op hem ben. Om redenen waar ik hier niet op zal ingaan, omdat ze te veelomvattend zijn, maar die te wijten waren aan teleurstellingen op zowel het persoonlijk als meer globale vlak, waardoor ik de sterke behoefte voelde om iets kapot te maken waar ik van hield. Met andere woorden, een puur destructieve handeling. Maar ik ben nu eenmaal opgevoed om beleefd te blijven, en daarom was het uitgesloten dat ik mijn agressie zou botvieren op levende mensen. Dus koos ik het op een na beste, datgene waar ik als kind het meest van hield, dat wat de basis was voor zoveel dingen uit mijn jeugd … “ Harstad geeft vervolgens toch wat meer duiding bij die ‘teleurstellingen’. Want “misschien verdienen we het wel helemaal niet om het beeld van de onschuldige Albert Åberg, de aardigste jongen van Zweden, te behouden. Want het lijkt bijna wel of we zijn opgehouden om voor elkaar te zorgen, zijn opgehouden rekening met elkaar te houden (…) Wij zijn bezig elkaar op te geven. En daarom verdienen we het misschien wel niet om Albert Åberg uit onze jeugd te behouden.”
Hiermee kadert Harstad gelijk het tweede niveau van demontage, dat van de moderne welvaartsstaat als normerende samenlevingsvorm in de vroege 21ste eeuw. Gekannibaliseerd door machtspolitiek, consumentisme en xenofobie blijft er van dit project van volksverheffing nog slechts een karkas over. Zinledigheid, onverschilligheid en zielloze efficiëntie zijn de norm geworden. De sjofele, modernistische appartementsblokken van de Zweedse voorsteden staan model voor het morele en aspirationele failliet van dit uitgeleefde samenlevingsmodel. Het is tegen de achtergrond van die setting dat we als lezers meebeleven hoe Albert Åberg onherroepelijk wordt versmacht door een dwingende aporie.
Die krachteloosheid en dat gebrek aan ambitie tekenen ook de wijze waarop we vandaag omgaan met dwingende mondiale uitdagingen, zoals klimaatverandering. Dat is het derde niveau van demontage. Harstad heeft de verlamming die gepaard gaat met de dreiging van een algehele apocalyps ingewerkt in elke porie van deze vertelling.
Dat dit donkere boek dan toch niet als zwaar op de hand overkomt, heeft alles te maken met de zwierige verteltrant van Johan Harstad. Het proza is fris en speels en de plot bevat heel wat picareske wendingen die de lezer ademloos doen meereizen in dit moderne inferno. 3,5 sterren.
De ‘demontage’ waar de ondertitel van deze roman naar verwijst, opereert op minstens drie niveaus. Hässelby is om te beginnen de deconstructie van een icoon van 70-er jaren jeugdcultuur. Harstad eigende zich het hoofdpersonage toe van een in Scandinavië zeer populaire reeks van kinderboeken en tekenfilms. In de argeloze wijze waarop Albert Åberg moed en onkreukbaarheid belichaamde, bezorgde hij generaties van Scandinaviërs vochtige ogen. Harstad motiveert zijn aanpak in het nawoord tot de Nederlandstalige editie als volgt:
“Een andere vraag die me in Noorwegen vaak gesteld wordt, is waarom ik in deze roman nu juist over Albert Åberg schrijf, en de waarheid is dat ik hem heb gekozen omdat ik zo dol op hem ben. Om redenen waar ik hier niet op zal ingaan, omdat ze te veelomvattend zijn, maar die te wijten waren aan teleurstellingen op zowel het persoonlijk als meer globale vlak, waardoor ik de sterke behoefte voelde om iets kapot te maken waar ik van hield. Met andere woorden, een puur destructieve handeling. Maar ik ben nu eenmaal opgevoed om beleefd te blijven, en daarom was het uitgesloten dat ik mijn agressie zou botvieren op levende mensen. Dus koos ik het op een na beste, datgene waar ik als kind het meest van hield, dat wat de basis was voor zoveel dingen uit mijn jeugd … “ Harstad geeft vervolgens toch wat meer duiding bij die ‘teleurstellingen’. Want “misschien verdienen we het wel helemaal niet om het beeld van de onschuldige Albert Åberg, de aardigste jongen van Zweden, te behouden. Want het lijkt bijna wel of we zijn opgehouden om voor elkaar te zorgen, zijn opgehouden rekening met elkaar te houden (…) Wij zijn bezig elkaar op te geven. En daarom verdienen we het misschien wel niet om Albert Åberg uit onze jeugd te behouden.”
Hiermee kadert Harstad gelijk het tweede niveau van demontage, dat van de moderne welvaartsstaat als normerende samenlevingsvorm in de vroege 21ste eeuw. Gekannibaliseerd door machtspolitiek, consumentisme en xenofobie blijft er van dit project van volksverheffing nog slechts een karkas over. Zinledigheid, onverschilligheid en zielloze efficiëntie zijn de norm geworden. De sjofele, modernistische appartementsblokken van de Zweedse voorsteden staan model voor het morele en aspirationele failliet van dit uitgeleefde samenlevingsmodel. Het is tegen de achtergrond van die setting dat we als lezers meebeleven hoe Albert Åberg onherroepelijk wordt versmacht door een dwingende aporie.
Die krachteloosheid en dat gebrek aan ambitie tekenen ook de wijze waarop we vandaag omgaan met dwingende mondiale uitdagingen, zoals klimaatverandering. Dat is het derde niveau van demontage. Harstad heeft de verlamming die gepaard gaat met de dreiging van een algehele apocalyps ingewerkt in elke porie van deze vertelling.
Dat dit donkere boek dan toch niet als zwaar op de hand overkomt, heeft alles te maken met de zwierige verteltrant van Johan Harstad. Het proza is fris en speels en de plot bevat heel wat picareske wendingen die de lezer ademloos doen meereizen in dit moderne inferno. 3,5 sterren.
September 29, 2024
Een moeilijk te beoordelen boek, tot pagina 300 dacht ik het 5 sterren te geven maar uiteindelijk zegt mijn gevoel toch 4(,5). Het boek volgt Albert Åberg, waarvan ik pas door de epiloog te weten kwam dat hij een bekend Noors kinderboek-personage is. Hij woont in Hässelby, vandaar de titel. Waar het kinderboek alleen plaatsvindt in het appartement van hem en zijn vader, treedt hij in Harstad’s boek wel buiten dit gebouw. Alweer mooi geschreven, daar moet je bij Johan Harstad niet aan twijfelen, maar deze keer neemt het een absurde wending. Ik ben eigenlijk wel fan, maar had het gewoon niet zien aankomen. Het laat je verward achter, maar het nawoord kan die verwarring toch weer omzetten in bewondering.
Leest (alweer) als een trein, en ik zou eigenlijk veel van jullie wel aanraden om het avontuur aan te gaan. Misschien iets minder toegankelijk dan Buzz Aldrin, maar wel beter vind ik (met Max, Mischa ga ik alweer de vergelijking niet maken, dat is oneerlijk.) Denk aan de absurditeit van Murakami’s Opwindvogelkronieken, maar met de prachtige taal van Johan Harstad. Zoals misschien duidelijk is uit mijn review is mijn mening zich ook nog aan het vormen, haha.
Leest (alweer) als een trein, en ik zou eigenlijk veel van jullie wel aanraden om het avontuur aan te gaan. Misschien iets minder toegankelijk dan Buzz Aldrin, maar wel beter vind ik (met Max, Mischa ga ik alweer de vergelijking niet maken, dat is oneerlijk.) Denk aan de absurditeit van Murakami’s Opwindvogelkronieken, maar met de prachtige taal van Johan Harstad. Zoals misschien duidelijk is uit mijn review is mijn mening zich ook nog aan het vormen, haha.
Read
April 23, 2024hmmm, ik stop niet vaak met een boek als ik eenmaal over de helft ben maar nu wel. Kreeg me gewoon niet te pakken. Verhaal te vreemd en de personages te sneu.
January 17, 2021
Voor mij de moeilijkere van de 4 boeken die ik tot nu toe van Harstad heb gelezen.
In begin van het boek lijkt of je terug op een zalige literaire reis bent zoals tijdens MM&TO en Buzz Aldrin. Dan verrast Harstad mij voor een tweede keer, zoals met Heterdaad.
En ik had toch wat tijd en het nawoord nodig om echt het boek te begrijpen. En dan klopt het gewoon. Geweldig.
In begin van het boek lijkt of je terug op een zalige literaire reis bent zoals tijdens MM&TO en Buzz Aldrin. Dan verrast Harstad mij voor een tweede keer, zoals met Heterdaad.
En ik had toch wat tijd en het nawoord nodig om echt het boek te begrijpen. En dan klopt het gewoon. Geweldig.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 29, 2021
Het boek begint een beetje gewoontjes: Albert Åberg (tevens een Scandinavisch stripfiguur) woont met zijn vader in een flat in Hässelby, een buitenwijk van Stockholm. Zijn vader verlaat de flat bijna niet en de twee zijn nogal aan elkaar gebonden. Maar uiteindelijk gaat Albert op reis, hij belandt in Hamburg, Hong Kong en Parijs, en beleeft hier allemaal wilde dingen. Hier wordt het verhaal steeds boeiender en gebeurt er heel veel. Tegelijkertijd blijft Albert zich wel verantwoordelijk voelen voor zijn achtergebleven vader, maar hij verlangt ook dat hij weer een sterke vaderfiguur wordt.
Na het overlijden van zijn vader vestigt Albert zich weer in Hässelby en slijt hier zijn dagen, werkend in een electronicawinkel. Toch is dit niet het punt waarop het verhaal saai wordt, het wordt steeds vreemder. Er gebeuren duistere dingen, zoals dat Albert steeds een krassend geluid hoort, en ziet hoe in een andere flat een fel licht aanstaat waarin een man verschijnt in de kleren van zijn overleden vader. Er verdwijnen mensen, samen met de hele inboedel van hun huis. Het is allemaal heel vaag wat echt gebeurt en wat er in Alberts hoofd plaatsvindt, maar het maakt eigenlijk ook niet zoveel uit, want je wordt er gewoon in meegetrokken. Een beetje Murakami-achtig is het, met al deze onverklaarbare en magische elementen. Een echte ontknoping/duidelijkheid blijft een beetje uit, maar het nawoord hielp me wel om de betekenis van alles (die er dus wel is) wat te verduidelijken.
Dit is het derde boek van Harstad dat ik las, en hoewel het heel anders is dan de andere twee, was deze ook echt heel goed. Ik houd van de lange zinnen die Harstad schrijft, waar je doorheen raast zonder echt door te hebben dat ze zo lang zijn. Hij vangt momenten en menselijke ervaringen op een heel complete manier, ook een beetje melancholisch maar niet te. Ik vind zijn stijl heel eigen en vooral gewoon heel fijn.
Na het overlijden van zijn vader vestigt Albert zich weer in Hässelby en slijt hier zijn dagen, werkend in een electronicawinkel. Toch is dit niet het punt waarop het verhaal saai wordt, het wordt steeds vreemder. Er gebeuren duistere dingen, zoals dat Albert steeds een krassend geluid hoort, en ziet hoe in een andere flat een fel licht aanstaat waarin een man verschijnt in de kleren van zijn overleden vader. Er verdwijnen mensen, samen met de hele inboedel van hun huis. Het is allemaal heel vaag wat echt gebeurt en wat er in Alberts hoofd plaatsvindt, maar het maakt eigenlijk ook niet zoveel uit, want je wordt er gewoon in meegetrokken. Een beetje Murakami-achtig is het, met al deze onverklaarbare en magische elementen. Een echte ontknoping/duidelijkheid blijft een beetje uit, maar het nawoord hielp me wel om de betekenis van alles (die er dus wel is) wat te verduidelijken.
Dit is het derde boek van Harstad dat ik las, en hoewel het heel anders is dan de andere twee, was deze ook echt heel goed. Ik houd van de lange zinnen die Harstad schrijft, waar je doorheen raast zonder echt door te hebben dat ze zo lang zijn. Hij vangt momenten en menselijke ervaringen op een heel complete manier, ook een beetje melancholisch maar niet te. Ik vind zijn stijl heel eigen en vooral gewoon heel fijn.
March 1, 2016
Denne boka føltes som en altfor stor prosjon med oppskrytt hipster-fast food jeg tvang meg selv til å spise opp. Konseptuelt sett høres den like kul ut som kimchee-fries høres godt ut: Du har jo lyst til å lese romanen om hva som skjedde med Alberg Åberg, Viktor og Milla når de ble voksne. Du vil vite hvordan relasjonen ble mellom Albert og Alberts pappa da han kom i tenårene, og du vil hvertfall lese en roman stappet full av referanser til Star Wars og Twin Peaks, som i tillegg tar for seg moderne konsumkultur og murens fall.
Og så åpner du boksen og så er det bare frityrstekt potet som noen har klæsja sur kål på og du skulle hvertfall ønske at du hadde fått ketchup og grillkrydder istedet. Sånn var det hvertfall for meg.
Harstad skriver platt og pratsom prosa med mye anglisismer og slomsete metaforer. De historiske partiene føles klippet og limt fra Wikipedia. I løpet av boken befinner Albert Åberg seg i Sverige, Tyskland, Hong Kong og Frankrike, men du får aldri en skikkelig følelse av sted. Du får bare stedsnavn og tilfeldige gloser. Sånn er det også med karakterskildringene hans. Harstads primære virkemiddel for å fortelle deg hva som skiller karakter 1 fra karakter 2 er å si hvilke band de liker. Siden jeg vet nix og nada om band fra åttitallet, hadde jeg fått mer ut av en beskrivelse der det stod at "Alberg liker jordbæris, mens Leni foretrekker krokan" enn når det står at Albert hører på Joy Division og at Leni hører på The Jesus and Mary Chain.
Men det er klart - det kan være at jeg ikke tilhører det intenderte leserskapet her, at alle referansene til sanger er subtile vitser til hva som skjer i den platte prosaen referansene dukker opp i. Jeg aner ikke.
Tilgjengjeld er boka handlingsmettet. Det skal det ha. Det skjer noe hele tiden. Noen dør, noen forsvinner, mystiske sammentreff forfølger hovedpersonen vår hele veien til den ganske artige og Peer Gynt-aktige slutten som på mange måter reddet leseropplevelsen for meg. Det var jo ikke så farlig at jeg ikke trodde på en eneste person eller en eneste scene i fire hundre sider om alt bare skulle gå i David Lynch-inspirert oppløsning åkke som.
Følelsen jeg sitter igjen med etter endt lesning er likevel at om jeg skal ha fast food, så vil jeg ha klassisk fast food med godt håndverk og ingen rare referanser. Så gammeldags er jeg faktisk.
Og så åpner du boksen og så er det bare frityrstekt potet som noen har klæsja sur kål på og du skulle hvertfall ønske at du hadde fått ketchup og grillkrydder istedet. Sånn var det hvertfall for meg.
Harstad skriver platt og pratsom prosa med mye anglisismer og slomsete metaforer. De historiske partiene føles klippet og limt fra Wikipedia. I løpet av boken befinner Albert Åberg seg i Sverige, Tyskland, Hong Kong og Frankrike, men du får aldri en skikkelig følelse av sted. Du får bare stedsnavn og tilfeldige gloser. Sånn er det også med karakterskildringene hans. Harstads primære virkemiddel for å fortelle deg hva som skiller karakter 1 fra karakter 2 er å si hvilke band de liker. Siden jeg vet nix og nada om band fra åttitallet, hadde jeg fått mer ut av en beskrivelse der det stod at "Alberg liker jordbæris, mens Leni foretrekker krokan" enn når det står at Albert hører på Joy Division og at Leni hører på The Jesus and Mary Chain.
Men det er klart - det kan være at jeg ikke tilhører det intenderte leserskapet her, at alle referansene til sanger er subtile vitser til hva som skjer i den platte prosaen referansene dukker opp i. Jeg aner ikke.
Tilgjengjeld er boka handlingsmettet. Det skal det ha. Det skjer noe hele tiden. Noen dør, noen forsvinner, mystiske sammentreff forfølger hovedpersonen vår hele veien til den ganske artige og Peer Gynt-aktige slutten som på mange måter reddet leseropplevelsen for meg. Det var jo ikke så farlig at jeg ikke trodde på en eneste person eller en eneste scene i fire hundre sider om alt bare skulle gå i David Lynch-inspirert oppløsning åkke som.
Følelsen jeg sitter igjen med etter endt lesning er likevel at om jeg skal ha fast food, så vil jeg ha klassisk fast food med godt håndverk og ingen rare referanser. Så gammeldags er jeg faktisk.
June 2, 2008
Iiiiik! Jeg sank dypt i denne romanen! Hässelby skulle i mitt hode være boka om Albert Åberg, Milla og de andre ungene vi vokste opp ”sammen med” i våre trygge og gode nattastunder i armkroken til mødre og fedre over hele skandinavia..eller verden. Så jeg valgte den som en slags oppmuntringsbok for å vekke meg litt og ta fatt på en fridag (søndag) og gjøre meg klar for uka. Guess who was wrong! De ca. 450 sidere ble slukt på èn dag og nærmest spytta ut i rein lettelse over at den var over. For en opplevelse, for en bok, noe så forstyrrende men samtidig så opplysende. Stor takk til den kreative delen av Johan Harstad so hjerne - og ikke minst de rundt han som støttet han til å skrive en sånn bok. Begynnelsen er kanskje litt kjedelig, men del to og tre tar leseren (meg) til nye høyder. Og man glemmer ikke et sekund at den handler om gode, gamle Alfons Åberg.
August 11, 2022
4,5 sterren.
Harstad deed het weer voor mij.
“Toen lachte ze. En die lach weerklonk door het hele park, bouwde nestjes voor de vogels en repareerde de ozonlaag. Ik moest mijn hoofd omdraaien en haar aankijken en ik geloof dat ik binnen een paar seconden opknapte. Zo ontmoetten we elkaar, Leni en ik. En ik weet dat het idioot klinkt, maar misschien zit er toch iets in, wat mensen zeggen, dat verliefd worden is alsof je in je gezicht geslagen wordt door de grote handschoen van de werkelijkheid. Ik ben er niet meer zo zeker van. Misschien is het niet zo. Misschien is het gewoon onzin.”
En lees vooral ook het nawoord. Wat hij daar schrijft is zo… pfieuw.
Maar dat citeer ik niet wegens teveel spoilers - dus lees het boek én het nawoord. Doen.
Harstad deed het weer voor mij.
“Toen lachte ze. En die lach weerklonk door het hele park, bouwde nestjes voor de vogels en repareerde de ozonlaag. Ik moest mijn hoofd omdraaien en haar aankijken en ik geloof dat ik binnen een paar seconden opknapte. Zo ontmoetten we elkaar, Leni en ik. En ik weet dat het idioot klinkt, maar misschien zit er toch iets in, wat mensen zeggen, dat verliefd worden is alsof je in je gezicht geslagen wordt door de grote handschoen van de werkelijkheid. Ik ben er niet meer zo zeker van. Misschien is het niet zo. Misschien is het gewoon onzin.”
En lees vooral ook het nawoord. Wat hij daar schrijft is zo… pfieuw.
Maar dat citeer ik niet wegens teveel spoilers - dus lees het boek én het nawoord. Doen.
May 30, 2021
Hässelby baadt in een bevreemdende, soms licht surrealistische sfeer. Het wordt steeds gekker. Mensen verdwijnen (en duiken weer op), soms verdwijnen hele interieurs. Hoe goed Harstad ook schrijft, het wordt soms wat veel.
Harstads dikke turven Buzz Aldrin Waar ben je gebleven? en Max, Mischa & het Tet-offensief zijn meesterwerken, dus de lat lag hoog. Ook deze Hässelby wist me aanvankelijk erg te boeien, maar vanaf grofweg halfweg het boek ging de leespret er op achteruit. Des te gekker het allemaal werd, des te minder het me nog aansprak en tegen het eind lieten de gedeconstrueerde lotgevallen van Albert Aberg me behoorlijk onverschillig.
Misschien komt dit mede omdat ik niet vertrouwd ben met “de echte” Albert Aberg, een blijkbaar bekende Zweedse tekenfiguur (Alfie Atkins in het Engels), waar Harstad hier een postmodern spel mee speelt.
Harstads dikke turven Buzz Aldrin Waar ben je gebleven? en Max, Mischa & het Tet-offensief zijn meesterwerken, dus de lat lag hoog. Ook deze Hässelby wist me aanvankelijk erg te boeien, maar vanaf grofweg halfweg het boek ging de leespret er op achteruit. Des te gekker het allemaal werd, des te minder het me nog aansprak en tegen het eind lieten de gedeconstrueerde lotgevallen van Albert Aberg me behoorlijk onverschillig.
Misschien komt dit mede omdat ik niet vertrouwd ben met “de echte” Albert Aberg, een blijkbaar bekende Zweedse tekenfiguur (Alfie Atkins in het Engels), waar Harstad hier een postmodern spel mee speelt.
March 27, 2023
een soort van kritiek op de sociaaldemocratie in het jasje van een coming of age fan fiction van een bekende Zweedse kinderheld, dat vervolgens ineenstort in een absurdistisch horrorverhaal. vet
February 8, 2023
Heel vreemd verhaal. Deze man kan prachtig schrijven, maar dit boek verwart mij heel erg.
August 23, 2022
Wat was dat?😳
Het eerste stuk (Hong Kong) vond ik vrij absurd en chaotisch, zelfs eventjes gedacht aan stoppen… maar kijk, sommige stukken waren zes sterren waard (er zit een korrel humor in die me echt wel beviel) en andere stukken waren dan weer (zeer) matig en rommelig, langdradig en saai. Maar het verhaal bleef me wel boeien, er zitten heel wat lagen in en ik wou gewoonweg het einde weten🤷♀️
De mens kan duidelijk schrijven, maar wat een bizar boek.
(Ik zou durven aanraden om dit boek enkel te lezen wanneer je wat (lees)tijd over hebt.🙈 Sorry Johan.)
Het eerste stuk (Hong Kong) vond ik vrij absurd en chaotisch, zelfs eventjes gedacht aan stoppen… maar kijk, sommige stukken waren zes sterren waard (er zit een korrel humor in die me echt wel beviel) en andere stukken waren dan weer (zeer) matig en rommelig, langdradig en saai. Maar het verhaal bleef me wel boeien, er zitten heel wat lagen in en ik wou gewoonweg het einde weten🤷♀️
De mens kan duidelijk schrijven, maar wat een bizar boek.
(Ik zou durven aanraden om dit boek enkel te lezen wanneer je wat (lees)tijd over hebt.🙈 Sorry Johan.)
June 18, 2020
Harstad skriver godt, språket virvler stemningsfylt over sidene mens en voksen Albert Åberg forsøker å finne ut hva livet egentlig er, som alle de andre på hele jorden.
2020
En roman mindre om voksne Albert Åberg og mer om Hässelby (selv om begge deler selvfølgelig henger sammen; akkurat som Hässelby var et løfte til det svenske folk, at nå var bedre tider på vei, nå skulle vi endelig finne ut av dette, slik var Albert Åberg for unge svensker og nordmenn [og sikkert dansker også], en karakterer med en fin pappa og gode venner. en gutt man ikke på noen måte kan forestille seg at det skal gå dårlig med, som i likhet med Hässelby har alle forutsetninger for å lykkes og ha det bra, men som i stedet faller fra hverandre. Hässelby og Albert, stedet som skulle redde verden og en av de mange som skulle gjøre verden til et bedre sted, men Hässelby lager ikke redningsmenn, bare mennesker som virrer rundt og ikke vet hva de skal gjøre med noe, som ikke får til noe av det de prøver på og som til slutt ser alt man har oppnådd og spart på av Star Wars-figurer og gamle møbler og alt annet som bare kan gå på dynga, sammen med hele Hässelby for den saks skyld, for det er over nå, og både 80-tallet, Albert Åberg og Hässelby tapte. Og nå er vi her igjen; en generasjon som ble lovet at alt skulle gå bra, som var vitne til at alt sakte ble bedre og bedre, fra år 2000, en vidunderlig ny tidsregning, en ny tid, men så kom terroristene og krigene og selvmordene, så kom opptøyer og pandemier, flere terrorister, nasjonalismen vokste frem samtidig med arbeidsledigheten og alle de små samfunnene snudde ryggen til globaliseringen og slo om sine nærmeste, hatet alt det fjerne og ville ha ting “slik det var før”, uten å innse at det er akkurat som før, det er Star Wars-filmer og leker, spill og serier, det er heltenes tid nå, alt gammelt er nytt igjen, men nå er det over, film 9 er ute og det virker som om det var limet som holdt alt sammen, på en måte, nå er det pandemier og opptøyer og raseri, tårnet faller, og jeg håper bare noen tar vare på noe av dette også. At noen kjøper opp restlageret. For med tid vil dette også bli verdt noe, akkurat som de uåpnede leketøyene som står i en garasje i Tyskland. Noen kommer til å ville ha oss også, en stund, en liten stund, før vi bestemmer oss. Før vi virkelig gjør opp for oss og tar det siste valget; å fortsette eller avslutte alt. Kanskje det går bedre med oss.
2020
En roman mindre om voksne Albert Åberg og mer om Hässelby (selv om begge deler selvfølgelig henger sammen; akkurat som Hässelby var et løfte til det svenske folk, at nå var bedre tider på vei, nå skulle vi endelig finne ut av dette, slik var Albert Åberg for unge svensker og nordmenn [og sikkert dansker også], en karakterer med en fin pappa og gode venner. en gutt man ikke på noen måte kan forestille seg at det skal gå dårlig med, som i likhet med Hässelby har alle forutsetninger for å lykkes og ha det bra, men som i stedet faller fra hverandre. Hässelby og Albert, stedet som skulle redde verden og en av de mange som skulle gjøre verden til et bedre sted, men Hässelby lager ikke redningsmenn, bare mennesker som virrer rundt og ikke vet hva de skal gjøre med noe, som ikke får til noe av det de prøver på og som til slutt ser alt man har oppnådd og spart på av Star Wars-figurer og gamle møbler og alt annet som bare kan gå på dynga, sammen med hele Hässelby for den saks skyld, for det er over nå, og både 80-tallet, Albert Åberg og Hässelby tapte. Og nå er vi her igjen; en generasjon som ble lovet at alt skulle gå bra, som var vitne til at alt sakte ble bedre og bedre, fra år 2000, en vidunderlig ny tidsregning, en ny tid, men så kom terroristene og krigene og selvmordene, så kom opptøyer og pandemier, flere terrorister, nasjonalismen vokste frem samtidig med arbeidsledigheten og alle de små samfunnene snudde ryggen til globaliseringen og slo om sine nærmeste, hatet alt det fjerne og ville ha ting “slik det var før”, uten å innse at det er akkurat som før, det er Star Wars-filmer og leker, spill og serier, det er heltenes tid nå, alt gammelt er nytt igjen, men nå er det over, film 9 er ute og det virker som om det var limet som holdt alt sammen, på en måte, nå er det pandemier og opptøyer og raseri, tårnet faller, og jeg håper bare noen tar vare på noe av dette også. At noen kjøper opp restlageret. For med tid vil dette også bli verdt noe, akkurat som de uåpnede leketøyene som står i en garasje i Tyskland. Noen kommer til å ville ha oss også, en stund, en liten stund, før vi bestemmer oss. Før vi virkelig gjør opp for oss og tar det siste valget; å fortsette eller avslutte alt. Kanskje det går bedre med oss.
August 12, 2013
Eigenlijk moet je dit boek niet drie sterren geven; je moet het briljant vinden of helemaal afbranden. Albert Åberg (een personage dat eerder bestond dan het boek, als populair stripfiguur) lijkt langzaam krankzinnig te worden als zijn vader overlijdt. Als lezer ben je daar getuige van - denk je. Of gebeuren al die mysterieuze dingen echt? De man die achter hem aan zit, de onwaarschijnlijke ontmoetingen met personen uit zijn verleden, de verdwijningen van mensen en hele huizen?
Wie het geweldig vindt, zou kunnen zeggen dat het eind je volledig onderuit trekt en je nog wel een paar dagen laat nadenken over wat je precies gelezen hebt. Dat is waar. Maar je zou ook kunnen zeggen dat al die mysteries die in de tweede helft van het verhaal opgeworpen worden je naar een sluitende verklaring doen snakken, die niet écht komt omdat Harstad aan het eind alle stukken van het bord veegt en een heel ander, duister, (overdreven?) zwartgallig spel blijkt te hebben gespeeld.
Wie het geweldig vindt, zou kunnen zeggen dat het eind je volledig onderuit trekt en je nog wel een paar dagen laat nadenken over wat je precies gelezen hebt. Dat is waar. Maar je zou ook kunnen zeggen dat al die mysteries die in de tweede helft van het verhaal opgeworpen worden je naar een sluitende verklaring doen snakken, die niet écht komt omdat Harstad aan het eind alle stukken van het bord veegt en een heel ander, duister, (overdreven?) zwartgallig spel blijkt te hebben gespeeld.
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 30, 2024
«På nordiske øyer var det uansett ingen som ble borte i alt mylderet» haha morsomt spark til buzz
Ellers er ikke dette Harstad på sitt beste, selv om setningene er like lange og gode som alltid. Spent på å se om han snakker i like lange setninger på litteraturhuset om fem dager - countdown!
Ellers er ikke dette Harstad på sitt beste, selv om setningene er like lange og gode som alltid. Spent på å se om han snakker i like lange setninger på litteraturhuset om fem dager - countdown!
July 4, 2016
Depressing and complex reunion with one of the main characters from childhood. A brilliant idea!
April 17, 2017
Start langzaam, versnelt, en wordt dan best vreemd. Niet heel evenwichtig dus, maar Harstad heeft wel veel mooie zinnen en het verhaal is niet triviaal. Met plezier gelezen. Gelukkig.
March 3, 2021
Een enorm veelbelovend begin van het boek. Prachtige zinnen, intrigerend verhaal, perfecte opbouw van het hoofdpersonage. Maar meer neer het einde toe wordt het een soort psychotische toestand in stijl en taal die ik niet goed kon volgen. Dat hoeft misschien niet (het kan ook de boodschap zijn dat het hoofdpersonage compleet doorslaat), maar ik miste een vorm van afronding. Voor mij verliest het verhaal aan kracht door té veel in het vage te laten. Het was m’n tweede roman van Harstad en in Buzz Aldrin kwam het thema van psychische gezondheid ook aan bod, alleen was er daar een veel sterkere afwerking. Vermoedelijk gewoon iets is wat mij meer ligt. Ik blijf er wel bij dat Harstad een topper is!
July 8, 2023
Wie nog niets heeft gelezen van Johan Harstad, ge hebt ongelijk!
May 14, 2025
Engasjerende, vanskelig å legge fra seg, og til syvende og sist en nokså frustrerende opplevelse. Boka når aldri høydene fra Hong Kong- og Paris-delene igjen, og de merkelig mange Twin Peaks-tyveriene som er satt inn tilsynelatende vilkårlig er for åpenbare, det skurrer veldig.
Det fins en del gode stilistiske grep, stemningsbygging og beskrivelser av ungdommelig overmot og frihetsjag her - senere skrevet fram på betydelig mer vellykket vis i Max, Mischa og Tetoffensiven.
Nå er jeg spent på den om brosteinen!
Det fins en del gode stilistiske grep, stemningsbygging og beskrivelser av ungdommelig overmot og frihetsjag her - senere skrevet fram på betydelig mer vellykket vis i Max, Mischa og Tetoffensiven.
Nå er jeg spent på den om brosteinen!
January 4, 2022
Wat een boek! Mijn oog viel er op in de boekenwinkel en ik begon snel te lezen. Steeds kleine stukjes wat ik wel jammer vond en toen moest ik naar spoed en werd opgenomen. Ik heb het boek verslonden, me afvragend wat er zou gebeuren, wat klopte,… Albert had me in zijn greep, ik hoorde The Police in mijn oren en flaneerde in Parijs, vergaapte me aan de wolkenkrabbers van Hongkong en voelde de verveling in die voorstad van Stockholm. Zalig boek!
February 15, 2013
I've seldom had such a hard time trying to understand what a novel is trying to tell me.
The book starts out with some tales about Albert's childhood, youth and his early twenties - that part of the story was easy to get engaged in. However, as soon as Albert enters his forties, his life starts falling apart, and so does the story. The main character dabbles in conspiracy theories, doomsday predictions and random (scary) events starts happening. The book makes you uncertain about whether to trust the main character, but when I put it down, I was certain that a lot of the story isn't "as it appears".
My issue is: Who am I then to trust? I didn't get any profound messages about life from his conspiracy-bent mind. The dialogue is scarce and far from enganging. Most of the content of this book is Albert's half-psychotic ramblings about whether the world's going to end, whether some guy's after him.
I seriously have a problem with understanding why someone would love this book. Perhaps I'm approaching it the wrong way, but I really can't see how. It might be that Harstad takes a character we recognize and turns him into the complete opposite of what we'd expect, but what's that to tell us? That everyone has a dark side?
I really wish this could be better, and I don't think Harstad's a bad author, but I can't remember being this blank after putting down a book for a long time.
The book starts out with some tales about Albert's childhood, youth and his early twenties - that part of the story was easy to get engaged in. However, as soon as Albert enters his forties, his life starts falling apart, and so does the story. The main character dabbles in conspiracy theories, doomsday predictions and random (scary) events starts happening. The book makes you uncertain about whether to trust the main character, but when I put it down, I was certain that a lot of the story isn't "as it appears".
My issue is: Who am I then to trust? I didn't get any profound messages about life from his conspiracy-bent mind. The dialogue is scarce and far from enganging. Most of the content of this book is Albert's half-psychotic ramblings about whether the world's going to end, whether some guy's after him.
I seriously have a problem with understanding why someone would love this book. Perhaps I'm approaching it the wrong way, but I really can't see how. It might be that Harstad takes a character we recognize and turns him into the complete opposite of what we'd expect, but what's that to tell us? That everyone has a dark side?
I really wish this could be better, and I don't think Harstad's a bad author, but I can't remember being this blank after putting down a book for a long time.
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 1, 2016
I likhet med andre av Harstads bøker blir vi kjent med en hovedperson som på en eller annen måte mister noe og prøver å finne tilbake til noe som kan gi mening. Her møter vi barnebokhelten Albert Åberg som mister sin far i en traffikulykke. Harstad tar utgangspunkt i en kjent og kjær karakter og bygger ned hele universet slik vi kjenner det. Gjennom boka finner vi flere sider med kun et sorthvittbilder eller sider som er helt sorte. Vi følger her en historie om noen som blir borte i en av Sveriges forsteder, som Hässelby er. Sin egen forsvinning gjør den voksne Albert Åbert i Paris hvor han sover hjemløs og uten noen bekjente i en av byens mange parker inntil han blir kjent med en fransk vennegjeng. På et senere tidspunkt i boka vender Albert også tilbake til sin gamle adresse og forventer den samme stemningen som han en gang følte på - den viser seg å være vanskelig å finne. Hva som gjør at jeg har lest denne boken så mange ganger er jeg ikke helt sikker på, men jeg tror det er en kombinasjon av at jeg leste den på ungdomsskolen og prøvde å finne min egen plass i verden uten å bli borte i alt mylderet. Den samme følelsen kommer stadig tilbake når jeg leser boka!
December 25, 2020
2,5*. Pfoe, wat vind ik dit een moeilijk boek. Zelden heb ik zo weinig begrepen van wat ik eigenlijk had moeten begrijpen. Ik snap nog steeds niet helemaal wat de auteur hier heeft geprobeerd te bedoelen of over te brengen, maar klaarblijkelijk zijn er mensen die dat wél hebben begrepen, dus het kan ook volledig aan mij liggen.
Wat ik moeilijk vind is dat ik echt heb genoten van de eerste helft van dit boek. Dat was een prachtig verhaal en ik werd er helemaal ingezogen. De hele schrijfstijl van het boek vind ik ook heel fijn. Maar naarmate het tweede en derde deel vorderde werd het me allemaal steeds onduidelijker en ik hoopte zo erg op een verklarend eind — een verklarend eind dat helaas nooit kwam. Ik snap de symboliek van de gebeurtenissen niet, ik snap de omringende personages niet. Ik snap het hele boek gewoon niet. Maar goed, ik snap ook nog steeds niet waarom mannen tepels hebben dus je kunt ook niet alles snappen in het leven.
Wat ik moeilijk vind is dat ik echt heb genoten van de eerste helft van dit boek. Dat was een prachtig verhaal en ik werd er helemaal ingezogen. De hele schrijfstijl van het boek vind ik ook heel fijn. Maar naarmate het tweede en derde deel vorderde werd het me allemaal steeds onduidelijker en ik hoopte zo erg op een verklarend eind — een verklarend eind dat helaas nooit kwam. Ik snap de symboliek van de gebeurtenissen niet, ik snap de omringende personages niet. Ik snap het hele boek gewoon niet. Maar goed, ik snap ook nog steeds niet waarom mannen tepels hebben dus je kunt ook niet alles snappen in het leven.
November 30, 2020
Na het poëtische ‘Buzz aldrin, waar ben je gebleven’, het spannende ‘Darlah’ en het meer dan twaaalfhonderd bladzijden tellende ‘Max, Mischa & het Tet-offensief’ vond ik ‘Hässelby’ iets minder uitgebalanceerd.
Echter, na het lezen van een aantal reviews van lezers en het bekijken van enkele interviews met Johan Harstad, werd de betekenis van het verhaal veel duidelijker en kwam ik tot het besef dat Harstad wellicht tot een van de interessantste schrijver van deze tijd is.
‘Hässelby’ of ‘het demonteren is begonnen’ situeert zich op drie niveaus en beschrijft:
• De destructie van Alfons Åberg, een populair figuurtje uit een kinderboek
• De teloorgang van de hedendaagse maatschappij
• De langzaam toenemende aliënatie van de hoofdfiguur Albert Åberg
Het verhaal is beklemmend, bevreemden en beklijvend en zindert zeker nog een tijd na.
January 16, 2012
Zeker zo fris en goed als 'Buzz Aldrin, waar ben je gebleven'. Ik werd op voorhand gewaarschuwd voor dit boek. Het zou 'vreemd' zijn en niet te volgen. Dat vind ik zwaar overdreven. Het thema van het 'verval van de verzorgingsstaat' wordt weliswaar met personages verteld die in Nederland niet bekend zijn, (waardoor het boek door een Nederlander ook niet ten volle te beleven is), maar wat Harstad in het boek doet (een jeugdheld uit de jaren zeventig laten doorleven om verandering van waardes uit te drukken) spreekt mij enorm aan. Dat idee en de uitvoering in altijd prachtige stijl van Harstad maken voor mij dat ook dit een topper is.
Displaying 1 - 30 of 110 reviews