Φορμόλη

by Κωστάκης Ανάν, Kostakis Anan, Sotos Anagnos (Illustrator)

Μπαίνεις σε δημόσια υπηρεσία και ζητάς ευγενικά να τα κάνεις όλα πουτάνα. Η κοπέλα στις πληροφορίες σε στέλνει στο γραφείο 314 στον τρίτο όροφο, όπου γριά υπάλληλος μιλάει στο τηλέφωνο. Επιχειρείς να τη διακόψεις, αποτυγχάνεις, δέκα λεπτά αργότερα κλείνει το τηλέφωνο και σε ρωτάει τσαντισμένη αν πέρασες πρώτα από το πρωτόκολλο, εσύ λες όχι με απολογητικό ύφος, γριά σε στέλνει πρωτόκολλο, μετά γραφείο 5, μετά ταμείο και στο τέλος πάλι εδώ. Πας πρωτόκολλο, θλιμμένη υπάλληλος γράφει αριθμό σε χαρτάκι και σου το δίνει χωρίς να σε κοιτάξει ποτέ. Πηγαίνεις γραφείο 5, παίρνεις χαρτάκι προτεραιότητας, περιμένεις 45 λεπτά, έρχεται η σειρά σου, άντρας υπάλληλος με βρωμερή μασχάλη σε ρωτάει ποιος σε έστειλε εδώ, δεν θυμάσαι, υπάλληλος βρίζει αόριστα, αλλά τέλος πάντων, σου κάνει τη χάρη να σε εξυπηρετήσει. Λες ευχαριστώ χωρίς να υπάρχει λόγος, κατεβαίνεις στο ταμείο, τεράστια ουρά, ρωτάς τον τελευταίο "για να τα κάνετε όλα πουτάνα περιμένετε;", σου γνέφει κουρασμένα ναι, περνάνε ώρες, έρχεται μεσημέρι, το ταμείο κλείνει, οι πολίτες διαμαρτύρονται, οι υπάλληλοι λένε ότι δεν φταίνε εκείνοι, τα παράπονά σας στον υπουργό. Πολίτες φεύγουν βρίζοντας και θα ξαναέρθουν αύριο να στηθούν από τις 6 το πρωί στην ουρά, γιατί η προθεσμία για να τα κάνεις όλα πουτάνα λήγει μεθαύριο. Τέλος της ιστορίας.
Συμπέρασμα: Δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος για να τα κάνεις όλα πουτάνα.

Genres: Comedy, Greece, Humor, Fiction

208 pages, Paperback

First published December 22, 2014

About the author

Ο Κωστάκης Ανάν (πραγματικό όνομα Αργύρης Ταλέκουρδας; English: Kostakis Anan) ζει στην Αθήνα. Χόμπι του η ψηφασκία και η εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη.

Reviews

[Dana Pencu · Rating 3 out of 5]

Αχ… Αθάνατη ελληνική κοινωνία, με τους παραλογισμούς και τις υπερβολές της. Μέσα από ένα ανάλαφρο αλλά αυθάδεις χιούμορ τα λέει πολύ σωστά ο Αναν. Αν και νομίζω ότι το τόσο πλούσιο υβρεολόγιο λεξιλόγιο ήταν περιττό. Μια σάτιρα στοχευμένη στην «κατάντια» του νεοέλληνα. Τα έξαλλα, rock-end-roll σκίτσα του Sotos Anagnos είναι τρομερά και απόλυτα ταιριαστά με την ιστορία του “Κωστάκη”. Δεν ήταν κάποιο σπουδαίο λογοτεχνικό βιβλίο όμως πέρασα ευχάριστα.

[Spiral · Rating 4 out of 5]

Είναι άραγε ο Κωστάκης Ανάν και ο Λένος Χρηστίδης το ίδιο πρόσωπο, όπως ψιθυρίζεται στη λογοτεχνική πιάτσα; Δεν έχω ιδέα, όμως στο φετινό μπρα-ντε-φέρ τους, ο Κωστάκης κερδάει μάλλον εύκολα. Η Φορμόλη του -πηγαίνοντας κόντρα στο όνομά της- είναι πιο φρέσκια, πιο ξεκαρδιστική και πιο έξυπνη στη δομή και την εξέλιξή της από τη Μελαμψή Παρθένο, αν και δεν αποφεύγει το περιστασιακό Σεφερλικό λογοπαίγνιο· κάθε άλλο μάλιστα. Η υπόθεση περιλαμβάνει έναν κουκουέ μακαρίτη παππού, ένα road trip με νεκροφόρα στο χιόνι, μπόλικες διαβασμένες ντουμ μέταλ αναφορές (yay!), και τον πιο αναπάντεχο από μηχανής θεό στο τέλος. More like this, please.

[Mikroanalogo · Rating 4 out of 5]

"... μόνο που εγω δεν ήθελα να στείλω κανένα μήνυμα σε κανέναν, ήθελα απλα να πω αντίο στον παππού, και δεν με ένοιαζε αν έδειχνα αστείος ή τρελός ή δεν ξερω εγω τι, γιατι κανένας πουστης δεν θα μου πει εμένα πως θα βιώσω τη θλίψη μου, ποιες συσσωρευμένες πιέσεις θα αφήσω να ξεσπάσουν με αφορμή τη συγκίνηση της στιγμής, και ποια αντίδρασή μου ταιριάζει στην περίσταση ή προσβάλλει τους παριστάμενους ή ειναι απρεπής"

[Παναγιώτα Τσιμπαλίδη · Rating 5 out of 5]

Εντάξει, πόσο πιο σουρεάλ από το οδοιπορικό μιας κηδείας που δε λέει να φτάσει στον προορισμό της λόγω καταιγίδας, χιονόπτωσης, καραμπόλας κ ένα σωρό εμβόλιμες ιστορίες για να περάσει η ώρα από τον αφηγητή-συγγραφέα του παρόντος συγγράμματος!

Η μεγάλη μου αγάπη εδώ ήταν το κοράκι ονόματι "Οβάλ", το οποίο κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού έλιωνε με ψαγμένες μουσικές επιλογές κηδειακής εμβέλειας (βλ. doom metal) κ ένα σωρό παρατηρήσεις φιλοσοφικού - deadpool-ίστικου τύπου, συνοδευόμενες από το αντίστοιχο μαύρο χιούμορ.

'Ντάξ, κ ο δάσκαλος-συγγραφέας ήταν καλός (μιας κ μιλάμε σε Α' πρόσωπο), κ όντως, η διηγηματική εκδοχή της ζωής του φάνηκε πολύ πιο "εντυπωσιακή, αστεία, γεμάτη ευτράπελα αλλά κ βαθιά νοήματα άμα λάχει" από την actual "βαρετή κ κοινότυπη ζωή" του, ειδικά αφού ήταν διανθισμένη με διάφορες αντιλήψεις του τύπου: "Διότι το παιδί σου, κυρία μου, είναι ένας υποψήφιος μελλοντικός ημιμαθής ανισσόροπος βλαξ, που θα μεγαλώσει κ θα λέει 'μένω στην οδός Ηρώων Πολυτεχνείου', 'έχω εφτά βαθμοί μυωπία' κ 'σιγά να μην δεν το ήξερες', κ η αποστολή σου ως γονιός είναι να το οπλίσεις με γνώση, συναισθηματική ισορροπία κ ψυχική γαλήνη ώστε να αποφύγει το παραπάνω μέλλον. Σε μια ηλικία λοιπόν που το μόνο που θέλει το παιδάκι είναι να ανήκει κάπου, οπουδήποτε, να μπορεί να κάνει αυτό που μπορούν να κάνουν όλοι, ό,τι σκατά κ αν είναι αυτό, εσύ πας κ το ξεριζώνεις από το περιβόλι της κοινωνικής προσαρμογής, εξηγώντας του φαντάζομαι οτι για κάποιο περίεργο λόγο είναι για το καλό του." οπότε μάλλον πέτυχε τον σκοπό του.

Κ φυσικά ο stalker-αναγνώστης που σου επιτρέπει άνετα να ξαλαφρώσεις τη συνείδησή σου γνωρίζοντας πλέον κ με αποδείξεις περί σπασίματος του 4th Wall, με μπόνους τεύχος τα δικά του issues.

Κ με τα πολλά, κατάφεραν να τον θάψουν τον παππού, πριν αρχίσει να βρωμίζει σαν το μισοσαπισμένο πτώμα του κομμουνισμού, κ κάπου εκέι τελειώνει η ιστορία μας τόσο απότομα όσο αναπάντεχα ψόφησε ο παππούς στην αρχή, εκεί που όλοι νόμιζαν οτι το ξεχάσει κ αυτό.

Α! Μπόνους σε όλα αυτά, το υπέροχο περιτύλιγμα του Sotos Anagnos, που με έκανε να βλεφαρίσω πρόστυχα το βιβλίο εξ' αρχής κ με έκανε να νιώσω ακόμα πιο περήφανη για τον κλάδο μου.

[Panagiotis · Rating 5 out of 5]

Νομίζω το καλύτερο του έως τώρα. Για άλλη μια φορά οι θανατηφόρες ατάκες, τα επικά λογοπαίγνια και οι άκρως σουρεαλιστικές καταστάσεις δίνουν και παίρνουν όμως νομίζω ότι σε σχέση με τα προηγούμενα του, η ιστορία έχει μεγαλύτερη συνοχή, καλύτερη νοηματική συνέχεια και συνεπώς την παρακολουθείς ευκολότερα. Παράλληλα η μελαγχολική ατμοσφαιρα διάχυτη σε όλο το βιβλίο, σε επηρεάζει όσο χρειάζεται ώστε να μπείς στη κατάλληλη διάθεση προκειμένου να μη το δείς ως άλλο ένα ''πολύ αστείο'' βιβλίο του Ανάν, αλλά ως ένα διήγημα που ναι μεν έχει σκοπό να σε κάνει να γελάσεις, αλλά και να σε προβληματίσει, ακόμα και να σε συγκινήσει κάποιες φορές. Επίκαιρος, αστείος, , δεικτικός, ουσιαστικός για άλλη μια φορα.

ΥΓ. Δε μπορώ να μη σταθώ, στο πραγματικά εκπληκτικο σημείο όπου η Κυρά κάνει την εμφάνιση της. Ειλικρινα δε θυμάμαι πότε γέλασα τόσο πολύ τον τελευταίο καιρό. Έπος.

[Nikos Vlachakis · Rating 4 out of 5]

Ένα ρόουντ τρηπ αλά Σταύρος Τσιώλης με διαβολεμένο κυνισμό αλά Douglas Coupland. Οι σκατολογικές περιγραφές μου φάνηκαν αχρείαστες. Ο Κωστάκης Αμάν είναι αυτό που χρειάζεσαι όταν νιώθεις μουρτζούφλης. Επίσης διαβάζει και λογοτεχνία αντί μόνο να γράφει κι αυτό το λέω για καλό.

[Georgios Papadimtriou · Rating 5 out of 5]

Είναι το πρώτο του βιβλίο που διαβάζω και το γεγονός είναι ότι έχω να γελάσω έτσι από την εποχή που διάβασα τα πάντα από το Λένο Χρηστίδη, αλλά και του Tom Robbins.
Ο συγγραφέας κατα τη δική μου άποψη εμφανίζεται μηδενιστής σε εξιλεωτικό βαθμό. Οι ιστορίες του περιέχουν προφανώς και στοιχεία από δικά του βιώματα. Το γέλιο βγαίνει χέρι-χέρι με την αφήγηση/εξομολόγηση τους, αλλά ταυτόχρονα τον αδειάζει, πράγμα που φαίνεται από τις επαναλαμβανόμενες μικρές αμήχανες κοιλιές.
Πάντως επανέρχεται κάθε φορά και πιο γεμάτος, το οποίο απαντάει στο γιατί θέλεις να το ρουφήξεις όλο μονομιάς.

[Nefeli]

Ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω πώς νιώθω γι' αυτό το βιβλίο από άποψη βαθμολογίας. Όσο το διάβαζα, γελούσα και αγανακτούσα εναλλάξ γιατί ήταν γνήσια αστείο αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο αν έκανε λίγο κράτει με το χιούμορ. Δε χρειάζεται ρε παιδί μου κάθε δεύτερη πρόταση να περιέχει λογοπαίγνιο, είναι κουραστικό και είναι και λίγο βεβιασμένο. Και είναι κρίμα γιατί πραγματικά το βιβλίο έχει ξεκαρδιστικές στιγμές και πολύ εύστοχες παρατηρήσεις και φασίστες που καίγονται ζωντανοί.
Αλλά είχε κι ένα κεφάλαιο που μιλούσε μόνο για σκατά.

[Niki · Rating 3 out of 5]

Εκτός από το κεφάλαιο με το σκατολογικό χιούμορ και κάποιες στιγμές που ήταν σαν κήρυγμα αντί για διήγηση, ήταν φοβερό βιβλίο!

[panela · Rating 5 out of 5]

Σουρεαλιστικό ή μήπως άκρως ρεαλιστικό?φαίνεται ξεκάθαρα η ευφυία του συγγραφέα απο το χιούμορ του και το χωρις ντροπη πάντρεμα των λέξεων τα ατελείωτα λογοπαιχνια ,τα σαρδαμ και τις συνειρμικές εξιστορήσεις!Και απο εικονογράφιση το βιβλίο σκίζει!
Ξεκουρδιστικός Κωστάκης ΑΝ ΑΝ!

[George Bougiakas · Rating 3 out of 5]

Διαβάζεται ευχάριστα, δεν είναι �� καλύτερη δουλειά του Ανάν

[Eleni Efstathiou · Rating 5 out of 5]

Γέλιο μέχρι δακρύων

[Zisis · Rating 5 out of 5]

Εντυπώσεις;
α) Χρόνια είχα να γελάσω με βιβλίο.
β) πλήρης ταύτιση με πάνω από το 80% του περιεχομένου

[Angie · Rating 3 out of 5]

Πιο πολύ 2,5 παρά 3. Μακράν καλύτερο το πρώτο μισό, μετά τα τούνελ κάπου χάθηκε.

[LinguaNefeli · Rating 5 out of 5]

Το μοναδικό βιβλίο που ενώ γελούσα σε όλη σχεδόν την ανάγνωση, προς το τέλος με τις αδερφές και το πιάνο, πάτησα τέτοιο κλάμα, που έλεγα οτι είναι αδύνατον να κλαιω με βιβλίο τοσο πολυ.

[Nektarios kouloumpos · Rating 5 out of 5]

Κωτσάκη σευχαριστουμε που μας κανείς να ξεχνάμε τα προβλήματα μας με το χιούμορ σου!
Ο καλύτερος του είδους στην Ελλάδα

[Xara K · Rating 4 out of 5]

Πρώην κουκουές παππούς πεθαίνει σε ελληνικό νοσοκομείο. Ενημερώνεται το βαθιά δυσλειτουργικό συγγενολόι για την κηδεία στο χωριό και έτσι βλέπουμε το κομβόι νεκροφόρα -με κοράκι οδηγό που ακούει doom metal – και λοιπά αμάξια, να παίρνουν τον μακρύ -χωρίς λόγο- δρόμο από Αθήνα για Γιάννενα μέσω Λαμίας. Γιατί γουστάρουμε να δυσκολεύουμε αλα Πόντος way τη ζωή μας στο Ellada. Είπαμε ότι είχε και σκατόκαιρο?
Περισσότερα: https://wickedvibesbringthejoy.wordpr...

[Despina · Rating 4 out of 5]

3,5 αστεράκια για την ακρίβεια, αλλά ήταν αρκετά διασκεδαστικό και έξυπνο ώστε να γίνει η στρογγυλοποίηση προς τα πάνω. Τα λογοπαίγνια αν και τα αγαπάω βαθιά, ακόμα κι εγώ μπορώ να παραδεχτώ οτι θα μπορούσαν να είναι και λιγότερα. Οι ιστορίες του αναγνώστη κατά την ταπεινή μου άποψη περίσσευαν, αλλά νταξ, η ίδια η ύπαρξη του ήταν πολύ meta φάση και έξυπνο πλοτ τουιστ. Φεύγω προς αναζήτηση των υπολοίπων έργων του Κωστάκη.

[rafaela · Rating 5 out of 5]

Κατ' εμέ, παρα το σουρεαλιστικό ύφος του συγγραφέα, το συγκεκριμένο βιβλίο είναι βαθιά ρεαλιστικό.
Μέσα σε μόλις 200 σελίδες αναφέρονται τα περισσότερα προβλήματα και οι δυσλειτουργίες της κοινωνίας μας. Πρώτη φορά ενά τόσο διασκεδαστικό και ευκολοδιάβαστο βιβλίο μου περνάει τόσα μηνύματα.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα!!

[Johnny Notte · Rating 5 out of 5]

απλά 5 αστέρια λόγω του γέλιου που βγάζει ... Παρότι δεν ειναι λογοτεχνικό έπος, η Φορμόλη, συνεχίζει το ´βαβελικό´ χιούμορ του Κωστακη Αναν απροκάλυπτα και σε κάνει να περιμένεις την επόμενη κυκλοφορία του απνευστί. Εύγε.

[Georges · Rating 5 out of 5]

Κάφρικο χιούμορ και ερεθίσματα για προβληματισμό,
λογοπαίγνια και ευτράπελα μέσα σε μια αφηγηματική συνοχή,
σουρεάλ καταστάσεις παράλληλα με μια μελαγχολική διάθεση του συγγραφέα.
Ξεκαρδιστικό αλλά όχι επιφανειακό! Ένα σύγχρονο ελληνικό ρεύμα..

[Constantine Melios · Rating 4 out of 5]

Ξεκαρδιστικο σε πολλά σημεία !

[Yannis · Rating 3 out of 5]

Εξαιρετικοί σολοικισμοί με μαύρο, κυνικό χιούμορ. Στα συν και η σχεδιαστική συμβολή του Sotos Anagnos.

[Aggeliki Preza · Rating 5 out of 5]

Ένα βιβλίο που σε κάνει να γελάς δυνατά διαβάζοντας το !! Μου άρεσε πολύ !

[Danae · Rating 5 out of 5]

Αριστουργηματικός Κωστάκης σε παραλήρημα:
Road trip προβληματικής οικογένειας (νεκρός κομμουνιστής παππούς, πρώην έξαλλη χίπισσα νυν θεούσα μάνα, νεοσυντηριτικός οικογενειάρχης αδελφός και, πρωταγωνιστής, δάσκαλος στα πρόθυρα της κατάρρευσης και πρώην μέλος της οργάνωσης ΜΑΛΑΠΕΡΔΑ) συνοδεία του μεταλλά οδηγού νεκροφόρας που ακούει στο όνομα Οβάλ, με προορισμό τα Ιωάννινα, για την κηδεία του παππού.
Επειδή τα πιο σοβαρά πράγματα λέγονται στην πλάκα, διαβάστε το δύο φορές.