현대 사회 생존법

by The School of Life, Alain de Botton

현대 사회의 복잡성과 불확실성 속에서 많은 사람들이 평온과 안정을 찾고자 노력하고 있다. 이러한 가운데 세계적인 베스트셀러 작가 알랭 드 보통과 인생학교가 저술한 최신작 『현대 사회 생존법』이 출간되었다. 이 책은 현대인들에게 필요한 지혜와 통찰을 제공하여 불확실한 시대를 살아가는 데 도움을 줄 것이다.

최근 몇 년간 우리는 코로나19 팬데믹, 경제 불황, 정치적 불안정성, 끝이 보이지 않는 전쟁 등으로 인해 전 세계적으로 불안과 혼란이 더욱 심화하는 현상을 목격하고 있다. 또한, 디지털 시대의 정보 과부하와 소셜 미디어의 영향 등으로 인해 개인의 정신 건강이 심각한 사회 문제로 떠오른 지 오래다.

하지만 굳이 이런 최근의 세계적인 이슈나 개개인이 직면한 상황을 거론하지 않더라도 현대라는 세계 자체가 불안과 혼란을 품고 있는 시대라고 이 책은 말한다. 『현대 사회 생존법』은 이런 현대 시대의 불안과 혼란의 근원을 깊이 파헤치고, 현대 사회의 다양한 문제들을 체계적으로 분석한다.

Genres: Nonfiction, Philosophy, Psychology, Self Help, Society, Personal Development, Audiobook

296 pages, Paperback

First published January 1, 2022

About the author

The School of Life is a global organisation helping people lead more fulfilled lives.

We believe that the journey to finding fulfilment begins with self-knowledge. It is only when we have a sense of who we really are that we can make reliable decisions, particularly around love and work.

Sadly, tools and techniques for developing self-knowledge and finding fulfilment are hard to find – they’re not taught in schools, in universities, or in workplaces. Too many of us go through life without ever really understanding what’s going on in the recesses of our minds.

That’s why we created The School of Life; a resource for helping us understand ourselves, for improving our relationships, our careers and our social lives - as well as for helping us find calm and get more out of our leisure hours. We do this through films, workshops, books and gifts - as well as through a warm and supportive community.

Reviews

[Graham Smith · Rating 5 out of 5]

This book changed my life! I used to be important but now I’m a bunch of cells motivated by an illusion of significance. Never mind. Keep calm and carry on while enjoying some ironic observations and excellent illustrations on display here.

[Wouter · Rating 5 out of 5]

Complete synthese over de ondraaglijke last van de moderniteit. Eentje om te lezen met een stylo in de hand

[Melcat · Rating 3 out of 5]

The book's unique approach to addressing the complexities of modern life provides valuable insights and prompts deep reflection. While it may be a bit challenging to discern a clear overarching point, it encourages you to ponder life's nuances and challenges, often offering a fresh perspective.

[chasingholden · Rating 3 out of 5]

"Back in my day..." The first sentence to one longy, grumbly, story by our parents, grandparents, or neighbors, who in return are either met with eye rolling, head shaking annoyance, or the proof of just how fast one can hightail it out of the room desperate to do anything but listen to the rest of that story and whatever it situation prompted this statement. Can things really be THAT different or are they simply exaggerating for dramatic effect? Why does something so normal to one generation seem so abhorrent to those belonging to the one before it? How to Survive the Modern World has the answers.

The modern world has brought us a range of extraordinary benefits and joys, including technology, medicine, and transport. But it can also feel as though modern times have plunged us ever deeper into greed, despair, and agitation.; How to Survive the Modern World is the ultimate guide to navigating our unusual times, taking on every subject from our relationship to the news media, to, our assumptions about money and our careers, our attitudes to animals and the natural world, our admiration for science and technology, our belief in individualism and secularism – and our suspicion of quiet and solitude. In all cases,

This book doesn't simply state one fact then move on to the next, but really attempts to dig deeply into our past, showing not only where we are, but how we got here. Full of thought provoking examples, interesting photos, and a uniquely designed look from every angle of each component of society, providing a lovely resource to turn to for so many questions we are seeking as time moves forward.

Though not without flaws, this book is one I would recommend taking the time to experience. You wont agree with everything that is said, and some of the observations may not align with your preferences and opinions, however, wandering through the past and the present side by side is. without a doubt. an invaluable experience that every member of society, young and old, should explore for themselves.

Thank you to netgalley and The School of Life for providing an e-copy for me to read and share my honest, unprompted opinion.

[Bob Hughes · Rating 4 out of 5]

Being a fan of the videos from The School of Life channel, and having read a couple of their books, I was interested to check this one out.

This book perhaps does not tread too much new ground compared to their previous output, covering very human behaviours such as comparing ourselves to others, being overwhelmed by the pace of modern life, and needing meaning. But I think where this book is effective is in adding a long historical lens to many of these discussions, looking at, for example, how the pace of life has rapidly accelerated since ancient times, or how the early creation of Coca Cola had a democratising effect for many- i.e. everyone, rich or poor. would drink the same drink.

Artwork is also peppered throughout the book to help add context and visuals to how other people and societies, in former times, have dealt with similar issues, just with a different look.

I received an advanced copy of this book from NetGalley in exchange for an honest review.

[Maher Razouk · Rating 5 out of 5]

البكيني: من بريجيت باردو إلى الرومان
.
.
في أوائل أبريل عام 1953 ، على شاطئ في مدينة كان ، ظهرت «بريجيت باردو» البالغة من العمر ثمانية عشر عامًا أمام الصحافة العالمية للترويج لفيلمها الجديد Act of Love (شارك في البطولة كيرك دوجلاس) . كانت ترتدي بيكيني صغير مزين بالأزهار ، وهو قطعة من الملابس - حتى ذلك الحين - نادرًا ما شوهدت على الكاميرا (كان من غير القانوني إظهار البطن على الشاشات الأمريكية حتى عام 1961) وقد أدانها البابا بيوس الثاني عشر في العام السابق.

اخترع المصمم الفرنسي «جاك هايم» البيكيني في عام 1946 ، بعد أيام من بدء الولايات المتحدة التجارب النووية في (بيكيني أتول) في جزر مارشال. لقد اختار الاسم لأنه توقع أن يكون اختراعه متفجرًا مثل القنبلة الهيدروجينية. وبالفعل أطلق البيكيني حقبة جديدة. تخلت النساء في جميع أنحاء العالم عن أزيائهن القديمة المكونة من قطعة واحدة ، والأهم من ذلك ، العديد من المواقف الجسدية التي تماشت معها. في عام 1960 ، حقق بريان هايلاند نجاحًا كبيرًا بأغنيته "Itsy Bitsy ، Teenie Weenie ، Yellow Polka Dot Bikini".
كان للبكيني مركز الصدارة في فيلم Beach Party عام 1963 ومرة ​​أخرى في Bikini Beach عام 1964. توقفت الكنيسة الكاثوليكية عن القتال ، وكذلك فعل مراقبو الأفلام والجماعات المحافظة. في غضون بضعة عقود ، بدا أن البيكيني أصبح جزءًا من الحياة الطبيعية لأي وجود "متحرر".

لم يكن البيكيني ، بالطبع ، مجرد قطعة ملابس. لقد مثل مقاربة خاصة للجسد والنشاط الجنسي: نهج خالٍ من الخزي والذنب ، بدون إرث ماض محرج ومقموع وتعبيراً عن الوفرة والراحة. أعاد البيكيني ربط الحداثة بالحريات الوثنية للرومان واليونانيين القدماء ، الذين عرفوا في تماثيلهم وفسيفساءهم وألعابهم الأولمبية كيف يشعرون بالفخر بجمال الجسد واللياقة البدنية.

كانت المسيحية هي التي فصلت بريجيت باردو عن الرومان. لقد خاضت الكنيسة حربًا على الجسد لمئات السنين ، وربطت العري بخطايا آدم وحواء وجعلت عارنا بمثابة عقاب على تجاوزات أسلافنا. إن شعور الكثيرين منا بعدم الارتياح عند رؤية أجسادنا كان مجرد دليل على حقيقة أساسية حول البشر: أننا أحفاد الخطاة.
هؤلاء النادرون مما قبل الحداثة الذين تجرأوا على محاولة الاستمتاع بالعلاقة بدون تأثير سلبي على حياتهم الجنسية وأجسادهم كان عليهم أن ينظروا إلى ما وراء حدود أوروبا. سافر الرسام الفرنسي بول غوغان من القرن التاسع عشر - بعد أن أمضى بضعة أشهر في بروفانس - إلى تاهيتي من أجل الوثنية التي لم تستطع بلاده توفيرها.
.
Alain De Botton
How To Survive The Modern World
Translated By #Maher_Razouk

[CSM · Rating 5 out of 5]

There is really no piece of media I have ever consumed, whether it be verbal, written, or represented visually that I would recommend more than this book. I really believe that it spells out what it means to be human, not just in our modern world as it has set out to do, but truly as humans have always been. It is a fantastic piece of philosophy, history, and therapy. If you have the time, I would recommend this book wholeheartedly.

To put it lightly, I would compare it to taking the red pill. This book explains the human experience for what it really is. The School of Life has done a wonderful job.

[Anna · Rating 4 out of 5]

Wish he mentioned the following next to the picture of the million Bison skulls:
“The federal government promoted bison hunting for various reasons, primarily to pressure the native people onto the Indian reservations during times of conflict by removing their main food source. Without the bison, native people of the plains were often forced to leave the land or starve to death.”

Book: An easy, insightful and interesting read that recaps how we got to where we are today.

Re-wired my brain a little to the limited things we know about life (until now, always reassessing prior assumptions and theories), how modernity kills our joy, how to find peace when realizing we’re all insignificant.

[Jessica Min · Rating 4 out of 5]

4.5 stars

An elegantly woven overview of many facets of the human mind floundering in the modern world. A world our bodies and minds haven’t yet evolved for.

Well worth reading, alongside ‘An Emotional Education’. This covers more topics at a briefer level

[Ivan Rodriguez · Rating 5 out of 5]

If you are looking for a thought-provoking book, this is it. What does your temper owe to the unfolding of historical events? When will you understand the privilege of having parents whose blindspots are the only reproachable source of bad parenting? How does the architecture of your beliefs, to your personal detriment, echo the unflattering harshness of industrial production?

This book can be an intimate journey of self-reflection if you let it.
This book can be a call for a more compassionate view of the world if you listen.
This book can be a list of the subtle ways that you have been unfair to yourself and all others, should you not shy away from the sharp edges of its implications.

TSOL (AdB)'s prose is hilarious, poised, and engaging. I'm an unabashed fan of it, it's really enjoyable.

Even though at points the author(s) seem to incessantly praise the past for something lost to the current lot of people living on the planet, this book is most concerned with the future. Without more context on TSOL message, it would be easy to judge this book as an old man's rant on the state of things, but their corpus of ideas is clear in that they have taken the time to select only the ideas that we are missing the most. Only in the end, the more subversive and radical position is made solid. Its message is not new: neither for the School of Life nor for western philosophy; but its contents are far removed from public consciousness and miles away from school curriculums and thus it is of great service for any reader that might find it. After this thoughtful study and explanation of the myriad issues that we have come to be affected by, it is clear that history and zeitgeist are, from now on, something that we do to ourselves as we linger overcommitted to the misguided idea of perfection that has been handed down to us. This new state of things paradoxically raises the bar yet again for how we ought to behave and act. We just have to remember that we will stumble our way forward, hopefully, we will stop cursing our existences for it.

[Aurelia Behaeghel · Rating 2 out of 5]

Een onbeduidend boek dat heel veel woorden gebruikt om uiteindelijk niets nieuws te zeggen. Veel komt neer op "zo zit de moderne samenleving in elkaar", zonder het ook maar te hebben over technologie zoals de smartphone. Dit komt ook omdat praktisch al zijn ideeën vanuit andere auteurs van voor 2000 ontstaan. De auteur duidt heel wat problemen aan (ze komen bijna allemaal neer op het kapitalisme), maar biedt geen oplossingen. Pas de lelijkheid van de moderne architectuur leidt de auteur tot het idee dat het probleem misschien niet op te lossen valt bij de individu, wat de vraag vereist, waarom bestaat dit boek?
De enige reden dat ik het geen 2 sterren geef is omdat ik er niet meteen een schadelijk idee in zag. Het weinige advies dat de auteur gaf kan voor sommigen misschien zinvol zijn.

[Majo Hernández · Rating 5 out of 5]

A simple, well digested explanation to how we've come to where we are and what to do with what we have as humanity. It set in my being a kind of peace while reminding me how minuscule my existance is inside of this huge universe of possibilities and happenings. Life happens to simply experience it, explore it and try to make the most out of it.

[MK LaFs · Rating 4 out of 5]

I woke up at 4 am this morning and finished this book. There were some really salient points that I’d never thought of. Loved the architecture section and loneliness.

[Kirra Marshall · Rating 5 out of 5]

“We should never have to tell anyone that we are ‘doing well’. The automatic assumption should be that of course we are in some kind of crisis: financial, romantic, existential - because that is what humans are like.”

Bless the lady from work who introduced me to Alain de Botton.

[Kieran · Rating 5 out of 5]

One of the first books from the School of Life that I’ve really loved. A fascinating analysis of modernity, covering a wide variety of topics with thought-provoking insight.

[Pieter De vroe · Rating 3 out of 5]

Heel tof om te lezen met mooie beelden en foto's bij. Simpele maar ware inzichten. Helemaal niet zwaar op de hand of overdreven ver gezocht. Eén van de dingen die altijd terugkomen is de kunst van het vertragen. tevreden zijn met wat je hebt zelfs al is het gewoon de tijd om rustig een boek te lezen. Is iets wat ik wel al heel lang doe maar eigenlijk niet van wist dat het zo belangrijk is... Als het er dan eens staat geschreven, begrijp je dat toch nog iets beter.

[Amy · Rating 4 out of 5]

Most self-help books look at what is “wrong” with an individual and give tips on how to improve. The list of goals is endless — lose weight, achieve career success, have better relationships, get in shape, be happier, etc. This book takes a different tack. It looks at the society we live in and asks if what is being expected is too much or simply the wrong thing. If you’ve ever felt that being asked to be endlessly cheerful or pursue lofty goals or have the trendiest material possessions is a burden rather than a desire, this is the self-help book for you. Written in clear prose with interesting photos and illustrations, How to Survive the Modern World provides a blueprint for those who would rather be alone, read a book or live a simple life.

[Afshin Hakimiyan · Rating 4 out of 5]

دوران هم‌دمی آدمی با طبیعت و زندگی با تب‌وتاب آن به سر رسیده بود. ترک‌تازی یقین و ایمان هم از تَک و تا افتاده بود. دیگر کلیسا هم از رونق افتاده بود. عقل با عرضه‌ی علم و صنعت و فناوری، دور کلیسا خط کشیده بود و خود خبرساز دوران شده بود. انسان حالا به دوران گذشته و گذشته‌گان خود، انگاری با تمسخر نگاه می‌کرد. همه‌ی سؤال‌ها با مدد و کمک عقل و منطق، انگاری قابل حل بود. انسان وارد عرصه‌ی جدیدی شده بود. هرچه پیشینیان دوخت‌ودوز کرده بودند؛ حالا به دست انسان مدرن، تار و پودش از هم گسیخته می‌شد تا راهی نو برای بهبود حال آدمی پیدا کند. می‌خواست بر دردها و آلام و امراض چیره پیدا کند. می‌خواست محدودیت زمان و مکان را از پیشِ پای خود بردارد. می‌خواست در آنِ واحد هر کجا که خواست سفر کند. تماشا کند. سر در بیاورد. از هرچه رویدادهای این‌جا و آن‌جا خبردار شود. از تمامی اطعام دنیا مزمزه کند. دل‌وروده‌ی نه فقط همین کره‌ی چُسکی زمین که کل عالَم را به هم بریزد. از محدودیت گریزان بود. نه فقط درد و مرض که حتی مرگ را، زیبنده‌ی اندام خود نمی‌دید. او می‌خواست در ادامه‌ی همان روندی که «تمدن»ش نام می‌نهاد از
مجموع همهٔ چیزهایی که ناملایمات، دشواری و ناراحتیِ وضعیت طبیعی‌‌اش را ساخته بود، رهایی پیدا کند. در این‌راه پیش رفته بود. استانداردهای زندگی آدمی را بالا برده بود. مرگ‌ومیر کاهش پیدا کرده بود. امراض و بلاها را یک‌به‌یک درمان کرده بود. رفاه را به استانداردی همه‌جایی بدل کرده بود. حالا آدمی که هنوز به نیمه قرن عمر خود نرسیده، در اثر امراض ابتدایی و در همان چند کیلومتری محل تولد خود جان باخته بود، به لطف این پیشرفت‌ها نه فقط طول عمرش افزایش یافته بود، بل‌که به گشت‌وگذار تا صدها کیلومتر دور از محل تولد خود و خورد و خوراک خوب زندگی‌اش بهبود پیدا کرده بود. ولی گویی این وضعیت جدید، چندان هم برای‌ش خوش‌آیند نشده بود. در یک ناپایداری عجیبی گرفتار شده بود. وضعیت آرام‌وقرار پیشین به هم ریخته بود و چشم‌اندازی از آرام‌وقرار جدید پیدا نبود. او حالا به امید دست‌یابی به همان امکانات بیش‌تر، که به استاندارد همگانی بدل شده بود؛ از صبح تا شب می‌دوید. بیش‌تر ساعات بیداری‌اش را دور از عزیزان خود می‌گذراند تا درآمدش بیش‌تر شود تا شاید بتواند بیش‌تر لبخند بزند. حالا فروشگاه‌های زنجیره‌ای بود که نیازهای جدیدی برای این لبخند او می‌تراشید. نیازهای او از خورد و خوراک فراتر می‌رفت و او در گردابی از آن نیازهای کذایی فرو می‌رفت. و در این مسیر آرام‌وقرارش از دست می‌رفت.‌ الگوها و سمبل‌های او عوض می‌شد. ولی او نمی‌دانست که همان الگوهایی که او از آن‌ها به‌عنوان انسان‌های موفق یاد می‌کرد در قبال آن موفقیت‌های مدرن، چه چیزهایی را داشت از دست می‌داد. آواز دُهُل از دور شنیدن، خوش بود. زرق و برق زندگی مدرن، دل از آدمی می‌بُرد؛ ولی زرق و برق، دل‌خوش‌کُنکی بیش نبود. همان انسانِ اتوکشیده در سردرگمی و خشم عجیبی فرو رفته بود؛ می‌شد این سردرگمی را «در فضای پُرتنش درون خودروهای تجملاتی، در دل‌شکستگی‌های درون شهرک‌های محصور، در نارضایتی‌های خانوادهٔ ابرسرمایه‌دار معادن زغال‌سنگ، در بیماری‌های روح در قصری تفریحی» رصد کرد. انگاری حالا داشت از آن‌ور بام می‌افتاد. مدرنیته آمده بود اَبرو را درست کند، ولی زده بود چشم را هم کور کرده بود. گردن هم نمی‌گرفت. تلاش بیش‌تر برای کسب همان رفاه کذایی، آرامش را ازو صلب کرده بود:«طرفه آنکه مدرنیته این مشکل را انکار می‌کرد، حاضر نبود بپذیرد که نظام سرمایه‌داری و زندگی خانوادگی با هم در تضادند و در لحظات احساسی‌تر و برخورنده‌تر از امکان دستیابی به "تعادل کار - زندگی" سخن می‌گفت. اما چنین امکانی وجود نداشت: هر چیزی که ارزش جنگیدن داشته باشد تعادل زندگی را به هم می‌زند. تلاش برای داشتن زندگی خانگی خوب و زندگی کاری خوب در آنِ واحد جاه‌طلبی عظیمی است! شاید اتفاق بیفتد، اما احتمالش خیلی کم است. حالا ما از دست خودمان (و همسر و فرزندانمان) خشمگین شده‌ایم که نمی‌توانیم به تعادل دست‌نیافتنی دست یابیم.»

و حالا آلن‌دوباتن با روایت فوق از وضعیت فعلی آدمی در روزوروزگار مدرن، در این کتاب قصد کرده است که راه‌کارهایی را برای تسکین این درد پیدا کند. با انتقاد از برخی از هنجارهای مدرنیته، آدمی را به تأمل دوباره در باب آن هنجارها فرامی‌خواند.‌ در جایی از کتاب می‌نویسد:«روی کاغذ، مدرنیته ما را بیش از هر زمان دیگری به دیگران پیوند زده، اما به لحاظ عاطفی هم محروممان کرده است.» و در ادامه برای تأکید بر ارزش‌های ذاتی آدمی که در اثر مدرنیزاسیون به خطر افتاده است می‌نویسد: «ما انسان‌ها برای ارتباط صمیمی، زندگی محلی و روابط شخصی خلق شده‌ایم. اگر ایده‌ای بخواهد در روح ما قدرت بگیرد، باید در تجربه و داستان‌هایی اساسی ریشه داشته باشد. هنر از دیرباز به این نکته واقف بوده و برای همین است که ماجرای کودکی که اسباب‌بازی موردعلاقه‌اش را از دست می‌دهد - با قلم یک داستان‌گوی ماهر - از خواندن ماجرای مرگ ده‌هزار سرباز در جنگ داخلی خونینی در آن‌سوی دنیا در روزنامهٔ صبحگاهی دردناک‌تر است.»

با زیر ذره‌بین بردن تلاش شبانه‌روزی انسان مدرن برای لذت از مواهب روزوروزگار مدرن، او را وا می‌دارد که به ارزیابی و بازبینی دوباره‌ی دست‌آوردها و هزینه‌های مترتب از آن بیاندیشد. او را نهیب می‌زند که هزینه و آوردهای خود از این همه تنعمات مدرنیته را در دو کفه‌ی ترازو بگذارد تا سود و زبان این معامله را به‌طور کاملن شفاف روی کاغذ بیاورد. از این‌رو می‌نویسد:«راحت می‌توانیم بسنجیم که چقدر پول درمی‌آوریم. اما سنجش اینکه چقدر آرامش از دست داده‌ایم خیلی دشوارتر است. حواسمان به بهای سنگین زندگی پُرسروصدایمان نیست. درست جمع‌وتفریق نمی‌کنیم که فلان کنفرانس یا سفر کاری چه بلایی سر آرامش و خلاقیت یا رابطهٔ ما با عزیزانمان آورده است. متوجه نیستیم که هر مقالهٔ روزنامه چه لرزه‌ای به جانمان می‌اندازد و هر دیدار با دوستی کاذب چقدر روحیه را نابود می‌کند. ما مثل دانشمندان متقدمی هستیم که با اورانیوم کار می‌کردند بی‌آنکه از خطراتش آگاه باشند. متوجه نیستیم رفتن به اتاقی پُر از آشناهای پُرهیاهو یا گپ‌وگفت چندساعته با یک دشمن دوست‌نما چقدر ذهن حساسمان را تکان می‌دهد. تسکین چنین تجربه‌ای شاید نیازمند یک ماه شب‌های آرام باشد. نمی‌فهمیم که بی‌خوابی انتقام ذهن ماست برای تمام فکرهایی که طی روز به ذهن راه نداده‌ایم یا اینکه اضطراب هشداری است تا به حساسیت مغفول خود توجه کنیم.»

آلن‌دوباتن با تشکیک در مورد هنجارهای روزگار مدرن، به تأمل در ارزش‌هایی می‌پردازد که می‌تواند آدمی را از آسیب‌های هنجارهای کذایی مصون بدارد:«می‌خواهند ما را مجاب کنند که پیروی از بعضی انگاره‌های بابِ روز عاقلانه است: اینکه آدم‌های خوشبخت نوشیدنی‌های گران‌قیمت می‌خورند؛ اینکه افراد مقاصد جدی ندارند مگر اینکه برای نامزدشان حلقهٔ الماس بخرد؛ اینکه نمی‌توانیم والدین خوبی باشیم مگر اینکه بچه‌هایمان را به اسکی ببریم... ایستادگی مقابل این فراگیری‌های اجتماعی واقعاً قدرت خارق‌العاده‌ای می‌طلبد. برای اینکه ببینیم چه شهامتی موردنیاز است، می‌توانیم نگاهی بیندازیم به هنرمندانی که به مفاهیم غالبِ زیبایی و خوش‌سلیقگی اعتراض می‌کردند و اعتراضات مستعدانه‌شان را بر مبنای چشم‌انداز واگرای خود استوار می‌کردند. در فرانسهٔ اواسط قرن هجدهم، رویهٔ هنری غالبْ سبک روکوکو بود که تأکید بر صحنه‌های رمانتیک آرمانی، برازندگی اشرافی، زیبایی تجملاتی، روبان و گل‌های رنگارنگ داشت؛ هوشیاری و اعتمادبه‌نفس زیادی می‌طلبید که کسی درون‌نگری کند و بگوید تعریفش از خوشی این نیست و زیبایی و علاقه شاید در ساحت دیگری نهفته باشد.
شاردن، نقاش فرانسوی، آن‌قدری ابتکار داشت که نوع متفاوتی از شور و اشتیاق را به تصویر کشید. او ضمن به جان خریدن خطر بی‌آبرویی، با چند تابلوی پیاپی توضیح داد که شادی از نظر او جای دیگری نهفته است: در صحنه‌های آرام و موقر زندگی خانگی، در آشپزخانه‌ها و تالارها، در چای دم کردن برای بچه‌ها یا در کتاب خواندن قبل از خواب، در گلدانی ساده روی پاتختی یا قرص نانی که روی سفره چند تکه می‌شود.»

نویسنده، انگاری در تلاش است که انسان مدرن را از جهتی سرِ عقل بیاورد. غرور بی‌جای‌ش را به‌ش نشان بدهد و ضعف او را علی‌رغم ادعای‌ش به تسلط بر زمین و زمان عالم هستی، در عدم درک درست ذات هستی برای‌ش بنمایاند. آلن‌دوباتن می‌نویسد:«ما چیزهای خیلی زیادی می‌دانیم، اما چیز خاصی نمی‌فهمیم.»

و هم‌چنین سعی می‌کند، وضعیت جدید پیش‌رو آدم مدرن را روشن سازد. نوری بر توانایی‌ها و ناتوانایی‌های او بیاندازد تا نقشه‌ی راه آینده را برای زندگی بهتر و قرینِ به هنجارهای انسانی را برایش پیدا کند. از این روست که می‌نویسد:«بخشی از مشکل این است که فاقد قوهٔ دانستن هستیم، یعنی نمی‌توانیم به تجربیات خودمان نگاهی بیندازیم و ببینیم چه چیزی برایمان لذت به ارمغان می‌آورد. مغز ما علاقه‌ای ندارد رضایتش را تجزیه‌وتحلیل کند و بعد نقشه بریزد که چطور می‌تواند به شکل مطمئن‌تری همان لذات را تکرار کند.»

و در ادامه‌ی این راه است که با طرح هر معضلی از انسان مدرن، می‌خواهد که با بهره‌گیری از سرگذشت انسان راه‌کاری هم برای مشکلات مذکور پیدا کند. به عنوان نمونه، برای تأمل درباره‌ی بمباران انسان زیر اخبارهای روزمره، اصلن بدیهی بودن آن‌را این‌گونه زیر سؤال می‌برد تا جای آن‌را با نیازهای ضروری انسان در کند؛ این است که می‌نویسد:«شاید اصلاً هیچ نیازی به اطلاعات "تازه" نداشته باشیم. شاید بیش از همه به انگیزه و تشویق نیاز داریم تا آنچه را مدت‌ها پس ذهنمان می‌دانسته‌ایم اما توجهی بهش نداشته‌ایم بیشتر قدر بدانیم و بیشتر از آن بهره بگیریم. اخباری که واقعاً به آن نیاز داریم اخباری است که از لزوم بخشش، تأمل، قدرشناسی، تفاهم، آرامش و مهربانی بگوید.»

آلن‌دوباتن در این کتاب نیز هم‌چون کتاب‌های دیگرش، ضمن درک ناگزیری وضعیت پیش‌روی انسان مدرن، به هر دری می‌زند تا راهی برای التیام و تسکین دردهای او پیدا کند. با گشودن روزنه‌هایی تلاش می‌کند که چشم‌اندازهای جدیدی را به روی انسان باز کند تا حتی برای چندی، او را از تلنبار اضطراب بیرون‌ش نگه دارد. با تأمل بیش‌تر، به بازاندیشی هنجارهای مدرن می‌رسد:«دنیای مدرن کاری می‌کند که همیشه بدانیم چقدر چیزها را ممکن است از دست بدهیم. فرهنگی شکل گرفته که انسان ناگزیر در معرض مقادیر زیاد فومو (ترس از دست دادن فرصت) قرار می‌گیرد. مدام از مراکز مشخصی می‌شنویم که مهیج‌ترین اتفاقات در آن‌ها می‌افتد. زمانی نیویورک بود، چند سال شد برلین، شاید در سال‌های آینده کتاب‌هایی هست که باید خواند و فیلم‌هایی که باید دید. افرادی هست که باید دید و فرصت‌هایی که نباید از دست داد. شبیه نوعی امتیاز است، اما وقتی بفهمیم که در واقع جبر است. دیگر شبیه امتیاز به نظر نمی‌رسد.»

[Pauline · Rating 4 out of 5]

De oprichter van The School of Life kijkt met een helikopterview, waarin hij het verleden belicht om het heden te duiden, naar thema’s als liefde, productiviteit, natuur, democratie, nieuwsgaring en zo veel meer. Geïllustreerd met kunstwerken (daarom beter in hard copy of op iPad te lezen dan op zwart/witte Kobo). Door het lezen krijg je zelf ook een relativerende kijk op de thema’s: waar maken we ons toch ook eigenlijk druk over als we maar een jaar of 80 leven in dit immense universum? Aanrader!

[Sym · Rating 4 out of 5]

A fantastic, thought-provoking look at the modern world. It covers areas I didn't expect such as sex and democracy and offers a calm, balanced viewpoint coupled with wonderful art images. It helped me to articulate my concerns about living in this time. By providing perspective, my thoughts were soothed, less emotional and I was able to reassess my views. I would read this again as it raises some interesting points and gave me a lot of comfort.

[VerenaK · Rating 4 out of 5]

I immensely enjoyed the often perfect match between text and painting. Like good chocolate and wine. Ideally to be read one essay at time depending on occasion, mood, question of the moment. Not 5 stars as it seemed at times a bit too all knowing, almost patronising, with the emphasis on the almost. Great, deep read.

[Tugce Gencoglu Ljungholm · Rating 5 out of 5]

Salient details of the modern world which we live in and we don’t notice. I liked the book! Besides that, I learned so much about the modern and the contemporary art history through modern daily life and political topics!

[Murali Veeraiyan · Rating 5 out of 5]

As usual, another great book by The School of Life!

[Dan · Rating 4 out of 5]

My thanks to both NetGalley and the group The School of Life for an advanced copy on this new history and cultural study on staying sane in today's world.

We are living in an age of wonder, medical and technological achievements never before seen. Books can be sent to devices through thin air, or to homes in two days. Movies can be shown on huge screens to rival any theater, or to tiny devices that make David Lynch and Christopher Nolan cry. Ailments and infections that would have killed a king, or a robber baron/industrial leader a hundred years ago can be cured over the counter at our local apothecary. And yet the mental state of most people we know is worse than ever. Dumb seems to be the new Enlightenment. Disease locks us at home, environmental famine starves the world and good old war keeps riding around. How to Survive the Modern World:Making Sense of, and Finding Calm in, Unsteady Times by The School of Life tries to make sense of this Brave New World, and how we can try to make sense of and survive the new normal.

The book is broken into eighteen chapters each addressing one facet of the modern day. Sex, family, work, friends, financial and leisure, along with others. The chapters give a brief synopsis of the changes over the years, how it has gotten worse and ways to try and find a balance in your own life. The answers are a mix of psychology, philosophy and common sense, but lack the don't worry be happy of most self-help books. Some chapters resonate more than others, which since all readers are miserable in their own way makes sense.

The chapters are well written, with plenty of both history and advice on how to make you life a little more adaptable. There is so much that is odd today, that it can be hard to wrap your thoughts around it. Sadly the people who really need this kind of book will never read it, nor will most care that it exists. Recommended for readers who have to deal with people, this might make a bit of difference.

[ania · Rating 5 out of 5]

Three hundred pages of consolation

—————————

'The last person who could theoretically have read everything died in around 1450.'

'The quiet understand how much can be drawn out of a single experience, if one takes the time to turn it over in one’s mind. A trip taken ten years ago isn’t really over. So much of it remains unattended in memory: the light on the first morning by the harbour, the little museum with the geraniums in the courtyard, the tomato salad by the forest… Nothing ever disappears, it’s just waiting for the outer world to still before yielding its riches.'

'In a degraded environment, however safe and rich our material lives, our spirits will sink.'

'The carbon in our bones will end up inside the trunk of a conifer tree. Some of us will come down as rain. We were never really an "I"; we just borrowed some bits of the universe for a few moments and will go on to be many other things, just as valuable, in time. Like every living thing, we were made from tiny shards of stars; we have travelled through supernovas. We’re as old as the universe; "I" was just a passing phase… We are never quite whole and will soon enough be in pieces again.'

'That there are days of balmy sunshine and lemons, that there are olives, figs and hazelnuts.'

[Danielle vD · Rating 5 out of 5]

''Wij zouden een evenwichtiger leven leiden als we aan andere dingen prestige leerden toekennen. We zouden ons moeten realiseren dat het weliswaar moedig is om de hele wereld af te reizen, maar dat het ook van lef getuigt om thuis te zitten met onze gedachten en de kans te lopen te worden geconfronteerd met bepaalde benauwende of zwaarmoedige maar tegelijkertijd zeer noodzakelijke ideeën. De heldhaftige harde werker is niet perse die bedrijvige figuur in de business lounge van een internationale luchthaven. Het zou wel eens die persoon kunnen zijn die met een lege blik uit het raam staart en van tijd tot tijd een idee op een schrijfblok noteert. Misschien is dat wel het zware werk waarmee we uiteindelijk ons potentieel vervullen. ''

''We mogen dan hebben geleerd vrij te zijn in het stemlokaal, maar we moeten nog helemaal leren hoe we vrij kunnen zijn in het diepst van ons eigen bestaan. Het is onze uitdaging voor de toekomst om dat laatste grote juk af te werpen: het feodalisme van onze geest.''

[Mana · Rating 4 out of 5]

Modern world, where we are always connected and always aware, where we know so much and understand so little.

By learning to diagnose our condition, we can come to accept that we are not so much individually demented as living in times of unusually intense and societally generated perturbance. We can accept that modernity is a kind of disease and that understanding it will be the cure.

Our mental well-being is constantly challenged, we are bombed with information, fear, guidances of what we have to do to feel better and to have more. We are never satisfied.

The books by School of Life, as always, shift us to the right direction, to live more conscious, deliberate and meaningful lives. To think, rethink, stop and calm ourselves.

Not only to survive, but to fully live in modern times. And yes, to achieve that, we have to start with ourselves first.

Very helpful and insightful book.

[Saskia De Leeuw · Rating 4 out of 5]

Leuk boekje, rijk geïllustreerd. Hoewel therapeutisch van aard, toch ook nuttig voor mensen die blaken van mentale gezondheid.

Een korte bloemlezing:

- De krant heeft een van de onwaarschijnlijkste persoonlijkheden van het moderne tijdperk voortgebracht: de goed geïnformeerde dwaas.

- Het besef dat je niet in een rumoerige ruimte met mensen wilt staan praten, dat je in je eentje van een eenvoudige maaltijd wilt genieten, dat je alleen wilt worden gelaten met een pen en wat papier, dat je een wandeling in de natuur wilt maken, is geen teken van krankzinnigheid.

- In de moderne samenleving is de hele door de media beheerste wereld in feite een schoollokaal, maar er staan wel vaak bijzonder eigenaardige en ongeschikte mensen voor de klas.

- […] het menselijke tekort: […] beseffen dat de meeste mensen om je heen idioten zijn die je niet eens mag, maar je toch belachelijk druk blijven maken over wat ze van je vinden.

[Josien · Rating 4 out of 5]

"There may be no shackles around one's legs and one may be politely invited to vote for a leader every four of five years but we may still be fixed rigidly into place by a terror of departing from the majority view, for example, of how to be married or have a career, handle one's holidays or think of friendship. We are all so much stranger than we allow ourselves to be - held into place by concepts of normality unjustly formed by strangers to whom we should never have given dominion over our souls. We get interesting only when we start to rattle the bars of our socially enforced cages, but so seldom give ourselves licence to try."

"... we are still only at the beginning of knowing how to be free in the depths of our own lives. The challenge of the future will be to throw off the last remaining great yoke: the feudalism of our minds."

[Laura Verhoeven · Rating 4 out of 5]

'Het zou acceptabel moeten zijn om te erkennen dat we meestal niet krachtdadig genoeg zijn om al onze opties uit te buiten... We zijn niet in staat geweest het beste van onze vrijheid te maken... We zouden onze armen moeten uitsteken naar onze gekwelde medeburgers. Dit is niet iets wat wij alleen hebben verkloot, het is een menselijk tekort: kunnen kiezen maar dan verkeerd kiezen; kunnen bewegen maar dan te bang zijn om van je plaats te komen; weten dat al die vanzelfsprekendheden niet kloppen maar niet de moed of wilskracht hebben om met alternatieven te komen; beseffen dat de meeste mensen om je heen idioten zijn die je niet eens mag, maar je toch belachelijk druk blijven maken om wat ze van je vinden.'

'We hebben het gevoel dat we bezig zijn gek te worden, maar we zijn gewoon typische, angstige burgers in de moderne wereld.'