Ευρώπη: Μια μεγάλη χίμαιρα;

by Tony Judt, Ροζαλί Σινοπούλου (Translator)

Όταν πρωτοεκδόθηκε το 1996, το αιρετικό αυτό «Δοκίμιο για την Ευρώπη» ήταν ένας στοχασμός με προγνωστική δύναμη, σκεπτική διάθεση και παθιασμένη επιχειρηματολογία γύρω από την κατάσταση της Γηραιάς Ηπείρου.

Ο Τόνυ Τζαντ πραγματευόταν εδώ τα ζητήματα που αντιμετώπιζε η Ευρώπη ενόψει της νέας χιλιετίας: Ποιες είναι οι πραγματικές προοπτικές για μια διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν θα καταλήξει να παραείναι μεγάλη; Ποια έθνη θα πρέπει να «ανήκουν» στην Ευρώπη, πότε και με ποια κριτήρια; Τι ορίζει την «Ευρώπη» και πώς μπορούμε να σκεφτούμε το μέλλον της; Όπως υποστήριζε, αν ο μύθος της «Ευρώπης» είναι υπερβολικά αφηρημένος για να κερδίσει την πίστη του κόσμου σ’ αυτόν και να εμπνεύσει τη λύση συγκεκριμένων προβλημάτων, μόνο όφελος μπορεί να έχουμε από μια κριτική εξέτασή του. Τα πράγματα βέβαια προχώρησαν από μόνα τους. Μετρημένη όσο και αιχμηρή, η αριστοτεχνική ανάλυση του πρόωρα χαμένου ιστορικού βρίσκεται στο επίκεντρο του διαλόγου, της αντιπαράθεσης και της τεκμηρίωσης που, επειδή ακριβώς δεν έγιναν ποτέ πειστικά, έχουν όλο και μεγαλύτερη σημασία σήμερα.


«Είμαι ενθουσιωδώς Ευρωπαίος· κανένας ενήμερος άνθρωπος δεν θα ήθελε σοβαρά να επιστρέψει σ’ αυτό τον φιλοπόλεμο, αμοιβαία ανταγωνιστικό κύκλο καχύποπτων και εσωστρεφών εθνών που αποτελούσε η ευρωπαϊκή ήπειρος στο αρκετά πρόσφατο παρελθόν. Οτιδήποτε μας ωθεί μακριά από εκείνη την Ευρώπη είναι καλό – και όσο μακρύτερα τόσο καλύτερα. Άλλο είναι όμως να θεωρεί κανείς μια έκβαση επιθυμητή και άλλο να υποθέτει ότι είναι εφικτή. Και η θέση μου σε αυτό το δοκίμιο είναι ότι μια αληθινά ενωμένη Ευρώπη είναι τόσο ελάχιστα πιθανή που θα ήταν απερίσκεπτο και αυτοκαταστροφικό να επιμείνει κανείς σ’ αυτήν. Είμαι λοιπόν, καθώς φαίνεται, ένας ευρωπεσιμιστής.» - Τ. ΤΖ.

168 pages, Paperback

Published February 1, 2023

About the author

Born in 1948, Tony Judt was raised in the East End of London by a mother whose parents had immigrated from Russia and a Belgian father who descended from a line of Lithuanian rabbis. Judt was educated at Emanuel School, before receiving a BA (1969) and PhD (1972) in history from the University of Cambridge.

Like many other Jewish parents living in postwar Europe, his mother and father were secular, but they sent him to Hebrew school and steeped him in the Yiddish culture of his grandparents, which Judt says he still thinks of wistfully. Urged on by his parents, Judt enthusiastically waded into the world of Israeli politics at age 15. He helped promote the migration of British Jews to Israel. In 1966, having won an exhibition to King's College Cambridge, he took a gap year and went to work on kibbutz Machanaim. When Nasser expelled UN troops from Sinai in 1967, and Israel mobilized for war, like many European Jews, he volunteered to replace kibbutz members who had been called up. During and in the aftermath of the Six-Day War, he worked as a driver and translator for the Israel Defense Forces.

But during the aftermath of the war, Judt's belief in the Zionist enterprise began to unravel. "I went with this idealistic fantasy of creating a socialist, communitarian country through work," Judt has said. The problem, he began to believe, was that this view was "remarkably unconscious of the people who had been kicked out of the country and were suffering in refugee camps to make this fantasy possible."

Career: King's College, Cambridge, England, fellow, 1972-78; University of California at Berkeley, assistant professor, 1978-80; St. Anne's College, Oxford University, Oxford, England, fellow, 1980-87; New York University, New York, NY, professor of history, 1987--, director of Remarque Institute, 1995--.

Awards: American Council of Learned Societies, fellow, 1980; British Academy Award for Research, 1984; Nuffield Foundation fellow, 1986; Guggenheim fellow, 1989; Pulitzer Prize in general nonfiction finalist, 2006, for Postwar: A History of Europe since 1945.