What do you think?
Rate this book
FRATerNITÉ
σημείωση
Το Fraternité (όπως και κάθε άλλο γραπτό μου) είναι (σωστότερα: θα ήθελα να είναι) μια ακόμη αφήγηση προορισμένη για να διαβαστεί. Η θεατρική φόρμα που χρησιμοποίησα ήταν μονάχα το μέσο που ένιωσα προσφορότερο για να καταγράψω μια ιστορία για την αδελφοσύνη – και για την άβυσσο που ξεκινάει πίσω από αυτή την εντέλει ακατάληπτη λέξη.
Ψάχνοντας μέσα μου τη ρίζα αυτού του «έργου» (και των δύο ομόκεντρων με αυτό έργων μου Égalité και Fraternité), ίσως πρέπει να ανατρέξω σε μια στιγμή της εφηβείας μου, όταν διάβασα το πλήρες σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης: LIBERTÉ, eGALITÉ, FRATERNITÉ OU LA MORT. Η διλημματική όσο και τρομακτική απόληξη (το ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ, που πριν καν κλείσει ο 18ος αιώνας ακρωτηριάστηκε για λόγους «ιστορικής εξομάλυνσης»,) αυτονομήθηκε, ίσως και αυθαίρετα, μέσα μου και έσπρωξε τη σκέψη μου πάνω στο αβάσταχτο ή και τραγικό δίλημμα ετούτης της αλλόκοτης φενάκης.
Το κείμενο του Fraternité διαβάστηκε και διορθώθηκε από τον Γιάννη Ευγγέλου. Και για αυτό ισχύουν όσα σημειώνω και για τα υπόλοιπα «θεατρικά έργα» μου La ultima noche ή οι καρχαρίες, 2010, Historia de un amor ή τα μυρμήγκια, 2011, Μένγκελε, 2012, Égalité, 2012, Fraternité, 2012): δεν γνωρίζω αν μπορεί να παρουσιαστεί στο θέατρο, αν έχει αυτό που ονομάζουμε «θεατρικότητα». Οι σκηνικές (;) οδηγίες που ενσωμάτωσα στο «έργο» ήταν για μένα απαραίτητο κομμάτι της αφήγησης. Αν κάποιος σκηνοθέτης (ή όποιος άλλος) νιώσει πως δεν του είναι χρήσιμες, ας τις αγνοήσει ή ας τις αλλάξει. Δεν έχω αντίρρηση, αντί για δύο άντρες να παίξουν δυο γυναίκες, ή ένας άντρας και μια γυναίκα, ή ένας εγγαστρίμυθος με μια κούκλα – ή ακόμη και παιδιά. Εξάλλου, όπως επιμένω σε κάθε αντίστοιχη εισαγωγή, νιώθω πως όλες οι αφηγήσεις απευθύνονται σε παιδιά – οι ενήλικοι είναι ήδη πνευματικά νεκροί, γυαλιστερά ταριχευμένα πτώματα.
Το Fraternité γράφτηκε για δύο πρόσωπα – για δύο ανθρώπους που παλεύουν για το «άγγιγμα της αδελφοσύνης». Ωστόσο, ίσως κάποτε γίνει τεχνικά δυνατόν να παιχτεί από έναν μόνο ηθοποιό (αυτόν που θα έπαιζε τον Λ) απέναντι από έναν καθρέφτη (όπου το είδωλο του Λ θα ήταν ο Χ). Νομίζω πως θα μου άρεσε τούτη η ιδέα, ιδίως στο τέλος του έργου, την ώρα που σβήνει το φως: τότε το σαρκωμένο σώμα και το είδωλο μοιραία θα γίνονταν ένα – και θα επέστρεφαν στο τίποτε (ή όπου αλλού). Κάτι τέτοιο θα ήταν, για τα δικά μου μάτια, συναρπαστικό – ή και λίγο πιο αληθινό.
θ. τ. – Απρίλιος 2012
Το Fraternité (όπως και κάθε άλλο γραπτό μου) είναι (σωστότερα: θα ήθελα να είναι) μια ακόμη αφήγηση προορισμένη για να διαβαστεί. Η θεατρική φόρμα που χρησιμοποίησα ήταν μονάχα το μέσο που ένιωσα προσφορότερο για να καταγράψω μια ιστορία για την αδελφοσύνη – και για την άβυσσο που ξεκινάει πίσω από αυτή την εντέλει ακατάληπτη λέξη.
Ψάχνοντας μέσα μου τη ρίζα αυτού του «έργου» (και των δύο ομόκεντρων με αυτό έργων μου Égalité και Fraternité), ίσως πρέπει να ανατρέξω σε μια στιγμή της εφηβείας μου, όταν διάβασα το πλήρες σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης: LIBERTÉ, eGALITÉ, FRATERNITÉ OU LA MORT. Η διλημματική όσο και τρομακτική απόληξη (το ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ, που πριν καν κλείσει ο 18ος αιώνας ακρωτηριάστηκε για λόγους «ιστορικής εξομάλυνσης»,) αυτονομήθηκε, ίσως και αυθαίρετα, μέσα μου και έσπρωξε τη σκέψη μου πάνω στο αβάσταχτο ή και τραγικό δίλημμα ετούτης της αλλόκοτης φενάκης.
Το κείμενο του Fraternité διαβάστηκε και διορθώθηκε από τον Γιάννη Ευγγέλου. Και για αυτό ισχύουν όσα σημειώνω και για τα υπόλοιπα «θεατρικά έργα» μου La ultima noche ή οι καρχαρίες, 2010, Historia de un amor ή τα μυρμήγκια, 2011, Μένγκελε, 2012, Égalité, 2012, Fraternité, 2012): δεν γνωρίζω αν μπορεί να παρουσιαστεί στο θέατρο, αν έχει αυτό που ονομάζουμε «θεατρικότητα». Οι σκηνικές (;) οδηγίες που ενσωμάτωσα στο «έργο» ήταν για μένα απαραίτητο κομμάτι της αφήγησης. Αν κάποιος σκηνοθέτης (ή όποιος άλλος) νιώσει πως δεν του είναι χρήσιμες, ας τις αγνοήσει ή ας τις αλλάξει. Δεν έχω αντίρρηση, αντί για δύο άντρες να παίξουν δυο γυναίκες, ή ένας άντρας και μια γυναίκα, ή ένας εγγαστρίμυθος με μια κούκλα – ή ακόμη και παιδιά. Εξάλλου, όπως επιμένω σε κάθε αντίστοιχη εισαγωγή, νιώθω πως όλες οι αφηγήσεις απευθύνονται σε παιδιά – οι ενήλικοι είναι ήδη πνευματικά νεκροί, γυαλιστερά ταριχευμένα πτώματα.
Το Fraternité γράφτηκε για δύο πρόσωπα – για δύο ανθρώπους που παλεύουν για το «άγγιγμα της αδελφοσύνης». Ωστόσο, ίσως κάποτε γίνει τεχνικά δυνατόν να παιχτεί από έναν μόνο ηθοποιό (αυτόν που θα έπαιζε τον Λ) απέναντι από έναν καθρέφτη (όπου το είδωλο του Λ θα ήταν ο Χ). Νομίζω πως θα μου άρεσε τούτη η ιδέα, ιδίως στο τέλος του έργου, την ώρα που σβήνει το φως: τότε το σαρκωμένο σώμα και το είδωλο μοιραία θα γίνονταν ένα – και θα επέστρεφαν στο τίποτε (ή όπου αλλού). Κάτι τέτοιο θα ήταν, για τα δικά μου μάτια, συναρπαστικό – ή και λίγο πιο αληθινό.
θ. τ. – Απρίλιος 2012
Unknown Binding
1 person want to read
About the author
Θανάσης Τριαρίδης
51 books23 followersΟ Θανάσης Τριαρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1970. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Συνεκδότης του περιοδικού "Τα Ποταμόπλοια" (1990-1992) και σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού "Mauve" (2003 και εξής). Από το 2005 συντονίζει τη σειρά των "Αντιρρήσεων" στις εκδόσεις "τυπωθήτω". Στα χρόνια 1996-2001 υπήρξε ακτιβιστής του Δικτύου DROM για τα κοινωνικά δικαιώματα των Τσιγγάνων, ενώ από το 1996 συμμετείχε ενεργά στη δημιουργία του Δικτύου Εθελοντών Δοτών Αιμοπεταλίων Θεσσαλονίκης. Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε πολλές εφημερίδες, περιοδικά και δικτυακούς τόπους. Το καλοκαίρι του 2005 διέκοψε τη 18μηνη συνεργασία του με την εφημερίδα "Μακεδονία της Κυριακής" όταν η τελευταία αρνήθηκε να δημοσιεύσει το κείμενό του που αφορούσε την κομμένη μακεδονική γλώσσα και την αναγκαιότητα διδασκαλίας της στα σχολεία. Έχει εκδώσει 12 βιβλία με πρώτο από αυτά το μυθιστόρημα "Ο άνεμος σφυρίζει στην Κουπέλα" (Πατάκης 2000). Το μυθιστόρημά του "Τα μελένια λεμόνια" πρωτοκυκλοφόρησε το 2005 στο Internet για ειδικούς λόγους (triaridis.gr/melenialemonia). Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την εικονοποιία της Αναγέννησης και με την ιστορία της τέχνης. Από το 2004 λειτουργεί η ιστοσελίδα του (triaridis.gr) όπου φιλοξενούνται το σύνολο των βιβλίων του και περισσότερα από 100 άρθρα και δοκίμια. Αφηγήματα και κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 of 1 review
May 25, 2016
"
Χ: Είμαστε πολύ περισσότερα πράγματα από ένα όνομα…
Λ: Ξέρεις τι είμαστε;
Χ: Είμαστε αυτό που θέλουμε να γίνουμε…
"
Το καλύτερο απ' τα τρία θεατρικά του Τριαρίδη που διάβασα σήμερα, σε μια αναλαμπή πρωτοχρονιάτικου τριαρ(χ)ιδισμού. Με άρεσε πιότερο, γιατί η γλώσσα είναι πολύ πιο φυσική, η κατάσταση πιο ρεαλιστική και η θεματολογία πιο ανθρώπινη, άρα πιο μπρουτάλ.
δύο άτομα+
μια κατάσταση που φαίνεται συνηθισμένη+
μίνιμουμ ο ένας έχει εμμονές+
η κατάσταση τελικά δεν είναι συνηθισμένη+
στην πορεία ξεφεύγουν και οι δύο+
λούπες+
"ποτάμια αίματος"+
αμφίσημο αόριστο τέλος
=
Θεατρικό Τριαρίδη
Αυτό, ανάλογα με το έργο, πότε είναι στημένο με εξαιρετικό τρόπο (βλ. Μένγκελε, Historia de un amor ή Τα μυρμήγκια, αυτό), πότε ψιλοαποτυχαίνει (βλ. ÉGaLITÉ), πότε έτσικιέτσι.
Όταν τα καταφέρνει είναι αριστούργημα, αλλά και όταν όχι και τόσο παραμένει ενδιαφέρον.
Τριαριδισμός γαρ.
Χ: Είμαστε πολύ περισσότερα πράγματα από ένα όνομα…
Λ: Ξέρεις τι είμαστε;
Χ: Είμαστε αυτό που θέλουμε να γίνουμε…
"
Το καλύτερο απ' τα τρία θεατρικά του Τριαρίδη που διάβασα σήμερα, σε μια αναλαμπή πρωτοχρονιάτικου τριαρ(χ)ιδισμού. Με άρεσε πιότερο, γιατί η γλώσσα είναι πολύ πιο φυσική, η κατάσταση πιο ρεαλιστική και η θεματολογία πιο ανθρώπινη, άρα πιο μπρουτάλ.
δύο άτομα+
μια κατάσταση που φαίνεται συνηθισμένη+
μίνιμουμ ο ένας έχει εμμονές+
η κατάσταση τελικά δεν είναι συνηθισμένη+
στην πορεία ξεφεύγουν και οι δύο+
λούπες+
"ποτάμια αίματος"+
=
Θεατρικό Τριαρίδη
Αυτό, ανάλογα με το έργο, πότε είναι στημένο με εξαιρετικό τρόπο (βλ. Μένγκελε, Historia de un amor ή Τα μυρμήγκια, αυτό), πότε ψιλοαποτυχαίνει (βλ. ÉGaLITÉ), πότε έτσικιέτσι.
Όταν τα καταφέρνει είναι αριστούργημα, αλλά και όταν όχι και τόσο παραμένει ενδιαφέρον.
Τριαριδισμός γαρ.
Displaying 1 of 1 review