Este non é un ensaio filosófico usual. Nel reflexiónase sobre conceptos coma deus, o tempo, a morte, o acontecemento e a subxectividade no horizonte da disolución do eu e da pregunta polos límites da linguaxe. O excepcional é o terreo no que se inscriben estas ideas, que non é o propio do discurso teórico nin da análise fenomenolóxíca senón algún punto intermedio e bastardo entre a escritura e a vivencia real. Rebeca Baceiredo extrae o pensamento do relato da experiencia íntima e filosófica que a escritora brasileira Clarice Lispector achegou a través da súa obra e dos seus personaxes. Unha intimidade que, mediante o exercicio da interpretación, se espalla desde a literatura para resoar no campo da filosofía.
O resultado é unha fascinante dramatización de ideas, unha travesía por un mundo no que o deus xeométrico de Spinoza asusta, a cousa en si nos dá leccións de vida e as poetas regresan das súas liortas nos límites da linguaxe cos ollos inxectados en sangue e cheirando a queroseno. E, sobre todo, unha chamada a outro xeito de escribir filosofía.