Όλα όσα έζησα από πρώτο χέρι, κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο ΝΑΤΟ (2000-2004), και περιέγραψα στο σχετικό βιβλίο μου (Η τέλεια καταιγίδα, Μεταίχμιο 2017), είχαν άμεσο αρνητικό αντίκτυπο στην καθημερινότητα εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Τότε δεν φανταζόμουν ότι τέσσερα πέντε χρόνια αργότερα θα ξαναζούσα από κοντά το ίδιο φαινόμενο, που αυτή τη φορά θα χτυπούσε αλύπητα τη χώρα μας. Ήταν η «Τέλεια Καταιγίδα» της Ελλάδας. Οι κυβερνήσεις εκείνης της εποχής, όπως και οι προηγούμενες, εφησύχαζαν και απολάμβαναν τη νηνεμία και την καλοκαιρία που προηγήθηκε της καταιγίδας η οποία θα σάρωνε την Ελλάδα και θα άλλαζε όλο το πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικό σκηνικό για πάνω από μία δεκαετία. Δυστυχώς, όμως, όπως και στην περίπτωση της διεθνούς «Τέλειας Καταιγίδας», ο τρόπος σκέψης των κυβερνώντων, των πολιτικών και, κατ’ επέκταση, των απλών πολιτών άλλαξε λίγο και με αργούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα τα γνωστά φαινόμενα που αναπαράγονται και σήμερα. Σ’ αυτό το βιβλίο αφηγούμαι τα γεγονότα της ελληνικής τέλειας καταιγίδας που έζησα κατά τη διάρκεια των θητειών μου στην Ευρωπαϊκή Ένωση (2004-2009), στην Ουάσιγκτον (2009-2012) και ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών (2012-2013).
Ο Πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης από τον Μάρτιο του 2013 είναι Σύμβουλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ). Υπήρξε μέλος της Ελληνικής Διπλωματικής Υπηρεσίας από το 1974 έως το 2013 που αφυπηρέτησε από τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εξωτερικών. Το 2023 ορίστηκε Υπουργός Εξωτερικών στην Υπηρεσιακή Κυβέρνηση (Μάιος-Ιούνιος). Την περίοδο 2009-2012 υπηρέτησε ως Πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον, μετά από 16 έτη συνεχούς υπηρεσίας σε Μόνιμες Αντιπροσωπείες της Ελλάδας σε σημαντικούς Διεθνείς Οργανισμούς. Ως Μόνιμος Αντιπρόσωπος στην ΕΕ (2004-2009), συμμετείχε ενεργά στη λήψη καίριων αποφάσεων για το μέλλον της Ένωσης (Συνθήκη της Λισαβόνας, Δημοσιονομικές Προοπτικές, Διεύρυνση, Σχέσεις με τη Ρωσία και την Τουρκία, Διατλαντικές Σχέσεις κ.ά.). Επιπλέον, διαπραγματεύτηκε, από ελληνικής πλευράς, την τελική φάση της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, καθώς και την έναρξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Υπηρέτησε ως Μόνιμος Αντιπρόσωπος στο ΝΑΤΟ (2000-2004), σε μία περίοδο κατά την οποία έλαβαν χώρα γεγονότα με παγκόσμιες και περιφερειακές συνέπειες (τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, σταθεροποίηση των Δυτικών Βαλκανίων). Παράλληλα, ήταν Διαπραγματευτής για την οικοδόμηση μέτρων εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ως Αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ (1994-2000), είχε την επίβλεψη σημαντικών ζητημάτων, οργάνωσε την υποψηφιότητα της Ελλάδας για τη θέση του μη Μονίμου Μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας και υπήρξε Αν. Διαπραγματευτής στις συνομιλίες για την επίλυση της διαφοράς του ονόματος μεταξύ Ελλάδας και της τότε Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Επίσης, υπηρέτησε στις ελληνικές Πρεσβείες Άγκυρας και Λευκωσίας, καθώς και ως Γενικός Πρόξενος της χώρας μας στο Δυτικό Βερολίνο την περίοδο της πτώσης του Τείχους. Έχει παρασημοφορηθεί με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας, Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Κέδρου του Λιβάνου, Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας, Ιππότη του Τάγματος της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, Σταυρό Αξίας και Τιμής Πρώτης Τάξης της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το 2011 ανακηρύχθηκε Διπλωμάτης της Χρονιάς, μεταξύ 183 αλλοδαπών Πρέσβεων, από το World Affairs Council.