Het rustige dorpje Mollendaal staat in rep en roer. De bibliotheek organiseert een speciale themamaand rond horrorschrijver Edgar Allan Poe, maar enkele vreemde sabotage-acties gooien algauw roet in het eten. Eerst lijkt alles nog een onschuldige grap, maar al snel loopt de situatie volledig uit de hand. De dames van leesclub Met Thrillende Vingers laten zich niet afschrikken en gaan op onderzoek uit. Ze stuiten op duistere geheimen uit het verleden.
Duivelsklauw is een zinderend misdaadverhaal en een eerbetoon aan een van Amerika’s grootste schrijvers.
Erg meeslepend en gevat geschreven. Doorgaans ben ik geen fan van dit genre, aangezien mijn cortisolniveaus in het dagelijks leven zo al hoog genoeg zijn, maar dit boek wist me echt te bekoren! De onderliggende morele vraagstukken zijn pertinent zonder de verhaallijn of de spanning te overschaduwen. Ook de verschillende tijdsprongen voelen natuurlijk aan. Een klein minpuntje voor mij waren de soms erg korte hoofdstukken, waardoor ik me niet altijd even goed kon inleven in de personages, maar al bij al stoorde dit niet. Zeker een aanrader! (Altijd goed om te weten: je kunt het verhaal trouwens perfect volgen zonder de vorige boeken die zich afspelen in Mollendaal gelezen te hebben.)
Dominique Biebau heeft een heerlijke schrijfstijl! Hij vertelt het verhaal op smakelijke wijze, met humoristische ondertoon waardoor je bij sommige dialogen zit te gniffelen.
VEEL BIEBAU PLUS EEN SNUFJE POE LEIDEN TOT EEN VERHAAL VAN EEN BIJZONDER NIVEAU
++ ‘Wat hij haar ook had gegeven, het had haar volledig verlamd. Bovendien zat er een ketting rond haar middel die haar vastklonk aan de betonnen vloer. Zo voelde het om volledig overgeleverd te zijn aan een roofdier, zo voelden de enkele tellen voor de wolf zijn prooi verscheurde’ ++
De Vlaamse auteur Dominique Biebau is een nog relatief jonge auteur die in 2013 debuteerde met een politieke satire Trage wegen die hem al direct de debuutprijs opleverde. Deze prijs werd aan de vooravond van de ter ziele gegane Boekenbeurs van Antwerpen uitgereikt. Een volgend boek van zijn hand, Russisch voor beginners, behaalde de Knack Hercule Poirotprijs als beste Vlaamse misdaadroman en later behaalde het boek ook de Gouden Strop, als spannendste Nederlandstalig roman. Voor zijn debuutroman schreef hij voornamelijk kortverhalen. Naast het schrijven doceert Biebau Nederlands en Engels in het middelbaar onderwijs. Onlangs verscheen van zijn hand de literaire thriller Duivelsklauw.
In het Belgische dorpje Mollendaal zetelt de leesclub De Trillende vingers. Vier dames die met elkaar over boeken (en meer) discussiëren. Ook had het dorp een zogenaamd Schervengericht, een clubje dorpelingen die met elkaar probeerde het dorp leefbaar te houden en alles en iedereen, waarvan zij vonden, dat het niets positiefs bijdroeg, te veroordelen en het dorp daarvan te zuiveren. Wanneer Judith, Isabelle, Eline en Sien, de vier dames van de leesclub, vinden dat er dingen aan het gebeuren zijn die niet in hun dorp zouden mogen gebeuren, gaan ze op onderzoek uit. Al snel blijkt dat het dorp wordt geteisterd door iemand die nog rekeningen heeft te vereffenen, bij die ontdekking verdwijnt Sien plotseling spoorloos…
++ ‘De volgende ruimte was felverlicht. Aan het plafond hingen twee paarse neonlampen die het interieur een onnatuurlijke glans gaven. In het midden van de container stond een tafel met daarop een klauwhamer. Ook hier hing een monitor aan de muur’ ++
De opbouw van de plot ontwikkelt zich via twee lijnen, enerzijds is er een verleden waarin Edward, die in zijn gezicht een grote vlek heeft, wordt gepest en niet in een onbezorgde sfeer op kan groeien. En er is een verhaallijn die het heden verwoordt en daarin de meest belangrijke personages en gebeurtenissen aan de lezer voorstelt. Als leuke bijsluiter heeft de plaatselijke bibliotheek een speciale themamaand rond Edgar Allan Poe, een horrorschrijver uit de 19e eeuw die met zijn gruwelijke verhalen wereldfaam veroverde. In de verhaallijn van het heden heeft Biebau ook enkele passages gestopt die in de boeken van Poe ook zeker niet zouden misstaan. De auteur heeft voor dit verhaal een aantal sprekende personages op de Mollendaalse bodem gezet waar de lezers van dit boek eenvoudig hun eigen beeld bij kunnen bedenken. Met af en toe een snufje uit de kruidentuin van Edgar Allan Poe krijgt het verhaal een speciale melange die je in eerste instantie niet verwacht.
Samengevat is Duivelsklauw een aangenaam boek om te lezen waar, in verhouding tot het beperkte aantal bladzijden (243) veel staat te gebeuren. Het impliceert dat Biebau een man van weinig woorden is, dus vrij direct en geen ellenlange sfeerbeschrijvingen om het boek wat forser te laten zijn. Het wisselen van perspectief kan voor sommige lezers wel iets te veel van het goede zijn maar verder is het verhaal vanuit de basis goed opgebouwd en kan menig lezer verrassen met enkele uren leesplezier.
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
Dominique Biebau bewijst met ‘Duivelsklauw’ waarom hij een unieke stem is in het Vlaamse thrillerlandschap. Het is niet zomaar een ‘whodunnit’, maar een gelaagd verhaal over hoe een hechte gemeenschap monsters kan voortbrengen.
In het ogenschijnlijk rustige dorpje Mollendaal vormt de plaatselijke bibliotheek het decor voor een eerbetoon aan Edgar Allan Poe, de grootmeester van de macabere literatuur. Wat begint als een onschuldige actiemaand, ontaardt al snel in een reeks grimmige incidenten. Wanneer sabotage omslaat in geweld, is het niet de politie die de diepste geheimen ontrafelt, maar de dames van de leesclub ‘Met Thrillende Vingers’.
Biebau weeft de geest van Edgar Allan Poe op meesterlijke wijze door het verhaal. Het is een ode aan de klassieke horror en misdaad, maar dan verplaatst naar de Vlaamse klei. De auteur gebruikt elementen zoals een mysterieuze ‘schim’, een onthoofding en de onheilspellende sfeer van een dorp dat zijn eigen geschiedenis liever begraaft. De invloed van Poe is niet alleen aanwezig in de plot, maar ook in de onderhuidse spanning en de aandacht voor de duistere kanten van de menselijke ziel.
Wat ‘Duivelsklauw’ onderscheidt van de dertien-in-een-dozijn thriller, zijn de personages. De leden van de leesclub zijn geen gepolijste actiehelden, maar gewone mensen met herkenbare onzekerheden en kwetsbaarheden. Juist doordat de speurders "amateurs" zijn, voelt hun zoektocht menselijker en dringender aan. Biebau schetst scherp hoe een dorpsgemeenschap werkt: de sociale uitsluiting van een moeder en kind en de collectieve stilte rondom trauma’s uit het verleden.
“Langzaam werd hij een wezen van de nacht – niet uit keuze, maar uit noodzaak. De hele zaak had ook een wig gedreven tussen zijn moeder en hemzelf. Diep vanbinnen gaf hij haar de schuld van zijn ongeluk. Hij besefte hoe oneerlijk dat was, zijn moeder had immers alles opgeofferd om hem te helpen. Gevoelens lieten zich echter niet dwingen. De stiltes in hun gesprekken werden steeds langer, afgronden die de woorden opslokten. Uiteindelijk hadden ze elkaar niets meer te zeggen. ‘s Nachts droomde hij dat hij hen allemaal vermoordde.”
De centrale stelling van het boek — “Monsters worden niet geboren. Ze worden gemaakt” — vormt de rode draad. Biebau onderzoekt de dunne lijn tussen slachtoffer en dader. Hij stelt pijnlijke vragen over schuld en boete.
In hoeverre is een gemeenschap verantwoordelijk voor het gedrag van een individu? Wat doet uitsluiting met een mens?
De zoon met de wijnvlek op zijn gezicht fungeert hierbij als een krachtig symbool voor het 'anders zijn' en de manier waarop de omgeving daarop reageert.
‘Duivelsklauw’ is een intellectuele thriller die de lezer niet alleen trakteert op een spannend mysterie, maar ook dwingt tot introspectie. Biebau’s schrijfstijl is verzorgd, beeldend en doordrenkt van literaire verwijzingen zonder pretentieus te worden. Een absolute aanrader voor lezers die houden van thrillers met psychologische diepgang, een vleugje gotische horror en een scherpe blik op de menselijke natuur.