பாஞ்சாலி சபதம்

by Subramaniya Bharathiyar

தர்மவான் யுதிஷ்டிரன் தனது ராஜ்ஜியம், மனையாள், சகோதரர்கள் அனைவரையும் சூது விளையாடி இழந்த கதை. பாஞ்சலத்தின் குலவிழுது மதிகேட்டார் கையில் மானமிழந்த கதை.
பாஞ்சாலியின் ரத்தம் சிலிர்க்கவைத்த சபதத்தின் கதை.

Genres: Mythology

176 pages, Paperback

First published December 10, 2012

About the author

Chinnaswami Subramania Bharathi was an Indian writer, poet, journalist, Indian independence activist and social reformer from Tamil Nadu, India. Popularly known as "Mahakavi Bharathiyar", he is a pioneer of modern Tamil poetry and is considered one among the greatest of Tamil literary figures of all time. His numerous works were fiery songs kindling patriotism and nationalism during Indian Independence movement.

Born in Ettayapuram of the then Tirunelveli district (presently Tuticorin district) in 1882, Subramania Bharati had his early education in Tirunelveli and Benares and worked as a journalist with many newspapers, notable among them being the Swadesamitran and India. Bharathi was also an active member of the Indian National Congress. In 1908, an arrest warrant was issued against Bharathi by the government of British India for his revolutionary activities forcing him to flee to Pondicherry where he lived until 1918.

Bharathi's works were on varied themes covering religious, political and social aspects. Songs penned by Bharathi are widely used in Tamil films and Carnatic Music concerts.

Reviews

[Avanthika · Rating 5 out of 5]

Bharathiyar's take of Panjaali's dreadful cold-blooded vow :D <3

With metaphors in each stanza, it explains everything that took place in Hastinapur's hall of dice. Be it Paanjali's vastraharan or the progression of the game, Bharathi explains each event with utmost intensification. I loved all the four parts.

The most favurite lines in the entire Panjaali sabatham are the following.
Bheema chides Yudhistir for gambling Draupati in the game of dice :

துருபதன் மகளை - திட்டத்
துய்மனுடன் பிறப்பை.
இரு பகடை என்றாய் - அய்யோ
இவருக்கு அடிமை என்றாய் !

He explains Duriyan's Sabha this way and the last two lines describes the friendship between Karnan - Duryodhan. It shows why he is being called a Mahakavi.

மெய்ந்நெறி யுணர் விதுரன் - இனி
வேறுபல் அமைச்சரும் விளங்கி நின்றார்
பொய் நெறி தம்பியரும் - அந்த
புலைநடை சகுனியும் புறமிருன் தார்;
மைந்நெறி வான்கொடை யான் - உயிர்
மானமும் வீரமும் மதியும் உள்ளோன்
உய்ந்நெறி யறியா தான் - இறைக்கு
உயிர்நிகர் கர்ணனும் உடனிருந்தான்.

Yudhistir looses everything abiding the laws of the game. Every respected man in the Sabha are agitated, and Mahakavi explains it this way :

கங்கை மைந்தனங்கே - நெஞ்சம்
கன லுறத் துடித்தான்;
பொங்கு வெஞ் சினத்தால் - அரசர்
புகை யுயிர்த் திருந்தார்;
அங்கம் நொந்து விட்டன விதுரன்
அவலம் எய்து விட்டான்.

Yudhistir stakes Draupati in the game of dice paying heeds to Sakuni's words anticipating victory after losing himself in the game. Princess born from fire becomes an subject of ridicule. :/

வேள்விப் பொருளினையே - புலை நாயின் முன்
மென்றிட வைப்பவர் போல்,
நீள்விட்டப் பொன்மாளிகை- கட்டிப் பேயினை
நேர்ந்துகுடி யேற்றல் போல்,
ஆள் விற்றுப் பொன்வாங்கி - செய்த பூணை யோர்
ஆந்தைக்குப் போடுதல் போல.
கேள்விக்குக் ஒருவரில்லை - உயர் தேவியைக்
கீழ்மக்கள் ஆக்கினான்.


I loved Panjaali Sabatham. First book I've read in 2015, and it did not disappoint me. I shouldn't have expected disappointment, for it was by my darling and daring poet Bharathiyaar. <3

[Shyam Sundar · Rating 5 out of 5]

இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தைப் பாரதப் போராகவும், பாஞ்சாலியை பாரத தேவியாகவும் உருவகப்படுத்தி மகாகவி படைத்த படைப்பு இது.பாஞ்சாலியின் கதை பண்டிதர்கள் மட்டுமல்ல, பாமரனும் அறிந்து பாடி உணர்ந்து கொள்ளத்தான் பாரதி இந்தக் காப்பியத்தை விருத்தப் பாக்களாகப் பாடாமல், நொண்டிச் சிந்திலும், நாடோடிகள் பாடிவந்த ராகங்களையும் இணைத்து பாஞ்சாலி சபத்தை இயற்றியிருக்கிறார்.

துரியோதனின் நெஞ்சில் கொழுந்துவிட்டெரிந்த பொறாமைத் தீயின் விளைவு, சகுனியின் சாமர்த்தியத்தால் சூதாட்டத்தில் வந்து முடிந்தது. ஆட மனமில்லாத தருமனை அரச தர்மம் எனும் சங்கிலியால் பிணைத்து ஆடவைத்த சாமர்த்தியம் சகுனியின் சூதுமனத்தால் முடிந்தது. தொடர்ந்து பலவற்றை இழந்தபிறகு தருமன் மனம் சோர்ந்து அமர்ந்தபோது அவனைத் தூண்டிய சகுனி "நீ இழந்ததெல்லாம் பின்னே, நின்னிடத்தே மீளும், சோர்வடைந்திடாதெ தருமா ஊக்கமெய்து" என்கிறான். துரியனின் நெஞ்சில் விளந்த தீ, குரு வம்சத்தையே அழிக்கும் பெருந்தீயாகக் கொழுந்து விட்டெரிந்தது, பாஞ்சாலி செய்த சபதத்தின் பயனாக. இந்த நிகழ்ச்சிகளையெல்லாம் ஒன்றுவிடாமல், கோவையாகச் சொல் சித்திரமாக வரைந்து காட்டிய பாரதியை என்னசொல்லி போற்றுவது?

சூது சரியா? சூதில் பணயமென ஒரு பெண்ணை வைத்தல் சரியா? அந்தப் பெண்ணை மன்றுக்கு அழைத்து வந்து அவமானம் செய்தல் சரியா? என்றெல்லாம் பாஞ்சாலி சாடியபோது எல்லாம் அறிந்த பீஷ்மாச்சாரியார் இன்றைய தர்மப்படி அதெல்லாம் சரியே என்கிறார். பெண்ணை அடிமையென விற்கலாம். கற்றறிந்த வீட்டுமனும் இவ்வுரை சொல்ல பாஞ்சாலி மீண்டும் கொதித்து எழுகிறாள். "ஆடை குலைவுற்று, ஆவென்று அழுது துடிக்கும் பாஞ்சாலியை மாடு நிகர்த்த துச்சாதனன் அவள் மைக்கூந்தலைப் பிடித்து இழுத்ததைக் கண்டு துடிக்கிறான் வீமன். அவனுக்குக் கரை மீறி எழுந்தது வெஞ்சினம்." அண்ணன் தருமனைப் பார்த்து "அண்ணே, யாரைப் பணயம் வைத்தாய், மாதர் குலவிளக்கை, அன்பே வாய்ந்த வடிவழகை, துருபதன் மகளை, திஷ்டத்துய்மன் உடன்பிறப்பை இருபகடை என்றாய், ஐயோ! இவர்க்கடிமை என்றாய், இது பொறுப்பதில்லை, தம்பீ, எரிதழல் கொண்டு வா, கதிரை வைத்திழந்தான் அண்ணன் கையை எரித்திடுவோம்" என்கிறான். பீமனைக் காட்டிலும் அதிகம் கோபப் படவேண்டியவன் அர்ச்சுனன். வீரத்தில் குறைவில்லை. சாதிக்கக்கூடிய வல்லமை படைத்தவன். எவரையும் வெல்லும் காண்டீபம் கைக்கொண்டவன். அவன் அங்கு பீமனைப் போல் பொங்கி எழவில்லையாயினும், அவனைச் சமாதானம் செய்வித்து, தருமத்தின் வாழ்வதனை சூது கவ்வும், தருமம் மறுபடி வெல்லும் எனும் இயற்கை மருமத்தை நம்மாலே இவ்வுலகம் கற்கும், வழிதேடி விதி இந்தச் செய்கை செய்தான், கருமத்தை மேன்மேலும் காண்போம், இன்று கட்டுண்டோம், பொறுத்திருப்போம் காலம் மாறும், தருமத்தை அப்போது வெல்லக் காண்போம்" என்று சொல்லித் தன் கைவில்லை எடுத்துக் காண்பித்துச் சொல்லுகிறான் "தனு உண்டு, காண்டீவம் அதன் பேர்" என்கிறான். பொங்கும் போது பொங்கி, காலம் வந்தபோது தாக்கி தருமத்தை நிலைநாட்ட விரும்புகிறான் அர்ச்சுனன். அப்போது தர்மம் பேசவேண்டிய தருமன் வாய் திறக்கவில்லை. தருமம் அனைத்தையும் அறிந்த வீட்டுமன் அநியாயத்துக்குத் துணை போனான். பாஞ்சாலியின் கூற்றுக்கு ஆதரவு தெரிவித்து எழுந்த ஒரே குரல் பாண்டவர் பக்கத்தது அல்ல. துரியோதனின் தம்பி விகர்ணன் என்பான் கொடுத்த குரல்தான் அது.

அவன் சொல்கிறான், "எந்தையர் தம் மனைவியரை விற்றதுண்டோ? இதுகாறும் அரசியரைச் சூதில் தோற்ற விந்தையை நீர் கேட்டதுண்டோ?" என்று பீஷ்மர் சொன்ன நியாயத்தை அடித்து நொறுக்குகிறான். விலைமாதர்க்கு விதித்த பிற்கால நீதிக்காரர் சொந்தமென சாத்திரத்தில் புகுத்திவிட்டால் அதனை தர்மம் என்று பேச வந்த பீஷ்மர் மீது விகர்ணனுக்கு அத்தனை ஆத்திரம். அநியாயம் கோலோச்சும் அவையில் நியாயத்தின் குரல் எடுபடுமா? விகர்ணனை அதட்டியே உட்கார வைத்தனர் அநியாயக் காரர்கள். கர்ணன் ஏசுகிறான் விகர்ணனை. "நீ விரகிலாய் புலனும் இலாய்" என்கிறான்.

பொய்யர்களுக்கு வரும் அடுக்கடுக்கான துன்பங்களைப் போலவும், புண்ணியம் செய்தோருக்குக் கிடைக்கும் புகழினைப் போலவும், தையலார்க்கெல்லாம் இருக்கும் கருணையைப் போலவும், கடலில் சலசலத்திடும் அலைகளைப் போலவும், பெண்மையைப் போற்றுவாரிடம் சேரும் செல்வத்தைப் போலவும், கண்ணனின் அருளால் தம்பி கழற்றிடக் கழற்றிட வளர்ந்தன, வளர்ந்தன, வளர்ந்தன பொற் சேலைகள். அன்னையின் மானம் காப்பாற்றப்பட்டது.


உலகோர் போற்றும் பெரும்புகழ் பாஞ்சாலியும் சபதமேற்கிறாள். "ஓம்! தேவி பராசக்தி ஆணை உரைத்தேன். பாவி துச்சாதனன் கைகளை பீமன் பிய்த்ததும் பீச்சியடிக்கும் அவன் செந்நீரையும், அந்தப் பாழ் துரியோதனன் தொடையைப் பிளந்த ஆக்கை இரத்தம் மேவி இரண்டும் கலந்து குழல் மீதினில் பூசி நறு நெய் குளித்த பின்பே சீவிக் குழல் முடிப்பேன்" என்கிறாள். பராசக்தியின் மீது இட்ட ஆணை அல்லவா? ஓம் என்று உரைத்தனர் தேவர், ஓம் ஓம் என்று சொல்லி உறுமியது வானம். பூமி அதிர்ச்சி உண்டாச்சு. விண்ணைப் பூழிப் படுத்தியது சுழற் காற்று என்று கதையை முடிக்கிறார் பாரதி. பாஞ்சாலியைத் தன் கதையின் நாயகியாக பாரதி தேர்ந்தெடுத்தது ஏன்? அவளை அடிமைப்பட்ட பாரத தேசத்தின் உருவகமாக, பாரத தேவியாக பாவித்ததன் விளைவா? அல்லது அடிமைப் பட்டுக் கிடந்த பெண் இனத்தை விடுவிக்க வந்த எழுச்சிக் குரலா? எது எப்படியாயினும் ஒரு வரலாற்று நிகழ்வை நாம் மறந்துவிட முடியாது.

[Rohan Rajesh · Rating 4 out of 5]

This is a fantastic Tamil rendering of the Mahabharata's most infamous chapter. The Tamil verse is tightly organized but evocative in word choice. It is also interesting to see how Bharathiyar frames Yudhishthira's gambling away his country and his wife as a metaphor for the Indian elite who sold out India to foreign rule and ruthlessly oppressed Indian women, both of whom are uniquely represented devotionally as Adi Parashakti in dialogue with contemporary Bengali political literature.

Translation - this is a great English translation for anyone who wants the line-by-line meaning of the original while still keeping poetic form

[Sathish Kumar · Rating 5 out of 5]

Yet another amazing work by Subramania Bharathiyar. Yet another appeal to the world to respect women, nation and democracy. Though the poem is on a well known episode in the epic Mahabharatham, Bharathiyar conveys his inner thoughts on the need to respect the nation, womanhood and the freedom that men where fighting for back in his time. It is very essential that everyone reads this along with his other works to understand the fire that raged inside his soul.

[Ponnusamy K · Rating 5 out of 5]

Each and every word he used in this book, I feel a soul.

[Sivaprasad TG · Rating 5 out of 5]

This review with 5 star is for amateur Tamil readers like me. I'd like to divide it into 2 parts
1 - I bought Kamba Ramayanam books near Pudhu Mandapam in Madurai. I didn't read it fully but noted that all the quartet have the first words rhyming. I understood why Kamban is so special. When I read this book, I was awestruck that this gentleman did the same just not more than 100 years ago!
2 - We need to be amazed at the reading habits of this meesai-man. Read many languages other than Tamil and then write this poetic version with the juicy extract of the epic!

[Sinthanaiselvan · Rating 5 out of 5]

மிக அருமை

பாரதியின் ஆகச் சிறந்த படைப்பு. பாடல் புதிது, பொருள் புதிது. எல்லோருக்கும் தெரிந்த புராணக் கதையை இந்திய விடுதலை போருடன் தொடர்பு படுத்தி எழுதிய நேர்த்தி புதிதான ஓர் அனுபவம்.

[Raj Kumar · Rating 5 out of 5]

Whom am I to write review to this magnum opus ? :))

[Krithika Siva · Rating 4 out of 5]

Great one😌

[Kumar · Rating 3 out of 5]

I am very disappointed with this classic. I don't think any other classic has been a bigger let down, other than Gilgamesh - but with that one i did not expect much. From Panchali's Pledge, I expected a lot. I guess the easy explanation is that it hasn't aged well, and we expect more from our Mahabharata adaptations today than we did then. It probably is about my taste than the text anyways. Still, even the broad strokes where Panchali is India, Pandavas Indians and Kauravas British seem not to work at all. Strangely, in a poem that acted as a rallying cry for freedom fighters, there is not a single character with agency. Maybe Kannan who is offstage for the whole duration. There are no heroes in this story but the narrative voice insists on treating one side as heroic and the other as evil - this dichotomy undermines the work fatally, imo.

[Aathavan · Rating 4 out of 5]

The translation is poor in quality but serves the purpose of making the original work in Tamil more accessible to the modern Tamil speaker. The original receives 5 stars and the translation 3.

[Vignesh · Rating 5 out of 5]

Super

[Janat]

My