Een grillig soort grind

by Ine Boermans

Amelia groeit op in een piepklein dorp in de regio: een kleine biotoop in een van de meest ongeziene delen van het land. Een plek waar veel mensen op neerkijken, al zijn ze er nog nooit geweest. Ook Amelia’s ouders, twee uit het westen vertrokken ruimtezoekers, slaan zichzelf net wat hoger aan dan de mensen die in het dorp zijn geboren. Mensen zoals hun dochter.
Terwijl haar moeder zich emancipeert uit haar huwelijk, probeert Amelia zich te emanciperen tot iemand die wordt gezien. Intussen wordt haar vader steeds bozer – hij is vóór emancipatie, maar liever niet in zijn huis.
Om toch vooral niet ongezien te blijven, vertrekt Amelia naar de stad. Maar haar geboortegrond laat zich niet zo gemakkelijk afschudden – en misschien is ongezien zijn zo erg nog niet.

192 pages, Paperback

Published November 5, 2025

Reviews

[Jelte · Rating 5 out of 5]

Als je opgroeit in Rotterdam-Crooswijk en je gaat naar de mavo, dan is het net wat moeilijker om je goed te voelen over jezelf, om te ervaren dat je meetelt, dat je belangrijk bent, dan als je in de Pijp of de Watergraafsmeer woont en naar het Barlaeus gaat. Ik geloof dat veel stemmen op partijen als de PVV en BBB daar voor een belangrijk deel uit voortkomen. De geweldige documentaireserie “Fortuyn: On-Hollands” sterkt mij in die gedachte.

Vervang Crooswijk door Drenthe en je zit in de nieuwe roman van Ine Boermans, “Een grillig soort grind”, over de lotgevallen van Amelia. Amelia groeit op in een dorp waar toeristen uit de Randstad zich een ‘toontje’ aanmeten als ze met locals in gesprek gaan. Om in de periferie van Nederland iemand te worden moet je het ofwel zien te schoppen tot dorpselite of zelfs dorpsroyalty — of je moet uit het dorp vertrekken.

En dat is wat Amelia doet. In Groningen en in Amsterdam zijn meer mensen om te kunnen zien dat je er bent, dat je bestaat — maar een provinciale afkomst schud je niet zomaar van je af. Bovendien moet je met al die mensen in zo’n stad wel heel bijzondere dingen presteren om gezien te worden en mee te tellen.

Je kunt docuseries kijken, je kunt commentaren en analyses lezen in kranten en tijdschriften, je kunt podcasts luisteren, maar je kunt ook “Een grillig soort grind” lezen. Uit de nuchtere, rake, uit duizenden herkenbare toon die Ine Boermans tot kunst heeft verheven rijst een zeldzaam wijs, subtiel, ontroerend en geestig beeld op van een wereld die in beweging wordt gebracht door het diep menselijke verlangen ertoe te doen.

[Lieke · Rating 5 out of 5]

wat een magnifiek boek.

[Maret · Rating 4 out of 5]

Ben zelf een soort grind uit Friesland geloof ik

[Jasminke Meester · Rating 4 out of 5]

Met plezier gelezen.

[Suzanne Brink · Rating 4 out of 5]

'Wij konden hier prima op onszelf neerkijken, daar hadden wij geen anderen voor nodig.'
'Wij', dat zijn de Drenten in een klein onaanzienlijk dorpje waar het om draait in dit droogkomische boek dat begint met een zieke Amalia, die met haar gezin in een vakantiehuis zit en op Funda het huis van haar vader grondig scant op zoek naar sporen van haar en haar moeder van voor de scheiding. Erg goede intro van de man. Turfjes XTC geven verlichting, maar voor de rest schetsen de herinneringen aan haar vader, die haar steeds doodverklaart om niks, een egocentrische, liefdeloze man. Waar wel om te lachen valt gelukkig.
Amalia blikt ook terug op haar studie aan de kunstacademie, die ze haast per ongeluk lijkt te doen, heen en weer geslingerd door de meningen van anderen. Ze vlucht voor de meningen van anderen van Amsterdam terug naar het oude, vertrouwde Drenthe waar je goddank nog ongestoord meubels in de fik kunt steken.
Soms is het strontvervelend als in een boek steeds heen en weer geschakeld wordt tussen heden en verleden, maar in Een grillig soort grind ga je moeiteloos mee. Lekker boek!

[Els · Rating 5 out of 5]

Het boek beschrijft het leven van Amelia van jong kind tot jonge vrouw in een klein dorpje in Drenthe. Het is tegelijkertijd pijnlijk, grappig, liefdevol en ontroerend.

Ieder kind dat opgroeit met twee ouders en zijn eigen weg in het leven zoekt, ondergaat dit. Ouders die je als kind eerst letterlijk voor lief neemt en bewondert en pas later met andere ogen gaat zien waardoor ze van hun voetstuk vallen of voor wie je juist een standbeeld wilt oprichten.

De vader in het boek is onuitstaanbaar maar geen karikatuur. Gewoon een irritante man die krampachtig tegen beter weten in vasthoudt aan zijn zelfbeeld. De moeder verdient respect en bewondering maar haar adviezen aan haar dochter na de nodige rum cola's met haar vriendin maken haar toch ook tot een mens van vlees en bloed.
De beschrijvingen van het dorpsleven en hoe het is om daarin op te groeien zijn ook heel levensecht.
Echt een ontdekking en aanrader dit boek en deze auteur.

[Laura · Rating 2 out of 5]

Zooo
Saaaaai

[Yvet · Rating 5 out of 5]

Niet alleen een boeiemd verhaal over opgroeien in een klein gehucht, maar ook erg fijn geschreven en pakkende opbouw. (+ love kleine hoofdstukken)

[Marianne Pannekeet-Helsen · Rating 2 out of 5]

Viel mij een beetje tegen. De voortdurend cynische toon vond ik wat eentonig, sommige personages komen voor mij niet zo goed uit de verf.