What do you think?
Rate this book
Het huis van Verwrongen Zielen
Om haar leven te redden, moet Meryle het kwaad verslaan
Al haar hele leven hopt Meryle van pleeggezin naar pleeggezin. Een thuis vinden wordt haar onmogelijk gemaakt door de demon die haar de Man Zonder Gezicht.
Dan komt ze bij de familie Bell terecht. Voor het eerst durft ze te dromen over een toekomst, tot de Man Zonder Gezicht weer opduikt. Door zijn dreigende aanwezigheid raakt ze verstrikt in de geschiedenis van Swan Song Manor, een vervloekt huis waar verwrongen zielen dwalen.
Om de Man Zonder Gezicht te verslaan, moet Meryle haar verleden onder ogen komen.
Al haar hele leven hopt Meryle van pleeggezin naar pleeggezin. Een thuis vinden wordt haar onmogelijk gemaakt door de demon die haar de Man Zonder Gezicht.
Dan komt ze bij de familie Bell terecht. Voor het eerst durft ze te dromen over een toekomst, tot de Man Zonder Gezicht weer opduikt. Door zijn dreigende aanwezigheid raakt ze verstrikt in de geschiedenis van Swan Song Manor, een vervloekt huis waar verwrongen zielen dwalen.
Om de Man Zonder Gezicht te verslaan, moet Meryle haar verleden onder ogen komen.
278 pages, Kindle Edition
Published October 22, 2025
3 people are currently reading
39 people want to read
About the author
Manon Visser
3 books54 followersManon Visser (1998) schrijft voornamelijk Young Adult boeken in de genres, thriller, horror en romance. Haar debuut 'In de Spotlights' verscheen bij Clavis in mei 2021. Haar tweede boek 'Wens voor de Wereld' verscheen september 2021. Haar derde boek Het huis van verwrongen zielen is verschenen in oktober 2025.
In het dagelijks leven is Manon Visser docent Forensisch Onderzoek aan de Hogeschool van Amsterdam. Ze houdt van muziek, films, sporten en natuurlijk het lezen en schrijven van verhalen.
Instagram, Tiktok en Youtube: authormanonvisser
In het dagelijks leven is Manon Visser docent Forensisch Onderzoek aan de Hogeschool van Amsterdam. Ze houdt van muziek, films, sporten en natuurlijk het lezen en schrijven van verhalen.
Instagram, Tiktok en Youtube: authormanonvisser
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 16 of 16 reviews
October 22, 2025
☆ 4,5 ☆
Als eerste wil ik de lieve Manon feliciteren (YOU GO GIRL!!) met de release van dit geweldige boek en uitgeverij Hamley bedanken voor de arc van Het Huis van Verwrongen Zielen!
Het mysterie rond het oude Swan Song Manor, wie kent deze nou niet?
Een griezelig oud huis met een duister geheim tussen de oude muren.
Vermissingen, brute moorden, een familie die uit elkaar is gescheurd.. niemand weet eigenlijk wat er echt is gebeurd.
Meryle voelt zich aangetrokken tot het oude huis, maar kan niet verklaren waarom.
Wat is haar connectie met dit huis, en waarom heeft ze zo sterk het gevoel dit mysterie op te willen lossen?
Het is geen geheim dat ik wel eens hou van een horror boek, specifiek in spooky season en Het Huis van Verwrongen Zielen heeft PRECIES de goede ingrediënten hiervoor: paranormaal, haunted huis, (murder) mystery, een klein beetje gore en vooral een heel onrustig, creepy sfeertje.
De sfeer rondom Swan Song Manor is zo goed uitgewerkt, het huis voelt haast als een personage op zich; een dreigende duistere entiteit waar je de kriebels van krijgt door het mysterie dat er omheen hangt.
Manon is een ster in het schrijven van enge, unsettling scenes.
Tijdens het lezen kreeg ik constant kippenvel door het enge, paranormale mysterie rondom Swan Song Manor en kon niet snel genoeg lezen om deze helemaal uit te puzzelen.
Het begin kwam een beetje traag op gang omdat het even duurt voordat je echt bij het “spookhuis gedeelte” aankomt, maar dit was alsnog wel nodig voor een stabiele basis voor het verhaal en om hoofdpersonage Meryle goed te leren kennen.
Het begint al wel gelijk spannend, mysterieus en de verslavende schrijfstijl van Manon zorgt er voor dat je direct in het verhaal zit en niks anders wilt dan doorlezen.
Je raakt al gelijk gehecht aan Meryle en wilt haar beter leren kennen, zeker omdat ze al zo veel heeft meegemaakt.
De vriendschappen die zij opbouwt door het verhaal heen zijn hartverwarmend en gun je haar zo, zo erg.
Zij heeft zich nooit thuis kunnen voelen omdat ze van het ene pleeggezin naar het andere pleeggezin ging en om te lezen hoe ze eindelijk haar thuis vond bij deze mensen moest ik toch echt wel een traantje laten.
Het mysterie zelf vond ik goed in elkaar zitten, en zelfs wat ontroerend toen ik bij het einde aankwam.
Hier en daar had ik al wel wat connecties gelegd, maar de twists en turns sloegen me om de oren en las deze met open mond.
Het einde? Ik weet niet of ik hier overheen kan komen want WAT WAS DAT?!
Manon heeft geen genade, dat is het enigste wat ik verklap.
Ik ben in ieder geval helemaal fan van dit boek en hoop enorm dat Manon nog meer boeken gaat schrijven in dit genre!
If she writes it, I’ll buy it.
Als eerste wil ik de lieve Manon feliciteren (YOU GO GIRL!!) met de release van dit geweldige boek en uitgeverij Hamley bedanken voor de arc van Het Huis van Verwrongen Zielen!
Het mysterie rond het oude Swan Song Manor, wie kent deze nou niet?
Een griezelig oud huis met een duister geheim tussen de oude muren.
Vermissingen, brute moorden, een familie die uit elkaar is gescheurd.. niemand weet eigenlijk wat er echt is gebeurd.
Meryle voelt zich aangetrokken tot het oude huis, maar kan niet verklaren waarom.
Wat is haar connectie met dit huis, en waarom heeft ze zo sterk het gevoel dit mysterie op te willen lossen?
Het is geen geheim dat ik wel eens hou van een horror boek, specifiek in spooky season en Het Huis van Verwrongen Zielen heeft PRECIES de goede ingrediënten hiervoor: paranormaal, haunted huis, (murder) mystery, een klein beetje gore en vooral een heel onrustig, creepy sfeertje.
De sfeer rondom Swan Song Manor is zo goed uitgewerkt, het huis voelt haast als een personage op zich; een dreigende duistere entiteit waar je de kriebels van krijgt door het mysterie dat er omheen hangt.
Manon is een ster in het schrijven van enge, unsettling scenes.
Tijdens het lezen kreeg ik constant kippenvel door het enge, paranormale mysterie rondom Swan Song Manor en kon niet snel genoeg lezen om deze helemaal uit te puzzelen.
Het begin kwam een beetje traag op gang omdat het even duurt voordat je echt bij het “spookhuis gedeelte” aankomt, maar dit was alsnog wel nodig voor een stabiele basis voor het verhaal en om hoofdpersonage Meryle goed te leren kennen.
Het begint al wel gelijk spannend, mysterieus en de verslavende schrijfstijl van Manon zorgt er voor dat je direct in het verhaal zit en niks anders wilt dan doorlezen.
Je raakt al gelijk gehecht aan Meryle en wilt haar beter leren kennen, zeker omdat ze al zo veel heeft meegemaakt.
De vriendschappen die zij opbouwt door het verhaal heen zijn hartverwarmend en gun je haar zo, zo erg.
Zij heeft zich nooit thuis kunnen voelen omdat ze van het ene pleeggezin naar het andere pleeggezin ging en om te lezen hoe ze eindelijk haar thuis vond bij deze mensen moest ik toch echt wel een traantje laten.
Het mysterie zelf vond ik goed in elkaar zitten, en zelfs wat ontroerend toen ik bij het einde aankwam.
Hier en daar had ik al wel wat connecties gelegd, maar de twists en turns sloegen me om de oren en las deze met open mond.
Het einde? Ik weet niet of ik hier overheen kan komen want WAT WAS DAT?!
Manon heeft geen genade, dat is het enigste wat ik verklap.
Ik ben in ieder geval helemaal fan van dit boek en hoop enorm dat Manon nog meer boeken gaat schrijven in dit genre!
If she writes it, I’ll buy it.
October 18, 2025
Als groot liefhebber van horrorfilms was ik al verkocht vanaf het moment dat ik voor het eerst hoorde over Het Huis van Verwrongen Zielen van Manon Visser. En laat me je vertellen: this book delivered!! Het voelde alsof ik naar een steengoeie aflevering uit de eerste seizoenen van Supernatural keek, je weet wel, het soort aflevering waarin Sam en Dean een mysterie in een afgelegen dorpje aan de Engelse kust onderzoeken, waar het spookverhaal nét iets te echt blijkt te zijn. Alleen hadden we dit keer niet de Winchester-broers om de dag te redden, maar Meryle, ons dappere maar gekrenkte hoofdpersonage.
Meryle is van pleeggezin naar pleeggezin verhuisd, telkens achtervolgd door een plaaggeest die haar leven beheerst: de Man Zonder Gezicht. Wanneer ze terechtkomt bij de familie Bell, lijkt ze eindelijk rust te vinden. De warmte van deze familie (en vooral de band met haar pleegzus Vicky en vrienden Ben en Riley) zorgt voor een sprankje hoop. Totdat Ben haar vertelt over het mysterie van Swan Song Manor, een huis dat haar naam lijkt te fluisteren… en tja, Meryle kan niet anders dan luisteren...
Wat volgt is een duister, meeslepend en verrassend emotioneel verhaal dat me van begin tot eind in zijn greep hield. De sfeer in de tweede helft is om te snijden!! De plottwists zag ik totaal niet aankomen (al geef ik eerlijk toe dat ik nooit plottwists zie aankomen hihi), maar elk nieuw stukje van het mysterie maakte het verhaal rijker en grimmiger.
Wat dit boek extra sterk maakt, is dat het niet alleen eng is, maar ook oprecht ontroerend. Onder de horror schuilt een verhaal over erbij horen, vertrouwen en gevonden familie. De Bell-familie is zó oprecht goed dat ik ze zelf wilde adopteren. En de balans tussen spanning en emotie is precies goed, genoeg kippenvelmomenten om je licht aan te laten, maar ook scènes die zachtjes onder je huid kruipen.
Het deed me qua sfeer zelfs denken aan Phantom Manor in Disneyland Parijs: melancholisch, prachtig en vervloekt door een echte plaaggeest. Voeg daar Vissers toegankelijke, filmische schrijfstijl aan toe, en je hebt een YA-horror die leest als een storm: snel, meeslepend en onmogelijk om weg te leggen.
Kortom: Het Huis van Verwrongen Zielen is het perfecte boek voor een gure oktoberavond. Spannend, duister en met een hart van goud. Perfect voor fans van Supernatural, The Haunting of Hill House en iedereen die houdt van spookverhalen met een ziel.
Enorm veel dank aan Hamley Books en Manon Visser voor het verlenen van een e-ARC in ruil voor mijn eerlijke mening.
Meryle is van pleeggezin naar pleeggezin verhuisd, telkens achtervolgd door een plaaggeest die haar leven beheerst: de Man Zonder Gezicht. Wanneer ze terechtkomt bij de familie Bell, lijkt ze eindelijk rust te vinden. De warmte van deze familie (en vooral de band met haar pleegzus Vicky en vrienden Ben en Riley) zorgt voor een sprankje hoop. Totdat Ben haar vertelt over het mysterie van Swan Song Manor, een huis dat haar naam lijkt te fluisteren… en tja, Meryle kan niet anders dan luisteren...
Wat volgt is een duister, meeslepend en verrassend emotioneel verhaal dat me van begin tot eind in zijn greep hield. De sfeer in de tweede helft is om te snijden!! De plottwists zag ik totaal niet aankomen (al geef ik eerlijk toe dat ik nooit plottwists zie aankomen hihi), maar elk nieuw stukje van het mysterie maakte het verhaal rijker en grimmiger.
Wat dit boek extra sterk maakt, is dat het niet alleen eng is, maar ook oprecht ontroerend. Onder de horror schuilt een verhaal over erbij horen, vertrouwen en gevonden familie. De Bell-familie is zó oprecht goed dat ik ze zelf wilde adopteren. En de balans tussen spanning en emotie is precies goed, genoeg kippenvelmomenten om je licht aan te laten, maar ook scènes die zachtjes onder je huid kruipen.
Het deed me qua sfeer zelfs denken aan Phantom Manor in Disneyland Parijs: melancholisch, prachtig en vervloekt door een echte plaaggeest. Voeg daar Vissers toegankelijke, filmische schrijfstijl aan toe, en je hebt een YA-horror die leest als een storm: snel, meeslepend en onmogelijk om weg te leggen.
Kortom: Het Huis van Verwrongen Zielen is het perfecte boek voor een gure oktoberavond. Spannend, duister en met een hart van goud. Perfect voor fans van Supernatural, The Haunting of Hill House en iedereen die houdt van spookverhalen met een ziel.
Enorm veel dank aan Hamley Books en Manon Visser voor het verlenen van een e-ARC in ruil voor mijn eerlijke mening.
October 15, 2025
‧₊˚✧ 3.5 ✧˚₊‧
Ik had de eer om opnieuw te mogen ARC lezen voor Hamley Books en deze keer stond Het Huis van Verwrongen Zielen op het menu. In de spookachtige maand oktober is het dan ook echt wel tijd voor een eng/spannend boek en dat is zeker van de partij in dit verhaal.
Het boek volgt Meryle die al heel haar leven in het systeem van pleeggezinnen zit. Ze verhuist van pleeggezin naar pleeggezin, maar nergens voelt het aan als een echte thuis. Tot ze in Swanville bij de familie Bell terecht komt. Zal Meryle de Man Zonder Gezicht kunnen weren en bij de familie Bell kunnen blijven? Of sleurt haar kwelgeest haar met zich mee?
Je wordt meteen meegesleurd in het verhaal door meteen in het hoofd van Meryle te kijken. Haar nachtmerries, de Man Zonder Gezicht en het niet thuis voelen bij haar pleeggezinnen zorgen ervoor dat je snel een beeld vormt bij onze hoofdpersoon. Je kan gemakkelijk met haar meevoelen, zelfs al heb je niet dezelfde situaties als haar meegemaakt.
Naast het meevoelen met de hoofdpersoon, voel je ook meteen de warmte van de familie Bell. Ik had meteen iets van: deze mensen zijn aardig. En dat trekt zich ook doorheen het hele boek door. Ze willen duidelijk niets liever dan een goede plek aan Meryle geven en ik werd er dan ook blij van om oprecht goede mensen te mogen lezen in een boek.
Ik vond over het algemeen het mysterie wel leuk gebracht. Je kreeg doorheen het verhaal puzzelstukjes toegestopt, waarmee je het wat in elkaar kon passen. Al moet ik toegeven dat ik zeker niet alle plot twists zag aankomen. Niemand lijkt ook veilig in het verhaal wat er zeker wat spanning in brengt. Ik kreeg met momenten ook echt een beetje Huis Anubis vibes, wat de nostalgie ook wat aanwakkerde.
Iets waar ik in begin wel wat meer over viel was de schrijfstijl. Er was weinig afwisseling in zinnen, waardoor het wat hakkelig en houterig las. Ik kreeg daardoor ook minder het gevoel dat het een 'young adult' was en meer voor een jonger publiek leek. Gezien de thema's in dit boek snap ik de uiteindelijke keuze van YA wel. Na een tijdje viel ook wat minder over de stijl, omdat ik er dan gewoon aan was.
Over het algemeen was het een spannend verhaal met een bitterzoet einde en heb ik er ondanks mijn opmerkingen wel zeker van kunnen genieten.
Als laatste wil ik nog een bedankje geven aan Manon Visser en Hamley Books om mij de mogelijkheid te geven om dit boek voor de release te lezen. Het was zeker weer de moeite waard en ik hoop dat de release van dit boek een knaller wordt!
Ik had de eer om opnieuw te mogen ARC lezen voor Hamley Books en deze keer stond Het Huis van Verwrongen Zielen op het menu. In de spookachtige maand oktober is het dan ook echt wel tijd voor een eng/spannend boek en dat is zeker van de partij in dit verhaal.
Het boek volgt Meryle die al heel haar leven in het systeem van pleeggezinnen zit. Ze verhuist van pleeggezin naar pleeggezin, maar nergens voelt het aan als een echte thuis. Tot ze in Swanville bij de familie Bell terecht komt. Zal Meryle de Man Zonder Gezicht kunnen weren en bij de familie Bell kunnen blijven? Of sleurt haar kwelgeest haar met zich mee?
Je wordt meteen meegesleurd in het verhaal door meteen in het hoofd van Meryle te kijken. Haar nachtmerries, de Man Zonder Gezicht en het niet thuis voelen bij haar pleeggezinnen zorgen ervoor dat je snel een beeld vormt bij onze hoofdpersoon. Je kan gemakkelijk met haar meevoelen, zelfs al heb je niet dezelfde situaties als haar meegemaakt.
Naast het meevoelen met de hoofdpersoon, voel je ook meteen de warmte van de familie Bell. Ik had meteen iets van: deze mensen zijn aardig. En dat trekt zich ook doorheen het hele boek door. Ze willen duidelijk niets liever dan een goede plek aan Meryle geven en ik werd er dan ook blij van om oprecht goede mensen te mogen lezen in een boek.
Ik vond over het algemeen het mysterie wel leuk gebracht. Je kreeg doorheen het verhaal puzzelstukjes toegestopt, waarmee je het wat in elkaar kon passen. Al moet ik toegeven dat ik zeker niet alle plot twists zag aankomen. Niemand lijkt ook veilig in het verhaal wat er zeker wat spanning in brengt. Ik kreeg met momenten ook echt een beetje Huis Anubis vibes, wat de nostalgie ook wat aanwakkerde.
Iets waar ik in begin wel wat meer over viel was de schrijfstijl. Er was weinig afwisseling in zinnen, waardoor het wat hakkelig en houterig las. Ik kreeg daardoor ook minder het gevoel dat het een 'young adult' was en meer voor een jonger publiek leek. Gezien de thema's in dit boek snap ik de uiteindelijke keuze van YA wel. Na een tijdje viel ook wat minder over de stijl, omdat ik er dan gewoon aan was.
Over het algemeen was het een spannend verhaal met een bitterzoet einde en heb ik er ondanks mijn opmerkingen wel zeker van kunnen genieten.
Als laatste wil ik nog een bedankje geven aan Manon Visser en Hamley Books om mij de mogelijkheid te geven om dit boek voor de release te lezen. Het was zeker weer de moeite waard en ik hoop dat de release van dit boek een knaller wordt!
October 18, 2025
Wat ben ik blij dat de kans zich voordeed dat ik dit boek mocht lezen van Hamley Books en Manon Visser. Dankjewel! 🍁
Meryle verhuist van pleeggezin naar pleeggezin, op de vlucht voor de demon die haar achtervolgt: de Man Zonder Gezicht. Bij de familie Bell lijkt ze eindelijk rust te vinden, tot ze hoort over Swan Song Manor, een vervloekt huis vol verwrongen zielen dat haar op onverklaarbare wijze aantrekt.
Wat dit boek zo uniek maakt, is dat je echt in het hoofd van Meryle kruipt. Je leert haar angsten en onzekerheden van dichtbij kennen: haar terugkerende nachtmerries, de dreiging van de Man Zonder Gezicht en haar onzekerheden of ze ooit een pleeggezin zal vinden waar ze echt thuishoort. Je voelt haar emoties zo intens dat ze je niet meer loslaten.
Vanaf de eerste pagina hangt er een mysterieuze sfeer die je volledig meesleept. De spanning blijft door het hele verhaal aanwezig, waardoor het onmogelijk is om het boek weg te leggen. Je blijft op het puntje van je stoel zitten, benieuwd hoe het verhaal zich gaat ontwikkelen. En wanneer de plottwisten elkaar beginnen op te volgen, blijf je van de ene verbazing in de andere vallen.
Naast de spanning bevat het boek ook een mooie, diepere laag. Het thema van een thuis vinden en je plaats in de wereld zoeken is op een ontroerende manier in het verhaal verweven, wat het extra betekenis geeft. Meryle’s ervaring met pleegzorg grijpt je en laat je niet snel los.
Het einde vond ik heel aangrijpend en ik heb zelfs een paar traantjes weggepinkt. Lees dit boek niet alleen voor de spanning, maar ook voor de emoties. Ik ga nog vaak aan dit boek terugdenken.
Meryle verhuist van pleeggezin naar pleeggezin, op de vlucht voor de demon die haar achtervolgt: de Man Zonder Gezicht. Bij de familie Bell lijkt ze eindelijk rust te vinden, tot ze hoort over Swan Song Manor, een vervloekt huis vol verwrongen zielen dat haar op onverklaarbare wijze aantrekt.
Wat dit boek zo uniek maakt, is dat je echt in het hoofd van Meryle kruipt. Je leert haar angsten en onzekerheden van dichtbij kennen: haar terugkerende nachtmerries, de dreiging van de Man Zonder Gezicht en haar onzekerheden of ze ooit een pleeggezin zal vinden waar ze echt thuishoort. Je voelt haar emoties zo intens dat ze je niet meer loslaten.
Vanaf de eerste pagina hangt er een mysterieuze sfeer die je volledig meesleept. De spanning blijft door het hele verhaal aanwezig, waardoor het onmogelijk is om het boek weg te leggen. Je blijft op het puntje van je stoel zitten, benieuwd hoe het verhaal zich gaat ontwikkelen. En wanneer de plottwisten elkaar beginnen op te volgen, blijf je van de ene verbazing in de andere vallen.
Naast de spanning bevat het boek ook een mooie, diepere laag. Het thema van een thuis vinden en je plaats in de wereld zoeken is op een ontroerende manier in het verhaal verweven, wat het extra betekenis geeft. Meryle’s ervaring met pleegzorg grijpt je en laat je niet snel los.
Het einde vond ik heel aangrijpend en ik heb zelfs een paar traantjes weggepinkt. Lees dit boek niet alleen voor de spanning, maar ook voor de emoties. Ik ga nog vaak aan dit boek terugdenken.
October 20, 2025
Aller eerst bedankt uitgeverij Hamleybooks & Manon Visser voor dit recensie exemplaar!
Al haar hele leven hopt Meryle van pleeggezin naar pleeggezin. Een thuis vinden wordt haar onmogelijk gemaakt door de demon die haar kwelt: de Man Zonder Gezicht.
Ik vond het erg lastig om een recensie te schrijven... waarom? Dit boek heeft mij echt in z'n greep gehad en elke dag kon ik niet wachten om verder te lezen... maar waarom is het dan zo lastig hierover te schrijven? Ik ben heel erg bang dat ik spoilers weggeef dus ik ga voor een algemene recensie en mijn algemene mening over dit toch wel meer thriller boek. ( valt ook onder paranormale YA , ik ben 33 en vond dit boek vaak wel eng/spannend en ben echt wel wat gewend 😉)
.
Dit boek laat je meeleven in het leven en in het hoofd van Meryle, wat begint als een onzeker bang meisje ( niet gek want ja opgejaagd worden door een of ander wezen dat je niet kent... en vooral WAAROM? moet HIJ HAAR nou juist hebben)
Zie je opbloeien naarmate verder in het verhaal in een sterke dame die niet alleen hele mooie vriendschappen sluit maar ook een plekje in velen mensen hun harr ❤️ Hopelijk krijgt Meryle antwoorden op haar vragen en komt ze uberhaupt af van dit enge wezen zonder gezicht 😶
Dat einde dat einde og ik moet er vaak nog aandenken... ik hoop echt in de toekomst meer te kunnen lezen van deze schrijfster want wat was dit GOEEEEED 👻.
Ben jij nieuwschierig geworden over dit boek en hou je van paranormaal/ thriller dan raad ik het zeker aan dit boek toe te voegen aan je collectie!!!
Al haar hele leven hopt Meryle van pleeggezin naar pleeggezin. Een thuis vinden wordt haar onmogelijk gemaakt door de demon die haar kwelt: de Man Zonder Gezicht.
Ik vond het erg lastig om een recensie te schrijven... waarom? Dit boek heeft mij echt in z'n greep gehad en elke dag kon ik niet wachten om verder te lezen... maar waarom is het dan zo lastig hierover te schrijven? Ik ben heel erg bang dat ik spoilers weggeef dus ik ga voor een algemene recensie en mijn algemene mening over dit toch wel meer thriller boek. ( valt ook onder paranormale YA , ik ben 33 en vond dit boek vaak wel eng/spannend en ben echt wel wat gewend 😉)
.
Dit boek laat je meeleven in het leven en in het hoofd van Meryle, wat begint als een onzeker bang meisje ( niet gek want ja opgejaagd worden door een of ander wezen dat je niet kent... en vooral WAAROM? moet HIJ HAAR nou juist hebben)
Zie je opbloeien naarmate verder in het verhaal in een sterke dame die niet alleen hele mooie vriendschappen sluit maar ook een plekje in velen mensen hun harr ❤️ Hopelijk krijgt Meryle antwoorden op haar vragen en komt ze uberhaupt af van dit enge wezen zonder gezicht 😶
Dat einde dat einde og ik moet er vaak nog aandenken... ik hoop echt in de toekomst meer te kunnen lezen van deze schrijfster want wat was dit GOEEEEED 👻.
Ben jij nieuwschierig geworden over dit boek en hou je van paranormaal/ thriller dan raad ik het zeker aan dit boek toe te voegen aan je collectie!!!
November 16, 2025
Het voelde alsof ik zo in een aflevering van Supernatural stapte. Fijne, vlotte schrijfstijl met telkens genoeg brokjes informatie dat je wil blijven doorlezen om erachter te komen hoe het precies zit.
November 21, 2025
Dit was echt zo'n heerlijk boek om in weg te duiken en er pas uit te komen zodra je het boek dichtslaat. Spannend, mysterious en toch ook mooie en warme momenten.
En het einde! Ja ik ben om. Dus Manon schrijf asjeblieft door!
En het einde! Ja ik ben om. Dus Manon schrijf asjeblieft door!
December 16, 2025
Prachtig boek!! Grijpt je vast en laat niet meer los tot het einde, wist nooit waar ik stond, een echte page turner. En dat einde, W-O-W. Proficiat Manon!
October 20, 2025
4.5 sterren
Toen ik op het punt stond om aan dit boek te beginnen, had ik plots mijn twijfels. Ja, ik heb een ietwat macabre obsessie met alles wat oud en gloomy is. Voeg er dagboeken en oude Victoriaanse huizen aan toe... ik zou onmiddellijk mee op onderzoek uitwillen en door de persoonlijke bezittingen gaan die achtergebleven zijn door de vroegere bewoners. I am here for it. Maar - er is een grote maar - ik probeer altijd een beetje de paranormale horrorverhalen te mijden, ongeacht hoe interessant ik dat vind vanuit mijn zetel op klaarlichte dag, want ik ben word heel gemakkelijk bang van dit soort dingen. Ik twijfelde echt heel lang of ik er zou aan beginnen, of toch nog eventjes zou wachten (je weet wel, 'Het is bijna Halloween, ik wacht tot dan'), maar ik heb mezelf uitgedaagd om meer genres te proberen. So, I did...
Let me tell you: I ate this up. Loved it. Honderd percent recommend! Dit boek was echt zo ontzettend goed. Aangezien dit niet mijn genre is, heb ik niets om het mee te vergelijken maar... Laten we zeggen dat Manon mij met haar nieuwste boek uit mijn reading slump getrokken heeft.
Het boek leest erg gemakkelijk weg en het tempo is hoog, maar op een positieve manier. Hoofdstuk één eindigt meteen met een hele vage gebeurtenis, waardoor je als lezer graag wil doorlezen. De gebeurtenis was snel en troebel, precies zoals Meryle het beleefde, en ik wou weten wat er net gebeurd was. De daaropvolgende hoofdstukken waren eerder introducerend - tot Ben de legende van Swan Song Manor vertelt en ik dacht: 'Yess, oude, verlaten herenhuizen met een morbide kantje!'
Manon heeft een erg aangename schrijfstijl: ze maakt haar scènes heel beschrijvend, zonder dat het té wordt. Zowel de hoofdstukken als zinnen zijn eerder aan de korte kant, hoewel ze enige variatie toepast. Het stoorde mij als lezer niet; zeker omdat het ook iets kenmerkend is voor een typisch YA-boek. De personages zijn voldoende uitgewerkt zonder heel complex te zijn en de gebeurtenissen volgen elkaar heel snel op. Het is ook geen erg voorspelbaar verhaal - wat ik erg leuk vond! Over het algemeen schat ik best goed in waar een verhaal heen gaat en zie ik de meeste cliffhangers al aankomen... maar dit? Ik had een paar theorieën - waarvan sommige goed waren - maar ik had voor 3/4 van het boek totaal geen idee waar ze precies naar toe wou met dit verhaal. En dat einde... fenomenaal. Hoe gruwelijk het ook was, ik was zo ontzettend blij met hoe dit verhaal tot een einde kwam. Het was clean, geen losse eindjes en gewoon... chef's kiss.
Wat zorgt er dan voor dat dit boek geen vijf sterren kreeg (want eerlijk, ik dacht eventjes dat dat wel het geval ging zijn)? Het zijn kleine elementen, maar ik struikelde hier wel wat over. Te beginnen met het tempo van Meryle's setteling. Ik vond het iets te rap: ze kwam aan bij de familie Bell en de dag erna werd ze op school verwacht. Ze vond op dag één al haar weg naar de bibliotheek, kwam verrassent snel overeen met de vrienden van haar nieuwe pleegzus en ze had heel snel haar plekje in de familie verdient. Ging het aan een onredelijk tempo? Nee. Was het iets realistischer geweest als het net ietwat langer duurde? Ja.
Ik vind ook dat Manon een kans heeft laten liggen om het verhaal nog een twist te geven. Nu, het is natuurlijk een YA-boek en niet iedereen houdt van erg complexe plots (of heeft hier nood aan), zoals ik. Maar ik vond dat een bepaald element (ik hou het vaag vanwege spoilers) er net iets té dik op lag, dus ik verwachtte ieder moment de twist die schreeuwde: 'Gefopt, het zit anders in elkaar!', maar die kwam niet. Wat ik al vanaf het begin verwachte, en waar op een bepaald moment ook veel aandacht aan werd besteed, was gewoon ook wat er ging gebeuren. Ik had zoveel ideeën over wat die twist kon zijn, maar die kwam er niet. Daar heeft Manon naar mijn gevoel wel een kans laten liggen. (Geen zorgen, er waren momenten die ik ook helemaal niet had zien aankomen en waardoor ik aangenaam verrast was!)
En dan dat einde... Het was zo'n perfect einde voor dit boek, op één iets na: het ging te snel. Op een paar hoofdstukken tijd, zo'n 25 pagina's, gebeurde er zóveel en het ging mij te snel. Het ging van boekentempo naar filmtempo (je weet wel, wanneer je een spannende film kijkt en alles plots zo snel gaat dat je pas dingen opmerkt als je het opnieuw bekijkt?). Ik snap dat ze het effect van een spannende film willen nabootsen maar ik vond het zooooo jammer dat het boek niet een paar hoofdstukken langer was. Het was zo perfect en toch voelde de scène die ernaar toe ging even aan als een informatiedump. Maar dat einde, dat bittere einde, was echt gewoon wat dit boek nodig had. En ik hield van iedere hartverscheurende seconde.
Tot slot, bedankt Manon, om mijn favoriete soort epiloog in dit soort verhalen te gebruiken! Ik lees amper dit soort boeken maar ik kijk wel af en toe dit soort films en ik hou van dit soort epiloog! Vanaf het tweede hoofdstuk hoopte ik al op dit soort einde - and I got it! I was a happy, happy girl. Ik had alleen de switch in pov niet zien aankomen, wat ik een aangename verrassing vond!
Dit boek was fenomenaal op zoveel verschillende niveaus! Hoewel het de stempel 'YA' kreeg, denk ik dat veel volwassen liefhebbers van het genre dit ook met liefde zullen lezen. Een grote aanrader voor jong en oud dus! Ook gepast voor leestaken op school (mits toestemming van de leerkracht) en het zou zo van mij op de leeslijst voor hedendaagse literatuur voor jongeren mogen komen. Daarnaast komt dit boek in een heerlijke limited edition door een van de meest fantastische coverontwerpster in de Lage Landen (we love you, Lotte!).
Wie nog een boek zoekt voor Halloween: this is it.
Dank je wel, Manon, om mij kennis te laten maken met dit genre! I had a blast.
Toen ik op het punt stond om aan dit boek te beginnen, had ik plots mijn twijfels. Ja, ik heb een ietwat macabre obsessie met alles wat oud en gloomy is. Voeg er dagboeken en oude Victoriaanse huizen aan toe... ik zou onmiddellijk mee op onderzoek uitwillen en door de persoonlijke bezittingen gaan die achtergebleven zijn door de vroegere bewoners. I am here for it. Maar - er is een grote maar - ik probeer altijd een beetje de paranormale horrorverhalen te mijden, ongeacht hoe interessant ik dat vind vanuit mijn zetel op klaarlichte dag, want ik ben word heel gemakkelijk bang van dit soort dingen. Ik twijfelde echt heel lang of ik er zou aan beginnen, of toch nog eventjes zou wachten (je weet wel, 'Het is bijna Halloween, ik wacht tot dan'), maar ik heb mezelf uitgedaagd om meer genres te proberen. So, I did...
Let me tell you: I ate this up. Loved it. Honderd percent recommend! Dit boek was echt zo ontzettend goed. Aangezien dit niet mijn genre is, heb ik niets om het mee te vergelijken maar... Laten we zeggen dat Manon mij met haar nieuwste boek uit mijn reading slump getrokken heeft.
Het boek leest erg gemakkelijk weg en het tempo is hoog, maar op een positieve manier. Hoofdstuk één eindigt meteen met een hele vage gebeurtenis, waardoor je als lezer graag wil doorlezen. De gebeurtenis was snel en troebel, precies zoals Meryle het beleefde, en ik wou weten wat er net gebeurd was. De daaropvolgende hoofdstukken waren eerder introducerend - tot Ben de legende van Swan Song Manor vertelt en ik dacht: 'Yess, oude, verlaten herenhuizen met een morbide kantje!'
Manon heeft een erg aangename schrijfstijl: ze maakt haar scènes heel beschrijvend, zonder dat het té wordt. Zowel de hoofdstukken als zinnen zijn eerder aan de korte kant, hoewel ze enige variatie toepast. Het stoorde mij als lezer niet; zeker omdat het ook iets kenmerkend is voor een typisch YA-boek. De personages zijn voldoende uitgewerkt zonder heel complex te zijn en de gebeurtenissen volgen elkaar heel snel op. Het is ook geen erg voorspelbaar verhaal - wat ik erg leuk vond! Over het algemeen schat ik best goed in waar een verhaal heen gaat en zie ik de meeste cliffhangers al aankomen... maar dit? Ik had een paar theorieën - waarvan sommige goed waren - maar ik had voor 3/4 van het boek totaal geen idee waar ze precies naar toe wou met dit verhaal. En dat einde... fenomenaal. Hoe gruwelijk het ook was, ik was zo ontzettend blij met hoe dit verhaal tot een einde kwam. Het was clean, geen losse eindjes en gewoon... chef's kiss.
Wat zorgt er dan voor dat dit boek geen vijf sterren kreeg (want eerlijk, ik dacht eventjes dat dat wel het geval ging zijn)? Het zijn kleine elementen, maar ik struikelde hier wel wat over. Te beginnen met het tempo van Meryle's setteling. Ik vond het iets te rap: ze kwam aan bij de familie Bell en de dag erna werd ze op school verwacht. Ze vond op dag één al haar weg naar de bibliotheek, kwam verrassent snel overeen met de vrienden van haar nieuwe pleegzus en ze had heel snel haar plekje in de familie verdient. Ging het aan een onredelijk tempo? Nee. Was het iets realistischer geweest als het net ietwat langer duurde? Ja.
Ik vind ook dat Manon een kans heeft laten liggen om het verhaal nog een twist te geven. Nu, het is natuurlijk een YA-boek en niet iedereen houdt van erg complexe plots (of heeft hier nood aan), zoals ik. Maar ik vond dat een bepaald element (ik hou het vaag vanwege spoilers) er net iets té dik op lag, dus ik verwachtte ieder moment de twist die schreeuwde: 'Gefopt, het zit anders in elkaar!', maar die kwam niet. Wat ik al vanaf het begin verwachte, en waar op een bepaald moment ook veel aandacht aan werd besteed, was gewoon ook wat er ging gebeuren. Ik had zoveel ideeën over wat die twist kon zijn, maar die kwam er niet. Daar heeft Manon naar mijn gevoel wel een kans laten liggen. (Geen zorgen, er waren momenten die ik ook helemaal niet had zien aankomen en waardoor ik aangenaam verrast was!)
En dan dat einde... Het was zo'n perfect einde voor dit boek, op één iets na: het ging te snel. Op een paar hoofdstukken tijd, zo'n 25 pagina's, gebeurde er zóveel en het ging mij te snel. Het ging van boekentempo naar filmtempo (je weet wel, wanneer je een spannende film kijkt en alles plots zo snel gaat dat je pas dingen opmerkt als je het opnieuw bekijkt?). Ik snap dat ze het effect van een spannende film willen nabootsen maar ik vond het zooooo jammer dat het boek niet een paar hoofdstukken langer was. Het was zo perfect en toch voelde de scène die ernaar toe ging even aan als een informatiedump. Maar dat einde, dat bittere einde, was echt gewoon wat dit boek nodig had. En ik hield van iedere hartverscheurende seconde.
Tot slot, bedankt Manon, om mijn favoriete soort epiloog in dit soort verhalen te gebruiken! Ik lees amper dit soort boeken maar ik kijk wel af en toe dit soort films en ik hou van dit soort epiloog! Vanaf het tweede hoofdstuk hoopte ik al op dit soort einde - and I got it! I was a happy, happy girl. Ik had alleen de switch in pov niet zien aankomen, wat ik een aangename verrassing vond!
Dit boek was fenomenaal op zoveel verschillende niveaus! Hoewel het de stempel 'YA' kreeg, denk ik dat veel volwassen liefhebbers van het genre dit ook met liefde zullen lezen. Een grote aanrader voor jong en oud dus! Ook gepast voor leestaken op school (mits toestemming van de leerkracht) en het zou zo van mij op de leeslijst voor hedendaagse literatuur voor jongeren mogen komen. Daarnaast komt dit boek in een heerlijke limited edition door een van de meest fantastische coverontwerpster in de Lage Landen (we love you, Lotte!).
Wie nog een boek zoekt voor Halloween: this is it.
Dank je wel, Manon, om mij kennis te laten maken met dit genre! I had a blast.
October 21, 2025
Het huis van verwrongen zielen voelt aan alsof je gevangen zit in een horrorfilm. Dit boek heeft me sprakeloos achtergelaten. Het zit vol pit, wreedheid en intensiteit, waardoor het zowel memorabel als angstaanjagend tegelijk is voor de doelgroep waarvoor het is geschreven (15+).
Ik vind het geweldig dat de auteur er niet voor terugdeinst om de setting en de horror tot in detail te beschrijven. Manon Visser creëert levendige en realistische visuele beelden met beschrijvingen van het verlaten huis, maar ook het huis van de familie Bell, waardoor de lezer het gevoel krijgt dat hij of zij helemaal in de wereld is ondergedompeld. Haar schrijfstijl is duidelijk, gevoelig en toegankelijk, maar tegelijk doordrenkt met emotie. Ze weet de gedachten en gevoelens van haar personages zo dichtbij te brengen dat je als lezer haast zelf in hun schoenen lijkt te staan. Dat maakt dat het verhaal niet alleen binnenkomt, maar ook blijft hangen. De bladzijden vliegen doorheen je vingers, omdat je samen met de hoofdpersonage op zoek bent naar antwoorden.
Mijn favoriete onderdeel van dit verslavende verhaal waren de verschillende en spannende personages. Elk personage maakt op een mooie manier deel uit het gehele verhaal terwijl ze zowel fysiek als mentaal enorm van elkaar verschillen. Maar onze hoofdpersonage Meryle steelt de show. Ze is vastberaden en meelevend. Elke keer dat dingen niet volgens plan verliepen, ging ze er realistisch mee om. Ze voelt zich eenzaam, ongewild en ongemakkelijk, maar ging verder. Ze zeurde niet en ik hield van haar nieuwsgierigheid om antwoorden te vinden en te bewaren. Tegelijkertijd ook uit een heel volwassenoogpunt naar bepaalde situatie te kijken en te handelen.
Ik kon het niet laten om met haar mee te leven en ik stond versteld van haar onthullingen. Normaal gesproken verwacht je geleidelijk aan de wendingen in boeken, maar niet met dit verhaal. Er was geen moment saai en geen seconde waarop ik met zekerheid kon zeggen dat ik wist wat het lot van deze personages was. Je waant je in een rollercoaster van emoties. Van verdriet tot hartverwarmende momenten, van grappige tot spannende en schrikbare momenten. Ik heb altijd wel een zwakplekje gehad voor verhalen waarin weeskinderen voorkomen, maar Meryle zal ik niet snel gaan vergeten.
Het huis van verwrongen zielen is een duister en meeslepend verhaal dat de lezer niet loslaat. Visser combineert horror, morele dilemma’s en emotionele diepgang tot een verhaal dat zowel spannend als ontroerend is. Ik zeg een absolute must-read voor horror liefhebbers!
Ik vind het geweldig dat de auteur er niet voor terugdeinst om de setting en de horror tot in detail te beschrijven. Manon Visser creëert levendige en realistische visuele beelden met beschrijvingen van het verlaten huis, maar ook het huis van de familie Bell, waardoor de lezer het gevoel krijgt dat hij of zij helemaal in de wereld is ondergedompeld. Haar schrijfstijl is duidelijk, gevoelig en toegankelijk, maar tegelijk doordrenkt met emotie. Ze weet de gedachten en gevoelens van haar personages zo dichtbij te brengen dat je als lezer haast zelf in hun schoenen lijkt te staan. Dat maakt dat het verhaal niet alleen binnenkomt, maar ook blijft hangen. De bladzijden vliegen doorheen je vingers, omdat je samen met de hoofdpersonage op zoek bent naar antwoorden.
Mijn favoriete onderdeel van dit verslavende verhaal waren de verschillende en spannende personages. Elk personage maakt op een mooie manier deel uit het gehele verhaal terwijl ze zowel fysiek als mentaal enorm van elkaar verschillen. Maar onze hoofdpersonage Meryle steelt de show. Ze is vastberaden en meelevend. Elke keer dat dingen niet volgens plan verliepen, ging ze er realistisch mee om. Ze voelt zich eenzaam, ongewild en ongemakkelijk, maar ging verder. Ze zeurde niet en ik hield van haar nieuwsgierigheid om antwoorden te vinden en te bewaren. Tegelijkertijd ook uit een heel volwassenoogpunt naar bepaalde situatie te kijken en te handelen.
Ik kon het niet laten om met haar mee te leven en ik stond versteld van haar onthullingen. Normaal gesproken verwacht je geleidelijk aan de wendingen in boeken, maar niet met dit verhaal. Er was geen moment saai en geen seconde waarop ik met zekerheid kon zeggen dat ik wist wat het lot van deze personages was. Je waant je in een rollercoaster van emoties. Van verdriet tot hartverwarmende momenten, van grappige tot spannende en schrikbare momenten. Ik heb altijd wel een zwakplekje gehad voor verhalen waarin weeskinderen voorkomen, maar Meryle zal ik niet snel gaan vergeten.
Het huis van verwrongen zielen is een duister en meeslepend verhaal dat de lezer niet loslaat. Visser combineert horror, morele dilemma’s en emotionele diepgang tot een verhaal dat zowel spannend als ontroerend is. Ik zeg een absolute must-read voor horror liefhebbers!
October 20, 2025
4.5 ⭐️
Al van jongs af aan heb ik een fascinatie voor alles wat een tikkeltje spooky, duister en mysterieus is (het begon allemaal met De Griezelbus van Paul van Loon 🤭). Denk aan Halloween, horrorfilms, true crime, moordmysteries, spookhuizen en ghosthunters (zoals Ghost Files).
Ik was dan ook razend enthousiast toen ik zag dat dit boek bij Hamley Books zou verschijnen. Een YA-horror met een creepy, oud Victoriaans huis als setting - precies wat ik nodig had deze spooky season 👻 (en mijn boekenkast ook, want de cover en sprayed edges zijn prachtig! ✨️).
Het verhaal gaat over Meryle, een 17-jarig meisje dat van pleeggezin naar pleeggezin zwerft en nooit het gevoel heeft dat ze ergens ‘thuis’ hoort. Dit heeft alles te maken met de Man zonder Gezicht, de demon die haar achtervolgt. Wanneer ze bij de familie Bell terechtkomt, hoopt ze dat ze eindelijk haar plekje heeft gevonden en dat de demon haar met rust laat. Maar de demon vindt haar al snel. Om zichzelf te redden, zal ze haar verleden onder ogen moeten komen.
Ik had nog niet eerder iets van Manon Visser gelezen, maar wauw: wat heeft zij een fijne schrijfstijl. Ik werd meteen helemaal in het verhaal gezogen en ik had zó te doen met Meryle. De beeldende en gedetailleerde schrijfstijl maakten dat ik intens met haar meeleefde, haar frustratie en angst door de pagina’s kon voelen.
Ik was benieuwd hoe eng ik het boek zou vinden, aangezien het 15+ is (en ik zelf 28 ben 👵🏻), maar jeetje - de auteur draait zeker haar hand niet om voor duistere en macabere beschrijvingen. Als ik ’s avonds in het donker de trap op liep, was ik stiekem een beetje bang dat De Man zonder Gezicht mij zou achtervolgen 🫣
Ik was zo verdiept in het onderzoek naar de geschiedenis van Swan Song Manor en haar duistere familiegeheimen. Echt chapeau voor de auteur voor hoe ze het beklemmende gevoel en de grimmige sfeer wist over te brengen. Ik waande me bijna zelf in het vervloekte huis.
Alsof dat nog niet genoeg is, genoot ik van het ‘gevonden familie’-element. De bijzondere band die ontstond tussen Meryle en Vicky, en haar vrienden (Ben en Riley) - stuk voor stuk geweldige personages. En wow, die plottwists. Die hebben mij helemaal van mijn sokken geblazen. Het was intens, meeslepend, duister en emotioneel. Bijzonder hoe een duister horrorverhaal tegelijkertijd ook zo ontroerend en hartverwarmend kan zijn.
Echt een aanrader voor liefhebbers van horrorboeken en series zoals The Haunting of Hill House. Ik ben in ieder geval fan en ik ga zeker meer lezen van deze auteur! 📚✨️
Al van jongs af aan heb ik een fascinatie voor alles wat een tikkeltje spooky, duister en mysterieus is (het begon allemaal met De Griezelbus van Paul van Loon 🤭). Denk aan Halloween, horrorfilms, true crime, moordmysteries, spookhuizen en ghosthunters (zoals Ghost Files).
Ik was dan ook razend enthousiast toen ik zag dat dit boek bij Hamley Books zou verschijnen. Een YA-horror met een creepy, oud Victoriaans huis als setting - precies wat ik nodig had deze spooky season 👻 (en mijn boekenkast ook, want de cover en sprayed edges zijn prachtig! ✨️).
Het verhaal gaat over Meryle, een 17-jarig meisje dat van pleeggezin naar pleeggezin zwerft en nooit het gevoel heeft dat ze ergens ‘thuis’ hoort. Dit heeft alles te maken met de Man zonder Gezicht, de demon die haar achtervolgt. Wanneer ze bij de familie Bell terechtkomt, hoopt ze dat ze eindelijk haar plekje heeft gevonden en dat de demon haar met rust laat. Maar de demon vindt haar al snel. Om zichzelf te redden, zal ze haar verleden onder ogen moeten komen.
Ik had nog niet eerder iets van Manon Visser gelezen, maar wauw: wat heeft zij een fijne schrijfstijl. Ik werd meteen helemaal in het verhaal gezogen en ik had zó te doen met Meryle. De beeldende en gedetailleerde schrijfstijl maakten dat ik intens met haar meeleefde, haar frustratie en angst door de pagina’s kon voelen.
Ik was benieuwd hoe eng ik het boek zou vinden, aangezien het 15+ is (en ik zelf 28 ben 👵🏻), maar jeetje - de auteur draait zeker haar hand niet om voor duistere en macabere beschrijvingen. Als ik ’s avonds in het donker de trap op liep, was ik stiekem een beetje bang dat De Man zonder Gezicht mij zou achtervolgen 🫣
Ik was zo verdiept in het onderzoek naar de geschiedenis van Swan Song Manor en haar duistere familiegeheimen. Echt chapeau voor de auteur voor hoe ze het beklemmende gevoel en de grimmige sfeer wist over te brengen. Ik waande me bijna zelf in het vervloekte huis.
Alsof dat nog niet genoeg is, genoot ik van het ‘gevonden familie’-element. De bijzondere band die ontstond tussen Meryle en Vicky, en haar vrienden (Ben en Riley) - stuk voor stuk geweldige personages. En wow, die plottwists. Die hebben mij helemaal van mijn sokken geblazen. Het was intens, meeslepend, duister en emotioneel. Bijzonder hoe een duister horrorverhaal tegelijkertijd ook zo ontroerend en hartverwarmend kan zijn.
Echt een aanrader voor liefhebbers van horrorboeken en series zoals The Haunting of Hill House. Ik ben in ieder geval fan en ik ga zeker meer lezen van deze auteur! 📚✨️
October 21, 2025
We leren Meryle kennen, een meisje dat al haar hele leven in pleeggezinnen woont en nog nooit een echte thuis heeft gekend. Tot ze bij de familie Bell terechtkomt.
Meryle wordt gekweld door een demon, de Man Zonder Gezicht, die haar telkens achtervolgt en haar het leven moeilijk maakt. Wie is de Man Zonder Gezicht? En hoe kan Meryle hem eindelijk verslaan?
‘Geen ogen die me kunnen zien, toch weet hij me altijd te vinden. Geen mond, maar zijn stem weet hij wel te gebruiken. Elk nieuw huis, elke nieuwe woonplaats, hij vindt mij.’ 👀 💭
⤹ 𝗠𝗶𝗷𝗻 𝗿𝗲𝘃𝗶𝗲𝘄
⭐️⭐️⭐️⭐️
Al vanaf de eerste hoofdstukken krijg je meteen een kijkje in Meryle’s verleden. Je leert haar kennen via haar ervaringen in verschillende pleeggezinnen. Er wordt op een ontroerende manier geschetst hoe haar jeugd haar heeft gevormd tot hoe ze nu is.
Het verhaal wordt volledig verteld vanuit Meryle’s perspectief, waardoor je steeds leest wat er in haar omgaat en welke gedachten en gevoelens ze beleeft. Je voelt haar angsten, haar twijfels en haar hoop. Daardoor voelde ik meteen een connectie met Meryle.
De band die ontstaat tussen Meryle en haar nieuwe pleeggezin, de familie Bell, is heel warm en oprecht. Ze geven haar een veilige thuis en willen echt het beste voor haar. Het is mooi en hartverwarmend om te zien hoe hun connectie groeit doorheen het verhaal.
Dit boek biedt de perfecte mix tussen spanning, het paranormale en emotie. Die combinatie maakt het verhaal intens en meeslepend. Het is zo’n boek waarin ik moest blijven verderlezen omdat ik écht wou weten hoe alles zou aflopen. Doordat het ook heel vlot is geschreven, lees je er moeiteloos doorheen.
Dit boek is een echte aanrader voor fans van duistere, mysterieuze verhalen met een goede portie spanning en emotie! Dus ik zou zeggen: haal dit boek in huis !! Het past ook nog eens perfect bij de aankomende Halloween- periode !
Meryle wordt gekweld door een demon, de Man Zonder Gezicht, die haar telkens achtervolgt en haar het leven moeilijk maakt. Wie is de Man Zonder Gezicht? En hoe kan Meryle hem eindelijk verslaan?
‘Geen ogen die me kunnen zien, toch weet hij me altijd te vinden. Geen mond, maar zijn stem weet hij wel te gebruiken. Elk nieuw huis, elke nieuwe woonplaats, hij vindt mij.’ 👀 💭
⤹ 𝗠𝗶𝗷𝗻 𝗿𝗲𝘃𝗶𝗲𝘄
⭐️⭐️⭐️⭐️
Al vanaf de eerste hoofdstukken krijg je meteen een kijkje in Meryle’s verleden. Je leert haar kennen via haar ervaringen in verschillende pleeggezinnen. Er wordt op een ontroerende manier geschetst hoe haar jeugd haar heeft gevormd tot hoe ze nu is.
Het verhaal wordt volledig verteld vanuit Meryle’s perspectief, waardoor je steeds leest wat er in haar omgaat en welke gedachten en gevoelens ze beleeft. Je voelt haar angsten, haar twijfels en haar hoop. Daardoor voelde ik meteen een connectie met Meryle.
De band die ontstaat tussen Meryle en haar nieuwe pleeggezin, de familie Bell, is heel warm en oprecht. Ze geven haar een veilige thuis en willen echt het beste voor haar. Het is mooi en hartverwarmend om te zien hoe hun connectie groeit doorheen het verhaal.
Dit boek biedt de perfecte mix tussen spanning, het paranormale en emotie. Die combinatie maakt het verhaal intens en meeslepend. Het is zo’n boek waarin ik moest blijven verderlezen omdat ik écht wou weten hoe alles zou aflopen. Doordat het ook heel vlot is geschreven, lees je er moeiteloos doorheen.
Dit boek is een echte aanrader voor fans van duistere, mysterieuze verhalen met een goede portie spanning en emotie! Dus ik zou zeggen: haal dit boek in huis !! Het past ook nog eens perfect bij de aankomende Halloween- periode !
October 20, 2025
Dit boek ontving ik als recensie exemplaar van Hamley books. En kijk even deze parel! Dit wil je toch lezen. Deze YA horror story is spannend maar snijdt ook meerdere lagen aan.
Meryle is een meisje dat opgroeit in pleeggezinnen. Zij bezit een demon “De Man Zonder Gezicht” welke haar leven teistert. Wanneer ze in een nieuw gezin terecht komt is ze vastberaden om van deze demon af te komen.
Ze raakt in de ban van een huis van de familie Swan, hier zijn in het verleden verschillende kinderen vermist geraakt en dood teruggevonden. Maar welke kinderen zijn dit en wat is er met hen gebeurd. En bovenal; wat heeft Meryle hier mee te maken. Als je wilt weten hoe dit verhaal afloopt kan ik maar een ding zeggen. LEES. DIT. BOEK. Het laat je op het puntje van je stoel zitten en je leeft écht mee met de hoofdpersoon.
Hoewel dit boek eigenlijk een horror/spannend verhaal is, heeft dit boek ook veel liefde. Je ervaart de onvoorwaardelijke liefde die Meryle eindelijk lijkt te mogen ontvangen. Het boek is zo mooi geschreven dat je de emoties van Meryle zelf voelt. Je ontdekt, zoals ik eerder al schreef, echt meerdere lagen in dit boek. Echt een parel!
Meryle is een meisje dat opgroeit in pleeggezinnen. Zij bezit een demon “De Man Zonder Gezicht” welke haar leven teistert. Wanneer ze in een nieuw gezin terecht komt is ze vastberaden om van deze demon af te komen.
Ze raakt in de ban van een huis van de familie Swan, hier zijn in het verleden verschillende kinderen vermist geraakt en dood teruggevonden. Maar welke kinderen zijn dit en wat is er met hen gebeurd. En bovenal; wat heeft Meryle hier mee te maken. Als je wilt weten hoe dit verhaal afloopt kan ik maar een ding zeggen. LEES. DIT. BOEK. Het laat je op het puntje van je stoel zitten en je leeft écht mee met de hoofdpersoon.
Hoewel dit boek eigenlijk een horror/spannend verhaal is, heeft dit boek ook veel liefde. Je ervaart de onvoorwaardelijke liefde die Meryle eindelijk lijkt te mogen ontvangen. Het boek is zo mooi geschreven dat je de emoties van Meryle zelf voelt. Je ontdekt, zoals ik eerder al schreef, echt meerdere lagen in dit boek. Echt een parel!
November 12, 2025
“Het huis van verwrongen zielen” greep me meteen vast en liet me niet meer los. De spanning is subtiel opgebouwd: telkens wanneer je denkt te weten wat er gaande is, ontdek je net iets meer – genoeg om verder te willen lezen, maar nooit te vroeg om het mysterie te verklappen.
Het boek leest ontzettend vlot, met sterk en sfeervol taalgebruik dat perfect past bij de duistere toon. Wat ik vooral bijzonder vond, is dat het verhaal niet alleen draait om angst of geheimen, maar ook om vriendschap en liefde - die voelbaar zijn tot in de kleinste gebaren tussen de personages.
Ik kon het einde écht niet voorspellen, en dat is zeldzaam in dit genre.
Een absolute aanrader voor fans van Mike Flanagan (The Haunting of Hill House, Bly Manor, The Fall of the House of Usher) - diezelfde melancholische spanning, datzelfde spel tussen menselijkheid en horror.
Het boek leest ontzettend vlot, met sterk en sfeervol taalgebruik dat perfect past bij de duistere toon. Wat ik vooral bijzonder vond, is dat het verhaal niet alleen draait om angst of geheimen, maar ook om vriendschap en liefde - die voelbaar zijn tot in de kleinste gebaren tussen de personages.
Ik kon het einde écht niet voorspellen, en dat is zeldzaam in dit genre.
Een absolute aanrader voor fans van Mike Flanagan (The Haunting of Hill House, Bly Manor, The Fall of the House of Usher) - diezelfde melancholische spanning, datzelfde spel tussen menselijkheid en horror.
November 25, 2025
Leuk boek, voelde alsof ik in het verhaal zat!
November 14, 2025
Tim Burton meets the Conjuring. Manon schreef werkelijk een prachtig boek vol spanning en emotie. Wat er voor mij bovenuit schoot was het found family aspect en de vriendschappen die er ontstaan in dit boek. Ik voelde zo veel liefde en leefde tegelijkertijd echt mee met het personage. Het voelde werkelijk of ik zelf in het boek zat als het hoofdpersonage; het is een talent om dit te kunnen! Ik voelde ieder moment door merg en been. Ik kan niet wachten om meer zo een boeken van haar te lezen!
Displaying 1 - 16 of 16 reviews