Scherven brengen geluk, zeggen ze weleens. Ik kan je zeggen dat dat niet het geval is. Integendeel. Ik wil het beste van twee werelden, alleen staan die twee werelden op voet van oorlog. Normaal past de wereld zich aan mijn wensen aan, dit keer echter niet. Keuzes moeten gemaakt worden, maar wil ik dat echt?
Raven
Wie ik was, is niet meer wie ik ben. Misschien ben ik mezelf verloren in dit leven. Ik heb veel te veel stukgemaakt om dit nog goed te maken. Lev laat me dromen, maar in het verleden leerde ik dat dromen gevaarlijk zijn. Durf ik de sprong te wagen?
Verscheurde Schaduwen is het 4e deel van de Amulet-serie en met elk boek weer sluit ik deze familie steeds dieper in mijn hart. Dit is het 2e deel van Lev zijn boeken en vanaf boek 1 heb ik een enorme zwak voor hem. Hij is het type bad guy, maar met enorm veel humor en een klein hartje van goud. En die humor? Die laat Eva weer rijkelijk vloeien in dit boek. Ik heb of zitten gruwelen van de geweldige manier waarop Eva een sprookje kan verduisteren, of keihard zitten lachen omdat Lev, Lev is!
Ik vind het echt zo mooi om te zien hoeveel Eva gegroeid is met schrijven in deze 4 boeken al. Ze weet me met elk boek meer te raken, weet dingen nog uitgebreider te beschrijven en slaat je met emoties links en rechts in je gezicht.
Vanaf bladzijde 1 weet je gewoon dat het boek weer geweldig gaat zijn, en het is dan ook enorm lastig om te stoppen met lezen want als je eenmaal begint, wordt je er helemaal ingezogen. De verhaallijn is echt geweldig neergezet en toen ik halverwege dacht yesss alles komt goed, keek ik naar mijn boek en bedacht me. Shit, ik moet nog een helft.. Wat gaat hier nog meer gebeuren. En ook die tweede helft was echt heel mooi neergezet. De emoties liet Eva hier echt vol op los, en ik weet niet hoe vaak ik lachen met een traan heb afgewisseld. De struggels van Raaf en Lev maken ze gewoon echt menselijk.
Ik kan echt niet wachten op het verhaal van Murphy en om weer terug te keren naar deze mooie familie.
Eva Yarich, dank je dat ik jouw mooie boeken mag lezen!
Lev Scherven brengen geluk, zeggen ze weleens. Ik kan je zeggen dat dat niet het geval is. Integendeel. Ik wil het beste van twee werelden, alleen staan die twee werelden op voet van oorlog. Normaal past de wereld zich aan mijn wensen aan, dit keer echter niet. Keuzes moeten gemaakt worden, maar wil ik dat echt? Raven Wie ik was, is niet meer wie ik ben. Misschien ben ik mezelf verloren in dit leven. Ik heb veel te veel stukgemaakt om dit nog goed te maken. Lev laat me dromen, maar in het verleden leerde ik dat dromen gevaarlijk zijn. Durf ik de sprong te wagen?
Verscheurde schaduwen is het vierde deel in de Amulet-serie van Eva Yarich. En na het verslinden van de eerste drie delen keek ik ontzettend uit naar het lezen van dit vierde deel. Want hoe zou het verder gaan? Met de lat hoog gelegd begon ik weer lekker te lezen!
Hoe flik je het toch elke keer Yarich? Hoe moet ik nog een recensie schrijven over dit boek? Ik kan zo de recensie van de vorige boeken erbij pakken. Ik wil van de daken schreeuwen hoe fijn je schrijft, hoe spannend, luguber, vol liefde en vol haat.
Ook deze keer zitten alle zo bekende elementen weer in het verhaal. Vanaf de eerste bladzijde weet Yarich je weer helemaal mee te slepen. Lev en Raaf weten je echt in te pakken. Door hoe ze zijn! Hoe kunnen twee mensen zulke ideeën creëren, uitvoeren en dan ook nog de liefde voor elkaar voelen? Ze zijn zo goed uitgewerkt. Ze zijn gevormd door hun verleden. Je zult ze niet altijd begrijpen maar je voelt de liefde en daardoor ben je zo gek op hen. Ze weten je echt helemaal in te pakken. De opbouw is weer zo goed! Je raakt meteen in het verhaal en door allerlei spannende plottwists weet Yarich een geweldige verhaallijn te creëren. Personages uit overige boeken komen weer langs en door de vlotte schrijfstijl is het boek eerder uit dan je zou willen.
Om dit boek te gaan lezen moet je geen watje zijn. Het gaat er af en toe gruwelijk en hard aan toe, maar samen met de spice en de heerlijke humor is alles in balans en is het van de eerste tot de laatste pagina genieten van een geweldig verhaal.
Je weet me echt elke keer helemaal in te pakken, te raken en in verbazing achter te laten. Ik smacht letterlijk nu al naar het vijfde deel in de serie, maar helaas moet daarvoor nog wat geduld opgebracht worden. Echt chapeau Eva hoe je lezers aan de bladzijden weet te kluisteren en te vermaken met deze geweldige serie.
De realiteit en het besef als ze beide terug wat bij kennis zijn slaat in als een bom. Hoe is het toch mogelijk dat haat & liefde zo dicht tegen elkaar aan liggen. Want haat is er eigenlijk niet, boosheid ja, maar die ook snel vervliegt als vooral Lev in Raven toch de goedheid blijft zien. Raven die continu met zichzelf in dilemma gaat kan hierdoor zichzelf niet helpen, niet houden van en voorkomen niet zelf ten onder gaan… Maar welke raaf is het gekwetst? Die met de gebroken vleugel of die met een verscheurd hart? En valt het doek over de amulet syndicaat door al deze ontwikkelingen? Ik strijd, jij strijdt, wij strijden, jullie strijden, zij strijden, hij streed, zij streed, wij streden en zij hebben gestreden. Dat is het werkwoord van dit verhaal in al zijn persoonsvormen en tijden. Dat in al zijn facetten, situaties en persoonlijke issues. Maar hun slimmigheid, doorzettingsvermogen, openhartigheid en vergevingsgezindheid (vooral Lev, het schatje) maakt dit verhaal weer zo uniek, bijzonder, lumineus en geweldig. Eva Yarich laat in dit tweede deel van Lev en Raven zeer mooi zien wat graag zien wil betekenen op alle vlakken. De drive die ze weer zo mooi in haar personages en verhaallijn steekt is enorm. Vertrouwd en toch weer zo verrassend! De typische schrijfstijl en touche van Eva Yarich met humor, wreedheid, knipoog sprookjes, absurditeit en romantiek gaven prikkels van niet kunnen stoppen met lezen. Je wil antwoorden, je wil de kaarten duidelijk op tafel en je wil heel de amulet clan beschermen. De sympathie voor Raven keert zo in de positieve richting, Lev die blijft schitteren en je hartje bekoren enkel is de vraag of dit verhaal ook zo mag eindigen als alle sprookjes “ en ze leefden nog lang en gelukkig “! Zolang Eva Yarich dit soort verhalen blijft schrijven lees ik ook enthousiast en oh zo gelukkig haar boeken uit!
Er bestaat dus echt een beste openingszin en die kan je in dit boek lezen! Echt je staat direct “aan” met een big smile op je gezicht. Het is Eva gelukt om een geweldig vervolg te geven aan het verhaal van Lev, deze fijne iets wat gekke man. Alles waar Eva voor staat (lees wat er in haar bijzondere brein omgaat) komt ook in dit boek weer aan het bod. Het is spannend, spicy en een geweldige dosis humor, maar ook leren we meer over hoe de personages door hun verleden gevormd zijn. Eva schrijft het verhaal in een heerlijke flow, waardoor je hem niet weg wil leggen. De emoties zijn voelbaar, wat zorgt voor een lach en een traan Ik vind het heerlijk om te lezen en snap niet dat deze hele foute mannen, zich zo in mijn hart nestelen en dat ik ze ook met mijn eigen leven zou willen beschermen. Ik hou van deze serie en kijk al enorm uit naar het verhaal van Murphy. Waar gaat het over: Lev staat voor een lastig dilemma. Hij wil het beste van twee werelden, alleen staan deze werelden op dit moment klaar om elkaar aan te vallen. Waar normaal de wereld zich aanpast met wat hij wil, gebeurt dit nu niet. Nu moet Lev keuzes maken, maar wat wil hij eigenlijk. Raven is niets meer van wat ze was. Er is teveel stukgemaakt om het ooit nog goed te maken. Ze droomt van een mooi leven met Lev, maar uit het verleden weet ze dat dromen gevaarlijk is……