ตะวันขึ้นที่ภูพระบาท

by ชมัยภร แสงกระจ่าง

นวนิยายรัก เรื่องราวโรแมนติกบ้างไม่โรแมนติกบ้าง ของนางเอกนักข่าวสาวห้าว กับพระเอกหนุ่มนักโบราณคดีมาดขรึม ความรักก่อตัวเงียบๆ ท่ามกลางอำนาจและอิทธิพลของนักการเมือง

367 pages, Paperback

First published January 1, 1997

About the author

ชมัยภร แสงกระจ่าง
วันเดือนปี เกิด : 5 มิถุนายน 2493
ภูมิลำเนา : จันทบุรี
ที่อยู่ปัจจุบัน : 100/246 ซอย3 บี หมู่บ้านนักกีฬา แขวง/เขต สะพานสู. กทม.
โทรศัพท์ : 023682689/7358306
อีเมล : combangweb@yahoo.com
นามปากกา : ชมจันทร์ ,นศินี วิทูธีรศานต์, ไพลิน รุ้งรัตน์ ,บัวแพน , นันทพิสัย แสนดาว ,ชมัยภร แสงกระจ่าง

ประวัติ : เกิดเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 2493 ที่บลท่าช้าง อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี บิดาเป็นชาวสวน มารดาเป็นครู เดิมชื่อชมัยพร วิทูธีรศานต์ แล้วเปลี่ยนเป็นชมัยภร แสงกระจ่าง และบางคมบางในปัจจุบัน

จบชั้นประถมศึกษาตอนต้น จากโรงเรียนวัดพลับ (จันทบุรชีบาอุทิศ) พ.ศ. 2502 เรียนต่อมัธยมตอนต้นที่โรงเรียน ศรียานุสรณ์ จันทบุรี พ.ศ. 2508 ส่วนมัธยมตอนปลายไปเรียนที่กรุงเทพฯ ที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา พญาไท พ.ศ. 2510 จบปริญญาตรีจากคณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พ.ศ. 2514

เมื่อ พ.ศ. 2515 – พ.ศ.2513 ได้เข้ารับราชการที่กองกลางสำนักเลขาฯ คณะรัฐมนตรี สำนักนายรัฐมนตรี ในช่วงที่รับราชการอยู่นั้นได้เกิดคดีปลอมแปลงเอกสารของพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จึงทำให้พลอยโดนคดีไปด้วย จนทำให้ต้องออกจากราชการ และได้ยึดอาชีพนักประพันธ์เป็นอาชีพหลัก พร้อมทั้งยังได้มีการเชิญไปเป็นอาจารย์เพิเศษในมหาวิทยาลัยต่างๆ เช่น จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มหาลัยเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ และมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ฯลฯ

พ.ศ. 2514 ได้ดำรงตำแหน่งประธานชมรมวรรณศิลป์ จุฬาฯ ในปี พ.ศ.2515 ได้เขียนงานวิจารณ์รวมเรื่องสั้นและบทร้อยกรองชุด “ความเงียบ” ของสุชาติ สวัสดิ์ศรี นับเป็นงานวิจารณ์ชิ้นแรกในชีวิต และในปีถัดมาได้เขียนวิจารณ์ในนิตยสารประชาชาติอยู่ช่วงหนึ่ง มีงานรอยกรองร่วมกับคนอื่นๆ เช่น เฉลิมศักดิ์ ศิลาพร สุรศักดิ์ ศรีประพันธ์ ธารี ปิยพันธ์ จัมปาสุต วรา จันทกูล ในชุด “ใบไม้แห่งนาคร” ในนามปากกา “ชมจันทร์” ปีพ.ศ. 2516 มีผลงานในการเขียนวิเคราะห์ผลงานเรื่องสั้นและบทกวีของนักเขียนร่วมสมัย ให้กับชมรมวรรณศิลป์ จุฬาฯ ต่อมามีสำนักพิมพ์รวมไปพิมพ์เผยแพร่ชื่อ “วิเคราะห์วรรณกรรมแนวประชาชน” ใช้นามปากกา “นศินี วิทูธีรศานต์” ซึ่งภายหลังเหตุการณ์วันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ ได้กลายเป็นหนังสือต้องห้ามใน ๑๐๖ รายการของคณะปฏิวัติ

หลังเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ ประมาณปี ๒๕๒๑ สิทธิชัยและชมัยภร แสงกระจ่าง ได้จัดตั้งกลุ่มวรรณกรรมพินิจขึ้น เป็นการรวมตัวของชาววรรณศิลป์ จุฬาฯ ประมาณ ๑๕ คน และได้มีการอ่านเรื่องสั้นและบทกวีในรอบปีที่ตีพิมพ์ในนิตยสารต่าง ๆ ในรอบปี และคัดเลือกขึ้นมาประกาศเป็นวรรณกรรมยอดเยี่ยมประจำปี คุณสุชาติ สวัสดิ์ศรี เคยขอให้กลุ่มเขียนเป็นบทรายงานสั้น ๆ ลงนิตยสารโลกหนังสืออยู่ระยะหนึ่ง กลุ่มวรรณกรรมพินิจได้คัดเลือกเรื่องสั้นอยู่ ๒ ปี ก็เลิกรากันไปเพราะคนในกลุ่มออกไปทำงานต่างจังหวัดหลายคน ในปี ๒๕๒๔ คุณพรชัย วีระณรงค์ บรรณาธิการนิตยสารสยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ในสมัยนั้นได้เปิดคอลัมน์ให้กลุ่มวรรณกรรมพินิจ ทำให้เกิดกลุ่มนักวิจารณ์ ชมัยภร แสงกระจ่าง ใช้นามปากกา ไพลิน รุ้งรัตน์ วิจารณ์หนังสือ พร้อมด้วย วิจักขณ์ ประกายเสน เวณุวัน ทองลา กรรแสง เกษมศานต์ ชีรณ คุปตะวัฒนะ เพียงทัศน์ พินทุสร คำดี เขมวนา เป็นต้น นับแต่นั้นมากลุ่มวรรณกรรมพินิจก็มีคอลัมน์วิจารณ์ประจำในสยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ และมีไพลิน รุ้งรัตน์ เป็นผู้เขียนบทวิจารณ์เจ้าประจำ ส่วนคนอื่น ๆนั้น ๆ ค่อยเขียนน้อยลง ๆ และเลิกราไปในที่สุด

นอกจากนี้ยังมีผลงานประพันธ์อื่นๆ อีกหลายประเภท หลายเล่มได้รับรางวัลงาสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ เช่น วรรณพินิจ – กฤษณา อโศกสิน บ้านหนังสือในหัวใจ ในนาม “ไพลิน รุ้งรัตน์” ร้อยกรองเรื่อง มิเหมือนแม้นอันใดเลยในนาม “ชมจันทร์” และนวนิยายเรื่อง บันทึกจากลูก(ผู้)ชาย ในนามชมัยพร แสงกระจ่าง โดยเฉพาะนวนิยายเรื่อง “บันทึกจากลูก(ผู้)ชาย มีผู้นำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ และประสบความสำเร็จอย่างมาก

ชมัยภร แสงกระจ่าง เขียนบทวิจารณ์ระหว่างปี ๒๕๒๑ จนถึงปี ๒๕๓๘ (สิ้นสุดปีที่ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ถึงแก่อนิจกรรม และมีการเปลี่ยนตัวบรรณาธิการบริหารนิตยสาร)) รวมระยะเวลาที่เขียนบทวิจารณ์ประมาณ ๑๗ ปี บทวิจารณ์ที่ไพลิน รุ้งรัตน์ เขียนมีมากกว่า ๕๐๐ ชิ้น ทั้งหมดเป็นการวิจารณ์หนังสือเล่มในแต่ละยุคแต่ละสมัย มีการรวมเล่มเพียงครั้งสองครั้งคือ ปรากฎการณ์แห่งกวี เป็นการรวมบทวิเคราะห์กวีนิพนธ์ร่วมสมัย รวมเมื่อปี ๒๕๓๐ กับ วรรณพินิจ:กฤษณา อโศกสิน เป็นการรวมบทวิจารณ์ผลงานของกฤษณา อโศกสิน รวมเมื่อปี ๒๕๓๒ เล่มหลังได้รับรางวัลชมเชยประเภทสารคดี จากการประกวดหนังสือประจำปี