What do you think?
Rate this book
Ο μοβ μαέστρος
Είχαμε καιρό να μιλήσουμε. Η τελευταία μας συνάντηση εξελίχτηκε σε καβγά. Όμως μάθαινα τα νέα του και μάθαινε τα δικά μου. Πάντα υπάρχουν καλοθελητές που χώνονται στα προσωπικά των άλλων. Τους άκουγε αμίλητος. Δεν σχολίαζε τίποτα.
Κατέφταναν μετά και μου έλεγαν πως με αγαπούσε.
Χμμμ. Αγάπη εξ αποστάσεως.
Να τη βράσω.
Ένας ζωηρός μπαμπάς. Μια κόρη που παρατάει τις σπουδές της. Μια σχέση με πολλά χρωστούμενα, συγκρούσεις και στριμωγμένη αγάπη. Ένα οικογενειακό στοίχημα. Μουσικές και πάρτι. Νύχτα και μπαρ. Φίλοι που παραστέκονται στα δύσκολα. Ένα σατέν στρώμα. Και κάτι λόγια που δεν λέγονται ποτέ κατάμουτρα.
Ένα μυθιστόρημα για τους δικούς μας ανθρώπους. Που θέλουμε να τους κάνουμε να πονέσουν. Πολύ.
Ένα βιβλίο για τη ζόρικη ενηλικίωση των παιδιών και την ατελείωτη εφηβεία των γονιών τους.
Ένα βιβλίο γι’ αυτό το δύσκολο πράγμα που λέγεται οικογένεια.
Κατέφταναν μετά και μου έλεγαν πως με αγαπούσε.
Χμμμ. Αγάπη εξ αποστάσεως.
Να τη βράσω.
Ένας ζωηρός μπαμπάς. Μια κόρη που παρατάει τις σπουδές της. Μια σχέση με πολλά χρωστούμενα, συγκρούσεις και στριμωγμένη αγάπη. Ένα οικογενειακό στοίχημα. Μουσικές και πάρτι. Νύχτα και μπαρ. Φίλοι που παραστέκονται στα δύσκολα. Ένα σατέν στρώμα. Και κάτι λόγια που δεν λέγονται ποτέ κατάμουτρα.
Ένα μυθιστόρημα για τους δικούς μας ανθρώπους. Που θέλουμε να τους κάνουμε να πονέσουν. Πολύ.
Ένα βιβλίο για τη ζόρικη ενηλικίωση των παιδιών και την ατελείωτη εφηβεία των γονιών τους.
Ένα βιβλίο γι’ αυτό το δύσκολο πράγμα που λέγεται οικογένεια.
264 pages, Paperback
First published January 1, 2006
2 people are currently reading
16 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 2 of 2 reviews
July 18, 2014
Η Σοφία Νικολαΐδου για άλλη μια φορά εξαιρετική. Μετά το υπέροχο Απόψε δεν έχουμε φίλους μάς καλωσορίζει στον κόσμο της νύχτας, όπου τα μπαρ Πιτσίλες (κυρίως) και Ταραχή (δευτερευόντως) είναι το talk of the town της Θεσσαλονίκης. Η Λίζα κληρονομεί τα μπαρ μετά τον θάνατο του πατέρα της και αρχίζει να ανασυγκροτεί τις δυνάμεις της. Με αφορμή αυτο το γεγονός γνωρίζουμε την νταντά της, Μπίλυ, τον Ρώσο αρχιμαφιόζο, την οικιακή βοηθό Ταμάρα, τους γονείς της κοπέλας και τις μεταξύ τους σχέσεις. Με κοφτές, ωμές φράσεις και πολύ σύντομα κεφάλαια ξεδιπλώνεται μια ιστορία με αναγνωρίσιμους χαρακτήρες και μια θλιβερή όψη της ζωής όταν τη στοιχειώνει η κατάθλιψη και η παράλυση.
Σίγουρα το κείμενο θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο χωρίς να καταντήσει βαρετό ή φλύαρο. Παρ' όλ' αυτά, έστω κι έτσι, σχεδόν συντομευμένα, με κέρδισε η Λίζα και ο κόσμος που κληρονόμησε. Ανθρώπινες ιστορίες, βαθιές αλήθειες, κατάθλιψη, μοναξιά, απογοήτευση, ερωτικές ιστορίες κι ένα κλειδί που αν κατάλαβα σωστά δεν ανοίγει κάτι ιδιαίτερο, απλώς φέρνει αντιμέτωπη τη Λίζα με τον πραγματικό της εαυτό!
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που περιγράφει η συγγραφέας τις σχέσεις μεταξύ των γονιών της Λίζας μέσα στο γάμο τους και πώς κατέληξαν σχεδόν ξένοι μεταξύ τους. Ο πατέρας έφτασε να αδιαφορεί για την κατάθλιψη που χτύπησε τη γυναίκα του και αργότερα η κόρη έφτασε να αδιαφορεί για την παράλυση που χτύπησε τον πατέρα της, μιας και για την κόρη, έφταιγε η έλλειψη ενδιαφέροντος και αγάπης του πατέρα της για τη μάνα της που οδήγησε τη μάνα της στην αυτοκτονία. Η περιγραφή της ψυχολογικής κατάστασης της μάνας, η συμπεριφορά της και οι αντιδράσεις της δίνονται με πολύ ωραίο, συγκινητικό και αληθινό τρόπο.
Το βιβλίο μπαίνει στα τρίσβαθα του ανθρώπου, μελετά εξονυχτικά τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές, χωρίς να είναι όμως κουραστικό, βαρετό ή μονότονο. Αντίθετα, πολλά πράγματα η συγγραφέας τα ξεδιπλώνει στην πορεία της ιστορίας και δε σε καλωσορίζει από την αρχή στη ζωή των ηρώων της. Κάπου κάπου υπάρχουν και νότες χιούμορ, που ελαφραίνουν την αφήγηση. Ένα μικρό, πυκνογραμμένο, ειλικρινές και ανθρώπινο βιβλίο που δεν πρέπει να χάσετε.
Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα:
"Αλλά ο γάμος δεν είναι μόνο τίναγμα τα σεντόνια και μαγείρεμα, φιλιά στον καναπέ και τηλεόραση, είναι και πώς μοιράζεται το οξυγόνο μέσα σ' ένα σπίτι, ο τρόπος που κλείνει η εξώπορτα, πώς κατεβαίνει η μπουκιά στο τραπέζι, τι λες, τι κρύβεις, τι ονειρεύεσαι κρυφά από τον άλλον. Κάποια στιγμήμοιράζονται τα πράγματα, καλά κακά ζυγίζονται, δεν αλλάζουν" (σελ. 135).
Σίγουρα το κείμενο θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο χωρίς να καταντήσει βαρετό ή φλύαρο. Παρ' όλ' αυτά, έστω κι έτσι, σχεδόν συντομευμένα, με κέρδισε η Λίζα και ο κόσμος που κληρονόμησε. Ανθρώπινες ιστορίες, βαθιές αλήθειες, κατάθλιψη, μοναξιά, απογοήτευση, ερωτικές ιστορίες κι ένα κλειδί που αν κατάλαβα σωστά δεν ανοίγει κάτι ιδιαίτερο, απλώς φέρνει αντιμέτωπη τη Λίζα με τον πραγματικό της εαυτό!
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που περιγράφει η συγγραφέας τις σχέσεις μεταξύ των γονιών της Λίζας μέσα στο γάμο τους και πώς κατέληξαν σχεδόν ξένοι μεταξύ τους. Ο πατέρας έφτασε να αδιαφορεί για την κατάθλιψη που χτύπησε τη γυναίκα του και αργότερα η κόρη έφτασε να αδιαφορεί για την παράλυση που χτύπησε τον πατέρα της, μιας και για την κόρη, έφταιγε η έλλειψη ενδιαφέροντος και αγάπης του πατέρα της για τη μάνα της που οδήγησε τη μάνα της στην αυτοκτονία. Η περιγραφή της ψυχολογικής κατάστασης της μάνας, η συμπεριφορά της και οι αντιδράσεις της δίνονται με πολύ ωραίο, συγκινητικό και αληθινό τρόπο.
Το βιβλίο μπαίνει στα τρίσβαθα του ανθρώπου, μελετά εξονυχτικά τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές, χωρίς να είναι όμως κουραστικό, βαρετό ή μονότονο. Αντίθετα, πολλά πράγματα η συγγραφέας τα ξεδιπλώνει στην πορεία της ιστορίας και δε σε καλωσορίζει από την αρχή στη ζωή των ηρώων της. Κάπου κάπου υπάρχουν και νότες χιούμορ, που ελαφραίνουν την αφήγηση. Ένα μικρό, πυκνογραμμένο, ειλικρινές και ανθρώπινο βιβλίο που δεν πρέπει να χάσετε.
Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα:
"Αλλά ο γάμος δεν είναι μόνο τίναγμα τα σεντόνια και μαγείρεμα, φιλιά στον καναπέ και τηλεόραση, είναι και πώς μοιράζεται το οξυγόνο μέσα σ' ένα σπίτι, ο τρόπος που κλείνει η εξώπορτα, πώς κατεβαίνει η μπουκιά στο τραπέζι, τι λες, τι κρύβεις, τι ονειρεύεσαι κρυφά από τον άλλον. Κάποια στιγμήμοιράζονται τα πράγματα, καλά κακά ζυγίζονται, δεν αλλάζουν" (σελ. 135).
March 5, 2025
Οχτώ άνθρωποι πλέκουν το γαϊτανάκι της ιστορίας του βιβλίου. Με πρωταγωνιστές τον σύζυγο-πατέρα και την κόρη του. Ορφανό που μεγάλωσε σε ίδρυμα ο πατέρας, εξελίχθηκε σε μεγαλοεπιχειρηματία της νύχτας με ελευθεριάζουσες συμπεριφορές και εγωπάθεια. Παιδί που σημαδεύτηκε ψυχολογικά από την ασθένεια και το θάνατο της μητέρας του, η κόρη. Και που, παρότι που έχει απορρίψει τον πατέρα της, σαν ηθικά υπαίτιο του θανάτου της μητέρας, οι άνδρες που την ελκύουν έχουν πολλά χαρακτηριστικά κοινά με τον πατέρα της. Η εξαιρετική γραφή της Σ. Νικολαΐδου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Displaying 1 - 2 of 2 reviews