Clockwork Rhetoric: The Language and Style of Steampunk

by Barry Brummett (editor)

This unique book explores how the aesthetic and cultural movement “Steampunk” persuades audiences and wins new acolytes. Steampunk is an aesthetic style grounded in the Victorian era, in clothing and accoutrements modeled on a heightened and hyper-extended age of steam. In addition to its modeling of attire and other symbolic trappings, what is most distinctive is its adherents' use of a machined aesthetic based on steam engines and early electrical machinery—gears, pistons, shafts, wheels, induction motors, clockwork and so forth. Precursors to steampunk can be found in the works of Jules Verne and H. G. Wells. The imagery of the American West contributed to the aesthetic—revolvers, locomotives, and rifles of the late nineteenth century. Among young people, steampunk has found common aesthetic cause with Goth style. Examples from literature and popular culture include William Gibson's fiction, China Miéville's novels, the classic film Metropolis, and the BBC series Doctor Who. This volume recognizes that steampunk, a unique popular culture phenomenon, presents a prime opportunity for rhetorical criticism. Steampunk's art, style, and narratives convey complex social and political meanings. Chapters in Clockwork Rhetoric explore topics ranging from jewelry to Japanese anime to contemporary imperialism to fashion. Throughout, the book demonstrates how language influences consumers of steampunk to hold certain social and political attitudes and commitments.

Genres: Nonfiction

210 pages, Kindle Edition

First published September 1, 2014

Reviews

[Sara Pourhassani · Rating 4 out of 5]

با نگاهی به قرن نوزده و اوایل قرن بیست، شاهد تصاویر و مضامینی خواهیم بود که همگی برگرفته از روند صنعتی‌سازیِ عصر بخار هستند. موتور بخار، لوله، چرخ‌دنده، پیستون، کلاه‌ها و عینک‌های آهنی و کمربندهای چرمی کارگران، و زنجیرهای متصل به دنده‌ها و چرخ‌ها اغلب نماینده‌ی تصویری از یک کارخانه‌‌ی قرن نوزدهمی هستند. سلاح‌های گرم در این دوره سیلندرهای آهنی ساج‌کاری‌شده‌ای داشتند که چخماق و لوله بخشی از مکانیسمشان بود. دیگ‌های بخار، پیستون و چرخ‌دنده‌ها، بدنه‌ی آهنی‌ سنگین لوکوموتیوهای غرب وحشی را با سرعت خطرناک و سرسام‌آوری به‌پیش می‌رانند. ماشین‌های خیالی و خارق‌العاده‌ی داستان‌های ایچ. جی. ولز و ژول ورن انسان‌های این دوره را به سفر در زمان، اعماق دریا و فضا می‌برند. لباس‌های این دوره از نظر زیبایی‌شناسی چندان شبیه ماشین‌هایش نیستند، اما زیبایی‌ خاص ماجراجویانه و شاهانه‌ی خودشان را دارند، و به‌شکل جدایی‌ناپذیری با روحیه‌ی صنعتی دوران همگام هستند.
این تصاویر و مضامین پُربار از اوایل دهه‌ی 1990 باعث ظهور جنبش زیبایی‌شناسه‌ی جدید و خاصی به نام اِستیم‌پانک (یا بخار پانک) شده است. استیم‌پانک همچنان در فرهنگ عامه جنبشی محبوب است و می‌توان تأثیرش را در فیلم‌ها، آثار تلویزیونی، و داستان‌های مصور و بسیاری دیگر از محصولات مشاهده کرد.
اِستیم‌پانک عناصر زیبایی‌شناسانه‌ی عصر بخار را به جهان ما بازگردانده‌ است. این ساب‌ژانر علمی‌تخیلی، زیبایی‌های جهانی را به‌تصوّر مخاطب القا می‌کنند که در آن نیروی بخار و الکتریسته منابع اصلی انرژی‌اش هستند. تصور کنید که ساعت‌ها با قدرت موتورهای بخار کوچک کار کنند، یا تصور کنید به جای هواپیما، کشتی‌های هوایی و بالن بر آسمان حکم‌رانی ‎کنند، و تصور کنید مردم هنوز لباس‌های آن دوره را به تن دارند – با چنین فرض‌هایی، جامعه‌ی ما چگونه جایی خواهد بود؟ گاهی داستان‌های استیم‌پانکی جهانی را به تصویر درمی‌آورند که در آن تکنولوژی‌های جدیدتر در همان عصر بخار ظهور کرده‌اند؛ چیزی شبیه آن‌چه در فیلم‌های غرب وحشی وحشی یا بریسکو کانتی نمونه‌اش را دیده‌ایم.
گاه استیم‌پانک روند توسعه‌ی اجتماعی و علمی فناوری‌ها و زیبایی‌شناسی عصر بخار را در جهان‌های موازی به‌ تصویر می‌کشد؛ همچون مجموعه داستان نیروی اهریمنی‌اش ، نوشته‌ی فیلیپ پولمن . گاهی هم در گردهمایی‌های طرفداران داستان‌های مصور و علمی‌تخیلی، لباس‌های مبدل شرکت‌کنندگان حال و هوایی استیم‌پانکی دارند. بنابراین، می‌توان گفت که استیم‌پانک جنبشی زیباشناسانه و پرفورماتیو (نمایشی‌) است که در زمانه‌ی ما به انواع دیگری از ژانرها و زیبایی‌شناسی‌های راه یافته است. زیبایی‌شناسی استیم‌پانکی در مسیر پیشرفت است و سال به سال به محبوبیت آن افزوده می‌شود.