Een vreemdeling op aarde (1962) is samen met de romans De rots der struikeling (1959) en De eerste Adam (1966) wel 'de trilogie van een displaced person' genoemd.
Kai, zoon van een Venezolaanse moeder en een Friese vader is op Curaçao geboren. Hij zoekt zijn heil in Nederland - weg van het mislukte huwelijk van zijn ouders op Curaçao, weg van zijn blanke wortels in een zwarte samenleving. Maar in Amsterdam kan hij niet aarden in het Amsterdamse Leidsepleinleven van de jaren vijftig. Op de vlucht voor zijn alcoholverslaving hervindt Kai in Spanje zijn geschonden vertrouwen in de liefde en in de medemens in een tijdelijke relatie met een getrouwde vrouw die de uiteindelijke terugkeer naar Curaçao mogelijk maakt.
Van Een vreemdeling op aarde verscheen in 2006 een Engelse vertalingbij Peter Lang Press als A Stranger on Earth. Voor De rots der struikeling ontving Boeli van Leeuwen in Nederland de Vijverbergprijs (de tegenwoordige F. Bordewijkprijs). In 1983 werd hij voor zijn literaire werk bekroond met de Cola Debrotprijs, de belangrijkste Antilliaanse culturele onderscheiding. Na zijn pensionering dat jaar werkte hij als pro-Deo-advocaat in de armenwijken die hij 'schaduwzijde van the neat Dutch treat in the Caribbean' noemde. Ook wijdde hij zich opnieuw aan het schrijven, wat onder mee resulteerde in de romans Schilden van leem (1985), Het teken van Jona (1988) en zijn befaamde columnverzameling Geniale anarchie (1990) waarmee hij een nieuwe lezersgeneratie aan zich wist te binden. In 2007 werd hem door het Fonds voor de Letteren als waardering voor zijn hele oeuvre een eregeld toegekend.
While originally trained as a lawyer and for many years a senior civil servant in Curacao, Willem C.J. "Boeli" van Leeuwen is better know for his novels, poetry and essays.
The island of Curacao and the paradoxes between the individual and his surroundings are the main themes of his novels.
His most widely known novels are "De rots der struikeling" (1959), "Een vreemdeling op aarde" (1962) and "De eerste Adam"(1966).
In his book of essays "Geniale Anarchie" (1990), Boeli van Leeuwen provides an insightful picture of the society and the people of Curacao in the post colonial era.
Na een magische begin in de best mogelijke de Latijns-Amerikaanse traditie, viel het boek door een teveel van beschrijvingen zo jammerlijk terug in een traag verhaal. Ik kreeg het gevoel dat Van Leeuwen te veel in zijn boek kwijt wilde. Daardoor raakte ik soms de weg kwijt, net als de hoofdpersoon Kai trouwens. Wel gesmuld van zijn metaforen en beeldspraak.