Έχεις αναρωτηθεί ποιος είναι ο στόχος σου σε αυτή τη ζωή; Τι θα έκανες για να τον πετύχεις; Θα θυσίαζες οτιδήποτε; Τον χρόνο σου, την οικογένειά σου; Ή ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό;
Ο Βίτο απολαμβάνει μία πολύ καλή ζωή. Ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη και γράφει για ένα ιταλικό περιοδικό εναλλακτικού τουρισμού, ζώντας κάθε στιγμή με πάθος.
Μετά τον ξαφνικό χαμό της μητέρας του αποφασίζει να βάλει σε μία τάξη τα προσωπικά του και να δεσμευτεί με την από χρόνια συνάδελφό του, την Κάρλα. Τότε εμφανίζεται μία νέα συνάδελφος, η Λάουρα, που τον αναστατώνει. Μαζί της θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για να την εκπαιδεύσει.
Με την εξαφάνιση της Λάουρα στα Βασιλικά Κτήματα ανοίγει ένας κύκλος τρόμου. Καθώς την αναζητά μέσα στα πυκνά δάση και τα ερειπωμένα από χρόνια κτήρια, θα ανακαλύψει πράγματα που έπρεπε να μείνουν μυστικά. Η αποκρουστική φιγούρα, που τον ακολουθεί, θα στοιχειώσει ακόμη περισσότερο τις ημέρες του και τα όνειρά του που γίνονται όλο και πιο εφιαλτικά. Τότε θα συναντήσει ανθρώπους που έχουν έναν σκοτεινό σκοπό.
Ποιος είναι τελικά ο Στόχος; Ποιος τον υπηρετεί και για ποιον λόγο;
Ένα σκοτεινό θρίλερ που θα σας καθηλώσει μέχρι την τελευταία του σελίδα.
Ο Παναγιώτης Δεληγιάννης είναι ένας από τους πολλά υποσχόμενους νέους συγγραφείς της σκηνής τρόμου και μυστηρίου στην Ελλάδα. Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1982 στην Αθήνα. Απόφοιτος ΤΕΦΑΑ από το Καποδιστριακό Πανεμιστήμιο Αθηνών, σήμερα ζει και εργάζεται στη Βαρυμπόμπη. Είναι παντρεμένος και πατέρας ενός γιού 6 ετών. Εκτός από τη συγγραφική του πορεία, αρθρογραφεί σε πολλά sites και blogs.
Ο Στόχος (Ημερολόγιο) είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας μυστηρίου του συγγραφέα, που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια των περιπάτων του στα δύσβατα μονοπάτια της Πάρνηθας.
Μερικές φορές, πριν καν ξεκινήσεις να διαβάζεις ένα βιβλίο, υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που τραβάνε την προσοχή σου: ο συγγραφέας, το περιεχόμενο, η υπόθεση, ένα όνομα... Στην περίπτωσή μου, πριν ξεκινήσω να διαβάζω τον "Στόχο" του Παναγιώτη Δεληγιάννη, μια φράση άρχισε να αναβοσβήνει τα λαμπάκια με τη ένδειξη "να το διαβάσω οπωσδήποτε"στο μυαλό μου: θρίλερ στα Βασιλικά Κτήματα! Για εμένα, αυτή η περιοχή με την τόση ιστορία που κουβαλάει, ανέκαθεν αποτελούσε ένα γοητευτικό μυστήριο, που πολύ θα ήθελα να εξερευνήσω κάποια στιγμή, βολτάροντας στην περιοχή. Ας μην ξεφεύγω, όμως!
Ξεκινώντας να διαβάζω το βιβλίο,ανυπομονούσα για τη στιγμή όπου ο Βίτο, ο πρωταγωνιστής, θα ερχόταν στην Ελλάδα και θα άρχιζε να ξετυλίγεται το νήμα του μυστηρίου. Ανυπομονούσα να διαβάσω τι ιστορίες είχε πλάσει ο συγγραφέας στο μυαλό του, τι εκπλήξεις επεφύλασσε για τους ήρωές του και τους αναγνώστες του. Και μπορεί τελικά ο Βίτο να έπαθε σοκ όταν έμαθε τι τον περίμενε, δεν ήταν μικρότερο όμως το δικό μου καθώς προχωρούσα τις σελίδες... ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΤΗΚΑ! Καθώς βυθιζόμουν στην ανάγνωση και τα κεφάλαια διαδέχονταν το ένα το άλλο, έπιασα τον εαυτό μου να έχει μεταφερθεί νοερά κάπου εκεί, στην Βαρυπόμπη, και να ανυπονώ να συνοδεύσω τον Βίτο σε μια ακόμα μέρα περιπλάνησης! Είναι από τις ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ φορές που έχω ενθουσιαστεί τόσο με ένα βιβλίο που η ιστορία του λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα - όσοι με ξέρετε, γνωρίζετε την μόνιμη 'παραξενιά' μου: θέλω να ταξιδεύω και γεωγραφικά με τα βιβλία μου, εκτός από λογοτεχνικά, γι' αυτό προτιμώ να διαβάζω ξένους συγγραφείς. Είναι κάτι που το λατρεύω. Ο "Στόχος" όμως κατάφερε να με κρατήσει επί ελληνικού εδάφους, κι εμένα και το ενδιαφέρον μου, και μόνο και μόνο αυτό για μένα λέει πάρα πολλά! Το να έχω όμως μια προσωπική συμπάθεια για μια συγκεκριμένη τοποθεσία δεν είναι από μόνο του αρκετό για να με κρατήσει κολλημένη σε ένα βιβλίο. Ο "Στόχος" του Παναγιώτη Δεληγιάννη έχει και όλα τα υπόλοιπα απαραίτητα συστατικά: μυστήριο, θρίλερ, αγωνία, ατμοσφαιρικό περιβάλλον, ήρωες που έχουν ο καθένας τα δικά τους μυστικά και τους δικούς τους...Στόχους. Η δράση αναμειγνύεται με την σύγχρονη ελληνική ιστορία - μάλιστα με μια περίοδο για την οποία έχει χυθεί πολύ μελάνι (αυτήν της βασιλείας και τα γεγονότα του 1967 που οδήγησαν στην παύση της και την ανάληψη της εξουσίας από τους Χουντικούς) - αλλά και την αρχαιολογία,μιας και στην ευρύτερη περιοχή βρισκόταν ο αρχαίος δήμος της Δεκέλειας. Ως λάτρης της ιστορίας και της αρχαιολογίας, λοιπόν, ενθουσιάστηκα ακόμα περισσότερο!
Πέρα από την προσωπική μου προτίμηση σε κάποια από τα χαρακτηριστικά του βιβλίου όμως, χαρακτηριστικά που μπορεί να μην ενθουσιάσουν το ίδιο όλους τους αναγνώστες του, δεν μπορώ να μη σταθώ και σε εκείνα που το κάνουν ξεχωριστό για τον οποιονδήποτε, ανεξάρτητα από το αν αγαπάει την νεότερη ιστορία μας ή την περιοχή των Βασιλικών Κτημάτων: Μιλάμε για ένα βιβλίο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ καλογραμμένο! Ο συγγραφέας αποδεικνύει το πραγματικά μεγάλο ταλέντο του στην περιγραφή των φυσικών τοπίων, τα οποία περιγράφει με παραστατικότητα και ζωντάνια ζηλευτή! Έχω διαβάσει συγγραφείς με...περγαμηνές στο παρελθόν τους, που έχουν γράψει αρκετά βιβλία, κι όμως δεν είναι τόσο καλοί σ' αυτό όσο ο Παναγιώτης, που μας συστήνεται ουσιαστικά με τον "Στόχο". Πραγματικά,θα μπορούσαμε να μιλάμε για φωτογραφίες, αντί για σελίδες! Από τις περιγραφές του κέντρου της Αθήνας μέχρι την εξοχή της Βαρυμπόμπης, η κάθε αναφορά στα διάφορα μέρη όπου διαδραματίζεται μέρος της ιστορίας αξίζει τις λέξεις της σε χρυσάφι! Ένιωθα σαν να ήμουν εγώ η πρωταγωνίστρια του βιβλίου του και να σεργιάνιζα στα μέρη που σεργιάνιζαν ο Βίτο και η Λάουρα. Το μυστήριο και το θρίλερ είναι λες και κάνουν τραμπάλα σ' αυτό το βιβλίο! Μία ανυψώνεται το ένα, και μέχρι να το συνειδητοποιήσεις και να το γευτείς, έχει πάρει τη θέση του το άλλο, με τρόπο εξίσου δυναμικό. Ο τρόμος εδώ δεν είναι splatter, δεν υπάρχουν δεκάδες αηδιαστικές περιγραφές γεμάτες αίματα και ανθρώπινα υπολείμματα (αν και δεν λείπουν εντελώς,βέβαια.) Εδώ ο τρόμος είναι μεγαλόπρεπος, γιατί είναι ο ατμοσφαιρικός τρόμος, εκείνος που σε κάνει να κρυφοκοιτάζεις πάνω από τον ώμο σου για να δεις από πού θα σου έρθει. Είναι σαν ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ,όπου μια καλογραμμένη και καλογυρισμένη σκηνή μπορεί να σε κάνει να φοβηθείς και να ουρλιάξεις τόσο πολύ, χωρίς να χυθεί μια σταγόνα αίματος, όσο θα σε έκαναν δέκα αντίστοιχες σκηνές σφαγής ή μάχης μέχρι θανάτου.
Η αλήθεια είναι πως οι ήρωες δεν είναι τόσο αναλυτικά σκιαγραφημένοι, ΑΛΛΑ ίσως αυτό να είναι κι ένα 'κόλπο' του συγγραφέα. Δεν μπορώ να είμαι εντελώς αντικειμενική, μιας και πρόκειται για το πρώτο βιβλίο και περιμένουμε τη συνέχεια. Ίσως εκεί 'ξεδιπλωθούν' ακόμα περισσότερο. Ίσως όχι. Αυτό όμως καθόλου δεν επηρεάζει το βιβλίο αυτό,καθόλου δεν με προβλημάτισε ούτε με απογοήτευσε προσωπικά. Για μένα ο Βίτο, η Κάρλα, η Λάουρα και οι υπόλοιποι ήρωες ήταν απλά το "μέσο" για να διηγηθεί ο συγγραφέας την ιστορία του (ελπίζω να μην τον προσβάλλω με αυτό,δεν υποτιμώ σε καμία περίπτωση τους ήρωές του.) Για μένα οι άνθρωποι αυτοί είναι απλά τα σκαλοπάτια,έτσι ώστε να φτάσουμε στον Στόχο: να βιώσουμε τον τρόμο,εκείνον τον ατμοσφαιρικό που έλεγα παραπάνω,μαζί με τους ήρωες. Η ιστορία, η δράση και οι περιγραφές των συμβάντων και των τοποθεσιών είναι τόσο γεμάτες, τόσο πλούσιες και συναρπαστικές, που δεν σε νοιάζει να μάθεις για τον χαρακτήρα του Βίτο ή της Κάρλας. Τουλάχιστον, δεν ένοιαζε εμένα! Εμένα με ενδιέφερε να με πάρουν μαζί τους στο μυστήριο, να με κάνουν συνοδοιπόρο στην εξερεύνησή τους. Σε άλλα βιβλία οι χαρακτήρες παίζουν πρωτεύοντα ρόλο,και η κάθε πράξη τους δικαιολογείται βάσει της ψυχοσύνθεσής τους. Εδώ, δεν είναι απαραίτητο αυτό. Όλα τα υπόλοιπα είναι υπεραρκετά!
Ο Παναγιώτης Δεληγιάννης, σε ό,τι αφορά εμένα, μπορώ να πω με σιγουριά πως πέτυχε τον "Στόχο" του: δεν μου χάρισε απλά μερικές συναρπαστικές ώρες ανάγνωσης, αλλά ένα από τα ωραιότερα βιβλία Έλληνα συγγραφέα που διάβασα ποτέ! Μια ιστορία που ανυπομονώ να διαβάσω τη συνέχειά της και τη συναρπαστική κατάληξή της. Γραμμένη πάντα από την ταλαντούχα πένα του κυρίου Δεληγιάννη. Παναγιώτη, σ' ευχαριστώ! :)
H έρευνα που έχει κάνει ο συγγραφέας, αντικατοπτρίζεται στο βιβλίο. Η ιδέα πάνω στην οποία βασίζεται το μυθιστόρημα είναι καλή. Περιβάλλει πραγματικά γεγονότα με τη μυθοπλασία, κάνοντάς τα να φαίνονται αληθινά. Τα δένει κατά τέτοιο τρόπο που γίνονται αληθοφανή. Οι χαρακτήρες του βιβλίου θαρρώ όμως πως δεν στηρίχτηκαν όσο έπρεπε. Ειδικά ο κεντρικός ήρωας φαίνεται να αιωρείται. Η γραφή είναι καλή κινηματογραφική αν και σε κάποια σημεία γίνεται μονότονη, εκεί που κυριαρχούν πολλές λεπτομέρειες των κινήσεων των ηρώων, χωρίς νόημα ύπαρξης.
Αρκετές αβλεψίες του συγγραφέα και άστοχες αναφορές του, θόλωσαν αρκετά την απρόσκοπτη ανάγνωση του βιβλίου. Η ιστορία διαδραματίζεται το 1997 και οι κεντρικοί ήρωες είναι δημοσιογράφοι σε ένα μεγάλο ταξιδιωτικό Ιταλικό περιοδικό. Κι όμως κανείς τους δεν διαθέτει κινητό τηλέφωνο, ούτε καν ο εργοδότης τους και έχουν συμφωνήσει να τον καλούν κάθε βράδυ από το ξενοδοχείο. (Ιούνιο του 1993 άρχισε η λειτουργία της κινητής τηλεφωνίας στην Ελλάδα). Κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν χρονολογίες.
Θα μπορούσαν να προσεχθούν και οι άστοχες αναφορές υπό τύπου αστείου, όπου θίγονται κάποιες κατηγορίες ανθρώπων ( γέροι στο εστιατόριο δύο σκηνές και βιβλιοθηκονόμος μία σκηνή ) ή απλά άστοχες αναφορές σε ανάπηρους, πόσο μάλλον όταν δεν εξυπηρετούν σε κάτι την πλοκή.
Τίτλος: Ο Στόχος : Ημερολόγιο Συγγραφέας: Παναγιώτης Δεληγιάννης
Η επόμενη φορά που θα πάω στα δάση της Δεκέλειας θα είναι πολύ διαφορετική για μένα...τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο ...ο συγγραφέας κατάφερε να με βάλει μέσα στην υπόθεση τόσο έντονα,που ήταν σα να τρέχω να κρυφτώ εγώ στους υπόγειους διαδρόμους,να προσπαθώ να ξεφύγω από αυτό που με κυνηγάει,να λύσω τους γρίφους,να βρω τον στόχο...δεν μου άφησε την παραμικρή διαφυγή...μου έδωσε αρκετά ιστορικά στοιχεία για την αρχαία Δεκέλεια δημιουργώντας εναλλαγές στο χρόνο μεταξύ του σήμερα και της εποχής της δικτατορίας.Ολα αυτά σε μια ατμόσφαιρα σκοτεινού χειμωνιάτικου φόντου..Αυτό που με εντυπωσίασε είναι το πόσο έξυπνα έγινε η σύνδεση του μυστηρίου με τις ελληνικές και πολιτικές εξελίξεις ...πραγματικά δεν έχω διαβάσει κάτι αντίστοιχο σε βιβλίο θρίλερ είναι ευφυές πως μπόρεσε να τα συνδέσει ο συγγραφέας όλα με αυτό το μαγευτικό τρόπο.Ενα βιβλίο που με έκανε να νιώσω ανατριχίλα,που έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάω πίσω μου,να ψάχνω για παράξενες τρομαχτικες φιγούρες,να τρομάζω στο παραμικρό θόρυβο αλλά σύγχρονος μου πρόσφερε έξυπνο χιούμορ,σπιρτόζικους διαλόγους,γλαφυρές περιγραφές...ταξίδεψα,ένιωσα,φοβήθηκα έμαθα και όλα αυτά σε ένα βιβλιο.Το τέλος αφήνει την ωραία αύρα της προσμονής για την συνέχεια...και κλείνοντας το βιβλιο ανέτρεξα να δω το όνομα του συγγραφέα... Stephen kingk εσυ είσαι ? Το συστήνω ανεπιφύλακτα όχι μόνο στους λάτρεις του θρίλερ αλλά σε όλους. Του βάζω 5/5 και υποκλίνομαι σε έναν Έλληνα συγγραφέα υψηλού επιπέδου. ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
Σύνοψη του βιβλίου "Ο στόχος"
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ποιος είναι ο στόχος σου σε αυτή τη ζωή; Τι θα έκανες για να τον πετύχεις; Θα θυσίαζες τα πάντα; Την κάθε σου στιγμή, την οικογένειά σου,ή μη πως ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό;
Ο Βίτο εργάζεται σε ένα περιοδικό εναλλακτικού τουρισμού στο Μιλάνο. Του ζητούν να ταξιδέψει στην Ελλάδα –την πατρίδα της μητέρας του–μαζί με μια νέα συνάδελφο, τη Λάουρα. Εκείνος δέχεται και το κουβάρι μιας περίεργης ιστορίας αρχίζει να ξετυλίγεται αργά με επίκεντρο τα σπίτια παλιών ευγενών. Οι σκιές ξεχύνονται μέσα στα σκοτάδια και η Λάουρα χάνεται. Ποιοι είναι, τι θέλουν, ποιος είναι ο Στόχος;
Ένα θρίλερ που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα!
«Οι μυστικοί μας πράκτορες έχουν σταλεί σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας για να βρουν τον γιο του αρχαιολόγου και να τον εξοντώσουν. Δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς. Ο Στόχος είναι πλέον πολύ κοντά. Μένει μόνο να τον αγγίξουμε».
Το ξεκίνησα με υψηλές προσδοκίες αυτό το μυθιστόρημα,γιατί είχα ακούσει διθυραμβικές κριτικές από βιβλιόφιλους .Τελικά,δικαίως οι αναγνώστες δήλωναν ενθουσιασμένοι.Διαβάζοντάς το,έγινε προέκταση του χεριού μου&μανιωδώς από την πρώτη κιόλας σελίδα μου κέντρισε το ενδιαφέρον.Σελίδα στη σελίδα ακαταύπαστα οι ανατροπές διαδέχονταν η μία την άλλη. "Ο στόχος",λοιπόν,είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο αγωνία&περιπέτεια με χώρο δράσης τα βασιλικά κτήματα στη Βαρυμπόμπη&με χρόνο δράσης την εποχή της δικτατορίας ,πριν&μετά.Ο Βίτο,ο κεντρικος ηρωας,έρχεται στην Ελλάδα ως αρθρογράφος ενος διάσημου ιταλικού περιοδικού εναλλακτικού τουρισμου με τη συνάδερφο του,Λάουρα.Η τελευταία εν ωρα εργασίας εξαφανίζεται μυστηριωδώς &από αυτό το σημείο&μετα αρχίζει η αναζήτηση της με ένταση ,η οποια θα φέρει στο φως μυστικα ετών που αφορούν στη βασιλική οικογένεια &σπέρνουν το τρόμο. Για μένα ,το μυθιστόρημα του Δεληγιάννη έχει οσα στοιχεια χρειάζονται για να καθηλώσει.Μυστήριο,τρόμο,περιπέτεια&πρωτοτυπία.Με γραφή που ρέει&άκρως παραστατική περιπλέκει την ιστορια,την αρχαιολογία &τη μυθολογία με τρόπο περίτεχνο .Εκεί που ο μυθος συναντά την ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας ,ακολουθούμε τους ήρωες που σκιαγραφούνται με ρεαλιστικότητα σε ένα ανελέητο κυνηγητό συνταρακτικών αποκαλυψεων.Οι ρυθμοί του κινηματογραφικοί&η ατμόσφαιρα του μυστηριακή.Το μόνο του μειονέκτημα,ήταν πως περιμένω με μεγάλη αγωνία&ενθουσιασμό το δεύτερο μέρος,γιατί στο σημείο που ολοκληρώνεται η αδρεναλινη "χτυπά"κοκκινο.Θερμά συγχαρητήρια στο συγγραφέα &αναμένουμε τη συνέχεια σύντομα.
Δεν μπορώ να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό των υπόλοιπων αναγνωστών και απορώ με τις κριτικές τους. Και μου είναι πολύ δύσκολο που βάζω ένα αστεράκι αλλά να που τυχαίνει, γιατί βλέπω μια αδικία μέσα στης οποίας την παγίδα έπεσα κι εγώ. Την έχω ξαναπατήσει έτσι με Έλληνα και διθυραμβικές κριτικές. Αναλυτικά όμως για να καταλάβετε τους λόγους:
Δεν υπάρχει τρόμος. Λείπουν οι περιγραφές και η ελάχιστη ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο συγγραφέας δεν βοηθάει.
Δεν υπάρχει αγωνία. Δεν υπάρχουν ανατροπές. Από την αρχή καταλαβαίνεις τι συμβαίνει ενώ ο συγγραφέας προσπαθεί να τα καλύψει και έτσι δεν υπάρχει αγωνία.
Οι διάλογοι είναι ακριβώς όπως πρέπει για να προχωρήσει η ιστορία. Απορίες χαρακτήρων που ένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα είχε. Δεν είναι φυσικοί οι διάλογοι. Χάνει σε ρεαλισμό από αυτά. Ο συγγραφέας πίσω από τον χαρακτήρα φαίνεται ξεκάθαρα.
Δεν μπορείς να ταυτιστείς με τον πρωταγωνιστή. Υπάρχουν ενδιαφέροντα βάσει του συγγραφέα στη ζωή του, αλλά ο ίδιος ο πρωταγωνιστής δεν τα δείχνει, δεν είναι άρτιος χαρακτήρας, και δεν μαθαίνει και από τα λάθη του. Καταντάει επίπεδος, όπως και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, με αφύσικα κίνητρα ή και καθόλου κίνητρα για τις πράξεις τους.
Οι 200 σελίδες θα μπορούσαν να μην είχαν γραφτεί. Πάει κι έρχεται ο πρωταγωνιστής μέσα στα παλάτια με ελάχιστη προσφορά εξέλιξης στην ιστορία.
Το μόνο θετικό είναι το Ελληνικό πλαίσιο της ιστορίας, αλλά δεν στηρίζεται σωστά.
Πραγματικά λυπάμαι, ήθελα να είναι ένα καλό βιβλίο και είχα δεσμεύσει χρόνο για αυτό, αλλά δεν είναι. Παραλίγο να το παρατούσα στη μέση, αλλά έχω ορκιστεί να μην αφήνω βιβλίο μέχρι να δω πού θα πάει.
Ο Παναγιώτης Δεληγιάννης κάνει μια εντυπωσιακή αρχή στον κόσμο του μυθιστορήματος με τον Στόχο. Καλογραμμένο, το κείμενο ρέει χωρίς να κάνει κοιλιές, έχεις συνεχώς την ανυπομονησία να διαβάσεις την επόμενη σελίδα να δεις τι θα γίνει πιο πέρα. Ο συγγραφέας συνδυάζει με υπέροχο τρόπο την αληθινή ιστορία με την φαντασία, δεν έχω επισκεφτεί το Τατόι και τα Βασιλικά Κτήματα αλλά διαβάζοντας αυτήν την ιστορία μου γεννήθηκε έντονη η επιθυμία λόγω της ζωντανής περιγραφής του τόπου. Παρόλο που δεν είμαι μεγάλη θαυμάστρια της φανταστικής λογοτεχνίας, χάρηκα πάρα πολύ που διάβασα τον Στόχο και περιμένω ειλικρινά το δεύτερο μέρος του.
Ένα δυνατό βιβλίο με όμορφη απλή γραφή γεμάτο αγωνία σασπένς και μυστήριο! Οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη για να συνθέσουν την ιστορία που μπλέκει την μυθοπλασία με τα ιστορικά στοιχεία του τόπου μας! Ευφάνταστη η επιλογή της τοποθεσίας που εκτυλίσσονται οι περισσότερες σκηνές του βιβλίου που σε συνδυασμό με την όμορφη σύλληψη της πλοκής, μας κρατάει μέχρι την τελευταία σελίδα σε ετοιμότητα για κάτι καινούργιο και μή αναμενόμενο! Το μόνο "κακό" έχει και δεύτερο μέρος και με έχει αφήσει σε τρομερή αγωνία!!!!
Ή βόλτα στα Βασιλικά Ανάκτορα του Τατοίου αλλάζει... δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια... Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα γεμάτο ένταση, αγωνία και αμέτρητες ανατροπές! Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου και είχε αρκετό καιρό να μου συμβει αυτό... Μπράβο Παναγιώτη! Θα περιμένω τη συνέχειά του!
Η κριτική αφορά την άποψη μου διαβάζοντας την πρώτη έκδοση του βιβλίου. Έχοντας διαβάσει αποσπάσματα από την αναθεωρημένη έκδοση των εκδόσεων Λιβάνης πρέπει να πω ότι πολλά από τα προβλήματα που είχε η γραφή του αρχικού βιβλίου έχουν διορθωθεί και το κείμενο ρέει πολύ πιο εύκολα και χτίζει καλύτερα ατμόσφαιρα. Ενδεικτικά, το άνοιξα λίγο να το ξεφυλλίσω και, πριν το καταλάβω, είχα διαβάσει 50 σελίδες. Οπότε αγνοήστε την παράγραφο που γράφω για τη γραφή και τα προβλήματά της. -------- Άλλο ένα θρίλερ τρόμου από πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφεα και το πρόσημο είναι θετικό. Είμαστε στο 1997 και ένας Ιταλός ταξιδιωτικός ρεπόρτερ έρχεται Ελλάδα για ένα ρεπορτάζ. Μαζί του μια νεαρή συνάδελφός που χάνεται μυστηριωδώς κάπου πριν τα μισά του βιβλίου στα ανάκτορα στο Τατοϊ. Και εκεί αρχίζει ο εφιαλτης, με περίεργες συναντήσεις, μυστήριο, μια δόση εναλλακτικής ιστορίας και συγκλονιστικές αποκαλύψεις.
Ή πλοκή είναι ίσως το πιο δυνατό σημειο του βιβλίου, με ένα πανέξυπνο εύρημα που προοικονομειται πετυχημένα και που αποδίδεται σωστά (κι ας τελειώνει το βιβλίο σε cliffhanger). Ή γραφή είναι στρωτή και εύκολη, κινηματογραφική θα έλεγα, μου άφησε όμως την αίσθηση που έχουν πολλά πρώτα έργα ότι δεν εμβαθύνει, δε χτίζει ατμόσφαιρα με τις λέξεις. Αυτό, σε συνδιασμό με την τάση του συγγραφέα να δίνει πολλές μικρές λεπτομέρειες, μου άφησε σε σημεία την αίσθηση ότι το βιβλίο τραβάει περισσότερο από οσο πρέπει, ιδίως στη μέση του. Οι χαρακτήρες από την άλλη έχουν το ενδιαφέρον τους, αλλά και πάλι δεν είδα την εμβάθυνση που θα περίμενα.
Με λίγα λόγια, εξαιρετικο πρώτο βιβλίο, καλό θρίλερ τρόμου που χάνει λίγους πόντους λόγω της κινηματογραφικής του γραφής. Αναμενω σύντομα τη συνέχεια.
Ένα βιβλίο που θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα σε καταξιωμένα βιβλία της λογοτεχνίας μυστηρίου και τρόμου. Με κινηματογραφική πλοκή , που σε κάνει να μην θες να το αφήσεις από τα χέρια σου και σειρά ανατροπών. Αναμένουμε το δεύτερο μέρος με αγωνία...
Όταν διαβάζω ένα βιβλίο, θέλω να έχω ξεχάσει την πλοκή και τους χαρακτήρες του εντός λίγων μηνών. Αυτό μου δίνει τη δυνατότητα, αν θελήσω να το ξαναδιαβάσω να μου φανεί καινούργιο, να με εκπλήξει ξανά εκεί όπου με είχε εκπλήξει αρχικά. Αυτό που μένει όμως, και αλίμονο αν δεν έμενα κι αυτό είναι η αίσθηση που αποκόμισα από το κάθε βιβλίο. Το τι ένιωσα όταν έκλεισα το οπισθόφυλλο και το επέστρεψα στο ράφι του.
Αυτό το βιβλίο μού άφησε, λοιπόν, μια αίσθηση φρέσκια. Ο Δεληγιάννης είναι πρωτάρης και το δείχνει, κάνει λάθη όπως όλοι οι πρωτάρηδες, λάθη που τα έχουμε δει ξανά και ξανά και ξανά, αλλά η ιδέα του είναι δυνατή, γράφει για πράγματα που -φαίνεται να- τα γνωρίζει από πρώτο χέρι και δε φοβάται να αλλάξει την καταγεγραμμένη ιστορία για να μας βάλει σε σκέψεις. Δε μπορώ να πω ότι μου άρεσε ο Βίτο ως χαρακτήρας, έβλεπα τρυπούλες στο οικοδόμημα του χαρακτήρα του, που πολλές φορές με πετούσαν έξω από την αφήγηση. Δε μπορώ να πω ότι δεν μπερδεύτηκα με τα πέρα-δώθε στο βασιλικό κτήμα, αν και αυτό είναι μάλλον δικό μου ελάττωμα κι όχι της αφήγησης.
Αλλά μπορώ να πω ότι περιμένω το δεύτερο βιβλίο για να δω τι άλλο έχει μέσα στο κεφάλι του. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορούμε να κάνουμε σ' έναν συγγραφέα, πιστέψτε με.
Απολαυστικό το πρώτο βιβλίο της τριλογίας του συγγραφέα. Έξυπνο, ανατρεπτικό γεμάτο ένταση, αγωνία και με κινηματογραφική πλοκή. Ένα θρίλερ το οποίο θα μπορούσε να γίνει με επιτυχία και ταινία. Και το κυριότερο; Η ιστορία μας διαδραματίζεται στην Ελλάδα. Στα δάση της Δεκέλειας. Η μυθοπλασία και το στοιχείο του μεταφυσικού σε συνδυασμό με τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα της χώρας μας δημιουργούν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Ο στόχος επετεύχθη με επιτυχία λοιπόν....Το κακο είναι ότι το τέλος με άφησε σε τρομερή αγωνία και θέλω μανιωδώς να μάθω την εξέλιξη της ιστορίας! Τι γίνεταιιιιιι Παναγιώτη;;;; Αργεί να εκδοθεί το δεύτερο μέρος καλέ;;;; Ο Βίτο εργάζεται σε ένα περιοδικό εναλλακτικού τουρισμού στο Μιλάνο. Του ζητούν να ταξιδέψει στην Ελλάδα –την πατρίδα της μητέρας του–μαζί με μια νέα συνάδελφο, τη Λάουρα. Εκείνος δέχεται και το κουβάρι μιας περίεργης ιστορίας αρχίζει να ξετυλίγεται αργά με επίκεντρο τα σπίτια παλιών ευγενών. Οι σκιές ξεχύνονται μέσα στα σκοτάδια και η Λάουρα χάνεται. Ποιοι είναι, τι θέλουν, ποιος είναι ο Στόχος; Ένα θρίλερ που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα!
Η περίληψη στην τελευταία σελίδα του βιβλίου δεν με προϊδέασε για βρυκόλακες, και ευτυχώς, γιατί διαφορετικά δεν θα το διάβαζα. Έχω αφήσει πολύ πίσω την εποχή των βρυκολάκων και των βαμπίρ, παρ’ όλα αυτά το βιβλίο μου άρεσε. Ήταν ένα πολύ καλό μυθιστόρημα με ένταση,σασπένς και μυστήριο. Η υπόθεση κτισμένη θαυμάσια σ’ έκανε να προχωρήσεις γρήγορα για να μάθεις τι συμβαίνει. Οι περιγραφές των βασιλικών κτημάτων και των κτισμάτων πολύ ζωντανές, σε βοηθούσαν να αισθάνεσαι ότι είσαι εκεί. Δεν ξέρω πόσα από τις περιγραφές είναι πραγματικά και πόσα φανταστικά, αλλά μ’ έκαναν να ψάξω περισσότερες λεπτομέρειες για να μάθω για την ιστορία τους.
Ένας δημοσιογράφος, ένας εκδότης, μια αρραβωνιαστικιά, μια μοιραία νέα συνάδελφος, ένα ταξίδι από την Ιταλία στην Ελλάδα, ένα παιχνίδι μυστηρίου και αναζήτησης ανάμεσα στο χτες και το σήμερα.
Με λίγα λόγια, η υπόθεση του πρώτου βιβλίου του Παναγιώτη Δεληγιάννη Ο Στόχος - Ημερολόγιο, που αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας.
Η δική μου άποψη για το συγκεκριμένο βιβλίο ακροβατεί ανάμεσα στην υποκειμενικότητα και την αντικειμενικότητα, μιας και ο Παναγιώτης και η οικογένειά του είναι προσωπικοί μου φίλοι. Παρ' όλα αυτά, μιας και είχα την ευκαιρία να διαβάσω την πρώτη έκδοση του βιβλίου του πέρισυ και την επανέκδοσή του με τις εκδόσεις Λιβάνη πρόσφατα, θεωρώ πως είναι υποχρέωσή μου να αναφερθώ στο βιβλίο, όσο πιο αντικειμενικά μπορώ, με γνώμονα κυρίως τις αλλαγές ανάμεσα σε αυτές τις δυο εκδόσεις.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Πολύ καλή και πρωτότυπη υπόθεση. Ξεφεύγει από το πολυπαιγμένο "δολοφόνος - ύποπτος - διελεύκανση εγκλήματος". Ο ήρωας της ιστορίας αποτελεί ουσιαστικά το μεγάλο θύμα, όχι κάποιου κακοποιού, αλλά της ίδιας της ζωής. Συγκυρίες, πολιτικές εξελίξεις, αποφάσεις και μυστικά τρίτων, τον έχουν καταδικάσει σε μια κατάσταση άγνοιας, που όμως ούτε ο ίδιος δεν την αντιλαμβάνεται. Η ιστορία ξεκινάει με ένα επαγγελματικό ταξίδι απο την Ιταλία στην Ελλάδα, με σκοπό την αναζήτηση πληροφοριών για εναλλακτικό τουρισμό, αλλά πολύ σύντομα καταλαβαίνουμε πως η αναζήτηση μετατρέπεται σε προσωπική. Ο Βίτο (ο ήρωας) ανακαλύπτει σταδιακά κομμάτια από το δικό του άγνωστο παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο να εντοπίσει την Λάουρα (τη νέα του συνάδελφο) που χάθηκε μυστηριωδώς. Ή μήπως όχι?
Εξαιρετικές περιγραφές. Ο συγγραφέας δεν αφήνει τίποτα στην φαντασία του αναγνώστη. Οι περιγραφές των τοποθεσιών και της περιήγησης των ηρώων στον χώρο είναι εξαιρετικά λεπτομερείς. Μεταφέρει πολύ ευκολα τον αναγνώστη στις εκάστοτε τοποθεσίες, τόσο έντονα και με τόσο ζήλο που για κάποιους ίσως θεωρηθεί υπερβολή. Το αποτέλεσμα όμως είναι πως κλείνοντας το βιβλίο, έχεις μια άποψη για τον κάθε χώρο, σχεδόν σαν να τον έχεις επισκεφθεί, σαν να είναι δική σου ανάμνηση.
Ενδιαφέρουσες εναλλαγές στον χρόνο. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες, ο αναγνώστης περιηγείται όχι μόνο στις τοποθεσίες αλλά και στις χρονικές περιόδους. Από τη Βαρυμπόμπη και τη σύχρονη Ελλάδα, ξαφνικά βρίσκεται στην Αρχαία Δεκέλεια και πάλι πίσω σε μελανές σελίδες της νεότερης Ελληνικής ιστορίας. Καταφέρνει να μην κουράσει και -το κυριότερο- στο τέλος είναι τόσο αληθοφανή όλα όσα συνέβησαν και τόσο ωραία πλεγμένα, που ειλικρινά δεν ξέρεις τί όντως ήταν αληθινό γεγονός και κομμάτι της ιστορίας και τί ήταν μυθοπλασία.
Χαρακτήρες…. Εδώ θα σιωπήσω λίγο, όπως σιώπησε κι ο Παναγιώτης. Οκ, δεν ήταν πως δεν τους γνωρίσαμε, αλλά από έναν συγγραφέα με τόσο ταλέντο κι εμμονή στις περιγραφές των τοποθεσιών, θα περίμενα μια βαθύτερη ανάπτυξη χαρακτήρων. Καλό παιδί ο Βίτο, αλλά δεν κατάφερα να τον μάθω τόσο καλά όσο θα ήθελα. Να το έκανε άραγε επίτηδες ο συγγραφέας? Ίσως… Ελπίζω στο δεύτερο βιβλίο να γίνει η ανατροπή.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθώ και σε κάποια "παιδικά τραύματα" της πρώτης έκδοσης που αποτελούν πλέον παρελθόν στη νέα έκδοση. Λαθάκια, παραλείψεις αλλά και υπερβολές, χάρις στην εξαιρετική επιμέλεια, πλέον δεν υπάρχουν. Η κα Κρητικού ξεπέρασε εαυτόν, για άλλη μια φορά και της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!
Σαν επίλογο θα ήθελα να απαντήσω στο πιο λογικό ερώτημα που προκύπτει σε περιπτώσεις επανέκδοσης ενός βιβλίου όπως αυτή: "αξίζει να το ξαναπάρω, αν το έχω ήδη διαβάσει από την πρώτη έκδοση?" Ναι, αξίζει! Γιατί έχουν διορθωθεί πολλά σημεία, γιατί έχει γίνει εξαιρετική επιμέλεια, γιατί έχει προστεθεί υλικό που δεν υπήρχε μέχρι τώρα, και γιατί έχει νέα οικογένεια, τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη, που αυτό από μόνο του αποτελεί εγγύηση! Για όσους δεν το είχαν διαβάσει ήδη, δεν το συζητώ! Αξίζει ξεκάθαρα μια θέση στη βιβλιοθήκη σας!
ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ Λίτσα Κοντογιάννη Αυτό το βιβλίο το πήρα στα χέρια μου με μεγάλη ανυπομονησία. Παρ’ όλο που δεν είμαι λάτρης αυτού του είδους της λογοτεχνίας, αυτό το συγκεκριμένο, όσο το διάβαζα, δεν με απογοήτευσε ούτε στιγμή.
Η υπόθεση ξεκινά μέσα σε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, αλλά όσο προχωρά η ανάγνωση, τυλίγεται σε ένα πέπλο μυστηρίου, η αγωνία κορυφώνεται και περιμένου��ε τη λύση του μυστηρίου. Αναρωτιόμαστε ποιος είναι άραγε αυτός ο περιβόητος ΣΤΟΧΟΣ, τι σχέση έχει αυτό το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, και ποιος είναι τελικά ο ρόλος του ήρωα στη όλη υπόθεση. Πολλά ερωτήματα λύνονται σε αυτό το βιβλίο, άλλα μένουν αναπάντητα και μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε τις απαντήσεις στο επόμενο, και εύχομαι να μην χρειάζεται να περιμένουμε πολύ μέχρι την κυκλοφορία του.
Μέσα σε αυτή την ιστορία μπλέκονται πολλά στοιχεία, όπως φαντασία, μεταφυσική, θρίλερ, τρόμο, μυστήριο, κρυμμένα μυστικά.
Η πένα του συγγραφέα εξαιρετική, πολύ καλός γνώστης του είδους, δεμένη υπόθεση, δεν φλυαρεί πουθενά, έχει πλούσια και γρήγορη πλοκή και κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο και το μυαλό του σε εγρήγορση μέχρι την τελευταία σελίδα.
Το βιβλίο το διάβασα μονορούφι, παρατώντας τα πάντα! Δεν μπορούσα να σταματήσω με τίποτα! Είναι τόσο καλογραμμένο και τόσο άψογα ενορχηστρωμένο που δεν μπορούσα να βρω πουθενά διέξοδο προς την πραγματικότητα. Ο Στήβεν Κινγκ γράφει ελληνικά! Στην αρχή με κράτησαν οι υπέροχες περιγραφές του συγγραφέα, το χτίσιμο της πλοκής, τα ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν για τα Βασιλικά Κτήματα στο Τατόι και για την αρχαία Δεκέλεια. Εξαιρετικό λεξιλόγιο και πανέξυπνες περιγραφές. Δεν τολμούσα να αφήσω ούτε μία σελίδα αδιάβαστη! Και από ένα σημείο και μετά, που αρχίζει η πλοκή να γίνεται λίγο «διαφορετική», δεν υπάρχει σωτηρία, το διάβασα με μια ανάσα! Έμεινα άφωνος με τον ικανότατο τρόπο που πλέκει ο συγγραφέας την αληθινή ιστορία της βασιλικής οικογένειας με τη φαντασία τρόμου! Δηλαδή εγώ, που δε διαβάζω με τίποτα ιστορίες τρόμου και μάλιστα από Έλληνες συγγραφείς, την ξαναπάτησα όπως με το «Άσε το κακό να μπει», για το οποίο είχα ακούσει τα καλύτερα, το είχα ξεκινήσει με επιφύλαξη και μετά είχα παραδοθεί αμαχητί.
Είμαι τόσο ενθουσιασμένος που φοβάμαι να γράψω περίληψη, μήπως μου ξεφύγει κάτι που θα προδώσει την πραγματική διάσταση της ιστορίας. Ιταλός δημοσιογράφος ταξιδιωτικού ρεπορτάζ φτάνει στην Αθήνα με νέα συνάδελφο για έρευνα στο Τατόι και στα κτήματα των βασιλιάδων. Μετά την εξαφάνιση της συναδέλφου του, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Μυστηριώδη πλάσματα εμφανίζονται από το πουθενά, ένα χειρόγραφο ημερολόγιο αποκαλύπτει το ανάλγητο πρόσωπο του βασιλιά Μαξιμιλιανού και ιδίως του γιου, Βενέδικτου, μυστηριώδη πειράματα γίνονται σε υπόγειες στοές των κτημάτων ώστε να εκπληρωθεί ο Στόχος! Δε φανταζόμουν ποτέ πόσο αληθοφανέστατα θα έδενε η φαντασία του γράφοντος με την αληθινή αιτία που κατέλαβαν οι συνταγματάρχες την εξουσία πραξικοπηματικά το 1967!
Μόνο πολύ καλά λόγια έχω να γράψω για αυτό το υπέροχο δείγμα γραφής και ναι, θα υποστηρίξω θερμά ότι μπορούν και οι Έλληνες συγγραφείς να γράψουν τέτοιες διαφορετικές ιστορίες! Όσο παράξενα και απίστευτα και αδύνατον να συμβούν φαίνονται κάποια γεγονότα στο βιβλίο, η γραφή του Παναγιώτη Δεληγιάννη είναι αληθοφανέστατη και σε κανένα σημείο δε σκέφτηκα ότι διαβάζω χαζές αστήρικτες ιστορίες! Επιπλέον, μου άρεσε που εκτός από αγωνία, ανατροπές και εκπλήξεις, υπάρχει και χιούμορ, τόσο διακριτικό που δε φαίνεται με την πρώτη ματιά: «Ο γλείφτης γύρισε πατινάροντας στα σάλια του και του πρόσφερε ένα κλειδί» (σελ. 197). Η μόνη μου ένσταση είναι στην περιγραφή της βιβλιοθηκονόμου στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Βαρυμπόμπης, που αντιστοιχεί σε ένα στερότυπο ξεπερασμένο εδώ και αρκετά χρόνια (ναι, από συναδελφική αλληλεγγύη το γράφω αυτό, βιβλιοθηκονόμος ων!).
Φροντίστε λοιπόν να έχετε άφθονο χρόνο μπροστά σας και άπλετο φως πριν ξεκινήσετε αυτό το βιβλίο. Όταν το κλείσετε η γνώμη σας για τις ιστορίες τρόμου δε θα είναι ποτέ ξανά η ίδια! Το βιβλίο σταματά στο πιο κρίσιμο σημείο και περιμένω πώς και πώς να κυκλοφορήσει κάποια στιγμή και το δεύτερο! Πιστεύω ακράδαντα ότι δε θα απογοητευτώ κι ίσως έχουμε μεγαλύτερη αγωνία και περισσότερες ανατροπές στη συνέχεια!
3.3* Ωραία υπόθεση, που σε πολλά σημεία μου θύμισε ένα αγαπημένο μου ηλεκτρονικό παιχνίδι από τα παλιά (Alone in the dark, the new nightmare), ευκολοδιάβαστο, με αρκετή δόση μυστηρίου, αλλά ο πρωταγωνιστής δεν με έπεισε καθόλου εξ ου και η χαμηλή βαθμολογία! Η Λάουρα από την άλλη αρκετά σάικο, ώστε αν ήταν πραγματικός χαρακτήρας είμαι σίγουρος ότι θα είχα μπλέξει ερωτικά μαζί της το '18! 😌 Αναμένουμε για το επόμενο βιβλίο του συγγραφέα.
Αν μου έλεγε κάποιος οτι ανοίγοντας το βιβλίο του Παναγιώτη Δεληγιάννη θα βρισκόμουν αντιμέτωπη με τόσα "κρυμμένα μυστικά" στα Βασιλικά Κτήματα της Βαρυμπόμπης και ότι η αγωνία μου θα χτύπαγε κόκκινο δεν θα τον πίστευα. Ο ίδιος ο Παναγιώτης έπλασε μια ιστορία θρίλερ, μεταφυσικού και μυστηρίου σε ένα σκοτεινό χειμωνιάτικο φόντο μέσα στο πυκνό δάσος της περιοχής που φιλοξενεί το παλάτι της τέως βασιλικής οικογένειας. Πραγματικά η φαντασία του οργιάζει στον Στόχο, την πρώτη συγγραφική του προσπάθεια, και δίνει στους αναγνώστες του ένα άρτια δεμένο κείμενο τρόμου και έντασης που θα κρατήσει τον οποιοδήποτε καθηλωμένο μέχρι την τελευταία του σελίδα. Οι αγωνιώδεις προσπάθειες του ήρωα του να ανακαλύψει τι κρύβεται βυθισμένο στα έγκατα των ανακτόρων και να συνδέσει κομμάτι κομμάτι το παζλ του μυστηρίου μετατρέπει τον αναγνώστη σε συμπάσχοντα που πασχίζει με τη σειρά του να αποκρυπτογραφήσει την αινιγματική σημασία του Στόχου. Η πλοκή είναι γρήγορη, ασθματική σε αρκετά σημεία και ανατριχιαστική τόσο ώστε να μη θες να κοιμηθείς το βράδυ με κλειστό φως γιατί το σκοτάδι θα σου παίζει διάφορα παιχνίδια. Παιχνίδια του μυαλού φυσικά! Το τέλος του βιβλίου αφήνει πολλά ερωτηματικά τα οποία μάλλον θα πρέπει να τα απαντήσει γρήγορα ο Παναγιώτης με τη συνέχεια του Στόχου. Αν και προσωπικά έχω μια μικρή υποψία για το τι μας περιμένει... Πραγματικά ένα βιβλίο που άνετα συγκαταλέγεται στη λεγόμενη λογοτεχνία τρόμου και ένας νέος συγγραφέας πολλά υποσχόμενος. Ποιος είναι τελικά ο Στόχος; Ποιος τον υπηρετεί και για ποιον λόγο; Είστε έτοιμοι να το ανακαλύψετε; Ή φοβάστε αυτό που κρύβεται στο σκοτάδι;
Διαβάζοντας το πρώτο βιβλίο του Παναγιώτη Δεληγιάννη «Ο Στόχος», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως, τολμώ να πω πως δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα. Ενώ είχα θεωρούσα, πριν ξεκινήσω την ανάγνωση, πως θα έβρισκα ενδιαφέρουσες μόνο στις σκηνές τρόμου που περίμενα από ένα βιβλίο του είδους, τελικά εντυπωσιάστηκα από τους τρόπους με τους οποίους ο συγγραφέας κατέφερε να συνδέσει τα ιστορικά γεγονότα της Ελληνικής σκηνής με τον μύθο που επέλεξε να χρησιμοποιήσει ώστε να ξετυλίξει την πλοκή της ιστορίας του.
Το βιβλίο έχει ως αφετηρία τον Νοέμβριο του 1997 όπου ο ταξιδιωτικός δημοσιογράφος Βίτο Πινιατέλι καλείται να ταξιδέψει για ρεπορτάζ στην Ελλάδα. Μαζί του βρίσκεται, με σκοπό την εκπαίδευση της, η νέα, μυστηριώδης συνάδερφος του Λάουρα Ρόσσι. Ο Βίτο αφήνει πίσω του την Κάρλα, μόνιμη συνεργάτιδα του και ερωμένη του, αλλά και την οικογένεια του. Ωστόσο, αυτό που συναντά και με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος στην Ελλάδα όχι μόνο ξεπερνά τη λογική, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Τελικά ποιος είναι ο Στόχος και μέχρι που μπορούν να φτάσουν αυτοί που τον επιθυμούν; Τι ρόλο διαδραματίζει ο Βίτο και πως τον επηρεάζει η ξαφνική εξαφάνιση της Λάουρα;
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά κινηματογραφικό βιβλίο, με έντονες εναλλαγές και αληθοφανή ψυχογραφήματα. Οι ήρωες που δημιουργεί ο κύριος Δεληγιάννης έχουν ελαττώματα και κάνουν λάθη. Δεν χτίζει ενάρετους και αγαθούς χαρακτήρες, αλλά ρεαλιστικούς, ανθρώπινους, γεμάτους πάθη.
Η γραφή παρουσιάζει έντονα στοιχεία λογοτεχνικού πλούτου, και ίσως στην αρχή ο αναγνώστης νιώσει πως κάτι του λείπει, στην πορεία όμως ο συγγραφέας καταφέρνει να τον κερδίσει και να τον βυθίσει σε ένα κόσμο τρόμου και μυστηρίου. Άλλωστε, πρόκειται για το πρώτο μέρος μια σειράς βιβλίων, οπότε είναι λογικό ο συγγραφέας να σχεδιάζει την αρχιτεκτονική της ιστορίας του πριν ρίξει τον αναγνώστη σε βαθιά και άγνωστα νερά.
Το σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ και που εμένα προσωπικά ως αναγνώστρια όχι μόνο με εντυπωσίασε αλλά μου απέδειξε και την ευφυΐα του δημιουργού, είναι η σύνδεση του μυστηρίου με τις ελληνικές ιστορικό-πολιτικές εξελίξεις και μάλιστα με έναν τρόπο που δεν έχω ξαναδιαβάσει ποτέ. Ο συγγραφέας αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη φροντίδα τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της εποχής στην οποία τοποθετεί την ιστορία του και δίνει μικρά ψήγματα της αλήθειας από την αρχή του βιβλίου. Ταυτόχρονα επικρατεί μια σκοτεινή και υγρή ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης και νιώθεις να περπατάς δίπλα στους πρωταγωνιστές αδυνατώντας ωστόσο να τους βοηθήσεις. Οι περιγραφές των τοπίων είναι αριστουργηματικές, ενώ στους διαλόγους διαπιστώνουμε έναν έξυπνο σαρκασμό ο οποίος προσδίδει ρεαλισμό στην ιστορία.
Αν και δεν είμαι η πιο έμπειρη αναγνώστρια του συγκεκριμένου είδους, οφείλω να ομολογήσω πως ο Παναγιώτης Δεληγιάννης με τον «Στόχο» του πέτυχε τον στόχο του, γράφοντας ένα εξαιρετικό βιβλίο τρόμου το οποίο μου κράτησε το ενδιαφέρον και δεν το άφησα από τα χέρια μου μέχρι που ολοκλήρωσα την ανάγνωση του. Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια του, καθώς πρόκειται για μια αξιόλογη πένα που έχει να δώσει πολλά στην ελληνική λογοτεχνία.
Είναι ένα αρκετά καλό βιβλίο. Η υπόθεση μου άρεσε, μου άρεσαν και οι περιγραφές του παλατιού και των περιχώρων αν και κάποιες στιγμές σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να έχει έναν χάρτη κάπου στο βιβλίο επειδή μπερδευόμουν. Οι ιδέες του συγγραφέα μου άρεσαν πολύ, παίρνει μπόνους και για την τοποθέτηση σε ελληνικό περιβάλλον, όμως αυτό που με ξένισε (πάρα πολύ) είναι οι αλλοπρόσαλλες αντιδράσεις του πρωταγωνιστή, που δεν δικαιολογούνται από άτομα με έστω και ελάχιστη ηθική . Κατά τα άλλα είναι μια πολύ ωραία ιδέα.
Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο αυτό ενθουσιασμενη, αφού όπως ο Βιτο (πρωταγωνιστής) έτσι κι εγώ έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στα ταξίδια, στην Αρχαιολογία και στο μυστήριο. Το βιβλίο αυτό λοιπόν είναι λίγο από όλα αυτά... Και ταυτόχρονα, όλα αυτά μαζί!! Ο συγγραφέας μας ξεναγεί με έναν τρόπο περιτεχνο στη Βαρυμπομπη, στα βασιλικα κτηματα και στην ευρύτερη περιοχή της Δεκελειας. Ο Βιτο μας προσκαλεί να περπατησουμε μαζί του σε υπόγεια περάσματα, να παραβιασουμε πόρτες παλιών αρχοντικων και να αντικρισουμε καταματα το σκοτάδι. Το απόλυτο σκοτάδι. Αυτό που δεν κατοικεί μόνο σε σπίτια... Αλλά κυρίως σε ψυχές! Το σκοτάδι αυτό είναι ανατριχιαστικο.. Ειναι αρρωστημενο. Και σε οδηγεί σε τελετές. Τις τελετές αυτές δεν τις παρακολουθείς απλά... Αλλά... Χωρίς να το ξέρεις παίρνεις μέρος κι εσύ.... Ένα βιβλίο με πολλές δόσεις μυστηρίου.. Έντασης.. Και αγωνίας.. Ομολογώ πως υπήρχαν στιγμές που κόπηκε η ανάσα μου. Που γυρνουσα σελίδα και φώναζα στον πρωταγωνιστή "όχι!!! Μην πας από εκεί!!!" Η υπόθεση είναι πρωτότυπη, δεν φαντάζεσαι με τίποτα την εξέλιξη της ιστορίας...ποσο μάλλον το τέλος που πραγματικά σε αφήνει αναυδο! Μου άρεσε πολύ! Ανυπομονώ να μάθω τη συνέχεια... ❤️🎯 😊📚
Παναγιώτης Δεληγιάννης «Ο ΣΤΟΧΟΣ- ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ» «Ποιος είναι ο στόχος;» μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Σε αυτό το βιβλίο το ερώτημα που ανακύπτει έχει ως εξής: «Τι είναι ο στόχος;» Μην περιμένετε, δεν θα σας το απαντήσω, αλλά θα σας πω μερικά πράγματα, όπως τα αισθάνθηκα, για την ιστορία που έχει γράψει ο Παναγιώτης Δεληγιάννης. Πρόκειται για ένα ανάγνωσμα που όταν το ξεκινήσεις κυριολεκτικά σε δένει με ένα μεταξωτό κορδόνι. Και λέω μεταξωτό, γιατί ο τρόπος που σε κρατάει ο συγγραφέας είναι ντελικάτος: δεν καταφεύγει σε ακρότητες προκειμένου να σε πείσει να συνεχίσεις παρακάτω. Η ροή είναι αβίαστη, μου έδωσε την εντύπωση ότι όλα αυτά τα διηγείται κάποιος που τα είδε με τα μάτια του και με αυτόν τον τρόπο έχουμε μια φυσικότητα σε όλο το κείμενο. Αυτό μας δίνει ένα σύνολο χωρίς μεγάλες περιγραφές, με γλώσσα απλή και σωστή που δεν θέλει να εντυπωσιάσει παρά μόνο με το περιεχόμενό της. Η ιστορία είναι ιδιαιτέρα πρωτότυπη και άκρως ενδιαφέρουσα. Μου άρεσε παρά πολύ η εξέλιξη. Υπάρχουν πολλά διάσπαρτα στοιχεία που σε βάζουν σε σκέψεις και πρέπει να είσαι σε εγρήγορση όσο διαβάζεις. Αυτό είναι κάτι που αγαπώ πολύ στα βιβλία, επειδή μου δίνει την δυνατότητα να μπω στο μυαλό των ηρώων και να νιώσω αυτά που αισθάνονται. Μπορώ να πω, ότι πολλές στιγμές ένιωσα έναν κόμπο στο στομάχι μου, φοβήθηκα και έχω την εντύπωση ότι βάδισα και εγώ δίπλα στον Βίτο. Οι ανατροπές ήρθαν, οι αποκαλύψεις έγιναν και εγώ έμεινα να αναρωτιέμαι πότε θα βγει το επόμενο βιβλίο-στόχος. Η μόνη μικρή ένσταση που έχω, αφορά το εξώφυλλο, το όποιο μου αρέσει πολύ, αλλά θεωρώ ότι δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην ατμόσφαιρα της ιστορίας. Θα προτιμούσα κάτι πιο goth-dark. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε λάτρεις του φανταστικού. Αν δεν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία, διαβάστε το και πάλι (δεν θα σας απογοητεύσει)- αλλά με δική σας ευθύνη!
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ: Ο Βίτο εργάζεται σε ένα περιοδικό εναλλακτικού τουρισμού στο Μιλάνο. Του ζητούν να ταξιδέψει στην Ελλάδα –την πατρίδα της μητέρας του–μαζί με μια νέα συνάδελφο, τη Λάουρα. Εκείνος δέχεται και το κουβάρι μιας περίεργης ιστορίας αρχίζει να ξετυλίγεται αργά με επίκεντρο τα σπίτια παλιών ευγενών. Οι σκιές ξεχύνονται μέσα στα σκοτάδια και η Λάουρα χάνεται.
Μια επανέκδοση άκρως αναθεωρημένη πιο μεστή και πιο ουσιώδης. Προσδίδει στο κείμενο άλλη αξία και το κάνει πιο περιπετειώδες, πιο άμεσο, πιο γρήγορο ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την εικόνα του.
Ο Βίτο δουλεύει ανταποκριτής σε ένα περιοδικό εναλλακτικού τουρισμού στο Μιλάνο. Λατρεύει την δουλειά του και τα ταξίδια του σε όλη την Ευρώπη. Ζει με πάθος την κάθε του στιγμή. Όταν το περιοδικό τον στείλει για ένα οδοιπορικό στην Ελλάδα ο Βίτο θα ζήσει την μεγαλύτερη πρόκληση, αλλά και την μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής του. Πάντα ήθελε να επισκεφτεί την αγαπημένη πατρίδα της μητέρας του και αυτή ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να αποτίνει φόρο τιμής για εκείνη που έφυγε πριν λίγο καιρό σε ένα περίεργο τροχαίο ατύχημα. Σε αυτή την αποστολή θα ακολουθήσει τον Βίτο όχι η συνηθισμένη του συνεργάτης -η αγαπημένη του Κάρλα- αλλά μια άλλη γυναίκα η Λάουρα. Μια σκοτεινή και επιβλητική προσωπικότητα που φαίνεται να ελέγχει την κάθε κίνηση της και να χειραγωγεί τον καθένα που θα βρεθεί μπροστά της. Ανάμεσα στον Βίτο και στην Λάουρα θα δημιουργηθεί μια έκρυθμη σχέση που θα βαδίσει επάνω σε πολύ λεπτές ισορροπίες. Και θα τον βγάλει έξω από τα όρια και τις αποφάσεις του, αλλά και τις σχεδιαζόμενες κινήσεις του.
Ψάχνοντας για περιπτώσεις εναλλακτικού Αθλητισμού τα βήματα τους, που μοιάζουν τυχαία, θα τους οδηγήσουν στην περιοχή της Δεκέλειας. Μια πανέμορφη περιοχή που οι περιγραφές του συγγραφέα αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο την ομορφιά της, αλλά παράλληλα τονίζουν ακόμα περισσότερο το μυστήριο και τον υποδόριο φόβο που έντεχνα τοποθετεί μέσα από τα ξαφνικά αναπάντεχα γεγονότα που ζουν οι ήρωες μέσα στην περιπλάνηση τους στο άγνωστο φυσικό περιβάλλον. Ένα φυσικό περιβάλλον που κρύβει πολλά σκοτεινά μυστικά. Μέσα στο πυκνό δάσος η εξερεύνηση τους θα τους οδηγήσει σε απόκοσμα και ανατριχιαστικά κτίρια που τα τυλίγει η εκκωφαντική εγκατάλειψή και τα ντύνει ένα σκηνικό παγωνιάς και τρόμου. Και η περιπέτεια θα εξελιχθεί σε εφιάλτη για τον Βίτο όταν η Λάουρα εξαφανιστεί ξαφνικά και εκείνος θα πρέπει να βρει τρόπο να φτάσει στα ίχνη της. Και το ταξίδι μιας περίεργης αναζήτησης ξεκινάει. Μιας αγωνιώδους αναζήτησης μιας περίπλοκης αλήθειας. Ακολουθώντας απλά το ένστικτο του ή κάποια στοιχεία που βρίσκει στην πορεία και μοιάζουν ελεγχόμενα, σαν κάποιος να καθοδηγεί τις σκέψεις και την πορεία του. Ένα ημερολόγιο, μια αρμαθιά κλειδιά, κάτι περίεργα συμβόλαια και ο συνδυασμός των σκέψεων του θα τον κατευθύνουν στην αποκάλυψη ενός μεγάλου μυστικού. Στην αποκάλυψη του Στόχου. Ποιος είναι άραγε ο Στόχος; Ποιος τον κατευθύνει και ποιος τον υπηρετεί;
Μέσα από δαιδαλώδη μονοπάτια, υπόγειες στοές, που εκ��οβίζουν και διεγείρουν το μυστήριο και την αγωνία. Κρυφά δωμάτια και κρυφές δίοδοι που οδηγούν σε διάφορες κατευθύνσεις μέσα στο δάσος. Ένα αποκρουστικό πλάσμα, που ακολουθεί τα βήματα του. Ένας αρχαιολόγος από το παρελθόν που γνωρίζει την μητέρα του. Στοιχεία που έρχονται στο φως ξαφνικά και απρόσκλητα με συγκεκριμένο σκοπό. Που κάνουν ακόμα πιο περίπλοκη την κατάσταση. Και δημιουργούν ακόμα περισσότερους γρίφους.
Ο συγγραφέας κατάφερε με τον απλό λόγο του. Τους ρεαλιστικούς διαλόγους του και τις κατατοπιστικές περιγραφές του να κρατήσει το τέμπο του μυστηρίου και της δράσης διαρκώς σε έντονο ρυθμό. Πυκνή πλοκή, γρήγοροι ρυθμοί, αγωνία και ανατροπές. Ζωντανές περιγραφές, ατμοσφαιρικές εικόνες που προκαλούν όμως φόβο και ανατριχίλα. Μέσα σε ένα τοπίο που αλλάζει μορφή μέσα σε λίγα λεπτά. Πότε όμορφο μαγευτικό και σαγηνευτικό. Και πότε σκοτεινό, ζοφερό και κλειστοφοβικό. Ο κίνδυνος καραδοκεί σε κάθε βήμα. Η αμφιβολία. Και η αίσθηση πως τα βήματα του ήρωα τα παρακολουθεί κατά πόδας και δεύτερη και Τρίτη παρουσία. Κρυμμένη πίσω από το αθέατο των ασχημάτιστων ακόμα προθέσεων ενός ανθρωπόμορφου εφιάλτη.
Οι πληροφορίες που παίρνουμε για την ιστορία της περιοχής της Δεκέλειας είναι άγνωστες σε πολλούς, άρα σημαντικές. Η ύπαρξη του τύμβου του Σοφοκλή καθώς και η ύπαρξη και άλλων ταφικών μνημείων στον χώρο. Ιστορικά στοιχεία για την σπουδαία θέση της περιοχής στην Αρχαία Αθήνα. Αλλά και τον σημαντικό της ρόλο στον Πελοποννησιακό πόλεμο. Με σεβασμό και όμορφο σχεδιασμό ο συγγραφέας μας πρόσφερε ένα ταξίδι μυστηρίου, φόβου και αγωνίας σε ένα ανατρεπτικό οδοιπορικό που θα λατρέψετε. Χρησιμοποιώντας μυθοπλασία αλλά και αληθινά ιστορικά στοιχεία του τόπου μας, αλλά και σημαντικές στιγμές που καθόρισαν την πρόσφατη πορεία της χώρας μας. Τοποθετώντας με ουσία σε εύστοχα σημεία του βιβλίου τις σκέψεις του και τις πεποιθήσεις του με ένα ξεχωριστό αίσθημα ελευθερία;.
Ένα βιβλίο που βγάζει δύναμη, που βγάζει ένταση, Ένα απόσταγμα περιπέτειας και δράσης σε ένα ξεχωριστό περιβάλλον που είναι ευκαιρία να το γνωρίσουμε και να το δούμε με άλλο μάτι μέσα από τις προσεγμένες περιγραφές και τις εξαιρετικές απεικονίσεις ενός συγγραφέα που έχει μελετήσει απίστευτα καλά την ιστορία του και την εξέλιξη της.
Ξεκινώντας το βιβλίο του Παναγιώτη Δεληγιάννη βρίσκεσαι χαλαρά στη ζωή του Ιταλού Βίτο που δουλεύει σε ένα περιοδικό που προτείνει ταξιδιωτικούς οδηγούς. Είναι Έλληνας από την πλευρά της μητέρας του και κάποια στιγμή έρχεται στην Ελλάδα με μια νεαρή του συνάδελφο με σκοπό να προτείνουν σε τουρίστες την αρχαία Δεκέλεια. Και όλα καλά ως εκεί. Αλλά η ιστορία ανατρέπεται από ένα γεγονός και ο Βίτο μόνος θα ψάξει να βρει την αλήθεια, που όμως απο μόνη της είναι ανατριχιαστική. Ο συγγραφέας με μια ευχέρεια του λόγου μας πηγαίνει στην περιοχή της Βαρυμπόμπης του τώρα και με πολλά αληθινά στοιχεία μας ταξιδεύει στην Αρχαία Ελλάδα και πλέκει τον ιστό της ιστορίας του μπερδεύοντας τον αναγνώστη σε μια αχαλίνωτη σειρά από κομμάτια μιας φρικαλεότητας που την ζει λεπτό το λεπτό. Με πολλές αρχαιολογικές αναφορές (κάτι που απόλαυσα λόγο της δουλειάς μου) και με ένα τέλος που δεν το περίμενα. Με μια καταιγιστική δράση για του τι θα βρει στα σκοτεινά λαγούμια της περιοχής. Αγωνία , έντονες σκηνές που σε αφήνουν παγωμένο συνέχεια και η Δεκέλεια που αλλιώς την φανταζόμουν και αλλιώς μου την έδειξε. Για ένα είναι σίγουρο. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάω ποτέ για βόλτα ούτε στη Βαρυμπόμπη ούτε στην Δεκέλεια. Ανακαλύψτε τον ΣΤΟΧΟ.
Έχετε διαβάσει βιβλία που να σας θυμίζουν όμορφες κι ανέμελες στιγμές της ζωής σας λόγω του θέματος που πραγματεύονται ή λέξεων που θα πετύχετε σε αυτά? Εγώ αυτό έπαθα με το συγκεκριμένο βιβλίο .Θα μου πείτε πως γίνεται ένα σκοτεινό θρίλερ με μπόλικο μυστήριο να σου θυμίζει ευχάριστες στιγμές .Εδώ κολλάει το ''Μόνο του σπανού τα γένια δε γίνονται'', αν και τα τελευταία χρόνια κι αυτά γίνονται με τις μεθόδους εμφύτευσης τριχοθυλακίων. Τρεις λέξεις του βιβλίου καθώς κι η υπόθεση του αυτή καθεαυτή ήταν δυνατές να ξυπνήσουν θύμισες...Να βάλουν φωτιά στα γρανάζια της μνήμης και να με ταξιδέψουν στο παρελθόν. Cobain,ημερολόγιο ,φοίνικας(ο εκ των σταχτών του αναγεννώμενος)! Σας κούφανα ?Θα το απλουστεύσω... Ως ατίθασο νιάτο και λάτρης της εναλλακτικής ξένης ροκ μουσικής σκηνής, είχα φάει κι εγώ άγριο σκάλωμα με τον Kurt Cobain.Τον είχα πετύχει κάποια στιγμή μετά θάνατον(δικού του.Μη παρεξηγηθούμε) στο M.T.V και θυμάμαι ότι είχα μείνει άγαλμα να τον χαζεύω μέχρι τέλους του unplugged και για λίγη ώρα ακόμα.Κόσμος μπαινόβγαινε στο δωμάτιο,τίποτα εγώ...Παγωτό! Έκτοτε δεν έσβησε αυτός ο έρωτας .Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια.Η Λάουρα,η ηρωίδα μας είχε το ίδιο κόλλημα. Τότε λοιπόν ήταν που έγραφα κι οτιδήποτε δεν ήθελα να ξεχάσω σε ημερολόγιο. Όπως,για παράδειγμα, καλοκαιρινές νύχτες , παρεάκι στο χωριό,με κιθαρούλα να παίζουμε και να τραγουδάμε κι όταν εξαντλούνταν το μικρό μας ρεπερτόριο ξεκινούσε η φαντασία μας να υφαίνει τρομακτικές ιστορίες για να δώσουμε μια πιο ενδιαφέρουσα νότα στη βραδιά. Μύριζε και το νυχτολούλουδο των γειτονικών σπιτιών στα σκαλοπάτια που αράζαμε και όλα μοιάζαν μαγικά.Καμιά φορά τη πιο δυνατή ιστορία τη κάναμε ταινία μικρού μήκους με πρωταγωνιστές εμάς, χρησιμοποιώντας μια κάμερα από τα ταξίδια του μπαμπά. Είχαμε γυρίσει θυμάμαι τον δολοφόνο με τη βαθιά κουτάλα καθώς ήταν το μόνο όπλο που είχαμε καταφέρει να βρούμε! Αυτά λοιπόν μου έφερε στο μυαλό ο Στόχος του Παναγιώτη. Ένα βιβλίο που σου προκαλεί ανατριχίλα και που σε κάνει να πιάνεις τον εαυτό σου να κοιτάζει πίσω από τον ώμο του ή στις σκοτεινές γωνίες του σπιτιού για τέρατα ή να πετάγεται σαν ελατήριο όταν ακούει περιέργους θορύβους που τις περισσότερες φορές βεβαία είναι ο γάτος σου,τον οποίο όλως τυχαίως λένε Βίτο όπως τον ήρωα μας. Αλλά κι ένα βιβλίο που στις στιγμές αποφόρτισης της έντασης θρονιάζει το έξυπνο χιούμορ του συγγραφέα .Οι διάλογοι απολαυστικοί . Σπιρτόζικοι όταν πρέπει και σοβαροί όταν το απαιτεί η περίσταση. Περιγραφές γλαφυρές , λεπτομερής που σε βάζουν στο κλίμα . Ταξίδεψα νοερά στα βασιλικά κτήματα , μύρισα τον καθαρό αέρα , το χιόνι , το αίμα , το άρωμα της Λαουρα, ένιωσα την αύρα των ερειπωμένων κτηρίων. Μύθος,ιστορικά γεγονότα,φαντασία και πραγματικότητα μπλεγμένα περίτεχνα σε μια μαγική πλεξούδα.Της Ραπουνζέλ ίσως της οποίας η πλεξούδα ήταν το κλειδί για τη λύτρωση και την ελευθερία της.Η δική μας λύτρωση θα περιμένει εναγωνίως το δεύτερο μέρος του Στόχου των ανατροπών! Ένα ταξίδι με το τρενάκι του τρόμου που πρέπει να κάνετε αν αντέχετε...! Απόσπασμα: Στο βάθος έβλεπαν όλη την Αθήνα και τα προάστια της με αφράτα σύννεφα να κρέμονται από πάνω της σαν βρώμικα βαμβακιά πιασμένα από αόρατους σπάγκους .Που και που οι ακτίνες του ήλιου ξεπρόβαλαν από μέσα τους σπάζοντας τη μονοτονία του γκρίζου . Το πάντρεμα της ανυπέρβλητης ομορφιάς της φύσης με τα παρηκμασμένα έργα του ανθρώπου απεικονίζονταν μπροστά στα μάτια τους σε αυτή τη γκροτέσκα εικόνα...
Εξαιρετικό βιβλίο που μπλέκει μυστήριο με τρόμο και ιστορία. Το διάβασα σχεδόν σε 2 μέρες και στις τελευταίες 100 σελίδες δεν μπορούσα να το αφήσω! A must-read book για τους φίλους του είδους (και για αυτούς που θέλουν να μυηθούν στο είδος με μια ιστόρια στα βασιλικά ανάκτορα που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα).
Αναλυτικά:
Είναι ένα βιβλίο που χτίζει το σενάριο και την αγωνία γραμμικά. Ένας άνρθωπος με στρωμένη καθημερινότητα και πολύ καλή ζωή σταδιακά βρίσκεται μπλεγμένος σε πράγματα πολύ μεγαλύτερα από αυτόν.
Ένα βιβλίο με πολλές ανατροπές και κρυμμένα μυστικά (για ΠΟΛΛΑ χρόνια) που βγαίνουν σιγά-σιγά στην επιφάνεια.
Ο Παναγιώτης Δεληγιάννης έχει κάνει πολλή και καλή έρευνα για όσα έχει γράψει στο βιβλίο. Μπλέκει το πραγματικό με το φανταστικό πολύ περίτεχνα κρατώντας τον αναγνώστη σε αγωνία.
Οι περιγραφές του είναι αρκετές ώστε να εξυπηρετήσουν την πλοκή χωρίς να κουράζουν. Η γραφή είναι πολύ καλή.
Οι χαρακτήρες στην αρχή μου φάνηκαν λίγο ρηχοί .
Το τέλος είναι ένα τεράστιο cliffhanger που σε κάνει να αναμένεις το επόμενο βιβλίο.
Πιστεύω πως έχουμε να δούμε πολλά ακόμα από αυτόν τον πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα και έχει πολλές εξηγήσεις να μας δώσει στα επόμενα βιβλία του!
Αυτα παθαινει κανεις αν ξεκινησει ενα τοσο καλογραμμενο βιβλιο νυχτιατικα.... τι το θελα ??? Ειπα θα διαβασω λιγακι , αμ δε... το βιβλιο ειναι εκπληκτικο ρεει χωρις να το καταλαβεις , ειχα την εντυπωση οτι το ζουσα και οτι καθως περιπλανιομουν κ εγω στα βασιλικα κτηματα με ακολουθουσε συνεχως κατι, ω ναι με επιασα αρκετες φορες να κοιταζω γυρω μου!! Καποια στιγμη νυσταζα τοσο πολυ που αποκοιμηθηκα , ομως αυτο δεν κρατησε κ πολυ αφου εβλεπα εφιαλτες με την υποθεση του εν λογω θριλερ και ΝΑΙ ξυπνησα γιατι ειχα αγωνια να το τελειωσω , οπως κ εκανα αλλωστε ! Η γραφη θυμιζει σε πολλα σημεια S.King (oι φανατικοι μην πεσετε να με φατε , ομως εγω αυτο ενιωσα).Ενθουσιαστηκα με την πλοκη και τις ανατροπες που ειχε οσο πλησιαζε προς το τελος , να μην σχολιασω το ιδιο το τελος .... ελπιζω να βγει συντομα το Β μερος !!. Ειναι ενα κινηματογραφικο βιβλιο με ηρωες τοσο ανθρωπινους (εφαγα ενα κολλημα με τον ηρωα , καθως σε ολη την διαρκεια αυτου του ταξιδιου η εικονα που δημιουργησα για αυτον ηταν το ιδιο προσωπο του Δεληγγιανη αχαχαχαχα νομιζω πως του ταιριαζει απιστευτα . Ο Στοχος του Παναγιωτη Δεληγγιανη ειναι ενα βιβλιο που του αξιζουν και τα 5 αστερακια !!
Ο Βίτο, Ιταλός δημοσιογράφος σε περιοδικό εναλλακτικού τουρισμού, φτάνει στην Αθήνα με την συνάδελφό του Λάουρα,με σκοπό να παρουσιάσουν στο περιοδικό το Τατόι και τα βασιλικά κτήματα.Οταν κατά την διάρκεια της έρευνας, εξαφανίζεται με μυστήριο τρόπο η κοπέλα για τον Βίτο αρχίζει μια τρομακτική περιπέτεια. Από την στιγμή που άρχισα το βιβλίο, ξέχασα όλα τα υπόλοιπα.Δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου. Οι περιγραφές των τοποθεσιών και τα ιστορικά γεγονότα,μου έδωσαν να καταλάβω ότι ο συγγραφέας έκανε λεπτομερή έρευνα έτσι ώστε να τα μεταφέρει σωστά. Από ένα σημείο και μετά, μπήκα μέσα στην ιστορία,έγινα ένα με τους ήρωες και ένιωσα τον φόβο και την αγωνία,κάτι που λίγοι συγγραφείς βιβλίων τρόμου το έχουν καταφέρει. Σωστά δομημένο,με την εξαιρετική γραφή και το έξυπνο χιούμορ του Παναγιώτη,το μόνο που εχω να πω είναι,πως τον Στόχο τον κατατάσσω σε ένα από τα καλύτερα βιβλία θρίλερ που έχω διαβάσει. Οι όποιες απορίες μου έμειναν,είμαι σίγουρη ότι θα λυθούν στο δεύτερο βιβλίο,που ελπίζω να έρθει σύντομα. 5/5.
Μέσα από την καθημερινή ρουτίνα ενός δημοσιογράφου στην Ιταλία ξεπετιέται από το πουθενά μια εκπληκτική αναζήτηση του παρελθόντος στα βασιλικά κτήματα.
Το μυθιστόρημα αρχικά φαίνεται να κινείται στα πεδία της πραγματικότητας, αλλά δεν είναι έτσι. Σιγά σιγά αποκαλύπτεται η μεταφυσική πλευρά που τόσο έντεχνα περιπλέκεται με την πραγματική βασιλική ιστορία. Η πλοκή είναι το δυνατό του σημείο, η δράση και οι αποκαλύψεις, ενώ είναι απαραίτητο να μάθεις τι θα συμβεί στα επόμενα βιβλία. Σε αφήνει σε πολύ καλό σημείο.
Πολλά συγχαρητήρια στον συγγραφέα του βιβλίου...υπερβολικά πολλές ανατροπές κατι που εμένα μου άρεσε πάρα πολύ γιατι σε κρατάει σε συνεχές ενδιαφέρον. Αρκετά καλά γραμμένο και σε έβαζε στο κλίμα...ειδικά στο σημείο που το ημερολόγιο ήταν γραμμενο με κόκκινα γράμματα (και φανηκε οτι ήθελε να το τονίσει ο συγγραφέας) με έκανε να διαβάζω με απόλυτη προσοχή......τώρα περιμένω για το Δεύτερο μέρος