ปุษยคิริ

by มุกลินลวา

ปุษยคิริ ภูผาดอกไม้บนยอดเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งทวารวดี

เรื่องราวของเธอ ‘เขา’ และใครอีกบางคน เกิดขึ้นที่นี่

เรื่องของความรัก และความหวั่นกลัว ก็เริ่ม ณ ที่แห่งนี้!

อดีตชาติพ้นผ่านไปแล้ว เธอไม่ได้โกรธเกลียดอีกต่อไป แต่ภาพนั้นยังคงติดตา...เป็นความกลัวที่ฝังรากลึกอยู่ในใจ

ตรงนั้น แต่เพรงกาลนั้น เธอเห็น ‘ใครคนนั้น’

ฆ่าเพื่อนของเธออย่างโหดเหี้ยม ถึงสองคน!

ทำไมกาลนี้ เขาตามรักเธอ...‘รัก’? ใช่เช่นนั้นหรือ?

“เราจะสร้างบุญ เกาะเกี่ยวเหนี่ยวกันไป จนถึงปลายทางแห่งทุกข์...ไม่ว่าชาติไหน ภพใด พี่จะรักและมีน้องเพียงคนเดียว”

แม้กาลเคลื่อน วันเปลี่ยน แต่คำมั่นไม่เลือนตามกาล

คำอธิษฐานแทบเบื้องบาทองค์พุทธรูป อันตระหง่าน ณ ภูผาศักดิ์สิทธิ์แห่งปุษยคีรี ย่อมจารสถิตอยู่ในดวงจิตทุกภพชาติไม่แปรเปลี่ยน

หากใครคนนั้นรักเธอ ทำไมเธอไม่คุ้นเคย

แต่...ถ้าไม่ใช่เขา แล้วเป็นใคร!

สรรพสิ่งบนโลกนี้ เท็จฤๅจริง จริงฤๅเท็จ ยากแยกแยะเสมอ แต่คำอธิษฐานเป็นสัจวาจาว่า...จะเกาะเกี่ยวเหนี่ยวกันไป...ย่อมจักพา ‘เขาและเธอ’ มาพบกัน

“เราจะอยู่ในหัวใจของกันและกันเสมอ หากทุกข์ยังไม่ดับ หากเรายังต้องเกิด สักวันหนึ่งเราคงได้จับมือและโอบกอดกันอีกครั้ง”

จวบจน ‘รัก’ พาถึงปลายทางแห่งทุกข์ ไม่กลับมาในสังสารวัฏอีกต่อไป

...ดอกรัก ดอกน้อยน้อย ร้อยเรียงรัก

ตรึงสลัก ปักไว้ กลางใจฉัน

แม้ต้องร้าง ห่างไกล ใจผูกพัน

สถิตมั่น ในหทัย ไปนิรันดร์...

คำอธิษฐานศักดิ์สิทธิ์ ณ ที่แห่งนั้น เริ่มอีกครั้งที่ปุษยคีรี ณ ชาติภพนี้!