What do you think?
Rate this book
Akıl Almaz Olanı Anlatma Girişimi
Mimar ve toplu konut planlama müdürü Arne Gunnar Larsen eşini, çocuklarını terk eder ve bir zamanlar meslektaşlarıyla birlikte tasarladığı, Oslo’nun dışındaki uydukente taşınır. Ancak insanlığa yaraşır bir yer olacağını hayal ettiği uydukentte, zamanla kendiliğinden ortaya çıkacağına inandığı kolektif ve zengin hayatla değil, insanların birbirinden yalıtılmış yaşamlar sürdüğü, materyalist ve kasvetli bir gündelik gerçeklikle karşılaşır. Larsen bir süre sonra karşı komşusu Ylva ve Bjørn Johnsen’le yakınlaşacak, Ylva’nın çekimine kapılmasıyla arkadaşlıkları tuhaf bir yön alacak, hepsinin hayatı geri dönülmez bir biçimde değişecektir.
Dag Solstad ilk kez 1984 yılında yayımlanan Akıl Almaz Olanı Anlatma Girişimi’nde, modern toplumda entelektüelin yeri, sıradan bir varoluşun içinde anonimleşme arzusu ve erkekler arasındaki suç ortaklığı gibi gözde temalarını kara roman ve melodram gibi popüler türlerin yardımıyla irdelerken yazar olarak kendini de anlatıya dahil ediyor.
Bütünüyle hipnotize edici, bütünüyle insancıl bir yazar.
James Wood
Varoluşun absürtlüklerini betimlemenin ustası.
Sunday Times
Dag Solstad ilk kez 1984 yılında yayımlanan Akıl Almaz Olanı Anlatma Girişimi’nde, modern toplumda entelektüelin yeri, sıradan bir varoluşun içinde anonimleşme arzusu ve erkekler arasındaki suç ortaklığı gibi gözde temalarını kara roman ve melodram gibi popüler türlerin yardımıyla irdelerken yazar olarak kendini de anlatıya dahil ediyor.
Bütünüyle hipnotize edici, bütünüyle insancıl bir yazar.
James Wood
Varoluşun absürtlüklerini betimlemenin ustası.
Sunday Times
136 pages, Paperback
First published January 1, 1984
19 people are currently reading
279 people want to read
About the author
Dag Solstad
57 books406 followersDag Solstad was a Norwegian novelist, short-story writer and dramatist whose work has been translated into 20 languages. He wrote nearly 30 books and is the only author to have received the Norwegian Literary Critics' Award three times.
His awards include the Mads Wiel Nygaards Endowment in 1969, the Nordic Council's Literature Prize in 1989, for Roman 1987 and the Brage Prize in 2006 for Armand V. Solstad is among Norway's top-ranked authors of his generation. His early books were considered somewhat controversial, due to their political emphasis (leaning towards the Marxist–Leninist side of the political spectrum).
His awards include the Mads Wiel Nygaards Endowment in 1969, the Nordic Council's Literature Prize in 1989, for Roman 1987 and the Brage Prize in 2006 for Armand V. Solstad is among Norway's top-ranked authors of his generation. His early books were considered somewhat controversial, due to their political emphasis (leaning towards the Marxist–Leninist side of the political spectrum).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 20 of 20 reviews
December 21, 2025
Kuruluşu, anlatım biçimi itibariyle 2025 okumalarımda benim için en iyi metin. Soğukkanlılıkla ifade edilmeye çalışılan tutku dolu ruh tasvirleri, ana karakterin tuhaf zihin yapısının günlük yaşamda olağan kabulünü ancak bu yazarın metinlerinde görmek mümkün, okur keyfimin yerine geldiği metin.
August 21, 2025
"... det lar seg ikke nekte for at Arne Gunnar Larsen er planleggingssjef i OBOS, og en forfatter kunne ha tenkt seg et mer fristende valg av hovedperson enn akkurat det."
Ensom og tankevekkende roman som ironisk kommenterer seg selv, og selv om Solstad sier i den at han ikke eier humor, er det ofte jævlig morsomt. Det er jo dette problematiske kvinnesynet som kan være litt unødvendig plagsomt da, men ja ja...
Ensom og tankevekkende roman som ironisk kommenterer seg selv, og selv om Solstad sier i den at han ikke eier humor, er det ofte jævlig morsomt. Det er jo dette problematiske kvinnesynet som kan være litt unødvendig plagsomt da, men ja ja...
August 2, 2017
La storia che il romanzo racconta e quella di Arne Gunnar Larsen, amico di Dag Solstad e architetto direttore della pianificazione, il quale, superata da poco la quarantina e fresco di separazione, decide di trasferirsi a Romsås, quartiere periferico che ha contribuito a progettare. Lì si trova a fare i conti con l'evidenza: l'idea di realizzare una cittadina a misura d'uomo, che potesse aiutare al gente a uscire dal guscio e a socializzare, era fallita. All'epoca della progettazione la volontà degli architetti era stata quella di far incontrare le idee con la realtà, immaginando che questo incontro avrebbe aperto la porta alla realizzazione di un progetto ben più ambizioso, vale a dire la Norvegia moderna. Alla prova dei fatti, però, era successo che idee e realtà non si fossero incontrate, ma scontrate e poi respinte, per andare ognuna dalla sua parte, con il risultato che gli sforzi di Gunnar Larsen e degli altri architetti non erano riusciti neppure a scalfire la pesante cappa di solitudine e isolazionismo che caratterizzava le vite delle persone. Quella con cui ora il protagonista si trova a fare i conti è una società chiusa, che vive all'interno delle proprie abitazioni limitando al minimo gli scambi con gli altri. Gli unici "amici" che Arne Gunnar riuscirà ad avere a Romsås sono una giovane coppia: Bjorn Johnsen, commesso ed ex giocatore di hockey, interessato unicamente ai film che affitta e poi guarda in maniera compulsiva sulla TV di casa, e sua moglie Yilva, presenza quasi impalpabile per gran parte del libro. L'equilibrio della coppia sembra simile all'equilibrio che vige nella società: come gli altri, anche marito e moglie vivono chiusi nei loro mondi (i film per lui e le fantasie per lei) e questa situazione potrebbe durare all'infinito se Yilva non decidesse di uscire dallo schema consueto per trasformarsi in personaggio "attivo", provocando uno scarto nel percorso abituale, una rottura nell'apparente armonia, da cui scaturirà necessariamente il dramma. In una realtà cristallizzata come quella che Solstad ci presenta non ci può essere spazio per qualcosa di diverso dalla routine. L'idea della fuga, di dar voce alle speranze per evadere da una vita che non si accetta più, è semplicemente inconcepibile. Vivere come monadi non può non comportare conseguenze e la prima è che si perde l'abitudine a interagire con gli altri, a relazionarsi, a mediare. Tentativo di descrivere l'impenetrabile vorrebbe essere il tentativo di capire cosa non ha funzionato nella realizzazione della via norvegese al socialismo degli anni '80, in realtà l'analisi non sembra particolarmente approfondita e si limita a descrivere lo status quo senza lasciar trasparire neppure uno spiraglio di luce in mezzo a tanto grigiore. Anche la prosa di Solstad sembra adattarsi a questo clima, raccontando gli avvenimenti in maniera piuttosto piatta, senza mai cambiare tono, con il risultato che alla fine anche la tragedia sembra routine, assorbita dalla stessa nebbia che avvolge e mette la sordina a ogni cosa.
August 3, 2025
Merkelig sak, men fint om Romsås og drabantbyen, og om det "ugjennomtrengelige"
Lest parallelt med Nytt Boligplan 2, som den har vært et godt tilskudd til, fordi som OBOS-planleggingssjef AG Larsen sier: "Det var en utfordrende tid på jobben. Planlegging av et stort boligbyggelags framtid var mer åpen og uforutsigelig enn noen gang [...]"
Lest parallelt med Nytt Boligplan 2, som den har vært et godt tilskudd til, fordi som OBOS-planleggingssjef AG Larsen sier: "Det var en utfordrende tid på jobben. Planlegging av et stort boligbyggelags framtid var mer åpen og uforutsigelig enn noen gang [...]"
February 16, 2017
Definitivt verdt å lese, men jeg følte ikke mot slutten at jeg hadde fått helt grep om den. Narrativet er interessant, men det hele føltes litt meningsløst til slutt.
March 4, 2020
Helt klart en av mine Solstadfavoritter!
February 27, 2024
Samtidig som romanen tematiserer ensomhet, er det også en lek med ulike litterære tradisjoner (krim, melodrama), samt metafiktive elementer som skaper humor i romanen.
For eksempel når Solstad plasserer seg selv i fortellingen hvor han brøler mot hovedkarakteren «JEG EIER IKKE HUMOR», når hovedkarakteren påstar at Gymnaslærer Pedersen er en morsom roman.
Absolutt verdt å lese (spesielt i sammenheng med Navarro Skarangers roman jeg plystrer i den mørke vinden)
For eksempel når Solstad plasserer seg selv i fortellingen hvor han brøler mot hovedkarakteren «JEG EIER IKKE HUMOR», når hovedkarakteren påstar at Gymnaslærer Pedersen er en morsom roman.
Absolutt verdt å lese (spesielt i sammenheng med Navarro Skarangers roman jeg plystrer i den mørke vinden)
December 30, 2025
“Nüfuz Edilemezi Betimleme Girişimi”
Sıkı kurgulanmış, küçük ama çarpıcı bir roman ve bir aşk üçgeni; sınıf ayrımları, şehir planlaması ve Norveç sosyal demokrasisini zarif bir biçimde anlatıyor. Başlangıcı biraz sıkıcı gibi görünse de kitap hikayeye girmesiyle birlikte ciddi bir tempoda hızlanıyor. Alışılmadık sonuyla da zirveyi müthiş bir gerilimle yapıyor. Solstad, bir meta-katmanla baloyu açar gibi hikayeyi anlatmaya başlıyor; ardından yolunu şaşırmış bir mimarın hikâyesi, uykulu ve biraz hüzünlü bir banliyö ortamındaki bir apartman koridorunda adım adım açılıyor.
Romanın anlattığı hikâye, Dag Solstad’ın arkadaşı olan ve planlama direktörü olarak çalışan mimar Arne Gunnar Larsen’e odaklanıyor. Kırk yaşını yeni geçmiş, kısa süre önce eşinden ayrılmış olan Larsen, tasarımına bizzat katkıda bulunduğu bir banliyö semti olan Romsås’a taşınmaya karar veriyor ve deneyim orada başlıyor. Burada acı bir gerçekle de yüzleşiyor: insan ölçeğinde bir kasaba yaratma, insanları kabuklarından çıkarıp sosyalleşmeye teşvik etme fikrinin başarısızlığı.
Planlama sürecinde mimarların niyeti, fikirleri gerçeklikle buluşturmak; bu buluşmanın kapısını çok daha iddialı bir projeye, yani modern Norveç’in inşasına açacağını hayal etmek. Ancak pratikte olan, fikirlerle gerçekliğin buluşması değil, çarpışıp birbirlerini reddetmeleri olmuş; her biri kendi yoluna gitmiş. Sonuç olarak Gunnar Larsen ve diğer mimarların çabaları, insanların hayatlarını belirleyen ağır yalnızlık ve izolasyon perdesini aralamaya bile yetmemiş.
Başkahramanın şimdi yüzleşmek zorunda kaldığı şey, kendi evlerinin içine kapanmış, başkalarıyla olan etkileşimi en aza indiren kapalı bir toplum. Arne Gunnar’ın Romsås’ta edinebileceği tek “arkadaşlar” genç bir çift: bir mağaza görevlisi ve eski hokey oyuncusu olan Bjørn Johnsen “ki tek ilgisi kiralayıp evdeki televizyonda kompulsif biçimde izlediği filmler” ve kitap boyunca neredeyse silik bir varlık olarak kalan eşi Yilva.
Bu çiftin dengesi, toplumda hüküm süren dengeye oldukça benziyor: diğerleri gibi karı koca da kendi dünyalarına kapanmış halde yaşıyorlar ( Amerikan rüyası filmleri ve hayaller). Bu durum Yilva alışıldık kalıbın dışına çıkıp “aktif” bir karaktere dönüşmeye karar vermeseydi sonsuza dek böyle de sürebilir gibi izleniyor. Bu karar, alışılmış gidişatta bir sapmaya, görünürdeki uyumda bir kırılmaya yol açıyor ve buradan kaçınılmaz olarak dram doğuyor. Coğrafyadan bağımsız kadınların kendi özgürlüklerini kazanma mücadelesi hep aynı gibi. Yilva’nın yaşama arzusu kitabın sonu açısından da çok dramatik.
Solstad’ın sunduğu böylesine donmuş bir gerçeklikte, rutinin dışında bir şeye yer yok gibi bir monotonluk var. Kaçış fikri, artık kabul edilemeyen bir hayattan sıyrılma umuduna ses verme düşüncesi bile tasavvur edilemiyor. Yaşama arzusu elbette sonuçsuz kalmıyor; ilk sonuç, başkalarıyla etkileşim kurma, ilişki geliştirme ve uzlaşma alışkanlığının yitirilmesi.
“Nüfuz Edilemezi Betimleme Girişimi”, 1980’lerin Norveç sosyalizmine giden yolunda neyin işlemediğini anlama çabası olarak okunabilir; ancak bu analiz çok derin görünmez ve gri bir tablo içinde en ufak bir ışık aralığı bile sunmadan statükoyu betimlemekle yetiniyor. Solstad’ın düzyazısı da bu iklime uyum sağlıyor: olayları düz, neredeyse tekdüze bir tonla anlatıyor. Sonuçta trajedi bile bir rutine dönüşüyor; her şeyi saran ve her sesi boğan aynı sisin içinde eriyip gidiyor.
Sıkı kurgulanmış, küçük ama çarpıcı bir roman ve bir aşk üçgeni; sınıf ayrımları, şehir planlaması ve Norveç sosyal demokrasisini zarif bir biçimde anlatıyor. Başlangıcı biraz sıkıcı gibi görünse de kitap hikayeye girmesiyle birlikte ciddi bir tempoda hızlanıyor. Alışılmadık sonuyla da zirveyi müthiş bir gerilimle yapıyor. Solstad, bir meta-katmanla baloyu açar gibi hikayeyi anlatmaya başlıyor; ardından yolunu şaşırmış bir mimarın hikâyesi, uykulu ve biraz hüzünlü bir banliyö ortamındaki bir apartman koridorunda adım adım açılıyor.
Romanın anlattığı hikâye, Dag Solstad’ın arkadaşı olan ve planlama direktörü olarak çalışan mimar Arne Gunnar Larsen’e odaklanıyor. Kırk yaşını yeni geçmiş, kısa süre önce eşinden ayrılmış olan Larsen, tasarımına bizzat katkıda bulunduğu bir banliyö semti olan Romsås’a taşınmaya karar veriyor ve deneyim orada başlıyor. Burada acı bir gerçekle de yüzleşiyor: insan ölçeğinde bir kasaba yaratma, insanları kabuklarından çıkarıp sosyalleşmeye teşvik etme fikrinin başarısızlığı.
Planlama sürecinde mimarların niyeti, fikirleri gerçeklikle buluşturmak; bu buluşmanın kapısını çok daha iddialı bir projeye, yani modern Norveç’in inşasına açacağını hayal etmek. Ancak pratikte olan, fikirlerle gerçekliğin buluşması değil, çarpışıp birbirlerini reddetmeleri olmuş; her biri kendi yoluna gitmiş. Sonuç olarak Gunnar Larsen ve diğer mimarların çabaları, insanların hayatlarını belirleyen ağır yalnızlık ve izolasyon perdesini aralamaya bile yetmemiş.
Başkahramanın şimdi yüzleşmek zorunda kaldığı şey, kendi evlerinin içine kapanmış, başkalarıyla olan etkileşimi en aza indiren kapalı bir toplum. Arne Gunnar’ın Romsås’ta edinebileceği tek “arkadaşlar” genç bir çift: bir mağaza görevlisi ve eski hokey oyuncusu olan Bjørn Johnsen “ki tek ilgisi kiralayıp evdeki televizyonda kompulsif biçimde izlediği filmler” ve kitap boyunca neredeyse silik bir varlık olarak kalan eşi Yilva.
Bu çiftin dengesi, toplumda hüküm süren dengeye oldukça benziyor: diğerleri gibi karı koca da kendi dünyalarına kapanmış halde yaşıyorlar ( Amerikan rüyası filmleri ve hayaller). Bu durum Yilva alışıldık kalıbın dışına çıkıp “aktif” bir karaktere dönüşmeye karar vermeseydi sonsuza dek böyle de sürebilir gibi izleniyor. Bu karar, alışılmış gidişatta bir sapmaya, görünürdeki uyumda bir kırılmaya yol açıyor ve buradan kaçınılmaz olarak dram doğuyor. Coğrafyadan bağımsız kadınların kendi özgürlüklerini kazanma mücadelesi hep aynı gibi. Yilva’nın yaşama arzusu kitabın sonu açısından da çok dramatik.
Solstad’ın sunduğu böylesine donmuş bir gerçeklikte, rutinin dışında bir şeye yer yok gibi bir monotonluk var. Kaçış fikri, artık kabul edilemeyen bir hayattan sıyrılma umuduna ses verme düşüncesi bile tasavvur edilemiyor. Yaşama arzusu elbette sonuçsuz kalmıyor; ilk sonuç, başkalarıyla etkileşim kurma, ilişki geliştirme ve uzlaşma alışkanlığının yitirilmesi.
“Nüfuz Edilemezi Betimleme Girişimi”, 1980’lerin Norveç sosyalizmine giden yolunda neyin işlemediğini anlama çabası olarak okunabilir; ancak bu analiz çok derin görünmez ve gri bir tablo içinde en ufak bir ışık aralığı bile sunmadan statükoyu betimlemekle yetiniyor. Solstad’ın düzyazısı da bu iklime uyum sağlıyor: olayları düz, neredeyse tekdüze bir tonla anlatıyor. Sonuçta trajedi bile bir rutine dönüşüyor; her şeyi saran ve her sesi boğan aynı sisin içinde eriyip gidiyor.
April 20, 2025
Dette er den dårligste Solstad-boka jeg har lest. Hvis du aldri har lest Solstad, er mange av de faste ingrediensene med her: Det foregår på Østlandet, hvor en intellektuell mann født i Sandefjord lever et utilfredsstillende liv i sosialdemokratiet, og foretar en omvendt klassereise til arbeiderklassen. Han forelsker seg i en vakker kvinne som objektiviseres i lange baner, og et rørende og noe desperat kjærlighetsdrama begynner. Det er også noen essayistiske partier, denne gangen om byutviklingens mangler i Oslo i etterkrigstiden - bokens beste sekvenser.
Boka har et livlig meta-anslag med forfatteren selv som deltar i handlingen, før hovedpersonen AG Larsen flytter fra Sankthanshaugen til Romsås (Oslo-bydeler begge to) og begynner sitt prosjekt om å leve et mer ekte liv der.
To tredeler ut i boka virker det som Solstad går tom for ideer eller energi, det er i alle fall ganske tomt på tanken, og boka etterlot meg med et stort skuldertrekk. Kun for Solstad-komplettister.
Boka har et livlig meta-anslag med forfatteren selv som deltar i handlingen, før hovedpersonen AG Larsen flytter fra Sankthanshaugen til Romsås (Oslo-bydeler begge to) og begynner sitt prosjekt om å leve et mer ekte liv der.
To tredeler ut i boka virker det som Solstad går tom for ideer eller energi, det er i alle fall ganske tomt på tanken, og boka etterlot meg med et stort skuldertrekk. Kun for Solstad-komplettister.
August 8, 2017
Il lato oscuro del paradiso scandinavo
Ci sono parole ricorrenti in questo libro di Dag Solstad (il suo primo tradotto in italiano): incomprensibile, indescrivibile, irrisolvibile. Lo stesso titolo indica precisamente la missione impossibile dell’autore: fare luce sul mistero della realtà norvegese, sul popolo stanziato nei sobborghi della capitale il quale si chiude in un asfittico e deprimente individualismo, nonostante i tentativi dell’intellighenzia (tra cui lo stesso protagonista del libro) di creare spazi sociali e comuni. Ma non è (o almeno, non solo) una triste allegoria sui sogni infranti del laburismo scandinavo questa opera: piuttosto assume subito un tono da viaggio esistenziale, in un atmosfera rarefatta e claustrofobica, costruita con una scrittura frammentata, polverizzata che ci porta in una dimensione quasi dislessica, distaccata e quasi impersonale. Le ripetizioni continue di eventi identici contribuiscono a portarci in uno spazio irreale, impalpabile, dove si passa da un quotidiano noioso ad un delitto agghiacciante. E la conclusione riecheggia il prologo: un urlo incontrollato dello scrittore stesso che si trova oppresso dalla amarezza di vedere vincere l’individualismo nella nazione che è divenuta patria della socialdemocrazia più avanzata.
Ci sono parole ricorrenti in questo libro di Dag Solstad (il suo primo tradotto in italiano): incomprensibile, indescrivibile, irrisolvibile. Lo stesso titolo indica precisamente la missione impossibile dell’autore: fare luce sul mistero della realtà norvegese, sul popolo stanziato nei sobborghi della capitale il quale si chiude in un asfittico e deprimente individualismo, nonostante i tentativi dell’intellighenzia (tra cui lo stesso protagonista del libro) di creare spazi sociali e comuni. Ma non è (o almeno, non solo) una triste allegoria sui sogni infranti del laburismo scandinavo questa opera: piuttosto assume subito un tono da viaggio esistenziale, in un atmosfera rarefatta e claustrofobica, costruita con una scrittura frammentata, polverizzata che ci porta in una dimensione quasi dislessica, distaccata e quasi impersonale. Le ripetizioni continue di eventi identici contribuiscono a portarci in uno spazio irreale, impalpabile, dove si passa da un quotidiano noioso ad un delitto agghiacciante. E la conclusione riecheggia il prologo: un urlo incontrollato dello scrittore stesso che si trova oppresso dalla amarezza di vedere vincere l’individualismo nella nazione che è divenuta patria della socialdemocrazia più avanzata.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 17, 2024
En fin läsupplevelse som vrider och vänder på varje beståndsdel. Solstad har ett väldigt skevt och härligt sätt att berätta en fängslande historia, som egentligen handlar om något annat. Om det moderna samhället och om relationer människor emellan. Om idealism och realism. Och om skuld och ensamhet.
September 27, 2025
Mitt første møte med Dag Solstad sine bøker skuffa ikkje. Ei bok der eg kjenner på at eg vert gripe av karakterane, av historia, av oppbygninga og spenningstoppane. Heilt fantastisk lesning.
Den startar litt keisam, skal seiast. Så tek boka fart i eit vanvittig tempo. Kjenst som ei bok Solstad byrja på edru før han fann ut at han ville ha ein dram eller to.
Ein litt spesiell slutt.
Den startar litt keisam, skal seiast. Så tek boka fart i eit vanvittig tempo. Kjenst som ei bok Solstad byrja på edru før han fann ut at han ville ha ein dram eller to.
Ein litt spesiell slutt.
December 12, 2025
Stramt disponeret lille knaldroman og trekantsdrama, der elegant kommer omkring klasseskel, byplanlægning og norsk socialdemokratisme. Solstad åbner ballet med et metalag, inden historien om en arkitekt på afveje folder sig ud i en opgang fra et søvnigt og småtrist forstadsmiljø.
January 2, 2025
Forsto ikke helt meningen med siste delen av boken.
April 13, 2025
AG Larsen er en virkelig forferdelig venn…
May 4, 2025
endelig…
December 29, 2023
Liker formen godt. Storyen var medium.
May 6, 2017
Let's imagine a brand new town which has been drawn, planned, built. This brand new town is connected to the dynamic capitol city by public transports and large roads. Here there are nice parks, big squares, pedestrian paths where people are supposed to walk, meet each other, talk.
But it doesn't happens. The young inhabitants don't have any intention to socialize. Why they don't? Lack of interests? Fear? Apathy?
Is it possible that this self declared 'enlighted public architecture' has failed, becoming just a comfortable box of selfish and individual family lives?
An original point of view on the rise and fall of an idea in an 80s utopian suburb in the rich, calm and bored Norway.
PS: For those who are not familiar with the exotic Norwegian bokmaal, the long title of this novel means
"An attempt to describe the impenetrable"
But it doesn't happens. The young inhabitants don't have any intention to socialize. Why they don't? Lack of interests? Fear? Apathy?
Is it possible that this self declared 'enlighted public architecture' has failed, becoming just a comfortable box of selfish and individual family lives?
An original point of view on the rise and fall of an idea in an 80s utopian suburb in the rich, calm and bored Norway.
PS: For those who are not familiar with the exotic Norwegian bokmaal, the long title of this novel means
"An attempt to describe the impenetrable"
July 28, 2015
Eg synst dette var litt pussig og kjedeleg i starten, men så tok det litt av kan ein seie.
October 3, 2017
Ensomhet. Egoisme. Følelsen av å være en del av noe. Lengsel. Eller?
Kriminalroman? Drama? Sosialrealisme? Nei, Dag Solstad er og forblir en forfatter jeg ikke får taket på.
Kriminalroman? Drama? Sosialrealisme? Nei, Dag Solstad er og forblir en forfatter jeg ikke får taket på.
Displaying 1 - 20 of 20 reviews