رساله قشیریه

by عبد الکریم بن هوازن قشیرى قوچانی, بدیع‌الزمان فروزانفر (مترجم)

چاپ ۱۳۴۵
رساله قشیریه نامه یا پیامی است که قشیری آن را به صوفیان شهرهای اسلام فرستاده است و علت نوشتن آن ظهور فساد در طریقت و انحراف صوفی نمایان از آداب و سنن مشایخ پیشین و ظهور مدعیان دور از حقیقت و دروغین بوده، و مصنف در مقدمه، این مطلب را از روی سوز و گداز شرح داده است.
این کتاب که یکی از مآخذ و اسناد مهم و معتبر تصوف است مشتمل بر عقاید صوفیان و بیان معرفت و محبت و شوق و وظایف مرید و مراد و اثبات کرامات اولیا و احوال صوفیان است و کسانی که بخواهند از اصول طریقت یا تاریخ تصوف اصطلاحات صوفیان اطلاع درست و مستند داشته باشند از مطالعه این کتاب و مراجعه بدان هرگز بی نیاز نخواهند بود.

918 pages, Hardcover

Published April 1, 1995

Reviews

[Iam._.Haniiii · Rating 3 out of 5]

از نظر تخصصی بخواهم بگویم کتاب گیرایی بود و بسیار فنی که داستان های جالبی از مشایخ و عارفان در آن ذکر شده بود و برای من ادبیاتی سرشار از نکته های بسیار بود ... اما در روند نوشتاری داستان های اغراق آمیزی هم آمده بود که به نظرم اگرچه نشات گرفته از واقعیت بود(شاید هم واقعی) اما مرا جذب خود نکرد ...
کتاب همه پسند نیست اما برای کسانیکه به مباحث عرفانی علاقه دارند آن را پیشنهاد می کنم.

[Mansour · Rating 4 out of 5]

پیری از آفتاب پرسید: امروز بر هیچ اندوهگینی تافتی؟

[Mind · Rating 3 out of 5]

نمونه نثر زیبای فارسی کتاب:

ذالنون‌مصری می گوید سه چیز است علامت اخلاص، یکی آنکه مدح و ذمّ عام نزدیک او یکی باشد و دیگر آنکه روُیت اعمال فراموش کند و سوم در آخرت، عمل خویش هیچ نبیند. ابوعثمان می گوید اخلاص، نسیان خلق بود به دوام‌نظر به خالق.

رساله قشیریه اثر ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری یکی از مهمترین کتب عرفان و تصوف در قرن پنجم هجری می‌باشد. این رساله، بنا به گفتهٔ قشیری برای مریدان و صوفیان مبتدی نوشته شده و علت نگارش آن، ظهور فساد در طریقت ذکر شده‌است.