ความรักเจ้าขา

ความรักเจ้าขา #1

by ดวงตะวัน

นกฮูกมีความปรารถนาสองอย่างเมื่อเรียนจบกลับมาจากเมืองนอก คือหนึ่ง หล่อนฝันอยากเป็นนักเขียนนิยาย และสอง หล่อนอยากออกไปใช้ชีวิตอิสระนอกบ้านพ้นไปจากอ้อมอกของพ่อ แม่ และยาย

แน่นอน ไม่มีใครยอม ! นาทและเบญจางค์ พ่อและแม่ของหล่อนแม้หย่ากันแล้วก็ตาม แต่ไม่มีใครยอมปล่อยมือจากลูกสาวดุจคนที่ต้องการ “แข่ง” กันอยู่ในที แต่ในที่สุด นกฮูกก็บินออกจากกรงได้ด้วยความช่วยเหลือของคุณชูศรี ผู้เป็นยายที่ตัดสินใจให้หลานสาวไปใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านซึ่งเธอและ “กิ๊ก” ของเธอ ตั้งใจจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในบั้นปลาย

ที่บ้านหลังนั้น นกฮูกได้พบคนในวงการหนังสืออีกสองคน คือ เจ๊โย นักเขียนสาวใหญ่ และปลาวาฬ ชายหนุ่มที่บอกว่าตนเองเป็นเมสเซ็นเจอร์อยู่ที่สำนักพิมพ์เก่าแก่ชื่อ สีทันดร

แต่อย่าคิดว่าการก้าวออกมาใช้ชีวิตตามสไตล์คนเมืองรุ่นใหม่อย่างที่เรียกกันว่า Urban tribe จะทำให้พ่อแม่ยอมปล่อยมือจากลูกสาวได้ง่ายๆ และเส้นทางการเป็นนักเขียนนิยายของนกฮูกจะสวยงามหวานหอมดุจปูด้วยกลีบกุหลาบ

ที่แย่ไปกว่านั้น ปัญหาสารพัดสารพันที่ว่าที่นักเขียนสาวพบเผชิญ ทั้งปัญหาเรื่องค่าลิขสิทธิ์ การลอกและขโมยพล็อต ฯลฯ นั้น นกฮูกได้รู้ในที่สุดว่ามันเป็นปัญหาเดียวกับเรื่องรัก ...รักที่กำลังงอกงามระหว่างหล่อนกับปลาวาฬ

ปลาวาฬเป็นคนขโมยต้นฉบับนิยายเรื่องแรกในชีวิตของหล่อนไปให้ “นู๋เจน” นักเขียนสาวดาวรุ่ง แฟนของเขา !

และเพราะปัญหางานที่กลายเป็นเรื่องเดียวกับเรื่องรักนี่เองที่ทำให้ปลาวาฬจำเป็นต้องเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงว่าเขาคือใคร

...งานลุล่วง แต่...รักกลับไม่คลี่คลาย ยิ่งขมวดปมยุ่งเหยิงกว่าเดิม เมื่อปลาวาฬและนกฮูกได้รู้ว่า ยังมีใครอีกคนที่อยู่ข้างหลังและชักเชิดเรื่องรักระหว่างเขากับหล่อนตลอดมา

ทางออกของเรื่องรักนี้จะเป็นเช่นไร โปรดติดตามใน “ความรักเจ้าขา”

591 pages, Paperback

First published February 1, 2007

About the author

ชื่อจริง ขวัญใจ เอมใจ
นามปากกา ดวงตะวัน (เขียนนิยาย)
ดาราราย , ดาวกระจาย (เมื่อเขียนวรรณกรรมเยาวชน)


การศึกษา
ระดับประถมศึกษา โรงเรียนศรีอุลัย
ระดับมัธยมศึกษา โรงเรียนสุวรรณารามวิทยาคม
ระดับอุดมศึกษา คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

การทำงาน
ปี 2532-2542 ทำงานเป็นนักเขียนประจำกองบรรณาธิการ นิตยสาร “สารคดี”
ปี 2536-2537 เริ่มต้นเขียนนิยายเรื่องแรก คือ ภูแสนดาว
ปี 2542 ลาออกจากงานประจำที่นิตยสารสารคดี เพื่อเขียนนิยาย
ปี 2549-ปัจจุบัน ก่อตั้งสำนักพิมพ์ของตัวเองในชื่อ “สำนักพิมพ์ดวงตะวัน” โดยมีจุดมุ่งหมายหลักคือการจัดพิมพ์นิยาย ทั้งหมดของ “ดวงตะวัน”


รางวัล
ปี 2544 ผลงานนวนิยายเรื่องแรก คือ ภูแสนดาว ได้รับรางวัลชมเชยจากการประกวดหนังสือดีเด่น ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ
ปี 2544 ผลงานวรรณกรรมเยาวชนสองเรื่องแรกที่เขียน คือ “เด็กหญิงนางฟ้า”และ “ส้มสีม่วง” ได้รับรางวัลชนะเลิศ รางวัลนายอินทร์อะวอร์ดทั้งสองเรื่อง
ปี 2545 ผลงานสารคดีเรื่อง “คนเล็กๆ” ได้รับรางวัลชมเชยจากการประกวดหนังสือดีเด่น ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ
ปี 2547 วรรณกรรมเยาวชนเรื่อง “ดินสอสีในหิมพานต์” ได้รับรางวัลดวงดาว (จัดโดย กระทรวง ICT)
ปี 2547 วรรณกรรมเยาวชนเรื่อง “เด็กหญิงนางฟ้า” ได้รับรางวัลจากมูลนิธิหนังสือเพื่อเด็ก หรือ Thai IBBY

ผลงาน
ผลงาน นิยาย 45 เรื่อง
วรรณกรรมเยาวชน 2 เรื่อง
สารคดี 1 เรื่อง

Reviews

[Clairdenoon · Rating 5 out of 5]

สนุกน่ารักหวานๆแทรกเป็นระยะมีข้อคิดแล้วก็มุกฮากระจายตามสไตล์ไรท์เตอร์ค่ะ(เวลาอ่านนิยายคุณดวงตะวันจะรู้สึกสโลว์ไลฟ์ขึ้นมาเลยทีเดียวต้องค่อยๆละเลียดอ่านอย่าเร่งมากเดี๋ยวเข้าไม่ถึงมุกค่ะ^0^)
...และที่ทำให้ชื่นมื่น..หัวใจฟูฟินก็ปลาวาฬพระเอกเรื่องนี้แหละค่ะ♡
...ปลาวาฬหนุ่มหล่อรูปร่างพอดีๆสกินเฮดวาจากวงติงนิดๆเกรียนหน่อยๆแต่น่ารัดเอ๊ยน่ารักสุดๆค่ะ
..อาชีพขับรถซาเล้ง,ส่งเอกสาร,คนขับรถท่านประธาน,บรรณาธิการสนพ.(รึป่าว...อันนี้คือสิ่งลี้ลับของเรื่องที่ไม่สามารถสปอยได้แต่ไม่ยากเกินจะเดาค่ะ)อ่านได้เรื่อยๆเพลินๆค่ะ...เจ๊โยยิงมุกกระหน่ำซูยายนางเอกก็ขำแบบแบ๊วๆ
......ซีนที่ชอบ♡คือซีนที่ปลาวาฬคิดในใจกับนกฮูกค่ะคิดอะไรๆได้น่ารักกุ๊กกิ๊กมาก♡
...โดยเฉพาะซีนที่ปลาวาฬเห็นนกฮูกนอนหนุนตักเจ๊โยแล้วคิดในใจฝันอยากจะมีโมเมนท์แบบนี้กับนกฮูกบ้าง
...แล้วในที่สุดซีนตอนจบของเรื่องนี้ก็คือ...นกฮูกนอนหนุนตักปลาวาฬค่ะ...อร๊ายยย...น่าร๊ากค่ะ^^

[Jidapa · Rating 4 out of 5]

เรื่องราวเบาๆ น่ารัก ของคนในวงการหนังสือ ภาษาสละสลวยสำนวนดีเยี่ยม ขอหักคะแนนตรงเนื้อเรื่องมีน้ำเยอะไปนิด บทสนทนาแบบตลกๆแซวกันไปอำกันมามีเยอะมากจนอ่านข้ามๆไปบ้าง แต่ความหวานความน่ารักก็กุ๊กกิ๊กจิกหมอนได้เลย

[Lily 百合花 · Rating 5 out of 5]

ชื่อเรื่อง – ความรักเจ้าขา
ผู้แต่ง – ดวงตะวัน


ตัวละคร
นาบุญ (นกฮูก, ฮูก) อายุ 21 ปี
จักรวาล (ปลาวาฬ, วาฬ) อายุ 27 ปี
โยทะกา (เจ๊โย) อายุ 39 ปี


รีวิวหลังอ่าน

เป็นเรื่องที่ได้อ่านรอบครึ่ง กร๊ากกก คืองี้ตอนหนังสือออกมาตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ 2550 สมัยเราเรียนปี 1 นี่แหละ เราก็ได้ซื้อมาอ่าน และอ่านค้างไว้ที่หน้า 396 คือแกรรรรร อีกนิดจะจบแล้ว แต่ไม่เว้ยยย ก็อ่านค้างไว้แบบนั้นมา 13 ปี รู้สึกตอนนั้นไม่อยากอ่านต่อ เพราะไม่อยากปวดใจไปกับนกฮูก แบบว่าทำไมปลาวาฬใจร้ายจัง ปิดบังความจริงอยู่ได้ แล้วเป็นไงล่ะ ทำใจไม่ได้นานถึง 13 ปีเลยนะเอ็ง

ทีนี้จะอ่านต่อก็คงจะงงแน่ๆ ก็เอ็งดองไว้ตั้ง 13 ปี ฮ่าๆ จากสมัยที่มี MSN จนมาถึงตอนที่ MSN ไม่มีอีกต่อไปแล้ว ก็ต้องอ่านใหม่สิคะ ฮ่าๆ แต่ที่แน่ๆ เราจำนกฮูกกับปลาวาฬได้อยู่แล้ว ชื่อตัวละครโดดเด่นจะตาย ไหนจะเจ๊โยที่ฮาตลอด นี่ขำตัวเองมาก กว่าจะได้อ่านอีกทีคือทำงานมาแล้วเกือบสิบปี เอิ๊กๆๆๆ

ด้วยความที่เล่มพิมพ์ครั้งแรกยังอยู่แหละ แต่อยู่ที่บ้านที่ไม่ได้กลับไปหลายปีแล้ว หนังสือก็กองๆ ไว้อยู่ในลัง เลยทำให้ต้องหามาอ่านต่อ ก็เลยจัดการยืมที่ TK Park นี่เจ้าหน้าที่ก็ต้องขึ้นไปเอาให้ที่ชั้น 7 นะ เพราะว่าที่ชั้น 6 พื้นที่วางหนังสือไม่พอไง เราก็เลยได้ฉบับตีพิมพ์ครั้งที่ 5 มาอ่านให้จบจนได้ในปีที่ 13 นี้ ฮ่าๆๆ

จริงๆ ก็ดีนะที่ดองนาน เอิ๊กๆ พอได้มาอ่านตอนนี้ก็ยังรู้สึกชอบมากๆ และคิดถึง MSN สุดหัวใจเลยจ้าาา MSN ที่ทำให้เราพิมพ์คีย์บอร์ดโดยไม่มองแป้นได้โดยไม่รู้ตัว ทำให้พิมพ์ไวสุดๆ แบบเรียกได้ว่าพิมพ์เร็วกว่าเขียนแน่นอน ฮ่าๆ ชอบโหมดสั่นจอด้วยไรงี้ สนุกสนานมาก แต่ทั้งหมดก็เป็นได้แค่ความทรงจำ เพราะไม่มีอีกแล้วนั่นเอง

อีกประเด็นที่โคตรชอบคือเรื่องราวเกี่ยวกับวงการหนังสือไง ทีนี้เวลาอ่านตัวละครเม้าท์มอยพูดถึงค่าจ้างพวกงานพิสูจน์อักษร งานเขียน บลาๆ ทำให้รู้สึกเอิ๊กๆๆ ก็เออไม่ได้เยอะ ถ้าไม่ได้มีใจรักจริงก็คงยากที่จะดำรงชีวิตได้จริงๆ แบบทำจนตาจะหลุดได้มาแบบว่าเลือดตาแทบกระเด็นของจริงเลย อ่านไปก็อินไปกับตัวละครนั่นแหละ

จริงๆ เกือบจะชอบจักรวาลหรือปลาวาฬแบบขั้นสุดล่ะ ถ้าไม่มัวแต่ปิดบังความจริงจนทำให้เรื่องเลวร้ายกว่าเดิมไปอีก คือก็เข้าใจนะว่าตัวเขาเองก็โดนปิดบังความจริงมาอีกทีเหมือนกัน แต่ทุกอย่างก็ดูสมเหตุสมผล เลยให้อภัยก็ได้ ฮ่าๆ

สีสันของเรื่องคือเจ๊โย คือแบบฮามาก คำพูดฮาๆ เยอะมากจริงๆ อ่านไปขำไปตลอดเวลา เก๊กฮวยเพื่อนของนกฮูกก็น่ารัก ขำยายชูศรีด้วย ที่บอกว่าห้ามเรียกยาย ให้เรียกซู มาจากซูฉี ฮ่าๆๆๆๆ ตลกมากจริงๆ คุณยายที่ไม่ยอมแก่เลย

เป็นเรื่องที่รวมความคิดถึง MSN เป็นเรื่องที่เอ่ยถึงวงการหนังสือซึ่งเรารักมาก และอยากจะทำงานในวงการนี้มากมาย ไหนจะมีตัวละครที่น่ารักมากมายอยู่ในเรื่อง เลยอ่านไปอมยิ้มไปตลอด ผ่านมา 13 ปีก็ไม่รู้หรอกว่ามีเรื่องของเก๊กฮวยแยกออกมาไหม แต่ก็อยากให้มีอยู่นะ ฮ่าๆๆๆ

ถึงบางอย่างในเรื่องจะไม่มีอีกแล้ว แต่การอ่านเรื่องนี้ในตอนนี้ ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเรื่องนี้เก่าหรือเชยเลย กลับรู้สึกล้ำสมัยด้วยซ้ำ แบบว่าอ่านได้ตลอดแหละ อ่านไปก็อยากให้ MSN กลับมาอีกครั้งจริงๆ นะ ^_^

ชอบที่เรื่องราวมีพูดถึงพ่อแม่ของนกฮูกว่าเลี้ยงดูลูกแบบสุดโต่งจนเกินไป จนเด็กสาวก็โหยหาอิสระเหลือเกิน ขำสุดก็คือยายซูบอกว่าถ้าไม่ชอบปลาวาฬก็แค่เขี่ยทิ้งไปซะ ฮ่าๆๆๆ ทำเหมือนเขี่ยทิ้งไปได้ง่ายๆ ปลาวาฬออกจะน่ารักขนาดนี้

แอบเสียดายหน่อยๆ ที่ตอนจบจบแค่นั้น น่าจะมีต่ออีกนิดจริงๆ และอยากให้ตัดช่วงดราม่าไม่เข้าใจกันทิ้งไปด้วยซ้ำ อ่านแล้วหน่วงจนดองมา 13 ปีไงล่ะเธอว์ๆๆๆ

เอาเป็นว่าเป็นเรื่องที่แนะนำจริงๆ ค่ะ แม้คนแนะนำอย่างเราจะดองมา 13 ปี แต่สุดท้ายอ่านจบก็ยังรักเรื่องนี้อยู่ดี รักมากมายนะเรื่องความรักเจ้าขา อยากเจอคนน่ารักแบบปลาวาฬบ้างจัง ยายแบบซูก็น่ารักที่สุดเลย อิอิ

[สปอยล์]

นาบุญหรือนกฮูกกลับจากเมืองนอกหลังจากอยู่กับพ่อมา 5 ปี พ่อเธอกับแม่เธอหย่ากันมานานแล้ว โดยบ้านที่เมืองไทยเธอมีเบญจางค์ผู้เป็นแม่ และชูศรีผู้เป็นยาย โดยชูศรีไม่ยอมให้เรียกยาย ให้เรียกซู มาจากซูฉี ฮ่าๆ นกฮูกไม่อยากอยู่บ้าน เพราะอยากเป็นนักเขียนนิยาย ตั้งใจจะออกไปหาที่อยู่อยู่เองข้างนอก ซูเลยเสนอบ้านของกิ๊กตัวเอง

นกฮูกไปดูแล้วถูกใจก็เลยโอเค ตอนแรกเบญจางค์จะไม่ยอม คนเป็นพ่อที่ชื่อนาทก็ไม่ยอมเหมือนกันนะ แต่สุดท้ายก็ห้ามนกฮูกไม่ได้ นกฮูกได้เจอกับเจ๊โยทะกา นักเขียนในนามปากกาเดียวกันนี่แหละที่บ้านพักหลังนั้น โดยโยทะกาโดนเรียกเก็บเงินค่าเช่าห้องที่ค้างมาสองเดือน แต่นกฮูกก็อ้างว่าเจ๊โยเป็นลูกคนใหญ่คนโต เลยไม่โดนเก็บ และอยู่ต่อได้ ฮ่าๆ

นกฮูกไปซื้อของที่ซูเปอร์ได้เห็นผู้ชายตัดผมสกินเฮดซื้อผ้าอนามัย แล้วเรียกแฟนว่าเจ๊ในโทรศัพท์ (ก็ปลาวาฬแหละ) ก็แอบชอบนะ แต่ก็ตัดใจ เพราะถือว่ามีแฟนแล้ว ฮ่าๆ พอกลับมาไม่นานเข้าห้องน้ำ ดันป๊ะกับปลาวาฬ เพื่อนร่วมบ้านอีกคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน นกฮูกคิดว่าปลาวาฬเป็นคนร้ายก็จะฟาดให้ตายเลย เจ๊โยมาห้ามทัน หลังจากนั้นก็แนะนำตัวกันไป

แรกๆ นกฮูกเขียนนิยายแทบไ���่ได้เลย มีเพื่อนสนิทชื่อเก๊กฮวยทำงานพิสูจน์อักษรของสำนักพิมพ์สีทันดร ก็บ่นๆ นะว่าเวลามีคำผิดโดนหักคำละ 50 บาท แต่เวลาตรวจงานคือยกละ 200 บาทเท่านั้น แล้วงานของยัยนู๋เจนที่เป็นนักเขียนใหม่ชื่อดังก็ห้ามแก้คำผิดด้วย แต่พอมีคำผิดออกมาเก๊กฮวยก็รับเละไป เก๊กฮวยแนะนำให้นกฮูกส่งงานเขียนไปให้เขตแดน บรรณาธิการของที่นี่ ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนด้วย

จักรวาลทำตัวลึกลับจนนกฮูกสงสัยว่าจะไม่ใช่เมสเซนเจอร์หรือเปล่า บางทีก็อ้างว่าเป็นเด็กส่งเอกสารบ้างล่ะ อ้างว่าเป็นซาเล้งบ้างล่ะ แต่จะมีช่วงที่นั่งดูละครแล้วจดบทในละครมาเทียบกับนิยายเล่มแรกของนู๋เจน แล้วก็มักจะอ่านเอกสารเยอะๆ รวมถึงเห็นมือถือมีสายเรียกเข้าจากผู้หญิงที่ชื่อว่าเจ ทำให้คิดว่าเจคือนู๋เจนไรงี้

อยู่กันไปนานๆ เข้าสองหนุ่มสาวก็ปิ๊งๆ กันนะ แต่นกฮูกรู้สึกเลยว่าปลาวาฬมีความลับมากมาย เจ๊โยก็ฮาตลอด เรียกได้ว่าสามคนนี้อยู่ด้วยกันคือสนุกสนานกันมาก ระหว่างนี้นกฮูกก็สงสัยว่าเขตแดนกับปลาวาฬคือคนๆ เดียวกัน นัดเขตแดนทีไรไม่เคยได้เจอตัว ส่วนโยทะกากลับได้คุยผ่านทางโทรศัพท์แบบว่าโดนหักรายได้เหลือแค่ 5% เพราะโดนหักที่ว่าแนวไม่ตลาด แล้วก็จะหักไปบริจาคไรงี้

ซูแนะนำบรรณาธิการให้นกฮูก MSN ไปคุยด้วย ก็ได้คุยกันโดยใช้ชื่อว่าเอ็ม ทำให้นกฮูกเผลอคิดว่าหรือนี่คือปลาวาฬ แต่จริงๆ คนนี้ให้คำแนะนำ และมักจะพูดจาแบบคนแก่ จริงๆ ก็คือคุณมหรรณพ กิ๊กซูนั่นเอง โดยเป็นคุณตาของจักรวาล แต่มารู้ความจริงกันทีหลังนะ นกฮูกก็เขียนไปได้เยอะมาก แบบว่าก็เอาเรื่องของตัวเองกับปลาวาฬมาเขียนนั่นแหละ

แม่ส่งคนชื่อปุรณะมาจีบ แต่นกฮูกก็หาทางกำจัดไปได้ เพราะจริงๆ แล้วคนนี้ชอบเจน และเป็นแฟนกับเจนมาก่อน แต่ถูกเจนทิ้งไป ต่อมาพ่อส่งทิมทองมาจีบ และทำท่าลวนลามด้วยนะ จนจักรวาลต้องมาช่วยไว้ นกฮูกบอกกับพ่อว่าจักรวาลคือเจ๊ลูกปลาที่จะผ่าตัดแปลงเพศเร็วๆ นี้ พ่อเลยให้อยู่บ้านเดียวกันได้

สามคนไปเที่ยวทะเลด้วยกันที่เสม็ด ความรักก็สุกงอมเต็มที่ มีเล่นน้ำด้วยกัน ปลาวาฬจูบนกฮูก แล้วจู่ๆ ก็กลับมาก่อนกำหนดเที่ยว เพราะญาติปลาวาฬป่วย ก็คุณตานั่นแหละ แต่นกฮูกเข้าใจผิดไปไกลว่าปลาวาฬมีคนรักชื่อเจ แล้วไหนจะเคยเจอที่สำนักพิมพ์ตอนส่งผลงาน 20 บทแรกให้เขตแดน ว่าจริงๆ แล้วจักรวาลคือบรรณาธิการ และรู้จักกับเจนหรือจามีกรด้วย

จักรวาลยังไม่พร้อมจะบอกว่าตัวเองคือใครให้นกฮูกรู้ เพราะต้องการเปิดโปงคนที่โกงสำนักพิมพ์ของเขา พ่อแม่ของเขาเสียจากอุบัติเหตุ ตอนนี้คนที่ดูแลสำนักพิมพ์ก็คือคุณตากับคุณจอมสุรางค์ พี่สาวของพ่อ ป้าจอมมักจะแนะนำให้เจนมาสนิทสนมกับเขา แล้วก็อยากจะให้หมั้นกันไรงี้ เจนก็ไม่รู้หรอกว่าปลาวาฬคือเจ้าของ ก็คิดว่าเป็นแค่พี่บอกอเท่านั้น แต่ก็สนใจอยากจีบไรงี้

จักรวาลหลบหน้านกฮูกเพื่อทำใจว่าจะบอกความจริงทั้งหมดยังไงไม่ให้เธอโกรธดี ดูจากนิสัยก็รู้ว่าถ้ารู้ความจริง จะทำให้โกรธจนหนีหายไปแน่ๆ แต่ก็ยังไม่พร้อมบอกใคร เพราะว่าต้องการเปิดโฉมหน้าคนโกงสำนักพิมพ์ไง

ต่อมาจักรวาลเพิ่งรู้ว่านกฮูกคือหลานซู หลังจากที่ได้กลับไปหาตาแล้วเจอกับซูด้วย จริงๆ คือสนิทกับซูมานานแล้ว และเรียกว่าเจที่รักของแบรด พอตาหลุดปากบอกว่ารู้จักกับนกฮูกเป็นไงบ้าง จักรวาลก็งงๆ แบบว่าผมไม่รู้จักหลานซูนะ พอรู้ว่าเป็นนกฮูกก็ตกใจ แล้วก็ไม่รู้จะบอกความจริงยังไงกับเธอดี ส่วนซูก็บอกว่าส่งปลาวาฬเข้าประกวดด้วยไงล่ะ ลืมเล่าว่าระหว่างเที่ยวทะเลก็มีรูปหลุดจูบกันของนักเขียนกับบอกอ ก็คือเขตแดนกับเจนนี่แหละ

นกฮูกเจอว่านิยายในบล็อกเจนเหมือนนิยายเธอแบบเป๊ะๆ ไม่มีการปรับอะไรเลยนะ ก็โกรธและคิดว่าปลาวาฬทำ ปลาวาฬได้อ่านนิยายก็แอบอมยิ้ม แต่ก็เครียดนะ ก็เลยหาทางช่วยสุดชีวิตเพื่อจัดการกับเขตแดน จนวันหนึ่งเหมือนจะสืบได้จากปุรณะ เลยทำให้รู้ว่าเขตแดนกับเจนอยู่ด้วยกันที่คอนโดไหน เพราะว่าปุรณะเจ็บจนตามไปถ่ายรูปทะเลทำให้มีภาพหลุดไง

จักรวาลให้ซูจัดการบอกให้เบญจางค์นัดให้ เลยได้เจอตัวปุรณะที่บ้านเบญจางค์ จากเหตุการณ์นี้ทำให้ได้เจอพ่อนกฮูกด้วย และความจริงก็เปิดเผยกับพ่อแม่นกฮูกว่าคนนี้ซูส่งประกวด ฮ่าๆ จักรวาลเลยเข้าทางผู้ใหญ่จองนกฮูกไว้ก่อนเลย

ทีนี้พอรู้ที่อยู่ที่ๆ เขตแดนอยู่ นกฮูกก็บอกเจ๊โย แล้วเจ๊โยก็บอกเก๊กฮวย คือพอได้เจอกันก็สนิทกันและรีบให้ตามไป เก๊กฮวยบอกเจษ เพื่อนที่ทำปกแล้วโดนหักเงินอะไรสักอย่างไปพันนึง (ลืมเล่าว่าเก๊กฮวยพลาดเจอกับปลาวาฬที่บ้านหลายครั้ง พอมาเห็นที่ทำงานก็แอบปลื้ม แล้วตื่นเต้นตอนรู้ว่าเด็กส่งเอกสารจริงๆ แล้วคือบรรณาธิการ แต่นกฮูกไม่รู้ว่าคือคนเดียวกันกับปลาวาฬของเธอ)

ทั้งหมดไปรุมเขตแดน เขตแดนกับเจนอาละวาดประมาณว่าจักรวาลเป็นใคร มีหลักฐานอะไรมากล่าวหากัน จนสุดท้ายจักรวาลก็บอกว่าข้านี่แหละเจ้าของสำนักพิมพ์ ข้าจะไม่ยอมให้ทำลายสิ่งที่พ่อแม่ข้าสร้างมา นกฮูกตกใจและเสียใจมากที่เขาไม่เคยบอกความจริงเธอ ส่วนเขตแดนโดนข้อหาฉ้อโกงบริษัท เจนโดนสั่งแบนห้ามเขียนนิยายออกมาอีกห้าปี เพราะลอกละครกับลอกผลงานของนกฮูก

นกฮูกจะไปคุยกับแม่ แต่แม่ก็ทักขึ้นมาว่าปลาวาฬจะมาหมั้นด้วยเหรอไรงี้ แบบเจอพ่อแม่แล้วนะ แล้วทีนี้จังหวะนรกมาก เพราะซูโทรหาปลาวาฬ นกฮูกรับเข้าเลยรู้ว่าเจที่ว่าก็คือซูนั่นเอง เลยโกรธจนหนีไปเสม็ดแบบไม่บอกใคร แม่ร้อนใจว่าลูกบอกว่าจะมาหาแล้วหายไป จักรวาลก็ตามหาไม่เจอว่านกฮูกไปไหน

สุดท้ายคุณตาก็ออนเอ็มคุยกันกับนกฮูก แล้วบอกว่าจริงๆ คือใคร และบอกว่าซูนั่งข้างๆ ร้องไห้อยู่ ซูเขียนข้อความบอกว่าถ้าไม่โอเคกับปลาวาฬก็แค่เขี่ยทิ้งไปไง แต่นกฮูกรักไปแล้วไงล่ะ ช่วงที่เจ็บที่ใจก็เขียนฉากเศร้าๆ ให้ปลาเก๋าและกาเหว่าเยอะแยะเลย ฮ่าๆ สุดท้ายซูก็ยอมช่วยนกฮูกด้วยการบอกรหัสผ่านของ MSN ของเจนั่นเอง

จริงๆ รหัสผ่านนี้ฮามากเลยนะ เพราะสองตายายต้องฝึกเล่น MSN โดยปลาวาฬสอน ก็เลยเป็นรหัสผ่านง่ายๆ เช่น i_love_j i_love_m ไรงี้ เลยทำให้นกฮูกเข้าใจผิดมานานว่าปลาวาฬรักเจ เพราะตอนนั้นใช้เครื่องปลาวาฬตอนไปทะเลด้วยกันในการทำงานไง แบบเอาคอมไปเครื่องเดียว ส่วนสองตายายเคยคบกันมาก่อนตอนหนุ่มสาวแล้วเลิกกันไป พอแต่งงานแล้วต่างคนต่างกลับมาเจอกันตอนแก่ ตอนที่คู่ชีวิตจากไปแล้ว ก็ได้หวนกลับมาคบกันอีกครั้ง

นกฮูกปลอมเป็นเจ ฮ่าๆ คุย MSN กับปลาวาฬ จนปลาวาฬเอะใจเลยโทรหาเจ เลยรู้ว่าจริงๆ แล้วคนที่คุยเอ็มด้วยคือนกฮูก ก็เลยรีบไปหา เพราะเดาได้จากคำพูดที่หลุดมาเยอะเลย ก็เลยไปหาถึงที่ ตามง้อ นกฮูกใจอ่อนเร็วมาก เพราะพอเจอกันได้กอดก็หายโกรธแล้ว ฮ่าๆ เจ๊โยโทรมาคุยด้วย สรุปว่าลงเอยด้วยดี ตลกสุดคือเจ๊โยบอกว่าขอซื้อมุกนี้เลย จักรวาลระหว่างที่ขับรถมาหานกฮูก ได้ส่งข้อความไปขอหมั้นนกฮูกกับพ่อแม่ของนกฮูก ฮ่าๆๆๆ

ครั้งที่ 1
เดือนกุมภาพันธ์ 2550 ตั้งแต่หนังสือออกมานั่นแหละ เรามีฉบับพิมพ์ครั้งที่ 1 แต่อยู่ที่บ้าน อ่านถึงหน้า 396 แน่นอนว่าผ่านไป 13 ปี เราก็ต้องอ่านใหม่ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้วก็ได้แต่ยืมหนังสือจาก TK Park ที่ตีพิมพ์ครั้งที่ 5 มาอ่านให้จบไปสักที ฮ่าๆ ดองนานเกินไปแล้วนะ

ครั้งที่ 2
Start 11.53 น. Wed 4 Mar 2020
End 23.09 น. Fri 6 Mar 2020
Review Date 23.10 น. Tue 10 Mar 2020

[Wanyiwa · Rating 4 out of 5]

เป็นอีกหนึ่งเรื่องของพี่ปุ๊ที่ตัวละครโดดเด่นและมีคาแร็คเตอร์ที่น่ารักมากๆ แม้พล็อตจะไม่ได้แหวกแนวไปจากเรื่องรักๆในวงการนักเขียนแบบนี้เท่าไหร่นักก็ตาม จริงๆแล้วการเล่าเรื่องราวในวงการน้ำหมึกแบบนี้ ทำให้เราซึ่งเป็นคนนอกมองเห็นภาพการทำงานของคนในวงการได้ค่อนข้างชัดเจน และยังเปิดมุมมองให้เราในฐานะคนอ่านได้เห็นอะไรบางอย่างจากมุมมองของนักเขียนได้อีกด้วยนะคะ

นางเอกเป็นนักอยากเขียนรุ่นใหม่ ที่โชคดีได้สิ่งแวดล้อมและบุคคลรายรอบที่ดีแถมยังอยู่ในแวดวงวรรณกรรมให้เธอได้ปรึกษาหารือ พระเอกเป็นเจ้าชายพลัดถิ่นที่จะมากอบกู้บัลลังก์คืน เอ๊ย ไม่ใช่ เป็นใครซักคนที่จะต้องปิดบังตัวเองจากคนรอบข้างเพื่อวัตถุประสงค์บางอย่าง แต่เป็นแรงบันดาลใจที่ดีให้กับนางเอกได้ในการกลั่นกรองอารมณ์ความรู้สึกต่างๆสำหรับนิยายรักที่เธอมุ่งมั่นจะเขียน (และน่ารักน่ากรี๊ดมากสำหรับคนอ่าน) แถมนางเอกเธอยังมีสาวใหญ่เพื่อนบ้านที่เป็นนักเขียนรุ่นก่อน ที่เป็นตัวแทนนักเขียนรุ่นพี่ ที่คอยแนะนำให้คำปรึกษาและเปิดมุมมองใหม่ๆได้ดี (ซึ่งไม่แน่ใจว่าพี่ปุ๊กำลังนึกถึงตัวเองตอนเขียนตัวละครตัวนี้หรือเปล่า แต่ขอบอกว่าเธอคารมจัดจ้านและฮามาก) มีแม่ที่ส่งผู้ชายที่อยู่ในแวดวงสิ่งพิมพ์มาให้เธอรู้จัก และมียายที่ผลักดันให้ชีวิตของเธอได้พบกับเหตุการณ์ที่เป็นแรงบันดาลใจในการเขียนนิยายรักเรื่องแรกในชีวิต

เป็นนิยายรักพล็อตง่ายๆแบบที่ตัวนิยายเองก็บอกว่าพล็อตนิยายรักนั้นมันจะให้แปลกแหวกแนวไปกว่าชาวบ้านคงเป็นไปได้ยาก ตัวร้ายเรื่องนี้ก็ร้ายแบบตรงสเป๊กนางร้ายมากคือเธอร้ายครบรสจริงๆ ซึ่งมาแนวนิยายรักคลาสสิกมาก แต่เสน่ห์ของเรื่องนี้อยู่ที่การปล่อยพล็อตย่อยกุ๊กกิ๊กของคู่พระนางที่มีการปล่อยมาเป็นระยะๆให้คนอ่านกระชุ่มกระชวยหัวใจ รวมถึงคาแร็คเตอร์ที่ชัดเจนและโดดเด่นของตัวละคร โดยเฉพาะตัวประกอบสำคัญอย่างนักเขียนสาวรุ่นพี่หรือคุณยายหัวใจวัยรุ่น การให้ข้อคิดและมุมมองที่น่าสนใจในฐานะคนในวงการหนังสือ และที่ทำให้เราอ่านได้เพลินมากๆคือการมองเห็นความรักที่ชัดเจนของคู่พระนางที่มีให้กัน ที่ทำให้คนอ่านอดที่จะยิ้มตามไปกับความหวานชวนอบอุ่นของคู่พระนางคู่นี้ไม่ได้เลยเชียว

[Baitong93 · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้ใช้เวลาอ่านค่อนข้างนานกว่าจะจบเพราะเล่มค่อนข้างหนา หยิบๆวางๆอยู่หลายรอบ ตอนแรกทำท่าจะไม่รอด แต่พออ่านผ่านไปหลายๆบทเริ่มสนุก

[Monaliz Juang · Rating 5 out of 5]

เป็นเรื่องที่น่ารักมาก อ่านแล้วอดหัวเราะด้วยไม่ได้
มีมุกตลกแทรกแพรวพราวตลอด. ชอบมาก

[Misspharaoh · Rating 5 out of 5]

น่าร้ากกกกกมากค่ะ

ปลาวาฬ 🐠 กับ นกฮูก 🦉

อยากกินแก้มปลา ☺️☺️

[พอลลี่ · Rating 3 out of 5]

จำไม่ได้ว่าอ่านปีไหน นานละ อารมณ์ประมาณ "รักปลาวาฬ แต่ รำคาญนางเอก" เทือกนี้แหละ เพราะเป็นคนไม่ชอบนางเอกงุงิๆ เด็กๆ และเพ้อเจ้อ นิยายดวงตะวัน มีทั้งชอบมากและกลางไปจนถึงไม่ชอบ เฉยๆ เพราะไม่ใช่แนวก็มี

[Muggle Mat · Rating 5 out of 5]

เรื่องกุ๊กกิ๊กน่ารัก เสิร์ฟฉากหวานๆ หัวใจหวิวให้คันใจเล่นอยู่เป็นระยะๆ เป็นเล่มที่ 3 ของดวงตะวันที่เราได้อ่าน แล้วก็บังเอิญให้อ่านแต่เรื่องพระนางทำงานเกี่ยวกับวงการหนังสือ เลยอินกับเรื่อง สนุกดี
.
เรื่องนี้ปลาวาฬก็น่ารัก แต่รำคาญความเป็นคนมีลับลมคมนัยเยอะไปหน่อย ส่วนนกฮูกก็แอบน่ารำคาญตามสไตล์นางเอกนิยายไทย เข้าใจผิดอะไรนักหนา แต่นั่นแหละ ก็ปลาวาฬน่ะแหละ! 555 สงสัยอยู่ว่านางเอกนิยายรักของดวงตะวันมักจะก๋ากั่นนิดๆหน่อยๆเสมอเลย
.
ความสนุกของเรื่องต้องยกความดีความชอบให้เจ๊โย เป็นตัวละครที่โคตร “กวงติน” 5555 หยอดมุกเสี่ยวๆเสียวๆได้ทุกนาที สงสัยจังว่านักเขียนนิยายรักโรแมนติกเป็นแบบนี้ทุกคนมั้ยล่ะเนี่ย ส่วนอีกคนที่ชอบคือซู ชอบความเป็นผู้ใหญ่แบบนี้ ไม่ยอมแก่เว้ย!
.
อ่านเรื่องนี้แล้วภาพของเรื่องบ้านตุ๊กตาก็โผล่มา มีความพระนางอยู่บ้านเดียวกัน ฉากล้างรถงี้ก็ใจหวิวๆเหมือนกัน เหมือนมีผีเสื้อมาโบยบินในหัวใจ

[Afternoon · Rating 5 out of 5]

สนุก น่ารัก และฟินเว่อ....แถมได้ความรู้เบื้องหลัง เกร็ดเล็กๆน้อยๆในวงการนีกเขียนด้วยว่า กว่าจะมาเป็นนิยายถึงมือผู้อ่านเค้าทำอะไรกันบ้าง

[Baitoey Toey · Rating 4 out of 5]

ปลาวาฬกับนกฮูกน่ารักมาก เสน่ห์ของนข รุ่นเก่า ไม่ต้องมีเลิฟซีน
แค่พระนางมองตากัน ก็ยิ้มได้แล้ว มันน่ารัก อ่านแล้วใจฟูมาก

[LookPla · Rating 5 out of 5]

ตอนแรกเลยรุ่นน้องให้ยืมมาอ่าน
แต่พออ่านจบตัดสินใจไปสอยเป็นของตัวเองเลย
เพราะว่ามันสนุกมากกกกกก
เรียกได้ว่าโดน ถูกใจอิชั้นนักหนาเลย
ถึงแม้จะเขียนว่าเรื่องนี้จะเป็นประเภทโรแมนติกคอมมาดี้
แต่ก็มีความซับซ้อนของเนื้อเรื่องพอประมาณ
ไม่ใช่มีแต่เรื่องรักๆ ใคร่ๆ เพียงอย่่างเดียว
และความขำขันมันก็ไม่ใช่แค่ หึหึ หุหุ แต่มันเป็นระดับก๊ากกๆๆๆๆ
สารภาพกันตามตรงเลยว่าอิชั้นเอาหนังสือไปนั่งอ่านข้างนอกด้วย
ก็หัวเราะกันชนิดไม่เกรงใจใคร
แบบว่าตลกอ่ะ มุขเมิ่กแพรวพราว ภาษาสำนวนก็ใช่ย่อย
ประทับใจเป็นพิเศษก็ เจ๊โย นักเขียนสาวใหญ่นี่แหละ
ทุกครั้งพออ่านแล้วอิชั้นจะจินตนาการถึง โอปอลล์ ดาราสาวผิวเข้ม
คือโผล่มาทีไร เป็นขโ���ยซีนทู้กกกที

อ่านจบแล้วคิดได้อีกว่า แล้วทำไมชีวิตกรูมันช่างราบเรียบ
ไร้ชีวิตชีวาไม่เหมือน "นกฮุก" เลยแฮะ
นี่ถ้ามีคนเขียนบทชีวิตให้เราอยู่ก็คงต้องขอตำหนิว่า
ทำไมเขียนให้หนังสือชีวิตของอิชั้นขาดสีสัน และความดึงดูดขนาดนี้เนี่ย

[โม โม · Rating 5 out of 5]

ชอบมากกกกกกก สนุก เฮฮา มีมุขขำๆ ปล่อยออกมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นนักเขียนสาวใหญ่ หรือยายของนางเอก

ชอบค่ะ ชอบนิยายของคุณดวงตะวันเรื่องนี้มาก

[Wiifen PJ · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก รู้จักท่านนักเขียนคนนี้เพราะเรื่องคอมเมดี้น่ารักๆ เฮฮาเรื่องนี้เลยค่ะ