Ψυχή σαν κροκόδειλου

by Leon de Winter

Ο Λεόν ντε Βίντερ (που τον γνωρίσαμε στην Ελλάδα από τα μυθιστορήματα του "Η πείνα του Χόφμαν" και "ΣούπερΤεξ") συνεχίζει τη διεισδυτική και χιουμοριστική του περιδιάβαση στα ανθρώπινα πάθη βάζοντας στο στόχαστρό του αυτή τη φορά έναν σαραντάρη συγγραφέα που έχει χάσει την έμπνευσή του και προσπαθεί όπως - όπως να χειριστεί την υπαρξιακή του κρίση, τα διαζύγιά του και τους θυελλώδεις έρωτές του. Τα κανάλια του Άμστερνταμ, η εξοχή της Τοσκάνης, η Ρώμη και το Κάιρο συνθέτουν το ιδανικό σκηνικό γι' αυτό το μυθιστόρημα που συνδυάζει τον στοχασμό με το ψυχολογικό θρίλερ.

Genres: Fiction, Literature, Novels

578 pages, Paperback

First published January 1, 1986

Reviews

[Ernst · Rating 4 out of 5]

Reiht sich nahtlos ein in meine erfreulichen Leseerlebnisse mit dem Autor. Schöner Schreibstil, dramaturgisch vielschichtig, aber vielleicht etwas weniger rasant als viele seiner anderen Romane.
Fazit: 3,5 aufgerundet auf 4.

Ich schreibe das im Rückblick (mehr als 20 Jahre später), inhaltlich habe ich keine Details mehr im Kopf. Aber ich kann mich noch erinnern, dass ich nach Leo Kaplan eine lange „de Winterpause“ eingelegt habe.

[Iwan · Rating 5 out of 5]

Het eerste niet-kinderboek dat ik zelf oppakte. Er was geen leraar Nederlands die me dit voorschreef. Ik las het toen ik op mijn 24e twee maanden door Brazilië reisde en het maakte diepe indruk op me. Vanaf dat moment werd Leon de Winter mijn favoriete Nederlandse schrijver en dat bleef hij tot Zionoco uit 1995. Daarna werden zijn boeken makkelijker en slordiger, net als zijn columns. Alleen met God's gym (2002) haalde hij zijn oude niveau nog.

[Julia · Rating 4 out of 5]

Eigentlich eher 3,5 als 4.

Eine Geschichte über eine abrupt unterbrochene Jugendliebe, die beide Seiten noch Jahrzehnte später immer wieder einholt. Eigentlich find ich dieses Motiv von „was wäre gewesen, wenn…“ und dem Scheitern der ersten großen Liebe nicht schlecht… vorliegend zieht sich die Geschichte aber irgendwie echt sehr lange hin, ohne dass es sonderlich viel Handlung gebe. Am Ende ist es eher eine Zusammenfassung aus Erinnerungen an alte Zeiten und hypothetische Szenarien, wie es weitergehen könnte. Gerade bei ihm -Schriftsteller mit Schreibblockade- ist es aber gefühlt auch viel Midlifecrisis, was ich immer anstrengend finde. Bei ihr - verheiratet mit einem Botschafter in Rom- ist es mehr die Frage „was bin ich eigentlich bereit, aufzugeben?“.
Naja, was es auch sehr in die Länge zieht, ist das häufige einschieben von Hintergrundgeschichten zu belanglosen Statisten- das ist zwar ganz unterhaltsam, aber irgendwie streckt es das ganze noch länger.

Pluspunkte gibts wie immer für de Winters Schreibstil, einfach angenehm, und dafür dass ich diesen Einblick in die jüdische Kultur (wirklich jeder von de Winters Protagonisten ist männlicher Jude der irgendwie mit seinem Glauben hadert) und den Generationenkonflikt in ihr spannend finde.

[Michel · Rating 1 out of 5]

... Zij kon zich gemakkelijk mee laten zuigen in een door de Winter geschetste wereld van onbereikbaarheid en verlangens. Ik kon, als ik snel las, over de slecht opgebouwde zinnen, goedkope vergelijkingen en bladzijdes die rechtstreeks gekopieerd leken te zijn uit het 'Psychologie Magazine' heen lezend, even verdwalen in zijn woorden. Daarna, wanneer je even dacht dat de Winter de juiste snaar gevonden leek te hebben, ratelde hij weer door en vormde zijn allesomvattende gevoel de kern van wederom een slechte passage vol met clichés verhuld in quasi-intelligente zinnen.
Mede dankzij de marathonsessies op eenzame dagen gecombineerd met studie ontwijkend gedrag heb ik de lijdensweg voltooid. Het boek is uit. Ik raad het u niet aan.

[Jan Heeren · Rating 2 out of 5]

Ik las het boek in het Nederlands, niet in het Duits. En lang na de verschijningsdatum.
De Winter heeft een heerlijke pen, je verveelt je nooit, een fijne fantasie. Verwacht geen grote thema’s, alhoewel: wat is er nu mooier dan een verhaal over eerste liefde?

[Peter Jakobs]

By now the most impressive book I read of Leon de Winter. Interesting play around with his own previous writing (Hoffmans Hunger). Sure it is over-designed but who wants to read about ordinary lifes?

[Elise · Rating 4 out of 5]

Las makkelijk, maar Ellen toch, ga je Maurits voor eeuwig verborgen houden? Je voelt toch mee met Kaplan, arme man. Alles komt wel goed (misschien).

[Brenda · Rating 1 out of 5]

Rotzooi. Aaneenschakeling van clichematig taalgebruik en oerflauwe grappen.

[Kim Van der linde · Rating 2 out of 5]

Never finished. Hard to read, could not grip me

[Sebbl · Rating 4 out of 5]

Krasses Ding, hat mich gefesselt.
Leo Kaplan auf jeden Fall ein Vielvernascher und Volldepp.

[Stef · Rating 4 out of 5]

Begint sterk, kwakkelt in het midden, maar eindigt heel mooi en zonder dat je wil stoppen met lezen

[Jasmin Sarra · Rating 5 out of 5]

lievelingsboek!!!!! origineel, onvoorstelbaar, wilde doorlezen maar eigenlijk ook niet want dan zou het over zijn. aanrader!!!!

[Jan Willem · Rating 5 out of 5]

Na 30 jaar weer eens herlezen. Nog steeds een prachtige en krachtige roman.

[Elly Stroo Cloeck · Rating 4 out of 5]

Review Kaplan: ****

Over het boek
Kaplan, schrijver van negen geslaagde boeken, is in afwachting van de erfenis van zijn vader: een week voor zijn negenendertigste verjaardag zal hij de miljoenen ontvangen die 'Jood Kaplan', handelaar in schroot en afval, bij elkaar heeft gesappeld. Eigenlijk wil Leo de erfenis niet. Hij wil schrijven. Hij wil liefhebben. Hij wil het 'bange jongetje' dat in hem schuilt verjagen. Dat heeft hem beroofd van zijn grote jeugdliefde en - uiteindelijk - van zijn inspiratie. Negentien jaar nadat die heerlijke liefde kapot ging, reikt het leven Leon Kaplan, tijdens een reis naar Rome, de hand. De actie in deze uitzonderlijke liefdesroman voert de lezer van Amsterdam naar Caïro, van trapezewerkers naar gorilla's, van ernst naar hilariteit. Het boek is uit 1986.

Over de auteur
Leon de Winter (1954) groeide op in ’s Hertogenbosch en bezocht midden jaren zeventig de Filmacademie in Amsterdam. De Winter maakte zijn literaire debuut in 1976 met de verhalenbundel Over de leegte in de wereld. Voor zijn romandebuut De verwording van de jonge Dürer (1978) ontving hij de Reina Prinsen Geerligsprijs.
In 1986 maakte Leon de Winter de overstap naar De Bezige Bij, waar Kaplan en Supertex verschenen.
In 2002, in het jaar dat Leon de Winter 25 jaar schrijver was, verscheen de roman God’s Gym, wederom een grote bestseller die door de critici buitengewoon gunstig werd onthaald. In het voorjaar van 2008 publiceerde hij zijn langverwachte roman Het recht op terugkeer, eveneens een groot succes bij zowel pers als publiek. In juni 2012 verscheen zijn roman VSV.In 2005 kreeg hij de Buber-Rosenzweig-Medaille, een onderscheiding voor zijn strijd tegen antisemitische en racistische tendensen. In april 2015 verscheen zijn nieuwe roman Geronimo, over hoe een groep Navy Seals de wereld misleidt.

Elly’s mening
Dit is echt een pakkend, meeslepend boek, waarin niet alleen de gedachten en gevoelens van Leo Kaplan mooi worden beschreven, maar ook die van Ellen en Hannah en zijdelings die van het monster, van Rudy, van een trapezewerker, en van de hond van het monster! Het is grappig en spannend, met als kernthema overspel, of misschien juist trouw. Trouw aan je partner, maar ook trouw aan je geloof, door de wens van zijn ouders om niet met een niet-jodin om te gaan, en zijn zoon te laten besnijden. Kaplan gaat tegen deze wens in en worstelt in het boek de rest van zijn leven met de verhouding met zijn vader, een voddenboer die het tot miljonair schopte. Ik vond de ervaringen van Ellen subliem, een emotionele en toch sterke vrouw. Waar ik mij wel aan stoorde zijn de veelvuldige vrijpartijen (De Winter noemt ze anders…) en het bijpassende (?) taalgebruik, dat voor mij onnodig grof overkomt.

[joostvrieler · Rating 4 out of 5]

Mijn eerste van De Winter, toen nog niet bekend met zijn vaste elementen zoals de voddenboer in Den Bosch, het Joodse leven, frustraties van een hoofdpersoon die meer uit het leven wil halen. Samen met de Ruimte van Sokolov voor mij het enige boek van De Winter dat je zou moeten lezen.

[Peter Blom · Rating 3 out of 5]

Ongeveer twintig jaar uit het leven van een succesvol schrijver, geboren te Den Bosch als zoon van een rijke joodse lompenhandelaar en nu wonend in Amsterdam.

[Bram De longhi · Rating 4 out of 5]

I like de winter. het einde vond ik niet zo bevredigend. er zit nog meer in het vat.

[Krltt Stz]

Abgebrochen