"Ο γάμος ή η συντροφικότητα είναι ίσως η μόνη σχέση όπου μπορεί κανείς να ζήσει βαθιές συναισθηματικές και συχνά παιδικές ανάγκες. Όπως είναι η ανάγκη για αγάπη, για τρυφερότητα, για να μωρουδίζει κανείς, να αφήνεται, να εξαρτάται. Όλα αυτά έξω στη ζωή δεν μπορούμε να τα κάνουμε, γιατί δεν γίνεται. Η ενήλικη ζωή και η κοινωνία είναι κανονισμένη αλλιώς. Οπότε, όλες αυτές οι βαθιές, παιδικές, έντονες ανάγκες που έχουμε όλοι οι άνθρωποι, μερικοί παραπάνω, μερικοί λιγότερο, ικανοποιούνται στον ¨γάμο¨. Ικανοποιούνται όμως;"
Το βιβλίο αυτό στηρίζεται στη πείρα του συγγραφέα ως ψυχιάτρου, παιδοψυχιάτρου, ψυχαναλυτή - ψυχοθεραπευτή και κυρίως στην προσωπική του εμπειρία βραχείας ή μακρότερης εμπειρίας με περισσότερα από έξι χιλιάδες ζευγάρια, που παρακολουθούσε, είτε στην Ελλάδα, τα τελευταία τριάντα χρόνια, είτε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε για δεκαπέντε χρόνια ως Διευθυντής της Κλινικής Παιδικής και Οικογενειακής Ψυχιατρικής Finchley, και προηγουμένως ως Υποδιευθυντής του Κέντρου Tavistock, μια από τις σημαντικότερες ψυχαναλυτικές κλινικές στον κόσμο.
Να σχολιάσω εισαγωγικά ότι το ερώτημα που τίθεται στο εξώφυλλο δεν το απαντάει ο συγγραφέας-ψυχαναλυτής (σε περίπτωση που το ξεκινήσετε για να λάβετε μια απάντηση). Πρόκειται περί ενός βιβλίου εκλαϊκευμένης ψυχανάλυσης με αρκετά ενδιαφέροντα σημεία εν συνόλω όμως όχι κάτι το ιδιαίτερο.
Μια ματια στην ψυχαναλυση, στην ψυχοσεξουαλικη θεωρια του Φρουντ και τη δυναμη του ασυνειδητου, ειδικα στον εγγαμο βιο.
Νομιζω οτι ο καθε αναγνωστης πρεπει να σεβαστει την εμπειρια και τις γνωσεις του Γιωσαφατ, ωστοσο εγω προσωπικα δεν εμπιστευομαι σε τετοιο βαθμο τις ιδεες του Φρουντ οσο εκεινος, τουλαχιστον για την ωρα (ειμαι φοιτητρια ψυχολογιας)
Το βιβλιο στο πρωτο του μερος προκαλει μια εκρηξη πληροφοριων που προσωπικα με σοκαρε λιγο, πρεπει σιγουρα να το ξαναδιαβασω για να καταλαβω καλυτερα καποια πραγματα.
Πιστευω οτι ειναι ενα καλο βιβλιο που ξεδιαλυνει βασικα πραγματα για τον μεσο Ελληνα αναγνωστη, ο οποιος πρεπει επιτελους να συνειδητοποιησει οτι η ψυχοθεραπεια δεν ειναι κατι το τοσο τρομακτικο τελικα, και μπορει πραγματικα να μας βοηθησει να εξελιχθουμε.
Βαρετό. Το άφησα στη μέση. Επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια. Μάλιστα η γραφή και η ανάλυση μου φάνηκε αρκετά απλοϊκή κ ελαφριά για επιστήμονα. Ωρες ωρες ένιωθα οτι διαβάζω απόσπασμα απο γυναικείο περιοδικό... Λιγα σημεία μονο βρηκα ενδιαφέροντα.
Σε αρκετά σημεία βρήκα το βιβλίο αυτό ενδιαφέρον. Αυτό που με ενόχλησε ωστόσο ιδιαίτερα ήταν η εμμονή στη φροϋδική θεωρία και συγκεκριμένα η συνεχής αναφορά στα διάφορα στάδια από τα οποία - σύμφωνα με τον Φρόυντ πάντα - περνάει ένα παιδί (στοματικό, πρωκτικό, οιδιπόδειο). Ένιωσα σαν να διαβάζω, με λίγα λόγια, κάτι ξεπερασμένο...
Ενδιαφέρον μέχρι τον εντοπισμό σεξιστικών σχολίων σχετικά με τη θέση της γυναίκας και του άντρα. Μετά από αυτό απλά έχασε την επιστημονική του βαρύτητα.
Αγαπημένη πληροφορία έτσι για ζέσταματα σε όσους δεν έτυχε λάβουν γνώση: 10-15% των παντρεμένων ζευγαριών είναι πραγματικά ευτυχισμένοι στο γάμο τους και είναι μονογαμικοί. 50-70% των ζευγαριών χωρίζουν. Και ακόμη μεγαλύτερο από τα ανωτέρω το ποσοστό της απιστίας εντός γάμου
Δίνει πρακτικές πληροφορίες και ανοίγει μάτια κυρίως στη φάση αναγνώρισης και συνηδειτοποίησης της αλληλεπρίδρασης των ανθρωπίνων σχέσεων, που είναι το πρώτο βήμα, ανάλογα με το βάθος γνώσης ψυχολογίας-ψυχοθεραπείας του αναγνώστη και με την προτίμησή του σε φρουδική ψυχανάλυση ή όχι.
Ρεαλιστική προσέγγιση θα έλεγα που ίσως η Ελλάδα χρειαζόταν μία φωνή του βελινεκούς του συγγραφέα να τα πει χύμα και τσουβαλάτα στην ελληνίδα μάνα και τον έλληνα πατέρα που διαπλάθεται από την ελληνίδα μάνα κοκ.
Η λύση κατά το βιβλίο εν ολίγοις, αφού εντοπισθεί το γιατί και πως σε κάθε σχέση, είναι η δουλειά με τον εαυτό του ο καθείς και με τον άλλο μετά.
Χρήσιμος ο προβληματισμός, ειδικά σε όσους δεν έχουν κάνει ακόμα το μεγάλο βήμα. Δύσκολη η απάντηση και ταυτόχρονα πολύ απλή: Ναι, να παντρευτεί αν είναι με τον σωστό άνθρωπο και για τους σωστούς λόγους. Όχι, να μην παντρευτεί αν είναι με τον λάθος άνθρωπο και για τους λάθος λόγους. Ο Γιώσαφατ παρουσιάζει τον γάμο σαν ένα απλό πρόβλημα μαθηματικών δύο μεταβλητών. Δεν χωράνε συναισθηματισμοί - άλλωστε μιλάμε για γάμο όχι για έρωτα εδώ. Ταυτόχρονα,και επειδή ή κάθε μεταβλητή μπορεί να πάρει και πολλαπλές τιμές, έγκειται στην ανάγνωση που κάνει ο καθένας σχετικά με τον αν έχει ανακαλύψει τον άγνωστο Χ του.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία για την ανάγκη των ανθρώπων να παντρεύονται αλλά και πόσο δύσκολο είναι τελικά να έχει κανείς έναν επιτυχημένο γάμο...Όλα ξεκινούν από την βρεφική μας ηλικία όσο απίστευτο και αν ακούγεται....
Σπουδαίος επιστήμονας ο κύριος Γιωσαφάτ, δεν δίνει ωστόσο σαφή απάντηση στο ερώτημα του θέτει η επικεφαλίδα του... "Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί" όμως με τον πανέξυπνο λόγο του, αφήνει σαφώς να εννοηθεί πως αυτός που θα κάνει το απονενοημένο διάβημα, καταστρέφεται ολοσχερώς σε επίπεδο καριέρας ιδιαίτερα, αλλά και σε πολλά άλλα πεδία. Ράκη ανεπάρκειας με τρελά απωθημένα και κοροϊδάρες με λοφίο οι γαμπροί που στην ουσία διαπράτουν μία πράξη ολότελα ξένη προς την ελεύθερη φύση τους. Ένας παροχημένος προθάλαμος του χωρισμού.
Ευχάριστο βιβλίο που διαβάζετε άνετα και έχει χρήσιμες συμβουλές και πρακτικές για τις αποφάσεις γάμου. Η μεγαλύτερη πηγή γνώσεων είναι η εμπειρία πιστεύω του συγγραφέα από περιστατικά που αντιμετώπισε και όχι τόσο οι ψυχαναναλυτικές και θεωρητικές ερμηνείες που πάει να δώσει σε κάποια σημεία του βιβλίου.
Ενδιαφέρον αρχικά, στην πορεία επαναλαμβάνεται υπερβολικά και γίνεται κουραστικό στο τέλος με τις ερωταπαντήσεις που μερικές τις απαντάει και 2 φορές σε διαφορετικά σημεία. Επίσης εξαιρετικά απλοϊκό. Νομίζω πως ότι είχε να πει θα χωρούσε άνετα σε 100 σελίδες.
Όπως λέει στην εισαγωγή πρόκειται περί συρραφή ομιλιών. Και φαίνεται αυτό, δεν υπάρχει συνοχή, επαναλαμβάνεται πολύ, ειδικά στις ερωταπαντησεις στο τέλος. Ενδιαφέρουσες απόψεις. Κατά τα αλλά θα έλεγα ότι είναι «αρπαχτή».
Με τα βιβλία του ο Ματθαίος Γιωσαφάτ προσφέρει μία εκλαϊκευμένη εισαγωγή στην ψυχανάλυση. Επιπλέον, φωτίζει κάποιες από τις σκοτεινές πλευρές της ελληνικής κοινωνίας.
Κανονικά θα του έβαζα 2,5, αλλά επειδή δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα, κατέληξα σε 2 αστέρια. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα κάτι καλύτερο και κάτι πιο επιστημονικό. Τελικά, βρήκα κάτι κάπως λαϊκό και απλοϊκό (το οποίο ίσως να δικαιολογείται από το γεγονός ότι πρόκειται για καταγεγραμμένες ομιλίες), με πολλές επαναλήψεις, σε σημεία λίγο συγκεχυμένο (όπως άλλωστε συμβαίνει στη ροή μιας διάλεξης), με κάποιες δικές του απόψεις και εκτιμήσεις για κοινωνία και πολιτικά συστήματα, ενώ η όλη του προσέγγιση στηρίζεται σε φροϊντικές παραδοχές. Θεωρώ ότι μπορούσαν να κάνουν κάτι πολύ πιο ποιοτικό με το υλικό που είχαν (με παραπομπές σε θεωρίες και επιστήμονες, με περισσότερες λεπτομέρειες στις αναλύσεις), αλλά φαντάζομαι με αυτό τον τρόπο θα το έκαναν λιγότερο ελκυστικό σε ευρύτερο κοινό. Δυστυχώς, χάρη σε τέτοια προσέγγιση, η εμπειρία του είναι η μοναδική πηγή που σου αφήνει να εμπιστευτείς, και προσωπικά, δε με καλύπτει αυτό. Εκτός από το υλικό, η ίδια λογική ακολουθήθηκε και στη δομή του βιβλίου, όπου σε σημεία φαίνεται κομμένο ραμμένο, με επαναλήψεις, με αποτέλεσμα να δίνει μια αίσθηση προχειρότητας. Θα μου μείνουν σίγουρα κάποια πράγματα, σαν μια προσθήκη στο μυαλό μου, ότι υπάρχει και αυτή η ερμηνεία των σχέσεων, ωστόσο τελικά δεν πήρα food for thought το οποίο περίμενα από αυτό το βιβλίο.
Μπορείς να αγοράσεις το βιβλίο από το affiliate link μου εδώ https://mikk.ro/C8p6 και να βοηθήσεις το κανάλι μου τόσο εδώ όσο και στο YouTube [https://www.youtube.com/user/ioannafo...] ! Ευχαριστώ εκ των προτέρων, σημαίνει πολλά για μένα! Ας προχωρήσουμε στην κριτική!
Είχε διάφορα insights και μιλούσε με δεδομένα επιστημονικά. Ωστόσο περιέπλεκε πολύ την προσωπική του άποψη για τα θέματα της μητρότητας και κάποιες φορές ήταν σαν να έλεγε: μην σας φανεί περίεργο αυτό που θα πω, δεν είμαι μισογύνης. Είναι όπως όταν ξεκινάει μια φράση με τις λέξεις εγώ δεν είμαι ρατσιστής αλλά....
Μόνο αυτό με ενόχλησε. Κατά τα άλλα ενδιαφέρον βιβλίο, εύκολο στην ανάγνωση με πληθώρα ενδιαφερόντων στοιχείων και δεδομένων.
Παρακολούθησα την πρώτη του παρουσίαση στη Στοά του Βιβλίου, ο Γιωσαφάτ είναι όπως πάντα ήρεμος και σταθερός, ξεκάθαρος. Το βιβλίο είναι πολύ χρήσιμο ανάγνωσμα είτε σε απασχολεί το δίλλημα είτε όχι. Παρόλα αυτά μόνο το "Μεγαλώνοντας στην Ελληνική οικογένεια" θα έπρεπε να μας το χαρίζουν με τη γέννηση μας.
Πολύ ενδιαφέρον για τους τρόπους με τους οποίους επιλέγουμε να τοποθετηθούμε απέναντι στην κορυφαία σχέση της ζωής μας. "Βίος μη γνωτός ού βιοτός Η ευγνωμοσύνη είναι η αρχή της αγάπης. Η αγάπη σημαίνει να βάζεις και όρια."
Αν εξαιρέσει κανείς το τελευταίο κομμάτι του βιβλίου που είναι ερωτήσεις-απαντήσεις μετά από τη διάλεξη και επαναλαμβάνονται περίπου αυτά που λέει, πολύ καλό. Εύκολο να διαβαστεί.
Πολυ καλο πονημα .Σα να εχεις μπροστα σου τον ιδιο το γιατρό με την απιστευτη λογοδιαρροια του που ομως βασιζεται στην μεγαλη του εμπειρία .Το απόλαυσα.